Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 25/05/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fietsen, zeilen, met kleinkinderen leuke dingen doen enzv..
Leuk dat je op mijn blog bent komen kijken. Veel plezier en misschien tot een reactie in mijn gastenboek.
Van Estapona naar Marabella is 12 mijlen varen. Het is nog steeds erg warm. Ze noemen het hier al een hittegolf. Je kunt overdag niets doen. Een stuk zeilen is nog het koelste maar nu de wind ook minder wordt heb je er weinig aan. We hebben een tafelventilator gekocht en zodra we in de haven liggen staat die de hele dag te loeien. Dus moet je overdag rustig blijven en 's avonds als de zon onder gaat pas gaan winkelen of wandelen.
Ik ben nu aardig opgeknapt en van Henk duurt het nog een dag of twee. We denken vanmiddag verder te varen naar Marbella. Estapona is een gezellige stad is en heeft een lange boulevard. Omdat het dit weekend feest was stonden er 's avonds kraampjes met ham, worst, vis en nog veel meer, waar wij niet aan meegedaan hebben. Ook waren er veel kraampjes met prulletjes. Heel druk maar gezellig De douches op het strand zijn hier leuk aangekleed.
vliegende vissen die worden gedroogd en dan gerild.
Toen wij de volgende dag terug gingen varen naar Spanje was ik heel beroerd en had buikloop. Ik heb onderweg, de rest van de dag en avond liggen slapen. Henk had het ook maar niet zo erg. Wij denken dat het misschien wel komt van de thee die wij aangeboden hebben gekregen van de tapijtman. Ik begin nu een beetje op te knappen en Henk ligt buiten zijn uiltje te knappen. We drinken veel thee en eten droge koekjes en hopelijk gaat het vanzelf weer over. Dat was dus Marokko. Wij liggen nu in Estapona en hoppen hierna verder de middellandse zee op. Hartelijke groetjes van ons uit het mooie Spanje.
Een paar foto's vanaf het dak van een oude moskee uit Marokko.
Als je wat van de cultuur van Marokko wil zien dan moet je naar een stad rijden. Wij zijn met de taxi naar de oude stad van Tetuan gegaan en kregen een gids mee. We mogen blij zijn dat we heel overgekomen zijn want wat reed die man hard. Af en toe keken we elkaar aan van als dat maar goed gaat. De oude stad is 500 en nog wat jaren geleden gebouw op een berg. Er zijn in die stad lange smalle straatjes kriskras door elkaar heen. Als je hier alleen loopt verdwaal je. De gids bracht ons natuurlijk naar de tapijtjes en prulletjes. We konden er niet voorbij komen. We hadden iets van glas gekocht en ik wilde het in een doosje hebben. Ze deden net of ze het niet begrepen. Thuisgekomen pak ik het uit en was het kapot.
Het was inmiddels al 2 uur en we hadden nog niets gegeten. Eten doen we hier maar niet, we hadden het wel gehad en hebben ons toen maar weer terug laten brengen naar de haven.
Op het terras in de haven was het heerlijk koel. We wilden wat eten bestellen maar we waren te laat of te vroeg. Later zei de ober, dat we een broodje kabab konden bestellen. Gelukkig maar want we hadden best trek gekregen na die wandeling door de stad.
Toen we weer aan boord waren hebben we de waterslang op ons gezet. Het was een hete dag.
We hadden 's avonds geen zin aan koken en zijn gaan wandelen naar het gezellige gedeelte van de haven. Er was ook nog een Marokkaans marktje en life muziek. Om tien uur werd het heel erg druk. Het eerste restaurant had geen vis en het 2e restaurant had nog één soort vis en die hebben we besteld. Het was goed klaargemaakt.
Hier in deze omgeving waren de straten versierd met vlaggen omdat de Koning van Marokko hier ergens op zijn zomerverblijf was. We hebben het paleis nog gezien maar konden moeilijk in de auto een foto maken.
Het eerste stuk varen hadden wij onderweg veel hoge golven. Later ging het wel. In de straat van Gibraltar en moesten wij een aantal keren voor vrachtbotenuitwijken. Toen we even langzamer vaarden zagen we een zeeschildpad voorbij zwemmen. Zie foto. Af en toe zag je ook wel dolfijnen maar die kwamen niet in onze buurt.
In Smir aangekomen moesten wij allebei papieren invullen, naar douane en dokter. Dokter, zeiden wij, en waarvoor dan wel? We begrepen er weinig van maar wat ik wel verstond wasinfluenza. We moesten weer aan boord. Na een uur wachten moest Henk meekomen en alles was zo geregeld. Geen dokter en douane kwam er aan te pas. Het leek voor hun heel interessant maar wij snapten er niets van. Later hoorden we van anderen dat ze dat altijd op die manier doen. We vonden die mensen daar een beetje arrogant.
Je kunt goed in deze haven liggen. Aan de andere kant zijn er restaurants en een groot hotel wat er prachtig bij ligt. Vol met bloeiende planten, groen gras, bomen en een heel groot zwembad. Echt voor de rijken. Verderop is een klein supermarktje, geldautomaat en mooie stranden. Dat was het wel zon beetje.
Wij liggen hier vlak voor de berg van Gibraltar en naast de haven is een klein vliegveld. Je ziet ze aankomen en weggaan. Gelukkig zijn het er maar weinig.
De stad stelt niet veel voor. Het is een lange straat (voor de berg) met overal winkels. Het is zondag dus kon ik mijn geldbuidel thuislaten.
De vorige keer toen wij hier waren zijn we met de huurauto de berg opgeweest. Dat hebben jullie al kunnen lezen in onze weblog.
De volgende dag als alles meezit gaan we een oversteek maken naar Marokko, Afrika. Het is 25 mijl varen. Het lijkt me erg spannend. Wie weet wat ons daar allemaal te wachten staat. Bij Port Marina Smir kunnen wij zonder problemen naar toe.
Wij varen terug naar Chipiona om een brief op te halen en daarna gaan we richting Middelandse zee. Het is 15 mijl varen en we hebben halve wind. Het wordt een lekker tochie
Na een leuke tijd gehad te hebben met Norman, Tieneke, Isa en Rosa zijn ze vertrokken naar Madrid om daar een aantal dagen te verblijven en wij varen straks weer naar een andere haven. We zijn bij ze op de camping geweest en hebben daar in het zwembad gezwommen en zij zijn bij ons een aantal dagen aan boord geweest. De kinderen hebben met de bijboot kunnen spelen en leren roeien, 2x naar het strand en daarna met de waterslang ons lekker afgespoeld. Het was weer erg warm maar beter dit dan regen.
Het is dinsdag 28 juli en we gaan naar Isla Cristina waar Norman met zijn gezin ook naar toe komen. Ze hebben een week in Olhäo, Portugal gezeten. Met dat ik achter de computer zit heeft Norman gebeld dat ze al op de plaats van bestemming zijn aangekomen en vroeg aan ons wanneer wij aankomen. Wij kunnen er pas om 6uur binnenlopen vanwege de eb en vloed. Het is nu 1 uur en met een half uur vertrekken wij ook. Tot zover maar weer en allemaal de hartelijke groeten van ons uit het mooie Spanje olé.
Met de fiets rondom de stad gereden en hebben daar prachtige parken gezien. Wij zijn in een 45 meter hoge toren geweest, Torre Tavira, die eens in het bezit was van een gegoede familie uit de 18e eeuw. Boven een prachtig uitzicht over de hele stad. Binnenin is een camera obscura die scènes uit de stad laat zien. Je kunt de autos zien rijden en de mensen van heel dichtbij bekijken. Smalle straten kris kras door elkaar heen.
Voor anker gelegen in de baai La Ahogao. Prachtige baai en er liggen veel kleine motorbootjes. Er is een klein strandje en daar wordt heen en weer gevaren. Erg druk.
We hebben weer heerlijk om de boot gezwommen. Al zwemmende kun je goed zien dat er een baard groeit aan de onderrand van de boot. Henk kon het niet laten om het schoon te maken. Hoe langer je het laat zitten hoe moeilijker het gaat eraf.
Ik ben 
