Zielsbedrog
ik wandel zo graag met de vredige waan dat de nacht zich gedraagt als een goede vrind
maar in de oude sporen van mijn voortbestaan drijven dromen weg met een noordwestenwind
nu brengt u terecht zonder enige schroom ter sprake waarom juist in die waairichting idealen verdwijnen
vaak gepaard gaande met regen en ander hemelbraken die hoge torens en menig boom ernstig doen kwijnen
het antwoord ligt zo voor de hand mijn waarde en vraagt geen enkel diep of wijsgerig betoog
toen eens dit donderend geweld bedaarde zag ik plots, dat mijn ziel, onverhoopt, zelf de prille lente bedroog
23-09-2010 om 19:00
geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm
|