Baziel stond na de mis de pastoor op te wachten want hij hadt hem wat te vragen over de "col romain", het witte, stijve colletje dat priesters droegen. "Wa wil da zeggen, zo'n averechtse col ?" vroeg hij. "Dat wil zeggen dat ik vader ben." antwoorde de priester. "k'Zien ik ook vodere" zei Baziel"mo'k dragen ik mien kol nie averechts" "Ja maar" lachte de pastoor"ik ben vader van duizenden." "Van duzenden" roept Baziel"Zoe je ton nie beter joen broek averechts andoen?" ¨ Baziel kwam wéér een gat in de nacht thuis. Zei hij tegen Zulma:" iedere ké dat er e kalant weggienge, begosten d'andere kwood te klappen over zien vrouwe. 'k zoen nie wille da ze van joen kwood klappen Zulmaatje, zo 'k zien gebleven tot den latsten."
