Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Alez beste mail-amgos hier allen nog eens een groet.Het was plezant op de dertigste juli. Op dat golfterein moest ik efkes met mijn achterwezen schudden om eens een gaatje te raken. Ik heb meer lege als volle gezien.Bij mij te verstaan hé. Ja ik had dat nog nooit gedaan hé.Maar het was de bedoeling om mijn teamgenoten te laten lachen zo dat ze verkeerd zouden doen.Maar ze hebben gelachen. Ik werd een beetje zenuwachtig van mijn eigen lach-door de anderen zien lachen dat ik niet kon winnen. Meedoen is belangrijker dan winnen. Ik heb wel verloren maar ik heb vrienden bij gewonnen en dat is belangrijker dan al de rest. Ik wou bij seniorennet met de gedachte om na een maand er terug af te moeten.Nee dat kon niet-ik moet blijven.En ik zal blijven of is dat verkeerd gezegd. Nu mogen ze zeggen die mensen zijn zotten of gekken die een hele of een halve dag achter een pece te zitten. Erasmus zei ooit eens LEER DE GEKKEN VERDRAGEN,HET ZAL U IMMER B! EHAGEN. We hebben goed gegeten en gedronken. Om het beter te zeggen we hebben ons geamuseerd.Wie zegt het tegengestelde. Nu heb ik aan een naam ook een gezicht kunnen plakken. En ik zal nu zeggen:Dat waren geen SENIOREN maar OVERJAARSE TEENERS. Ik zeg het nog een groep senioren beleeft zulk een dag beter als jonge snotneuzen. Wanneer is de volgende bijeenkomst. Chauffeurke ik wil je inhalen in het schrijven-maar als ik je nie kan inhalen ben ik niet boos. Het is de pen die het doet. Kom nu een woordje voor de organisatoren:Heel goed.Beter kunnen ze niet het was gewoon super. Allez meer of betere woorden kan ik nu niet schrijven. Wie me wil zeggen dat het geen goede zaterdag was graag mij iets laten weten.Ik weet zeker ik er krijg geen een die zegt dat het slecht was. big ietie
Wie uit een groot gezin komt die wenst volgens mij zelf een groot gezin. Iemand die solo is heeft geen broer of zus om mee te spelen. Heeft niemand om ruzie mee te maken. Heeft niemand om er zich over te ontfermen. Heeft niemand om zijn beklag tegen te doen. Heeft niemand om die tehelpen bij eten maken en afwassen. Voelt die zich gelukkig alleen. Ik kom uit een gezin van zeven kinderen. Mijn oudste broer is ongelukkig genoeg twee maanden voor mijn geboorte gestorven.ik zelf kwam heel ziek ter wereld.Mijn ouders waren de wanhoop voorbij.Dach mijn wil om te overleven heeft die stelling juist gesterkt. Na mij zijn nog een zus,broer een zus en tenslotte na lange tijd tussen nog een broer. De oudste zus belde mij op toen ze heel ziek was.Ze wenste mij die dag een gelukkige verjaardag.Ik kwam juist thuis van Amsterdam na een dagje veel reizigers controle feestdag in belgie maar in Nderland niet.Ze vroeg me:Etienne geef Ma nog eens want ik wil haar nog een keer spreken. Dat gesprek heeft zeker een half uur geduurd. De dag erop is ze thuis vredig heen gegaan nadat ze verloren van menheer Kanker. Ik mis haar na bijna drie jaar nog altijd. Haar dagelijks groet van vijf minuten. Haar vraag of ik nog eens kwam babbelen en mopjes vertellen. Haar bezorgdheid als er bij ons iemand ziek was. Haar aanwezigheid in de auto als ik haar ging halen. Haar schaterlach.Zij was nog erger dan ik met grappen uit te halen. Ik blijf ze voortzetten neem dat van mij aan. Daarom een groot gezin is een zegen als de hele groep bijeen blijft. Als zo een groep uit een valt,zal zelf de sterkste ouders ten onder gaan. Etienne big ietie
Dat er thuis ook gewerkt moet worden is een echte logica. Ik ben al sinds dinsdag aan het schilderen.Eerst buiten vanvoor.En nu onder de koepel. Op woensdag begon ik iets na de middag.Maar moest na anderhalfuur het werk staken,daar er onder die koepel en temperatuur heerste van bijna 35 gr.Ik stond op een ladder en boven juist onder de plastiek van de koepel werd 45 gr. gemeten. Ik gaf er de brui aan,niet alleen van de warmte maar ook dat er iemand op mijn handen keek,zonder de zijne uit de mouw te steken.Die zei:Ik moet als mindervalide op mijn rug passen.Ik moet dat ook zoals iedere mens. Donderdag al om half acht wat geschilderd om dan daarna de boodschappen te doen voor iedereen. Namiddags een half uurtje verder gewerkt.Door de benauwdheid ging het niet meer.Avondeten klaarmaken en voor de rest van de dag met de mailgroep schrijven op mijn pece. Nu vrijdag 29 juli al om 06.15 opstaan om al wat verder te doen.Om 07.30 was het al daar al 27 gr.Dat belooft voor de namiddag.Ik zal maar al een pak doeken klaar leggen om het zweet te vegen. Als ik niks doe ben ik een lamzak voor de familie.Doe ik iets,dan is er kritiek op de werkwijze.Ik zeg altijd:DE BESTE STUURLUI STAAN AAN WAL. Vroeger toen vader nog leefd had ik veel treindiensten die kort voor de middag begonnen.Ik deed liever de hele late of de nachttreinen. Op een morgen me klaarmaken om naar het werk te gaan.Vader vroeg me:Etienne kun je niet eerst naar de supermarkt rijden ik voel me niet goed.Ik snel heen en weer de 4 kilometer en dan haasten om toch nog op tijd te zijn om in het Centraalstation te zijn. Ik kwam thuis en zag vader met een lekkere pint aan zijn mond. Een week of twee het zelfde.Maar ik moest een uur vroeger beginnen en kon niet de boodschappen doen.Vader boos:Jij wil niks voor je moeder doen. Ik ging naar de telefoon en ik deed of ik die zou opnemen.Vader:Wat ga je doen? Ik:Het werk opbellen en zeggen dat ik een uur later zal komen. Vader werd bleek en ik moest zorgen dat ik weg was.Een twee weken met mekaar niet gesproken. Na die twee weken nog een week voor dat ik met verlof ging.Ik had die woensdag een treinongeval en ik was denige gekwetste. Ik drie dagen thuis.Maar ik kon praktisch niks zien door die kwetsuur.De ogen waren bijna fataal geraakt. Vader weer boos omdat hij de boodschappen moest doen. 10 jaar geleden is die in de kliniek overleden.Ik was er het laatste bij.Hij lag in koma heel zielig.Toch nam hij mijn handen vast en het was of hij mij fluisterde:Etienne,zorg goed voor je moeder.En vergeef mij wat ik je ooit gezegd heb. Ik had dat al langer gedaan.Soms mis ik hem heel hard omdat wij konden discusieren als geen ander. Van de toen zes nog levende kinderen hebben de twee oudsten hun vader het meest gemist.Van die twee ben ik nog alleen over.Mijn oudste zus is albijna drie jaar in de hemel na een erge kanker. Tjenneke
Heir komt een verhaal van mij. Ik ging als bestuurslid van een turnkring eens mee met de club op skireis.Niet om te skien maar om mee te helpen bij het bijeenhouden van de stukken als de ploeg gaat skien. Toen wij aankwamen in Oostenrijk was het eerdte wat de jongeren vroegen:Wel Tjenneke gaat gij niet mee skien of zijt gij bang? Ik daarop:Neen mannen ik ben hier om mee op julie materiaal te passen. Maar na zoveel zeveren,kon ik het niet laten en heb mijn mee ingeschreven bij de ploeg beginnelingen om een snel cursus skien te nemen. Zie mij daar staan tussen al die kinderen tussen 7 à 10 jaar. Wel de eerste keer was dat bangelijk.Daarna had ik er plezier in. De allerkleintjes altijd lachen toen Tjenneke horizontaal stond-dus ik viel de eerste dagen meer dan die pagadders. Maar de avonden met de volwassenen natuurlijk napraten.Er werd gezegd dat ik vooruitgang boekte. die 10 dagen waren snel om. De laatste dag moesten wij als kunnen een slalom maken om ons skibrevet te halen. Ieder om beurt 600 meter afdaling tussen bevlagde paaltjes.De ene wat rapper dan de andere. Eerst de grotere groep en daarna de beginnelingen.En ik als laatste met groep volwassenen die skiles nam. Ik was de eerste en de laatste van die groep.Ja was dan ook de enigste. Alles ging goed bij het eerste poortje.Mijn skis draaide 180 graden rond.Ik viel,maar bleef op de latten staan maar met mijn handen had ik de punt van mijn skis vast.Op handen en voeten skiede ik zo de hele slalom achterwaarts geen poortje missend en ook geen paaltje rakend. Ik deed het hele parcours in 1.36 min. Die avond werd iedereen gevierd. Daar ik meedeed buiten categorie kon ik natuurlijk niets winnen. Iedereen werd persoon per persoon naar voren geroepen om de diploma en medaille te komen ontvangen. Ik schrok dat ze ook mijn naam afriepen.Ik kreeg ook mijn diploma zoals afgesproken bij de inschrijving voor de skiles.Ik had ervoor betaald. Maar ik kreeg een ere-medaille in goud voor mijn stunt op de latten.Ik kreeg ieneens een dikken nek die ik nu nog altijd heb. Die medaille is later bij een diefstal gestolen alsook deze gouden van het spoor voor mijn bewijs als 25 jaar spoorwegen. Ik heb daarna in Duitsland van vrienden leren langlaufen en dat ging zwakjes goed.Wat ik wel goed kon daar en nu niet meer mag doen van de dokter=LANGSAUFEN. tot blogs tjenneke
Op een avond kwam ik thuis van het werk met het openbaar vervoer.Ik schrok toen ik merkte dat de nummerplaat van mijn wagen verdwenen was.Ik vroeg eerst binnen of ze iets ervan wisten.Neen was het antwoord.Vader nam daarom de telefoon en riep onmiddelijk de politie op. Die waren snel ter plaatse om een PEVEE te maken. Kort daarop werd er aan de deurbel gebeld door een buurman verder uit de straat.De nummerplaat zat bij hem in de bus opgevouwen.De politei nam de gegevens op van die buurman. Ik mocht de nummerplaat op de auto terug vastzetten en kreeg een duplo van de pevee om zo te mogen rijden,maar ik moest snel een nieuwe aanvragen. Even later verklapte een jongen uit de zijstraat dat hij het gedaan had en dat zonder dat die het wist aan een verwante van een van die agenten die de pevee opstelde. Of de jongen gestraft werd weet ik niet,maar de vader heeft wel de plaat vergoed. Nu enige jaren later deed ik controle in de trein met een colega.In die afdeling zat juist die jongen die het gedaan had.Hij was nu wel al meerderjarig.Mijn colega betrapte hem zonder vrevoerbewijs. De jongeman bekeek mij aan met de gedachte-Die gaat een pevee laten opstellen en daar kan een rechtzaak van komen. De colega vroeg mij ter hulp en de jongeman begon er bleek uit te zien. Ik heb mijn colega gewoon gezegd een behandeling te doen en alles te laten betalen met een gewoon treinkaartje met de minimum boete.Zonder hem op te schrijven. Een paar dagen later heeft die jongeman mij op straat thuis bedankt dat ik hem niet laten opschrijven heb.Ik zei hem dat ik niet graag schreef als ik op de gewone manier kan doen. Als ik iemande DEN BOEK zet heb ik niks,laat ik die btalen aan mij of aan een colega heeft die man er iets aan en wij hebben onze 2% aan de ontvangsten(wel 35% belastingen).Die iemand is dan blij dat die eraf komt met een gewone boete dan een eventuele rechtzaak. tjenneke
Ik had het weekend van 23/24 julie een aardige droom. Ik stond per toeval op een plaats waar ik heel zelden kwam.Er was veel volk en ik vroeg wat er gaande was.Men legde me uit dat ik aan een loopwedstrijd was van dames. Ik keek naar de groep en zag voor in die groep een beeldschone meid met fijn blonde haren.Daarnaast een wat kleiner maar stevig gebouwde jong dame.Ik bekeek haar en ik dacht bij me zelf:Dat is die,die mij regelmatig bediend in de taverne waar ik regelmatig met mijn moeder een thee kom drinken. Ik word plots op mijn schouders getikt.Een in zwart geklede man stond naast mij die zei:Dat blondje gaat winnen,hoe dan ook.Dat andere zal de meet niet halen en als ze het toch doet zal haar wat te wachten staan.De man zonder nog iets te zeggen stapt een grote zwarte slee.De chauffeur zegt nog:Doet ze mee bos.Ik weet een omweg om sneller bij da aankomst te zijn. De start wordt gegeven en de dames vertrekken.Plots stopt er een auto met gierende banden.Ik bekijk de nummerplaat en zie P47.Ik:Maar die auto ken ik,maar van wie? Het raampje gaat open en een manvraagt mij:Etienne,wie was dat? Ik:Ik ken die niet,hij wil alleen er voor zorgen dat het kleine dametje niet over de meet komt. De man:Loop erachter en probeer haar te helpen ze moet winnen. De wagen begint te vertrekken en zegt:Mijn Chauffeurke zal wel snel rijden om ook aan de meet te zijn nog voor die anderen. In mijn droom begin ik te lopen zo snel ik kon.Na wat geloop haal ik de groep in en bemerk dat die twee er niet bij zijn.Ik kijk verder en zie ze een halve kilometer verder lopen.Ho ik ben hier aan de shopping en ze lopen richting van mijn gemeente.Op een goede kilometer van bij mij thuis haal ik het tweetal in en zie een afsluiting en moet ik een zijstraat inslaan.Tot verbazing stel ik vast dat het onze straat is. Ik zie de meisjes afkomen-het kleine voor en het blondje op 10 meter.Ze lopen de streep over en op dat moment staat die zwarte wagen daar en wordt het dametje in da wagen gesleurd,maar ik spring ook in erin en bevrijd haar.Op dat moment worden de inziitenden gearresteerd door de mensen uit de wagen met nummerplaat P47. Kort daarop word ik wakker.Ik vroeg me af zit hier een waarheid in die droom of is het een normale droom.Ik weet het niet. tot blogs Tjenneke
Zaterdag 23 Juli.Wij stonden klaar om een uitstapje te maken. Ik vertrok met de wagen richting Wilrijk om onze zus af te halen aan het politiebureel.Ik was nog geen kilometer aan het rijden of ik moest linksomkeer maken.De weg gesperd met amulances en politie.Ik zei dat ik over Boechout en zo via Mortsel zou rijden.Ja maar door werken moest ook daar een ommetje maken.Maar alles goed,ik had om 12.00 afgesproken en ik was daar zelfs met omrijden al om 11.55 Ik hou wel mijn snelheid in het hoog. Wij reden vandaar dan de autosnelweg op en via de ring van Antwerpen afslaan op de E34/313 en zo in Oelegem de richting Eindhoven om dan op de kamping te komen van mijn nicht. Ze stonden te wachten aan de ingang.Wij als bezoekers moesten wij 2 betalen om binnen te komen. Mijn achterneefje die op 22 juli 3 geworden was,was blij ons te zien en ook zijn overgrootmoeder. Mijn nichtje begroette haar grootmoeder met heerlijke zoen. De kleine begon zijn pakjes te openen.Zijn zus kwam flemen bij mij om bij het schietkraam te komen schieten op de pijpjes om geschenkjes te bekomen.Natuurlijk kon ik niet weerstaan aan haar vrouwelijk charmes en hand in hand ging ik met haar wandelen. Een half uur later was ik met haar terug. De jongste van de drie kinderen van mijn nichtje(die eind dit jaar haar vierde verwacht) kwam ook bij zijn grootoom zitten.Tee zei hij tegen mij:Noepje. Ik begreep het direkt,hij moest een koekje hebben. Even later werd de ijstaart boven gehaald om te verorberen-ja ijstaart-want door de warmte was het bijna een zwemtaart.De twee jongsten hingen vol in het aangezicht van het ijs.Maar daar is het wassen goed voor. Toen kreeg mijn nicht een oproep op haar gsm.Het was mijn schoonbroer.Ik ging die dan met de jarige ophalen aan de ingang.Hij zag hem en rie met luider stem:Bompa,bompa ikke drie jaar. Kort daarop ben ik dan maar naar huis gereden,mijn moeder van bijna 84 werd een beetje moe en thuis duurde het niet lang of ze lag te snurken in haar zetel. tot blogs tjenneke
Vroeger kocht ik meer lootjes dan nu van de nationale loterij. Zo had ik er een gekocht bij ons in de boekenwinkel alvorens door te gaan naar mijn werk. Ik had die dag geen zin om met de auto te gaan.Dus ik nam het openbaar vervoer.Het eerste wat aan de halte was nam ik richting centraal statio,n van Antwerpen.Dit maal was het de tram.Ik zat op den Vierentwintig en ik begon mijn lootje uit te krabben.100 frank. Ik was zoals altijd te vroeg in het station en ging onmiddelijk naar de stand van de loterij om mij lootje om te wisselen voor een nieuw en de rest in de zak.Ik begon te krabben en ik zei:Weer 100 fr. De verkoper zei:Chef draai dat lootje eens om. Ik deed dat.Ik had verkeerd gezien.Ho 0010000 frank. Ja ik moest dat omwisselen op de bank. De dag erna onmiddelijk naar de bank.1000 fr uitbetaald en 9000 fr op het spaarboekje voor de reis van volgend jaar en dat bracht nog eens 3.25 % op. Ja dat was zeker 12 jaar geleden. Kijk,je moet niet slim of mooi zijn,want iedereen kan winnen. tjenneke
Vandaag ben ik snel de boodschappen gaan doen en nog via kennisen een kadoke voor de zoon zijn verjaardag. Thuis,mijn hemd uit van de warmte en in de hof wat gaan doen. Na een half uur was ik terug binnen zo nat van het zweet.Eerst iets goed fris drinken en met een snoeischaar terug naar buiten. Met de zaag in een verwilderde boom en een half uur later lag die tegen de grond. Weeral iets drinken.De thermometer buiten gaf efkens 37 gr. Wat binnen op een koele plaats,de keldder daar is het heel het jaar 15-16 gr. Het laatste stuk van den hof,erdoor als een wilde en ik zag twee wilde vlierbomen zo dik waren ze. Ja ik moet dat alleen doen,mijn mindervalide broer mag iets doen maar moet oppassen voor zijn rug. Ik met de zaag en de schaar in dat wild gewas.Maar twee uur in die hof en ik was kletsnat. Om 15.30 ben ik opgehouden.Eerst de koers en daarna een goede douche.Ik was percies vuil,ik hing vol overschot van die bomen. Volgende week als het niet regent er terug in,maar dan kan alleen in de namiddag van 13.00-15.30 omdat ik het avondeten maak voor degenen die thuiskomen van hun werk. Een netel dat kan gemakkelijk 150 cm groeien. Als ze mij niet altijd bellen:Nonkel Etienne,kunt ge nog eens naar ons komen met dat materiaal,kunt ge de klein nog eens naar de creche doen. Maar van nu tot 18 augustus niet dan kan ik doorwerken,maar moet ook alles naar het containerpark doen en dan nog gescheiden. Morgen zondag zal ik weer naar Duffel kunnen voor mijn zus.Ik kan via de E-weg maar ij rij binnendoor. Daar dan iets drinken en de zelfde weg terug om dan tegen 17.30 thuis te zijn voor het avond eten. Dan heb ik daarna nog tijd voor de pece. Zo dat was het voor vandaag en tot blogs tjenneke(big ietie-Etienne)
Ik was vanmorgen al om 06.30 wakker.Ik naar de badkamer om mij eens een wasbeurt te geven. Mijn grasplein op mijn kin en nevenliggeende straten kregen eens een beurt. Als ik beneden kwam zag ik mijn broer nog beneden zitten:Awel gij gaat niet werken? Hij met een stem of hij had juist 100 kankerstokskes gesmoord:Ik ga naar de dokter. Ik eerst mijn joghurt doorgooien en de bloemekes spoelen en verse melk erop. Het smaakte zo goed,verse joghurt zonder suiker,alez twee grote tassen.Ik naar mijn pece opstarten en de mails lezen.Ik zette er dan mijn ochtendgedicht op en dat was 07.05. Wat was dat zeg?Dat duurt na zo lang,dat blijft weer in de archieven zitten. ik zette de pecee af en ging dan maar naar de shopping in Wijnegem(daar kunt ge me alle dagen tussen 09.00-11.00 vinden.Naar de bank en de apotheker voor de medicijnen voor mijn broer.Om 11.30 was ik thuis en starte de pece op.Ja ik kreeg mails maar van de prive.Ik naar seniorennet en de archieven bleven aangroeien. Ik kon geen mail niet meer ontvangen.Zijn ze in staking op sennet of nemen ze die quatorze juillet. Dan maar eens privee opzoeken en een paar die ik kon ontvangen. Mijn ochtendgedicht dat zat er ergens tussen en ik heb dat eruit gevist. Terwijl ik bezig was een slokske van mijn Cristaline-zeg das bronwater want ik mag geen bier meer drinken en ook gene wijn. Ik heb mijn peceestoel verlaten om eens naar een andere stoel te gaan.Ik moest mijn rug gaan uitsnuiten. Om 15.00 terug en nog niks.Dan werd gemeld dat er mensen waren die hun mail wel kregen. de geen die gewonnen hadden kregen vijf keer dezelfde.Wij hadden verloren wij kregen een grote O. Maar als we de mails dan toch nog krijgen-wanneer weet ik niet-en is dat morgen,dan zal dat misschien dubbel zoveel zijn en dan kan ik mijn rekord verbeteren van ontvangen mails op een dag van 420 naar ???500??? Maar ik bezig met rekords-awel in September of Oktober ga ik mijn eigen rekord aanvallen.Treinreizen-in Belgie maar alleen vertrek en eindstation mag het zelfde zijn en onderweg mag ik niet tweemaal ddor het zelfde station zijn. Ik ben ooit begonnen met 870 km en het rekord dan een paar keer verbeterd tot 927 en 949 km en eenn keer mislukt.Maar ik wil doorbijten en het verbeteren naar......dat is voor later. zo genoeg voor vandaag. tjenneke.
Zo dat was weg dien afval. Nu kunnen we opnieuw beginnen met alles op te zoeken en dan volgende week nog eens naar het containerpark rijden. Ik ging eens kijken en was al aan de serre gekomen.Ik keek eens richting huis en zag mijn broer die vandaag vrij had zoals iedere woensdag.Van mij moet die komen helpen zene,maar dat doet die ook niet.Hij denkt zo:Ik heb vrij van het werk mag ik niet in de tuin werken. Ik naar binnen om een verlengdraad aan te sluiten en een speciale grassnijder.Ik moest eerst de schijf rond trekken om de elastische draad langer te maken om te maaien. Ik verschoot zeg dat machien deed het nog na 15 jaar.Ik begon te maaien.Maar die zon scheen op die serre die er stond en weerkaatste in mijn gezicht.Het was of ik wel zeven lekskes in mijn geicht had. Snel naar binnen om een wat water te drinken en terug naar achter.Om 15.00 had ik het voor bekeken.Ik ging naar binnen het was te warm ineens. Ik kwam terug naar achter om een termometer te hangen.Om 19.00 uur ben ik die naar binnen gaan halen en was het nog 28 graden.Het kon zijn dat ik een uurtje gemaaid had in meer als 30 graden. Ik zal nog eens gaan maar wanneer de zon langs de voorkant staat,dan is het vanachter 20 graden en dat is draaglijk. das weer een verhaaltje bij. tjenneke
Het is gelukt.Ik kwam om 10.45 thuis van de boodschappen. Snel de auto ombouwen om al het materiaal naar het containerpark te doen dat opengaat om 12.00 de woensdag. Een oude printer,twee zakken plastiek flessen en blikjes.Snoeiafval. Toen ik er aankwam was het park nog niet open en voor mij standen al zeker zeven wagens.Ik keek even achterom en nog eens zeven achter mij. Om twaal ging het park open en stapvoets binnenrijden.De klantenkaart klaarhouden.Kost bij ons 12 voor 20 knipjes. Papier en de blikjes zijn kostenloos maar snoeihout moet een gaatje of meer naargelang de wagen inhoud.Max vier voor een grote en max 2 voor een klein auto. Kom je met een fiets is dat max 1 gaatje-alez natuurlijk wie er staat aan de ingang. Ik had al opvoorhand een tijdschema gemaakt:Ik zou om 12.02 binnen zijn en vertrekken terug om 12.15. Maar het was enorm druk.Het was of iedereen in de tuin gewerkt had of wat verbouwd.Ik stond even gekneld.Maar de man die naast mij stond moest achteruit rijden om buiten te rijden.Dus ik even een maneuverke gemaakt en ik stond met mijn neus richtig uitgang.De anderen maar draaien en keren en ik was met mijn Peugeot Partner al buiten als de anderen nog draaiden.Ik was weg om 12.14 en om 12.30 was ik al thuis en even de wagen reinigen en ombouwen en klaar was Kees. Zo van af morgen weer alles bijeen verzamelen om volgende week nog eens te storten maar misschien op Donderdag dan is het open om 08.00 en ben ik op tijd terug voor de boodschappen en ben ik die namiddag vrij.Als de zon er is weer in de tuin dat die eindelijk klaar komt. Tjenneke
Mijne bompa geboren in 1896 en overleden in 1960(juist weet ik niet meer)kon zo vertellen over de tijd dat hij werkte. Hij was altijd bezig van de leerjongens en dat ze gepest werden-ja dat gebeurt nog altijd. Zo was er enen die moest bij een bediende komen en die zei:Goat is nor de winkel oem 150 gram stim. De jongen weg en kwam natuurlijk zonder iets terug want stim was een soort dialekt voor stoom. Zo werden die jongens altijd voor iets anders te gaan halen tot er ene slimmerik was die ze niet konden pakken. Een bediende riep hem:Hier manneke is 2 frank en gaat daar pitten van kersen voor halen. De jongen ging naar de markt en kocht kersen en begon ze allemaal op te eten en spuwde de pitten terug in de zak en kwam in de fabriek en gaf de pitten aan de bediende.Volgens mijn bompa is deze jongen later een grote baas geworden. Een andere jongen zei altijd baas tegen zijn overste hoe dat ze ook heette. Op een keer moest hij van de chef een andere vragen of dat die naar hem kon komen en als het niet ging kwam die zelf. De jongen gaat weg en zegt op het andere bureel:Baas,de baas heeft gevraagd of dat de baas naar de baas kon komen,en als de baas niet naar de baas kon komen zal de baas naar de baas komen. dat was het weeral Tjenneke
Op een zonnige dag had ik eens de stoptrein naar Brussel.Veel mensen had ik nog niet. Onderweg stapte een echtpaar met kinderwagen met wel zeven kinderen er bij op de trein. Ik ging hen in regel stellen en ze vertelde me dat ze een uitstap gingen maken naar Hofstade.Ze gingen er in Weerde uit om vandaar verder te wandelen. Daar aangekomen waren ze niet de enigste die uitstapten.Mijn trein was ineens leeg. Ik sloot de deuren en gaf het vertrekteken aan de machinist. Op het moment dat de trein aanzette hoorde ik een kindergeschrei.Ik helder bij geest trok aan de noodrem.De trein stopte juist nog op het einde van het perron. Wat was er gebeurd dat echtpaar met de zeven kinderen had een van hen op trein laten zitten,zonder veel erg.Eind goed al goed-De vader is het kind komen ophalen. Had ik het niet gehoord,dat had dat kind misschien mee verder gereden.En vertraging-neen dat was zo ingehaald.Anders stonden we toch te vroeg in Vilvoorde. tjenneke.
Maandag is het vandaag.Ik wou wat in de tuin doen.Maar omdat het 11 julie is hebben de andere famileleden een dag vrijaf. Dat heb ik nooit meegemaakt hoor!de treinen moesten blijven rijden-feestdag of niet. Maar kom dat is zo slecht niet,want dan kon je die dag op een andere nemen.Ik was daar clever in-als ik een weekje had dat eruitzag-2dagen werken-2 thuis en1 werken en nog eens 2 thuis dan vroeg ik een dag verlof aan en was er 5 thuis en dat gebeurde niet altijd. Ik heb ooit eens een verlof gehad 18 dagen thuis met maar 5 dagen verlof te nemen.Ja ik had drie dagen achterstal,dus werd die in de verlof periode gegeven en ik stond bij.Het gevolg was dat ik met die drie dagen dat ik minder nemen kon die verschoof naar een periode zoals hier boven gemeld. Het scheen dat ge meer verlof had maar dat is niet zo. Er waren periodes dat ge zeven dagen aan een stuk door werkte en een dag thuis en weer een periode van zeven dagen.Zo kwam het dat ge drie dagen achterstond. Maar op het einde van het jaar had ge evenveel gewerkt. Zo laat ik nog wat over voor een volgende blog. Tjenneke.
Op 0807.2005 was ik aanwezig op het pensioenfeestje van een colega.Om 16.00 begon dat.Ik was daar reeds op 15.30 en gaf mijn colega een geschenk.Hij was zeer blij mij na twee jaar nog eens te zien.Om zestien uur kwamen er nog meer colegas-treinpersoneel als treinbestuurders. Ik mocht een glaasje drinken en dit de verbazing van vele een glaasje water daar ik sinds enkele weken geen wijntje meer drink. Even later kwamen er nog aan die ook een geschenkje bij hadden.Het waren alle mannen waar wij sinds begin de jaren 70 samen werkten en tot het einde bleven of na jaren een examen deden om hogerop te komen.Er waren zelfs colegas van in Walonie en die me na al die tijd nog kenden.Was ik dan beroemd of berucht. Even later werd er geroepen dat er nog een paar leraars opleiding van ons waren.Ja zij waren tussen 75 en 91 jaar oud. Lang wou ik niet blijven,maar een babbel met onze gepensioneerde oude voorgangers deed ik ook een babbel mee en ik keek op mijn horloge en ik was mee van de laatste die naar huis gingen. Ik werd al uitgenodigd voor een andere colega op zijn feestje in de toekomst. tjenneke
Het was een woensdag in Mei 1978.Het was de laatse werkdag voor mijnverlof naar Bayern. Ik had de vroege dienst op Essen.Om 03.30 beginnen dus eruit om02.00 om op tijd op het werk te zijn. Van in Antwerpen met een losse rit naar Essen-dit is een trein die leeg rijdt om ergens de rit te beginnen. Toen wij in Essen aankwamen verbaasde het mij dat we op spoor 2 in plaats van spoor 1 binnen kwamen. Op spoor 1 stond een speciale trein met Italiaanse supporters die terugkwamen van een voetbalmatch Nederland-Italie.Op die trein had iemand de diensttas van de treinchef gestolen.Die treinchef van de standplaats Mons wou niet verder de dienst doen.De politie van Essen kwam tussenbeide en de tas werde teruggevonden.Maar mijn trein moest van hogerhand vertrekken. Onderweg ging ik vragen aan de machinist waarom de trein een paar keer raar deed bij vertrek. Zo ook bij vertrek in het station Antwerpen Luchtbal.Ik had de tijd niet om iets te vragen.Ik zag een enorme lichtflits uit de elektriciteitskas komen en deed zo snel ik kon de handen voor de ogen.Tergelijkertijd kreeg ik het gevoel of ik iets in het aangezicht kreeg.na een tijd bekeek ik mijn handen.Die waren vol bloed. De machinist verwittigde mij dat ook mijn aangezicht vol bloed was. Ik begon mij te verzorgen met mijn verbanddoos. De machinist had de trein kunnen tot in Antwerpen dam kunnen rijden.Stroom was er niet meer.Wat was er gebeurd. Ik stond op perron en keek naar boven en zag de pantograaf afgebroken op hetdak van de trein liggen.Ik belde onmiddelijk naar de dispatching om te zeggen wat er was gebeurd en dat ik gekwetst was.Ze zouden ons dadelijk komen helpen.Ik heb daar 90 minuten gestaan voordat ze onze trein kwamen wegslepen.De reizigers waren al zeventig minuten vroeger weg. Een rangeerlok van Antwerpen Schijnpoort is ons komen helpen. Ik kwam aan om halfacht in het Centraal station en begaf me onmiddelijk naar het burrel voor eerste hulp.Maar mijnheer stationschef stond daar ook en begon te vloeken toen die mij als gekwetste zag:Verdoeme,wer nen hoefdwachter gekwetst. Ik replikeerde heel boos:He chef !Kad main vailighadschoene oan. Ik was aan het aangezicht gekwetst.Ik moest naar het geneeskundig centrum gaan en daarn naar een oogarts die me twee dagen ongevalsverlof gaf. Later bleek dat veel geluk had,de bovenleiding was half gebroken en sloeg door de ruit die wel mocht barsten maar er niet uitvliegen.Als de hele draad over was kon ik ja die in mijn gezicht krijgen met het gevolg...................Ik had geluk en heel veel.Ik zou dit kunnen verteld hebben. Of had die voetballerstrein wel gereden hebben was die machinist eraan geweest. Tjenneke.
Ik deed niet graag vroege diensten.Daarom wisselde ik veel met late of nachten,natuurlijk op officiele manier. Maar die week kon ik niet wisselen,daus ik had een vroegen van 04.10 tot 12.30. Ik moest viermaal met de boemel van Antwerpen centraal naar Mechelen en terug. Toen ik op het perron kwam voor de eerste keer op en af keek ik naar het treinstel:Oh een stelleke 50.Ik reed de eerste maal op en af en daar het om 04.33 was natuurlijk niet veel reizigers.Toen ik om 06.09 terug was in Antwerpen waren ze al bezig met het kopellen van de twee andere treinstellen,eveneens stellekes 50 goed voor de doorgang van het ene naar het andere treinstel.Ik zei tegen de machinist dat ik eerst naar boven ging om iets te drinken. Boven een colega:Tjenneke de St-Roboutsexpres? Ik:Ja met vijftigers. De coelga:Zijt blij ze gaan er binnen vier maanden voorgoed er uit. Ik daarop:Ik zorg wel dat ze er rapper uitgaan dien ouwe boecht. Ik naar beneden om te vertrekken,ja wij moesten vijf minuten voor het vertrek aan de trein staan voor info te geven.Ik had de nummers opgeschreven van de stellen vanvoor 025 in het midden 036 en achter 019 als ik mij nog kan herinneren het is zeker 10 jaar geladen. Ik floot en sloot de deuren en bediende daarna de AVG(aanwijzers verrichtingen gedaan).Deze geeft na bediening en rood licht en na 10 seconde verspringt dat op zes witte lichten als natuurlijk het vertreksein open staat.De trein zet aan en ik stelde een gekraak vast.De machinist stopte onmiddelijk de trein.Stapte uit en kwam naar mij gelopen.Ik stond al op het perron en keek naar de stroomafnemers en zag de bovenleiding fel te keer gaan.De machinist zei dat het iets anders was maar kon niet zeggen wat het was.Ik stand bij de pakwagenafdeling van het treinstel 036 en keek plots naar de wielen van dat stel en riep de machinist en wees hem naar dat wiel en ik zei:Zeg die assen doen zo raar die bewegen. De machinist:Verdoeme we zijn ontspoord en nog goed dat het niet in de wissels is gebeurd. Het stationspersoneel kwam er aan en de mensen werden onmiddelijk uit de trein gehaald. Een reiziger heel boos op mij:Zeg onnozeleer raid verdoeme deur ik moet gon wareke. Ik zei:We zijn ontspoord. Hij:Da kan nie,ge wilt staoake. Ja het gebeurde om 06.34 een half minuutje na het vertrek en ge gelooft het of niet.Die trein heeft daar gestaan tot 16.00 voordat ze hem konden wegdoen-ingenieurs moesten komen zien hoe dat dat gebeurd is. En in plaats van dat die treinstellen 50 enkele maanden later ,zijn ze met pensioen gezet nog die zelfde week tot groot plezier van de jonge colegas.Die stellekes waren de sterkste treinstellen die de Belgische Spoorwegen had volgens mij. Tjenneke.
een vriend en colega van ons vader was hierdoor ook een vriend van ons geworden. Mijn vader vertelde ons altijd wat ze tijdens de dienst meemaakten. zijn colega Piet was de ontvanger op de tram,vader de wattman of bestuurder.Op een keer reden ze van Silsburg naar het Schoonselhof met tram 24 die ook de kerkhoftrein genoemd omdat die van kerkhof tot kerkhof reed. Onderweg stapte een vrouw op de tram kocht een kaartje en stelde twee haltes verder dat ze een verkeerde tram had genomen. Piet nam haar kaartje en schreef er vanachter Piet op en zei:Madameke stap hier af en pak een ander tram en stap over op een en andere zeg maar dat ge gestuurd zijt van Piet.
Een andere maal reden ze samen maar met een remorque.Onderweg aan een wissel kraakt de tram in al zijn voegen. De ontvanger Piet:Frans wat was dat? Vader;Ik weet niet,ik ga stoppen om te zien. Toen ze begonnen te remmen en zagen naast hen hun remorque voorbij steken waaruit de ontvanger naar hen lachte en wuifde. Tjenneke.
Ik zat vanmorgen rond acht wat mails te lezen toen mijn telefoon ging. Ik:Halo. De andere kant:Hé nonkel Etienne ik....(ze kreeg de tijd niet om te spreken. Ik:Ja het is afgesproken,ik ben daar om 11.00. Ik zou mijn achternichtje naar de kinderkribbe doen. Moeder kwam binnen en zei me om al eender te gaan. Zo was ik om kwart voor negen daar met de vraag of ze eerst niet meegingen naar de shopping in Wijnegem om vandaar de kleine meid weg te brengen. Natuurlijk was het ouder zusje blij om nog eens met grootoom mee te rijden. De inkopen waren snel voorbij.Ik alles naar de auto doen terwijl de dames al doorgingen naar onze vaste stek om een theke te drinken. Ik was snel bij hen en ook snel in de taverne.De meisjes van de bediening kwamen snel naar de kleinste kijken een meisje van30 en de jongste 5 maanden. Ik bestelde een ronde voor iedereen als een gentleman. Het kleine nichtje zat naast mij in een speciale zit dat aan de tafel werd bevestigd. ze snoepte al mijn chocolaatjes van mijn thee op.Ik was daar niet boos om. ik keek naar buiten en wat was dat zo regenen. Het vrouwtje van mijn neef en kleinzoon van mijn moeder hierop:Nonkel Etienne(zij is de enigste van de aangetrouwde die mij nonkel noemt) kun je me van de kribbe ineens naar huis doen?Dan moet ik er niet te voet door om eerst de fiets te halen bij David op zijn werk. Ik vond dat goed,maar ik zei haar dat ik niet snel rij.Ik hou de snelheidscode in het oog. De kleine meid maar lachen naar mij.Terwijl de dames naar de auto stapten via een juwelierszaak,moest ik een omweg maken om een bestelling af te halen. Mijn moeder zei me later dat het nichtje zei dat ze het aardig vond dat ik haar meenam in de auto.Moeder hierop:Zo is Etienne-Steekt niemand vooruit.Iedereen is gelijk. Ik heb dan maar mijn plicht gedaan en de moeder en dochter afgezet aan de deur en dan naar huis gereden om de boodschappen af te zetten. Weer niet in de tuin werken.Vroeger moest ik dat doen van vader ongeacht het weer.Maar men mag over doden geen slecht vertellen.Vader en ik waren twee uitersten-Soms moppen met mekaar-soms ruzien.Maar als hij naar de eeuwige jachtvelden is vertrokken heb ik het hardste gemist. Tjtnneke
Hebben julie dit al meegemaakt. Ik werd snachts wakker.Ik schrok mij een bult.Ik ad mij overslapen.Ik snel mij klaarmaken wassen,scheren en uniform aan.Zonder schoofzak met al mijn dienstzaken in de auto stappen en richting werk. Wat zou ik doen naar de dienstparking en met de trein naar werk.Of naar een zijstraat aan het station om dan vlugger op het werk te zijn zodat ik toch op tijd kon zijn,. Ik koos voor het laatste.Ik kwam daar aan en ik had nog 10 minuten voor ik beginnen moesst.Ik begon snel te lopen naar het station.Plots bleef ik staan:Etienne ge bent een gek. Ik terug naar de auto en naar huis.Ik moest niet werken.Ik had een weekje verlof van achtstallige compensatie dagen vermeerderd met een dag gewoon verlof. Wat was ik blij om terug in het bed te kunnen liggen.En wat heb ik geproffiteerd van die dagen thuis. Sindsdien heb ik praktisch al mijn vroege diensten gewisseld op officiele manier met kolegas om de hele late te kunnen bekomen. Dit is in mijn 35 jarige loopbaan aan de spoorwegen maar een maal gebeurd. een colega was er slechter af,die kwam ook eens af en die woonde niet zoals ik op 7 kilometer maar op 121 km van het werk.Die bleef dan maar hangen in de stad. Dat kan bij iedereen gebeuren.
