Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Dit is een oud gedicht van mij dat nooit is gepubliceerd.Ik schreef dat voor een jonge tweeling die hun ouders vroeg bij een ongeval verloren.Zij zelf stierven een jaar later op dezelfde plaats door een verkeersongeluk. In nagedachtenis van hen zet ik dit gedicht op deze groep.Ik wou er een pps van maken,maar ik geef toe dat ik het nog nooit heb gedaan.
Lieve ouders.
Moeder en vader,waarom hebben julie ons verlaten? Waarom toch hebben julie ons in de steek gelaten? Wij waren nog heel jong.We waren nog heel klein, het was toch zo fijn om bij julie te mogen zijn. Wij staan voor julie graf met in de hand een roos, julie laatste liefdesbrieven bewaren we in een doos. Als wij even alleen zijn,kijken wij even omhoog, en zien julie staan aan het begin van de regenboog.
Kleinkinderen komen naar paaseitjes zoeken bij oma en opa thuis,overal tot in de hoeken. Zalig lachend rapen ze alles bijeen in hun mandje, ze zoeken,vinden een ei,nemen het met hun handje. De grootouders zijn heel blij om de kleintjes te zien, een feest,ja opa en oma waren ooit ook eens tien. Liefde en geluk wensen aan al beste je vrienden, is het mooiste geschenk dat je op aarde kan vinden. Liefde kan men niet kopen,je moet het bekomen, liefde krijgen is een zalig gevoel tot in je dromen. Warmte dat uit liefde komt zal je nooit vergeten, groetjes van julie mailvriend big ietie geheten.
Goede Vrijdag een dag om te bezinnen, een dag om een nieuw leven te beginnen. Het Paasweekend een Christelijk feest, de periode van om te denken aan de Geest. De Heer aan het kruis op weg naar de hel, drie dagen later keerde hij terug gezond en wel. Veertig dagen zou hij onder ons blijven, om op aarde het boze uit ons te verdrijven. Maar zijt niet triestig het komt ieder jaar weer, maar ik blijf schrijven dat beloof ik julie zeer. big ietie
Een mus zit in de boom en wacht op een kruimel brood, de haan van de buren kraait zijn keelgat weer heel rood. Een vis spartelt in de vijver en komt eens boven water, roek roek doet een duif,maar komt niet met de post later. een kip kakelt uit voller borst en floep daar legt ze een ei, ik sta op,keek naar buiten,een nieuwe dag maakt me blij. Vrolijk maak ik me klaar om mijn vrienden te ontmoeten, ik zet de peecee aan en begin te schrijven aan lieve groeten. Ach mensen wat is het mooi om onder julie te mogen zijn, julie geven me moed om deze dag te mogen beginnen fijn. Het is me een waar genoegen om julie te lezen is het nie? van mij een handdruk en knuffels en groetjes van big ietie.
Een goede morgen vrienden allemaal, vandaag eens geen heel lang verhaal. Even van mij een heel kort gedichtje, eentje maar met een heel lief lichtje. Eentje maar dat past bij iedereen, eentje waarin de zon altijd scheen. Met een glimlach en een traan, misschien is de miserie dan gedaan. Vandaag even op zoek naar woorden, ik vind ze zelf niet onder alle soorten. Heel zeker is het mogen weer beter, dan is het buiten ook weer wat heter. Het is wel geen goed gedicht vandaag, toch de groetjes van big ietie heel graag.
Nieuwe vrienden maken via een klein scherm, dat is heel mooi,dat vinden wij allen heel ferm. Kontakten maken door wat woorden in te tikken, het is heel spannend om op vriendschap te mikken. Zelfs met een nicknaam die je zelf ooit bedacht, brengt je een heel warm hart toe dag en nacht. Simpele dingen in woorden om zetten op papier, dat schept vreugde aan de andere kant en ook hier. Meer kan ik nu niet brengen maar ik vergeet julie nie, maar de allerliefste groetjes van hartendief big ietie
Wie gaat je steunen als je alleen bent? Wie gaat je helpen als die je niet kent? Wie gaat komen als die je adres niet kennen? Wie gaat komen om je eens te verwennen? Mag je zelfs niet praten met je eigen vrienden? Moet je dit doen omdat ze je niet goed vinden? Je bent toch ook maar een gewoon mens. Een mens met maar een hele simpele wens. Aanvaard te worden ook al ben je geen superman. de lieve groetjes van big ietie die heel lief zijn kan.
Ik droomde vannacht dat ik voor mijn pece zat.Op het scherm kwam er opeens op-quizploeg. Ik moest een vraag beantwoorden. Hoe heet chauffeurke? Ik antwoord:Dat weet hij zelf nie-alleen zijn vader. Ik had gewonnen.Ik werd door de pece naar binnen gezogen en ik stond plots aan een bushaslte. Ik stond nie alleen.Mensen van verschillende grootte en rondingen.Allemaal senioren en allemaal zoals ik in hun pyama. Komt daar een jonge kerel die zei:Hocus pocus-en we hadden allemaal een maatpak aan met op de rug:Sennet-club. Komt daar een heel grote rode bus aangereden met erop:Oostende feestbus. Een klen ventje in uniform,dat te groot was voor zijn lengte-met een kepie die over de oren kwam.Deze riep:Oostende,iedereen instappen.Oma niet dringen want er is plaats genoeg voor iedereen. We gingen allemaal zitten op een plaats waar onze naam op stond.Iedereen had een pece om tijdens de rit met mekaar te chatten. Dat chauffeurke kwam als laatste in de bus en riep naar iemand vanachter:He Louke gaan zitten. Maar die zat al,maar dat kon dat klein snotterke van voor nie zien. Kwam er imand in de bus die zich voorstelde:Ik ben Chocolatje en ben julie mentor op deze reis.We gaan vertrekken naar het feest.Profiteer maar goed.Julie moeten niet boos zijn dat er een kieken op onze chauffeur zijn schouders komt zitten.Dat is zijne levende GPS. We vertrokken.Ik keek naar buiten en zag een grote plas met een plakaat:Diftinche pleige. Ik hoorde een haan kraaien en ik werd wakker. big ietie
Een licht in de duisternis, een licht dat warmte geeft, een licht dat het geluk is, een licht dat eeuwig leeft. Dat geluk is voor ieder mens, het geluk voor al mijn vrienden, het gevoel voor ieder wens, dat kun je enkel in je hart vinden. Zie in je ziel naar dit gedicht, groetjes van big ietie met wat licht.
Een licht in de duisternis, een licht dat warmte geeft, een licht dat het geluk is, een licht dat eeuwig leeft. Dat geluk is voor ieder mens, het geluk voor al mijn vrienden, het gevoel voor ieder wens, dat kun je enkel in je hart vinden. Zie in je ziel naar dit gedicht, groetjes van big ietie met wat licht.
Twee zielen twee gedachten, een ziel op geluk lang wachten Een warme ziel heel veel geluk, koude ziel alle gevoel is stuk. Een hart met een mooi lichtje, heeft veel plaats voor gedichtje. Zij die deze zin met liefde lezen, hun ziek zieltje zal snel genezen. Ook voor hen die dit niet verstaan, de groetjes van big ietie de veteraan
Een goede morgen gij die dit leest wat zal ik schrijven,wat zit er in de geest. Ik werd wakker en hoorde een haan, die kraaide omdat de nacht was gedaan. Een merel floot een onverstaanbaar lied, is het nu opera of rock ik weet het niet. De lucht kleurt blauw de zon wil komen, terwijl zit ik hier van de natuur te dromen. De dagelijkse sleur komt stilaan binnen, alles moet weer opnieuw gaan beginnen. Dromend schrijf ik nog wat op het papier, omdat julie dat graag lezen met plezier. Geniet maar van deze heel mooie dag, groetjes van big ietie omdat ik je graag mag.
Soms regent het eens terwijl de zon schijnt, wolken komen en de blauwe lucht verdwijnt. Ik zie dan buiten water uit de hemel neervallen, dan is er soms onweer,dat hoor je aan de knallen. Dan zie je hier en daar flitsende blauwe lichten, een gedonder is te horen bij bliksemschichten. Het is geen weer om julie hond er door te sturen, want je weet nooit hoe lang dit fenomeen zou duren. Het beste bij dit weer is gewoon binnen blijven, en dan wat gekke dingen op de mail te schrijven. Hoe ik dit gek gedicht moet af sluiten weet ik nie, maar wees gerust de beste groetjes van big ietie.
Bekijk het leven zoals het is, bekijk het langer dan je neus is. Al ben je niet mooi,maar wel rap, al ben je niet groot maar heel knap. Je bent je eigen persoon je eigen ik, zie de wereld maar door jouw blik. Terwijl het regent schijnt ook de zon, in je hart en dit is ook je levensbron. put hieruit heel veel levenskracht, die je energie geeft,dag en nacht. De energie en de liefde in het leven, de kracht die je krijgt om het even. Het zijn niet altijd mooie zinnen, big ietie groet om de dag te beginnen.
Goede morgen en welkom jij nieuwe dag vandaag, we zagen je met beide ogen aankomen heel graag. Wat ga je ons brengen,wat ga je ons weer geven? Een heel mooie natuur,waar we heel graag in leven. Je brengt ons af en toe een zonnetje om te beginnen, we voelden je komen en staan op van onder de linnen. Met veel gemoed staan we op en we gaan er voor, gisteren is weeral voorbij,gisteren is er al vandoor. Mag ik julie allen groeten met deze mooie zinnen? groetjes van big ietie om deze dag te beginnen. big ietie blog tjenneke
Goede morgen en welkom jij nieuwe dag vandaag, we zagen je met beide ogen aankomen heel graag. Wat ga je ons brengen,wat ga je ons weer geven? Een heel mooie natuur,waar we heel graag in leven. Je brengt ons af en toe een zonnetje om te beginnen, we voelden je komen en staan op van onder de linnen. Met veel gemoed staan we op en we gaan er voor, gisteren is weeral voorbij,gisteren is er al vandoor. Mag ik julie allen groeten met deze mooie zinnen? groetjes van big ietie om deze dag te beginnen. big ietie blog tjenneke
Het was in 1968 maar de juiste datum weet ik niet meer.Ik werkte toen nog in het goederenstation van Mechelen-Nekkerspoel.Ik had de vroege en wou naar huis met de trein,maar door een ongeval of deffekt materiaal was er geen treinverkeer mogelijk tot Antwerpen.Hoe moest ik thuisgeraken en een telefoon hadden we nog niet-dus moest ik naar de bakker bellen om te zeggen dat ik later thuis zou zijn.Maar er nam niemand op en ik besloot om maar met het fietsje naar huis te rijden.Ik had op toen zestienjarige leeftijd nog nooit die weg van Mechelen naar Antwerpen gedaan. Ik begon met naast de Dijle tot aan de Sint-Katelijne Poort om dan af te slaan richting Antwerpen.Mijn fiets een plooifiets.Ik maar als een gek trappen om door te rijden. Via Walem en Kontich kon ik in Edegem afdraaien richting Mortsel.De krijgsbaan dan van Mortsel naar Wommelgem.Ik bleef duwen op de trappers om over de spoorbrug om dan in Borsbeek te geraken.Nog een kilometer of drie en ik kwam bij ons aan. Thuis wachte mijn vader al op en ik kreeg een uitbrander van je welste omdat ik een kwartier te laat was.Toen zag hij mijn fietsje en vroeg wat er gebeurd was.Toen ik alles uitgelegd had,kreeg ik een tweede uitbrander omdat ik niet geprobeerd had thuis te verwittigen.Maar hij kon toen niet weten dat de telefoon van de bakker op de hoek deffekt was. De afstand van Nekkerspoel via Walem en Edegem met die minifiets heb ik afgelegd in 55 minuten. De volgende morgen moest ik terug met dat fietsje,dat normaal in het goederenstation in de bergplaats bleef Ik was heel blij dat ik deze toer nooit meer heb gedaan met een minifiets.Later met een fiets met versnellingen heb ik het eens overgedaan en deed het in veertig minuten. Men gelooft het misschien,twee jaar terug die route met wagen en ik had een uur nodig om thuis te geraken. big ietie
Het was in 1968 maar de juiste datum weet ik niet meer.Ik werkte toen nog in het goederenstation van Mechelen-Nekkerspoel.Ik had de vroege en wou naar huis met de trein,maar door een ongeval of deffekt materiaal was er geen treinverkeer mogelijk tot Antwerpen.Hoe moest ik thuisgeraken en een telefoon hadden we nog niet-dus moest ik naar de bakker bellen om te zeggen dat ik later thuis zou zijn.Maar er nam niemand op en ik besloot om maar met het fietsje naar huis te rijden.Ik had op toen zestienjarige leeftijd nog nooit die weg van Mechelen naar Antwerpen gedaan. Ik begon met naast de Dijle tot aan de Sint-Katelijne Poort om dan af te slaan richting Antwerpen.Mijn fiets een plooifiets.Ik maar als een gek trappen om door te rijden. Via Walem en Kontich kon ik in Edegem afdraaien richting Mortsel.De krijgsbaan dan van Mortsel naar Wommelgem.Ik bleef duwen op de trappers om over de spoorbrug om dan in Borsbeek te geraken.Nog een kilometer of drie en ik kwam bij ons aan. Thuis wachte mijn vader al op en ik kreeg een uitbrander van je welste omdat ik een kwartier te laat was.Toen zag hij mijn fietsje en vroeg wat er gebeurd was.Toen ik alles uitgelegd had,kreeg ik een tweede uitbrander omdat ik niet geprobeerd had thuis te verwittigen.Maar hij kon toen niet weten dat de telefoon van de bakker op de hoek deffekt was. De afstand van Nekkerspoel via Walem en Edegem met die minifiets heb ik afgelegd in 55 minuten. De volgende morgen moest ik terug met dat fietsje,dat normaal in het goederenstation in de bergplaats bleef Ik was heel blij dat ik deze toer nooit meer heb gedaan met een minifiets.Later met een fiets met versnellingen heb ik het eens overgedaan en deed het in veertig minuten. Men gelooft het misschien,twee jaar terug die route met wagen en ik had een uur nodig om thuis te geraken. big ietie
