Op 2 februari 1970 werd onze 3e zoon geboren. Het was spekglad die ochtend. We glibberden over een verlaten straat van de ene kant naar de andere richting  ziekenhuis, want no 3 zou in het ziekenhuis geboren worden. De kreet :"Nog één wee en dan is het er" van de vroedvrouw, gaf nog even de moed voor de laatste loodjes. En toen was hij er Mark Stefan, 8 pond en 3 ons schoon aan de haak. Heerlijk was het om in het ziekenhuis te bevallen. Iedereen pufte en zuchtte met me mee. Wim bracht diezelfde dag Gerhard en Rick naar opa en oma op de boerderij (jazeker "De Boomgaard"), waar ze 3 dagen zouden logeren.
Daar hadden ze op de deel Teun de stier. En opa had altijd gezegd:"Daar mag je niet dichtbij komen."
Gerhard schijnt het leukste spelletje uitgevonden te hebben, nl
Rick in de brokkenkar en die dan slingerend over de deel vlak voor Teun langs te sturen. Rick vond het minder aan het gekrijs te horen, zegt men.
De 3e dag mocht ik weer naar huis en Wim bracht de grootste deken mee om Mark in te doen. En... ziek dat hij was!!! Griep.
Hij had er niet bij stil gestaan dat een babydekentje handiger was.
Hij had 3 dagen tussen de bezoeken (hij bleef al op afstand) voor de verwarming gelegen.Toen de kraamverzorgster kwam, werd hij naar de logeerkamer verbannen en naar zijn zeggen gruwelijk verwaarloosd!
Twee dagen voor Mark was Ernst geboren bij Dick en Anda. En een week eerder Pjotr bij onze buurtjes Han en Riet. Dat was echt geen afgesproken werk, maar wel erg handig voor oppas en gezellig koffiedrinken met spelende kinderen om je heen.