In het dagelijkse leven kan er van alles gebeuren dat schade oplevert.
Gezinnen, bedrijven maar ook de overheid lopen elke dag financiële risicos.
Verzekeringen dekken deze risicos af. Hierbij geldt: hoe meer risico, hoe
hoger de premie.
Verzekeringen ontstonden doordat mensen beseften dat het noodzakelijk
was om zich te beschermen tegen het noodlot. In de eerste zelfvoorziende
leefgemeenschappen was deze behoefte er niet.
Economische oorsprong In het Babylonische Rijk (2500-1000 v.C.) ontstond voor het eerst bewuste
overschotproductie: men maakte meer dan nodig was voor de eigen behoefte. Zo
ontstond er handel en dat was aanleiding tot transport. Maar omdat handelswaar
een kostbare lading vormde, bracht het vervoer risicos met zich mee. Dit was
de aanleiding om te zoeken naar een soort verzekering.
Polis
Om zeker te kunnen weten hoeveel handelswaar er was, werd er een inventaris
gemaakt. Dit gebeurde op twee kleitabletten. Een ervan was voor de
verzekeringnemer en de ander kreeg de verzekeraar. Dit soort documenten
mochten alleen onder gezag van de heerser gemaakt worden. Omdat die heerser
meestal aan de leiding stond van een stad(staat), werd er gesproken van een
polis. Dit woord gebruiken we nu nog steeds.
Pionier
De Babylonische koning Hammourabi (1792-1750 v.C.) was in veel opzichten een
pionier van verzekeringen. In zijn beroemde code van Hammourabi (Louvre,
Parijs) waren namelijk al teksten opgenomen over hypotheken en
arbeidsongeschiktheidswetten! Arbeiders die hij aan zijn gebouwen liet werken,
konden bij een bedrijfsongeval een schadevergoeding krijgen. Dit kregen ze
trouwens alleen als ze daarna niet meer konden werken voor hun kost.
Soorten verzekeringen
Sociale verzekeringen worden geregeld door gespecialiseerde sociale fondsen,
als onderdeel van de collectieve sector. Denk aan organisaties als (Uitvoering Werknemersverzekeringen) en (Sociale Verzekeringsbank).
Werknemersverzekeringen zijn verplichte verzekeringen voor mensen
in loondienst en zijn vooral bedoeld om het verlies aan inkomen op te vangen.
.
Volksverzekeringen zijn algemene verzekeringen voor alle inwoners
en daarom beginnen alle afkortingen ook met de A van algemeen.
Ziektekostenverzekering: sinds 1 januari 2006 NL is er één (nationale)
Zorgverzekering. Deze bestaat uit een verplicht basispakket en vrij
gekozen aanvullend pakket. België de hospitalisatieverzekering bestaan al lang.
Particuliere verzekeringen: deze zijn doorgaans niet verplicht.
Schadeverzekeringen: deze dekken het financiële risico dat ontstaat
als gevolg van een onzeker voorval. Hier geldt bij het economische
afwegingsprincipe van kosten tegen risico. Als je denkt dat de kosten niet
opwegen tegen de te verwachten financiële risicos, kun je er voor kiezen
om jezelf niet te verzekeren. 4. Brandverzekeringen, niet vergeten deze op tijd eens aan te passen, want een mens doet veranderingen in zijn huis maar vergeten de aanpassing idem voor brandmelders kost niet veel en het helpt veel schade te voorkomen.
Animeren betekent letterlijk tot leven wekken. Animeren is iets laten
bewegen wat zelf niet kan bewegen.
Eigenlijk zijn animaties zijn in het algemeen niets meer dan een serie
opeenvolgde dias. We zien dit omdat onze hersenen snel opeenvolgende beelden
niet afzonderlijk onderscheiden, maar vertalen in een continue beweging.
Tenminste, wanneer de hoeveelheid beeldjes per seconde en de hoeveelheid
verschillende beeldjes per seconde, klopt.
Handwerk
Er zit meer handwerk in het maken van computeranimaties dan je op het
eerste zicht zou denken. Ook hier begint alles met schetsen. Hierna worden
modelsheets en storyboards gemaakt. Voordat de computer er aan te pas komt is
al heel wat handwerk verricht.
Celanimatie
Traditionele (tekenfilm) animatie wordt ook wel celanimatie genoemd: de
bewegende onderdelen van ieder beeld (frame) word met de hand getekend en
overgebracht op een transparant medium (cel). Die worden stuk voor stuk
gefotografeerd met een speciale (Rostrum) camera en achter elkaar geplaatst
en overgebracht op film of video.
Computeranimatie
Ook bij computeranimatie worden beelden achter elkaar geplaatst tot een
film, maar er zijn grote verschillen in de werkwijze. Bij 3D computergraphics
zijn het ontwerpen van de objecten (modelleren), het ontwerpen van de scène,
omgeving of verhaal (ensceneren) en het integreren van die 2 tot een film
(renderen), drie gescheiden fases in het proces. Bij de klassieke celanimatie
gebeurt dat min of meer tegelijkertijd.
Wiskunde
In de eerste computergraphics werden objecten samengesteld uit drie
dimensionale geometrische vormen (kubus, blok, cylinder, kegel) van
verschillend formaat. Met de huidige techniek wordt een object of figuur
opgebouwd uit vormen met meer vlakken. Een object is op dat moment eigenlijk
niet meer dan een (complexe) wiskundige formule.
Vormen en figuren
In technische animaties worden de objecten vanaf de eerste vormen met de
computer samengesteld. Basisvormen kunnen zó worden gemanipuleerd en gecombineerd
op een beeldscherm dat er iedere vorm mee kan worden gegenereerd. Het inbrengen
van figuren (mensen dieren, robots) in de computer is veel werk. Op gips of
kleimodellen wordt een virtuele draadstructuur aangebracht gebracht die na
scanning als x, y en z-assen door de computer wordt verwerkt tot een
computermodel. Op een aantal knooppunten van die assen worden handles
aangebracht die het mogelijk maken de vorm te veranderen.
Makkelijker animeren met
software
Nog niet zo lang geleden was het maken van 3D-animaties erg
specialistisch werk, maar de verkrijgbaarheid van software als Macromedia Flash
(2D animaties) en Studio3Dmax hebben het maken van computeranimaties binnen het
bereik van iedereen gebracht. Vanaf dat moment beginnen ook kunstenaars het
medium te verkennen.
Lodewijk XVI regeerde van 1774 tot 1791 over Frankrijk. Hij was absoluut
vorst, dus zijn wil was wet. Maar toch kwamen de burgers tegen hem in opstand.
In de 18e eeuw bestond de bevolking uit drie groepen, oftewel standen.
Bij je geboorte stond al vast tot welke stand je zou gaan behoren, want je was
automatisch van dezelfde stand als je ouders waren.
Standen
Tot de eerste stand behoorden de geestelijken: de pastoors en de
bisschoppen. In de tweede stand zaten edelen. Dit waren mensen met veel aanzien
zoals hertogen, graven en baronnen. Toch waren de meeste mensen van de derde
stand: de boeren en burgers. Gewonen mensen zoals ambachtslieden en werklieden,
maar ook advocaten notarissen en leraren. Boven deze standen stond de koning.
Hij was de belangrijkste en had alle macht.
Belasting
De arme, ongeschoolde boeren en stedelingen leden vaak honger. Toch
moesten ze veel belasting betalen. De Fransen uit de eerste en tweede stand
hoefden dat niet. In 1789 hadden de mensen van de derde stand in Frankrijk
genoeg van de armoede en ongelijkheid. De oneerlijke belastingheffing moest
worden afgeschaft.
Revolutie
Op 14 juli 1789 werd de Batille bestormd
De boeren en de burgers waren zo boos, dat ze in opstand kwamen tegen de
koning. Op 14 juli 1789 bestormden de ontevreden Fransen de Bastille. De
Bastille was een beruchte gevangenis in Parijs. Er werd gezegd dat de koning
hier misdadigers en tegenstanders van zijn bestuur liet opsluiten en martelen.
Grondwet
Koning Lodewijk XVI wilde de opstand van het Franse volk tegenhouden.
Maar dat lukte hem niet. De Franse Revolutie werd een groot succes. De koning
verloor zijn macht en werd afgezet. Hierdoor konden de burgers de macht
overnemen. Er verscheen al snel een grondwet, waarin stond dat iedereen gelijk
was.
Doodstraf
Lodewijk op het schavot
Koning Lodewijk XVI en zijn vrouw Marie-Antoinette probeerden nog te
vluchten en hulp te halen in het buitenland. Maar dat mislukte. De koning en
zijn vrouw werden net voor de grens ontdekt en werden teruggebracht naar
Parijs. Daar werden ze berecht en veroordeeld voor landverraad. Ze kregen de
doodstraf. Eerst werd de koning onthoofd en een paar maanden later volgde de koningin.
Vrijheid, gelijkheid,
broederschap
Onder het nieuwe bestuur van de burgers was iedere Fransman vrij. De
standen werden afgeschaft. Iedereen was gelijk. Alle mensen verdienden evenveel
respect. Ongeacht hun geslacht, beroep of geloof. Mensen moesten leven in
broederschap.
Quatorze juillet
Het is al meer dan 200 jaar geleden dat de Franse Revolutie heeft
plaatsgevonden. Maar de Fransen zijn er nog trots op. Ieder jaar op 14 juli
(quatorze julliet) vieren de Fransen hun nationale feestdag. Dit was eerder de
dag van de revolutie.
Voor de uitvinding van de fotografie, lieten alleen rijke mensen een
portret van zichzelf maken door een schilder of beeldhouwer. Toen vanaf 1850 de
fotografie in zwang kwam, verhuisde de portretkunst naar het domein van de
fotograaf.
Eigenlijk waren de benodigde ingrediënten om de fotografie uit te vinden
al langere tijd beschikbaar: wetenschappelijk, optisch en chemisch bestond er
voldoende kennis.
Camera obscura
In de renaissance (16e eeuw) gebruikten schilders de camera obscura. Hiermee
projecteerden ze beelden van voorwerpen op een wand van een donkere kamer door
licht via een heel kleine opening binnen te laten vallen. Schilders gebruikten
dit apparaat, een doos met lens, spiegel en matglazen scherm, als hulpmiddel
voor het schilderen van stadsgezichten.
Negentiende eeuw
De uitwerking van deze fotografietechniek zou tot in de negentiende eeuw op
zich laten wachten. Op meerdere plekken in Europa waren uitvinders en
kunstenaars er tegelijkertijd mee bezig. Kennelijk was de tijd er toen rijp
voor. De Fransman Nièpce, die zich met lithografie en andere druktechnieken
bezighield, slaagde erin om de beelden van een camera obscura op platen van
metaal en glas vast te leggen. De Franse kunstenaar Daguerre ontwikkelde de
mogelijkheden van dit procédé verder. In 1837 legde hij een straattafereel in
Parijs vast op een verzilverde koperen plaat.
Lichtgevoelig papier
Ook de Engelsen experimenteerden met het vastleggen van geprojecteerde beelden.
Talbot kwam via een andere procédé, met lichtgevoelig papier, uit bij een
eerste vorm van fotografie. Het procédé van Daguerre werd technisch verbeterd.
Na ongeveer twintig jaar werd die techniek vooral toegepast in Amerika, maar
ook soms in Europa. In Amerika ontstond een snel groeiende vraag naar
gefotografeerde portretten. De eerste studio opende in 1853. Binnen dat jaar
openden er vervolgens alleen in New York al 86! Opeens was het portret
bereikbaar geworden voor een veel groter deel van de bevolking. Een foto kostte
een fractie van het bedrag voor een geschilderd of gebeeldhouwd portret. Bovendien:
een foto liegt niet.
Onthullend
Dit onthullende aspect was echter niet altijd een voordeel. Mensen waren eraan
gewend geraakt, dat schilders het onderwerp dikwijls idealiseerden of
verfraaiden. Aanvankelijk probeerden fotografen dit schoonheidsideaal in hun
werk te handhaven. De eerste gefotografeerde taferelen met kunstzinnige
bedoelingen lijken nog braver dan de braafste stillevens van de braafste
schilder.Toen in 1822 Niépce de eerste foto maakte, werd dit zeker niet
beschouwd als kunstwerk. De fotografen van het eerste uur legden 'gewoon' een
uitsnede uit de zichtbare werkelijkheid vast. Het idee dat fotografie een
artistiek expressiemiddel was of zou kunnen worden, riep op zijn minst
weerstand op.
Bedreiging schilders
Hoe vaardig en virtuoos schilders ook in staat waren om een mens te
portretteren, toen de uitvinding van de fotografie een feit was, voelden vele
schilders zich enorm bedreigd. Aanvankelijk gebruikten schilders de techniek
van de fotografie om de tijdrovende fase van voorstudies te bekorten. Zij
fotografeerden taferelen uit het dagelijks leven en mensen die ze op
groepsportretten moesten schilderen. Behalve als voorstudiemateriaal gebruikten
schilders foto's ook als letterlijk vertrekpunt, hetgeen soms direct is af te
lezen aan toevallige elementen in de compositie. Zo sijpelde de invloed van de
fotografie de schilderkunst binnen.
Realisme
Tussen 1850 en 1860 kwam in Frankrijk in de schilderkunst een realistische
school op, die een extreme schilderkunstige objectiviteit nastreefde. De
schilder Courbet gaf zijn beweegreden voor zijn naturalistische aanpak als
volgt weer: "Ik kan geen engel schilderen, want ik heb nog nooit een engel
gezien." Tegenstanders van dit realisme in de schilderkunst wijzen op het
gevaar van vervlakking en geven fotografie de schuld. De Franse schilder
Delécluze stelde in een artikel in 1851, dat kunstenaars die net zo
registrerend als fotografen te werk gaan 'zichzelf zonder wil, zonder smaak,
zonder het te weten, aan de verschijningsvorm van dingen onderwerpen'.
Rechter
In 1861 werd er zelfs een rechtszaak gewijd aan de kwestie of fotografie nu
slechts een wetenschappelijk procédé was om zaken visueel te documenteren of
een vorm van kunst. De rechter bepaalde dat 'foto's de vrucht zouden kunnen
zijn van menselijke denken en geest van kunstzinnige smaak of intelligentie,
het stempel van een persoonlijkheid zou kunnen dragen en daarmee tot
kunstwerken worden.' Ondanks deze beloftevolle uitspraak duurde het nog tot ver
in de 20e eeuw voor fotografie als volwaardige kunstvorm op tentoonstellingen
werd toegelaten.
Stromingen
In de ontwikkeling van de fototechniek ontstonden, net als bij de film, twee
verschillende stromingen:
De documentaire of reportagefotografie:
daarbij ligt de nadruk op het registreren van de werkelijkheid. Ook
journalistieke fotografen registreren. Ze maken portretten, terwijl mensen
zich niet bewust zijn van het feit, dat ze gefotografeerd worden. (Ook in
de film, zijn de documenterende mogelijkheden van begin af aan
onderzocht.)
De geënsceneerde fotografie: de
fotograaf construeert datgene wat hij wil fotograferen zorgvuldig. Hij
laat niets over aan het toeval.
Uiteraard ontstonden er allerlei mengvormen uit deze twee stromingen,
maar de basis van de fotografie wordt nog steeds bepaald door deze twee
principes.
Mogelijkheden
Sinds de uitvinding van de fotografie zijn er kunstenaars geweest, die de
mogelijkheden van de fotografie omarmden. De dichter Alphonse de Lamartine zei
zelfs: "Fotografie is meer dan een kunst, het is een solair fenomeen,
waarin de kunstenaar samenwerkt met de zon." Hoe dan ook, het was zoeken
naar de eigenlijke toepassing van een nieuwe techniek, ook voor enthousiaste
kunstenaars. Het is duidelijk dat mensen fotografie inmiddels tenminste even
interessant vinden als schilderkunst.
Sommige kunstcritici menen dat de schilderkunst van zijn troon is gestoten door
de fotografie. Grote musea organiseren regelmatig prestigieuze
fototentoonstellingen. Portretfotografie is een veel gebruikt genre.
Tegenwoordig
In hedendaagse exposities lijkt de fotografie af te willen rekenen met het
verleden, waarin een foto vooral als 'kiekje' werd aangeduid. Misschien dat
daarom ook de meeste tentoongestelde foto's worden afgedrukt op monumentaal
formaat en in een beperkte oplage. Het is alsof de toeschouwer definitief moet
vergeten, dat de eerste fotografische producten in een heel klein albumpje
konden worden geplakt.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
