Dichterlijke schrijfselkes voor contactonderhoud met de tijd en mezelf
05-12-2006
SURPRISE
De dichter rijmelt thuis op 'n vreemde rijmmasjien met af en toe een interruptie voor een bakkie koffie buiten schijnt de zon ja graag melk en zoetje geef mij maar speculaas even geen marsepein pepernoot ja naai op taai taai prachtig dat sinterklaasgedoe alleen die stomme rijmdwang hoe raakt gemaakt ik word niet geraakt exploitatie breekt inspiratie ik moet er nog elf maken schaamrood op de kaken
buiten schijnt nog steeds de zon de dichter denkt ik zit abuis ik ga zeggen tegen honnepon naar twee vrije vrouwen die zitten in het Glazen Huis
mijn oude tante in Hobroken tachtig met vier kruisjes deed nog vier huisjes rechtop buigend ongebroken altijd onverflauwd in touw
anders dan haar man die sufte zweeg gelaten met nog maar één been waarbij hij telkens vroeg waar zij dat andere had gelaten ging hij in opstandigheid languit op het tapijt zij sprak kijk ziet welaan gij kunt op één been niet staan
neen met hem was het droef daarbij ook niet welgesteld bovendien moeilijk te bereiken hardhorend misschien zelfs doof
zij sprak daarom met toeters Jan dat was zijn naam - wij zijn nu zestig jaar saam we hebben veel lief en leed gedeeld ik heb echter nog meer leed dat ik immer alleen droeg gij had gelukkig geen weet van mijn ware lief in wachtstand het is uit met jou als remplacant
bejaard kwam haar besef van eeuwigheid het was ajuus aan zijn tijdelijkheid beter ook voor hem omdat hij nu zeker weet dat zij nooit meer zijn been vergeet
de aandacht voor het verschijnsel man neemt soms onrustbarend vorm aan
zo zijn er dames die roepen er gewoon één binnen zetten hem rechtop boeien hem buiten zinnen om nooit meer te laten gaan
een vrouw zag er geenéén zette zich toen teneergeslagen neder in de groene canapé om klagend te verkeren voor de teevee
nu zit zij voor de kijkerskast aldoor ramen gordijnen wijd open voorbij gaande mannen te bekoren roepende laat je kans niet lopen mijn kontje is niet meer te keren neemt u dus met hart en lust van voren achter groeide ik al vast aan mijn eigen canapé
wil je me tillen oh yes okee je tilt dan wel ons alle twee
De schrijver van t Dichtertje zat er al aan het raamkozijn 's winters met gloeiende konen turend over de watergang naar de opwaai van jurken in blazingen langs het IJ op de Nieuwendammerdijk droomde daar wis en zeker zich warmend aan de wijn van onder grijspaarse kurken in met goud omrande regels:
'O God, als er nu eens een wonder gebeurde, als nu eens ineens van al die vrouwen al de kleeren afvielen?'
niet dat-i dat per se wilde gewoon een schoone gedachte
Nescio zocht en vond hier vaak zijn rust een praatje met versnapering zijn rekeningen zijn reeds betaald staan voldaan in het grote boek van Café 't Sluisje
het bier is onverschraald vers van de tap zo ook de dichters vanmiddag om een uur of drie ik hoop dat ik u zie in deze arcadische omgeving voor den hoogeren sfeer beleving
Zie http://www.hetsluisje.nl/oldbox.html of www.hetsluisje.nl zeven dichters treden op in 'Het Sluisje", spontane optredens uiteraard welkom Nieuwendammerdijk 297, 1025 LM Amsterdam
De geciteerde, van aanhalingstekebns voorziene regels komen uit Nescio's 't Dichterje
Op een zomerse avond kom ik aan geslenterd in de lome warmte bungelt er een visje zo maar aan een hengel midden op de straat
Ik denk help ik word gek de wereld vergaat
Beide stellingen leken gegeven mijn persoon en de stand van zaken vrij hard te maken maar nee hoor een echtpaar uit equador gaf hoog van het balkon in de ondergaande zon een reigerte eten uit een kistje van IJmuiden
Wat zie ik hier zittend op de Hoekse pier voor vlezig stompje lekker klein teentje hangt hap snap over uw badslipper roze paars blauw van de waterkou
kijk ik als steenloper van de snipachtigen zoek in basaltglooiingen kreeftjes kokkelrestjes andere losse visjes vleesjes begrijpt u wel en ik zat te twijfelen wat zal ik me nou aan zon blauw grijs blok gaan vertillen als er zon lekker vlezig benig lelletje langs komt lopen
Toelichting: Ik kende hem van vroeger van de golfbrekers op Teheijde. Wist niet hoe hij heette. Tot gistermorgen de Vroege Vogels met een foto kwamen en het bericht dat hij op de Pier van HvH gezien was. Echt, hij tilt stenen op, als 't nodg is, om aan voedsel te komen!
Daar kwam den bourgondiër aangetjokt vief en kwiek over de Merodelei Hij sprak wat ook van het grôten zij 't is het klein genot dat lokt Ik wil geen gezaonnik zonder ènd Mensen löstert naor mn lied Van de piezeman gaoi ik vur ööj zinge midden op de lei daar zong die rare vent
Zeg manne löstert naor mne raod wanneer ge stao te piesse ge wit toch allemaol ève goed hoe slèècht dè ge hm kant misse want ès g is onvurzichtig zijt hap zi dn hond èn ge bent m kwijt hupsasa hupsasa hap zi dn hond èn ge bent m kwijt dadegedoem dadegedoem dadegedoem dadegedoem dadegedoem dadegedoem dadegedoem dadegedoem*
Klaar met zingen keek hij in het rond Mensen klapten met hun open mond Hij sprak waar is hier toch de stammenee 't ritselt en 't kwinkt in mijn portemonnee
Men wees hem de weg hij verordonneerde chateaubriand in de wijnkoopmansboter met friet en majonèse d'r bovenup gesméte als vooraf breekbrood geelse zwarte pensen twee tikkeneikes een teljoor droge hespen breng de glazen een fles rijnse wijn tegen het spleen en de chirurgijn hij zat uit de kunst en verteerde
* vijfde couplet van De Piezeman, een middeleeuws kempisch lied uit Liedarchief Weebosch-Bergeijk, bewerking Hannie Franken
