Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Ik kom op deze groep nog heel even, om geluk te wensen voor tweeduizend zeven. Ik wens jullie en familie allen zowaar, een heel gelukkig en zalig nieuwjaar.
Toasten met al je goede vrienden, om voor eeuwig het geluk te vinden. Ik zal ook lang blijven dichten, met mijn hartepen en hartelichten.
Een gelukkig woord in korte zinnen, om tweeduizend zeven goed te beginnen. Simpele woorden in een klein gedicht. gewenst door big ietie nieuwjaar in het zicht.
Laat een roosje in je hart groeien, laat een tulpje in je hand bloeien. Glimlach bij deze twee bloemen, die je tot je vrienden mag noemen.
Ik zie een roosje in mijn wei staan, ik streel het en raak het even aan. Deze bloem helpt me bij pijn en smart, daarom krijgt het een plaats in mijn hart.
Ik hoop dat ze nog heel mooi mag blijven, opdat ik nog veel gedichtjes mag schrijven. Hoop en zegen bij dit mooie geluk, groetjes van big ietie die gaan nooit stuk.
Volg eens de ster uit je hart, blijf even stilstaan bij je smart. Kijk eens met een mooie glimlach, bekijk het leven opnieuw elke dag.
Zie je je dan even in het virtule verdwijnen, om ergens in een andere dimensie te verschijnen. Ik zou steeds bij verlichte dingen wezen, ik zou daar steeds het goede willen lezen.
Wie heeft schrik van al die gekke dromen? Van waar zouden die toch altijd komen? Ik zou liever in vrede willen slapen, zonder heel wat na te moeten gapen.
Er zal altijd een groter dichter zijn dan ik, er is altijde een betere met minder schrik. Er zal ook een betere mijnheer zijn, ach ik ben gewoon en dat vind ik al fijn.
Ik wil geen superman zijn, gewoon big ietie heel fijn. Ik wil enkel helpen waar ik kan, misschien wel beter als superman.
Ik wil hierin niet overdrijven, maar gewoon blijven schrijven. Die gekke gedichtjes waarom nie De groetjes van jullie vriend big ietie
Heb je nog tijd om goeden dag te zeggen? heb je nog zin om iets neer te leggen? Wil je je vrienden nog een paar keer zien? Zijn ze voor jou nog altijd een tien op tien.
Als ik ga slapen,dan nog een laatste groet, je weet niet hoe goed dat dat zeker doet. Dan over je beste vrienden dromen, ze zullen dan straks op je pece komen.
Ik maak veel tijd voor die vrienden, het kost geen tijd om ze snel te vinden. Maar ze zijn er,je moet er alleen naar zoeken. groetjes big ietie uit vreemde hoeken.
Twee duizend en zes zucht nog even, zij ligt op sterven,ze wordt een jaar. De geboorte van twee duizend en zeven, ze wil het meemaken dan is haar taak klaar.
Het nieuwe jaar wat gaat het brengen? een wonder zal misschien geschieden. De taak van het oude jaar verlengen, dat kan toch zeker niemand verbieden.
Dit zijn en enkele woorden van mij, zo wil ik jullie veel geluk wensen. Laat ons allen samen blijven zij aan zij, zo blijven wij vrienden en gelukkige mensen.
Sprookjes bestaan enkel in mijn hart, sprookjes gezuiverd van pijn en smart. Sprookjes over jullie mijn vrienden, sprookjes die ik hier mocht vinden.
Alleen als ik slaap,gaan ze komen, ze uiten zich in mijn wildste dromen. In die sprookjes is geen eenzaamheid, daar bestaat alleen de vriendelijkheid.
Muziek kan ik er dan enkel in horen, als er een nieuwe droom is geboren. Geloof er in en ge zult ze zeker zien, groetjes van big ietie een droommachien.
Laat eens een lichtje in je hart schijnen, laat alle zorgen maar eens verdwijnen. Lach het slechte weg uit jullie leven, ook door iemand een roosje te geven.
Dat lichtje schijnt bij mij dag en nacht, ook als je nooit meer naar mij lacht. Die lach zal bij zelf niet meer verdwijnen, eerder zal bij mij een straaltje verschijnen.
Een straal van geluk naar alle mensen, een straal om ieder veel geluk te wensen. Gelieve altijd de eeuwige glimlach vinden, groetjes van big ietie aan al de vrienden.
De herfst blaast de laatste adem uit, een vogeltje die maar deuntjes fluit. Een stille wind fluistert in de oren, dat is het wat je denkt nu te horen.
In het bos heerst altijd de natuur, boven in de boom zit een tuureluur. Een hondje plast tegen de stam, Ik wou dat de lente al terugkwam.
De lente is de geboorte van nieuw leven, we zullen moeten wachten heel even. Laten we de winter met glimlach passeren, daaruit kunnen we wat van de liefde leren.
Luister maar naar eens je hart, wil je verlost zijn van pijn of smart. Luister naar de woorden van je ziel, luister geduldig maar van kop tot hiel.
Als je hart zachte woorden zegt, en niks in de weg legt. Kun je heel blij leven, om ieder geluk te geven.
Je bent gelukkig met een gouden hart, je bent zalig zonder pijn en smart. Je geeft dan een stukje van je lichtje, bedankt om telkens te lezen mijn gedichtje.
Dit Kerstverhaal ontsproten uit mijn gedachten in mijn droom tijdens de slaap.
Ergens ver aan de rand van een groot bos,waar enkele huisjes staan ver weg van de grote stad,woont een oude boswachter samen met zijn zoon,schoondochter en diens tweeling Janneke en Mieke van acht jaar. Er is zelfs geen electriciteit om licht te maken in hun kleine maar gezeliig huisje. De verlichting bestaat uit kaarsjes die vader van de stad meebrengt van zijn dagelijkse werk. Mieke is de braafste van de tweeling.Janneke steekt graag kattekwaad uit tot grote ergenis van zijn opa en moeder. Opa een gepensioneerd boswachter zegt altijd tegen de jongen:Janneke,als ge zo blijf pesten en kattekwaad uithalen zal je later nooit in de hemel komen. Maar Janneke trekt het zich niet aan en doet gerust verder.Mieke weent altijd omdat haar broertje zo is. De Kerstperiode nadert en de Kerstboom wordt versierd.Een oude boom uit het bos wordt afgezaagd en thuis in een pot gezet aangevuld met aarde. De kinderen hangen de uit papier gemaakte kerstballen in de boom. Janneke heeft een kerstster gemaakt van het folie van de chocoladereepjes die vader altijd meebracht. Veel geschenken zullen er dit jaar niet onder de boom liggen,daar vader een tijdje ziek was en geen geld kon verdienen. Janneke is boos omdat er nog altijd geen electriciteit gelegd wordt in hun klein dorpje,zoadat zijn kerstster zou fonkelen. De vader zei tgen de jongen:Janneke er zal ooit licht schijnen hier in huis waneer jij begint met braaf te zijn. Die week voor Kerstmis wordt Janneke heel ziek.De dokter die ver uit stad komt zegt dat Janneke Kerstmis niet zal halen.Niet allen zijn ouders en zijn zus die wenen,maar ook Janneke die nu spijt heeft van zijn slechte daden. Op Kerstavond wordt Janneke zieker.Vader gaat snel naar de stad om de dokter te roepen,ja telefoon hebben ze er nog niet in het dorp. Die avond als de dokter er is zegt deze:Bereid jullie maar voor het ergste voor.Ik kan niks meer voor hem doen. Toen riep Janneke op zijn opa:Opa breng me aub een laatste maal voor de kerstboom zo dat ik een laatse keer mijn Kerstster kan zien. Toen bad de kleine jonge:Heer vergeef me zonden aub.Stuur me niet naar die enge hel.Ik heb zo spijt en heel veel schrik. Toen schitterde zijn ster uit zich zelf op en straalde een zilverkleurige straal naar de jongen. Plots begon de jongen te lachen en te springen. De dokter die nog in het huis was begon de jongen te onderzoeken.Hij zei:Ik begrijp dit niet die jongen is door die straal genezen. De jongen knielde voor de Kerstboom en bad tot de Heer om een dankzegging.Hij beloofde om nooit meer stout te zij en te studeren voor dokter.
Dit Kerstverhaal heb ik in een droom ingekregen.Misschien is deze al ooit geweest of moet nog gebeuren
Ik zal een gedichtje schrijven zonder vuur, want anders moeten jullie te veel blussen. Met blussen verlieren we een heel uur, dus krijgen de vrouwen extra wat kussen.
Een gedichtje met veel warme woorden, een gedichtje dat geen vuur kan maken. Een gedichtje uit heel vriendelijk oorden, waarvan jullie allen heel gelukkig geraken.
Zal ik zulke gedichtjes nog meer schrijven, zal ik ze zeker verder blijven doorzenden. Ik ga verder op deze groep blijven, want aan mijn gedichtjes komen geen enden.
Ligt er in Uw hart ook een wonde? in de mijne een kleine en ongezonde. Veroorzaakt door roddel en gepraat, daarom is liefje weg en ben ik eenzaat.
Ik wil altijd waarde aan het leven geven, daarom dat ik begon opnieuw te leven. Ik wil iedereen geven die mooie groet, om te laten zien wat nieuw leven doet.
Ik wil ook dat U mijn lichtje eens ziet, dat ene lichtje waarvan ik steeds geniet. Dat lichtje dat me steeds gelukkig maakt, dat licht lichtje dat voor U uit het hart geraakt.
Toen ik de eerste maal de befaamde stinktrein of de nachttrein Amsterdam-Paris Nord ging doen,zei ik tegen de colega die de dienst meedeed:De eerste die de grens overkomt van Frankrijk naar Brussel in onze terugrit die niks heeft die gaat er uit zonde boe of bah. We begonnen die avond om 22.50 en vertrokkne naar Roosendaal om de trein over te nemen naar de Franse grens.Die trein was alles oke.In Quevy moesten we overstappen op de nachttrein komende uit Paris. Daar wordt de lok gewisseld.Dus de lok komende van Amsterdam een lok type 25/5 werd terug aan de andere trein gekoppeld en om 03.49 vertrokken we dan richting Antwerpen Berchem waar we aflos hebben om gedaan te hebben. Ik begon direct na het vertrek met de controle.De eerste man had al prijs.Monsieur pas billet,pas pasport. Ik:Monsieur pas voyage,quitez le train à Mons.De tweede,derde en vierde het zelfde.Na negen minuten waren we in Mons.De mannen stapten af en de onderstationschef lachen omdat ik zo kordaat was.Toen ik aanstalte maakte om het vertreksein te geven,kwam een van de vier terug naar mij,nam me bij de hand.De onderstationschef had een knuppel in de hand en wou me helpen.Maar de man zei:Non mes amis .Hij floot op de vingers en vanachter de 12 rijtuigen lange trein stapten twintig verfomfaaide jongemannen af. De ene zei:Mes amis,sons billet. Ik draaide aan de AVG en we vertrokken na tien seconden vierentwintig zonder kaartje achterllatend in Mons om 04.00 in de morgend. In Brussel stond het ontvangstcomite van de politie die me er op attent maakte dat ik die mannen had moeten meebrengen naar Brussel. Toen ik om 05.29 in Berchem aankwam stonden er twee agenten van de spoorwegpolitie en toen die me zagen:Ik kan het geloven,Tjenneke is de chef van de stinktrein en tegen mij zei:Goat nor huis,die mannen zen al oep weg nor Parais,ze zen nor het schent gon loejpen oit gevang. big ietie misschien is dit verhaal al op de groep geweest en het heeft volgens een politieman in de krant gestaan.Ben ik dan zo berucht
In het warmste plekje in je hart, schijnt een heel klein lief lichtje. Het beschijnt al de pijn en de smart, en verlangt zo gretig naar een gedichtje.
Dat lichtje vraagt om veel aandacht, het wordt soms zwakker of sterker. Het is ook dat lichtje dat vraagt om kracht, de kracht in je van een stoere werker.
Mijn lichtje wil zeker blijven branden, het wil ook buiten het hart schijnen. Het wil een reis maken door alle landen, waar nooit de vrede zal verdwijnen.
Al ik ooit eens een boom mocht zijn, een bonsai was ik,klein maar dapper. Ik zou heel beroemd zijn,en heel fijn, ze zouden rond me lopen,steeds rapper.
Een kleine bonsai in een grote pot, eentje waar veel bloempjes op staan. Liefde uitstralend die ik kreeg van God, Ik zou dan voor vrede en vrijheid gaan.
Een kleine bonsai wil ik zijn, een die de schoonheid prijst. Een bonsai lief en heel klein, die jong blijft en niet vergrijst.
Op het pad van de liefde zie ik een roos, op het pad van het kwade is ieder boos. Het pad naar de vrede is zelden te vinden, maar ge bewandelt het steeds met vrienden.
De poort naar het pad van de liefde is open, alleen gij zelf moet er willen doorlopen. De poort naar het kwade wil ik sluiten, dan blijft het kwade zeker bij mij buiten.
De poort naar de liefde is erkenbaar, aan de roosjes die lief groeien daar. Loop gerust hand in hand door die poort, en ge straalt van het geluk zoals het hoort.
Ik hoor nu al veel Kerstliedjes zingen, ik voel een mooi gevoel binnendringen. De adventsperiode moet geluk brengen, ik zou die periode willen laten lengen.
Zalig om naar die muziek te horen, alles komt stilaan naar voren. Wie van ons mensen groot of klein, wie wil niet voor eeuwig gelukkig zijn.
Ik schenk jullie een Kerstgedicht, en voor jullie boom een hartelicht. Een Kerstwens voor lieve mensen, van big ietie met de beste wensen.
Een goede buur is beter dan een verre vriend, dat is wat een heel simpele mens ervan vindt. Uitzonderingen hierop komen veelvuldig voor, zo is deze wereld,zo gaat dan ook alles door.
Een verre vriend zie je altijd op je pecee, dan is die dichtbij en valt alles nog mee. De pecee altijd snel even aanzetten, en je vindt je vriend dan op alle netten.
Maar zoek je vriend niet alleen zo ver, je vindt een vriend ook her en der. Ik ben trots,ik ben ook jullie vriend, groetjes van big ietie,die hier het beste vindt.
Zoals beloofd een TOP HAT gedichtje,geschreven ter plaatse.
Sinterklaas Kapoentje Top hat op dinsdag wat hebt gij een groot schoentje senioren komen bijeen Aanwezig op top hat drinken moet,lachen mag plezant was dat. we vergeten er geen.
Ze gingen pakjes uitdelen, Babbelen over koetjes en kalfjes, wat waren we met velen. in de grote zaal in Top hat. Senioren van veel groepen, Over drankjes of zalfjes, stil zijn of hard roepen. en heel fijntjes was dat.
Ieder kreeg een pakje snoep, Met de minuut groeit de groep, Het was een geweldige troep. plezier maken onder de mensen. Nu sinterklaas is weg geegaan, precies een bijeenkomst van den troep, is het met dit gedichtje gedaan. maar met heel goede wensen.
Ik ben een landloper en woon in de wei, ik heb geen geld meer om iets te kopen. Ik wil werken,maar wie wil er nu mij? Om te eten moet ik steeds gaan stropen.
Ik draag oude kleren uit een containerkast, ik was mij in de beek daar in die wei, De mensen vinden mij een heel rare kwast, zelfs mijn eigen kinderen ontzien mij.
Ik wil terug werk en een eigen huis, ik wil terug onder mensen en vrienden. De avonden warm zitten voor de buis, om samen te zijn om het geluk te vinden.
Liefde is niet alleen gedichtjes lezen, vriendschap is deze ook begrijpen. Met je hart en je ziel eens wezen, zonder je ogen toe dicht te knijpen.
Vriendschap zit heel diep in je hart, het versterkt de band met je vrienden. Het helpt wederszijds tegen pijn en smart, en het zal je altijd met hun harten binden.
Ik wil je heel veel vriendschap geven, vriendschap gekregen tijdens het leven. Vraag me nooit:Wat is vriendschap Als je het niet kent,vergeet je het rap.
Een glimlach het kostbaarste geschenk, maar is heel goedkoop als je het ziet. Dit is niet zomaar van mij een stille wenk, maar komt van iemand die jullie graag ziet.
Een glimlach laat aan ieder een zon schijnen, een glimlach verdrijft dan alle vele zorgen. Het laat je slecht humeur verdwijnen, nu vandaag en ook de dag van morgen.
Een glimlach doet je beide handen uitsteken, of geeft je een vriendelijk klap op je schouder. Er is nog niets voor een glimlach uitgeweken, een glimlach blijft jong,ook al wordt jij ouder.
Ik schreef zojuist een gedicht hoe mijn neef van bijna vijf het zou geschreven hebben.
Ikke U danke, U mijn nonkel big ietie lees, ikke danke,nonkel mag jouw big ietie wees. Ikke zeer blij,nonkel kan gedichtjes schrijf, ikke wil,hij steeds mijn lievelings nonkel blijf.
Ikke hoop,veel woordjes met gemoed, inspiratie nog niks voor mij,nonkel goed. Nonkels potlood lengte van zijn gedacht, hij schrijf alles op papier en heel zacht.
Malse woorden geboren in zijn geest, harde woorden,jullie niet graag leest. Nonkel voel goed bij gedichtjes maak, dada bommas en bompas,lees maar vaak.
Droom van iemand die je wil terugzien, droom maar gerust zulke droom of tien. Laat je verloren vrienden in je harten blijven, of zoek ze op om iets naar hen te schrijven.
Een vriend(in) zal ik nooit meer vergeten, die vriend(in) woont in het hart,goed geweten. Vele vrienden zijn er nog altijd veel te kort, dus zit ik op seniorennet en vraag wat het wordt.
Hopelijk blijf ik een van jullie vrienden, ik ben blij,dat wie dan ook mij zal vinden. Vrienden voor eeuwig en voor altijd, dat maakt big ietie altijd zeer verblijd.
Heb je ook dat gevoel dat je iemand mist? Heb je van die momenten van alleen zijn? Ik weet het niet meer,of ben ik een tist? Ja ik ben soms alleen en dat is niet fijn.
Ik droom soms van heel veel vrienden, ik word wakker maar zie dan niemand. Ik sta op om ze ergens te kunnen vinden, daar zijn ze dan op de pece in Sennetland.
Ik begin dan maar met mijn ochtendgedichtje, Ik schrijf dan om big ietie te blijven wezen. Ik schenk dan jullie telkens een hartelichtje, bedankt lieve mensen om me altijd te lezen.
Ik had vannacht een rare droom.Als dat maar niet echt is. Ik droomde dat ik in een speciaal vliegtuig zat.De naam van dat tuig:Flying Sennet. Ik landde op een eiland in Het Grote Zeetje. Op de luchthaven werd ik verwelkomd door een dame die zich voorstelde als Dame Kaectusy.Ze zei:Welkom Big Eyti.U bent hier op Senoria,het eiland van de groep Mailfriends. Ik verstond eerst die taal niet,maar toen ze me uitlegde dat ze de taal Senetoriaans spreken kon ik hen ineens verstaan. Ik werd rond geleid op het hele eiland.Eerst kwam ik bij president Bas Pasqualius. Ineens stond daar een limousine waar ik moest instappen.Een andere dame beduidde me dat ik bij haar moest zitten.Ze zei:Bigje ik ben Chaarlauta Mentoorrius je nieuwe chef.Je gaat hier voor ons gedichten schrijven en bij mij binnen brengen.En toen zei ze :Sjofforis je mag vertrekken.De eerste halte is de wielermaker Fluppy flupianus. We reden door een klein stadje Alonestaonde city.Fluppy stond al te wachten en kreeg van hem een nieuwe fiets:de Neu-Fox. Het was er allemaal mooi. We reden naar een andere plaats Heart Two.De burgemeester een vrouw gaf me een welkomszoen:Ik ben Peetoe en ik zal je rondleiden in onze mooie stad.Maar een ding,trek nooit aan een koordje waar opstaat KLINGEL. Ja ik werd rondgeleid en ik kreeg de kriebels in mijn handen,en zo deugnietachtig dat ik was-trok ik toch aan dat koordje.Een schels lawaai en alles was weg.Toen werd ik wakker van mijn alarmklok. Oef!Was dat een droom of was dat werkelijkheid?Ik weet het niet.Het was of ik echt in dat land was waar de senioren voor eeuwig gelukkig zijn. Zou dit land enkel bestaan in een droom of in het diepste van ons hart. big ietie
Tegenslagen,wie zijn ze niet beu? Ik zeker,al vind ik dat zeker sneu. Als je een dag met tegenslag begint, blijft alles haperen,oh mijn kind.
Ik wil iedereen heel gelukkig zien, ik wil voor sennet een tien op tien. Hopelijk zal het ooit eens lukken, dat het geluk komt zonder te bukken.
Maar als het geluk komt,ga ik het delen, niets voor mij alleen,het geluk is voor velen. Gelukkig zijn met weinig is de boodschap, groetjes van big ietie en dit is rap.
