Dichterlijke schrijfselkes voor contactonderhoud met de tijd en mezelf
27-04-2007
Geachte Redactie Vroege Vogels
U zendt mij zojuist een foto met boven op elkaar twee kikkers die doen het ja benoemt ú het maar en dan ook nog van achter zodat de ene over de ander heen ook naar de grond kijkt zodat je eigenlijk denkt wat zien ze daar dat ze het niet gewoon doen
vraag is meer specifiek die onderste zeg het vrouwtje aangenomen dat ze natuurlijk doen je moet van het gezonde uitgaan zolang je er niet onder uit kan van kwaker tot vlies oranje uitziet dat u dan zegt misschien heikikkers terwijl mij dus juist opviel dat die onderste het vrouwtje dus er precies zo uit ziet als mijn man als hij uit onze sloot thuis komt waar hij zich elke dag dompelt
niet alleen oranje doorlopen dat zou me niet ontrusten nee ook met die bolle ogen waar de honden zal ik maar zeggen geen brood van lusten ik weet ik klink knap bezopen maar stante pede geen woord gelogen hij gaat ook steeds meer glanzen hij zal toch niet in onze wateren een beetje met kikkers voor echt liggen te stanzen
hoe koel moet het gevoel ik denk een heleboel om meer dan tienduizend jaar tot nu als vers in de gletscher geconserveerde vleeswaar samen met wolven en bruine beren zojuist ontdooid te consumeren in de taiga van alaska
het ligt nu binnen ons bereik een kariboe voor de schijn als eeuwig ingevroren kwam uit smeltend ijs vrij
ik was er via de buis bij zag een door god vergeten lijk
Toelichting: Ik zag het op animal planet: het begon als een whodunit tot men ontdekte uit de maaginhoud dat de kariboe 10.000 jaar onder ijs had gezeten.
als u opstaat en ziet dat u van kleur en mens tot hagedis verschoot
denkt nieuws onder de zon ik sta nu als kameleon op de wildedierenkaart
grijp naar uw grijpstaart tast u jammerlijk mis voel dan aan uw achterwerk zit daar iets opgerold groen rood mijn part wit schubbig niet behaard staat alsnog sterk
het lijkt zo romantisch u denkt ik camoufleer zonodig duizend keer ik ben kameleontisch verkleur nu elke keer
mispoets fout gedacht aanpassing aan omgeving doet u alleen bij nacht overdag krijgt andere kleur door emotie zoals treur
kameleontisch de blauwalg van nature al zo blauw blauw blauw in de blauwe zee mooi rood in de Rode Zee
Op een zomerse avond kom ik aan geslenterd in de lome warmte bungelt er een visje zo maar aan een hengel midden op de straat
Ik denk help ik word gek de wereld vergaat
Beide stellingen leken gegeven mijn persoon en de stand van zaken vrij hard te maken maar nee hoor een echtpaar uit equador gaf hoog van het balkon in de ondergaande zon een reigerte eten uit een kistje van IJmuiden
Wat zie ik hier zittend op de Hoekse pier voor vlezig stompje lekker klein teentje hangt hap snap over uw badslipper roze paars blauw van de waterkou
kijk ik als steenloper van de snipachtigen zoek in basaltglooiingen kreeftjes kokkelrestjes andere losse visjes vleesjes begrijpt u wel en ik zat te twijfelen wat zal ik me nou aan zon blauw grijs blok gaan vertillen als er zon lekker vlezig benig lelletje langs komt lopen
Toelichting: Ik kende hem van vroeger van de golfbrekers op Teheijde. Wist niet hoe hij heette. Tot gistermorgen de Vroege Vogels met een foto kwamen en het bericht dat hij op de Pier van HvH gezien was. Echt, hij tilt stenen op, als 't nodg is, om aan voedsel te komen!
in de tachtiger jaren stond de blauwe reiger in mokum-noord rechtop in de jus op het kerstmenu al wel beschermde soort gekruid in de pan nog toen nota bene in zijn baltsseizoen
hoe snel kan het verkeren hij eist thans in mokum-zuid drumsticks dag in dag uit vier stuks om te verteren hij kijkt u dwingend aan geef hem er vier lekker dier plezier hij laat u vrij uit gaan
blijft de snackbar gesloten wordt het ranke beest onthand terug verwezen naar de sloten doet boos grrèngk grrèngk in de lucht als vroeger machtig op de vlucht
het mag in de krant hij eet even niet uit onze hand
geloof het of geloof het niet man bijt hond was gisteravond man poetst kanariepiet
in een gezellige keuken een manspersoon met uitgedund rood haren poetste kanaries schoon met zijn tandenborstel wikkelde ze in velletjes papier voor de wc om ze stil te drogen op de radiator van de cv voor de grote kanarieshow
de vogeltjes lagen er verpieterd bij in beeld alleen de snavel een paar natte veertjes in grijze kreukeltjes maar gelukkig de ncrv zei dat ze de warmte lekker vonden de radiators niet te heet stonden de kanaries de show stalen zo pico bello als ze waren
