Vanmorgen zag het er nog een beetje twijfelachtig uit maar al gauw werd het snel zonnig en prachtig wandelweer. We zijn naar de Hoge Rielen getrokken waar we uitgebreid genoten hebben van de natuur en weer een flinke portie vitamine D hebben opgenomen. Vanzelfsprekend heb ik er ook weer flink op los gefotografeerd. Ik koos vandaag voor een beeld waar best wat over te zeggen valt. Het is knal tegen de zon in genomen en daardoor is het resultaat een beetje nevelig, technisch gezien misschien niet de beste opname van vandaag, maar ik kan er mee leven. Uiteraard heb ik in de nabewerking het maximum uit het RAW bestand kunnen halen en eerlijk gezegd heeft die kleine Sony me weer aangenaam verrast.
De solden-periode loopt op z'n einde en het vrouwke zou wel alle dagen naar een of ander koop-walhala willen gaan. Gelukkig is ze redelijk prijsbewust en koopt ze alleen maar spullen die nodig zijn, het is haar meer te doen om het shoppen dan om het kopen. Dat hele gesnuister is trouwens de ver van mijn bed show en ik gun haar die pleziertjes graag. Ik ga zelfs vaak mee, niet dat ik ook van winkel tot winkel en binnen en buiten en huiten en binnen mee loop, integendeel, ik hou me wel bezig met wat rond fotograferen of eens naar de binnenkant van een horecazaak gaan kijken. Hier was de eindejaars-feestverlichting nog niet weggehaald. Het zag er best gezellig uit en dat was het ook. Zozeer zelfs dat toen mijn schatje uitgeshopt was, ik er samen met haar nog eens binnen ben gegaan.
We waren iets gaan eten samen met goede vrienden en om de avond goed af te sluiten besloten we nog even binnen te wippen in het café niet zo ver van onze voordeur. Toen we binnenkwamen zat er één man aan de bar, verder niemand in huis behalve een dame die voor de bediening instond. Ik vond het al een beetje ongemakkelijk, misschien wilden ze wel sluiten of was dit de vriend van de dame achter de toog. Toen we gezellig keuvelend van onze drankjes zaten te genieten kon ik stiekem deze foto schieten. Man aan de bar en dame in een hoek achter de bar weggedoken met haar smartphone... Ik noem de foto "Eenzaamheid".
Het vrouwke wilde graag naar het shopping center in Olen en ik vond dat geen verkeerd idee. Zo kon ik eens met de wagen door de carwash rijden om het zout van de voorbije dagen er af te spoelen. Ik heb mijn schatje eerst afgezet bij de winkel waar zij de start van haar route gepland had en dan was de carwash aan de beurt, vervolgens wat rond fotograferen en uiteindelijk zagen we elkaar weer bij de Albert Hein waar we nog wat gewinkeld hebben. Om de afwisseling in mijn fotografie vol te houden koos ik vandaag voor een redelijk abstrakt beeld dat ik schoot toen ik ergens midden in de carwash was.
We hadden de wagen geparkeerd op de grote parking aan het Bloso in Herentals, dat leek ons een prima startpunt om wat variatie te brengen in onze dagelijkse wandelingen. We waren nauwelijks vertrokken richting Hydrodoe toen we zagen dat de poort langs de baan bij de ijsbaan open stond. Die wordt wel eens gebruikt door leveranciers... en ook door deze nieuwsgierige amateurfotograaf he. Er stond nergens een verboden toegang-bord en wat doe je dan? Juist, ja. Het bleek net een tijdstip te zijn waarop anders-validen ook eens van het ijs mochten proeven en ik kon de lens van mijn Sonytje net door de mazen van het rond de piste gespannen net steken om wat foto's te oogsten zonder in de weg hangende mazen.
Toen we besloten om even te stoppen om wat te consumeren in De Brouwketel kon ik niet weerstaan aan de drang om dit beeld vast te leggen..., uitleg overbodig. Het bleek niet meteen een wereldschokkende foto en hij zou meer dan waarschijnlijk in een anonyme wegwerpmap beland zijn. Maar... vandaag had ik nauwelijks iets beters op mijn geheugenkaartje. Enkele laatste foto's van de wegsmeltende sneeuw konden mijn kwaliteitscontrole niet doorstaan, en dus kreeg de gevel van de Brouwketel een tweede kans. Dat ik niet vies ben van een potje Photoshoppen weten de meeste van mijn vrienden, volgers en collegae-amateurfotografen ondertussen wel. Ik ben een tijdje bezig geweest met het eigenlijk al afgeschreven beeld. Van het origineel is eerlijk gezegd weing over gebleven maar dankzij de nodige kunstgrepen en bewerkingstechnieken kon ik er toch iets van brouwen dat ik als aanvaardbare publiciteits-fotografie zou durven benoemen.
Vandaag ben ik samen met fotomaatje Alex en onze dames het salon van fotoclub Obscura gaan bezoeken in Zoersel en we hebben veel moois gezien. Toen we nadien weer terug naar huis reden en we bijna terug in Herentals waren werd het prachtig avondrood in de verte steeds maar meer uitnodigend en net voorbij Sassenhout kon ik het niet meer houden. Ik besloot de wagen even aan de kant te zetten en de kleine Sony uit mijn zak te halen...
De pracht van de wilde bloemen die we ieder jaar vóór ons huis inzaaien was vorig jaar niet zo uitbundig als andere jaren. Toch heb ik er ook in 2023 enkele prachtige foto's aan over gehouden. Toen ik deze morgen uit de bedstee gesukkeld was en ik naar buiten keek zag ik dat de laatste overeind staande uitgebloeide exemplaren, met de medewerking van de winterse omstandigheden, nog een poging deden om ook in mijn jaaralbum 2024 te belanden. dat plezier gun ik ze graag.
In de sneeuw is alles anders. Zo lang we van de witte pracht mogen genieten blijf ik sneeuwfoto's maken en plaatsen. Met dit prachtige wandelweer konden we niet anders dan er weer op uit trekken. Deze keer kozen we de overzijde van de Kasterleesteenweg en via kleine paadjes kwamen we bij de Pastoor Dergentstraat waar de kapel van de boerinnenbond staat, al sedert 1936. Ze werd er toen gebouwd bij gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de boerinnenbond en zoals je ziet is ze nog altijd in erg goede staat. Ze kwam een aantal jaren geleden al eens voorbij in deze blog maar zoals ik al zei: in de sneeuw ziet ze er weer net iets anders uit.
De sneeuwbom van meer dan 20 cm die enkele dagen geleden voorspeld was en die later werd afgezwakt tot 5 à 10 cm bleek uiteindelijk een lichte motsneeuwbui, in onze regio althans. Verse sneeuw was er inderdaad, met veel zin voor overdrijving: 1 cm, niks vergeleken met wat we eerder deze week over ons heen kregen. Toen we deze namiddag, tijdens het hoogtepunt van de voorspelde bom op stap waren naar de Spar, aan de andere kant van het dorp, om inkopen te doen, wandelden we voorbij de apotheek "Goed". De helemaal uitgebloeide bloemen langs de gevel hadden nog een sneewbedekking van vorige maandag en leken wel witte lychees. ik vond het meteen een leuk onderwerp. Met het kantelbaar schermpje van de kleine Sony kon ik met gestrekte armen een foto maken loodrecht naar beneden.
Best aangenaam wandelweer vandaag en daar hebben we ook van genoten. Ik heb eindelijk weer eens meer dan 8000 stappen gescoord op de teller en hoewel dat nog niet het niveau is wat ik wil blijven halen is het toch al een flinke verbetering vergeleken met de vorige problematische weken. En er waren blijkbaar nog wandelaars op pad. We zagen deze mensen de Dressenstraat oversteken toen we dat wandel-kruispunt naderden in de Dressenstraat. Even later, toen ik naar rechts keek, zag ik dit beeld en ik kon het niet laten... Dat ik dit in zwart wit zou omzetten wist ik al toen ik afdrukte.
't Is winter. Al van deze morgen kregen we een trein van sneeuwbuien over ons heen. Het ene moment sneeuwde het best hard en even later brak de zon er weer even door en zo ging dat eigenlijk de ganse dag maar verder. Het vrouwke had mij redelijk vroeg uit bed gehaald met een goede reden en eerlijk gezegd, ik vond het niet eens erg. Er lag al een mooi wit tapijtje. Volgens de app was het kantje boord of het aanvaardbaar vliegweer was, maar tijdens een zonnige periode heb ik mijn speeltje toch maar even de lucht in gestuurd. Recht omhoog, 120 m en dan wat rond fotograferen... leuk. Liever dan een voor de hand liggende opname met een uitzicht op de ruime omgeving koos ik vandaag voor een shot loodrecht naar beneden. Onderin, op het terras achter huize Pol en Josee, iets links van het centrum zie je een klein vierkant vak dat ik sneeuwvrij gemaakt had om de drone te laten opstijgen en na de fotosessie is ie daar ook weer geland.
Deze middag leek het weer niet al te onvriendelijk en een koffie of iets anders in de Neterust leek me een fijn plan om de zondag mee te beginnen. Wie weet zaten er wel bekenden... Om kwart over drie wilde ik zeker terug thuis zijn want het BK veldrijden stond op mijn te-bekijken-lijstje voor vandaag. Hoe onwetend of hoe dom kun je zijn... de Neterust is gesloten tot half maart! Tja, er zijn nog café's in Kasterlee gelukkig. Maar toen we daar toch geparkeerd waren heb ik alsnog eerst snel nog enkele foto's gemaakt van de stuw op de Nete, kwestie van iets op mijn geheugenkaartje te hebben voor het geval dat ik weer op de canapé zou blijven plakken de rest van de dag.
Ook vandaag bleef het de ganse dag grijs maar het zag er toch best wel geschikt uit om er even op uit te trekken. De weerbarstige rug leek ook iets vriendelijker gezind en we zijn naar Kasterlee gereden waar we van bij de watermolen een eind langs de Nete zijn gaan wandelen tot aan de brug van de Netevallei en dan terug langs de andere kant, alles samen niet eens 4 km schat ik, maar meer kon ik toch niet aan. Er waren nog wel wat meer wandelaars en op het water hebben we zowaar enkele wintervaste kajakvaarders gezien. Eerst kwamen er twee bootjes voorbij maar helaas zaten we toen achter wat struiken langs de oever en kon ik geen goed beeld vangen. Toen we bijna terug bij de wagen waren, net aan de Millekesbrug hoorde ik weer enkele stemmen naderen over het water en vanaf de brug heb ik dit beeld kunnen schieten.
Wat een troosteloze, grijze, depressief makende dag was me dat... Naast de trieste weersomstandigheden had ik vandaag ook weer een opstoot van die rugpijn waar ik al een tijdje mee sukkel. Ik ben de deur niet uitgeweest, en de stappenteller op mijn phone staat op 693... man, man, man, een dag om snel te vergeten. Ik val daarom noodgedwongen terug op een beeld van gisteren. Ik heb niet alleen drone-foto's gescoord in de Hellekens ook vanop de begane grond, met mijn Sonytje, heb ik meerdere leuke leuke opnames kunnen maken. Dit is een willekeurige keuze.
Zolang het duurt willen wij er van genieten. Zon!!! We plannen onze wandelingen dan ook op plekken waar we de vitamine D met volle teugen kunnen meepikken... Schaduw vermijden we tijdelijk. De Hellekens in Herentals leek ons een zeer geschikt gebied vandaag, ook al omdat we er alweer een tijdje niet meer geweest waren. Ik had ook de drone meegenomen omdat op de UAV-forecast-app (voor iedereen die zich afvraagt waar die afkorting voor staat: Unmanned Aerial Vehicle) er een korte periode voorspeld was waar het toegelaten was om te vliegen. Wij respecteren de regels he... En inderdaad, zo rond drie uur in de namiddag waren er voldoende satelieten, was er net niet te veel wind en alle andere parameters stonden op groen, dus heb ik 'm weer eens de lucht in gestuurd. Dit is de eerste foto die ik schoot. Nauwelijks 25 m boven het uitkijkplatform waar we stonden was het beeld meteen een stuk interessanter dan was we zelf zagen. Dat heb ik ook meteen vast gelegd. Vanop hetzelfde standpunt heb ik ook een opname gemaakt met de Sony maar die was toch net iets minder catchy. Morgen komen er weer wel enkele andere beelden op Facebook van een winterse shoot in de Hellekens.
Heerlijk toch als de zon schijnt. Dan wil je zoveel mogelijk zonlicht en vitamine D scoren en een boswandeling is dan niet meteen het beste idee. We zijn dan ook vandaag naar de Ark gereden met de auto. Die hebben we op de parking achtergelaten om wat stappen op de teller te zetten doorheen de Netevallei. Al meteen na het vertrek via de Papendijk kreeg ik dit beeld te pakken. Er volgden er nog meerdere die ook zeker de moeite waard waren, en daar zal ik er morgen wel enkele van op Facebook knallen. Voorlopig is dit alvast mijn keuze voor vandaag.
Het vrouwke is vandaag begonnen met het afbreken van de kerstversiering in huize Pol en Josee. Als het echt moet wil ik wel een handje toesteken maar eigenlijk doet ze het liever alleen. Dan weet ze zeker dat er niks stuk gaat. Liefst van al beperk ik me tot het documenteren van de gang van zaken door op z'n tijd een foto te maken. Toen ik onverwacht een kerstbalspiegeling in de gaten kreeg heb ik haar gevraagd nog enkele keren op die plek en in diezelfde positie te poseren en na wat spelen met de scherpstelling, het diafragma en de rest van de belichtingsdriehoek kreeg ik uiteindelijk een leuk beeld op mijn geheugenkaartje. Voor de aardigheid nog eens de exifs: ISO 320 - F 11 - 1/100 - 180 mm.
De ene dag gaat iets beter of iets minder dan de andere. De osteopaat had me verteld dat het wel een tijdje kon duren voor die gekneusde rib me gerust zou laten. De geklemde-zenuwpijn is wel veel beter zoals ie gezegd had. Maar ook vandaag ben ik het huis niet uit gekomen, het lukt me niet. Een keuze uit de oogst van de vorige dagen dringt zich op. Het lijkt er op dat aan de zuidkant van de Nete (grondgebied Geel) er minder wateroverlast is. Vorige jaren was dat wel anders. Daar heb ik ook wel foto's van trouwens. De weiden langs de Zeggendijk waren alleszins helemaal droog gebleven. De gracht langs de weg die meestal een miniem bodempje water bevat was nu wel bijna op een kritiek punt gekomen. Met een interessante compositie in mijn achterhoofd kon ik dat vastleggen.
We hebben vandaag een fikse boswandeling gedaan. Het weer leende er zich eindelijk toe en de restanten van de kaas- en wijnavond van gisteren vertelden ons dat we best wat beweging konden gebruiken om weer wat op onze plooi te geraken. Op deze plek, qua reliëf een uit de kluiten gewassen molshoop eigenlijk , die we zelf de Valentijnsberg genoemd hebben, omdat de jaarlijkse Valentijnscross daar telkens passeert, hebben we een stop ingelast. Ik heb nog eens de panorama-functie van mijn Sonytje ingeschakeld om dit lang gerokken beeld te schieten. Het resultaat komt helaas niet in RAW-formaat op het geheugenkaartje maar ook de jpg kon me wel bekoren. Dit is natuurlijk niet het ideale formaat voor deze site, dat realiseer ik me wel, maar ik wil 'm toch in mijn jaaralbum 2024.
