Wat veel mensen niet weten is het feit, dat ook The Empire State Building eens door een vliegtuig is geraakt.

Het was op 28 juli 1945, vlak na het einde van de Tweede Wereldoorlog, toen Luitenant-Kolonel William F. Smith met een Boeing B-25 van zijn huis in Massachusetts naar Newark vloog, dat net buiten New York ligt.Daar zou hij zijn commandant oppikken, maar in de mist maakte Smith een navigatiefout. Met een snelheid van driehonderd kilometer per uur vloog hij over Manhattan en de bommenwerper boorde zich
daarna in de 79e verdieping van de Empire State Building. Hij moet het gebouw op zich af hebben zien komen, want het vliegtuig had net een wanhopige klim ingezet. Behalve Smith en zijn twee inzittenden kwamen nog elf mensen in het gebouw om het leven.

Net als bij de aanslag op het WTC was het probleem niet alleen de inslag (een gat van 5,5 bij 6 meter), maar vooral ook de brand, die veroorzaakt werd door exploderende brandstoftanks. Na de restauratie van het gebouw werd op de noordwestelijke hoek een stuk metselwerk onafgewerkt gelaten ter nagedachtenis aan de doden.

Het is maar hoe je het bekijkt. Wij stonden in 1996 op het platform van The Empire State Building en dan zie je wolkenkrabbers vanuit een heel ander perspectief. Zo gezien, lijken ze immers helemaal niet zo hoog te zijn.
Het lijkt wel of de gebouwen met Legosteentjes zijn gebouwd........

Maar, zoals gezegd, wij stonden dan ook  boven in de Empire State Building, dat lange tijd met zijn 381 meter  het hoogste gebouw ter wereld was.
Op 22 januari 1930 is met de bouw begonnen en ruim een jaar later, op 1 mei 1931, was het gebouw klaar. Een enorme prestatie van de bouwers !
Het raakte zijn status van hoogste gebouw kwijt door de bouw van het World Trade Centre met de Twin Towers in 1972, tot de terroristische aanslag op 11 september 2001 het WTC in de as legde. Het is niet meer het hoogste gebouw ter wereld, maar wel van de stad New-York.
Het gebouw heeft 102 verdiepingen en met een drietal liften bereik je uiteindelijk de 86e verdieping, waar het platform je een prachtig uitzicht biedt op Manhattan.
Je kunt ook gaan lopen, maar dan moet je wel 1860 trappen oplopen!!

De Niagara-watervallen bezochten wij in 1996 tijdens een rondreis in het Noordoosten van de USA en Canada.
Deze drie watervallen behoren tot de grootste en misschien ook wel de bekendste watervallen ter wereld. Ze vormen gedrieën de grens tussen de Verenigde Staten van Amerika en Canada. De hoogte is ongeveer 60 meter, maar het is juist de breedte van deze watervallen, die ze zo uniek maakt. Vooral vanaf de Canadese kant zijn ze heel goed te zien.

Bij de waterval staat de Skylon, een hoge toren die bovenin een restaurant herbergt, waar we de lunch hebben gebruikt. Vanuit dit ronddraaiend restaurant heb je een prachtig uitzicht op de watervallen. Op bijgaande foto de waterval aan de Amerikaanse kant, gefotografeerd vanuit dit restaurant. Helaas waren de ruiten niet erg schoon.

Aan de Canadese kant kon ik de waterval tot op een paar meter benaderen en de videobeelden, die ik daarvan heb gemaakt, vormen ronduit een prachtige herinnering aan ons bezoek aan deze waterval.

Ook de boottocht met 'The Maid of the Mist', die ons tot dicht langs de watervallen bracht, was een belevenis die we niet graag hadden willen missen. Iedere passagier kreeg een plastic regenpak om je te beschermen tegen de mist van regendruppels en dat bleek inderdaad nodig te zijn.
Op de foto zie je zo'n bootje rechtsonder varen.

Vandaag een laatste bijdrage over bezienswaardigheden in Californië, namelijk Death Valley National Park.
Dit park ligt in het zuidoosten van Californië en doet haar naam eer aan, want het is het laagst gelegen, heetste en droogste gebied van de Verenigde Staten. Het park is al sinds 1933 een nationaal monument, maar in 1994 kreeg het de status van Nationaal Park.

Het regent er heel weinig met 4,4 cm per jaar. Dit komt doordat het gebergte in het westen de meeste wolken de doorgang belemmert en dus kan de zon volop in dit gebied schijnen. Dat leidt in de zomer soms tot temperaturen van 49 graden Celsius. Ik heb gehoord dat de grondtemperatuur eens is opgelopen tot 88 graden Celsius !
Tijdens de Gold Rush trokken goudzoekers door deze streek naar Californië en velen kwamen om door de hitte en droogte, vandaar de naam Death Valley.

Bij het plaatsje Badwater ligt het laagste punt van onze aarde, namelijk 86 meter beneden de zeespiegel.
In het park ligt een bezoekerscentrum in de oase Furnace Creek, waar je middels een videofilm kunt zien, dat je in deze doodse omgeving toch nog veel planten- en dierenleven kunt tegenkomen.

Het Goudkantoor is gebouwd in 1635 al heette het gebouw destijds het Collectehuis. Het was een belastingkantoor voor Stad en Ommelande. De huidige naam stamt uit de periode van 1814-1887, toen het pand werd gebruikt als Waarborgbureau voor Goud- en Zilverwerken. Hier werden gouden en zilveren voorwerpen gekeurd en van een merkje voorzien.

Na 1887 heeft het gebouw meerdere functies gehad, zoals voor, tijdens en na de oorlog als Scheepvaartmuseum, VVV-kantoor. Tijdens de bouw van het 'nieuwe stadhuis' deed het dienst als stadjershuis of informatiedesk voor de gemeente Groningen.

Het Goudkantoor is gebouwd met markante gevels in de Hollandse Renaissancestijl. Deze bouwstijl was vroeg 17e eeuwse Groninger architectuur. Opvallend zijn de schelpvormige motieven boven deuren en ramen, vermoedelijk afkomstig van een beeldhouwer uit Bremen. In onze stad zijn meerdere van deze motieven op oude panden aangebracht.
In het begin van de vorige eeuw werd het pand eigendom van de gemeente Groningen, die onmiddellijk het provinciewapen in de gevel liet vervangen door het wapen van de stad Groningen.

Na een grondige bouwkundige restauratie is het pand in zijn huidige vorm als café-restaurant ingericht. De motieven op de muur zijn origineel 17e eeuws. De kleuren aan de buitenzijde van het Goudkantoor (rood, oker, goud en blauw) zijn middels kleuronderzoeken van de verfresten op de stenen vastgesteld.

Op de gevel treffen we de Latijnse spreuk "Date Caesari quae Caesaris "aan, wat letterlijk vertaald 'Geef de keizer wat des keizers is', betekent.
Deze spreuk stamt nog uit de tijd van het innen van de belastingen.

Vooral het centrum van Groningen heeft tijdens de laatste oorlogsdagen van Wereldoorlog 2 veel te lijden gehad. Prachtige Middeleeuwse en achttiende eeuwse panden aan de noord- en oostzijde van de Grote Markt waren totaal verwoest. Ook de Waagstraat, een straat die in het verlengde van de Herestraat naar de Grote Markt leidde, werd totaal verwoest. (zie foto)

Wonder boven wonder bleef het zeventiende eeuwse Goudkantoor gespaard als enig pand in de straat/hoek Grote Markt. Daarover meer in de volgende aflevering.

Duidelijk zijn op deze recente opname de karakteristieke gele kleuren te zien op het bovenstuk van de toren.

Zoals beloofd zou ik nog terugkomen op de Der Aa-toren, die in het centrum van Groningen aan de Vismarkt staat, achter de Korenbeurs.(zie 15.01.2006)
Bij de toren hoort ook de  Der Aa-kerk.

Rond 1200 werd in dit stadsdeel begonnen met de bouw van een kapel voor de schippers en kooplieden, die zich aan de oevers van de Aa hadden gevestigd. Deze Romaanse kapel werd in 1248 verheven tot parochiekerk, gewijd aan Onze Lieve Vrouwe en de Heilige Nicolaas, de beschermheilige van de schippers.

In 1594 werd in Groningen de Hervorming ingevoerd en nadat de Roomse beelden waren verwijderd werd in deze kerk de eerste hervormde eredienst gehouden.

De toren werd in 1671 door de bliksem getroffen, waardoor de bovenbouw van de toren en een deel van de kerk werden verwoest. In 1718 kwam de nieuwe toren klaar met een bovenstuk naar ontwerp van de stadsbouwmeester Allert Meijer.
Enkele jaren geleden werden tijdens een restauratie de oorspronkelijke gele kleuren op de toren aangebracht.

Wonen in het Boterdiep.

Zo lijkt het wonen op water nu niet bepaald op enigszins behelpen. Menig walbewoner zou er jaloers op kunnen zijn ....
Deze foto maakte ik bij het Boterdiep, waar meerdere woonboten langs de vaste wal liggen.

De Noorderhaven is eveneens ontstaan na de ontmanteling van de vestingwerken van de stad Groningen en vormde daarvoor de vestinggracht rond de stad. De Noorderhaven stond vroeger in open verbinding met de zee via het Reitdiep. Tegenwoordig ligt deze haven vol met allerlei typen schepen, die o.a. worden bewoond door kunstenaars. De rondvaartboot, waarmee je de stad vanaf het water kunt bezichtigen,  heeft hier maar nauwelijks doorvaart.
In deze haven werd voorheen veel graan gelost, wat nog te zien is aan het pakhuis midden op deze foto. Ook dit pakhuis is verbouwd tot appartementen.

Wat ik ook probeer, het lukt me niet om een aanklikbare foto te realisren, kijk daarom op de recente bijdrage,