Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Wie wil er in een mooie droom komen? over wie mag ik eens ooit dromen? Een droom waarin ik een bloem geef, aan iemand die ooit iets liefs schreef, een droom waar in alleen liefde bestaat, een droom die enkel over goed gevoel gaat, een droom waarin nooit ziektes bestaan, een droom zonder ongevallen op de baan, zulk een droom dat bestaat zeker nie, doch een bloemetje en groet van big ietie.
Goede morgen allemaal zeg ik in akkoord hier zijn we weer met een weekendwoord Graag zou ik jullie wat beter leren kennen, zodat jullie aan mijn gedichtje kunnen wennen. Ik begin eerst met de woorden af te wegen, zodat jullie deze krijgen als een warme zegen. Soms weet ik niet wat zeggen dat komt voor, soms komen de zinnen er heel snel door. Dan verschijnen ze met een grote vloed, dan blijven ze hangen en zweet ik bloed. Ik zoek naar woorden om jullie iets te geven, waardoor jullie plezier krijgen in het leven, Dit zijn voor mij heel zware momenten, om woorden te schenken om in te prenten. woorden om geluk en warmte schenken, zonder hierbij iemand te moeten krenken. IK zie jullie allen graag op mijn scherm komen, groetjes van big ietie met gemeende dromen. tjenneke
Ziek lag de jongen met een hoop in het leven hulpeloos,niemand die helpen kon. zijn ouders wilden hem zeker nog niet opgeven tot een jonge dokter er aan begon,
Een nieuw serum werd zou redding brengen, en werd zorgvuldig toegediend het zou het knaapje het leven verlengen en werd zo ieders beste vriend.
Deze jongen werd een man in voller pracht, en straalt hierdoor veel geluk uit hij werd een kerel met veel liefdeskracht, simpel door die ene grote spuit.
ik heb het toch voor me kaar gekregen het verhaal om te zetten in een gedicht big ietie tjenneke
Een jong echtpaar was blij dat hun zoontje ter wereld kwam.Ze hadden zo juist een baby van 21 maanden moeten afgeven na een slepende ziekte. Het pasgeboren zoontje lag thuis in zijn wiegje.De ouders keken ernaar.Ze stelden vast dat er iets was. Hij kwam bij,maar viel meer af dan goed was.Hij was twee maanden oud toen hij in allerijl opgenomen werd in de kinderkliniek. De moeder weende aanhoudend omdat ze niet graag een tweede kind wou verlieren. De jongen werd dadelijk de lieveling van al de verpleegsters.Deze zeiden:Ons klein roske. De jongen zou een ongeneeslijke ziekte hebben,die ze de oudemanziekte noemde. Een jonge,pas afgestuudeerde dokter ontfermde zich over de jongen en zei:Deze jongen heeft nog maar twee maanden te leven.Laat mij hem behandelen en hij kan misschien van die ziekte genezen. Niemand van de oudere artsen geloofde hem. Hij gebruikte een techniek die uit de States kwam en ook een serum om de ziekte te genezen. Die jonge dokter mocht zijn zin doen. De kleine frele jongen werd behandeld met een nieuw serum uit een universiteit van de USA.Hij zou een van de eerste Europeanen zijn die hiermee behandeld werd. Inmiddels is deze jonge man een stoere kerel geworden.Een kerel die hierdoor graag andere mensen wil helpen voor zo ver hij kan. Deze jongeman inmiddels met pensioen heeft dit levensverhaal hier zelf geschreven. Deze jonge man is big ietie tjrnnrkr
Als je eens een bloemeke mocht zijn? welk wou je zijn,groot of heel klein? Aan welk bloemeke zou je denken? eentje die altijd warmte zou schenken. eentje die altijd met liefde kan bloeien, eentje die met met gevoel kan groeien, een bloemeke die niet alleen zou staan, een bloemeke waaruit een aroma zou gaan. Zulk een bloemeke wil ik altijd zijn, zo een bloemeke mooi en heel fijn. Dit is maar een droom,maar een bloemeke geven is het mooiste geschenk in een mens zijn leven. big ietie/tjenneke
Of dit verhaal juist weet ik niet. Ik kreeg het te horen van een oude dame. Een jong meisje van 12 lag doodziek in de kliniek. De dokters konden niets meer doen voor haar. Een stil gebed tot De Heer was het enigste wat mog hielp. Naast haar bed stond op het tafeltje haar lievelingsbloem-een klein roosje. Dat roosje hing er maar slap bij.Het meisje wou deze niet afgeven alhoewel ze het watergaf. Die nacht is ze heen gegaan. Voor de hemelpoort stond ze daar met haar verslensd roodje. De engel vroeg haar wat ze kon geven aan de heer. Ze antwoorde:Ik heb niks alleen dit roosje.Geluk heb ik nooit gekend.Ik kan enkel mijn genegenheid geven en mijn warm gevoel. De engel zei:Ga door,maar laat het roosje hier. Ze zei:Ik kan niet binnengaan zonder mijn ziek roosje want ik moet het kunnen verzorgen,het is mijn enigste bezit. Ze kwam voor de Heer.Deze nam het roosje vast en door de liefde van het meisje veranderde Hij het in een gouden roos. Het meisje zei:Heer dank Je,maar goud is niks voor mij.Schenk het Heere aan al zij die dit nodig hebben. Deze gouden roos zal in elk hart zitten van mensen die deze roos aanvaarden. big ietie tjenneke
vriendschap is: Ziek zijn en je eigen vrienden beterschap wensen. Niets hebben en toch geven aan je naastemensen van iemand houden,die jou niet kunnen verdragen kou hebben en warmte geven aan hen die het vragen lief zijn voor al jullie vrienden hier op deze aarde hierdoor krijgt deze vriendschap een gouden waarde big ietie
vriendschap is: Ziek zijn en je eigen vrienden beterschap wensen. Niets hebben en toch geven aan je naastemensen van iemand houden,die jou niet kunnen verdragen kou hebben en warmte geven aan hen die het vragen lief zijn voor al jullie vrienden hier op deze aarde hierdoor krijgt deze vriendschap een gouden waarde big ietie
Wij zijn speciale senioren met een mooie ouderdom, We zijn geen heel slimme,maar ook niet heel dom. We zijn vrienden geworden via een kabel en een peecee, Met mekaar zijn wij vrolijk en zijn wij ook heel tevree. Door dit net zijn we voor mekaar geen wildvreemden meer, we mailen met mekaar en geven zo onze gevoelens weer. Hierdoor ontstaat een vriendschap en een enorme band, we lachen en hebben soms een traan en zijn toch plezant. Dit is in het kort Seniorennet vinden jullie het ook nie. hierbij de allerbeste groetjes vandaag van big ietie.
Toen mijn oom stierf in September 1994,kreeg mijn vader een huilcrisis. Hij nam me appart en zei me:Etienne,je peetoom is heen gegaan.Het is nu aan mij.Ik voel dat ik mijn oudere broer ga volgen. Mijn vader had toen het begin van kanker. Hij besprak met mij enige details om het huishouden verder te runnen. Ik had al een paar jaar de boodschappen overgenomen.Maar we hadden altijd meningsverschillen. Eind Januari 1995 is hij opgenomen in het UZ in Wilrijk.Het zou een routine onderzoek zijn. Ik had mijn late diensten gewisseld in vroege om toch alle dagen met moeder naar UZ te gaan. Een van die dagen dat ik er was met moeder,kwam de professor zelf naar ons toe met de mededeling dat de kanker was overgeslagen op de hersenen.Hij zou als een plant verder leven. Ik zei tegen die prfessor dat ik voelde dat die de week niet haalde.Niemand wou me geloven. Ik kwam op 0802.1995 in UZ aan en vond vader niet in de kamer.Hij was verlegd naar een speciale plaats-hij had een hersencrisis bekomen en was in een diepe koma beland. We mochten er maar vijf minuten bij blijven. Moeder kon het niet aan en is op de gang gegaan. Wat ik niet begreep dat iemand in koma een hand kon uitsteken en de mijne vastnemen.Ik kreeg een soort telepatisch berichtje:Etienne vergeef wat ik je hab aangedaan.Zorg goed voor je moeder het is je enigst bezit dat je nog hebt. Een traan rold uit zijn ogen. Ik ging snel naar huis voor het avondeten te maken voor de rest van de familie.Ik dronk me moed in aan de fles wijn van vader. Ik ging heel vroeg slapen omdat ik vroege dienst had om 04.00 beginnen. Om 21.30 werd ik wakker en rende als een bezeten naar beneden en riep:Neem die telefoon op,vader is heengegaan. Tien minuten later ging de telefoon.Uz meldde dat vader 10 minuten geleden in zijn slaap is vertrokken naar de eeuwige jachtvelden en moet gezegd hebben:Louis,ik ben er. Daarom dat gedichtje gisteren op de mailgroep.Het is vandaag 11 jaar geleden. Ik ben vanmorgen zoals alle andere jaren een paar roosjes gaan leggen op de strooiwijde. De volgende roosje ga ik ook leggen op zijn geboortedag 21.07. Vader is heengegaan op de dag dat zijn schoonmoeder 95 aou geworden zijn. Mijn jongste broer is getrouwd op 0802.1997 Ik was daar bij en we moesten allen een traantje wegpinken bij het jawoord omdat ieder aan vader dacht. big ietie
Oh vader het is morgen al elf jaar voorbij, ik ga een roosje leggen en dan sta je naast mij. We praten dan in gedachten met mekaar, we doen dan weer verder zoals ieder jaar. Ik doe nu je werk voort in ons klein gezin, het is heel moeilijk en zeker in het begin. Boodschappen doen en voor moeder zorgen, haar helpen de dag overbruggen naar morgen. Met je kleinkinderen een wandeling doen, naar je lievelingsplek tussen al het groen. Zelf geen vader,maar hou van je kleinkinderen ons aards geluk zal zeker niemand hinderen. Je zoon Etienne
