Ik wachtte op een bus die al lang niet meer reed en vroeg mij af of ik zelf nog wel bestond, en als dat wel zo was...waarom. Er dreven wolken naar de zon en plotseling ging het hagelen, de wolken aarzelden, losten op van schrik. De bus was wit, ik stapte haastig in, boog mij voorover naar een bank waar niemand zat en fluisterde in oren die niemand toebehoorden:' Laat mij toch in de steek! Vergeet mij toch! Neem mij toch niet altijd mee...!' (Toon Tellegen)
Wij waren het toch die bier uit emmers dronken? Of is het waar dat wij de eden zijn vergeten, die op de konten der burgers werden geschreven? (Eddy V. Vliet)
Wij wandelden en zwegen en zwegen naast elkander voort.
Een vogel zong zich ergens dood; pas als hij plots zweeg hadden wij het gehoord: er had een vogel gezongen.
Wij gingen tussen twee hagen, - er was slechts plaats voor één - hij voorop, gebogen, wees mij het kerkhof beneen. Hij was een oud ghedaghet man. Wij wandelden en zwegen heen. (P.Snoek)
Hieronder de prachtige natuur die het regenwoud te bieden heeft. Dit zijn de watervallen in de streek van Iguazu gelegen op de grens met Argentinië en Paraguay. De foto's zijn genomen begin Mei en echt de moeite waard.
Zoals je zou willen zwerven, het doet er niet toe waar, als het hier maar is. Nevel gaat net niet over het land zoals je een slapend kind net niet aanraakt, erover ademend.
En je weet: ik heb niet wat ik heb. De branding van de wind waait een zee van tijd zacht heen en weer. Het is eb.
Het was allemaal maar om te lachen zullen we zeggen wanneer we zijn uitgehuild. Drie veren draagt de wereld een gele van hoop een rooie van liefde en een zwarte van de dood.
