20-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

er zijn steeds meer dagen
waar waarheid zich gedraagt
als een dief in de nacht
en inzicht wordt meegenomen
als diepgang wordt gevraagd
maar de geest ongrijpbaar wordt geacht;
als door een troebele leegte lijkt belaagd

vaker dan ik nachten leen
ontgaan mij de raakvlakken
op de cirkel om me heen
het lijken zwarte wakken
die het denken laten steken
waar bloemen buigen voor geween

ik spreek over gevoel
dat in denken is verdwaald
van wazig gewoel
dat nog weinig in licht vertaalt
en woorden als stenen
voortstuwen op de oceaan

het maakt ook niets uit
of men begrijpt wat ik bedoel
de eigen weg dient men
immers toch alleen te gaan

18-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik ben ook maar een mens
zo sterk en kwetsbaar
kwetsbaar sterk

balancerend op de grens
van geven en ontvangen

ontvangend incasseren
hartgrondig geven

soms dood en doodlevend
vaak door ik weet niet wat gedreven

hij die zegt je bent mooi
of hoi, jij ja, die jij

het wordt in mijn hart geweven
als je hoofd in een eeuwig moment
rust tegen mijn zij

het maakt mij even heel
het schept uit alleen een wij

14-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

alom mij heen
bestaat al jaren
een Cordon Sanitaire

cellen waarin rollen
veelal grijs getint
of zo de gezetene bemint

zacht en lieflijk bedrukt,
nadat de stoelgang is gelukt,
het strijken ondersteunt

soms in vaart,
met haastige spoed
doch vaak, zo niet steeds meer,
nadat er eerst hortend en stotend
lijfelijk is gekreund

op wat in donkere kleuren
met een plons neerstort
in een reeds vooruitgesnelde vloed

*

in deze kamer
klein van omvang echter
met een hemelshoog plafond
is men aan de ander gelijk

men laat iets achter
stevig dan wel drassig van aard,
waterig of herkenbaar rond

zelfs geen hoogwaardigheidsbekleder
ontkomt aan dit ritueel
en zet het verteerde aan de dijk

zo gezegd:
de mens is aan de ander gelijk

13-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

12-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

een kwelgeest
vecht met mij in een
doodlopende straat

die het waarom
steeds dieper uitholt
zodat mijn denken
het gebroken wezen
niet verstaat

en in het hart lijkt
de hoop gedoofd,
wordt vreugde gelaakt


de dag
weet zich al jaren
van vrijheid beroofd



(fictief)

11-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

uit de struik
met eeuwige bloemen
vol van kleur
en zachte geuren

waar engelen tijdloos
aan alle zijden
de Onzichtbare bekoren

wordt met
liefdevolle zorg,
nog zonder een
uitgesproken naam,

de Oermaagd geboren

08-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

het wijdse
en ongrijpbare
zo de schepping is

ben ik ook


aanraakbaar
met handen
maar dan zo
gering van lijf

zo ben ik ook


ja, de voeten geaard
maar de geest
onpeilbaar diep
ze kan nochtans leeg zijn

of gestuurd worden door
een bovennatuurlijk brein

ik voel leven
op weg naar de dood
zie de zon in mist
ervaar ijs in warmte
van een schoot


zo de schepping is

ben ik ook

08-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

07-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

door de ogen
van die dichter

zie ik weer
even een kind

woorden vloeien
ogen boeien
de lippen juichen

het spel van spellen
wordt ontwapenend
en luid bemind

06-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

soms is licht verder
dan de dag van morgen
en lijkt hoop begraven
in het rulle zand

het rad van avontuur
draait alleen op een
angstige verwachting
weet van geen stoppen
is durend heet van vuur

opnieuw bevallen
in het leven laat
eeuwigheid voelen

ook al sta je
dan niet alleen
vaak is niets moeilijker
te begrijpen
dan wat heiligen met
inzicht en overgave
bedoelen

03-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

02-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

oranje feestte fel
in blauw
toen de schaduw
zich mateloos
aan levens klampte

langzaam verkleurde
mijn gevoel in ongeloof
en werd ik ziende blind

toen een werkelijkheid
met lijven smeet
en traag
de waarheid in
mijn geheugen stampte

de menigte bleek
een machteloos kind

01-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

hoe mooi is mooi
als ik lagen schraap
van ogen

en je huid schuur
met mijn vergeelde nagels
die vergankelijke schoonheid
aanschouwelijk maken

hoe vol is je leegte
als ik jouw adem
opvang in stoffen zakken

voel jij dan nog
waar licht voor staat
als de avond rust in
verkalkte kransslagaders

als ik je naakt zie
neen, met het kleed nog aan,
dan hoor ik gisteren roepen
en luister naar de blik
in je gestalte

29-04-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

voel eens hoe de wind waait
als lange tijd geleden
hoe zacht hij spreekt
en aait langs je haar
hij draagt de geuren
voorbij mijn inademende neus

ik heb het gemist,
zoveel jaren;
de lach van de lucht
het zicht op licht
zomaar, zonder
op enige bedoeling te varen

neen, ik heb mij niet vergist
het raakt even
aan geluk en zo intens

op het verleden
hoef ik mij niet dood te staren
ik zie weer uit naar morgen

het hart gevuld
met een liefdevolle wens

27-04-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

26-04-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

hier ben ik weer
terug
van weggeweest

was spelend op zoek
naar een andere sfeer

bad mijn muze
opnieuw
kleur te bekennen

of op zijn minst
rijmloze ingevingen
zo te schikken
dat ik mijn inborst
mocht herkennen

de bloesem
was niet inferieur;
van mindere kwaliteit

maar het zaad
bleef ik zelf

het heeft niet
tot een hoogwaardige
veredeling geleid

26-04-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

als de morgen ontwaakt
nadat mijn ogen rust vonden
in de eeuwige nacht

die, indien ongestoord,
een flits is van twee tellen
of een fractie tussen een trage
inslaapouverture en
een vermoeiende finale

welke laatste op weerstand lijkt
om resterende hoop bij elkaar te rapen
die door dromen is platgewalst
en pas na het ochtendgebed
van regelmatig keren van zij naar rug
op andere zij
de onrust allengs bevordert

zodat ten einde het hemelse
verandert in plichtmatige dwang
die dekens van zich afgooit
als in een wederkerende aardbeving

om weldra de lach
weer een spiegelende glans
te geven zoals vermeld
op de tube met een
bigsmilende dame
waarin ik mijn eerste
frustraties wegknijp

en als de deur zich achter mij sluit
schakelt de vooruitgang over op
de automatisch piloot


zo maak ik mijn
jeugddromen waar;
nacht na nacht

23-04-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

20-04-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

heden is overleden
onze juffrouw tok
onder druk van
medebewoners
werd zij door ieder
aangerand en
toch gemeden

zij tobde al lang
met haar tenen
aan iedere poot
wildgroei bleek haar deel
maar ondanks hoger ingrijpen
werd het haar te veel

vanochtend tegen
onze kloostermuur
rond tien uur
werd zij ontzield aangetroffen
de ogen nog geopend
de laatste uren bleken slopend

de dag ervoor legde ze
nog onverwacht
haar laatste en grootste ei

het waren de mieren
die hun laatste eer betoonden
en aan de afbraak begonnen
in groten getale, zij aan zij

20-04-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm