Stand-up comedy
is een uit Amerika overgewaaide vorm van theater, die inmiddels niet meer uit
België en Nederland weg te denken is.
Stand-up comedy
is een kunstvorm die oorspronkelijk uit de Verenigde Staten komt. Tijdens de
voorstelling houdt de comedian een monoloog tegen het publiek. Maar toch wordt
het zo gebracht dat het net een dialoog lijkt. Dit 'gesprek' is in principe
voorbereid en wordt meestal op een spontane manier gebracht, alsof de artiest
tegen zijn vrienden praat. Timing, accenten, gelaatsuitdrukkingen, gebaren,
imitaties en geluidseffecten vormen de ingrediënten waarmee de comedian speelt.
Ontstaan
Deze kunstvorm is ontstaan aan het begin van de jaren 50 als reactie op het
bestaande amusement in Amerika. Vanaf het eind van de 19de eeuw is 'vaudeville'
een belangrijke Amerikaanse theatervorm. Goochelaars, dansers, buiksprekers en
comedians traden op in deze shows, die meer geïmproviseerd verliepen dan de
Broadwayshows.
Bezuiniging
Toen het in de jaren dertig heel slecht ging met de economie (de depressie)
werd het Vaudevilletheater te duur. Veel clubs sloten hun deuren, andere clubs
gingen over op een theatervorm waar minder personeel voor ingehuurd hoefde te
worden. Comedians moesten in hun eentje een zaal kunnen vermaken. Bovendien
moest deze show een losser karakter hebben, zodat mensen zich niet geremd
zouden voelen veel drank te bestellen. De inhoud van deze shows kwam meestal
neer op het vertellen van moppen, die vaak niet door de comedian bedacht waren.
Verandering
Mort Sahl was de eerste comedian die het helemaal anders aanpakte. Hij droeg
gewone kleren en sprak vrijuit over wat hem bezig hield. Hij wilde het publiek
niet alleen laten lachen, maar ook aan het denken zetten. Bovendien schuwde hij
het niet om openlijk zijn oordeel uit te spreken over allerlei groepen in de
samenleving. "Is there any group I haven't offended?", werd één van
zijn gevleugelde uitspraken.
Latere stand-uppers ontwikkelden het genre verder. Woody Allen sprak met zijn
literaire grappen vooral een intellectueel publiek aan, terwijl Lenny Bruce de
nieuwe generatie van 'sick-comedians' aanvoert. Hij improviseerde rond bepaalde
thema's, zoals jazz-musici met muzikale thema's improviseren. Aan de hand van
vaste blokjes laat hij zich meeslepen door zijn eigen associaties, ter plekke
filosoferend over de thema's waar hij grappen over heeft.
Vergelijking
Hoewel het Nederlandse cabaret zich grotendeels baseert op de Europese
tradities, is er oppervlakkig gezien ook een grote gelijkenis met de
Amerikaanse stand-uppers. Wim Kan en Toon Hermans verkleinden al de afstand
tussen publiek en artiest door hun huiselijke manier van spreken en hun
herkenbare onderwerpen. Freek de Jonge ging met uitsluitend wat losse
aantekeningen het podium op om de voorstelling in de try-outs te laten
ontstaan. Toch hebben deze cabaretiers veel meer de intentie een
theatervoorstelling te maken.
Nederlandse stand-up
Raoul Heertje introduceerde in 1990 stand-up comedy in Nederland. Hij wilde
experimenteren met de principes en technieken van de Amerikaanse stand-up. Zijn
gezelschap, the Comedytrain, ging op zoek naar plaatsen waar zij aan de
Nederlandse variant van stand-up konden werken. Veel jong talent deed ervaring
op in de Comedytrain, die langs cafés trok en later ook een eigen uitvalsbasis
kreeg in café Toomler in Amsterdam. Ook de huidige grote sterren van het
cabaret zoals Hans Teeuwen, Theo Maassen, Najib Amhali, Sanne Wallis de Vries
en Lennette van Dongen, deden ervaring op in de Comedytrain.
De wekelijkse kip verdelen was nooit makkelijk -
Beslissen welk stuk kreeg wie!
Het was een groot gezin voor één enkele kip.
De kippenborst werd in tweeën gesneden:
De ene helft voor mijn vader
De andere opnieuw verdeeld
onder mijn twee broers, elk een vierdepart.
Mijn moeder kreeg een bil.
De andere bil ging naar mijn tantes,
En wij, de kinderen, kregen de vleugels,
De ribben en de rug, de grootte van de stukken
Aangepast aan onze leeftijd het was nooit genoeg.
De kip verdelen was niet makkelijk.
Mijn moeder wilde steevast het karwei vermijden:
Mijn tante Roonak worstelde ermee.
Ik zal niet met
de noorderzon verdwijnen
Ik kom altijd als aan een elastiekje terug
Eens zal ik als het zonnetje in huis verschijnen
is het niet razendsnel, dan is het vliegensvlug
Ik ga niet met man en muis ten onder
Ik zal niet voor dag en dauw vergaan
En dat had je zwart op wit kunnen weten
Ik kom uit een spreekwoord vandaan
Als je een
rechte tunnel vanuit België dwars door de aarde graaft, is de eindbestemming
waarschijnlijk Fiji. Fiji is een eilandengroep met 1 groot eiland en 300
kleine. Het ligt midden in de Grote Oceaan, letterlijk aan de andere kant van
de wereld, vlakbij Australië.
In 1643 wordt Fiji ontdekt door de Nederlander Abel Tasman. De verhalen die hij
vertelt over de eilanden, zorgen ervoor dat er meer dan 100 jaar geen andere
ontdekkingsreiziger naar Fiji durft te gaan. Hij vertelt over de gevaarlijke
koraalriffen waar veel schepen schipbreuk op lopen. Maar zijn verhalen over de
kannibalen maken het meeste indruk.
Kannibalisme
Tot halverwege de negentiende eeuw aten Fijiërs mensen. Dit gebeurde niet
zomaar en niet door iedereen. Alleen priesters en stamhoofden aten mensen (soms
deelden ze de resten met andere leden van de stam) en alléén van hun vijanden.
Dit gebeurde tijdens een ritueel. Er werd speciaal bestek voor gebruikt: een
soort lange vork, omdat het menselijk vlees de lippen van het stamhoofd of de
priester niet mocht raken. Het was een teken van ultieme wraak en macht over de
vijand. Ook geloofden Fijiërs dat de priesters of stamhoofden - en daardoor de
hele stam- door het eten van mensenvlees meer kracht zouden krijgen.
Ook in Europa
Veel mensen vinden het idee van kannibalisme barbaars. Toch was het eeuwen
geleden in bepaalde gebieden van Europa ook gebruikelijk om vijanden te eten.
Een Roemeense vorst uit de vijftiende eeuw, Vlad Dracula, had bijvoorbeeld
enkele soldaten van de Turkse invasiemacht op zijn menu staan.
Tegenwoordig
Behalve verhalen en attributen in een museum, is er in Fiji niets meer te
merken van het kannibalisme. Voor verwelkomingen gebruiken Fijiërs bijvoorbeeld
het woord: 'Bula!'. Dit betekent letterlijk: 'leven'. Hiernaast heeft het nog
andere betekenissen zoals: 'hallo', 'welkom', 'hoe gaat het?' en 'proost!'.
Toeristen worden soms zelfs uitgenodigd om met een familie mee te eten. En nee,
er staat dan geen mensenvlees op het menu. Reken dan maar op heerlijke verse
vis, kokos en ananas.
Zie jij ook
weleens mensen lopen met een grote tatoeage op hun arm? Of met een piercing in
hun wenkbrauw? Mensen versieren hun lichaam steeds vaker.
Tatoeages zijn eigenlijk
al erg oud. Lang geleden, toen mensen nog in berenhuiden rondliepen, was de
tatoeage zelfs onmisbaar. Door middel van versieringen op de huid kon je laten
zien bij welke stam je hoorde. Later kreeg het ook een religieuze functie en
werd de tatoeage gebruikt om status in de maatschappij te benadrukken.
Verandering?
De argumenten van iemand die zijn lichaam versiert met sieraden en tatoeages in
onze maatschappij, zijn niet heel anders. Het is een manier om jezelf te
onderscheiden en een bepaalde groep mensen te vertegenwoordigen. De
statusverhogende werking van sieraden zien we goed terug bij rappers, die
zichzelf met zo veel mogelijk glitter en goud ('bling' genaamd) opsieren.
Tijdelijk of
permanent
Een sieraad is een tijdelijke versiering. Een piercing heeft een meer permanent
karakter (de piercing kan weer worden verwijderd, maar in eerste instantie
blijft het gat bestaan) en een tatoeage neem je in principe voor het leven.
Laser
Wil je er toch vanaf, dan kun je sinds enige jaren de tatoeage met laser laten
verwijderen. Dit gaat niet zonder pijn en brengt gezondheidsrisico's met zich
mee. Sommige inktsoorten laten namelijk gifstoffen in het lichaam achter
wanneer er met een laser overheen wordt gegaan.
De Sahel ligt langs de zuidrand van de Sahara. Het is een niet duidelijk begrensd overgangsgebied tussen de Sahara-woestijn in het noorden en de vochtige savannen van de Soedan-zone in het zuiden.
Dit overgangsgebied is zo'n 200 tot 400 kilometer breed. Van west naar oost strekt de Sahel zich uit over grote delen van de landen Senegal, Mauretanië, Mali, Burkina Faso, Niger, Tsjaad en Soedan.
.
Oever
Van nature is de Sahel een gebied met woestijnsteppen, steppen en droge savannen. Het woord Sahel komt uit de Arabische taal. Letterlijk betekent het 'oever'. Voor Arabische kooplieden was de Sahel de min of meer groene oever van de woestijn, die ze na een wekenlange tocht door de Sahara bereikten op weg naar de kust langs de Golf van Guinee.
Tropische zone
De Sahel ligt in de tropische kuststreek tussen 12º en 20º N.B. Kenmerkend voor veel tropische gebieden is een seizoensritme dat wordt bepaald door natte en droge tijden. De natte seizoenen vallen daarbij voor een groot deel samen met de perioden van de hoogste zonnestand. Naarmate een gebied binnen de tropische zone verder van de evenaar af ligt, nemen de natte perioden in lengte af en wordt de periode van jaarlijkse droogte langer. Gebieden met slechts een korte regentijd zijn zeer kwetsbaar.
Kwetsbaar
De Sahel is zo'n kwetsbaar gebied. Bijna alle regen valt er in de maanden juli, augustus en september. De landbouw is van dit korte regenseizoen volkomen afhankelijk. Vaak valt de regen in de vorm van hevige stortbuien, waarbij veel water langs de oppervlakte weg stroomt zonder in de bodem door te dringen.
Onvoorspelbaar
Hoewel de neerslag in Sahel berekend over een periode van enkele tientallen jaren gemiddeld 250 tot 600 mm per jaar bedraagt, is de jaarlijkse variatie groot en onvoorspelbaar. Naast jaren waarin de gemiddelde neerslag wordt overtroffen, komen ook jaren voor die veel droger zijn dan het gemiddelde en dat betekent dan vrijwel onmiddellijk misoogsten.
Er zijn plekken waar ik zonder glimlach niet meer langs kan. Ooit is daar een grap verteld, een kus geroofd, iets voor het eerst gedacht. Ter hoogte van mijn oor, bijvoorbeeld, heb jij me op een nacht beloofd dat eeuwigheid een leugen is, maar dat het daarom tussen ons niet minder lang gaat duren. Meer woorden waren er niet nodig een mond spreekt van zichzelf al mooi en huid heeft een geheugen. Jij blijft mijn hals, mijn navel, mijn holte van mijn knie voor altijd bij. Zonder glimlach kan ik aan geen plek voorbij.
De volledige site van het kasteel van Jehay, compleet met kapel, tuin en dorp, werd gebouwd tussen bossen, vijvers en weiden. De stroom van Paix-Dieu is eveneens dichtbij gelegen. Twee kastanjedreven vullen de rijkdom van de site prachtig aan. In de Middeleeuwen duidden de monniken van Aulne deze streek al aan als 'sylva', ofwel belangrijk bos. Het park rond het kasteel is ook nu nog een van de mooiste parken van de Provincie Luik. Het strekt zich uit aan weerszijden van een laan, waar een lindendreef op uitkomt. De laan wordt van de buitenwereld afgesloten door een monumentale poort met een gietijzeren hekwerk. Laantjes, taxusbosjes, vrijstaande bomen en een arboretum zijn alle op zorgvuldige wijze aangeplant. De bezoeker treft in deze tuin niets aan dat daar bij toeval is beland. Twee poorten geven toegang tot nog twee andere lanen. Een haagbeukenlaan van tweehonderd jaar oud omringt de slotgrachten en herinnert ons aan het park zoals het vroeger was. Aan de oostzijde bevindt zich een oude ijskelder, bereikbaar via een smal, laaggelegen pad dat parallel loopt met hoofdlaan. Hier zijn de overblijfselen zichtbaar van een andere oude haag.
Rond 1130 verkrijgt Henri de Jehain zijn vrijbrieven, waardoor hij deel uitmaakt van de oude aristocratie van het Luikse land. Zijn nazaten onderscheiden zich als ridders tijdens de oorlogen door hun gewapende deelname voor het prinsdom Luik. Het kasteel gaat later over in handen van enkele andere families die tijdens het Ancien Régime groot aanzien genoten. Een telg van de familie de Mérode, wordt tijdens de Dertigjarige Oorlog gouverneur van de stad en het
kasteel van Luik. Het gaat hier om Jean de Mérode. In 1680 wordt de familie van den Steen de trotse eigenaar en blijft dat ook tot de recente aankoop van het kasteel door de Provincie Luik. Tijdens de oorlog tussen de familie Horne en de familie de la Marck, werd het kasteel gedeeltelijk verwoest. De noodzakelijke heropbouw gebeurde in de 16de en 17de eeuw en was bepalend voor het huidige uiterlijk van het kasteel. De architectuur dankt haar bijzondere gezicht aan de dambordgevel die is opgetrokken in een combinatie van witte zandsteen en bruine baksteen. Het geheel is opgesmukt met torens en slotgrachten, en bestaat uit vier verschillende bouwvolumes, die door binnenplaatsen en bruggen over de slotgrachten verbonden worden.
Het L-vormige kasteel werd grotendeels aan het begin van de 16de eeuw gebouwd. De westvleugel grenst direct aan de slotgracht. Het is een typisch gotisch bouwwerk. De indrukwekkende gevels in kalksteen die de binnenplaats omzomen zijn daarentegen ontegensprekelijk 19de-eeuws. Hun stijl is neogotisch. Ze werden tussen 1860 en 1864 heraangelegd door de architect A. Balat.
De bijgebouwen en de oude boerderij op het domein zijn bij ingrijpende verbouwingen voorzien van nieuwe venster- en deuropeningen en van trapvensters. Ze worden ingesloten door twee vierkante hoektorens uit de 17de eeuw. De ruime schuur die vroeger het erf afsloot werd afgebroken. Nu biedt een majestueuze torenpoort toegang tot het geheel van park, kasteel en boerderij. Het portaal wordt bekroond door een wapensteen van de familie de Mérode-Lynden uit 1622 en biedt toegang tot een binnenplaats geflankeerd door twee trapgevels uit de 19de eeuw. De oorspronkelijke poort, die uitkwam op een ophaalbrug, werd vervangen door een boogpoort.
De kasteelkapel, dicht bij de toegangspoort van het kasteel gelegen en voorzien van een kleine begraafplaats omringd door water, is nu de parochiekerk van Jehay, gewijd aan Saint-Lambert. De ingang bevindt zich nu aan de kant van het dorp. De hoofdbeuk uit de 16de eeuw bestaat uit zandsteen en werd rond 1635 gerestaureerd. In datzelfde jaar werd de vierkanten toren toegevoegd met een klein leistenen dakpaviljoen
.
DIEREN NIET TOEGELATEN
Kunstliefhebbers zullen in verwondering staan bij de uitgebreide en veelzijdige collecties: meubilair, zilverwerk, schilderijen, wandtapijten, boeken, ...
.
Naast het bezoekersonthaal, de winkel en een gezellige ruimte ontdek je ook tentoonstellingszalen. De oude paardenstallen vormen het decor voor tijdelijke tentoonstelling over tal van thema's.
Een echte aanrader!
ps.
19/03/13 - 21u06 Bron: Belga Krant HLN
Schilderij van Brueghel ontdekt in kasteel van Jehay
In het kasteel van Jehay, in de provincie Luik, is een schilderij van Brueghel ontdekt. Volgens de provincie zou het om een werk van Pieter Brueghel de Jonge gaan.
Het kleine schilderij op hout werd ontdekt tijdens werken. Op basis van de elementen in haar bezit meent de provincie dat het wellicht om een schilderij van Pieter Brueghel de Jonge gaat. Het werk zou geschilderd zijn tussen 1615 en 1620.
Het schilderij toont het gezicht van een man die een schilderspalet vasthoudt, wat doet vermoeden dat het om een zelfportret van een Vlaamse schilder gaat.
Het schilderij is gerestaureerd. Het grote publiek kan het werk bekijken van zodra het toeristische seizoen begint. Het kasteel van Jehay ligt in Amay.
Gesloten op maandag.
Laatste toegang om 17u.
Groepsbezoeken: het hele jaar op reservatie.
Zondagen in juli en augustus (behalve 1e zondag van augustus), rondleiding in het kasteel om 14u en 15u30 (inbegrepen in de toegangsprijs).
Tarief kasteel: 5 per persoon.
Tarief park: 2,50 per persoon.
Kinderen jonger dan 6 jaar oud : gratis.
Huur audiogids: 1,-.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
