Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
De jongen van vijf wandelde met vader naar het bos en naar de rand van het water Daar bleven ze samen staan te dagdromen keken naar de grote oude kastanjebomen ze zagen de bladeren vallen op de grond ze vielen naast de kleine jongen in het rond de jongen keek er naar met een grote bliek en vroeg:Papa zijn de bomen vandaag ziek Neen mijn zoon zo moet het altijd zowaar het is de natuur die het doet ieder jaar. De bladeren moeten vallen ze zijn oud dan is er volgend jaar nieuw leven in het woud De jongen begreep deze woorden van vader en zal ze voortvertellen aan zijn zoon later. big ietie
Ze zit voor de pecé diep ineen gestoken triestig,ze heeft nog met niemand gesproken ze voelt zich door iedereen alleen gelaten ze denkt:Ik heb niemand meer,geen maten ze tokkelt wat op haar vriend het klavier ze wil vriendschap,vreugde en wat plezier zelfs de kinderen komen eens niet kijken zou ze voor die eenzaamheid bezwijken ze mommelt een heel zacht gebed om geluk zij had vroeger vriendschap en dat is nu stuk Ze zit daar en plots gaat de bel aan de deur ze staat op van de pece en haar dagelijkse sleur daar is iedereen die haar een verjaardag wensen ze is blij en niet meer alleen gelaten door de mensen big ietie
Mijn vader zei eens over verdriet ik ben een man en dat ken ik niet Voor mij is verdriet een deel van het leven Ge moet in blijdschap en leed kunnen geven Geven wat ge ooit van je ouders ooit kreeg vriendschap,liefde,leed,vermaak en verdriet dit is de enige ervenis van hen ,vergeet dat niet. Verdriet is heel erg omdat niemand het begrijpt Vreugde is een ander deel van liefde die rijpt. Zeg nooit ik ken geen verdriet en geen spijt want de oudervriendschap zijt ge zeker kwijt. Dinsdag komt mijn verdriet op de strooiweide dan leg ik een roosje en staat vader aan mijn zijde Dan voel ik zijn aanwezigheid eventjes daar dan ben ik gelukkig voor de rest van het jaar. big ietie
Ja wat is Axioma.Is dat een grap? Ik ging vroeger met vader zaliger op onze vrije dagen veel vissen. Wij hadden redelijk ons panneke vis.Normaal brachten wij de grote mee naar huis.Ik spreek van een grote kolblei.Ons viswater was bij ons het fort van Wommelgem om een tweehonderd meter van huis. Het was eerst van de staat.Nu is het van de gemeente. Ik ging mijn visvoeder of lokaas altijd bij dezelfde leverancier halen.Daar kenden ze mij al. Ik zat met mijn vader op een keer op onze vaste plaats,toen er een van colegas sportvissers bij ons kwam staan.Deze vroeg aan mijn vader:Zeg Cois,wat doet gij in uwe voeier.? Ons vader:Ik ken het niet zenne moor onze Tjen daar,mijn zoon weet het goed. Ik keek naar mijn vader die een grijns op zijn gezicht had. Die man vroeg mij:Zeg Tjenneke wat doet gij in uwe voeier? Ik glimlachte:Zeg tegen niemand niet zeggen hé.Het is AXIOMA en dat kunt ge alleen bij.....halen.Ik fluisterde de naam in zijn oor. Twee dagen later stonden wij buiten onze autos te wassen en die man kwam voorbij.Hij zei:Zeg ik heb mijn vrouw justekes naar de winkel gestuurd om Axioma. Een dag later stonden wij op het eind van de straat en die mn was er ook en boos dat die was.Hij vloeken dat wij hem zitten had omdat dat niet bestond.Axioma is iets uit de wiskunde. Komt daar toch een camion in de straat van de firma AXIOMA en ik zei:Hé zotteke en wat is dat dan? Die man is dan zelf naar de viswinkel gegaan. Resultaat noppes en wij hebben hem nooit meer gezien.De vrienden vissers tegen mij:Wij zijn al een jaar bezig om die grote pocher weg te houden van ons en gij doet op een week tijd. big ietie
Ik zag eens een roosje staan in de wei ik dartelde er op af en ik was zo blij Ik dacht bij me zelf ik heb het geluk Als deze roos eens voor moeder pluk Ik bleef eerst even naar de bloem kijken ik bewonderde het dat zalig prijken Zou ik het lukken voor in de bloempot ik keek eerst naar boven en dacht aan God Oh neen ik laat het roosje aan de struik staan kunnen we het ook bewonderen bij wandelen gaan
De tijd dat ik nog een jonge treinwachter-treinchef was,mochten we maximaal negen dagen van maximum 10 uurdienst,na mekaar werken.Nu mag dit niet meer. Op een keer had ik de lange dienst zoals we vroeger zeiden. Daarmee begint ge op vrijdag avond laat om dan met de laatste omnibus van Brussel naar Antwerpen kwam.Dit werd ook het weekendje omnibus genoemd omdat ge ook die zaterdag en zondag deze laatste trein had.Die kwam destijds toe in Antwerpen om 01.17.Je had gedaan om 01.32 met de vrijdag en zondagdienst.De zaterdagdienst eindigde om01.27 om geen zondaguur meer te betalen. De diensten die daaropvolgden vielen elke maal met de beginuur 13 uur later dan het einduur van de vorige dag.Nu is dat 14.00 interval.Dat ging zo de hele week,tot ge de laatste dag van die reeks van 9 dagen dus de zaterdag de morgend om 2.15 moest beginnen. Met deze dienst moest je eerst met een MA-trein naar Lier(MA-trein is een diensttrein om personeel van de late dienst naar huis te brengen).In Lier moesten we overstappen op een goederentrein tor Herentals.Daar deze trein maximaal 50 km per uur reed deden wij de afstand Lier-Herentals in 25 minuten. Aangekomen moesten we een trein klaarmaken met drie rijtuigen.Deze waren nog met houten bankjes.Om 04.30 kwam de diesellok ertegen en konden de rijtuigen verwarmd worden met stoom.Tegen 06.00 kwam de eerste trein uit Antwerpen er aan en de reizigers stapten over.Dan konden we vertrekken voor onze rit naar Turnhout en dit vier maal op en neer.Dan konden we een trein terug nemen naar Antwerpen Centraal om te stoppen. Geloof me of niet:Deze dienst duurde maar vijf minuten minder dan de toen toegelaten maximum dienst van 10 uur.Dat waren 8 treinen die ge deed als treinchef met een maximum bezetting van 60 reizigers.In de scholierentrein van deze reeks van acht trein zat ongeveer 40 reizigers.De andere twintig zaten op die zeven andere treinen. Ik was meestal op mijn werk bij deze dienst met de laatste tram en was ik een uur te vroeg. Andere colegas die van rond de kust waren,moesten met de laatste verbinding komen en waren meestal 2 uur in het station vooraleer te beginnen. Op een zaterdagmorgend kwam ik thuis om 11.45 van mijn dienst en ik moest mijn wagen nemen om boodschappen te gaan doen.Mijn vader wou zelf niet rijden. Ik was terug om 14.00 en ik wou gaan slapen daar ik al van vrijdag avond 22.30 wakker was.Maar ik mocht niet.Ik werd dan beledigd door iedereen voor slappeling.Ik ben dan maar die avond om 22.00 in mijn bed gegaan.Ik heb toen 12 uur aan een stuk geslapen. Die zondag heeft vader zijn verontschuldiging aangeboden om dat die vergeten was dat ik die week 85 uur gewerkt heb. Ik was die zondag rust maar ik moest dan weer voor een reeks van zeven dagen opkomen. Ik ben blij dat die regeling voorbij was.Maar maximum zeven dagen nu aan max 9 uur is ook veel.En toch trimestrieel zouden ze aan een gemiddelde komen van 38 uur per week. Maar als we die reeks hierboven voorbij waren konden we twee weken verlof hebben met maximaal vier dagen verlof vragen,daarbij achterstallen van compensatiedagen en rusten. tot blogs tjenneke
We gaan stilaan naar een november Dan ga ik naar de wijkbegraafplaats dan doe ik voor vader een remember leg ik een rode roos bij hem en zijn maats We hadden altijd ruzie en woorden toch mis ik hem voor al mijn vragen al ben ik nog zo oud hij blijft mijn vader Na al die ruzie denk ik nog alle dagen ik denk zo aan hem en zeg:Pa tot later Ik leg de roos dan neer,hij komt ze halen met deze boodschap die ik immer draag Schrijf over mij in je dagelijkse verhalen We vergeten die ruzies dan ook graag. big ietie
Een moeder troost haar kind dat ze haar leven lang bemint Ze houdt het vast in de armen om het met liefde te warmen bij ziekte zal ze het verzorgen vandaag en zeker ook morgen ze voedt het met leren te leven met de liefde die moeders geven nu is de moeder voorgoed gegaan het kind zal er nu alleen voor staan het bezoekt het graf met een tulp en vraagt moeder om laatste hulp en wordt zelf ouder van een kind en het is zo dat alles terug begint big ietie
Iemand is gekomen in ons leven, die heeft bij ons vertoefd,heel even. Iemand is terug op weg vanwaar die kwam er is een kloof geslagen een hele diepe dam. Iemand is nu heel gelukkig waar die nu is die laat ons achter met een groot gemis. Maar wij blijven aan iemand denken verdorie die is niet dood,die blijft eeuwig in onze memorie.
voor de vulling 100gr geraspte amandelen -2 thélepels poedersuiker-60 gr geraspte oude pistolets 4O gr boter - 1kgr appelen -40 gr kristalsuiker - 1 snuifje zout -50 gr rozijnen
bloem zout 75 ml lauw water de olie goed mengen tot een elastise gladde massa er een bol van maken en op bakpapier in een droge pot afgedekt met deksel 30 min laten rusten dan een keukenhanddoek met bloem bestrooien en daar de deeg op uitrollen dan dun met een derde van de boter insmeren en over de handdoek uitrekken tot ingeveer 50 x 70 cm ondertussen amandelen met poedersuiker én geraspte pistolets mengen met 40 gr gesmolten boteren in een pan even aanroosteren en dan over de deeg strooien
appelen schellen klein snijden met suiker en kaneel naar smaak mengen en weer bovenop het deeg leggen doch de randen vrij laten oven op 180 gr voorverwarmen deeg oprollen en insmeren met de overige boter 45 min bakken
smakelijk ik vind het tamelijk ingewikkels en ga er liever eentje eten groetjes vicky
Gegroet gij lieve vrienden van dit net ik heb jullie toch niet uit het bed gezet vergeef me deze vroege heldendaden ik wou dat jullie in het geluk baden De lucht is momentaal nog niet blauw hopende dat het zonneke komt gauw hopelijk gaat de zon weer schijnen en de regenwolken eens verdwijnen Ik maak het eventjes kort vandaag ik moet nog snel winkelen gaan graag maar weet ik vergeet jullie allen nie allen de groetjes van big ietie
Hoor de avond eens vallen het wordt stilaan donker buiten hier en daar nog een fles knallen vogels die een laatste liedje fluiten
Ik ga stillekes alles al inpakken ge hoorde de mensen die riepen dat de avond was aan het zakken en de maan die begon te piepen
De kleintjes moesten al naar het bed de ouderen keken al naar de teevee ook de vuilzakken werden buiten gezet zo dan was iedereen weeral eens tevree
Nog een tijdje moet er worden gewacht en dan komt er een nieuwe mooie dag maar eerst even gaan slapen deze nacht dan komt ook de zon terug als het mag big ietie
Mijn jongensdroom was om theoloog te worden.Ik wou gaan studeren om godsgeleerde te worden.Om mee te gaan om opzoekingen te doen naar de oorsprong van alle godsdiensten. In de eerste plaats begon ik al vanaf mijn achtste levensjaar te lezen in de boeken over de godsdiensten. Ik kwam op twaalfjarige leeftijd in het atheneum terecht.Ik moest zoals elke van de klas op medisch onderzoek en de klastitularis besliste wie goed en wie slecht onderzocht moest worden.Deze man zei in de jongens hun gezicht:Ik kan niet tegen uwe zotte smoel,ik ga u expres buizen.Jullie spreken te Nederlands.Als jullie plat Antwerps kunnen,dan zal ik er voor zorgen dat jullie erdoor geraken. Tegen mij zei hij:Gij vuile rosse gij kunt wel Antwerps spreken,maar gij zijt geboren in de wijk van arme mensen dus ik ga je toch buizen.En dat ventje wil professor worden. En ik liet dat er niet bij al was ik de kleinste van de klas.Via een vriend kon ik regelen dat ik het volgend jaar over zou gaan naar het atheneum van Deurne in plaats die van Antwerpen.Dichter bij huis. Omdat mijn grootvader havenarbeider was en mijnvader instructeur bij den tram ging die leraar nog verder.Bij de directeur ging die leugens ban mij zeggen,zoals dat ik tijdens de middag in het cafe zat enzoverder. Hij kwam me op straat tegen en zei me dat hij me juist wou hebben omdat ze met hem juist het zelfde hadden gedaan toen hij veertien was en een slachtoffer moest hebben. Geloof me ik ging van die atheneum af,maar moest van thuis naar de technische school.De leraar heeft ook zijn overplaatsing gevraagd naar die atheneum,maar ik was er niet. Veel later heb ik deze man tegengekomen op de trein met een treinkaartje.Ik deed of ik hem niet kende. Hij vroeg me vergiffenis voor wat hij gedaan had.Ik kon in de universiteit al leraar gexeest zijn. Ik heb hem apart genomen en hem de hand gegeven en er een kruis over gemaakt.Hij was blij dat ik zo was en hij zei me dat hij geen leraar meer was daar dat die door een bepaalde jongen na mij van de school is gemoeten en day hij nooit meer voor een klas mocht staan. Ik heb deze man nog een paar keer gezien en daarna niet meer.Hij zou van verdriet overleden zijn omdat hij zijn jongensdroom niet mocht verderzetten.Namelijk leraar blijven tot op zijn pensioen. Ik ben geen professor geworden maar ik denk dat dit mijn levensweg die ik bij de geboorte heb meegekregen van boven. big ietie
Ik was gisterenavond rond half twaalf in mijn bed gegaan en viel snel in slaap.Ik had eerst een droom waarvan ik niks begreep en de personen niet lende. Ik werd wakker om een slokje water te drinken. Na een tijd draaide ik me om en viel terug in slaap. Toen begon ik weer te dromen. Ik werd gevraagd om te komen helpen in een ver gebied waar zelden iemand kwam. Ik was detectieve. Ik kwam daar op die plaats aan en ik werd voorgesteld een een kleine man met een lange jekker een een zwarte hoed.Ik moest mee in een bureel om besprekingen te doen. De man stelde zich voor als detectieve van de companie P47 en zei:Etienne niet mijn naam verklappen maar gewoon zeggen Iceman.Jou naam veranderen we in Big Ietie.Jij moet me helpen om een kidnapping op te lossen. Kom laat ons buiten gaan om alles te bespreken in mijn speciaal bureel. Ik ging mee en we gingen in een kippenhok.Hij zei:Deze heet Haan en is mijn geheimagent 001. Die andere zijn de agentinnen Tokkel en Kokkel. Ze spreken een andere taal en ik wil dat jij ze leert het is het Gekokkel. Ja ik dacht:Ben ik nu aan het dromen of is dat echt.Ik moest helpen de ontvoering op te lossen van agent 007 Sloeber. Samen gingen we naar een lokaal om iets te drinken.De man riep de bediening:Sennet twee yoghurts à la Diftings. Daarna reden we weg in een lange zwarte limousine.Er werd gezegd dat we zeker twee uur zouden rijden en er een bel afgaat wanneer we er bijna waren. De bel ging af en ik schrok me wakker en ik bevond me thuis. Oef het was maar een droom.Of was dit werkelijkheid en moet ik me toch aanbieden bij die zwarte mijnheer. big ietie
Het is weeral maandagmorgen hopelijk een zonder zorgen Ik werd wakker door een droom ik stond nog juist achter een boom Ik maakte me klaar om op te staan keek,maar ik heb niks in bed gedaan Naar de badkamer met prut in de ogen Ik heb weer eens goed slapen gemogen De ganse nacht dromen van een vriend ik keek naar buiten en regen dat ik vind Made in Belgium kwam bij mij in het hoofd ik zit nu aan de pece nog wat verdoofd. Ik wreef in de ogen de prut even als ik mag Ik moet jullie komen groeten met een lach Ik ben door die droom er even niet bij maar ja het is maar een droom en ik ben blij Een paar vrienden van sennet deden mee ik was detectivechef in een ploeg met twee Dat is een heel verhaal maar dat is voor later eerst moet die weg die grote slaapkater maar ik maak het kort en vergeet nie altijd de zonnige groetjes van big ietie big ietie
Straf krijgen voor iets dat gedaan hebt en toch in het gelijk gesteld krijgen.Dat heb ik ooit eens meegemaakt op mijn werk. Een invalide dame zou met de trein meerijden waarop ik dienst had. Deze dame werd met haar rolwagen op de trein gezet(uit respect voor mijn ex-colegas naam station las station X aangeduid). de perrondienstleiding deelde me mede dat deze reizigster-die in spoorwegtaal rolwagenreiziger genoemd wordt-met de bedoeling dat die meereed tot het station Y. In dat station X werd eveneens gezegd dat er geen telefonisch kontact kon gelegd worden door technische problemen met de telefonie,waarmee ze al bzeig waren ze op te lossen. Ik nam mijn dienst-gsm om vie de lijnregelaar het station Y te kunnen verwittigen.De lijnregelaar was juist in gesprek met een andere dienst. Ik dan maar een ander nummer oproepen en kon zo het station Y bereiken. Nu komt het.Een extra-controleploeg kwam in een ender station op de trein en stelde vast dat ik nog geen controle der vervoerbewijzen had gedaan sins het vertrek van station X.Ze namen er nota van.Ik zei tegen die chefs dat ik bezeig was met die invalide dame en te telefoneren om de speciale laadbrug klaar te houden bij de aankomst van de trein. De dame hoorde wat de controleploeg tegen me zei. De ploeg stapte een station voor station Y af. Bij aankomst stond alles klaar en de dame kon zoals gepland uit de trein en al goed ook ze moest overstappen op een andere en had maar zes minuten. Ik had juist gedaan met al mijn werk,dat ik opgeroepen werd bij mijn hogere chef. Hij zei me:Tjenneke ik kreeg juist reclamaties van de controleploeg,daar ge geen controle hebt gedaan.Dat is de eerste keer dat ze je pakken op je werk niet te doen.Wat heb je daar op te zeggen? Ik zei tegen de chef :Ik heb gehandeld naar mijn heldere geest en dat de behandeling van een invalide reiziger voor gaat boven de controle.Wat als zij de andere trein gemist zou hebben.Dan pas heb ik mijn werk niet goed gedaan. Ik kreeg nadien een rapport om een verklaring te geven,wat ik uiteraard deed.Ik zou een afhouding krijgen van mijn premies van die maand omdat ik de controle heb verwaarloosd,ja zeg maar een boete. Wat is er inmiddels gebeurd.Die dame heeft via een persoon waar ze moest zijn voor een vergadering-een brief heschreven om mij te feliciteren voor de hulp bij een deffect. Ik moest bij een grotere baas komen en kreeg uitleg wat er zou gebeuren. 1)De boete verviel. 2)De twee van de controleploeg moesten zich verontschuldigen onder vier ogen. 3)Ik kreeg een hulpvaardigheidspremie van het spoor. Ik zei altijd:De reizigers komen voor mij op de eerste plaats voor de controle.Het is daarom dat vele reizigers me vriendelijk begroetten op de trein als ik de treinchef was. Heb ik nu tegen de spoorweg gewerkt of voor het geode imago? Tjenneke
Hoe heerlijk is het om zondag te zijn om bij iedereen te zijn groot of klein om tesamen te kunnen genieten fijn dit onder de mane-of zonnschijn Laten we daarom het geluk krijgen en er nooit meer over te zwijgen Dit geluk vindt je alleen in je hart je moet het helder zien en niet zwart je moet het willen boven halen en het uitroepen over berg en dalen jullie moeten het niet doen voor mij maar voor jullie en voelt je je vrij Kijk eens in de spiegel van je hart kijk eens heel diep in je eigen smart verban deze smart en zoek je geluk en vindt en het gaat nooit meer stuk het zijn enkel maar woorden van mij lees ze en dat maakt iedereen blij ik ben geen superheld zeker nie maar allen de groetjes
Het is weeral voorbij deze dag deze zaterdag als ik zeggen mag ik genoot eens te meer daarvan en ben blij dat ik nog dichten kan ja dichten voor mijn beste vrienden die ik alleen op sennet mag vinden Ik zal jullie nooit vergeten mensen jullie vriendschap zijn mijn wensen ik geef niet meer op hé chauffeurke want anders is dat een waar malheurke
De zon verdwijnt voor de maan de sterren komen boven te staan boven in het zichtbare firmament voor dit geluk geef ik de laatste cent Het wordt nacht met geluksstralen om even de herinneringen op te halen Kijk eens naar boven en voel het geluk voel het en liefde gaat nooit meer stuk. Laat dit uit je hart komen en denk er aan liefde kent geen grenzen het is nooit gedaan big ietie
Donderdag 2010 had ik de peecee voor bijna twee dagen afgelegd.Ik had een uitnodiging bekomen voor het bijwonen van de uitreiking van de Sims-Awards in Oostende. Ik ging al vroeg op weg om de trein te halen in Antwerpen naar Oostende. Ik aangekomen aan het Zeetje,begaf ik me onmiddelijk naar het Casino-kursaal.Ik moest daar vanaf 19.30 mijn inkomkaart komen ophalen. Daar had ik nog tijd om even iets tee drinken.Ja 2.50 voor een glasje prik. We werden afgescheiden van de plaats waae de Vips zouden passeren.Ook artiesten kwamen langs die zijde.Jonge meiden tieners moesten met hun favoriet op de foto.Mannen met zangeressen of andere BeVes. Tegen 20.30 mochten we naar binnen om een plaatsje te zoeken. Plots kwamen er twee presentatoren. Na twee uur was alles voorbij.Er was muziek en tussendoor werden de Sympatieksten van elk onderdeel in de prijzen gezet. Ik was al terug om 23.30 in het station van Oostende,maar de eerste trein vertrok om 03.57.Dus wachten.Ik was om 06.30 al thuis,dus snel verfrissen want om 08.15 moest ik al weg,maar nu naar de opnames van Wie wordt euromilionair. Zo was de dag ook gevuld,zo dat ik om 15.30 thuis was. Tjenneke
DonderdagIk ben toch zo graag bij jullie op deze mooie groep
Ik ben toch zo graag bij jullie op deze mooie groep dat wil ik altijd zeggen,het komt eruit met een floep. Ik ben er een paar dagen tussenuit moet je weten, even weg naar de Sims Awards wordt dat geheten, daarvoor moet ik vanavond naar Oostende komen, en morgen vroeg naar een teve-opname komen. Eerst voor de uitreiking van wie wordt de beste en dan naar wie wordt Euromiljonair is de leste daarna kan ik terug vanaf Zaterdag voor jullie er zijn met mijn ochtendgedichtjes voor iedereen groot of klein Je moet niet denken die big ietie heeft een dikke nek Ik heb zoiets nog nooit meegemaakt en ik ben gek Gek als ik deze kans eens zou laten liggen nietwaar maar ja wie weet wat ga ik eens doen ja daar Ik zal zeker jullie wel een tijdje missen hoor misschien missen jullie mij zeker hier door Maar kom er is niks mis mee zijt toch niet bang het duurt weel een beetje en weet toch niet voor lang Heb ik nu het goed gelezen,gedroomd en krijg ik een loontje Ik weet niet of het waar is,er heeft iemand voor mij een boontje Dat vind ik zeer fijn dat ik zoals ik ben word gewaardeerd al ben ik een simpele en die al eens graag gekscheert Ik ben geflateerd dat er nog eens vrienden aan mij denken weet dit vriendschap kun je krijgen door het te schenken Lieve vrienden ik ben pas weg na deze middag in de morgend jullie nog eens lezen als ik mag Ik laat jullie niet in de steek vergeet dat nie knuffels en groetjes van big ietie big ietie
De avonturen van Fien en stef Schatteman ________________________________ Dit is het verhaal van een tweeling van 11 jaar.Het gaat over Fien en Stef Schatteman de kinderen van de politiecommisaris van Leukedorp een klein nietig plaatsje waar zelden iets gebeurd. Op een dag in de school-Fien en Stef zitten zoals altijd onafscheidelijk naast elkaar-als de directrice,mevrouw Elisabeth Weeters(door de schoolkinderen mevrouw Betweeter genoemd)in het klaslokaal binnenkomt en de schoolmeester van hun klas ter zijde roept.Een stil gesprek volgt. dat wel 10 minuten duurt. De meeste Pieter de Preuter(door de kinderen Pier La Prot genoemd) zegt met bevende stem:Kinderen vandaag hebben jullie verder vrijaf.Wij,de leerkrachten moeten bijeenkomen in vergadering om te kijken wat wij moeten doen,want de grote computer is uit het secretariaat gestolen. De kinderen natuurlijk heel blij. Onze vrienden haasten zich snel naar het politiekantoor waar hun vader op het bureel aanwezig zou zijn.Daar aangekomen vragen ze aan de assistent:Jantje waar is onze pa? De assistent Jan de Schrijver zegt hen dat deze op ronde is met een wijkagent. De tweeling gaat dan naar huis.Hun moeder verbaasd dat de twee al vroeg thuis is.Stef legt uit dat de schoolcomputer gestolen is.Samen gaan de twee naar de studeerkamer van Stef.Daar komen ze altijd samen als er iets te bespreken valt.Ze besluiten om zelf de zaak op te lossen.
Mijn nichtje belde me op of ik haar zoontje van bijna twee kon komen halen.Ze moest op controle bij haar gynaecoloog. Ik was daar op tijd zoals afgesproken voor donderdag 1310 om tien voor negen.De knaap stond al klaar met een klein rugzakje met wat pampers en zakdoeken. Mijn moeder was mee.We vertrokken vandaar met de auto richting shoppincenter.Deze was nog niet open.Ik zette de jongen op een speciale plaats in de aankoopkar.De aankopen waren snel klaar.Ik zette alles weg in de auto en we gingen boven een thee drinken. Moeder met haar dagelijks broodje platte kaas.De jongen wou een Fristi,dus hij kreeg die van mij. Een croisant voor hem.Hij kreeg alles niet op en we pakte het in voor thuis. Zijn Fristi werd in zijn fles gedaan en hij begon stillekes te drinken. Daarna reden we naar ons thuis.De jongen wou wat spelen en teve kijken. Ik nam de buggy en zette de knaap erin en ging met hem wandelen tot aan het fort in onze gemeente.Op de grote speelplein waren de leerlingen van de school aan het sporten. Daarna zijn wij aan de overkant nog een Apolinaris gaan drinken.Thuis gekomen belde ik zijn moeder op en ik mocht de jongen komen brengen.Was die blij zijn moeder te zien. Hij kroop onmiddelijk in zijn speelbox en viel kort daarna in slaap.Ik moest daarna bij een vriend nog iets gaan kopen in zijn winkel. Thuis gekomen heb ik de voorbereiding begonnen voor het avondeten te maken. Om 19.00 ben ik dan met moeder nog eens langs geweest bij onze jongste broeder. Om kwart na acht was ik terug thuis. Ik had vooruit gekeken,want ik had twee boodschappen vandaag bi gedaan die ik morgen vrijdag moet doen.Zo heb ik dan de volgende namiddag twee uur meer vrij voor iets anders te doen. Tot blogs Tjenneke
Lieve vriendinnen en vrienden van de groep luister even naar mijn lieve groetjes geroep men zegt liefde kent nog steeds geen grenzen maar dat betekent niet mijn liefste mensen dat ik jullie ook vandaag niet groeten mag Jullie weten het,ik big ietie doet het elke dag het is de liefde om elkaar graag te mogen zien het is de liefde met als de punten tien op tien wij senioren kunnen ook lief zijn voor mekaar wij blijven dus lief al worden we honderd jaar de jeugd moet nog heel veel van onze liefde leren ja dat zal nog wat jaren duren dames en heren daarom laat ons dit even in het hart schrijven laat ons voor altijd zo een gezellige groep blijven mijn inspiratie gaat verminderen dan al of nie maar ja toch nog de groetjes van big ietie big ietie
Vroeger hadden wij een hondje-ons Mascotje Zo heette ze en ze peelde graag met haar botje ze reed zo graag mee als ik de auto wegzette mijn wagen was het geen waar ze graag op lette Ze kon uren voor het raam naar buiten kijken ze keek naar de kinderen uit alle de wijken ons Mascotje was een kleine dame als hond het liefste had ze als ik haar bandje ombond haar lieveling was haar speelvriend de kater daar speelde ze mee in de tuin tot die stierf later Ze is veertien jaar geworden in de verve ze vroeg zelfs om te mogen gaan om te sterven met een traan in de ogen is ze gegaan met een wens gelukkig te zijn want zij was geen hond maar een mens big ietie
Een lieve goede morgend beste vrienden hebben jullie al je peceke kunnen vinden sta even opzij te mijmeren tegen bomen blijf daar gerust even wat te dagdromen droom even gerust van liefde ende geluk over goede dingen,de dag kan niet meer stuk denk over mensen die ons willen verlaten deze dingen kunnen we toch niet toelaten mogen wij voor eeuwig je vrienden wezen zo krijg je dank, knuffels en dikke bezen het weekend staat weer voor jullie deur daarna begint een nieuwe week met gezeur maar profiteer na vanavond maar eens goed van mij big ietie hebben jullie deze groet big ietie
Ho,ik ben al wakker en heel vroeg op maar mijn gedichtjes kennen nooit stop Ze komen eruit met zeer lieve woorden ik schrijf ze op met zingende akkoorden ik breng ze jullie vol liefde en de leed ik breng ze jullie heel smal en heel breed De liefde schuilt in ons in een kleine hoek dat staat echt geschreven in je harteboek laat dit dan ook door iedereen eens lezen zodat je elk vriend voor eeuwig mag wezen verberg nooit je vriendschap voor elk mens en hou van ieder dier dat is mijn liefste wens jullie wens zal ooit eens in vervulling gaan dan is het met miserie hier op d'aard gedaan zo zullen wij immer als vrienden hier leven en deze vriendschapdan voor altijd geven Ik zal zolang ik kan gedichten schrijven zolang ik jullie lieve big ietie mag blijven daarom schenk ik jullie deze lieve groet groetjes van big ietie jullie kleine sproet
big ietie Een vraagje tussendoor om dit gedicht over te schrijven maar in jullie dialekt om dan eeuwig vrienden te blijven
Vandaag was afgesproken om een uitstap te maken naar Tongeren.Met de auto tot aan de eindhalte van de lijnbus. Van deze halte was het maar twintig minuten naar het station van Antwerpen-Berchem. Snel een kaartje met vermindering voor mijn invalide broer.Ik rij met een vrijereiskaart als gepensioneerde van het spoor. We namen de trein om 08.39 op het spoor negen.De trein vertrok op tijd en reed via Lier en Aarschot naar Hasselt tot Tongeren. Toen wij aankwamen,gingen we onmiddellijk naar de uitgang.Op goedvallend uit namen we de straat die recht op het station uitkwam de Maastrichterstraat. Na een tijdje kwamen wij op een grote marktplein.Wij zagen dadelijk het standbeeld van de leider der Eburonen,namelijk Ambiorix.Ik draaide me even om en ik zag het stadhuis,waar ik onmiddellijk een boek vroeg met een stadsplan in. Wij namen een zijstraat zodat wij aan de Romeinse muur kwamen.We wandelden daar rond tot wij terug aan de grote baan waren en we besloten om verder te gaan naar het Gallo-Romeins Museum. Wij hebben het hele gebouw bezocht,natuurlijk waar we mochten komen. Na een uur rondlopen zijn wij boven in de cafetaria iets gaan drinken en eten.De ober,geen klein ventje vroeg ik of dat er bij hem in de famillie nog iemand groter was.Ik zei hem dat ik hem 2.05 m schatte.Hij verbaasd zei me dat ik er 3 centimeter naast zat.Hij meet 2.08 m met voetmaat 51. Na deze pauze zijn we verder gegaan tot aan de Moerenpoort. Na een tijdje rondlopen daar zijn we teruggegaan tot aan het station om een trein tot Hasselt te nemen,waar we twee uur in de winkelwandelstraat rondliepen. Om 15.21 namen we de trein terug naar Antwerpen-Berchem om met de bus huiswaarts te keren. Het was een leerrijke uitstap,zeker voor mijn broer. tjenneke
Dieren zijn ook levende dingen daarover gaan ze veel zingen het is feest voor hen vandaag verwen ze maar eens heel graag ga eens wandelen met een hond het is voor jullie ook heel gezond strooi wat broodkruimels in de hof dat vinden de vogeltjes heel tof Zet een extraatje voor jullie kat en laat ze eens slapen op de mat laat iedereen vandaag eens vieren weet dat de mensen zijn ook dieren big ietie
Het is weeral vroeg voor heel wat mensen maar nooit vroeg om heel goede wensen bladeren vallen van de bomen op de grond ze zijn bruin,rood en ja noemt het maar bont. Het is het mooiste jaargetijde van het jaar zo mooi om eens gezellig te wandelen zowaar zie er zijn mensen die buiten dagdromen nog een beetje en er zijn alleen kale bomen dit is de herstsfeer met hier en daar een geur ja lieve vrienden de winter staat voor de deur De zon schijnt ook dit jaar de laatste stralen insperatie voor de schrijvers en hun verhalen dit jaar loopt ook stilaan op zijn einde is het nie ook vandaag de herfstgroetjes van big ietie big ietie
Soms ben ik eens blij om eens alleen te zijn soms eens samen zijn vind ik ook heel fijn dan wil ik me eens terugtrekken in mijn schelp dan weer roep ik eens naar iemand''HELP'' Stilte dat kan men eens goed gebruiken hoor maar vrienden missen dat komt bij ieder voor Denk er over na,we hebben ook seniorennet we missen niemand als men de pecee opzet alleenstaanden zijn toch geen slechte mensen We hebben dan ook niet altijd wat we wensen geluk en liefde dat kan elke mens jullie geven zodat we altijd en voor eeuwig in vrede leven big ietie
Lief zijn voor mekaar dat is het goede doel anders wordt het een verschrikkelijke boel Maar dat moet ik jullie zeker niet zingen jullie zijn mijn vrienden in alle goede dingen Bij jullie vind ik altijd vrede en vriendschap en daarom ook mijn dankbaarheid heel rap Als chauffeurke ben ik niet zo'n goed schrijver maat weet dit,ik doe het voor jullie vol ijver ik doet dit uit liefde voor zij die nu veel missen ook voor de anderen dat konden jullie wissen Sinds ik met pensioen ben heb ik meer vrienden zeker deze die ik op sennet heb kunnen vinden daarom vergeet het niet,liefde kent geen grenzen das nu mijn manier om jullie blijdschap te wensen daarom zeg ik je:Ga heen in vrede u is de kracht doe dit en je bezit eeuwig en altijd deze pracht de pracht om te genieten van het leven is het nie in deze pracht voor eeuwig de groeten van big ietie Etienne
Ik was al om 13.30 in het station van Antwerpen centraal.eerst naar boven zien of er colegas waren die me nog kenden.Wat is er intussen veel veranderd.Ja ik ben daar al 2jaar en 6 maanden weg. Vele nieuwe treinbegeleiders. Tegn 14.00 daalde ik af richting kantine of moet ik zeggen personeelsrestaurant. Oh wat is dat een prettig wwerzien.Een iets oudere man die me begroette.Ik begon mijn loopbaan in Mechelen.Maar ik kwam in Antwerpen Dokken Stapelplaats terecht als berichtenbesteller.Hij was toen lader.Ik werd later ook lader,maar ze hadden niemand om een plaats in te nemen als weger. Dus dat werd ik.Ja ik was brigadier en dan nog de jongste toen in 1970 aan het Spoor. Onmiddelijk werd ik dan ladersbaas,maar ik bleef gewoon een colega.Na een jaar werd ik treinwachter en werd overgeplaatst van de Ellermansstraat naar de Central.Die man ging mee.Ik werd Hoofdwachter en hij lader in Berchem tot zijn pensioen. Ondertussen werd ik lid van het AEC/EVS in Brussel,ik denk zo rond 1975. In 1980 kwam de afdeling Antwerpen er.Ik bleef lid maar niet meer in Brussel maar in mijn geboortestad. Nu vandaag was het bingavond en werden de leden die 25 jaar lid zijn gevierd met een staande ovatie een gedenkplaat met je naam om tegen de muur te hangen. Ik was erbij. Maar het was een leuke dag nog.Ik heb maar een prijs gewonnen-maar dat aandenken is voor mij meer waard dan een tombolaprijs. Nu zullen jullie vragen wat AEC/EVS.Dit is de Europese Vereniging van Spoormannen en dan nog de Belgische sectie. Ik heb mijn das nog met het embleem-deze is dan nog de heel oude die ik zeker niet weg doe. Het kenteken is besteld om op te steken voor als ik in een Europees land op reis ga en Spoormannen tegen kom zoadat ze kunnen zien dat ik ook lid ben.Ik ben gepensioneerd maar blijf lid.Zo komen we een paar keer per jaar nog eens oude colegas tegen. De drank 1 is bijna gratis.Een stuk taart was ook gratis.Ik kreeg er een tweede aangeboden,dus ik at die op.Na het bingospel was het eten.Op voorhand te betalen. Ieder zes sneden brood met kaas,hesp of boerekop.Heeft dat gesmaakt en als einde een tas thee.En dat alles voor het gekke bedrag van maar liefst 3. Om kwart voor achten die avond ging ik door om de bus te nemen.Ik was snel terug,ik had mijn jas en basebalpet vergeten. Ik heb genoten en dat zal ik blijven doen zo lang ik kan.Mijn prijs heb ik dan aan mijn moeder gegeven.Strandsloefen maat 38(ik heb 43) en rieten strandmat. Zo dat was het voor vandaag.Tot blogs big ietie Tjenneke
Ja ik heb ook zulke druppels meegemaakt Het was verlof, ik was in de bergen geraakt Ik wandelde erop los en dat met een zegen maar dat duurde niet lang,ik kreeg regen Naarmate het later werd vielen de druppels het waren er geen gewone maar knuppels Het water liep van mijn kap en over de jas het liep over mijn broek en het werd een plas maar het maakte mij niet uit dat ik nat was in het hoteletje had ik alles proper in de kas Maar die avond keek ik naar de regen buiten ik keek en hoorde ook de wind zacht fluiten zachtjes fluiten om naar buiten te willen komen maar ik bleef met mijn drankje verder dromen dromen van een helder lucht en een gele zon dat is dan voor wanneer een nieuwe dag begon big ietie
Het is zaterdag eerste weekenddag het gedichtje wordt kort als het mag Buiten regende het vannacht een stuk maar dat breekt eens nooit ons geluk ik hoorde de wind tegen het dak fluiten de regendruppels tikten tegen de ruiten De wolken waren donker van het water de zon zou weer schijnen maar dan later of ik verder zou dichten dat was gissen maar ik weet jullie kunnen dat niet missen Tijdens een droom kan ik ook niet wachten jullie kwamen maar altijd in mijn gedachten jullie zijn een stuk van mijn leven geworden zonder het gedichtje eet ik nu uit lege borden al is het gedicht de ene slecht de andere goed het geeft jullie en mij iedere dag weer moed daarom houdt deze woorden dan even vast gebruik deze dan later wanneer het eens past liefde en steun kun je eruit misschien halen het zelfde als uit de andere hun mailverhalen oh wat lucht dat even op zo te schrijven het is er zo uit,zodat ik wil en mag blijven Ik wil dat hieruit geluk straalt naar jullie toe van een gedicht schrijven wordt ik nooit moe Een handdruk voor de mannen en heel gauw een kusje en een knuffel voor elke vrouw is het deze keer te lang of is het nie de groetjes van jullie big ietie