Ik ben Ludo Geens
Ik ben een man en woon in Stekene (België) en mijn beroep is ex-magazijnier in de Antwerpse haven.
Ik ben geboren op 15/04/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: varen in de zeeuwse delta, wadvaren, fotografie en camperreizen.
Bergumermeerkotter, thuishaven Burghsluis, Zeeland.
28-07-2013
DE "CATHARINA" NAAR TERSCHELLING (deel 13)
17 juli : ENKHUIZEN - AMSTERDAM
Nog voor het ontbijt gaan we eerst diesel bijtanken (81L), kwestie van de eerste te zijn aan de pomp. Door het aquaduct van Enkhuizen komen we op het Markermeer, gelukkig staat er iets meer wind zodat de gevreesde muggen wegblijven. De wind is NO 2-4 Bft en geeft vervelende golfjes in de zij zodat het zeil gehesen wordt. We zetten weer een koers uit op het Paard van Marken en al varende kuist Sonja het hele voor-en achterdek. Het is toch bijna middag vooraleer het Paard in zicht komt. Om 12.45h zijn we op het Buiten IJ en om 13.00h aan de wachtsteiger voor de Oranjesluizen. Daar gebeurt het onheil....bij het aanmeren, Sonja heeft haar bolder al te pakken, kan ik niet goed bij de achterste bolder en stap van boord met m'n lijn. Ik misreken m'n stap en val half op de steiger, half in 't water...hoe stom kun je zijn : eerste les : nooit van boord stappen bij het aanmeren. Het resultaat is geweldig : geschaafde elleboog, rechterheup bezeerd en lendenpijn aan de andere kant. Terwijl iemand anders onze lijn vasthoudt kan Sonja mij op het droge trekken. De adrenaline giert door m'n lijf.....vlug andere kleren aan en m'n bloedende elleboog laten verzorgen, de sluisdeuren kunnen immers elk moment opengaan. Terwijl we in de sluis varen verbijt ik de pijn, nadien is het nog 10 min. varen naar de Sixhaven waar we een box toegewezen krijgen. Eens we vastliggen begin ik helemaal te verkrampen en kan geen voet meer verzetten...ontzettende rugpijn !! Zo kunnen we niet verder, we zullen "Catharina" hier moeten achterlaten 18 juli : ik heb een vreselijke nacht achter de rug, de pijn is niet meer te harden. Sonja belt Ad op die onmiddellijk in onze auto springt en ons komt ophalen. Ondertussen versiert Sonja een rolstoel bij een andere watersporter want de 300m naar de uitgang van de haven kan ik onmogelijk overbruggen. Het is nog maar 12.30h als Ad arriveert, hij eet een boterham mee, me ondertussen uitscheldend voor stomme kl....., loopt alle lijnen na, doet de zeilen voor de ramen, helpt me in de rolstoel en zegt dat hij mij nu wel lekker in het water zou kunnen kieperen. Wat een geweldige vriend heb ik toch !! In Burgh-Haamstede aangekomen duwt hij mij wat pijnstillers in de keel, schenkt koffie met koeken en als Sonja mij een uur later huiswaarts voert, voel ik mij al een stukje opgeknapt al loop ik nog wel als een wrak. Het steekt me wel dat we ons bootje nu voor enkele weken moeten achterlaten maar ik moet eerst van die rugpijn vanaf.
