Ik had tijdens de dagelijkse wandeling weliswaar enkele foto's geschoten maar bij nader inzien zat er weinig bruikbaars bij en dus zat ik vanavond met een dilemma: ofwel doe ik iets in Photoshop met een foto van eerder deze week ofwel maak ik alsnog een nieuwe opname. Het is het tweede geworden. Ik ben met de camera op statief de februarinacht in getrokken en 25 meter achter ons huis heb ik aan de 5 berken die we daar bijna 50 jaar geleden geplant hebben gevraagd om voor me te poseren. Een zaklamp om een beetje te belichten en 30 seconden sluitertijd meer was er niet nodig om tot dit beeld te komen. De vijfde berk (rechts) kreeg wat minder zaklamplicht merk ik nu pas, maar daar kan ik mee leven en die berk vond dat waarschijnlijk ook niet erg.
Ik ben vandaag met mijn geocache maatje Jackie naar Antwerpen geweest. In het havenhuis was een meet and greet geocache-event en we vonden dat een unieke kans om dat toch wel erg speciale gebouw eens van binnen te zien. Jammer genoeg konden we alleen in de cafetaria op het gelijkvloers terecht en onze hoop om tot boven in de glazen constructie te geraken moesten we snel opbergen. Na ons bezoek, dat dus veel korter uitviel dan gepland, zijn we dan maar een wandeltocht in de buurt gaan maken. Maar voor we daar aan begonnen vond ik het nodig toch nog eerst weer maar eens een zoveelste foto van het havenhuis te maken met mijn gezellen er bij. Jackie en zijn vrouwke zijn de GPS aan het raadplegen en die lijken wel erg klein met zulke indrukwekkende achtergrond.
We zijn vandaag onze wandelkilometers gaan plukken in Herentals. Samen met zoon Mike en zijn gezinnetje hebben we genoten van de natuur rond het Netepark. Ook de huiswoef Jul was van de partij en toen ik hem vroeg om even te poseren voor een foto deed hij dat graag.
Als je al jarenlang vaak dezelfde wandeling doet is er al zeker één consequentie waar je mee moet leren leven: je hebt zowat alles wat er te fotograferen valt langs het traject al wel eens gefotografeerd. Ook vandaag had ik best enkele interessante shots gescoord maar thuis gekomen, bij het bekijken op het scherm kreeg ik weer even zovele déjà-vue gevoelens. Dan wil je er toch iets aan toevoegen. Hoewel ik echt wel van zwart-wit hou is dat het laatste waar ik aan zou denken bij dit soort fotografie en toch heb ik het eens geprobeerd. Eerlijk gezegd viel het me niet tegen. Het wandelpad langs de Rulloop waar mountainbikers geweerd worden (en waar je toch regelmatig toegesnauwd wordt dat je uit de weg moet) ziet er zo weer heel anders uit.
Vandaag was het carnaval voor de bewoners van zorgtehuis Hoevezavel. Het duurt weliswaar slechts één namiddag maar het is daarom niet minder leuk. Als vrijwilligers wilden het vrouwke en ik er graag bij zijn. Alle ingredienten van een geslaagd carnavalsfeest kwamen voorbij, aangepaste hoempa, de Lommelse princes (!) carnaval met haar gevolg, de stoet van het kindercarnaval die door de zaal trok, carnavals-outfits, prijzen voor de beste groep en individuen, sfeer, stemming en veel polonaises. Wat die polonaises betreft is dit een beeld dat de meesten onder ons zonder twijfel nog wel herkennen. En zoals je ziet is een rolstoel geen beletsel om deel te nemen aan de pret.
Erg veel plezier was er op weergebied niet te beleven vandaag. Op een korte opklaring rond de middag na bleef het de ganse dag grijs en grauw met op z'n tijd een beetje lichte motregen. Toch zijn we in de late namiddag er nog eens op uit getrokken om een rondje Smallebroeken te wandelen, kwestie van toch de nodige stappen op de teller te zetten. In de Dressenstraat ontdekte ik warempel een nog niet gekende eigenschap van het vrouwke: ze houdt van boomklimmen! Ze heeft voorlopig wel een voorkeur voor horizontaal liggende bomen...
De Buulmolen heb ik al vaker gefotografeerd en ik meen dat ie lang geleden ook al eens is voorbij gekomen tijdens mijn blog-geschiedenis, maar niets belette me om 'm nog eens in beeld te nemen van uit een andere hoek. Ik had de wagen geparkeerd langs de industrielaan en als je dan voorbij de molen wandelt naar het molenpad krijg je meteen een steil stukje bergaf. De geocache die daar verborgen was heb ik helaas niet te pakken gekregen maar ik heb wél een foto gescoord. Van hier uit had ik de molen nog niet gezien en ik vond dat standpunt meteen de moeite waard. Dat ik een flink stuk van de afsluiting mee in beeld moest nemen vond ik niet eens zo erg, zo is ie meteen ingekaderd.
We zijn vandaag gaan wandelen in de Sahara.. de Lommelse Sahara welteverstaan en zoals je op de foto kunt zien is daar wél water. Ik wilde met dit mooie weer een clubwandeling voor de fotoclub uitstippelen en na wat rond-telefoneren had ik een leuk wandelgroepje bij elkaar gekregen: Gust en Lisa, kennissen die we in geen jaren gezien hadden, Swa en Monique, schoonbroer en zijn halve trouwboek en natuurlijk ook het vrouwke en ikzelf. Vier iets achterop lopende wandelaars, wat water, een beetje zand, bomen en spiegelingen... meer moet dat niet zijn om een beeld te schetsen van onze dag.
Heerlijk wandelweer. Het was het vrouwke die voorstelde om naar Herentals te rijden en nog eens in en rond de Hellekens aan de wandel te gaan. Het was alweer geleden van toen de brem nog bloeide dat we er nog waren en ik ging er van uit dat er ook in dit seizoen voldoende te beleven en te fotograferen zou zijn. Na de ingrijpende werken is het echt een mooi gebied geworden. De ooit rechtgetrokken Nete is verlegd en weer voorzien van de nodige kronkels en meanders en wie een verrassende mooie omgeving zoekt om de benen eens te strekken kan ik dit zeker aanbevelen. Dit uitkijkpunt vond ik een leuk onderwerp als illustratie bij onze tocht. Door de camera boven mijn hoofd te steken kon ik een foto scoren die weer net iets anders is.
Een internationale kattenshow in Laakdal, ik had een tip gekregen van maatje Alex en het vrouwke was meteen enthousiast. Zelf ben ik eigenlijk meer een hondenmens maar mijn nieuwsgierigheid en mijn fotohonger waren groot genoeg om er ook eens een kijkje te gaan nemen. Hoe zou ik het vrouwke kunnen ontgoochelen trouwens? Het was er druk, overal luxe kooien en benchen met de meest uiteenlopende soorten katten er in, de eigenaars fier bij hun troetels wachtend om aan de beurt te komen. Want het was eigenlijk een wedstrijd merkte ik. Verschillende kattenrassen in diverse kategorieën werden bekeken, beoordeeld en gekeurd, dan werden er winnaars bekroond en naar het podium geroepen. Toevallig stond ik tijdens de keuring in een reeks met jeugdkatten vlak bij twee jongedames met een wel heel erg mooie poes, ik had er al terloops even mee gepraat en toen die ook nog wonnen kreeg ik de kans om ze even te fotograferen. Sociale contacten leggen loont, ook in de fotografie...
Tot groot ongeloof van iedereen die deze namiddag ook een frisse neus gehaald heeft heb ik deze foto wel degelijk vandaag gemaakt tijdens een iets langere wandeling naar en door het domein de Hoge Rielen. Ik weet het wel, we hebben geen blauwe luchten gezien vandaag maar mijn volgers, vrienden en kennissen zouden ondertussen toch moeten weten dat ik niet vies ben van een potje photoshoppen. Dit was niet eens zo moeilijk trouwens. In de recentere versies van Photoshop zit onder het tabblad "bewerken" de functie "lucht vervangen" en met een paar muisklikken was het zo gepiept.
De jaagpaden langs onze kanalen zijn voor veel fietsers favoriete wegen om hun kilometers af te malen, of het nu beroepsrenners, amateurs, wielertoeristen of gewone recreanten zoals deze jongen zijn. Maar vandaag was ik gewoon aan de wandel in de omgeving waar het Albertkanaal en het Kempisch Kanaal splitsen. Rechts op de foto zie je achteraan de kerktorenspits van Herentals. Van op de iets hoger liggende weg kon ik de splitsing, de betoncentrale aan de overkant, het jaagpad en een voorbijrijdende groep trainende wielrenners te pakken krijgen in één beeld.
Ze zijn warempel vroeg dit jaar. We hebben de eerste krokusjes gezien... en gefotografeerd. De verkoudheid waar ik al een tijdje mee worstel geeft zich niet zo snel gewonnen moet ik zeggen. Anderzijds wil ik ook niet flauw doen en ben ik in de loop van de namiddag toch weer een korte wandeling gaan doen. Gewoon rond de blok lopen was voldoende om een ontmoeting te hebben met deze prille schoonheden. Als dit de voorbode is van een vroege lente kan ik dat alleen maar toejuichen. Het wordt een weerkerend fenomeen maar ook in de versie 2023 van mijn jaaralbum zullen er dus krokusjes staan.
We waren deze namiddag op bezoek bij kennissen aan de Vuilvoort in Herentals. Het leek ons voor de hand liggend dat we de dagelijkse wandeling dan ook maar daar in de buurt deden. Het was prachtig wandelweer trouwens en we hebben er echt van genoten. Onderweg kreeg ik deze twee duiven in de gaten. Zo'n duivenpaar staat vaak symbool voor verliefdheid en dat is altijd wel leuk om je fototoestel op te richten. Het was pas toen ik thuis de foto-oogst bekeek op de computer dat ik zag dat er precies toch een haar in de boter zat tussen die twee. Ze gunden elkaar geen blik.
We hadden afgesproken voor een gezellige bijklets-namiddag in café De Nete. Drie musketiers: Jackie, Gust en ikzelf en daarbij onze dames, met z'n zessen hebben we genoten van de vriendschap, enkele snacks, wat drankjes en de babbels. Voor mezelf kwam daar nog een toets aan de verleiding bij... even controleren of mijn Tournee Mineral plan zou standhouden onder moeilijke omstandigheden en in een gevaarlijke omgeving. Ik heb het alleszins gehouden bij koffie, cola, spa en koffie, spa en cola. Jackie en Gust zijn beiden fervente ruiters maar de leeftijd en wat fysieke problemen hebben er bij alle twee voor gezorgd dat die hobby voorlopig op een laag pitje zit. Ze hadden elkaar nog wel veel ruiterverhalen te vertellen en ik zat erbij en luisterde ernaar. Ik had occasioneel mijn kleine Sony toestel bij me op de tafel gelegd en het leek alsof ik er zomaar wat mee zat te friemelen maar in feite maakte ik de ene na de andere leuke foto van mijn maatjes. Pas toen ze het merkten begonnen ze te poseren en ja, toen was de pret over. Dit is een van de eerdere stiekeme opnames.
Wis Truyens wordt morgen 100 jaar jong en de mannen van het buurtcommité in Achterlee gingen vanmorgen aan de slag om haar woonst feestelijk te versieren. Ik had een tip gekregen van vriendin Martine en ik wilde daar uiteraard ook wel eens gaan kijken. Ik had de Canon meegenomen met de 16-35 er op en in mijn jaszak zat zoals altijd mijn kleine Sony RX100 IV. De lens op dat ding komt overeen met een 24-200 op een full frame en dus had ik alle mogelijkheden open gehouden. Uiteindelijk heb ik de Sony het vaakst gebruikt. Dat bereik sluit toch beter aan bij iets wat je straatfotografie zou kunnen noemen. Het was weer moeilijk kiezen uit het aanbod maar al snel vond ik dit beeld wel erg leuk. Zwart wit leek mij zoals zo vaak net iets pittiger. Morgen om 10 uur zijn ze van plan om de bloemenversiering aan te brengen en dan ga ik er weer eens naar toe.
Exifs: ISO 125 - 1/160 - F 4 ( met zulke kleine sensor heb je zelfs bij F 4 al een behoorlijke scherptediepte )
Ik ben snipverkouden, de deur niet uit geweest en van fotograferen is er helemaal niks terecht gekomen vandaag. Ik moet dus noodgedwongen terugvallen op een beeld van gisteren maar dat is gelukkig niet zo moeilijk want de keuze en de variatie was toen groot. Het lijkt me logisch dat ik deze keer kies voor een opname van het breakdance-show gedeelte. De belangstelling was overweldigend en veel plaats hadden de dansers niet om hun moves op de mat te brengen. Dat zie je ook op deze foto.
Kleinzoon Pieter is een van de break-dancers van the Battle Droids Crew. Die hele jongerencultuur met hip-hop, breakdance, street art en aanverwanten was voor mij lange tijd een ver van mijn bed show. Maar het kon niet anders dan dat ik er toch mee kennis maakte, wat de kleinkinderen bezig houdt interesseert de opa toch ook? Na het debacle van het project "Let's Go Urban" door het gegraai van de parlementaire poedel Kaouakibi was de site op het Kiel in Antwerpen redelijk verweesd achter gebleven maar ondertussen hebben drie clubs/verenigingen samen er hun schouders onder gezet om er een huis voor de Antwerpse jeugd van te maken. Samen met Kras en Habbekrats hebben de Battle Droids de invulling van hun gezamelijke ijver aan het publiek voorgesteld. Vandaag was de officiële opening en daar wilden wij bij zijn. Een warm gevoel hebben we er alleszins aan over gehouden. Ik vond het trouwens een hele eer dat een fotoreeks die ik vorig jaar maakte van een breakdance-event in Berchem op een erg opvallende plaats was opgehangen... Ik heb uiteraard weer een karrevracht foto's meegebracht o.a. van de dansprestaties maar bij deze opening hoorde eveneens de bekendmaking van de nieuwe naam en het moment van die onthulling heb ik ook vastgelegd. Het is dus "SCRATCH" geworden.
De exifs: Iso 400 - 1/160 ( geflitst ) - F 8 - 24 mm
Ik ben weer eens op stap geweest met de macrolens op mijn toestel. Je vindt dan altijd wel een onderwerp dat interessant genoeg is om de fotohonger te stillen. Op een niet eens zo dikke dode tak zag ik wat kleur en toen ik dat wat dichtebij ging bekijken ging er een heel macro-landschap voor me open. Ik heb dit uit de losse hand gefotografeerd en met ISO 100 en een diaframa 16, (voor voldoende scherptediepte) kwam ik uit op een relatief lange sluitertijd van 1/13 sec. Dan mag je van jezelf denken dat je stabiele hand hebt... maar van de 10 opnames die ik maakte was er maar een aanvaardbaar scherp. Dat is deze geworden dus. Uiteraard heb ik thuis dokter Google geraadpleegd om de naam van mijn onderwerp te weten te komen en ik kreeg via "image search" diverse suggesties, gaande van Xantoriicola physciae via Xanthoria parietina tot groot dooiermos en dat leek mij het gemakkelijkste om te onthouden. Indien iemand een betere suggestie heeft mag ie die altijd doorsturen.
Vaste prik op donderdagavond: de vergadering van de fotoclub, om half negen zijn we present in de kelder onder het OC. Er zijn steevast enkele winterharde fotovrienden die met de fiets komen, soms doe ik dat ook wel of ik kom te voet, zo ver is het niet tot in het dorp. Vandaag was ik met de wagen want ik had foto's meegenomen om te tonen en het is moeilijk fietsen met zo'n grote map. Toen ik als een van de eersten de vergadering verliet - ik wilde nog een stukje van de voetbalwedstrijd zien op TV - viel mijn oog op het rode bakje dat voor op een van de gestalde fietsen bevestigd was. Dat was eigenlijk vragen om een foto en het was ook al bijna vanzelfsprekend dat ik daar een klassieker uit het bewerkings-repertoire zou op los laten: rood in zijn tint laten en al de rest naar zwart-wit omzetten.
