In het joodse geloof wordt niet moeilijk gedaan over seks. Het dient zowel voor de voortplanting, als voor het genot. Toch moeten mannen en vrouw buiten het huwelijk 'ingetogen' zijn. Seks is iets dat hoort bij het huwelijk.
Maar er zijn ook beperkingen. Wanneer mannen of vrouwen onrein zijn, moeten ze eerst een ritueel bad nemen en pas daarna mogen ze weer met elkaar vrijen. Een man is onrein na iedere zaadlozing en een vrouw bij de menstruatie en zeven dagen daarna.
Plicht en recht
Volgens de Joden heeft de man de plicht tot voortplanting. Vrouwen hebben die niet. Zij hebben er recht op. Het is zelfs zo dat een vrouw mag scheiden van haar man, als hij niet regelmatig seks met haar heeft. Dat voortplanting belangrijk is, blijkt uit het schoteltje met tarwezaad dat bij het huwelijk op tafel staat (te vergelijken met rijst) en dat over de bruid en bruidegom wordt gestrooid, als teken van vruchtbaarheid.
Wat was dit opeens een levend huis toen ik zag dat het vlekje van zopas geen werkelijk gezichtsbedrog was maar een voortvliegerige muis!
Wat was de doos computerpapier met de stapel boeken waar die naast staat toch opeens een hele dorpsstraat met zijsteegjes voor het pootjesdier!
Het had altijd zo'n gevaarlijke haast van mijn liefde wilde het niets weten van mijn cornflake wilde het niet eten van alles leek het meer en meer verbaasd.
Na drie dagen kwam de vierde dag als eerste dat ik haar niet zag. De verwarmingwas aan. De kamer heet. De vijfde had ik haar weer niet gezien.
De kamer geurde bovendien naar oliesoep met kippezweet. De zesde dag rook een hoek helaas naar hazewol met schaamtekaas.
De zevende - wat weten wij van onze naasten en van mij of waarom ik zo akelig veel hield van een propje grijs fluweel
Ik ben geen reus meer en de doos die naast de stapel boeken staat is ook al sinds een hele poos terug in zijn oud formaat.
Karel de Grote en zo is naar school gaan ontstaan.
Karel de Grote
De koning der Franken
We denken dat Karel de Grote er zo uitzag
Eén van de bekendste koningen uit de Middeleeuwen is Karel de Grote. Hij leefde zo'n 1300 jaar geleden. Hij was zwaar gelovig en was koning van het Frankische rijk. Dit rijk was ongeveer even groot als Frankrijk, Duitsland, België en Nederland bij elkaar.
Het is niet duidelijk wanneer Karel de Grote werd geboren. Wetenschappers denken 2 april 742. Zesentwintig jaar later, in 768, overleed zijn vader Pepijn III. Vanaf dat moment was Karel de koning.
Erfenis Het rijk van vader Pepijn werd verdeeld tussen de broers Karel en Karloman. Allebei kregen ze de helft. Maar omdat Karloman drie jaar later al overleed, kreeg hij het land van zijn broer ook erbij. Toch vond Karel het niet genoeg. Hij voerde steeds grote veldslagen en breidde zo geleidelijk zijn machtsgebied uit. Eigenlijk was dit niet eens de echte reden van al deze gevechten. Karel de Grote vocht vooral om geld te verdienen.
Tegenstanders De Saksen waren de grootste tegenstanders van Karel. Zij waren niet zoals Karel de Grote christelijk, maar geloofden in meerdere Goden. Omdat ze ook veel dorpen plunderden, besloot Karel met zijn leger het land van de Saksen binnen te trekken. Er begon een 32-jarige oorlog die Karel uiteindelijk won. Hierdoor kwam het Saskische gebied bij het rijk van Karel de Grote.
Karel de Grote en de paus
Hulp aan de paus Karel de Grote was een erg gelovig man. Toen hij hoorde dat in 773 de Italiaanse Langobarden Rome, het land van paus Stefanus, in wilden nemen, kwam hij dan ook meteen in actie. Hij trok met zijn leger naar Italië en versloeg de Langobarden. De paus was Karel erg dankbaar voor zijn hulp; Karel mocht zich vanaf toen ‘koning der Franken en Langobarden’ noemen.
In 799 gebeurde er iets soortgelijks. Enkele belangrijke mensen uit het Vaticaan, de plaats waar de paus gehuisvest was, namen paus Leo II gevangen. Maar de paus kon ontsnappen en vluchtte naar Koning Karel. Karel de Grote hielp de paus om weer terug te komen in Rome. In ruil daarvoor kroonde de paus Karel de Grote tot ‘Keizer van het West-Romeinse Rijk’. Nu was hij de machtigste man in het christelijke Europa.
Problemen van een groot rijk Het rijk van Karel de Grote was zo groot, dat hij het nooit alleen kon besturen. Daarom verdeelde hij het in kleinere provincies. Dit werden gouwen genoemd en werden bestuurd door hertogen of bisschoppen. Zij beloofden dat ze trouw zouden blijven aan de koning en zijn wetten zouden handhaven.
Karel bleef de hertogen controleren en reisde daarom veel door zijn rijk. Om te overnachten had hij in elke gouw een palts. Dit was een versterkte koninklijke boerderij, vesting of burcht. Hier bleef hij dan een paar weken en reisde vervolgens weer verder. Ons woord paleis komt trouwens van het woord palts. In Nederland was de palts van Karel de Grote Het Valkhof in Nijmegen.
Aken Toen Karel de Grote ouder werd, verhuisde hij naar het Duitse Aken. Deze stad lag in midden van zijn rijk. Hier liet Karel een groot paleis bouwen naar het voorbeeld van gebouwen die hij in Rome gezien heeft. Om het te versieren, liet Karel zelfs marmeren beelden over de alpen naar Aken toebrengen. Van dit paleis is niks meer over. Alleen de kapel staat er nog. Hier ligt Karel begraven in een gouden kist.
Karel de Grote maakte zijn handtekening niet zelf
Onderwijs Karel de Grote vond onderwijs erg belangrijk. Daarom nodigde hij geleerden uit heel Europa uit die hem vertelden over sterrenkunde, rekenen en talen. Zelf was Karel niet naar school geweest en kon ook niet schrijven. Als er iets geschreven moest worden, deden monniken dat voor hem. Als handtekening zette hij slechts twee lijntjes.
Vooral jongens moesten van Karel de Grote naar school. Zij zouden hem kunnen helpen bij het besturen van zijn rijk. Hij liet scholen bouwen en vroeg monniken om daar les te geven. Deze monniken ontwierpen een nieuwe letter. Deze letter was simpel te schrijven en makkelijk leesbaar. Eigenlijk gebruiken we deze letters nog steeds.
Vader van Europa Toen Karel de Grote in 814 stierf, regeerde hij bijna een halve eeuw over zijn rijk. Dit was sinds de Romeinen niemand meer gelukt. De mensen in zijn rijk voelden dat ze bij elkaar hoorden, in politiek en in godsdienst. En daarom wordt Karel de Grote ook wel de Vader van Europa genoemd. Vanaf 1914 werd de Internationale Karel de Grote Prijs in het leven geroepen. Deze prijs kunnen mensen winnen die veel doen om de Europese eenwording te bevorderen.
In sommige steden vind je nog resten van de oude stad. Een muur, een straat of een huis uit de middeleeuwen. Vaker vind je middeleeuwse kerken. Tegenwoordig worden deze middeleeuwse resten goed onderhouden. Dat is belangrijk. Door goed te kijken naar deze bouwsels kunnen we erachter komen hoe de mensen in de middeleeuwse steden leefden.
In het zuiden van Frankrijk ligt Carcassonne, een bijzondere stad. Carcassonne ziet er namelijk precies uit zoals een stad er in de middeleeuwen uitzag.
De straten van Carcasonne
Stadsmuren Rondom Carcassonne staan stadsmuren. In de stadsmuren zitten poorten en staan wachttorens. Op deze wachttorens stonden de burgers, zodat ze konden zien of de kust veilig was. De poorten werden gebruikt om de stad te beschermen tegen vijanden.
Toeristen Binnen de muren van de stad staan middeleeuwse huizen in smalle straatjes. Er is een waterput en zelfs een schandpaal. Ook staat er een groot middeleeuws kasteel. Veel toeristen komen naar Carcassonne. Hier kunnen ze zien hoe een stad er in de middeleeuwen uitzag.
Een van de bizarste steden van Italië is Matera, hoofdstad van de gelijknamige provincie in de regio Basilicata. Matera ligt aan de rand van een ravijn en omvat drie delen: de Sasso Barisano en de Sasso Caveoso, die grotendeels uit grotwoningen bestaan, en een moderne stadswijk die rond 1950 werd gebouwd. Tel daarbij nog een honderdtal grotkerken uit de eerste eeuwen na Christus, en je weet dat Matera geen gewone stad is.
De oudste grotten van Matera waren al in de prehistorie bewoond. Maar pas in de middeleeuwen groeide de verzameling grotwoningen uit tot een kleine stad. Steeds weer werden in de kalksteen nieuwe gangen uitgegraven. In de 7e en 8e eeuw na Christus trokken veel Grieks-Romeinse en Byzantijnse kloostergemeenschappen naar deze streek. Zij bouwden in dit deel van Basilicata honderden grotkerken. Sommige bevinden zich helemaal onder de grond, andere werden uitgegraven in de rotsen en in de loop der eeuwen uitgebreid met allerlei aanbouwsels. Ruim 100 kerkjes, soms met uitzonderlijk mooie fresco’s, zijn inmiddels opengesteld.
Matera was lange tijd “de schande van Italië”. Toen de stad in de jaren na de Tweede Wereldoorlog opnieuw werd “ontdekt”, vooral dankzij de sociaal bewogen schrijver en schilder Carlo Levi, woonden er zo’n 15.000 mensen in de Sassi (letterlijk: stenen). De vaak kroostrijke gezinnen hokten er samen met hun dieren in één ruimte, in uiterst onhygiënische omstandigheden, zonder stromend water of elektriciteit. De sociologen en antropologen die Matera in de jaren 50 gingen bestuderen, vonden er tot hun verbazing een nog bijna feodale samenleving, gekenmerkt door schrijnende armoede, ziekten, magie en oeroude rituelen.
Carlo Levi, een notoire antifascist en tegenstander van Mussolini, werd vooral bekend met zijn in 1945 verschenen Cristo si è fermato a Eboli (Christus stopte in Eboli). Het boek is een mengeling van autobiografie, reportages en sociale beschouwingen over de streek rond Matera, waar Levi enige tijd verbleef als politieke balling. Via zijn geschriften en schilderijen klaagde hij de uitbuiting van de arme bevolking aan. Een fragment: “Terwijl ik langsliep keek ik naar binnen in de grotwoningen waar geen ander licht naar binnen valt dan wat door de deur komt. En sommige van die woningen hadden zelfs geen deur: daar ging je binnen door een valluik in de zoldering en een trapje. Binnen in die zwarte gaten met aarden wanden zag ik bedden, opgemaakt met armzalige vodden. Op de vloer lagen de honden te slapen, te midden van de schapen, de geiten en de varkens. Over het algemeen heeft een familie een enkele grot ter beschikking, en daar slapen ze allemaal bij elkaar: mannen, vrouwen, kinderen en beesten.”
In de jaren 50 besloot de lokale overheid om het hele gebied te ontruimen en de inwoners geleidelijk te verplaatsen naar een nieuwe wijk met keurige huisjes en appartementjes. Van de jaren 60 tot eind de jaren 80 waren de Sassi zo goed als verlaten. Al vlug werd het eeuwenoude labyrint van Matera het ideale filmdecor voor cineasten die hier bijbelse maar vaak ook sociale drama’s kwamen opnemen, van Pier Paolo Pasolini en Francesco Rosi tot Mel Gibson.
De laatste jaren gaat het snel in Matera: steeds meer jonge Italianen, waaronder veel ambachtslui en kunstenaars, kopen voor een appel en een ei een vervallen woning in de Sassi, om ze vervolgens met steun van de overheid op te knappen. Zo komt het oude stadsgedeelte van Matera weer tot leven, met dank aan vaak kleine maar creatieve ondernemers, die er niet alleen gaan wonen maar ook werken, in galerijen, winkeltjes, bars, restaurants en hotels. Sinds 1993 staan de Sassi en de rotskerken van Matera trouwens op de Werelderfgoedlijst van de Unesco.
Steeds meer openbare gebouwen, kerken en musea krijgen nu ook een opfrisbeurt. En dat heeft veel te maken met de kandidatuur van Matera als Europese culturele hoofdstad in 2019. Matera heeft overigens enkele opmerkelijke musea. Zo kun je in het Museo nazionale d’arte medievale e moderna della Basilicata (middeleeuwse en moderne kunst) enkele imposante werken van Carlo Levi bewonderen. Verder is er het stijlvolle, half in de rotsen uitgegraven MUSMA, het Museo della Scultura Contemporanea met een beperkte maar mooie verzameling moderne en hedendaagse beeldhouwwerken. Maar de twee meest bizarre musea zijn ongetwijfeld het Museo disordinato di attrezzi vari antichi, waar een eigenzinnige collectie oude gebruiksvoorwerpen wordt tentoongesteld, en het in een oude grotkerk gevestigde Museo della follia, het museum van de waanzin. Matera: te gek!
Matera is een van de meest magische steden van Italië. De stad ligt in de regio Basilicata, diep in het zuiden. Matera is vooral bekend voor de ‘Sassi’, een oude stadswijk aan de rand van een ravijn, die bestaat uit enkele honderden grotwoningen en in de rotsen uitgehouwen kerken. Tegen, tussen en bovenop die grotwoningen werden in de loop der eeuwen honderden huizen gebouwd. Het resultaat is een immense doolhof van straatjes, trappen, steegjes en pleintjes.
Matera wordt soms wel eens vergeleken met Jeruzalem. Geen wonder dat Mel Gibson hier in 2003 neerstreek om er een groot deel van zijn film The Passion of Christ op te nemen. Heel wat Italiaanse regisseurs waren hem daarin al voorgegaan, van Pier Paolo Pasolini en de gebroeders Taviani tot Francesco Rosi en Giuseppe Tornatore. Ook zij vonden in de ‘Sassi’ – letterlijk ‘de stenen’ – het ideale filmdecor.
Sommige verkopers van aardewerk pakken vandaag nog altijd uit met Mel Gibson als verkoopsargument. De Amerikaanse acteur-regisseur deed immers een beroep op enkele lokale pottenbakkers voor de levering van kruiken en andere gebruiksvoorwerpen uit de tijd van Christus… Die “authentieke” kruiken vinden nu vooral aftrek bij Amerikaanse en Japanse toeristen. En wie zo’n kruik koopt, krijgt er vaak nog een hele uitleg bij over het favoriete restaurant, het favoriete straatje en zelfs de favoriete deur van Gibson. Of ze “authentiek” is, weet ik niet. Maar ze krijgt in elk geval een plaatsje in mijn collectie “Italiaanse deuren”.
I R S I N A A R T E
Schilderen in het Zuid van Italië zie google Irsina
13 mei t/m 22 mei 2 sept t/m 11 sept 2014
Cursus Italiaans in Irsina, Zuid Italië
Zie verder voor data
Irsina in lingua is een cursus Italiaans die je een taalbad bezorgt, maar je ook laat kennismaken met de Zuid Italiaanse cultuur en de streek van Basilicata via diverse excursies. Het geeft je de mogelijkheid de schoonheid van Basilicata en vooral de gastvrijheid van de bevolking te ervaren.
De cursus gaat uiteraard volledig door in het Italiaans en wordt gegeven door Italiaanse docenten. De nadruk ligt op het communicatieve aspect maar ook schriftelijk werk wordt verdiept beiden beide aanknopingspunten geven je de gelegenheid je te verdiepen in de linguïstische eigenaardigheden van de taal.
Het programma voorziet in 3 niveau’s, (1) zij die starten (2) Zij die reeds een basiskennis verworven hebben (3) zij die beschikken over een ruime woordenschat en een aardig woordje Italiaans kunnen meespreken. Het is een intense en verrijkende cursus die je op een aangename en ontspannende manier laat genieten van de Italiaanse taal. In de voormiddag heb je les, in de namiddag worden bezoeken georganiseerd, worden sprekers uitgenodigd, participeer je aan de vendemmia (wijnpluk maar enkel in september) of verbroeder je met de plaatselijke bevolking. Op het einde van de cursus krijg je een certificaat van Arenacea, erkend door de regio Basilicata.
Het verblijf
Tijdens de cursus verblijf je in de typische huisjes in het historisch centrum, je contacten met de plaatselijke bevolking zijn talrijk en je krijgt de kans deel uit te maken van een Zuid Italiaanse gemeenschap met hun typische eet-en leefgewoontes. Het ontbijt en lunch gebruik je op het terras van de convento met panoramisch uitzicht, deze zijn in de prijs begrepen.
’s Avond kan je dineren in de diverse restaurantjes of in de convento zelf waar je 15 € betaalt inclusief wijn.
De locatie
Tenslotte nog een woordje over de convento. Deze is gelegen in het historisch centrum van Irsina het vroegere Montepeloso en is de zetel van het archeologisch museum Janora. Het gebouw is een ex klooster uit de XVI eeuw gelegen op een heuvel met panoramisch uitzicht. Door de strategische ligging werd dit dorp herhaaldelijk verwoest en heropgebouwd.
Vanuit Irsina kan je de sassi’s bezoeken in Matera die behoren tot het cultureel erfgoed van de Unesco. Matera is tevens kandidaat als culturele hoofdstad. Irsina is een ommuurd stadje en heeft nog een oorspronkelijke uitkijktoren, toegangspoorten en diverse palazzo’s. De smalle straatjes, kleine kerkjes , pittoreske pleintjes zullen je zeker bekoren maar vooral de vriendelijkheid van de plaatselijk bevolking is opvallend.
De data
In 2014 staan er 3 cursussen op het programma van telkens 3 niveau’s
1. de in de Paasvakantie zaterdag 5 tot zondag 13 april 2014; 2. in de grote vakantie zaterdag 28 juni tot zondag 6 juli 2014; 3. einde september zaterdag 27 september tot zondag 5 oktober.
Je kan ook zelf een groep samenstellen van één niveau op een andere te bespreken datum. Deze groep bestaat uit minimum 8 personen.
Prijs: vraag meer inlichtingen.
780€ , inclusief transfer luchthaven Bari-Irsina en terug, logies, ontbijt en middagmaal + drank, cursus Italiaans .
Wens je meer info richt een mail aan arenacea@ tiscali.it liefst in het Italiaans of het Engels.
Ze waren beneden weer vaag aan het feesten, Ik weet niet waarom. De meesten liepen zich traag te bedrinken En zagen eruit als proefpersonen Zonder werk, ze gedroegen zich donzig.
Ze roken naar vers lauw vlees te vroeg uit handen Gegeven door slonzen van moeders. En niemand hield zijn gezicht voor zichzelf. En allemaal klonken ze bloter omhoog Dan hun eerste bedoeling.
Ze gingen door kamers en gangen dansend op zoek Naar hun bloedvorm. Ze tasten ook hier in het duister van ons. Hun romige glimlach trok strak als fluweel Van gemaskerde messen.
Wij beiden hingen ons levensgevaarlijk gearmd Over de leuning te verdiepen in de dampkring Van kaarslicht, rock-’n-roll en blowers. Wij hoorden soms ouders vliegensvlug doodgaan In roestende dorpen.
Wie zou ik zijn als jij mij niet had vastgenomen Halverwege die draaiende trap in de schemer? En zou ik hier wel zijn vandaag Als deze hand daarboven niet klem was geraakt In je hand?
Vaginale infectie kan verschillende oorzaken hebben
Sexueel contact kan in sommige gevallen aanleiding geven tot vaginale infectie
Een vaginale infectie of vaginitis is een medische term die wordt gebruikt voor verschillende aandoeningen die een infectie of een ontsteking van de vagina kunnen veroorzaken. Vulvovaginitis is bijvoorbeeld een ontsteking van zowel de vagina als de vulva, de externe vrouwelijke genitaliën. De oorzaken van vaginale infecties kunnen veelvuldig zijn, zij kunnen veroorzaakt zijn door bacterieën, door gist, door virussen maar ook door irratie als gevolg van chemicaliën in creams, sprays of zelfs kleren.
In sommige gevallen is een vaginale infectie het gevolg van organismen die tijdens sexuele contacten overgedragen worden. Omdat de oorzaken van vaginale infecties zo sterk uiteenlopend zijn, kunnen ook de symptomen duidelijk verschillen. Die symptomen zijn trouwens afhankelijk van de oorzaak van de aandoening. Enkele van de meest voorkomende symptomen zijn abnormale afscheiding van de vagina gekoppeld aan een slechte geur, een brandend gevoel bij het urineren, jeuk rond de vagina, vervelende gevoelens tijdens het hebben van sex enzovoort.
De vraag luidt dan of een vaginale afscheiding normaal is. De vagina van een vrouw produceert in normale omstandigheden inderdaad een afscheiding die echter helder of lichtjes troebel is maar tevens geurvrij. Gedurende de normale menstruatiecyclus kan de hoeveelheid en de samenstelling van de afscheiding variëren. Op sommige momenten zal die afschrijving zeer dun of waterachtig zijn, op andere tijdstippen is er sprake van een dikkere afscheiding. In beide gevallen is er sprake van een normale afscheiding.
Een vaginale afscheiding met een geurtje of die irriteert wordt meestal beschouwd als een abnormale afscheiding. De irratie kan jeuk of een brandend gevoel veroorzaken. Een combinatie van beiden is eveneens mogelijk. Het jeukerig gevoel kan op alle momenten van de dag voorkomen, maar is meestal het vervelendst tijdens de nacht. Deze symptomen zijn dikwijls het sterkst merkbaar bij sexuele contacten. Wanneer er een wijziging optreedt in de afscheiding, zowel wat betreft hoeveelheid, kleur of geur, is het noodzakelijk om een dokter te raadplegen.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Carlo Levi, een notoire antifascist en tegenstander van Mussolini, werd vooral bekend met zijn in 1945 verschenen Cristo si è fermato a Eboli (Christus stopte in Eboli). Het boek is een mengeling van autobiografie, reportages en sociale beschouwingen over de streek rond Matera, waar Levi enige tijd verbleef als politieke balling. Via zijn geschriften en schilderijen klaagde hij de uitbuiting van de arme bevolking aan. Een fragment: “Terwijl ik langsliep keek ik naar binnen in de grotwoningen waar geen ander licht naar binnen valt dan wat door de deur komt. En sommige van die woningen hadden zelfs geen deur: daar ging je binnen door een valluik in de zoldering en een trapje. Binnen in die zwarte gaten met aarden wanden zag ik bedden, opgemaakt met armzalige vodden. Op de vloer lagen de honden te slapen, te midden van de schapen, de geiten en de varkens. Over het algemeen heeft een familie een enkele grot ter beschikking, en daar slapen ze allemaal bij elkaar: mannen, vrouwen, kinderen en beesten.”
In de jaren 50 besloot de lokale overheid om het hele gebied te ontruimen en de inwoners geleidelijk te verplaatsen naar een nieuwe wijk met keurige huisjes en appartementjes. Van de jaren 60 tot eind de jaren 80 waren de Sassi zo goed als verlaten. Al vlug werd het eeuwenoude labyrint van Matera het ideale filmdecor voor cineasten die hier bijbelse maar vaak ook sociale drama’s kwamen opnemen, van Pier Paolo Pasolini en Francesco Rosi tot Mel Gibson.
Steeds meer openbare gebouwen, kerken en musea krijgen nu ook een opfrisbeurt. En dat heeft veel te maken met de kandidatuur van Matera als Europese culturele hoofdstad in 2019. Matera heeft overigens enkele opmerkelijke musea. Zo kun je in het Museo nazionale d’arte medievale e moderna della Basilicata (middeleeuwse en moderne kunst) enkele imposante werken van Carlo Levi bewonderen. Verder is er het stijlvolle, half in de rotsen uitgegraven MUSMA, het Museo della Scultura Contemporanea met een beperkte maar mooie verzameling moderne en hedendaagse beeldhouwwerken. Maar de twee meest bizarre musea zijn ongetwijfeld het Museo disordinato di attrezzi vari antichi, waar een eigenzinnige collectie oude gebruiksvoorwerpen wordt tentoongesteld, en het in een oude grotkerk gevestigde Museo della follia, het museum van de waanzin. Matera: te gek!
Matera is een van de meest magische steden van Italië. De stad ligt in de regio Basilicata, diep in het zuiden. Matera is vooral bekend voor de ‘Sassi’, een oude stadswijk aan de rand van een ravijn, die bestaat uit enkele honderden grotwoningen en in de rotsen uitgehouwen kerken. Tegen, tussen en bovenop die grotwoningen werden in de loop der eeuwen honderden huizen gebouwd. Het resultaat is een immense doolhof van straatjes, trappen, steegjes en pleintjes.
.
.
.
