Het was in 1968 maar de juiste datum weet ik niet meer.Ik werkte toen nog in het goederenstation van Mechelen-Nekkerspoel.Ik had de vroege en wou naar huis met de trein,maar door een ongeval of deffekt materiaal was er geen treinverkeer mogelijk tot Antwerpen.Hoe moest ik thuisgeraken en een telefoon hadden we nog niet-dus moest ik naar de bakker bellen om te zeggen dat ik later thuis zou zijn.Maar er nam niemand op en ik besloot om maar met het fietsje naar huis te rijden.Ik had  op toen zestienjarige leeftijd nog nooit die weg van Mechelen naar Antwerpen gedaan.
Ik begon met naast de Dijle tot aan de Sint-Katelijne Poort om dan af te slaan richting Antwerpen.Mijn fiets een plooifiets.Ik maar als een gek trappen om door te rijden.
Via Walem en Kontich kon ik in Edegem afdraaien richting Mortsel.De krijgsbaan dan van Mortsel naar Wommelgem.Ik bleef duwen op de trappers om over de spoorbrug om dan in Borsbeek te geraken.Nog een kilometer of drie en ik kwam bij ons aan.
Thuis wachte mijn vader al op en ik kreeg een uitbrander van je welste omdat ik een kwartier te laat was.Toen zag hij mijn fietsje en vroeg wat er gebeurd was.Toen ik alles uitgelegd had,kreeg ik een tweede uitbrander omdat ik niet geprobeerd had thuis te verwittigen.Maar hij kon toen niet weten dat de telefoon van de bakker op de hoek deffekt was.
De afstand van Nekkerspoel via Walem en Edegem met die minifiets heb ik afgelegd in 55 minuten.
De volgende morgen moest ik terug met dat fietsje,dat normaal in het goederenstation in de bergplaats bleef
Ik was heel blij dat ik deze toer nooit meer heb gedaan met een minifiets.Later met een fiets met versnellingen heb ik het eens overgedaan en deed het in veertig minuten.
Men gelooft het misschien,twee jaar terug die route met wagen en ik had een uur nodig om thuis te geraken.
big ietie