Het natuurgebied "De Tikkebroeken" bestaat 70 jaar. Na een jaar lang fotograferen met twee fotoclubs werden de beste foto's uit de grote oogst samen gebracht om er een prachtige tentoonstelling mee in te richten in het OC in Kasterlee. Om ook dit event een plaats te gunnen in mijn jaar-album heb ik nog eens de hulp ingeroepen van mijn Sonytje. Na een passage door de Raw convertor zorgde Nik Silver Efex voor de zwart wit omzetting.
We kennen Beverly Jo Scott al lang, we hebben haar zelfs ooit ontmoet en toen we vernamen dat ze in Turnhout kwam optreden wilden we daar absoluut bij zijn. Het is een dame uit het diepe zuiden van de VS met een stem als... euhhh... zoals er geen vijf zijn!!! Ze woont al een hele tijd in Belgie en zoals ze zelf zegt: "het is niet waarom je naar Belgie komt, maar waarom je er blijft", dit als tegengewicht tot de vele klagers op het internet... Het voormalige Keizershof heet sinds kort Lamuso en er komen regelmatig artiesten voorbij, het is er knus, klein, gezellig en ze hebben er ook een goede keuken naar het schijnt. Als je er een optreden wilt bijwonen gecombineerd met eten ben je eerder binnen en heb je de beste plaatsen natuurlijk. Helaas wisten wij dat niet bij dit eerste bezoek en wij zaten dus redelijk ver van de actie. Ik had zoals altijd mijn kleine Sonytje in mijn zak en tegen beter weten in heb ik toch enkele opnames gemaakt, kwestie van ook deze avond te documenteren voor mijn jaaralbum. Helemaal ingezoomd, met ISO 3200 en een sluitertijd van 1/20 uit de losse hand (gesteund tegen een muur weliswaar) vond ik deze opname toch nog wel aanvaardbaar.
We zijn weer begonnen aan onze jaarlijkse fotomarathon. Ik mag alle bewoners van de Lommelse OCMW zorginstellingen Kapittelhof en Hoevezavel ieder jaar fotograferen en tijdens de week van de senioren, ergens in november, worden die beelden allemaal in groot formaat geëxposeerd. In het Kapittelhof kregen we vandaag al zo'n 80-tal senioren voor de lens en voor één keer wil hier een foto tonen die eigenlijk mislukt is en die zeker niet in de selectie zal zitten voor de tentoonstelling. Maar ik vond 'm zo leuk dat ik het niet over mijn hart kon krijgen om 'm weg te kieperen. Zeker bij personen met een bril is het vaak moeilijk om de belichting zo te plaatsen dat je geen reflectie krijgt in de brilleglazen. Toen ik dacht dat ik de positionering goed voor elkaar had draaide deze dame haar hoofd plots net op het moment dat ik afdrukte. Dit is het resultaat.
Ik heb nog een foto uit de rijke oogst van gisteren in de aanbieding. Vandaag ben ik niet aan fotograferen toe gekomen en zonder in herhaling te vallen kan ik een totaal ander beeld in de spotlight zetten, er was wel meer te zien dan de pink ladies games. Deze zeer jeugdige personen zaten in de Lindemans-ligstoelen bij een horeca-punt. De mannelijke helft van het koppel vindt het wel lekker zo terwijl de jongedame zich blijkbaar toch minder op haar gemak voelt. Geen idee of dat een voorteken is van hoe de verhouding tot de geadverteerde drank later zal zijn... Omdat ik dit eigenlijk onder de verzamelnaam straatfotografie zou willen classeren heb ik het in zwart wit omgezet en als ik het vergelijk met de originele kleur-opname vind ik deze versie toch net iets pittiger.
Het was me het dagje wel. Deze voormiddag zijn we naar de receptie bij de opening van de foto-tentoonstelling bij het 70-jarig jubileum van het natuurgebied "De Tikkebroeken" geweest. We hebben daar een jaar lang mogen fotograferen met de leden van onze club. Dan zijn we snel naar Herentals gereden om er het salon van fotoclub Antony te bezoeken. Nadien bleek er in Herentals vanalles te doen... In de Zandstraat was er braderij. Maar het leukste vond ik dat we op de markt, eigenlijk totaal onverwacht, in de Pink ladies games terecht kwamen. Het is een evenement dat georganiseerd wordt door Think Pink, de organisatie die zich inzet voor de strijd tegen borstkanker en het bestaat uit een aantal ludieke, vaak grappige wedstrijden voor dames van alle maten en gewichten. Bij de start van een paardenrace kon ik dit shot scoren.
We waren vandaag op bezoek bij dochter Ilse in Loenhout. Op de boerderij is er altijd vanalles te fotograferen qua vier- en tweevoetige bewoners. Ik heb dan ook diverse soorten schepsels voor de lens gekregen. Het gezegde "met de kippen op stok" werd hier voor ons in de praktijk gebracht. Eerlijk gezegd vond ik het wel een beetje vroeg want deze jeugdige kippen wilden al iets na vijven hun favoriete slaapplekje opzoeken. Ze hadden daarvoor een achteloos neergezette uitgezakte ladder gekozen. Die ladder lijkt te leiden naar een ronde hoepel waarvan de opening voorlopig gesloten is. De bovenste kip had beslist om tegendraads te zijn en toch te blijven wachten op een opening. Samen met de verdwaalde bloemenposter aan de linkerkant waren er voldoende leuke elementen om dit beeld te kiezen als foto van de dag.
Een korte, leuke wandeling in de buurt van de Neterust in Kasterlee... Als je over de Millekesbrug terug over de Nete richting Houtum gaat staat er aan de rechterkant van het pad een ezeltje in de wei. Het beestje was zichtbaar blij dat we er voorbij kwamen en het volgde ons zelfs een eindje. Na een twintigtal meters kwamen we bij een aanvaardbaar doorkijkje om een foto te maken maar toen was de interesse bij het dier plots weg en ging ie weer aan het grazen. Ik heb toch maar enkele keren afgedrukt. Jammer genoeg hing er prikkeldraad in de weg, maar... daar hebben we een oplossing voor: mijn goede vriend Photoshop liet die snel verdwijnen.
Mooi weer... fietsen! Ergens tussen Kasterlee en het Prinsenpark wordt je aandacht ineens getrokken naar dit bord. Het is niet de eerste keer dat ik er voorbij kom, maar deze keer ben ik er gestopt om er een foto van te maken. Wat lief toch van de autoriteiten dat ze de argeloze fietsers willen waarschuwen voor de losse steentjes die meestal op het wegdek liggen in die 90°-bocht. Het ging me dus echt om dat verkeersbord en het onderschrift. Het ondertussen gekende cliché zwart-wit met behoud van één kleur kwam in dit geval goed van pas.
Ik ben deze namiddag nog eens met mijn fotomaatje Alex op stap geweest om onze drone-skills wat bij te schaven. Sassenhout, tussen Herentals en Poederlee leek ons een leuke locatie. Er is ruimte, er zijn niet erg veel hindernissen, zeker geen hoge en geen in de weg hangende, storende hoogspanningsleidingen, de ideale plek om wat te oefenen, te spelen, te experimenteren en meer ervaring op te doen. Als er dan toevallig wandelaars langskomen dan is dat natuurlijk een buitenkansje. Een aandachtspunt in een foto is lekker meegenomen he. Dat we er zelf ook opstaan in de achtergrond vond ik in dit geval ook wel oke. Dit beeld schetst de situatie en de mogelijkheden om qua standpunt snel een interessante plek te bereiken.
In augustus had ik al een foto van onze druivelaars op Facebook gepost met de vermelding dat het er weer zeer beloftevol uitzag. De druifjes zijn ondertussen rijp, eigenlijk al een beetje overrijp. Maar dat vinden we niet erg, hoe rijper hoe meer suiker en om sap te persen of boerenjongens te maken wordt het nu echt wel de hoogste tijd. Dit is een ieder jaar weerkerende foto trouwens. Ik heb de druifjes ooit beloofd dat ze ieder jaar in mijn jaaralbum mogen als ze zo goed hun best blijven doen.
Prachtig nazomerweer, fietsen dus !!! Tijdens een fietstochtje wil je natuurlijk op z'n tijd ook wel ergens stoppen om iets te nuttigen en aanleghavens zijn er gelukkig nog zat in onze regio. Ik begin me te realiseren dat ik toch enkele autistische trekjes heb. Hoewel mijn voorkeur voor Duvel geen geheim is zijn er toch enkele horecagelegenheden waar ik steevast iets anders consumeer. In Den Engel in Antwerpen bvb. zal ik altijd een Tripel d'Anvers bestellen en in Sas 6 langs het Kempisch kanaal brengen ze zonder vragen meteen een Tripel Trappist van Westmalle naar buiten als ze me op het terras zien neerstrijken... Ach ja, verandering van vloeistof doet drinken zegt het spreekwoord he... Aan mijn petje dat op de tafel ligt is trouwens ook een leuke annecdote verbonden. Ik kocht het ooit in een luchthaven in de VS omdat mijn sterrenbeeld Stier is. Wist ik veel dat dit het logo van de Texas Longhorns is, een American football team, grote rivalen van de Nebraska Huskers. Als je dan op bezoek bij vrienden in Omaha Nebraska tijdens een cafebezoek dat petje op je hoofd hebt, zoek je problemen... en die heb ik ook gehad.
Ik vermoed dat mijn fiets zo langzamerhand een beetje boos aan het worden was want de laatste tijd mocht ie steeds minder vaak mee. Vandaag heb ik geprobeerd het een beetje goed te maken en wat oorspronkelijk bedoeld was als een kort ontspannend ritje werd uiteindelijk toch een flinke tocht. We fietsten kriskras doorheen ons Kempische landschap en in de buurt van Gierle kwamen we langs een ons al langer bekend fijn, smal fietspad langs de Aa, het Gewad. Bij het bruggetje over de rivier zijn we even in de remmen gegaan om ons fototoestel boven te halen.
Dat de kerstman al in september zijn opwachting maakt is eigenlijk ongehoord. Er was evenwel een goede reden voor. Er hadden enkele kerstelfen afgehaakt, een enkele meende meer tijd nodig te hebben voor haar studies, er waren ook enkele dametjes die zich te oud voelden worden en dan was er ook nog iemand die in het koor van Scala andere verplichtingen had. We hadden een oproep gedaan voor nieuwe kandidaten en daar was behoorlijk wat reactie op gekomen. Vandaag hebben we de sollicitantjes ontvangen en we hebben 4 nieuwe gezichtjes kunnen toevoegen aan onze cast. Ik had voor de gelegenheid mijn kerstman werkpak aangetrokken om de kandidaten alvast een klein beetje kerstsfeer mee te geven. Na afloop wilden we Renault-Pashuyzen, onze grootste sponsor, ook nog even bezoeken want daar was het opendeur-dag en het leek me best leuk om dat ook in kerstman outfit te doen. Er werden uiteraard ook weer de nodige foto's geschoten, meestal door schoonbroer Dreeke. Hoewel de kerstman ook niet meer van de jongsten is slaat de titel van dit beeld toch op de auto.
Als we van Lommel terugkomen na de wekelijkse wandelingen met de senioren stoppen we wel eens aan de ophaalbrug over het kanaal tussen Postel en Retie. Daar staat een viskraam en we pikken er graag iets lekkers op om er dan thuis van te smikkelen. Je bent er nooit alleen, er zitten altijd wel wat passanten die ter plaatse hun visje nuttigen en er zijn ook ontelbare watervogels: ganzen, eenden, meerkoetjes, waterhoenders en nog veel meer... die weten natuurlijk dat er wel eens iets van de tafel valt er er gegeten wordt. Bang zijn ze niet, integendeel, ze komen tot vlak bij je om te schooien. Deze vijf exemplaren - zijn het grote eenden of kleine ganzen, ik ben geen kenner - wilden graag voor me poseren alleszins. Ik vermoed dat het drie mannetjes en twee vrouwtjes zijn trouwens. Die laatste herken je immers aan de permanent in hun kapsel.
Vanavond was de receptie gepland bij de pré-opening van de vernieuwde Spar supermarkt in onze gemeente. Bij de uitnodiging was er o.a. vermeld dat er live music zou zijn. Dit vond ik wel een erg originele en trouwens ook zeer genietbare invulling van dat begrip. Niet alleen speelden die mannen echt goed, er was ook aandacht besteed aan alle details. Grote klasse!!!
Ik zal eerst maar vertellen dat deze opname zeker geïnspireerd is door een beeld dat ik onlangs te zien kreeg in de fotoclub, maar anderzijds was ik helemaal niet van plan deze foto te maken toen ik vanmiddag thuis vertrok voor een fietstochtje om de stramheid wat uit mijn lijf te rijden. Toen ik evenwel over de fietsbrug over het Kempisch Kanaal kwam, naast de spoorwegbrug in de buurt van de jachthaven in Herentals ging er plots een knipperlichtje banden met de boodschap "hee, waarom stop je niet even om een trein te fotograferen met beweging in een compositie met een brug waarop scherp gesteld is"... Zo gedacht, zo gedaan... Iso 100 - F 11 - 1/20
Als je vaak kruiswoordraadsels invult zul je waarschijnlijk "emelt" denken bij het zien van deze foto. De denkfout, die ik zelf ook maakte trouwens voor dokter Google ter hulp kwam, is verstaanbaar maar dit volgroeide insect is wel degelijk een langpootmug en eerst was ie een emelt, dat is de larve-fase voor het ontpoppen. Dit even terzijde gezegd, zag ik 'm vandaag op de vloer van ons terras. Ik dacht eerst dat ie dood was of bijna dood, en ik nam uitgebreid de tijd om de macrolens op mijn toestel te zetten, het statief erbij te halen en erg secuur deze opname te maken. Toen ik er mee klaar was ging ie er toch vandoor alsof hij wilde zeggen: "Nu heeft het wel lang genoeg geduurd, daaag!!!"
Of je ze nu oliebollen noemt of smoutebollen... maakt niet uit, ze horen bij de kermis. Het is niet de eerste keer dat wij bij het einde van Lichtaart kermis afzakken naar de Boomse frituur om onze portie op te halen. Heerlijk in het vet gebakken, geserveerd met veel bloemsuiker en samen met een koude cola zorgen ze voor een baksteengevoel in je maag maar het is wel lekker en wie ben ik om op mijn leeftijd een traditie overboord te gooien?
Eerst even vertellen dat ik deze foto niet zelf gemaakt heb, schoonbroer Dreeke had zijn smartphone binnen handbereik. De voorbereidingen voor onze nieuwe kerstmusical en het huis van de kerstman zijn in een stroomversnelling gekomen. Nu het verhaal geschreven is, de meeste muziekjes klaar zijn en de teksten ook werd het tijd om met de repetities te starten. De elfjes hadden er al een sessie opzitten toen ik met het kerstvrouwke de repetitieruimte binnenkwam en het moet gezegd, de kerstman is blijkbaar nog altijd erg populair bij het jonge volkje want er kwam onverwacht een spontane uitgebreide begroetingsknuffel op ons af.
Na de cultuurdag gisteren was er vandaag de verenigingen foor. Wij waren zeer geïnteresseerd want ook dit jaar zouden de dansers van Balance Health Center weer een optreden doen en kleindochter Julie is een van de juffen die het beste uit haar pupillen wilde halen op het podium. Dat gebeurde ook, maar nog leuker om te fotograferen vond ik het toen alle kinderen tot en met het derde leerjaar het podium mee op mochten om mee te dansen. Dit optreden werd dus op het toneel, totaal onvoorbereid van een simpele choreografie voorzien en het was verbazingwekkend hoe snel de kinderen de dance moves oppikten.
