Als we ergens naar toe fietsen is dat meestal niet langs de meest logische of de kortste weg. Zo ging de tocht vandaag naar het shopping Center in Olen en we zijn vertrokken via Sas 9, verder langs Thomas More, alle hoofdwegen vermijdend naar de industriezone Lammerdries. Voor één keer reden we bij Sas 9 aan de overzijde van het Kempisch Kanaal en café Den Thijs was dus vandaag geen tussenstop... maar wel een foto-onderwerp. Meestal liggen er meerdere plezierboten aangemeerd maar in dit seizoen is dat een stuk minder merkte ik. De plaatsen werden ingenomen door de V277 en de V222, vaartuigen die ooit onderdeel waren van onze nationale zeemacht en die nu - naar ik hoorde - gebruikt worden door de marine kadetten.
Ook vandaag heerlijk fietsweer en ja hoor... samen met het vrouwke hebben we er weer uitgebreid van genoten. En er kwamen weer enkele leuke dingen voor de lens. Dit stel, een wit paard en een ezel stonden samen te grazen en in het tegenlicht was er een prachtige lichte glans rond het paard. Ik dacht meteen aan een zwart-wit omzetting. Van op de plek waar ik gestopt was stond die ezel echter in de weg (daar moet je een ezel voor zijn) en ik ben daarom een eind naar rechts opgeschoven. Zo stonden ze beiden vrij maar de mooie witte rand veroorzaakt door het tegenlicht was grotendeels weg. Ik toon de foto toch met deze uitleg erbij. Het loopt niet altijd zoals je het gewenst had immers...
Er zijn in onze gemeente enkele natuurlijke verhevenheden, duinen, uit de kluiten gewassen molshopen eigenlijk. Met de nodige zin voor overdrijving noemen wij dat dan bergen. Langs Cawinkel is er een boer die er nog een exemplaar heeft aan toe gevoegd. Ik heb er geen idee van waar al dat zand vandaan komt en waar het toe dient maar het is alleszins een volwassen exemplaar en ondertussen helemaal met gras bedekt. Ik kwam er vandaag langs gefietst en als je gras zegt zeg je koeien. Twee stuks waren van op dat hoge standpunt gemoedelijk de omgeving aan het observeren en dan is er een fietser die stopt om dat te fotograferen. Wie bekeek wie, that's the question.
... in het water. We zijn weer gaan fietsen. Het was wel een beetje frisjes maar met zulk mooi helder weer blijf je toch niet thuis he. De herfst is nu echt alom aanwezig en je hoeft niet alleen naar boven te kijken om te genieten van de kleuren. Als je langs een rivier, plas of kanaal fietst zijn de spiegelingen dezer dagen ook voorzien van de aangepaste tinten. De eendjes zijn niet eens het hoofdonderwerp in deze opname, het ging me meer om de kleuren. Ze zijn wel welkom in de compositie want anders zou het misschien te abstrakt zijn.
Het is weer pompoenentijd en traditioneel wordt daar veel aandacht aan besteed in de deelgemeenten van groot Kasterlee. Ook dit jaar vond ik de constructie die door de gemeentediensten op het Bobbejaan Schoepen plein neergezet is zeker een foto waard. De combinatie van een reuzenrad, refererend naar Bobbejaanland, met pompoenen in alle maten en kleuren op de gondeltjes op het plein voor de bib waar dan weer de titel van de internationaal meest verkochte hit staat, het is creatief bedacht. "Je me suis souvent demandé" staat er, door de lange sluitertijd is het een tikkeltje overbelicht, maar het was kiezen... het reuzenrad was nu eenmaal het onderwerp.
Uitzonderlijk was de repetitie voor de Kerstmusical vandaag eens in de namiddag. Na afloop zijn we doelbewust nog even in Aarschot blijven hangen omdat ik graag nog enkele blauwe-uurtje-foto's wilde scoren. Ik had een aantal potentiele locaties opgelijst. Het Kasteel van Jeanne de Merode in Westerlo, tegenwoordig het gemeentehuis, was eigenlijk de laatste locatie die we bezochten. En hoewel ik daar een aantal jaren geleden al eens een foto van toonde op deze pagina's vond ik dit beeld van uit een totaal andere hoek interessant genoeg om als foto van de dag te fungeren.
Met zulke kleinkinderen als die van ons is er altijd wel iets te beleven. Vanmiddag kregen we een telefoontje van Marie-Leen. Ze wilde samen met haar vriend en enkele kennissen gaan duiken in het duikcentrum Todi in Beringen Mijn. We hadden toch niks speciaals gepland op deze zaterdagnamiddag en we waren meteen geïnteresseerd. Eerst even opzoeken wat we mochten verwachten: Todi is een gigantisch indoor bassin van 10 m. diep en 30 m. diameter. Je kan er duiken, snorkelen, tussen de vele vissen zwemmen, initiatie lessen volgen, kortom het leek ons de moeite om er naar toe te rijden. Het moet zijn dat er iets fout gelopen is met de afspraak want toen we daar waren hebben we geen kleindochter, vriend of iemand van haar kennissen gezien. Telefonisch kontakt was uiteraard ook niet mogelijk. Als je in zwembroek of duikpak rondloopt heb je geen smartphone bij de hand he. Ik heb natuurlijk wel uitgebreid gefotografeerd vanop diverse plekken en hoewel het glas niet meteen helemaal spic en span proper was heb ik toch de nodige leuke shots kunnen maken, zeker toen drie duikers, die zagen dat ik aan het fotograferen was, even kwamen poseren. Toen we, een tikkeltje ontgoocheld, terug naar huis aan het rijden waren kregen we een telefoontje dat ze nog een half uurtje in het bassin zouden rondzwemmen... Verdorie toch, volgende keer beter afspreken. De mensen op de bijgaande foto ken ik dus van haar noch pluim, maar het is toch een leuke illustratie van ons bezoek aan het duikcentrum.
Enkele jaren geleden deed onze zoon Michael samen met Tim Veremans mee aan de Transalpine Run, een loodzware duo-uithoudings-loopwedstrijd dwars over de Alpen. Ik was er ook bij als ondersteuning, bevoorrader, fotograaf en volger. Tot onze grote verrassing was er nog Lichtaarts volk. Erik, de eigenaar van de Wanmolen en zijn dochter, die ook een team vormden, leerden we daar kennen. De Wanmolen is een bedrijf waar men o.a. oude meubels renoveert, decoratieve spullen maakt, keramiek en nog veel meer kunstzinnige accessoires vervaardigt. Sinds dat Alpen-avontuur kijk ik, als ik door de Wilgorenstraat passeer, met net iets grotere belangstelling naar de vele fraaie objecten die er vaak buiten te zien zijn. Nu ook hier de herfst zich laat gelden is de site nog net iets meer romantisch vond ik en deze keer heb ik er enkele foto's gescoord. Eentje er van komt in mijn jaaralbum.
Heerlijk fietsweer vandaag ! We hebben er uitgebreid van geprofiteerd. Zoals zovaak ging het weer richting Kempisch Kanaal... maar, we hebben er nauwelijks enkele korte strookjes langs gereden. We bleven wel altijd in de buurt en we zijn er ook enkele keren overheen gefietst, over Bruggen en sluizen, saskes noemen we dat hier. Dit is Sas 9. Het spiegelende water, de ongestoorde rust en de herfst die zich aankondigt, meer moet dat niet zijn om het Sonytje uit mijn jaszak te laten kruipen.
Als de Kerstman weer in het land is dan doet hij zijn inkopen qua kledij meestal in de Festivalshop in Scherpenheuvel. Ik weet wel dat het nog wat vroeg is, maar mijn alter ego ging er vandaag toch al eens een kijkje nemen. Santa schrok zich evenwel te pletter toen hij de winkel binnen stapte. Hij werd er opgewacht door afgrijselijke monsters, lelijke beesten, satanische wezens en ander ongedierte. Tja, Halloween staat nog te gebeuren en daar had Santa even geen rekening mee gehouden. En daarna komt ook nog de goed-heilige man… Santa gaat daarom veiligheidshalve nog maar even terug naar Rovaniemi en misschien wacht hij daar wel tot die collega met een nog langere witte baard terug naar Spanje is. Dan lopen we elkaar zeker niet in de weg. Santa moest immers even denken aan een song van The Sparks: “This Town Ain’t big enough for the both of us.”
De weg ergens naartoe is voor mij meestal niet de kortste weg. Ik probeer altijd wel wat interessante plekken in te lassen, enkele omwegen of binnenweggetjes, je weet maar nooit of je iets leuks ziet voorbij komen wat een foto waard is. Vandaag vezeilde ik niet helemaal toevallig op de Blauwe Kei in Lommel. Met het Sonytje in de hand heb ik daar wat rondgelopen en ik kon weer een en ander op het geheugenkaartje zetten. Naast de parkeerplaats bij "Dikke Louis" staat een kunstwerk. Uiteraard had ik het al vaker opgemerkt maar ik had er nog nooit aan gedacht het te fotograferen. Vandaag zat het avondlicht er mooi op en ik kon het niet laten. Natuurlijk heb ik thuis het nodige opzoekwerk gedaan. "Kosmos Logo" is de naam en het is een werk is uit 1997 van ene Dieter Prössler, stichtend lid van de plaatselijke kunstkring Kosmos ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan. Ik neem aan dat het een universum of een planetenstelsel voorstelt. Als kosmos lijkt het me toch iets te klein. Wat mij betreft zijn er nog wat andere interpretaties denkbaar, vrijblijvend, dat is eigen aan kunst he.
Dit huis, langs de hoofdstraat van ons dorp, de Leistraat, in het centrum lijkt wel weggelopen uit een sprookje. Iedere keer dat ik er voorbij gewandeld kom neem ik me voor dat ik het vroeg of laat toch eens moet fotograferen. Vandaag heb ik het ook gedaan. Ik was met het vrouwke te voet gaan winkelen in de Spar en we kwamen er twee keer langs. Is dit een echt sprookjeshuis? Denk je aan halloween? Wie woont hier? Evenzovele vragen... Feit is, dat het pand perfect onderhouden is en dat het er pico bello, tip top uitziet en dat kunnen we niet zeggen over veel andere, recentere bouwsels.
In de maand oktober staat het plaatselijke dorpsleven in het teken van de pompoen. Kasterlee is zonder meer de pompoenhoofdstad van Belgie. Iedere zondag van de maand is er wel iets te doen rond pompoenen. We hadden al de pompoenweging, de winnaar van dit jaar, Mario Vangeel werd trouwens vandaag in Ludwigsburg Europees Kamioen met een exemplaar van meer dan 1100 kg. Vandaag werd het pompoenschieten georganiseerd, volgende week is er de pompoenmarkt en tenslotte is er tijdens het laatste weekend van oktober de popoenregatta. Dan wordt er op ludieke wijze een wedstrijd geroeid in uitgeholde reuzepompoenen. Waarschijnlijk komen die onderwerpen binnenkort nog wel eens aan bod. Vandaag was ik natuurlijk aanwezig bij het pompoenschieten. Het was er ontiegelijk druk en een goed plekje vinden om mooie foto's te maken was bijna onmogelijk. Gelukkig werden tijdens de pauzes de veiligheidshekken geopend om de schiettuigen - katapulten, of beter nog: trebuchets - wat dichterbij te bekijken. Hier staan er zeven op een rij. Toen wij weer naar huis gingen, - vóór het einde van de pret, het vrouwke was echt onderkoeld - was het verste schot 503 meter!!! Ik lees morgen wel of het daar bij gebleven is.
Dat ik nachtfotografie leuk vind is ondertussen wel geweten bij volgers die regelmatig deze pagina bezoeken. Bruggen zijn ook vaak onderwerp van mijn late-uurtjes foto-uitstappen. Vandaag heb ik die beide interesses weer eens gecombineerd. Na een dag achter de computer wilde ik vanavond alsnog mijn dagelijkse foto scoren en ik ben naar de Aarschotseweg in Herentals gereden met Alberkanaalbrug-fotoplannen. De meeste bruggen over het kanaal zijn ondertussen vervangen door eenheidsworst-constructies, de doorvaarthoogte moest immers vergroot worden. Deze kanjer is evenwel evenwel nog altijd overeind gebleven. Ze hebben hem wel een flik stuk omhoog gehesen en de toeritten er op aangepast. Door de warme belichting op en aan de brug, contrasterend met het koude licht langs de weg, lijkt de brug wel een gouden tintje te krijgen. Hij vond het niet erg dat ik 'm tot foto van de dag nomineerde.
Ik ben vandaag naar Kinrooi gereden om voor mezelf en enkele andere leden van de fotoclub wat spullen op te halen voor ons fotosalon dat nu toch wel dichtbij komt. Het nuttige aan het aangename paren is me niet vreemd en dat ik onderweg enkele keren stopte om wat foto's te scoren is niet meer dan normaal. Bijna terug thuis, langs de Zanddijk in Dessel Witgoor zijn er enkele visvijvers en daar heb ik al eerder leuke beelden kunnen maken. Deze panorama opname is mijn keuze van de dag. Geen vissers vandaag maar dat vond ik niet erg.
De marathon fotoshoot in de Lommelse zorginstellingen is achter de rug. Met het echte werk, de nabewerking zal ik nog wel een tijdje bezig zijn. Ik ben ondertussen wel erg blij dat fotomaatje Alex ook een deel van de klus op zich heeft genomen. Na de laatste opname in Hoevezavel, toen de ganse flitsinstallatie al afgebroken en ingepakt was kwam er nog een bewoonster terug van het ziekenhuis samen met een begeleidster. Verrassing ! Margo en Marie-Jeanne, laat dat toch wel 2 nichtjes van het vrouwke zijn !!! Daar wilde ik alsnog ook een foto van maken. De achtergrond stond er nog en ik heb de drie dames gevraagd er vóór plaats te nemen. Met de flash rechtsteeks op mijn toestel werd het een opname met een beetje hard licht, maar ik vind het best aanvaardbaar. Voor de aardigheid heb ik 'm bewerkt zoals al de overige opnames uit de shoots, hoewel deze niet voor de tentoonstelling bedoeld is. Wat foto-technische info: De drukker vroeg of de opnames konden aangeleverd worden in pdf-formaat, 32x46 cm, 300 ppi en voorzien van een kaderje zodat de prints niet tot op de rand zouden komen. Dat zijn dan bestanden die over de 100 mB groot zijn maar op deze pagina's is dat uiteraard niet het geval. Dit is flink verkleind maar het geeft een idee van hoe de tentoonstelling tijdens de week van de senioren er zal uitzien.
Ik heb het druk, erg druk. Vandaag pas ben ik kunnen beginnen aan de nabewerking van de seniorenfoto's uit Lommel. Er moest nog overleg gepleegd worden i.v.m. kleurinstellingen, profiel, formaat en dergelijke, daar zat dan nog een weekend tussen en eindelijk kan het... Zo'n 1000 stuks selecteren, fatsoeneren, in het goede formaat uitsnijden en van een kadertje voorzien, het wordt een klus waar ik nog wel enkele dagen mee bezig zal zijn, te meer omdat er morgen weer een opnamedag is gepland en er nog wel enkele honderden gaan bij komen. Ik neem dan ook de vrijheid om vandaag even terug te vallen op een foto van eergisteren. Als je binnendoor naar Turnhout fietst kom je vlak bij de ring dit prachtige graffity-kunstwerk tegen. Een stop is het zeker waard, een foto ook uiteraard. Ze claimen trouwens dat het een van de grootste stripmuren van Vlaanderen is...
Dag twee van onze fotomarathon in de Lommelse zorginstellingen. Vandaag waren we te gast in Hoevezavel. Alweer kwam ik thuis met bij de vijhonderd foto's op de geheugenkaartjes voor zo'n tachtigtal bewoners. Uiteraard mogen partners en familieleden ook mee op de foto en alle foto's zullen ook niet in de tentoonstelling terecht komen maar we gunnen iedereen zijn pleziertje. Zo heb je Frans, de koning van Hoevezavel. De verzorgsters zijn allemaal zijn beste vriendinnen en hij laat zich de attenties ook graag welgevallen. Hier poseert hij met zijn harem. Donderdag is er nog een tweede sessie in Hoevezavel, nog ongeveer 40 te gaan, maar dat worden de moeilijkste...
Ik heb er geen idee van of ik deze foto mag onderbrengen in de categorie “architectuur” maar als afwisseling binnen de foto’s die ik hier dagelijks plaats kan ie alleszins wel tellen. Aan de verkeerslichten in de Leistraat op de hoek met de Tielensteenweg is een enorme bouwput waar al enkele maanden geen enkele beweging meer te bespeuren valt. Het Italiaans restaurant dat er was, enkele woningen en appartementen werden opgekocht of onteigend door een bouwpromotor en er zou een giga appartementencomplex komen met winkelruimte onderin. Is de aannemer failliet, zijn er vergunningsproblemen of is er nog iets anders aan de hand? Joost mag het weten. Of de werken er ooit nog hervat zullen worden is niet duidelijk, wél duidelijk is dat het project ondertussen een smet is in het Lichtaartse straatbeeld. En toch zag ik er als onderwerp ook wel voldoende schoonheid in om er mijn camera eens op te richten. De spiegelingen, structuren, kleur, metaalvlechtwerk… het is weer eens wat anders.
Na de repetitie voor de Kerstmusical ben ik in de late namiddag toch nog even gaan fietsen. Met zulk mooi weer zou het zonde zijn er niet van te profiteren, misschien is het wel een van de laatste mogelijkheden dit jaar. Binnendoor richting Poederlee, dan naar Gierle, langs het Gewad naar Tielen en door de Hoge Rielen weer naar huis, goed voor amper 25 km., maar ik heb me toch weer tot enige beweging gedwongen. De Aa (jazeker, dat is de naam van een rivier) kwam meerdere keren in beeld tijden mijn tocht en dan is het niet onlogisch dat ik er enkele foto's van mee gebracht heb. Uit het aanbod koos ik, na een tijdje wikken en wegen, voor deze opname.
