Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Seniorennet vierde zaterdag een groot feest. Het vijfjarig bestaan en ik was eerst bedeesd. Samenkomen in Oostende in het Kursaal. Het was een gezellig weerzien van ons allemaal. We kregen een badge maar een zonder naam, het was zeer gezellig,niemand voelde zich eenzaam. Eten,drinken en mekaar voorstellen in die zaal, seniorennet op zich zelf is een groot verhaal. Het was leuk chat-en mailvriende te ontmoeten, een hand geven,vrouwen kussen bij het groeten. Ik zag geen enkele senior maar overjaarse jeugd, het was plezant en iedereen had veel deugd. Vijf jaar is nog niet lang maar wel heel schoon, op naar de TIEN jaar dat behoeft geen betoon.
dit gedicht is ten einde maar op vraag van esterische wereld maakte ik een klein extraatje op het feest zelf en dit komt als een klein gedichtje hieronder.Een paar mensen hebben het al gelezen op het feest,daarom een kleine aanpassing.
Het licht. Hier scheen een licht in de duisternis, maar toch is er in ons hart een gemis. Een kaarsje dat je ontsteken moet, geeft je een glimlach bij elke groet. Luister eens naar al je vrienden om voor eeuwig dat lichtje te vinden.
Al een paar weken loopt op VTM het programma van Rob Van Oudenhoven waarin hij een eigen konikrijk Robland wil stichten. Maar als we eens goed nadenken,bestaat zo iets al. Vijf jaar geleden begon een knaapje nog,een website te maken. Het groeide uit tot wat we nu hebben-Seniorennet. Eigenlijk is die gedachte van Rob om Robland te stichten al lang nagestreefd. Seniorennet is wel geen koninkrijk geworden,maar een keizerlijk imperium. Ik zou dit kijzerrijk een naam willen geven:SENNETONIA. De inwoners oemen zich dan SENNETTERS. Dit keizerrijk werd verdeeld in een soort van provincies-de mailgroepen. Aan het hoofd staat dan een soort gouverneur:De Mentor die bijgestaan wordt door de eerste minister:de Administrator. Iedere groep behandelt elk een ander gedachte. Sennetonia is de enigste staat waar iedereen welkom is groot,klein-geletterd of nog studerende senior. Eens je toetreed in dit mooie virtuele keizerrijk,zie je wat vriendschap is.Je wordt niet aangesproken als-Mevrouw,Mijnheer maar met je eigen gekozen nicknaam. Deze naam is je paspoort om in alle provincie binnen en buiten te gaan. Je moet je wel houden aan de huisregels. Een groot hoera en een gelukkige verjaardag voor Keizer Pascal.
big ietie. Nu aan julie om aan dit verhaal er een stukje met eigen woorden aan toe te voegen
Ik wou dat ik je kon geven de gouden toverroos, als die bestond schonk ik ze in een gouden doos. Maar ik kan niet alles geven,ik bezit echt niet veel, ik ben niet rijk maar heb een glimlach in zijn geheel, ik wil deze glimlach schenken aan al mijn vrienden, aan hen die er de echte waarde van weten te vinden. Een glimlach die je krijgt die je dan moet doorgeven, een glimlach die je altijd gelukkig maakt in je leven. Aan zo een glimlach zie je hoe een mens zich voelt, Een spier bewegen en je ziet wat een glimlach bedoelt. Allen een goede morgen en het beste voor deze dag, de groetjes van big ietie met een mooie glimlach.
Oh Heer,ik vroeg Je een heel eenvoudige plek, wat Je me gaf was een heel mooie simpele stek. Ik vroeg of ik daar mocht komen met een pet, Je gaf me het mooiste geschenk het Seniorennet. Oh Heer,ik vroeg Je om iets gewoons te vinden, ik kreeg een gouden geschenk,lieve mailvrienden. Ik vroeg Je waar mijn woorden zouden geraken, Je stuurde ze naar waar ik mijn vrienden zal maken. Laat daarom je hart spreken waar je een roos ziet. Je gebed tot de Heer komt ook uit,vergeet dat niet. Je vroeg een warm hart als je een bloem of dier zag. Je kreeg een gedicht van de Heer via mij elke dag. Geef de moed niet op en bid ,de Heer vergeet je nie. De allerliefste groeten van Boven en van big ietie.
Oh Moeder Natuur,wij danken je voor het leven, dat je onze zussen,broeders en mij hebt gegeven. Hoor de vogeltjes sjilpen daar buiten in de hof, aanhoor hun gezang,dat vinden wij allen heel tof. Een haan kraait de opera van uit het bed opstaan, enkele kippen kakelen tot het eierleggen is gedaan. Hoe mooi is de natuur toch als wij die onderhouden, hoe schoon is de aarde als wij van mekaar houden. Houden van alle dieren en ook van alle mensen, het mooiste geschenk dat de natuur kan wensen. In iedereen schuilt de kracht van dit mooie leven, het is je door moeder natuur bij de geboorte gegeven. Meer kan kan ik nu niet schrijven,meer weet ik nu nie, ik schenk U allen de beste groetjes van julie big ietie.
Goede morgen,ik ontwaak uit een diep dal, ik ben er uit geraakt en zit nu aan de wal. Ik wou me eerst uit de groep uitschrijven, maar julie kracht schonk de wil om te blijven. Ik wil voor julie altijd blijven dichten hoor, ik heb het hoofd niet laten hangen en bijt door. Voor elke groep die het wil is er zijn gedichtje, eentje met een mooie bloem of met een lichtje. Voor de andere groepen blijven ze verborgen, maar komen bijeen in Oostende zonder zorgen. Ik kom naar de zee,maar met de trein gereden, ik ben nu heel blij,ik ben over alles tevreden. Al zijn mijn gedichtjes met een lach en een traan, ze komen recht uit het hart en heel spontaan. Ik wil altijd op de pece bij julie vertoeven, groetjes van big ietie zonder te willen snoeven.
Ik vroeg eens aan een meid of ik mijn hand mocht geven, of ze die wou aannemen om onder ons samen te leven Ja ge ziet goed ze kon ook mijn hartje krijgen, ze kon van emotie niks zeggen ze bleef zwijgen. We zagen mekaar drie maal per week op de trein, ze verkocht drankjes en ik kaartjes,dat was fijn. Ik werd zo verliefd op haar,de meid uit Holland, liefde kent geen grenzen en dat is heel plezant. Ik werd treinchef op een andere route en trein, zij werd verplaatst en mijn hartje deed veel pijn. Ik zag haar niet meer en wou haar de hand vragen, ik zoek haar na vierendertig jaar nog alle dagen. Waar is mijn MAAIKE uit Heemskerk dat weet ik nie maar vrienden de liefste groetjes van big ietie.
Mascotte ------------- Ik ging steeds wandelen met Mascotte in de natuur, deze wandeling duurde altijd meer dan een uur. Met mijn lief klein hondje volgend aan de leiband, gingen we op weg naar het fort tot de waterkant. Soms bleven wij bij enkele vissers zitten of staan, Mascotteke lag dan in het gras tot ik weg zou gaan. Af en toe kreeg ze een vleessnoepje van de mensen, dan gingen we huiswaarts toe om wat rust te wensen. Nu na twintig jaar mis ik ons Mascotte nog altijd Ze ging heen met een traan uit de ogen tot mijn spijt. Het was geen hondje maar een heel klein kind. een speelvogel door iedere familielid zeer bemind.
Dit gedicht geschreven in nagedachtenis van een door haar moeder verstoten puppie. big ietie
Ik was een klein tenger knaapje toen ik in het eerste studiejaar zat. Mijn eerste rapport bracht ik fier mee naar huis. Mijn vader las het en stelde vast dat ik 70 % vande punten had. Hij verwees me dat ik beter kon.Ik moest volgende maand nog maar zes worden,maar ik zat al in het eerste. Het volgende rapport was slechter.62%. Mijn vader was boos.Ik werd gestraft.Ik mocht geen televisie meer zien,al was dat een zwart-witte. Ik moest blokken met de rug naar de tevee. In de school moest ik met mijn leraar naar de schooldirecteur komen.Mijnheer Houtekiet heette die.Die vroeg me waarom ik niet goed leerde. Wat kon een knaapje van amper zes jaar zeggen.Ik lag vier maanden ziek thuis en ik kon thuis niet studeren. Door die achterstand was het aangeraden om het eerste over te doen. Ik deed die klas over,maar tegen mijn zin. Het jaar later ging ik naar een andere school en op het eerste rapport dat ik kreeg was 72%.Wat voor mijn vader te weinig bleek. Mijn peetoom een eerste stuurman aan boord van Maritime(zo als hij zei) begon mij uit te kafferen.Hij was een beter student geweest als ik. Ik kon dat gestoef niet meer aan en begon te blokken als een beest.Ik kwam toen alle jaren naar huis met een rapport waarvan het percentage lag tussen 75 en 90%.En dat was blijkbaar nog te weinig voor Nonkeltje. Daarom heb ik op zestienjarige leeftijd de school de rug toegekeerd en ben begonnen te werken aan de spoorwegen en heb me van loopjongen tot hoofdwachter opgewerkt. Ik ben door een ongename gebeurtenis op de trein met 35 jaar dienst en 51 jaar oud met pensioen gezet. Ik ben nu 54 en leer nog alle dagen bij door die ijzeren wil van mij. big ietie/tjenneke
Geef een roosje voor elke eenzame persoon, geef een tulpje voor elke familie heel schoon, geef alle dagen een lelietje aan je lievelingsdier, dan vind je voor altijd heel veel liefde hier. Laat het zonnetje gewoon maar overal schijnen, laat die duisternis maar uit je hartje verdwijnen. gewoon een liefdevol kaarsje geeft meer licht, dat lees je altijd in een eenvoudig gedicht. Een boeketje bloemen mag er voor ieder wezen, die deze woorden met een gouden hart lezen. big ietie
een hart dat veel pijn doet waar mag dat komen, een hart vol verdriet brengt gedichtjes uit dromen dat hart wil ergens een ander ziek hartje vinden, kan dat hartje dat bekomen tussen hartevrienden? Moet dat zijn eenzaam hartje ergens anders luchten, waar kan die zijn gevoelens kwijt zonder te zuchten. al is mijn hartendief er nog en is die ergens heen, ik blijf dichten met in mijn hart een virtueel geween. big ietie
Waar een vriend is,is altijd hulp nabij, waar een vriend lacht,zijn ze altijd blij. Een vriend geeft je altijd een zalig gevoel, bij een vriend is het nooit een saaie boel. Ik wil zo een vriend voor julie zijn, om iedereen te helpen groot of klein, om julie geluk te schenken alle dagen, julie helpen ook als julie het niet vragen. Het is moeilijk om deze vreind te zijn, het is een grote gave,al ben ik klein. Eens je zo een vriend zijt,vergeet je dat nie, de allerliefste groetjes van big ietie.
Toen het shoppingcenter er nog niet was in Wijnegem,gingen we altijd naar Ranst naar een supermarkt. Daar ik er regelmatig kwam,kenden de meisjes van de kassa en die van bediening me met voornaam. Op een dag was ik daar op de namiddag,daar ik een vroege dienst had. Ik parkeerde mijn auto op de parking en zocht een winkelkar om de bak leeggoed in de supermarkt te brengen naar het speciaal loketje. Terwijl mijn moeder staond aan te schuiven aan de charcuterie,bllef ik wachten om mijn bak af te geven.Een oud dametje stond daar te bellen.De man was in het magazijn van achter aan het praten met de chefmagazijnier. Die dame zei me dat ze er zeker tien minuten stond. Ik keek in de winkel of ik de gerant niet zag.En ja die kwam stilaan onze kant op,maar merkte niet dat er al zeven mensen stonden te wachten met het leeggoed.Ik belde ook eens,maar die twee bleven maar tetteren. Ik keek weer in de richting van de gerant en bemerkte dat die aan het praten was met de grote baas van de supermarkt en diens zoon. Ik dacht ik ga hier even een grapje uithalen.Daar ik nog in mijn uniform stond van treinconducteur,nam ik mijn dienstfluitje en floot zo hard ik kon in dat magezijn. De gerant en vele klanten schrokken.Die man kwam boos naar mij gevolgd door vader en zoon bazen. de gerant mij uitkafferen:Etienne dat doet ge niet meer.Ge hebt al de klanten laten schrikken. Ik zei:Kijk die vrouw hiervoor staat hier al een kwartier te wachten en die twee daar maar tetteren.Is dat goed voor je klandestie. De twee bazen waren zo aan het lachen.Ik moest even mee ùet hen naar het bureel,nadat ik mijn bon van het leeggoed heb gekregen. Ik kreeg daar een borrel van jun beste likeur-nee twee. Die twee babbelaars zouden afgedankt worden,maar ik vroeg de bazen het niet te doen en een straf te geven die niet leidt tot een loonverlies.Ze moesten het hele magezijn helemaal met een kleine borstel reinigen in plaats van de machine. Die twee hebben mij bedankt dat ik tussenbeide kwam,anders stonden ze op straat. Ik werd daarna nog beter als een koning bediend. big ietie blog tjenneke
Echte mailvrienden lezen graag gedichtjes, echte vrienden begrijpen die hartelichtjes. De deleteknop is geen van hunner vrienden, op mijn pece is die dan ook moeilijk te vinden. Ik lees ook graag werkjes van anderen, ze doen mijn gemoed mooi veranderen. Een gedicht brengt leven in de brouwerij, het geluk staat voor je en niet meer opzij. Ik begin vandaag met een heel nieuwe start, en ik blijf dichten,al is het met veel smart. big ietie blogtjenneke
Een paar harten deden pijn om dat ik weg wou, weg van alle ellende door een gewoon gedichtje. Ik kwam terug omdat ik zeer van gedichtjes hou, ik kwam terug,ik zag in julie hart een dovend lichtje. Met een paar woorden liet ik het terug branden, het geeft nu een gloed van warmte dat ik moest vinden, dit lichtje doorgeven naar alle harten in veel landen, zo blijven julie voor eeuwig mijn beste mailvrienden. big ietie
Kan je liefhebben zonder een hart? kan je liefhebben met veel smart? kan liefde bestaan zonder vrienden? hoe moet je dan die liefde vinden? Het doet pijn als iemand je niet mag, het knaagt aan je hart iedere dag. daarom wil je graag terugkomen, om samen van die liefde te dromen. Een antwoord van een ja of nee, volstaat en je doet zeker weer mee. Twee harten zijn nodig voor vriendschap, twee harten ja,en de liefde is heel rap. is iedereen welkom ik weet ht nie, de liefste groetjes van big ietie.
Geluk en liefde zijn twee dingen, die je zeker in een lied kunt zingen. De muziek die hierbij klinkt is stil, luid genoeg voor die het horen wil. Het gevoel dat je hierbij doorgeeft, maakt dat je heel gelukkig leeft. Daarom is dit met Pasen het woord, dat enkel in een gouden hart hoort. big ietie
Dit is een oud gedicht van mij dat nooit is gepubliceerd.Ik schreef dat voor een jonge tweeling die hun ouders vroeg bij een ongeval verloren.Zij zelf stierven een jaar later op dezelfde plaats door een verkeersongeluk. In nagedachtenis van hen zet ik dit gedicht op deze groep.Ik wou er een pps van maken,maar ik geef toe dat ik het nog nooit heb gedaan.
Lieve ouders.
Moeder en vader,waarom hebben julie ons verlaten? Waarom toch hebben julie ons in de steek gelaten? Wij waren nog heel jong.We waren nog heel klein, het was toch zo fijn om bij julie te mogen zijn. Wij staan voor julie graf met in de hand een roos, julie laatste liefdesbrieven bewaren we in een doos. Als wij even alleen zijn,kijken wij even omhoog, en zien julie staan aan het begin van de regenboog.
Kleinkinderen komen naar paaseitjes zoeken bij oma en opa thuis,overal tot in de hoeken. Zalig lachend rapen ze alles bijeen in hun mandje, ze zoeken,vinden een ei,nemen het met hun handje. De grootouders zijn heel blij om de kleintjes te zien, een feest,ja opa en oma waren ooit ook eens tien. Liefde en geluk wensen aan al beste je vrienden, is het mooiste geschenk dat je op aarde kan vinden. Liefde kan men niet kopen,je moet het bekomen, liefde krijgen is een zalig gevoel tot in je dromen. Warmte dat uit liefde komt zal je nooit vergeten, groetjes van julie mailvriend big ietie geheten.
Goede Vrijdag een dag om te bezinnen, een dag om een nieuw leven te beginnen. Het Paasweekend een Christelijk feest, de periode van om te denken aan de Geest. De Heer aan het kruis op weg naar de hel, drie dagen later keerde hij terug gezond en wel. Veertig dagen zou hij onder ons blijven, om op aarde het boze uit ons te verdrijven. Maar zijt niet triestig het komt ieder jaar weer, maar ik blijf schrijven dat beloof ik julie zeer. big ietie
Een mus zit in de boom en wacht op een kruimel brood, de haan van de buren kraait zijn keelgat weer heel rood. Een vis spartelt in de vijver en komt eens boven water, roek roek doet een duif,maar komt niet met de post later. een kip kakelt uit voller borst en floep daar legt ze een ei, ik sta op,keek naar buiten,een nieuwe dag maakt me blij. Vrolijk maak ik me klaar om mijn vrienden te ontmoeten, ik zet de peecee aan en begin te schrijven aan lieve groeten. Ach mensen wat is het mooi om onder julie te mogen zijn, julie geven me moed om deze dag te mogen beginnen fijn. Het is me een waar genoegen om julie te lezen is het nie? van mij een handdruk en knuffels en groetjes van big ietie.
Een goede morgen vrienden allemaal, vandaag eens geen heel lang verhaal. Even van mij een heel kort gedichtje, eentje maar met een heel lief lichtje. Eentje maar dat past bij iedereen, eentje waarin de zon altijd scheen. Met een glimlach en een traan, misschien is de miserie dan gedaan. Vandaag even op zoek naar woorden, ik vind ze zelf niet onder alle soorten. Heel zeker is het mogen weer beter, dan is het buiten ook weer wat heter. Het is wel geen goed gedicht vandaag, toch de groetjes van big ietie heel graag.
Nieuwe vrienden maken via een klein scherm, dat is heel mooi,dat vinden wij allen heel ferm. Kontakten maken door wat woorden in te tikken, het is heel spannend om op vriendschap te mikken. Zelfs met een nicknaam die je zelf ooit bedacht, brengt je een heel warm hart toe dag en nacht. Simpele dingen in woorden om zetten op papier, dat schept vreugde aan de andere kant en ook hier. Meer kan ik nu niet brengen maar ik vergeet julie nie, maar de allerliefste groetjes van hartendief big ietie
Wie gaat je steunen als je alleen bent? Wie gaat je helpen als die je niet kent? Wie gaat komen als die je adres niet kennen? Wie gaat komen om je eens te verwennen? Mag je zelfs niet praten met je eigen vrienden? Moet je dit doen omdat ze je niet goed vinden? Je bent toch ook maar een gewoon mens. Een mens met maar een hele simpele wens. Aanvaard te worden ook al ben je geen superman. de lieve groetjes van big ietie die heel lief zijn kan.
Ik droomde vannacht dat ik voor mijn pece zat.Op het scherm kwam er opeens op-quizploeg. Ik moest een vraag beantwoorden. Hoe heet chauffeurke? Ik antwoord:Dat weet hij zelf nie-alleen zijn vader. Ik had gewonnen.Ik werd door de pece naar binnen gezogen en ik stond plots aan een bushaslte. Ik stond nie alleen.Mensen van verschillende grootte en rondingen.Allemaal senioren en allemaal zoals ik in hun pyama. Komt daar een jonge kerel die zei:Hocus pocus-en we hadden allemaal een maatpak aan met op de rug:Sennet-club. Komt daar een heel grote rode bus aangereden met erop:Oostende feestbus. Een klen ventje in uniform,dat te groot was voor zijn lengte-met een kepie die over de oren kwam.Deze riep:Oostende,iedereen instappen.Oma niet dringen want er is plaats genoeg voor iedereen. We gingen allemaal zitten op een plaats waar onze naam op stond.Iedereen had een pece om tijdens de rit met mekaar te chatten. Dat chauffeurke kwam als laatste in de bus en riep naar iemand vanachter:He Louke gaan zitten. Maar die zat al,maar dat kon dat klein snotterke van voor nie zien. Kwam er imand in de bus die zich voorstelde:Ik ben Chocolatje en ben julie mentor op deze reis.We gaan vertrekken naar het feest.Profiteer maar goed.Julie moeten niet boos zijn dat er een kieken op onze chauffeur zijn schouders komt zitten.Dat is zijne levende GPS. We vertrokken.Ik keek naar buiten en zag een grote plas met een plakaat:Diftinche pleige. Ik hoorde een haan kraaien en ik werd wakker. big ietie
Een licht in de duisternis, een licht dat warmte geeft, een licht dat het geluk is, een licht dat eeuwig leeft. Dat geluk is voor ieder mens, het geluk voor al mijn vrienden, het gevoel voor ieder wens, dat kun je enkel in je hart vinden. Zie in je ziel naar dit gedicht, groetjes van big ietie met wat licht.
Een licht in de duisternis, een licht dat warmte geeft, een licht dat het geluk is, een licht dat eeuwig leeft. Dat geluk is voor ieder mens, het geluk voor al mijn vrienden, het gevoel voor ieder wens, dat kun je enkel in je hart vinden. Zie in je ziel naar dit gedicht, groetjes van big ietie met wat licht.
Twee zielen twee gedachten, een ziel op geluk lang wachten Een warme ziel heel veel geluk, koude ziel alle gevoel is stuk. Een hart met een mooi lichtje, heeft veel plaats voor gedichtje. Zij die deze zin met liefde lezen, hun ziek zieltje zal snel genezen. Ook voor hen die dit niet verstaan, de groetjes van big ietie de veteraan
Een goede morgen gij die dit leest wat zal ik schrijven,wat zit er in de geest. Ik werd wakker en hoorde een haan, die kraaide omdat de nacht was gedaan. Een merel floot een onverstaanbaar lied, is het nu opera of rock ik weet het niet. De lucht kleurt blauw de zon wil komen, terwijl zit ik hier van de natuur te dromen. De dagelijkse sleur komt stilaan binnen, alles moet weer opnieuw gaan beginnen. Dromend schrijf ik nog wat op het papier, omdat julie dat graag lezen met plezier. Geniet maar van deze heel mooie dag, groetjes van big ietie omdat ik je graag mag.
Soms regent het eens terwijl de zon schijnt, wolken komen en de blauwe lucht verdwijnt. Ik zie dan buiten water uit de hemel neervallen, dan is er soms onweer,dat hoor je aan de knallen. Dan zie je hier en daar flitsende blauwe lichten, een gedonder is te horen bij bliksemschichten. Het is geen weer om julie hond er door te sturen, want je weet nooit hoe lang dit fenomeen zou duren. Het beste bij dit weer is gewoon binnen blijven, en dan wat gekke dingen op de mail te schrijven. Hoe ik dit gek gedicht moet af sluiten weet ik nie, maar wees gerust de beste groetjes van big ietie.
Bekijk het leven zoals het is, bekijk het langer dan je neus is. Al ben je niet mooi,maar wel rap, al ben je niet groot maar heel knap. Je bent je eigen persoon je eigen ik, zie de wereld maar door jouw blik. Terwijl het regent schijnt ook de zon, in je hart en dit is ook je levensbron. put hieruit heel veel levenskracht, die je energie geeft,dag en nacht. De energie en de liefde in het leven, de kracht die je krijgt om het even. Het zijn niet altijd mooie zinnen, big ietie groet om de dag te beginnen.
Goede morgen en welkom jij nieuwe dag vandaag, we zagen je met beide ogen aankomen heel graag. Wat ga je ons brengen,wat ga je ons weer geven? Een heel mooie natuur,waar we heel graag in leven. Je brengt ons af en toe een zonnetje om te beginnen, we voelden je komen en staan op van onder de linnen. Met veel gemoed staan we op en we gaan er voor, gisteren is weeral voorbij,gisteren is er al vandoor. Mag ik julie allen groeten met deze mooie zinnen? groetjes van big ietie om deze dag te beginnen. big ietie blog tjenneke
Goede morgen en welkom jij nieuwe dag vandaag, we zagen je met beide ogen aankomen heel graag. Wat ga je ons brengen,wat ga je ons weer geven? Een heel mooie natuur,waar we heel graag in leven. Je brengt ons af en toe een zonnetje om te beginnen, we voelden je komen en staan op van onder de linnen. Met veel gemoed staan we op en we gaan er voor, gisteren is weeral voorbij,gisteren is er al vandoor. Mag ik julie allen groeten met deze mooie zinnen? groetjes van big ietie om deze dag te beginnen. big ietie blog tjenneke
Het was in 1968 maar de juiste datum weet ik niet meer.Ik werkte toen nog in het goederenstation van Mechelen-Nekkerspoel.Ik had de vroege en wou naar huis met de trein,maar door een ongeval of deffekt materiaal was er geen treinverkeer mogelijk tot Antwerpen.Hoe moest ik thuisgeraken en een telefoon hadden we nog niet-dus moest ik naar de bakker bellen om te zeggen dat ik later thuis zou zijn.Maar er nam niemand op en ik besloot om maar met het fietsje naar huis te rijden.Ik had op toen zestienjarige leeftijd nog nooit die weg van Mechelen naar Antwerpen gedaan. Ik begon met naast de Dijle tot aan de Sint-Katelijne Poort om dan af te slaan richting Antwerpen.Mijn fiets een plooifiets.Ik maar als een gek trappen om door te rijden. Via Walem en Kontich kon ik in Edegem afdraaien richting Mortsel.De krijgsbaan dan van Mortsel naar Wommelgem.Ik bleef duwen op de trappers om over de spoorbrug om dan in Borsbeek te geraken.Nog een kilometer of drie en ik kwam bij ons aan. Thuis wachte mijn vader al op en ik kreeg een uitbrander van je welste omdat ik een kwartier te laat was.Toen zag hij mijn fietsje en vroeg wat er gebeurd was.Toen ik alles uitgelegd had,kreeg ik een tweede uitbrander omdat ik niet geprobeerd had thuis te verwittigen.Maar hij kon toen niet weten dat de telefoon van de bakker op de hoek deffekt was. De afstand van Nekkerspoel via Walem en Edegem met die minifiets heb ik afgelegd in 55 minuten. De volgende morgen moest ik terug met dat fietsje,dat normaal in het goederenstation in de bergplaats bleef Ik was heel blij dat ik deze toer nooit meer heb gedaan met een minifiets.Later met een fiets met versnellingen heb ik het eens overgedaan en deed het in veertig minuten. Men gelooft het misschien,twee jaar terug die route met wagen en ik had een uur nodig om thuis te geraken. big ietie
Het was in 1968 maar de juiste datum weet ik niet meer.Ik werkte toen nog in het goederenstation van Mechelen-Nekkerspoel.Ik had de vroege en wou naar huis met de trein,maar door een ongeval of deffekt materiaal was er geen treinverkeer mogelijk tot Antwerpen.Hoe moest ik thuisgeraken en een telefoon hadden we nog niet-dus moest ik naar de bakker bellen om te zeggen dat ik later thuis zou zijn.Maar er nam niemand op en ik besloot om maar met het fietsje naar huis te rijden.Ik had op toen zestienjarige leeftijd nog nooit die weg van Mechelen naar Antwerpen gedaan. Ik begon met naast de Dijle tot aan de Sint-Katelijne Poort om dan af te slaan richting Antwerpen.Mijn fiets een plooifiets.Ik maar als een gek trappen om door te rijden. Via Walem en Kontich kon ik in Edegem afdraaien richting Mortsel.De krijgsbaan dan van Mortsel naar Wommelgem.Ik bleef duwen op de trappers om over de spoorbrug om dan in Borsbeek te geraken.Nog een kilometer of drie en ik kwam bij ons aan. Thuis wachte mijn vader al op en ik kreeg een uitbrander van je welste omdat ik een kwartier te laat was.Toen zag hij mijn fietsje en vroeg wat er gebeurd was.Toen ik alles uitgelegd had,kreeg ik een tweede uitbrander omdat ik niet geprobeerd had thuis te verwittigen.Maar hij kon toen niet weten dat de telefoon van de bakker op de hoek deffekt was. De afstand van Nekkerspoel via Walem en Edegem met die minifiets heb ik afgelegd in 55 minuten. De volgende morgen moest ik terug met dat fietsje,dat normaal in het goederenstation in de bergplaats bleef Ik was heel blij dat ik deze toer nooit meer heb gedaan met een minifiets.Later met een fiets met versnellingen heb ik het eens overgedaan en deed het in veertig minuten. Men gelooft het misschien,twee jaar terug die route met wagen en ik had een uur nodig om thuis te geraken. big ietie
De zee is het begin en einde van een land. Water vloeit heen en weer naar een ander kant Schepen varen op de golven op en neer, kalm of heel bruut naar gelang het weer Vissers die hun netten uitgooien om wat vis. ze halen dien netten binnen en kijken wat er is. Kinderen spelen op het strand met een bal, ouders zonnen om te bruinen bovenal. De avond de zon gaat onder in de zee. Iedereen vertrekt,de kindjes gaan mee. Sommige blijven daar en zien naar de maan. Hierbij is mijn zeegedichtje dan gedaan.
Neem een roosje en laat het bloeien in je hand, kijk naar een worm die wroet door het zand, laat een vogel maar eens fladderen door de lucht, hoor hoe een windje waait met een zachte zucht Laat hierdoor het geluk maar in je harten wonen, kijk in je spiegeltje om je zieltje te verschonen. Meer woorden komen nu niet op papier terecht, groetjes van mailmakker big ietie die dit meent echt
Wat is een beetje geluk als je het niet krijgen kunt, wat is een beetje liefde als niemand het je gunt. Ben ik een egoist als ik even wat geluk vraag, ben ik een gek als ik veel liefde wil heel graag. Dat zijn vragen die men zou kunnen stellen, zal ik wachten tot wanneer men het zou vertellen. Dit zijn vragen die vandaag in de lucht hangen, een April maar laat julie je toch niet eens vangen. Ja er is toch al een trimester voorbij is het nie, de allergekste groetjes van Aprilvis big ietie.
