Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Hoor de wind ruisen door de bomen, waar blijft de zon uit onze dromen? Het is de wind van de liefdesstorm, deze blaast stil en dan soms enorm.
Daar schijnt een straal zonnelichtje, die uit het hart komt via een gedichtje. Kijk daar komt een blauwe maan op, alles straalt even mooi rond onze kop.
Laat dat alles verder in ons stralen, het begeleid ons door onze verhalen. Verhalen en gedichtjes uit het verleden, die ons helpen bij het lezen van het heden.
Wie leest de gedichtjes zoals ik ze schreef? Wie begrijpt ze echt zoals ik ze echt beleef? Het is het geluk als men ze echt kunt lezen, het is de vriendschap om een mens te wezen.
Mijn gedichtjes stralen recht uit het hart, meegevoerd door de pijn en de smart. Ge moet ze eerst allen aanvoelen, om te begrijpen wat ik wil bedoelen.
Laat je hart maar eens vrijkomen, laat je eens los van je dagdromen. schrijf ook eens zo een gedichtje, en verzend het met een hartelichtje.
Skieen gaan in de hoge bergen, de mensen lijken boven wel dwergen. Ze komen in een rij naar beneden, op hun skis of op de rug gegleden.
Winterpret daar boven in de sneeuw, ze maken van sneeuw een sneeuleeuw. Kinderen rodelen de berg af naar onder, ze komen met hun slede,soms ook zonder.
Daarna in de hut een lekkere drank, ze rusten uit op de heel houten bank. Die sneeuwpret duurt twaalf weken, daarom dit gedichtje hier neergestreken.
Ik zie door het raam de herfst stilaan sterven, ik zie de winter de lucht stilaan gaan verven. De eerste koude zal dan bijna gaan komen, die verdrijft de warmte van tussen de bomen.
Hier en daar zullen sneeuwvlokjes neerkomen, dit is het mooiste uit onze vroege kinderdromen. Iedereeen zal zich warmer gaan aankleden, hier en daar verschijnen witte plakken in steden.
De zon schijnt soms en maakt de lucht helderblauw, het wordt winter en het nieuwe jaar is er gauw. Winterpret het kan soms heel mooi zijn, groetjes van big ietie,wie vindt dit fijn.
Bloemen spreken als mensen, die altijd het liefste wensen. Bloemen kijken als vrouwen, die enkel de vrede aanschouwen. Bloemen zingen als mannen, die nooit het geluk verbannen.
Geef daarom een mooi boeket, aan je vrienden hier op het net. Een bloemetje kan echt spreken, zonder naar liefde te smeken. Ik wil ook zulk bloemetje zijn, jullie ook?Dat vind ik zo fijn.
Een klaaglied van een alleenstaande.(kan man of vrouw zijn)
Soms vraag je:wordt ik gewaardeerd? soms denk je:wordt ik nu ook geeerd? Vinden ze me tof,die andere mensen, ben ik een goede met veel wensen.
Kan ik nog iemand waardering schenken? of denk ik dat ze alleen aan zichzelf denken? Moet ik alle zorgen dan alleen dragen? Moet ik wel echt eens om hulp vragen,
Kan ik stilzwijgend om een vriend(in) bidden, of moet ik dan maar alleen thuis zitten? Ik wil niet dat ze me gaan uitsluiten. ik wil veel vrienden binnen en buiten.
In vriendschap geeft liefde geen steun aan haat, uw hart weet hoe je vreindschap er voor staat. Liefde,geluk en vriendschap op de eerste plek, wie haat wil zaaien is voor ons de grootste gek.
Onze glimlach laat geen haat in ons binnen, een mooi glimlach om elke dag te beginnen. vriendschap geeft mooie kleuren aan de ziel, de kleur van haat vindt je niet in het kleurenwiel.
Hou deze vriendschap stevig vast met beide handen, het zal voor eeuwig het geluk in je hartje branden. Glimlach maar bij het lezen van je beste vrienden, en je zult voor altijd meer vrienden vinden.
Zolang moeder in leven is,zorg ik voor haar, als ze me roept,dan ben ik zeer snel daar. Ze heeft me vroeger het leven geschonken, ik heb zelfs van haar melk gedronken.
Moest ze heengaan,zal het hier een leegte zijn, dat is een gat dat ze achterlaat,niet heel fijn. Ik wil dat ze nog lang van het leven mag genieten, We gaan nog samen weg,wat kan ik meer bieden?
Moeder zijn is de zwaarste taak bij de mensen, we moeten alle moekes veel gezondheid wensen. Ik bewonder hun charme om zo door het leven te gaan, groetjes MOEKES van big ietie jullie dichters kompaan.
Een glimlach op je gezicht, verraadt je mooie hartelicht. Het straalt zo van je mooie gelaat, het straalt warmte uit naar de straat.
Je glimlach is je handelsmerk, dat gebruik je tijdens het werk. Ik bewaar je glimlach in mijn hart, het bevrijdt me van pijn en smart.
Blijf glimlachen je ganse leven, het is je bij de geboorte ingegeven. Die glimlach zorgt voor gelukkige mensen, mag ik je een heel zalig leven toewensen
Ik vaar eens door mijn ziel, ik draai eens aan mijn wiel. Ik kom overal ellende tegen, dan voel ik ergens een zegen.
Ik zie in de spiegel om te vinden, ik zie in de verte wat vrienden. De tranen in mijn ogen verdwijnen, ik voel een mooie glimlach verschijnen.
Nu weet ik het,ik ben niet alleen, ik hou nu dan op met dat geween. Ik heb vrienden gevonden op deze groep, ik ben blij en begroet die met hoerageroep.
Herfstweer,het is nu regenweer, bladeren vallen op de grond neer. Door regenweer worden ze nat, autos en fietsen rijden ze heel plat.
Ik loop buiten door de plassen, ik zie mensen in hun regenjassen. Ik merk met dit weer geen glimlach, hoe lang duurt dit weer nog,een dag?
Voor mij mag de zon weer gaan schijnen, zodat er overal die grimassen verdwijnen. Leve in dit land het hele mooie weer zonneschijn in November is ook herfstweer.
Woorden komen als een fontein uit het hart, ze vormen de zinnen van liefde en je smart. Die zinnen kan je sturen naar vele mensen, die ze willen lezen met je vele goede wensen.
Het geluk dat deze woorden kan brengen, zou in vele harten een gelukkig leven lengen. Geef deze woorden door aan jullie vrienden, zodat je telkens nieuwe woorden zou vinden.
Vriendschapswoorden zijn als een warm deken, je moet je er indraaien en er niet om smeken. Deze woorden wil ik je steeds blijven schenken, groetjes van big ietie die aan jullie blijft denken.
Een witte duif die ik je mag schenken, stuur ik mee met dit nieuwe gedicht. Een witte duif om aan vrede te denken, zij komt met een palm en vredeslicht.
Die duif is door God ons gegeven, om door te geven aan vele vrienden. Een duif bekomen bij het beginde leven, om daarna het eeuwige leven te vinden.
Laat die duif metons in vrede leven, om ons hartje rein te laten blijven,. Meer vriendschap en vrede kan ik niet geven, daarom zal ik voor jullie blijven schrijven.
Opgroeien in een wereld van verdriet, samenleven in de gevangenis van de smart. Ik wil dit niet meer meemaken,zeker niet. ik wil daar zijn in het verlangen van het hart.
Verdriet wil ik verbannen uit ons leven, ik wil de smart verjagen uit onze ziel. Ik wil ieder een woord van geluk geven, een woord dat ieder kende en beviel.
Nu het verdriet zou moeten weg geraken, wil ik verder leven met de eeuwige glimlach,. Ik wil nu iedereen gelukkig eens maken, en begin er nu aan en elke verdere nieuwe dag.
Vrolijk dartelt het kleine kind rond, het lacht vrolijk en blij en heel gezond. Het speelt met een bal met haar hond, samen tollen ze als bezetten op de grond.
dier en kind zijn als zuster en broer, ze spelen samen bij vader de melkboer. Samen gaan ze wandelen in de wei, beiden zij dan ook altijd even blij.
Als het kind naar de school gaat, is het blij dat het hondje wachten staat. Even later is haar hondje heen gegaan, zij werd dierenarts op de grote baan.
Duizenden dromen in een nacht, het is of iemand houdt de wacht. Die dromen kun je altijd bewaren, om je binnenste eens te verklaren.
Is het een illusie die vele dromen? Die dromen die elke nacht komen. Soms zijn we er zelfs even van stil, soms komen ze uit,zoals je eigen wil.
Zijn we soms bang van enge dromen? Wat gaat er uit ons brein nog komen? De middag denken we er niet meer aan, of is het met die dromen nog niet gedaan?
De Blauwe Donau al ooit eens gezien? De Donau langer dan een meter of tien. Mooi te horen gespeeld door een orkest, ik hoort het graag,ik voel me dan het best.
De Blauwe Donau straalt dan stilte uit, als het gespeeld wordt door viool of luit. Ge hoort het water in de muziek vloeien, het kan me dan ook altijd zo boeien.
Strauss een der vaderen van de muziek, zijn muziek klinkt altijd heel sympathiek. Zacht klinkend muziek in je beide oren, het kan me dan ook altijd zo boeien.
Leven met bloemen is een plezier, bloemen houden ook van mens en dier. Een bloem schenken aan je vrienden, een roosje in je hartentuin vinden.
Een tulpje rood of geel van kleur, het is houden van een frisse geur. Zelfs bijtjes houden van een bloem, dat hoort ge altijd aan hun gezoem.
Hou je ook zo van een roos of een tulp, dan ben je daar als er iemand roept om hulp. Ik hou ook zo van bloemen en mensen, zeker van hen die me altijd geluk wensen.
Woorden zoeken die jullie hartje raken, woorden zoeken die jullie gelukkig maken. Het is moeilijk,zelfs voor een goed dichter, en als het lukt,maakt alles heel veel lichter.
De woorden moeten wel recht uit het hart komen, deze woorden zijn gekomen uit mijn dagdromen. Deze woorden bevrijden ons van het enge kwaad, ze helpen veel en geven ons af en toe goede raad.
Een roos in die woorden geeft je altijd kleur, een tulpje zorgt dan voor een mooie frisse geur. Die bloemen en de woorden als een geheel, schenk ik jullie dagelijks,al is het niet veel.
Op zoek naar woorden om weg te geven, kom ik tot besluit,dat ze zijn om te leven. Op zoek naar een heel goed gedichtje, zie ik duisternis,die verdwijnt voor een lichtje.
In die duisternis voel ik me soms heel alleen, in het licht zie ik vriendschap en geween. ik wil alleen die vriendschap behouden, en het geween begrijpen en vasthouden.
Kan ik wel veel vriendschap aan ieder geven? zonder van die duisternis te moeten beven. Ik wil een glimlach op al onze gezichten, een glimlach waardoor ik zal blijven dichten.
Ik wou dat ik was een superman, een die nog heel beter dichten kan. Om nog meer bij jullie te mogen wezen, om me nog beter te begrijpen bij het lezen.
Ik ben geen superman,en zal het nooit zijn, ik ben gewoon een iemand,maar heel fijn. Ik ben dan ook gelukkig zoals ik nu ben, ik ben ook zo blij omdat ik jullie allen ken.
Is er hier een superman op dit seniorennet? en die alles nog beter op deze groep zet. Het is maar een droom van een gewone man, ik ben al blij dat ik voor jullie dichten kan.
In mijn droom ontstaat een gedicht, in mijn droom brandt een groot licht. Dat licht schijnt helder van het gemoed, het is dat licht dat mij steeds begroet.
Die groet stuur ik jullie altijd door, het is in een gedicht dat ik dat hoor. Het licht zal bij mij eeuwig branden, ik schenk het door naar alle landen.
Het is dat licht dat ook de vrede brengt, het is ook dat licht dat het leven lengt. Schenk het ook door naar je vrienden, om een eeuwige vriendschap te vinden.
Zelfs stilte zal jullie soms misleiden, zelfs de kalmte wil jullie voorbereiden. Stilte in jullie hart verraad verdriet, stilte die je niet kan zien,is het niet?
Daarom laat jullie hart maar spreken, aanhoor jullie hart en haar preken. Jullie hart wil heel veel leifde geven, om hier op de aarde in vrede te leven.
Jullie hart wordt blij met mooie woorden, woorden die jullie zeker altijd bekoorden. Breng deze woorden over naar vrienden, om altijd die eeuwige vriendschap te vinden.
Big ietie bedankt iedereen voor de verjaardswensen.Ik heb op een dag meer wensen gekregen vandaag als op andere jaren.Daarom een extra gedichtje.Jullie mogen zelf een titel bedenken.
Ik wil met mijn gedichtjes jullie gelukkig maken, maar kan ik hierdoor zelf heel gelukkig geraken. Ik wil schrijven zodat jullie een glimlach krijgen, ik wil alles geven en niet erover blijven zwijgen.
Elk gedicht van mij wordt door jullie gelezen, hierdoor kan ik voor eeuwig jullie big ietie wezen. Ik weet er zijn betere dichters dan ik op de groep hier, maar ik blijf verder dichten,maar op mijn manier.
Die gedichtjes die recht uit mijn hartje komen, vergezellen me dagelijks bij mijn dagdromen. Een echte poeet zal ik nooit worden zeker nie, bedankt voor de verjaardagswensen aan big ietie.
bloemen leggen aan het graf van mijn opa oudstrijder
BLOEMEN LEGGEN BIJ OUDSTRIJDER
BLOEMEN DOOR ACHTER-ACHTERKLEINZONEN
MIJN NEEFJES BIJ KRUISJE VAN MIJN GROOTVADER
ik doe dit elk jaar maar nu waren de neefjes voor de eerste keer er bij. Ik was de lievelingskleinzoon omdat ik op die speciale dag jarig ben. ik doe dit sinds het overlijden van DEN BOMPA in 1961 nu vandag al 45 jaar. Nu 55 jaar
big ietie
NEEFJES WERPEN HET AFVAL IN DE ROMMELTROMMEL.ZE ZIJN 2 EN 4 JAAR
Verdwaald in jullie eigen verdriet, ja niemand die dat ooit eens ziet. Ze zien niet de tranen in je ogen, of dat ze het wel eens zien mogen.
Verdriet komt uit de kern van je hart, het houdt zich vast aan je eigen smart. Probeer eens te glimlachen als een wil, de glimlach verdrijft het verdriet heel stil.
Spreek eens met vrienden over je verdriet, alles komt vrij,zodat ieder het eens ziet. Gouden tranen van geluk zullen je bijstaan, groetjes van big ietie,ik heb dit ook gedaan.
De inspiratie is weer verdwenen, er is ook geen hartelicht verschenen. De woorden blijven ergens hangen, ze moeten komen uit het verlangen.
Waar zijn die woorden dan toch heen? woorden van een glimlach en geween. Even moet ik dan allen in mijn ziel zijn, om die woorden te zoeken in mijn pijn.
Morgen is het voorbij en is alles klaar. dan komen de woorden weer daar. Ach ze zitten vast in een paar dromen, die deze nacht weer zullen vrijkomen.
Ik wandelde vandaag rond het fort, ik hield de leiband van Prutske kort. Ik was even aan het herfstdromen, de zon scheen me toe tussen de bomen.
Prutske zocht en vond een grote boom, het plasje dat ze deed,zalig een droom. Ik maakte een paar fotokes hier en daar, die ik opsloeg thuis,dat was snel klaar.
Na een half uurtje waren we weer rond, zulke wandelingen zijn toch zo gezond. Prutske ging thuis liggen,ze was moe, ik ging wat rusten het deed mij ook goe.
Ik ging nog eens wandelen met Prutske rond het Fort 2 van Wommelgem. We startten aan het eind van onze straat.Prutske begon dadelijk te snuffelen om een eerste plasje.De lady trok aan de leiband om daarna verder te gaan.Ze zag in de verte een ander hondje en sleurde om het te kunnen inhalen.Ik maande haar aan om kalmer te zijn.Ze begon te grommen. Ik bleef even staan om een notitie te nemen voor een nieuw gedichtje.dat zinde het hondje blijkbaar niet.Ze begon helemaal rond mijn benen te draaien.Ik moest even stoppen met schrijven om haar los te krijgen.Ik nam even een foto.
We gingen stil verder.Ik genoot van de stilte die er soms heerst.Het enigste wat ik hoorde,waren de autos op de autostrade en een paar eenden die kwaakten.De wind ruisde door de takken van de bomen.Prutske zocht blijkbaar vaanwaar de wind kwam.Ze snuffelde in het rond en bemerkte een hoop kleine paddestoeltjes.
Even verder bleef ik staan.Prutske deed zo eigenaardig.Ze blafte,maar er was niemand.Toen was het of ik dagdroomde.Ik voelde precies de aanwezigheid van mijn overleden vader.Hij wandelde in mijn gedachten mee.De hond was kalm.Ik keek even naar rchts en zag een paar vissers zitten.Een van hen zei een woorde aan de andere en het was of die zei:Dag Soi.Ineens was het of mijn vader er niet meer was.Ik dacht aan hem toen we nog samen gingen vissen.Iemand vroeg hem:Hedde al iet gevange menier?Vader draaide zich om en zei toen:Je zet den darde vandaog. Wij gingen verder en Prutske deed haar plasje tegen een heel oude boom.
Zo gingen we verder en we stonden weer aan de Parking 1.
Bladeren op de grond als een tapijt, de bomen zijn bijna weer alles kwijt. Nootjes en kastanjes op de grond, hier en daar vliegt een blad in het rond.
Enkele lege nestjes boven in een boom, ik wandel in het bos met een herfstdroom. De bladeren zijn goudgeel van kleur Herstfris dat is nu de zoete geur.
een echtpaar wandeld met hun dier, dat aan de leiband trekt het met plezier. Een jaar is weer snel voorbij,is dat nie? de herfstgroetjes van jullie maat big ietie
Een vogel zocht buiten om wat eten, wij zaten warm binnen goede geweten. Op de bijeenkomst van ons senioren, op de Linkeroever zonder te storen.
Bij beetjes kwamen de leden binnen, zo konnen we met babbelen beginnen. De sfeer was goddelijk en plezant, praten en lachen in seniorennetland.
Charlotteke dacht,big ietie is fotogeniek, ze nam een fotoke en ik lachte me een kriek. Over koetjes en kalfjes en nog wat praten, en ik kon het dichten toch eer niet laten.
een gedicht als kort verslag van Top Hat gisteren. groetjes big ietie
ook een opwindend verhaal. Een kleine jongen kreeg van zijn opa als geschenk een zakhorloge met ketting.Hij moest het alle dagen zelf opwinden. Elke avond als de kleine slapen ging nam hij het horloge mee naar zijn kamer,wondt het op en ging rustig slapen. Op zekere dag stierf zijn opa en de jongen was overstuur.Hij was mee op de begrafenis met het horloge op zak.Elke avond bij het opwinden dacht hij aan opa terug,die dagen dat ze samen spelletjes deden. Toen die jongen 12 werd,werd hij ziek. Op een avond wond hij het uurwerk op en bad tot de Heer omdat zijn uurwerk nooit zou stilvallen. Die nacht zat zijn moeder bij hem aan het bed.De jongen is niet meer wakker geworden.Hij werd begraven in het graf naast dat van zijn opa,met het uurwerk in de kist. Nu zitten ze samen in dehemel en winden om beurt het uurwerk op. Dit verhaaltje werd door mijn opa mij ooit verteld.Het uurwerk dat mijnoma me schonk ligt nog steeds in mijn koffer.Ik wind het niet meer op,maar als ik dit in mijn handen neem denk ik terug aan de tijd van mijn opa. big ietie
Ik was vandaag op top hat de eerste dindsagbijeenkomst van de maan.Daar zei iemand dat ik een krak ben en maakte er een gedichtje van om te bewijzen dat ik niet echt een krak ben.
Ben ik echt een crack omdat ik gedichtjes schrijf, doe ik dit echt wel,zonder dat ik zeker overdijf. Ik schrijf gedichtjes die komen recht uit het hart, sommige gedichtjes vol vreugde of van smart.
Ze worden door honderden gelezen iedere dag, ze kunnen gebruikt worden voor wat ook,dat mag. Ik schrijf voor mijn plezier en voor jullie geluk, hier door gaat mijn gemoed dan ook nooit stuk.
Soms raken de gedichtjes jullie gemoed aan, dan laten jullie vloeien die ene gouden traan. Alez ik ga even stoppen,maar dat kan ik nie, de groetjes jullie dichtende vriend big krak ietie.
Weer een nieuwe dag die begon, kijk maar naar de opkomende zon. Weliswaar zijn er wolken voor, maar ik ga er met volle moed door.
Zelfs als de zon er niet is,maar in mijn hart, ze zuivert me altijd van die enge smart. Het licht dat hierdoor vrijkomen zal, geeft een glimlach met een groot getal.
Laat ook eens een zon in je hart leven, het geeft je moed om niks op te geven. Zon en maan in jullie harten doen goed, groetjes van big ietie in volle moed.
Dit gedicht kwam deze middag tijdens een wandeling met de hond mij te binnen.Het is een gedicht van een arme vrouw of man.Een soort klaaglied.Ik wil het met jullie delen.Ik ben van mening dat ik dit van Boven heb in gekregen
Titel:Ik ben niet rijk.
Ik ben niet rijk,maar heb een roos in mijn hart, ik geef ze graag weg,ze verzacht pijn en smart. Ik kan door armoede jullie niet veel geven, enkel die ene roos,een kroon in mijn leven.
Ik ben heel gelukkig met niet zo heel veel, ik ben heel blij met dat ene kleine deel. Van mij kunnen ze niet veel komen stelen, maar wie kan toch die armoede nu schelen?
Ik ben door armoede soms eenzaam hoor, ik heb geen vrienden,maar ik sla me erdoor. Een ding zou ik toch ooit willen verkrijgen, een lieve knuffel waarvan ik nooit zal zwijgen.
Ik bad om een vriend en kreeg er honderd, ik wou een knuffel en ik werd overdonderd. Ik wou een handdruk en had handen tekort, ik wou vriendschap en kreeg een heel bord.
Ik wou één woord en kreeg jullie verhaal, ik bad om een zin en bekwam ze allemaal. Daarom geef ik nu graag aan al mijn vrienden, meer gedichtjes dan ge ergens kunt vinden.
Ik ben blij om op dit net te kunnen zijn, bij jullie mijn vrienden vind ik alles fijn. Ik kan niet meer wachten om te beginnen, om een gedicht te zetten in hele zinnen.
Ik dank jullie om alles van mij te lezen, zodat we heel blij op dit net mogen wezen. Ik zoek naar nieuwe woorden voor een gedichtje, is het nu met een roos,tulp of een hartelichtje.
Leun even op een schouder als je een knuffel wil, leunen mag je,je wordt er zeker even van stil. Een lief knuffeltje,voor als je ziekjes bent, een knuffeltje van iemand die je al lang kent.
Leg jullie lief hartje maar even bloot, dan wordt je gemoed even heel groot. Neem als het u belieft die knuffel even aan, je zult er met een traan heel mooi bij staan.
Ik weet jullie vinden die knuffels heel lief, al ben ik niet zo een echte hartedief. Het enigste wat ik wil,jullie gelukkig zien, groetjes van big ietie een dichtersmachien.
Open wonden in een hart, door pijn,roddel en smart. Ge kunt ze heel moeilijk helen, als je naasten met je geluk spelen.
Deze pijn is soms niet te verdragen, als alles maar aan je blijft knagen. Voor mij zijn roddels uit de boze, vertel gewone dingen,geen loze.
Ik kan niet slapen als ik roddels hoor, dan ga ik er soms een tijdje van door. Bij mij moet het echt rechtdoor zijn, groetjes van big ietie manneke klein.
de ik in dit gedichtje is een muzikante die haar geliefde vriend verloor. het is een fictieve dame maar het kan iedereen zijn
Waar is die vriendschap toch heen? ik weet het niet daarom dat ik ween. Ik zag mijn vriend toch zo heel graag, maar waarom ging hij toch vandaag?
Hij is heen gegaan,hij was heel ziek hij luisterde graag naar mijn muziek. Nu kan ik niet meer voor hem spelen, ik ben alleen,ik zal me zeker vervelen.
Of zal ik muziek voor anderen maken? Hoe zal deze bij de vrienden geraken? Muziek is het enigste in mijn leven, ik ben blij dat ik dat mag doorgeven.
Ik bedank jullie om mijn gedichtjes te lezen.Daarom een speciaal gedichtje.
Ik ben verslaafd aan seniorennet, ik doe het omdat ik alles op alles zet. Van in de morgend tot avond laat, is het dat mijn peceke aan staat.
Een mail van hier een mail van daar, en zo is mijn dag dan heel snel klaar. Vriendelijke woorden van mijn vrienden, is het wat ik hier dagelijks kan vinden.
Er mee ophouden,dat kan ik niet, het is verslavender dan een snuifje wiet. Maar die vrienden dat is mijn geluk, seniorennet kan hierdoor nooit stuk.
Op zoek naar de kracht van het leven, kom ik dan mijn eigen wilskracht tegen. Hiermee wil ik het beste van mij geven, dank zij de ontvangst van Gods zegen.
De kracht put ik uit mijn ijzeren wil, de kracht om vriendschap te geven. Hierbij sta ik dan soms eventjes stil, om met iedereen in vrede te leven.
De zoektoch doe ik met de glimlach, die altijd bij mij terug te vinden is. Daarom dicht ik zo graag iedere dag, om jullie gelukkig te zien,zeker en gewis.
