Hoe heet het was

Ik doe de hele dag niks, alleen het hoognodige dat eigenlijk ook niet echt nodig is. Tenzij het echt moet omdat ik word opgejaagd door mijn zoon die aankomt zetten met 2 uitpuilende wasmanden en of ik even……en dan zucht zij, die haar zoon rot heeft verwend: “Geef maar hier en moet het ook gestreken worden….?”

 s’Morgens vroeg wanneer het nog heerlijk koel is begiet ik de moestuin en dan neem ik mijn ontbijt op het terras en geniet van de ontwakende dag, het fluiten van de vogels, het geritsel van wezentjes in de struiken. Heerlijk dit “ Dolce far niente” voor zolang het duurt.

“Ledigheid is des duivels oorkussen” placht mijn oma vroeger te zeggen. Als kind dacht ik dan dat het iets te maken had met het "oren kussen van de duivel". En eerlijk gezegd, ik zat er niet zo mee…. Pas later begreep ik de uitdrukking en dat een oorkussen gewoon een ander woord voor hoofdkussen was en dat ledigheid niets doen betekende en de spreuk werd gebruikt als vermaning tegenover iemand die niets doet. Ooit kwam ik eens bij iemand thuis, met wie ik een korte relatie van 10 jaar zou krijgen en waar een tegel boven de bank hing, “Als je niets te doen hebt , doe dat dan niet hier.” Het is uiteindelijk tussen ons niets geworden…..

26-07-2018 om 12:22 geschreven door Loewiesa

Dit keer, geen verwelkomingen van springende hondjes of wuifende poesjes, geen vlaggen met Vlaamse leeuwen en kreten als "Vlaanderen barst". Maar één echte reactie, dat is toch al iets. Bij helemaal geen reactie vraagt een mens zich toch al snel af, werkt alles nog wel,na al die jaren? Op mijn blog, bij mij, bij u.....Want met die senioren, je weet maar nooit… Mijn inloggegevens kloppen dan weer wel en dan weer niet, dan blijkt de webpagina die ik zocht niet meer te bestaan, beschadigd of verouderd (jaaaa zeg, zoals wij allemaal.) Dan moet ik bewijzen dat ik geen robot ben door alle plaatjes met boten aan te vinken en vervolgens.... niets....."oehoeeee, is daar iemand?"  Je krijgt van minder en punthoofd en van nijd de laptop sluiten, de pc het raam uit smijten of de smartphone verdrinken en stoppen met bloggen nog voor je (weer) begonnen bent en gewoon terug naar Facebook gaan.

22-07-2018 om 00:00 geschreven door Loewiesa

25-08-2013 om 00:00 geschreven door Loewiesa

20-08-2013 om 00:00 geschreven door Loewiesa

12-07-2013 om 00:00 geschreven door Loewiesa

27-06-2013 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Bloggen kan therapeutisch zijn, ik hoor het zo vaak om mij heen....

Verstrikt in het doolhof van mijn denken en nog niet in staat om te luisteren naar de oplossing die in mijzelf verborgen zit heb ik vandaag besloten Loewiesa na 4 maanden en een paar dagen uit comateuze toestand te halen en haar terug te animeren.

De laatste maanden veel tijd op Facebook door gebracht. “Facebook is tijdverlies” zegt mijn 22 jarige zoon,wanneer hij thuis komt en mij voor de zoveelste keer weer aan mijn computer aantreft. Van je kinderen moet je het maar hebben. Maar gelijk heeft hij wel. In plaats van te genieten van de dingen om mij heen, mijn leven nuttig te maken door mijn huis te kuisen zodat alles weer blinkt en lekkere en voedzame maaltijden klaar te maken, verdoet deze internetjunk haar tijd met mensen waarvan zij de meesten niet eens kent.

Ik verdoe trouwens veel tijd. Ik ben een meesteres in het verdoen van tijd. Wanneer ik niet op Facebook ben, lig ik op de bank mij te koesteren in mijn existentiële crisis en verdoe ik mijn tijd met te treuren, koekjes en chocola naar binnen te werken en mij af te vragen wat de zin is van mijn bestaan.

Ik zit al een tijdje in een dip en ook al geef ik mij zelf af een toe een schop onder mijn kont en hoewel ik mijn zegeningen dagelijks tel door mijzelf wijs te maken dat het allemaal nog veel erger kan, kan ik het niet laten om mijzelf te beklagen. Mijn leven is triest, oh God.... Wat is mijn leven triest. Ik leef al een paar jaar van een uitkering. Veel kans om op mijn 58e nog een leukegoedbetaaldeinteressantevalorisrende -vlakbijhuis- baan te vinden heb ik niet en ik heb dus bijna geen cent te makken. Maar daar went men uiteindelijk aan (n.v.d.r. en zij geloofde haar eigen oren niet.) Ik ga niet meer naar de fitness,want ik ben fitnessmoe waardoor mijn een paar jaar geleden behoedzaam opgebouwde spieren weer aan het inzakken zijn. Want dat is het probleem met fitnessen, het moet steeds en steeds weer.... en ook in het zwembad ben ik de laatste maanden nog amper geweest. Echt spannend is mijn leven niet (meer) al gebeurd er soms wel eens iets leuks, zoals laatst weer eens een motorrit wat mij weer even het gevoel gaf dat ik nog leef. Kleine momenten die ik tenminste een paar dagen koester, met de gedachte: dat heb ik dan toch weer gehad......

Ik kijk nauwelijks nog tv, dus ik kan u niet vertellen wat ik ergens van vind,alleen dat ik mij soms afvraag, waar ik in hemelsnaam naar kijk? Ik heb zelfs geen uitgesproken mening over van alles, Ik lees dagelijkse een aantal verschillende landelijke dagbladen met verschillende politieke achtergronden en volg actualiteiten rubrieken om mijn honger naar een eigen opinie te stillen, maar natuurlijk.... iedereen heeft vanuit zijn/haar eigen standpunt gelijk.

Ik heb dan ook geen missie om u iets te leren.

Het terug schrijven van dit blog over mijn dagelijkse beslommeringen behoudt mij er dus (hopelijk) enkel van om niet gek te worden....

18-06-2013 om 00:00 geschreven door Loewiesa

En ondertussen, heb ik het al een tijdje niet meer gehad over harmonicaman die in een soort van wintermodus zit en zijn natuurlijke biotoop in de Noorder-Kempen amper verlaat en die ik sinds november jl. na onze uitstap naar het oorlogsmuseum van Ieper, niet meer heb teruggezien. Iedere avond vertellen wij elkaar over de gebeurtenissen van onze dag, over onze kinderen, onze vaders en over hoe die op te voeden, over  van alles. Wij kijken naar dezelfde programma's op tv en wij weten van elkaar wat wij hebben gegeten die avond en welk wasmiddel wij gebruiken.  Soms stellen wij ons vragen over de zin van het leven en “of dit nu alles is?” Soms durven wij  zelfs eens te lachen. Soms drinken wij samen een kopje koffie of  een glaasje wijn, soms ook niet. Soms vallen er stiltes, geen onaangename stiltes. Dan luister ik naar, hoe hij een pizza met tomaat en mozzarella van dr. O  in de oven zet, of naar de geluiden van de uilen rond zijn huis en naar het wegblazen van de rook van zijn sigaret en stel ik mij voor hoe hij nadenkend uitstaart over zijn tuin en valt er een weemoedig gevoel over mij en……nou ja…...laat maar…….want ik hou eigenlijk niet van sigarettenrook en…...wij…zoals wij immers bij de eerste ontmoeting, bij de eerste oogopslag al vaststelden…..wij zijn immers elkaars type niet. Zijn type ligt al 11 jaar in haar graf en mijn type is nu eenmaal altijd de een of andere geheimzinnige slechterik, een onbetrouwbare womanizer met een groot ego en weinig empathie.........

 En zij telefoneerden nog lang en tamelijk (on)gelukkig, tot het overging. Zij zo doof als kwartels werden of gewoon niet meer wisten, waar voor dat vreemde hallo hallo ding eigenlijk moest dienen.

07-02-2013 om 00:00 geschreven door Loewiesa

En daar stond uw jonge gedachtespinnendevijftigster  deze morgen in alle vroegte op de bushalte samen met 10 andere pubers (n.v.d.r. uw jonge gedachtespinnendevijftigster was de enigste zonder doppen in de oren.) Zij had alles zo mooi berekend op het internet. Om zo laat zou zij opstaan. Om zo laat zou zij haar huis verlaten. Om zo laat zou zij bij de bus halte staan. Om zo laat zou de bus komen die haar naar het station van La Louvière-Zuid zou brengen vanwaar  zij een directe verbinding zou hebben met Rijsel. (Maar natuurlijk met de bussen van la TEC La Louvièroise weet je het nooit.)

Twintig minuten later is zij uiteindelijk samen met de 10 andere pubers en 10 ijskoude tenen (n.v.d.r. zij spreekt alleen voor zichzelf) op de eerst volgende bus gestapt. Als haringen in een tonnetje, samen met nog eens 100 lawaaierige pubers op weg naar school. Pubers, die dankzij de kou niet al te erg naar pubers roken.... deinde zij ZEN mee bij elke bocht. Halverwege moest zij zich naar de uitgang wurmen om op aanraden van de buschauffeur in een andere bus over te stappen. Maar die bleek niet meer op die halte te rijden. De trein al lang gemist.  Nog eens 15 minuten wachten in de sneeuw ( uw jonge gedachtespinnendevijftigster had het nog warm van in de bus.) Eindelijk op het station aangekomen werd het nog weer eens wachten. Een sms’je gestuurd naar haar Brugse vriendin, dat zij wat later zou zijn….

22-01-2013 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Soms denkt uw jonge gedachtespinnendevijftigster dat zij veel te goed is voor deze wereld. Want….watskeburt?

Afgelopen zaterdag in Amsterdam. Ik ging boodschappen doen. Even naar de Amsterdamse Javastraat in de Indische buurt met zijn winkeltjes met producten uit alle windstreken, met gezellige eethuisjes en terrasjes waar het lekker eten is en waar, in de zomer, wanneer de zon schijnt en het heel warm is en ik mij tussen de bijna chaos van de in groepjes staande kletsende mannen en de vaak in chadors geklede vrouwen en andere hoofddoekjes begeef, mij bijna in het een of andere vakantieland waan. Ik snuffel wel eens rond in de winkeltjes waar ze Marokkaanse huisraad en andere prularia verkopen en ik verbaas me iedere keer om het kitscherige en de lelijkheid hiervan. De vele groenten en fruitwinkeltjes zijn wel weer interessant.  Ik heb er ondermeer Turkse spinazie gekocht voor 55 cent de kilo en daar doen de reguliere supermarkt, de gewone groenteboer en ook de marktkramers op de nabijgelegen Dappermarkt het niet voor….

Ik moest ook even tappen bij de bank en daar stond ik netjes achter de oranje streep te wachten op mijn beurt. De vrouw aan de geldautomaat draaide zich om, stopte haar kasticket in haar portemonnee en liep naar een andere vrouw die een eindje verder op haar stond te wachten. Ik maakte aanstalten om over de oranje streep te stappen en mij naar de automaat te begeven, toen mijn oog viel op een biljet van 50 € dat uit de geldgleuf stak.

Zonder een moment te twijfelen hoorde ik mijzelf roepen: “Mevrouw uw geld!” De dames babbelden vrolijk verder en wilden naar buiten gaan. “Mevrouw, mevrouw” riep ik nog wat harder. De ene vrouw draaide zich om en kwam vragend naar mij toe terwijl ik naar de geldautomaat wees. Zij schrok zichtbaar en stamelde “Oh jeetje mevrouw, dank u, dank u wel.”

Er ging een zucht door de rij met wachtenden en er klonk geroezemoes en ineens kreeg ik het gevoel alsof ik van een andere planeet kwam en zo werd ik ook bekeken. een man zei op een haast spottende toon “Er bestaan dus nog eerlijke mensen!” Was het ongeloof? Was het verbazing? Was het bewondering? Of dachten die mensen bij zichzelf gewoon…wat is dat voor een stomme trien!

Maar ik heb dan zoiets van,  je zal het zelf maar zijn….

16-01-2013 om 00:00 geschreven door Loewiesa

En ineens bleek ik gehackt en was mijn Loewiesa email adres door Microsoft geblokkeerd vanwege misbruik door iemand anders. (n.v.d.r. Uw jonge gedachtespinnendevijftigter is er nog niet goed van en nog steeds aan het bekomen.)Waarom? Wat had ik misdaan? Verbazing, boosheid, ergernis toen het niet lukte om mijn email adres via Microsoft weer te deblokkeren. Want ik was niet ik volgens hen, terwijl ik er zeker van ben dat ik... ik ben en verdorie ik zal het toch zeker zelf wel weten als ik het ben of wanneer ik het niet ben?  Daarna volgde de berusting...dat het waarschijnlijk nooit meer goed zal komen. Dus mocht u vreemde berichtjes van mij in uw mailbox krijgen: Ik ben het niet!

22-12-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Opzij van het Gravensteen, waar men (als men dat zou willen) de zalen van de vroegere graven, de kelders, de kerkers en de “donjon” kan bezoeken, betraden wij via een steeg het Patershol  een oude middeleeuwse wijk met een bijna doolhof van kleine straatjes en gezellig uitziende eethuisjes.  Bij het Oudburg, een straat met wederom een mix aan restaurants en kleine winkeltjes liepen wij het Patershol weer uit, wij daalden de trappetjes aan de overkant af en liepen langs het water van de Leie (n.v.d.r. alwaar zij de aanwezigheid van 1 eenzame (wilde) vrouwtjes eend opmerkten) verder richting het Sluizeke.  Mijn Brugse vriendin had een adresje gekregen van een goed Turks restaurant dat zich daar zou bevinden en met onze toffe gezamenlijke vakantie nog in het achterhoofd besloten wij dat eens te gaan proberen. 

En terwijl wij genieten van het aperitief van het huis (want wij laten ons graag verrassen)  en smikkelen van het bij geleverde schaaltje met pepers, Turkse kaas en olijven, wijden wij ons aan serieuze en ernstige zaken waarbij al onze geliefde (en ook minder geliefde) onderwerpen de revue passeren. Als hoofdschotel kiezen wij voor lamsvlees, dat wordt geserveerd op zwaardachtige spiezen, met sla, rijst en een in zilverpapier gepofte aardappel. Het eten was smakelijk maar het had voor ons best wat Turkser mogen zijn en bovendien de bediening, hoewel erg vriendelijk een ietsje te traag naar onze zin, want wij wilden ook nog naar het stadhuis en langs de flikken.... 

Na de lange zit lopen wij (verandering van plan) het Oudburg in richting de Oude Vismijn op het Sint Veerleplein. Via de grote barokke toegangspoort met het beeld van Neptunes gaan wij naar beneden en lopen nogmaals langs de Leie, vandaar heb je een mooi zicht op een eindje verder de graslei,via het bruggetje lopen wij naar de Jan Breydelstraat, hier gaan wij naar rechts, richting de Burgstraat  en via het Gewad, wandelen wij naar het Nieuw Begijnhof. 

Terwijl mijn Brugse vriendin hier nog wat foto’s neemt slenter ik wat rond met warempel weemoedige gedachten, van hier uit is het niet zo heel ver van het huis van mijn ex. Herinneringen van de mooie momenten, vóór de teloorgang van de liefde, herinneringen, die ik het afgelopen jaar allemaal had weggeduwd leken even een opleving te krijgen.

05-12-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Wij liepen verder, van de Korenmarkt, waar net als in Amsterdam, het oude postkantoor omgebouwd is als winkelgalerij, naar de Groenselmarkt, die vroeger een vismarkt was en waar het oud vleeshuis staat (n.v.d.r. Roep maar indien u niet kunt volgen!) over de Korte Munt, waar bij Tierenteyn, de mosterd kan worden gehaald, en langs het kraam met de Gentse neuzekes, de Lange Munt in. Aan het eind van deze winkelstraat even een blik geslagen op het groot kanon, de Dulle Griet. Verder op de Vrijdagmarkt, een van de oudste pleinen van Gent omringd door gildehuizen en in vroegere tijden een soort van evenementenplein, staat Jacob Van Artevelde, de opperhoofdman van Gent, op zijn sokkel uit te kijken over zijn stad.

Wij liepen het straatje in, links van de twee imposante gebouwen van de socialistische beweging en stopten nog even voor het uitstelraam van 3 bekende Belgische kleding designers (n.v.d.r. uw jonge gedachtespinnendevijftigster en haar Brugse vriendin keken elkaar aan na dat zij de gezichtsloze pop met de rok en de bloes en de laarsjes en de daarbij behorende prijskaartjes hadden geïnspecteerd en kwamen tot dezelfde conclusie…....het zou wel aan ons liggen, maar wij zagen “het” er niet aan af !)  Toen gingen wij over de Zuivelbrug , richting Kraanlei, waar de best gekende gevels van Gent staan en slaakten vervolgens verraste kreetjes (n.v.d.r. Moet je dat eens zien….! En… dàt hadden wij vroeger ook nog!) Bij het zien van de Retro collectie van Priem, de koning van de Gentse behangwinkels.  Aan het eind van de Kraanlei, tegen de gevel, juist boven een deur, staat daar het Gentse Manneke. “Hij plast niet!” merkte mijn Brugse vriendin, die over een  bijzondere opmerkingsgave beschikt op.  

04-12-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Wij liepen verder in de richting van de Sint Baafs, een van de mooiste kerken van dit land, maar wij hadden geen van tweeën de behoefte hier binnen te gaan want wij waren die dag immers al in een kerk geweest en wij moesten niet overdrijven,  want zo héél erg kerk zijn uw jonge gedachtespinnendevijftigster en haar Brugse vriendin nu ook weer niet. “Het Lam Gods” geschilderd door de gebroeders hier boven, hadden wij trouwens ook al eens aanschouwd.

Voorbij het Belfort, op het Emiel Braunplein aangekomen, riepen wij allebei verbaasd.....Beuh? Heel even dachten wij zelfs in een andere stad te zijn, bij het zien van een bouwsel dat deed denken aan 1 schaapstal. Er was ook een groot nieuw terras, dat aan de oever van een recreatievijver zeker niet zou misstaan…  Kennelijk hadden wij iets gemist. Het nieuws , de opschudding en het daarop volgende protest over dit bouwwerk, dat de nieuwe stadshal bleek te zijn, hadden de Gentse grenzen blijkbaar niet overschreden. Wij zouden alles over dit bouwsel, dat op zichzelf niet echt lelijk is, maar enigszins vreemd aandoet op deze plek, thuis wel opzoeken op het internet… later!  

Nu was het tijd voor uw jonge gedachtespinnendevijftigster en haar Brugse vriendin om zich te wijden aan Serieuzere en Ernstiger Zaken, wij gingen aperitieven…

29-11-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa

En toen klonk er een stem uit het donker: “Vrees niet..........!” En Uw jonge gedachtespinnendevijftigster  schrok zich een hoedje en vreesde met grote vrezen en dreigde een heel klein moment over te gaan tot geestelijk dwalen en onbestemd wensdenken……En daar in het donker stond een grijze baardman, gekleed in een blauwe sallopet, zijn tandeloze mond een scheve grijns grijnzend, klaar om een laddertje te beklimmen om wat nieuwe (spaar)lampen in te draaien. En toen was er licht!  En daar was ook haar Brugse vriendin..... en zo kwam alles nog goed (of niet) en konden zij eindelijk de stad gaan verkennen. Uw jonge gedachtespinnendevijftigster kent de weg.

27-11-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Terug op het Sint Pietersplein. De kerk is intussen open en ik besluit in afwachting van mijn Brugse vriendin er even een kijkje te nemen. Op het moment dat ik er binnen ga begint juist het orgel te spelen. (Uw jonge gedachtespinnendevijftigster kijkt heel even naar boven, haar duimen op, als dank voor deze perfecte timing. Misschien kan zij bij zoveel goedgezindheid eens proberen, zoals zij vroeger als kind voor een voldoende voor een proefwerk wel eens heeft gedaan, het op een akkoordje zien te gooien met de bewoner van dit pand.) ik loop wat rond in deze prachtige barokkerk en volg de staties van de kruisweg in de zijbeuken en dan zie ik de inscriptie: “STAAT OP GIJ DOODEN KOMT TEN OORDEELE” en ineens krijg ik het gevoel te worden bespied…...

26-11-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Toen ik het Gentse station verliet, waar ik de tram voor Moscou nog net kon vermijden, kwam juist bus 9 aan, die mij in het verleden naar het huis van mijn ex voerde. Maar deze keer hoefde ik niet te sprinten...

Met overal verleden en duizend gedachten spinnend liep ik naar het St. Pietersplein waar mijn Brugse vriendin en ik een uur later voor de kerk hadden afgesproken.(n.v.d.r. uw jonge gedachtespinnendevijftigster was extra vroeg vertrokken om de kudde lawaaierige pubers in de ochtendbus te vermijden) Op het plein was men bezig de jaarlijkse winterfoor met een ijspiste en een reuzenrad op te bouwen. De St. Pieterskerk was om dat uur nog niet open en de houten bank bij de tuin van de St. Pietersabdij, vanwaar je een mooi zicht op de wijngaard hebt stond weliswaar in de zon, maar was te nat en te koud en ik besloot in afwachting van mijn Brugse vriendin ergens koffie te gaan drinken.

De studentenwijk, een beetje een vieze wijk en niet echt de gezelligste buurt op dit uur van de dag wanneer alleen de copycenters open zijn, maar ik vond er toch één koffiehuis. Buiten stond een bord waarop geschreven stond dat men er de lekkerste  en de nieuwste lattes en cappuccino’s serveerden. Ik bestelde echter een gewone koffie, de eerste van die dag. (n.v.d.r. haar dag was al slecht begonnen want bij haar thuis bleken de koffiefilters die morgen op te zijn)  De koffie die men mij serveerde was sterk en smaakte naar...…Drop! (n.v.d.r. Nu houd zij wel van sterke koffie en zij houdt van drop, maar liefst niet in die combinatie.) Mijn wat gespannen sombere bui werd er alleen nog ietsje somberder door en ik voelde aan het slechte koffiewater dat als er niet iets zou veranderen, deze dag wel eens geen blijde intrede zou kunnen zijn.

25-11-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Afgelopen donderdag is Uw jonge gedachtespinnendevijftigster met haar Brugse vriendin naar Gent geweest. Gent, zij was er sinds de breuk met haar Gentse vent verleden jaar september niet meer geweest. Heel even, kwam de gedachte bij haar op, stel dat zij hem tegen komt, de wereld is immers maar klein. Hij... hand in hand met zijn nieuw lief. Want natuurlijk heeft hij al lang weer een ander (hij wel) Heeft zij gezien op Facebook (n.v.d.r. Hoe stom kan men (lees: Uw jonge gedachtespinnendevijftigster) soms toch zijn!) Want natuurlijk heeft zij het niet kunnen laten om stiekem even te kijken. Zijn status was veranderd, in relatie met huppeldepup.... en natuurlijk kon uw jonge gedachtespinnendevijftigster de dwang niet weerstaan om ook even bij huppeldepup te gluren en daar dreef zij, haar vervangster, in vol ornaat tussen de walvissen, uw jonge gedachtespinnendevijftigster moest wel een paar keer  heel goed kijken, want ze zag warempel amper het verschil. En wat moet je dan? Hem heel veel geluk toewensen soms? Bullshit!

24-11-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Vrijdagmorgen. Ze zullen toch wel even wachten tot het wat lichter wordt dacht uw jonge gedachtespinnendevijftigster in haar immense naïviteit toen zij het kaartje uit haar brievenbus haalde waarop haar meegedeeld werd dat het elektriciteit vanwege werkzaamheden op het net die vrijdag tussen 8.00 en 12.00 zou worden afgesloten. Maar dat deden ze dus niet, de mannen van de ORES! Om klokslag 8 floepte het licht uit en zat zij in het donker. 

Het was me het weekje weer wel, van vrijdag tot maandag in Amsterdam geweest bij mijn 90 jarige vader die zich sinds de dood van mijn moeder het recht van genieten heeft ontzegt en verder leeft in stil chagrijn, verveling en eenzaamheid en waar hij het volgens zijn zeggen heel erg druk mee heeft.  Vier keer per dag komt de verzorging en twee keer per week steekt hij het pleintje voor de flat in zijn scootmobiel over naar de fysiotherapiepraktijk om er, hoewel hij er eigenlijk niet veel zin in heeft, te oefenen met lopen. Ik heb er de boodschappen, de was, de strijk gedaan, het appartement voor een paar dagen  “stofvrij” gemaakt. ‘ avonds op de bank gehangen en niet naar boer zoekt vrouw gekeken maar wel naar “Nederland Zingt” (n.v.d.r. het leven van uw jongegedachtespinnendevijftigster is bij momenten bijzonder zwaar.) Op zondag de binnenstad bezocht, waar de Sint die dag zijn blijde intocht maakte en nog blijer geconstateerd dat zwarte Piet nog altijd bestaat en het bevrijdingsfront slachtoffers van de slavernij (hoe erg slavernij ook is) hier hun zin, om zwarte pieten af te schaffen, niet hebben gekregen)

Dinsdag. uw jongegedachtespinnendevijftigster  heeft haar vrije dag, Zij heeft uitgeslapen tot 8.00 en de was gesorteerd , de was in de wasmachine gestopt, het wasmiddel in de wasbol gedaan, de wasbol op het wasgoed geplaatst, het wasprogramma gekozen en op de startknop gedruk. Vervolgens de stofzuiger aangezet, met een stofdoek gewapperd en de vloer gedweild. Boodschappen gedaan, iets gekookt, gestreken, de wasbak in de badkamer ontstopt (haar relatie met een loodgieter ooit heeft duidelijk vruchten afgeworpen)  ‘ avonds, zoals iedere avond haar opwindende avonturen van die dag gedeeld met harmonicaman, wiens dag nog een heel stuk opwindender was want hij was wezen wandelen met 2 weeuwtjes van het weeuwtjesgenootschap, eentje ’s morgens en eentje ’s middags en tussen de middag, het kon niet op...ook nog een blokje om, met de bevriende buurvrouw. ( gefrustreerd als zij is begint zij zich zo langzamerhand af te vragen of zij niet een beetje de afsluitster is van de dag, of harmonicaman misschien een ietsiepietsie bindingsangst?)

Woensdag. Zoals elke woensdag op mijn jongste kleindochter Chloé gepast . Mijn lieve kleine poppemie die mij overal achterna loopt en napraat en keurig met twee woorden spreekt zodat het bijna lachwekkend wordt. “Oui oma, non oma, merci oma.” Ook nog met mijn Brugse vriendin getelefoneerd over onze uitstap van de volgende dag,  Donderdag , wij zouden die dag immers naar Gent….

23-11-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa