dou -me conta de que não é muito fácil para quem não conhece o Neerlandês deixar um comentário. Se desejar deixar o seu comentário faça o seguinte 2° preencha um nome(naam) 3° seja obrigatório preencher endreço E-mail 4° Possa preencher o URL 5° preencha um título(titel) 6° deixe o seu comentário 7° carregue no texto "reactie insturen"
Muito obrigado pela sua visita ou por se ter interessado por este blog.
Isso dá-me esperança de que vais regressar a esta página , para ver novas fotografias - e não só.
Se desejar deixar a sua opinião, faça-o por baixo de cada texto, clicando em "comentário"
Gostaria muito de poder melhorar o meu blogue com o seu comentário positivo.
São tolerados este blog comentários ofensivos. Mas prefiro que as caixas de comentários servem para abrir o debate ou entregar sugestões sobre os textos. Mas no caso quiser usar os espaços para a calúnia ou comentário maledicente. Então,muito obrigado para sua atenção.
Spijtig genoeg heb ik niet het talent om dit gedicht te vertalen in vloeiende woorden zoals enkel een dichter kan .
Lisboa perto e longe
Lisboa chora dentro de Lisboa Lisboa tem palácios sentinelas. E fecham-se janelas quando voa nas praças de Lisboa -- branca e rota a blusa de seu povo -- essa gaivota. Lisboa tem casernas catedrais museus cadeias donos muito velhos palavras de joelhos tribunais. Parada sobre o cais olhando as águas Lisboa é triste assim cheia de mágoas.
Lisboa tem o sol crucificado nas armas que em Lisboa estão voltadas contra as mãos desarmadas -- povo armado de vento revoltado violas astros -- meu povo que ninguém verá de rastos.
Lisboa tem o Tejo tem veleiros e dentro das prisões tem velas rios dentro das mãos navios prisioneiros ai olhos marinheiros -- mar aberto -- com Lisboa tão longe em Lisboa tão perto.
Lisba é uma palavra dolorosa Lisboa são seis letras proibidas seis gaivotas feridas rosa a rosa Lisboa a desditosa desfolhada palavra por palavra espada a espada.
Lisboa tem um cravo em cada mão tem camisas que abril desabotoa mas em maio Lisboa é uma canção onde há versos que são cravos vermelhos Lisboa que ninguem verá de joelhos.
Lisboa a desditosa a violada a exilada dentro de Lisboa. E há um braço que voa há uma espada. E há uma madrugada azul e triste Lisboa que não morre e que resiste.
No Castelo ponho um cotovelo Em Alfama descanso o olhar E assim desfaço o novelo de azul e mar Á Ribeira encosto a cabeça Almofada da cama do Tejo Com lençóis bordados à pressa na cambraia dum beijo Lisboa menina e moça menina Da luz que os meus olhos vêm tão pura Teus seios são as colinas varina Pregão que me traz à porta ternura Cidade a ponto-luz bordada Toalha á beira-mar estendida Lisboa menina e moça amada Cidade mulher da minha vida No Terreiro eu passo por ti Mas na Graça eu vejo-te nua Quando um pombo te olha, sorri, és mulher…
Infelizmente, chegou o momento para despedir-me do meu blogue
que me trouxeram tantas horas de alegria.
Um abraço amical a todos
Fado da despedida
Lisboa foi meu fado, minha vida Meu grande amor, meu passado Lisboa minha mãe tão querida Lisboa minha alma meu pecado>
Meu coração deixo à Madragoa Meu olhar as águas do teu rio Minhas mãos ás ruas de Lisboa E a saudade a noite do Rossio
Minha boca vermelha, deixo à Graça Meu cabelo negro, à Mouraria Ao palco do teatro deixo a alma As palmas, a dor, a fantasia
Os pregões matinais, levo comigo As vozes das crianças de Lisboa, Futuro deste povo tão antigo Gaivota que no cais sempre voa
Lisboa foi meu fado, minha vida Meu Tejo como o tempo corre Minha Lisboa, mãe querida O meu amor por ti nunca mais morre.
Fado van het afscheid
Lisboa, was mijn fado ,mijn leven Mijn grote liefde, mijn verleden mijn zeer geliefde Lisboa Lisboa mijn ziel ,mijn zonde
Ik schenk mijn hart aan Madragoa Mijn blik op de waters van jouw Taag Mijn handen schenk ik aan de straten van Lisboa
En het heimwee van het nachtelijke Rossio
Mijn rode lippen ,sta ik af aan Graça en aan Mouraria behoren mijn zwarte lokken , aan ´t theaterpodium laat ik mijn ziel Het aplaus ,de pijn ,de fantasie
De kreten van jonge straatventers ,neem ik met mij mee Deze kinderstemmen van Lisboa, zijn de toekomst van dit zo oude volk meeuwen die al eeuwen telkens over de kaaien vliegen
Lisboa was mijn fado mijn leven Mijn taag, hoe snel vergaat de tijd Mijn zeer geliefde Lisboa Mijn liefde voor jou ,zal eeuwig blijven duren.
Porquê estudar uma língua estrangeira? Então muito simples, você pode apanhar duas moscas duma vez. Primeiro, você mata o tédio, numa maneira útil, e entretanto tem um passatempo cativante. Além disso apreender um segundo idioma ou terceiro ativará as células grisalhos e amplia o prazer de viajar. Pois imagine que uma senhora linda (ou feia ou homem) se dirija a palavra a você e quereria saber o caminho mais curto para praia. Então naquele momento, não deve encolher os ombros embaraçados, mas pode responder lhe francamente. A oportunidade para iniciar uma amizade por toda a vida talvez. Em resumo, um estudo linguístico abre um baú cheio de conhecimento e prazeres.
Studeren
Wie zou de moedertaal van Luís de Camões niet willen spreken,
Of een gedicht voordragend van Fernando Pessoa en een kist vol gedichten vinden .
Of lezend een roman van Mia Couto en de intense geur van Afrika ontdekken .
of met een melancholische fado te neurën jouw heimwee verdrijven.
Wat ook de reden is om te studeren.
moet ik niemand uitleggen dat het studeren van de Portugese taal je horizont zal verrijken.
Encora-talen, in Antwerpen zorgt voor de bouwstenen voor een sterke basis.
En de grootte van uw Portugese huis hangt af van uw bereidheid om te studeren.
Ó Capuchinho Vermelho não esquece, ao sair da casa, o bolo e a garrafa de vinho para a avó. Leva-os sem mais tardar, e cuidada, não fala com estrangeiros --Sim, sim mãe.falarei com ninguém. Andando pela mata, ouviu de repente uns gemidos, a menina que já tinha esquecido o aviso materno, via um malvado lobo acocorado entre os arbustos e perguntava espantosamente porque ele tem os olhos tão pequenos. Então! O lobo reagiu muito irritado e gritava : vá -se embora, estou a fazer cocó.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Een mop
Roodkapje liep door het bos op weg naar grootmoeder toen ze gekreun hoorde en de boze wolf gehurkt tussen de struiken zag zitten ,en zij verwondert vroeg : Waarom hij zulke kleine oogjes had .Waarop de wolf geirriteert riep :Ga weg,zie je niet dat ik aan het kakken ben.
Há dez anos passados, foi lançado da terra um avião espacial com a bordo uma astronauta portuense. Segundo o calendário é primavera em Portugal. Ela tem saudade, a memória das camélias em flor quase a cair em cesto roto. Desde o Ícaro caiu por asneira própria no mar, o feitiço da gente para voar nunca diminuiu e hoje sabe voar mesmo mais afastado do sol, entretanto explorando com uma velocidade vertiginosa aquela tapeçaria nebulosa de estrelas.
Tien jaar geleden werd vanaf de aarde een ruimtevliegtuig gelanceerd met aan boord een astronaute uit Portugal. Volgens de kalender is het lente in Portugal. Ze had heimwee, de herinnering aan de camelia's in bloei in haar geboortestad Porto was bijna in de vergetelheid geraakt. Sinds de gevleugelde Icarius door zijn eigen blunder in de zee viel, is de betovering van mensen om te vliegen nooit vermindert en tegenwoordig slagen ze verder dan het zonnestelsel te vliegen en ondertussen met een duizelingwekkende snelheid dat wazige tapijt van mysterieuze sterren te verkennen.
Sei que não telefonei a nenhum, mas talvez tenha falado com alguém do telejornal. Embora não relembre. Nem sei se seria capaz de saber distinguir alguém com quem tive esta conversa. Não sei mais o que tenho pensado. Não o posso explicar. Nuncasei porquê. Só sei que para tudo existe um motivo. Também sei que de boas intenções está o inferno cheio. Mas agora prometo solene, nunca mais me vou fazer passar pelo presidente da república
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Een tekst schrijven op het ritme van "Ik weet"
Ik weet niet eens
Ik weet niet eens of ik iemand zou kunnen herkennen met wie ik dit gesprek had. Ik weet niet meer wat ik dacht. Ik kan het niet uitleggen. Ik weet nooit waarom. Ik weet gewoon dat er voor alles een reden is. Ook weet ik dat de weg naar de hel geplaveid is met goede voornemens. Maar ik beloof hier plechtig dat ik nooit meer mij zal uitgeven voor de koning der belgen.
Quem o conhecia, sabia que sem sua querida mulher era apenas uma sombra do homem que antes fora. Caminhando na vereda, seguiu às cegas sua própria sombra, a única que não o abandonara. Aliás ele não podia a ignorar, o sol de inverno fazia-a três vezes maiores que no verão. Ficou devastado, e ao fim da vereda, quando se aproximou à beira da falésia, estava prestes a saltar, o sol murmurou no ouvido “Espere! Vou dar-lhe asas.”
Iedereen die hem kende, wist dat hij zonder zijn lieve vrouw slechts een schim was van de man die hij ooit was. Lopend langs het eenzame pad , volgde hij blindelings zijn eigen schaduw, de enige die hem niet in de steek had gelaten. Bovendien kon hij er niet omheen, de winterzon maakte zijn gestalte drie keer groter dan in de zomer. Hij was radeloos en aan het einde van het pad, toen hij de rand van de klif naderde, stond hij op het punt te springen, fluisterde de zon in zijn oor: "Wacht even ! Ik zal je vleugels geven."
Brincando com os amigos de esconde -esconde, agora era minha vez para me esconder. Sem demora, arrastei-me debaixo dum arbusto denso. Grande emoção, mas com o passar do tempo, desapareceu o prazer do jogo. Que chatice! Apenas um pisco arisco canta, inconsciente do risco que o ameaça. Pois um gato esperto se aproximava às escondidas. Não me arrisco para o avisar.
Onde estão? Quero ser encontrado !
Aparentemente, mordi o isco. Logo que me viram escondido, correram para casa..
Verstoppertje
.
Verstoppertje spelend, was het nu mijn beurt om me te verstoppen. Zonder dralen kroop ik onder het dicht struikgewas. Heel spannend, maar naargelang de tijd verstreek verdween gaande weg het plezier aan het spel. Wat een domper! Enkel een schuw roodborstje dat zingt, zich niet bewust van het risico dat hem bedreigt.Want een sluwe lepe kat besluipt haar. Ik durf het niet te waarschuwen.
Waar blijven ze? Ik wil nu wel gevonden worden!
Blijkbaar heb ik mij laten beetnemen . Zodra ze me zagen dat ik mij ging verstoppen , liepen zij snel naar huis
Lisboa, tu és assim Letra e música de Pedro Campos
>Quando o sol se põe, já fugido Bate nos barcos sobre o rio E na rotunda ao fim da tarde Pessoas, vagueiam na hora de ponta Passam por mim vezes sem conta É a cidade
As casas e as paragens na avenida Cheias de côr, cheias de vida Do Bairro Alto á Madragoa Eu ando e vou sentindo como és Vendo as esplanadas dos cafés Sei que és Lisboa
Lisboa do rio e dos barcos no cais Da gente nas ruas e mais ... tu és assim Lisboa, tu sabes que bom que é voltar
De longe de qualquer lugar ... só para ti
>Eu sigo e vou sentindo como és Nas passadeiras do Marquês Sei que és Lisboa
Lissabon zo ken ik je
Wanneer de zon bijna ondergaat en de boten over de Taag nog even aan raakt met de allerlaatste zonnestraal En de mensen op de rotonde mij op het drukste uur argeloos voorbij slenteren zo is de stad
met op de boulevard zijn huizen en de bushaltes levendig en kleurrijk zijn loop ik door de wijk Alto tot aan Madragoa en zal voelen hoe jij zijt goeds gemutst en net opgestapt van een zomerterrasje
en ik weet het, zo ben jij Lisboa
Het Lisboa met zijn boten aangemeerd aan de kaai en veel volk op straat..
Zo ken ik je Lisboa Lisboa jij weet het ´t is goed terug te komen . Van overal komen ze ... enkel voor jou Ik volg je en zal mij net zo voelen als jij op de trottoirs van Marquês Pombal Ik weet het , want zo is Lisboa
Se as autoridades eclesiásticas não tivessem deixado, por falta de sinceridade, as vítimas de abuso entre a cruz e a espada, haveria ocorrido no passado menos fatalidades. Infelizmente os clérigos preferiram lavar as mãos em inocência e enviaram as vítimas jovens aos quintos dos infernos.
Cegos, gritaram em coro: "foi culpa do diabo".
Na realidade, os abusadores não tiveram cheiro de enxofre. Respeitando os direitos da criança, eles devem reconhecer humildemente, sem rodeios, essa injúria do passado.
Onderwerp :De rechten van het kind
Indien de kerkelijke autoriteiten door gebrek aan oprechtheid hun slachtoffers van misbruik niet voor schut hadden gezet . Dan zou er in het verleden minder onheil en verdriet gebeurd zijn .Spijtig genoeg verkozen de geestelijken hun handen in onschuld te wassen en stuurden de jonge slachtoffers van het kastje naar de muur. Verblind, riepen zij in koor: " het is de schuld van de duivel"Maar in werkelijkheid ,geen van de plegers van het misbruik rook naar solfer .De Rechten van het Kind respecterend moeten zij deemoedig,zonder omwegen dit onrecht uit het verleden erkennen.
A lamparina que Rosa tinha comprado numa loja chinesa, não iluminou. Aparentemente uma má compra, não tinha interruptor. Mesmo mudando a lâmpada não resolvera nada. Ainda menos os palavrões que ela soltou porque as instruções imprimidas em chinês estavam traduzidas em todos os idiomas do mundo, salvo na sua própria língua. Depois da irritação, a resignação. Batendo as palmas expulsou o gato da poltrona.
Que farsa!
Simultaneamente com o som, estrondo, foi acesa automáticamente aquela maldita lamparina.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Het nachtlampje dat Rosa had gekocht in een Chinese winkel, gaf geen licht. Waarschijnlijk een miskoop. Had geen schakelaar . zelfs het lampje verwisselen loste niets op. Nog minder de verwensingen die ze maakten ,omdat de gedrukte handleiding in het chinees,was vertaald in alle talen van de wereld ,behalve in de hare .Na de woede ,de berusting .Klappend in de handen verjoeg zij de kat uit haar zetel. Wat een grap! Gelijktijdig met het geluid van een harde klap, begon dat zo verwenst nachtlampje automatisch te branden
O Padrão dos Descobrimentos não percebia porquê os turistas não mais faziam bicha para visitá-lo. Sofreria também a Torre de Belém dessa falta de interesse?
À conversa com ela, não fez uma amiga.
Pois, há conversas onde são ditas coisas muitas asneirentas.
Ah, conversas! O Padrão julgava seu monumento em honra dos navegadores o mais imponente. A Torre sublinhou que ela vigiava o Tejo, desde que as naus quinhentistas se fizeram ao largo.
"Horrível, tem quinhentos anos."
Aan de oever van de Taag
Het monument der ontdekkingreizen begreep niet waarom van de ene dag op de ander geen toeristen in de rij stonden om het te bezoeken . Zou de mooie toren van Belém ook verminderde belanstelling hebben?
In gesrek met haar maakte hij geen nieuwe vrienden. Want, er zijn van die babbels waarin men zonder nadenken de domste dingen zegt
Ach,een gesprek
het zeevaardersmonument vondt zich het meest indrukwekkende. De toren maakte duidelijk dat zij sinds de ontdekkingsreizigers de wijde zee bevaarden zij de Taag al bewaakte.
" verschrikkelijk ,dat ben je vijfhonderd jaar oud"
Tenho um amor Que não posso confessar... Mas posso chorar Amor pecado, amor de amor, Amor de mel, amor de flôr, Amor de fel, amor maior, Amor amado!
Tenho un amor Amor de dôr, amor maior, Amor chorado em tom menor Em tom menor, maior o Fado!<BR< mar Não posso deixar de amar O meu amor em pecado!
Foi andorinha Que chegou na Primavera, Eu era quem era! Amor pecado, amor de amor, amor de mel, amor de flôr, Amor de fel, amor maior, Amor amado!
Tenho un amor Amor de dor, amor maior, Amor chorado em tom menor Em tom menor, maior o Fado! Choro a chorar Tornando maior o mar Não posso deixar de amar O meu amor em pecado!
Fado maior Cantado em tom de menor Chorando o amor de dor Dor d'um bem e mal amado!
No nosso escritório cada secretária tinha um computador pessoal, tudo assim colocado para que estivéssemos com as costas orientadas para a secretária do chefe. Às segundas-feiras começávamos às nove. Em contrapartida, o chefe vinha a bel-prazer e sempre assim acontecia, até que, numa manhã, um jovem empregado foi apanhado em flagrante delito, enquanto enrolava uns cigarros.
― Tens de enrolá-los com um dia de antemão ― dizia o chefe zangado.
― Evidentemente, patrão! Estou a enrolar estes cigarros para amanhã.
A Vida no paço foi descrita em prosa pelo filósofo Góis, a pedido do rei, embora seus livros assoprem a renascença. Tornou-se cada vez mais difícil remar contra a maré do conservantismo de Roma, e afinal foi preso pela inquisição, culpado de heresia. Resignado, deseja somente que parem essas interrogações à mesa de tortura. Talvez esses verdugos, que o raspam sem piedade até à carne do osso, não saibam que um espírito livre não se deixa internar.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
een vrije geest
Het leven in het koninklijk paleis werd met proza beschreven door de filosoof Damião Góis, op verzoek van de koning, hoewel zijn boeken de tijdgeest van de Renaissance uitamend wrd. Werd het steeds moeilijker om tegen de stroom in te gaan van het conservatisme uit Rome, en werd hij uiteindelijk gearresteerd door de inquisitie,beschuldigd voor ketterij. Gelaten, wil hij alleen maar dat die ondervragingen op de marteltafel stoppen. Misschien weten deze beulen, die hem genadeloos tot op het bot schrapen, niet dat een vrije geest zich niet laat interneren.
E pronto a partir, estou vestido bem-posto para ir a festa .
Ufa ,ainda mesmo sobra -me tempo para agradecer os amigos dos blogues No primeiro lugar, os Senhores que me visitam com regularidade e deixam um comentário. Eles recebem um abraço tão apertado ao peito, como um laço veludo em torno dum pacote cheio de gratidão e amizade. Aos que aqui chegam, olham mas logo saem sem deixar rasto, recebem com respeito um aperto de mão. Aos anónimos mal -encarados, maldosos vou dar uns....?
Tanto faz, são dias de festa e refleção .
A todos sem exceção votos de um feliz Ano Novo
°°°°°°°°°°°°°°°°°
Vertrekkens klaar, ben ik netjes opgekleed om naar het eindejaarsfeest te gaan.
Oef ,er blijft zelfs nog tijd over om de blogvrienden te bedanken; In de eerste plaats ,zij die mij regelmatig bezoeken en een berichtje achterlaten , ontvangen een knuffel zo stevig aan de borst gedrukt ,zoals een fluwele strik rondom een doosje vol dankbaarheid en vriendschap. Aan zij die hier aankomen , kijken, maar meteen vertrekken zonder een spoor achter te laten van hun aanwezigheid , krijgen respectvol een hand.
Aan de anoniemen kwaadwilligen , zal ik hun een ... geven ?
Ach het doet er niet toe , het zijn dagen van feest en bezinning .
Aan iedereen zonder uitzonderingen, wensen voor een gelukkig Nieuwjaar .
. 
