Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Toen mijn oom stierf in September 1994,kreeg mijn vader een huilcrisis. Hij nam me appart en zei me:Etienne,je peetoom is heen gegaan.Het is nu aan mij.Ik voel dat ik mijn oudere broer ga volgen. Mijn vader had toen het begin van kanker. Hij besprak met mij enige details om het huishouden verder te runnen. Ik had al een paar jaar de boodschappen overgenomen.Maar we hadden altijd meningsverschillen. Eind Januari 1995 is hij opgenomen in het UZ in Wilrijk.Het zou een routine onderzoek zijn. Ik had mijn late diensten gewisseld in vroege om toch alle dagen met moeder naar UZ te gaan. Een van die dagen dat ik er was met moeder,kwam de professor zelf naar ons toe met de mededeling dat de kanker was overgeslagen op de hersenen.Hij zou als een plant verder leven. Ik zei tegen die prfessor dat ik voelde dat die de week niet haalde.Niemand wou me geloven. Ik kwam op 0802.1995 in UZ aan en vond vader niet in de kamer.Hij was verlegd naar een speciale plaats-hij had een hersencrisis bekomen en was in een diepe koma beland. We mochten er maar vijf minuten bij blijven. Moeder kon het niet aan en is op de gang gegaan. Wat ik niet begreep dat iemand in koma een hand kon uitsteken en de mijne vastnemen.Ik kreeg een soort telepatisch berichtje:Etienne vergeef wat ik je hab aangedaan.Zorg goed voor je moeder het is je enigst bezit dat je nog hebt. Een traan rold uit zijn ogen. Ik ging snel naar huis voor het avondeten te maken voor de rest van de familie.Ik dronk me moed in aan de fles wijn van vader. Ik ging heel vroeg slapen omdat ik vroege dienst had om 04.00 beginnen. Om 21.30 werd ik wakker en rende als een bezeten naar beneden en riep:Neem die telefoon op,vader is heengegaan. Tien minuten later ging de telefoon.Uz meldde dat vader 10 minuten geleden in zijn slaap is vertrokken naar de eeuwige jachtvelden en moet gezegd hebben:Louis,ik ben er. Daarom dat gedichtje gisteren op de mailgroep.Het is vandaag 11 jaar geleden. Ik ben vanmorgen zoals alle andere jaren een paar roosjes gaan leggen op de strooiwijde. De volgende roosje ga ik ook leggen op zijn geboortedag 21.07. Vader is heengegaan op de dag dat zijn schoonmoeder 95 aou geworden zijn. Mijn jongste broer is getrouwd op 0802.1997 Ik was daar bij en we moesten allen een traantje wegpinken bij het jawoord omdat ieder aan vader dacht. big ietie
Oh vader het is morgen al elf jaar voorbij, ik ga een roosje leggen en dan sta je naast mij. We praten dan in gedachten met mekaar, we doen dan weer verder zoals ieder jaar. Ik doe nu je werk voort in ons klein gezin, het is heel moeilijk en zeker in het begin. Boodschappen doen en voor moeder zorgen, haar helpen de dag overbruggen naar morgen. Met je kleinkinderen een wandeling doen, naar je lievelingsplek tussen al het groen. Zelf geen vader,maar hou van je kleinkinderen ons aards geluk zal zeker niemand hinderen. Je zoon Etienne
Dank je moeder,dat je me het leven schonk dank je moeder,omdat ik je melk dronk dank je moeder door me veel liefde te geven dank je moeder,door jou heeft het zin om te leven Ach moeder laat me nu niet in de steek. laat me niet alleen,mijn hart is nog week blijf nog wat langer hier op deze aarde zonder jou ben ik niks,geen waarde.
Eenzaam en alleen zit ik nu voor mijn scherm, een gedichtje te bedenken voor jullie heel ferm. Ik voel me niet eenzaam als ik aan jullie denk, Ik voel jullie naast me en dit is als een geschenk. Eenvoudig en heel simpel zet ik deze woorden neer, woorden van eenvoud en die zeggen veel meer. Ik kijk even in gedachten en zie jullie verschijnen, de kracht die hier uitkomt mag nooit verdwijnen. Daarom sta iedere dag op met een glimlach, deze glimlach schenk ik jullie als ik even mag. Neem deze glimlach vast het kost geen cent, hoe meer glimlach je hebt hoe mooier je bent. Een gouden hart is mooier dan een fonkelende diamant. groetjes van jullie big ietie vinden jullie plezant. tjenneke
Het is waarlijk gedichtendag vandaag, laat de versjes maar komen heel graag Ik laat mijn gevoelens in een gedichtje uiten, het komt uit mijn hart en het wil naar buiten. Gelieve deze gedachtenwoorden op te vangen. het zijn niet alleen mijn,maar ook jullie belangen. Het zijn woorden van vreugde en verdriet niet iedereen verstaat het en begrijpt dat niet Maar ik wil jullie enkel de vreugde schenken, met woorden die niemand mogen krenken. Geef deze woorden door aan al je vrienden en je zult in je hart het mooiste gedicht vinden. Tjenneke
Op momenten,dewelke ik nooit op voorhand weet,droom ik even en voel mij op een andere plaats en bemerk ik soms enkele woorden.Dan ben ik terug in de realiteit.Die wooorden die ik in dat kort droompje heb vastgesteld die gebruik ik voor mijn gedichtjes.soms duurd die droom een paar minuten,soms enkele seconden-genoeg om een gedicht te maken. Soms heb ik dit niet en is het gedicht niet mooi. Is dat nu een gave?Of komt dat van boven? Soms voel ik dat ik niet alleen ben.Neen het is niet eng of griezelig,het is soms een verlichting. Ik weet het niet-ik ben geen psychiater.Het is er gewoon. Soms komt dat in mijn droom in de nacht en als ik ontwaak,is het er.Eens op papier en het is ook weg. Het zit dieper dan men zelf kan denken.Een van mijn gedichten is omgezet in een PPS met muziek-dat heeft me heel goed gedaan.Er was een soort angst,dat geen angst was en het was ineens hierdoor weg-een verlichting. Ik ben zo blij dat ik dit op papier heb kunnen zetten.Laten we deze woorden in het hart steken en het bewaren.het doet zeker heel veel deugd. Ik dank jullie die het willen lezen. big ietie de verloste
Ik was eens controle der reiskaartjes aan het doen op een trein van Antwerpen naar Brussel. Kwam ik een compartiment waar een vrouw van rond de dertig zat te wenen.Een paar reizigers ontfermden zich over haar. Een van hen kende me en zei:Tjenneke,ik wil die vrouw helpen maar ik krijg er niks uit. Ik ging bij die dame zitten en vroeg haar kalm:Wat is mevrouwtje? Zei droogde haar tranen:Chef,ik denk dat ik op een verkeerde trein zit en moet naar een auditie voor een job te krijgen en ik moet terug en heb niet genoeg geld bij me om de reisomweg te betalen. Ik haalde uit mijn schoudertasje een papiertje zodat ze het kon gebruiken om een andere trein tenemen en toch op tijd daar te komen.Ik zei:Ik geef u een C4. Begint die daar nog harder te wenen. Ik heb haar gezegd:Mevrouw u moet niet wenen hoor,met deze C4 komt u zeker op tijd voor een job te hebben. Die zelfde dag kwam ik haar terug tegen in Antwerpen bij mijn diensteinde.Ze was blij-ze was zelfs te vroeg en ze had de job gekregen.Ik vroeg haar waarom ze weende toen ik haar een C4 gaf. Toen ik het vernam waarom,begonnen we beide te lachen. Een C4 bij ons is een papiertje voor verdwaalde reizigers dat die een trein kunnen nemen om toch hun reis zonder verdere kosten te hunnen rijden. Nu deze C4 is afgeschaft en veranderd in een C6bis.Ze hebben van twee formulieren er een gemaakt.Voorkant C6,achtekant C6bis. Tjenneke
Hoe mooi is een ruiker rozen in je hand, als je van vriendschap houdt in dit land. Ik schenk je deze virtuele bloemen in een mand geef een van deze rozen door aan een iemand. Doe het met liefde en je vindt een kracht, die je altijd vreugde schenkt dag en nacht. Hoe zelf een bloem voor je in een vaas, kijk er naar,naar haar mysterieuse waas. Geef ze water en bekijk ze met een glimlach, en gedenk om je geliefden doe dit elke dag. Meer kan ik jullie momenteel niet geven, enkel een gouden glimlach van het leven. Doe dit recht uit je hart en vergeet dit nie, hierbij een roos en groet van big ietie.
Er is geen ruzie volgens mij. woorden van geluk zij aan zij die spreken niet,die moet je voelen zodat je de kracht kunt voelen de kracht van liefde en geluk die komen voor jou stuk voor stuk lees ze en bewaar ze in je hart en dan heb je heluk al voor een part big ietie
Vandaag ben ik met een paar leden naar de werf geweest van de bouw van de HST-tuunel onder het centraal staion. Eerst kregen we een diareeks en een kort filmpje te zien met uitleg over de bouw van de tunnesl onder het station. We gingen daarna via een trap naar het -1 niveau om af te dalen naar het niveau -2 op 28 meter diepte. We wandelden in groepsverband door een stuk van de tunnelkokers tot onder het Astridplein.Daar konden we bemerken hoe ze de sporen aan het leggen waren. Daarna maakten we rechtsomkeer om terug te gaan en daarna verder in de tunnel tot bijna aan de Lange Leemstraat. Via een wenteltrap kwamen we treug in het niveau -1 waar we wandelden over de plaats waar later de treinen zouden binnekomen.De roltrappen naar het gelijksvloers waren al aanwezig. We konde fotos nemen van de werken.Mijn mindervalide broer had zijn camera bij.Voor hem was het een hele belevenis.We hadden allen een helm gekregen om te dragen.De hekkesluiter van de groep moest een gele veiligheidsvest dragen. Deze hele rondgang heeft 90 minuten geduurd. Ik probeer de fotos van mijn broer hierbij te zetten. groetjes big ietie
Bijlage: PIC_0002.JPG Bovenstaand attachment is virusvrij.
Bijlage 2: PIC_0004.JPG Bovenstaand attachment is virusvrij.
Het leven is een krijgsbanier te delen door smart en plezier als de zon schijnt in het hart en het geluk komt zonder smart en de slechte schaduw verdwijnt zo dat al de liefde in je verschijnt ik zou je willen geven alle moed opdat je je gelukkig voelt heel goed deze woorden zijn recht uit het hart voor een begin van een nieuwe start Een start van een heel nieuw leven door iedereen veel vreugde te geven Laten we deze start niet verloren gaan de groetjes van big ietie jullie kompaan blog Tjenneke
Al de lezers van deze blog een gelukkig nieuwjaar. Het is niet allen gegeven om het jaar al met veel geluk te beginnen. ik heb ook af en toe eens tegenslag.Maar als ik achterom kijk naar een wereld vol miserie,dan is mijn pech daar klein bier tegen.Ik ben niet jong meer,maar moet toch nog veel leren van mensen die het nieuwjaar niet kunnen vieren. Wij zitten thuis met zijn allen iets te eten en een glaasje te drinken op een voorspoedig jaar.Die mensen weten zelfs niet wat veel eten betekent.Ze weten zelfs misschien niet dat er champagne bestaat.Water dat kennen ze wel,maar niet in de zuiveren vorm die hier drink naast mijn pece. Ja een pece hebben ze zeker niet om te kunnen chatten met mensen die ze zelfs niet kennen.Ze weten misschien zelfs niet meer of ze kinderen hebben.En als ze het weten waar die zijn. Buiten dat beethe ellende die wij hier hebben,zijn wij voor hen heel gelukkige mensen en dat weten we zelfs niet. Ik ben gelukkig dat ik jullie hebben kan als mailvrienden. Daarom zeg ik een spreuk die me vanmorgen biinen schoot:Als je hart van goud is,heeft geld geen waarde. Ik ben wel zo geen tallentschrijver als Chauffeurke,maar ik uit mij op mijn manier en dat komt soms triest over en af en toe met een heel plezante noot. Daarom zeg ik jullie:Ik big ietie zal niet stoppen met blijven schrijven.Zelfs als mijn schrijverscapaciteiten verminderen zal ik blijven pennen. Ik weet dat jullie mijn schrijfsels blijven lezen. big ietie
Een goede morgen mijn beste vrienden een mooie droom heb ik kunnen vinden een gedichtje in mijn droom deze nacht even op papier zetten,wat had je gedacht
Een oude man loopt met zijn hond op het strand hij ziet een doorschijnende bal liggen in het zand hij raapt deze op en kijkt er door heel genant hij ziet een gelukkig echtpaar lopen hand in hand. Hij kijkt nog eens goed,maar nu heel getrouw nu ziet hij het,het is hij met zijn geliefde vrouw Hij prevelt een kort gebedje tot de Goede Heer Dank je Vader,ik zie even mijn geliefde weer Ze was ziek en is onlangs heen gegaan en gestorven ze heeft nu bij U een plaats in de hemel verworven
een kleine jonge van zeven jaar mocht in de klas een briefje schrijven naar de Kerstman om een wens. De jongen begon te schrijven:Lieve Kerstman.Ik ben Jefke en ben ziek.Ik wil geen geschenk in een pakjen met rood papier en een grote strik.Ik wil eigenlijk mijn ouders zien.Ze zijn overleden bij een autoongeluk.Ik wil enkel een foto van hen,want ik heb daar geen een van omdat ik maar een jaar oud was toen ze stierven. De directrice van die school kende alle kinderen .Ze las alle brieven,tot zelfs die van Jefke. Ze ging met zijn grootouders spreken of zij geen foto hadden van hun dochter en schoonzoon van voor het ongeluk. De opa ging onmiddelijk op zoek en vondt de allerlaatste die genomen werd,deze van hun huwelijk. Ze zouden dat met de school zo regelen dat de Kerstman himself deze zou komen afgeven thuis bij Jefke. De avond voor Kerst zit de jongen bij zijn grootouders onder de kerstboom de pakjes te openen,als er gebeld wordt. De Kerstman komt binnen en geeft aan Jefke een omslag en zegt:Jefke.Ik heb je brief ontvangen en een foto in de hemel gemaakt van je ouders. De jongen doet de omslag open en ziet de foto.Op zijn aangezicht verschijnt een grote glimlach en zegt:Goede Kerstman,ik ben zeer gelukkig.Nu weet ik dat ik mijn ouders snel zal vinden als ik de hemel kom. De jongen gaat naar zijn bed met de foto in zijn hand.Die avond overlijd hij aan zijn ongeneeslijke ziekte,met een vredige glimlach op zijn gezicht en met de foto in zijn hand.
Dit is gewoon een fantastisch modern sprookje,maar het kan soms de waarheid zijn. big ietie
