Twee vrienden wandelen door Antwerpen en plots zegt de ene:" Miljaarde, 'k zou moeten schijte" Zegt de andere:" Hier is 'n cafeeke, go dier binnen hé" De ene kijkt eens naar binnen en zegt dan:" Zeg, da zit hier vol mé vremdelinge" " Wa wilta nà zegge, die moete ook op de pot zenne" Omdat de nood hoog is en hij het niet langer kan ophouden, gaat de ene naar binnen. Een kwartier later komt hij opgelucht weer buiten maar nu is het de andere die dringend moet. " Zeg, hebbe zi'et gezei as gij zei da ge moest schijte ?" "Welnee, mor keb da wel zoo ni gezeid hé, mor die zeeje niks" De andere gaat nu naar binnen en is binnen de vijf minuten weer buiten maar wel met enkele blauwe vlekken én 2 blauwe ogen. " Amaai seg, wa hedde gai veurgat ?" " 'K zoud nondedjeu nie wete, 'k gon gewoon nor binne en 'k roep, mak kakke..."
De werkzoekende André zat voor de personeelchef van een groot zuiveringstation terwijl deze zijn cv aan het lezen was. Hij keek op en zei:" Dat ziet er goed uit en we zullen u op de hoogte brengen van ons besluit. Geef me uw e-mail adres zodat wij u kunnen oproepen." " Maae ik heb helemaal geen e-mail adres want ik heb geen computer !" antwoorde André. " Geen computer ? Dat zal ik u moeten teleurstellen. Zo maakt u geen kans, goede dag verder." Ontgoocheld liep André langs de straat en vond dat de wereld niet eerlijk was. Hij taste in zijn zakken en vond daar de luttele som van 10 euro. Hij liep een groente-en fruit winkeltje binnen en kocht voor 10 euro aardbeien. Daarna ging hij van deur tot deur en probeerde zijn aardbeien met een klein beetje winst te verkopen. Dat lukte wonderwel en na enkele keren terug naar het winkeltje te zijn geweest zag hij dat zijn geld op het einde van de dag verdubbeld was. Zo deed hij enkele weken voort tot het aardbeien-seizoen voorbij was en begon dan met iets anders. De jaren gingen langzaam voorbij en na 5 jaar werken zag hij zich genoodzaakt om de zaken wat groter aan te pakken en kocht een camion. Weer gingen de zaken goed en moest hij mensen aannemen omdat het teveel werd voor hem alleen en zo werd zijn bedrijfje een bedrijf en moest hij magazijnen aankopen en winkels om zijn spullen te verkopen. Toen André 25 jaar nà zijn mislukte sollicitatie achter zich keek, zag hij dat hij een grote supermarktketen uit de grond had gestampt en dat hij een rijke man was met 550 mensen in zijn dienst en een heel wagenpark. Toen op een dag een van zijn leveranciers aan hem vroeg naar zijn e-mail ardes om de order door te geven zei hij dat hij geen computer had. " Geen computer, zei de man, dat kan toch niet ! Zie wat jij allemaal uit de grond hebt gestamt zonder computer. Wat zou jij zijn mét een pc ?" " Waarschijnlijk zou ik nu het slib van het waterzuiveringstation aan het wegscheppen zijn" Antwoorde André. De moraal van dit verhaal is: Gooi uw computer buiten en begin aardbeien te verkopen.Wie weet.
Omdat zijn vrouw zich niet goed voeld, moet mr. Janssens bij de huisdokter de resultaten van haar onderzoek gaan ophalen. De dokter kijkt hem ernstig aan en zegt:" Mijnheer Janssens, ik zit er een beetje verveeld mee, maar in het labo hebben ze de testen van uw echtgenote gemixt met de resultaten van een andere mevr. Janssens!" " Geeft dat dan problemen, dokter ?" " Wel, de uitslagen van de labo onderzoeken hebben uitgemaakt dat één van de vrouwen Aids heeft en de andere Alzheimer !" " Maar dat is ongehoord. Wat moet ik nu doen, wat mankeert mijn vrouw dan ?" " Wel mr.Janssens, ik meen een voorlopige oplossing te hebben voor dat probleem, neem uw echtgenote mee met de wagen en zet haar in het midden van de stad af en als ze terug thuis geraakt zonder hulp... neuk haar dan niet meer !"
