Ook hier duikt de naam van Michel Angelo weer op. Hij huurde in zijn tijd een kamer in Carrara en reed vele malen op een muilezel de bergen in om zijn marmer ter plekke uit te zoeken. Een bekende uitspraak van hem is:

“ De ware beeldhouwer voegt niets toe, zoals dat met klei gebeurt, maar bevrijdt door hakken de sculptuur uit de steen. Het beeld verbergt zich al in het oermateriaal, het idee ervoor zit in het hoofd van de kunstenaar, en het is zijn opgave om beide te verenigen”.

Onbewerkt marmer is dan ook een vormgevend element in de beelden van Michel Angelo: het opzettelijk onvoltooid laten van het kunstwerk.

Op bijgaande foto is de reusachtige zaagmachine te zien, die een enorm marmerblok al bijna voor driekwart heeft doorgezaagd. De zaagsnede wordt nat gehouden opdat de zaag niet te heet wordt.

Toen ik deze foto maakte van de shovel, die het puin vervoerde naar de top om dit daarna uit te storten over de berghelling, riep dat bij mij de vergelijking op met een .maanvoertuig

In de bergen bij Carrara worden verschillende soorten marmer gewonnen. De waardevolste, die wel statuario wordt genoemd, is een zeldzame zuiver witte tot ivoorkleurig marmer, dat al in de Oudheid voor stastandbeelden werd gebruikt, maar dit wordt nog in zeer kleine hoeveelheden aangetroffen.
Erg bekend is het gebruik van het witte marmer met grijze aders en het ivoorkleurige marmer met crèmegele aders in de oude statige herenhuizen in de verschillende steden in ons land .

In de drie berginkepingen, Colonata, Miseglia en Torano, die zich boven de plaats Carrara bevinden, liggen tot op een hoogte van 1400 meter zo’n 190 groeven met een productie op jaarbasis van 11 miljoen ton ! Men denkt hier nog zo’n 1000 jaar marmer te kunnen delven.

Het risicovolle transport van de blokken gebeurt nu uitsluitend met vrachtauto’s, die de marmerblokken van duizelingwekkende hoogte naar beneden vervoeren. Vaak kunnen deze auto’s niet keren en moeten de chauffeurs met hun auto achteruit naar beneden rijden, wat al vaak tot ongelukken heeft geleid………….

Wordt vervolgd.

Ten noorden van de stad Lucca ligt de stad Carrara.
In de bergen rond de stad Carrara bevinden zich de grootste hoeveelheden marmer ter wereld. De bergketen begint in het noorden en strekt zich vervolgens zo’n 1000 km² in zuidoostelijke richting uit.

Het waren echter de Romeinen die met een systematische exploitatie begonnen Tienduizenden gevangenen en slaven werden tot deze zware arbeid gedwongen: ijzeren wiggen moesten met grote hamers in de voorgebeitelde voegen gedreven worden tot het blok losliet.

Het zware blok, dat tussen 15 en 20 ton woog, werd verder getransporteerd op een soort houten slee, die over ingezeepte, beweeglijke houten liggers naar beneden gleed. Aan de voet van de helling ging het transport verder met ossenkarren ( zie foto) naar de haven van de Romeinse stad Luni en vandaar per zeilschip naar Rome.

(Wordt vervolgd)

Lucca (zie kaartje 21-02-2006) is de geboortestad van de componist Puccini en in één van de paleizen is een museum ingericht, die de herinnering aan deze componist levend houdt. Rond het stadje ligt nog steeds de vestingmuur, die het moest beschermen tegen de vijanden en waar je vanaf deze muur een mooi uitzicht hebt op de stad. Op de muur zijn bomen geplant, waardoor deze ook uitnodigt voor een wandeling.
Tijdens een rondleiding door Lucca worden we ook nog gewezen op het huis van Niccollo Paganini. Een plaquette siert de voorgevel van het huis van de zuster van Napoleon Bonaparte, bij wie hij gedurende een viertal jaren verbleef.(zie de foto hieronder.)

In deze woning verbleefNiccollo Paganini een viertal jaren bij de zuster van Napoleon Bonaparte.

In het hart van de stad vind je de prachtige San Michelle in Foro in Pisaans-Romaanse stijl. Als het je lukt om lang genoeg je hoofd in je nek te houden, kun je de voorgevel bestuderen en zie je dat er enorm veel te ontdekken valt. Een keur van beelden, onder arcades in verschillende uitvoeringen en pilaren in even zoveel vormen en kleuren marmer.

Dit plein achter de toegangspoort heeft een ovale vorm en was vroeger een amphitheater. Wekelijks vindt er een markt plaats  en wordt het ook gebruikt voor allerlei activiteiten . De stenen van dit amphitheater zijn in de loop der eeuwen weer hergebruikt voor de diverse paleizen en kerken, maar je ziet duidelijk de ronde vorm van het oorspronkelijke bouwwerk, als je door een van de lage doorgangen, die destijds gebruikt werden door dieren en gladiatoren,  het 'strijdperk' betreedt.

De enige toren die Lucca rijk is.

Volterra is een oude stad, die door de Etrusken al bewoond werd in de 10^e eeuw v. Chr. Delen van de stadsmuren uit die tijd zijn nog steeds zichtbaar. Het Piazza dei Priori was in de Middeleeuwen het centrum van de politieke macht en geldt nu als een van de mooiste Toscaanse pleinen . Het plein wordt omzoomd door zowel privé- als openbare paleizen.

Het Palazzo del Priori is het oudste Toscaanse gemeentelijke paleis. Aan de wapens op de voorgevel kan men de geschiedenis van de stad aflezen.

Het Piazza dei Priori was in de Middeleeuwen het centrum van de politieke macht. Nu geldt dit plein, dat omzoomd wordt door zowel privé- als openbare paleizen als een van de mooiste pleinen van deze tijd.

Teatro Romano.

Toen men in 1950 een voetbalveld wilde aanleggen, kwam men tijdens de grondwerkzaamheden op deze plek restanten tegen van een aan de godin Bona gewijde tempel. Men besloot daarom met de aanleg van een voetbalveld te stoppen en werd er begonnen met de opgravingen, die behalve de tempel ook een theater en een thermencomplex bloot legden.

De steil aflopende halve cirkel van de toeschouwerstribune lag op de heuvel en er kwamen negentien rijen stenen zitplaatsen tevoorschijn. Aan de voet van de tribune ligt de halfronde orchestra, waarin hooggeplaatste personen een zitplaats hadden.

Achter de diepte voor het toneelgordijn ligt het gereconstrueerde toneel en toneelwand.

Daarachter liggen de thermen uit de eerste helft van de 4^e eeuw na Chr.

Met onze reisgroep aan de wandel in Volterra.

De Duomo Santa Maria Assunta ligt wat verscholen op een binnenpleintje. De kerk dateert uit 1120, maar tijdens een verbouwing in de dertiende eeuw werd de voorgevel veranderd. De basiliek bestaat uit twee verdiepingen. De klokkentoren werd in de 15e eeuw toegevoegd.

Een blik over de oude daken van Volterra naar het glooiende landschap van Toscane.

Albast.

Reeds in de Oudheid begonnen de Etrusken met het winnen van albast in de omgeving van Volterra en er ontstond een bloeiende handel in kunstvoorwerpen van albast. Tot op de dag van vandaag tref je in Volterra werkplaatsen aan, waar albast wordt verwerkt en veel winkels, waar de kunstvoorwerpen als vazen, urnen, schalen en beelden te koop worden aangeboden.

Doorkijkje op toren

In een Middeleeuwse stad vallen vooral de nauwe straatjes op.

Via een binnenpleintje naar de volgende nauwe straat.

Op de driesprong van het leven. Welke weg te kiezen ?

Ik blijf het jammer vinden, dat in zo'n oude omgeving auto's mogen parkeren. Zij doen afbreuk aan het stadsgezicht. Nauwe straatjes hebben het voordeel dat er veel schaduw is in de zomerperiode.

Eén van de paleizen aan het Piazzo dei Priori.

Doopvont in het Battistero San Giovanni met daarachter een kunstwerk, dat een bijbels tafereel weergeeft.

In de komende tijd dwalen mijn gedachten terug naar ons bezoek aan Toscane in 1999, een regio in centraal Italië, dat vaak wordt gezien als één van de mooiste streken van Italië.
Er wordt wel eens beweerd, dat Toscane de regio is, waarbinnen de Italiaanse Renaissance de beste resultaten behaalde. Vooral onder het geslacht van de Medici's maakte het toenmalige Groothertogdom Toscane een echte bloeitijd door. Dit uit zich nu onder meer in de architectuur, de schilder- en beeld-houwkunst, die in tientallen beroemde musea verzameld zijn, zoals o.a. in de Uffizi in Firenze, of Florence, zoals wij deze stad meestal noemen.
Daarnaast is dit gebied bekend om zijn typisch Italiaanse wijnen als o.a. Chianti.

In de volgende afleveringen hoop ik het een en ander over de verschillende plaatsen in deze regio te kunnen vertellen.

Pisa ligt dichtbij de mond van de rivier Arno, een naam die nogal eens in kruiswoordpuzzels voor komt. Het is een middelgrote stad met ongeveer 90.000 inwoners. In de Middeleeuwen was Pisa één van de vier maritieme republieken: Pisa, Venetië, Genua en Amalfi. Aan de laatste plaats heb ik reeds eerder enige aandacht besteed.

Pisa beleefde in de 12e en 13e eeuw zijn glorietijd en veroverde onder andere het eiland Sardinië. In 1406 werd Pisa veroverd door de Florentijnen en was het gedaan met haar zelfstandigheid. De meest bekende persoon van Pisa is wel Galileo Galilei, naar wie ook de internationale luchthaven van Toscane is vernoemd.

(Galileo Galilei (1564-1642) is de ontdekker van de astronomische klok en de telescoop, waarmee hij ontdekte dat de manen rond Jupiter met deze planeet een klein zonnestelsel vormden.)

Maar Pisa is daarnaast natuurlijk beroemd om zijn scheve toren, die vrij staat van de kathedraal van Pisa. Vanzelfsprekend is het nooit de bedoeling geweest om een scheve toren te bouwen. Tijdens de bouw in 1173 begon het overhellen al in het begin van de bouw. De toren is 55 meter hoog en de huidige helling is plm. 10%.
In 1990 begon de toren verder te hellen en werd uit veiligheidsoverwegingen gesloten voor het publiek, waarna er werd begonnen met het verminderen van de helling tijdens een restauratie. Toen wij er waren zagen we dat de toren aan de voet was verzwaard met grote betonnen blokken en lood, terwijl er zware kabels waren aangebracht, die steeds een stukje verder konden worden aangespannen. Het bouwwerk is daarmee 44 centimeter recht getrokken en de fundamenten zijn versterkt. Een duur grapje, want alles bij elkaar was er 28 miljoen Euro mee gemoeid. Onze zoon is er vorig jaar geweest en hij kon de toren met zijn gezin  gelukkig weer bezoeken, zij het, dat het aantal bezoekers per keer gelimiteerd was.

Het Baptisterium of Doopkerk (1152) naast de kathedraal.

Grappig zijn deze miniwinkels, die maar plm. anderhalve vierkante meter groot zijn en allerlei souvenirs in de aanbieding hebben.

De kathedraal van Pisa

Als de februarizon begint te schijnen en inderdaad al kracht heeft, begin je aan de lente te denken, maar als ik al wandelend dit tafereel aantref op een boom, zou je eerder aan de herfst gaan denken. Is de natuur een beetje van streek ? Het levert in ieder geval een mooi plaatje op, vind je niet ?

Op de zondagmiddag even aan de wandel langs een van de vijvers bij mij in de buurt en deze twee ganzen roepen bij mij het beeld op van de balletdans ' Pas de Deux'  .

Caserta is een stad van plm. 65000 inwoners en ligt ongeveer 30 kilometer ten noorden van Napels. Deze stad ligt aan de rand van de Campanische Vlakte op een hoogte van 68 meter.

De stad is voornamelijk bekend vanwege het koninklijk paleis ‘La Reggia’ , dat gebouwd is in opdracht van Koning Karel III van Bourbon. De Vlaming Gaspar van Wittel is de architect van dit enorme bouwwerk. Hij wordt in het Italiaans echter Vanvitelli genoemd, misschien omdat zijn ware naam niet door de Italianen kan worden uitgesproken, wie weet ........

Het gebouw meet 274 x 184 meter en heeft 1200 kamers, verspreid over de vijf verdiepingen.

De tuin achter het paleis heeft een lengte van drie kilometer en bestaat uit een vlak en een hellend gedeelte en biedt daardoor een bijzonder perspectief. Vanwege de aanleg wordt dit ook wel het ‘Versailles van Italië” genoemd. De tuin heeft veel beeldengroepen en waterpartijen.

In de Tweede Wereldoorlog diende dit paleis als het hoofdkwartier van de Geallieerden.

De paleistuin in Caserta , het 'Versailles van Italië'. Op de achtergrond zien we nog vaag de contouren van het paleis.