Zondagmiddag. Het is redelijk druk in de trein. Veel bezoekers van de Zondagmarkten aan het zuidstation en het abbatoir van Anderlecht, bepakt en bezakt. In Tubize stapt er een grote lichting uit. Een man, die een eindje verder zat, veranderd in eens van plaats en komt naast mij zitten. Erg dicht tegen mij aan en hoewel ik het koud heb en vermoedelijk koorts vanwege een opkomende bronchitis en best wat warmte kan gebruiken, is dit te dicht, veel te dicht. Grens overschrijdend.

Wanneer men met het openbaar vervoer reist, komt het wel vaker voor dat de dikkere medemens je bijna verpletterd. (niet slaan asjeblieft lieve dikkere medemens) Maar ook dat behoort nu eenmaal bij de geneugten van het reizen per openbaar vervoer.

Deze man is niet dik en er is plaats genoeg op de bank en er is geen reden waarom hij zo dicht naast mij zit. Ik voel mij dan ook bijzonder ongemakkelijk en vraag mij zelfs af of ik het mij soms verbeeld?  Ik schuif mij van de man af maar ik heb mij niets verbeeld de man komt nog dichter bij en duwt zijn been nog wat steviger tegen de mijne aan zodat ik bijna klem zit tegen het vuilbakje en gaat door met het op vrijen van mijn been.

Ik kijk eens naar hem met mijn aller chagrijnigste gezicht plus dat van zeven dagen onweer, maar dat lijkt hem alleen nog maar meer op te winden. Twee bruine ogen kijken mij aan: ”ça vaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa???” vraagt de man op een slijmerige toon.….. en nee! Het gaat niet!

En wat doe je dan? Vragen waarom hij zo dicht bij haar zit en of hij wil opschuiven? (Uw jonge gedachtespinnendevijftigster heeft het afgeleerd om met sommige mensen in discussie te gaan) De man een mep op zijn hoofd verkopen? (agressiviteit is net even een stapje verder van assertiviteit) Rustig blijven, je uit de ingeduwde hoek friemelen, opstaan en de coupé verlaten (n.v.d.r. en bij het weggaan je bagage hardhandig op zijn schoot laten vallen, jammer uw jonge gedachtespinnendevijftigster heeft geen bagage, zij reist light.) Ik heb voor het laatste gekozen “salu paraplu” (sic) gezegd en rustig weg gegaan.

30-01-2013 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Nog niet zo heel lang geleden was het vaak bijna avontuurlijk en soms bijzonder interessant in de internationale trein en kreeg ik vaak een soort schoolreisjesgevoel wanneer er soms mensen naast of tegenover mij kwamen zitten die open stonden voor een praatje. Mensen overal vandaan, gewoon ergens onderweg op de een of andere citytrip, mensen met bestemming Parijs of Londen en nog verder, mensen van buiten europa die het continent aan doen.

Mensen van verschillende leeftijden en van allerlei soorten, zo kreeg ik ooit eens een bijna lezing over windmolens en herinner ik mij een Chinese studente op stage in verschillend hoofdsteden en een jonge Portugese student in filosofie, die met een rugzak heel Europa doortrok en een stel hele vrolijke Ieren op Belgische bieren trip en dan was er dat stel uit Buenos Aires, waarvan de vrouw last had van haar knie en ik toen ook, en zoiets schept dan meteen een band. Wij communiceerden in het Engels, Spaans, Frans en met onze handen en wij begrepen elkaar.  Het leuke was, die mensen waren ook geïnteresseerd in mij en wilden weten, waar ik woonde, waar ik naar toe ging, gewone leuke babbels. Maar die tijden leken voorbij.

 De laatste maanden was er bijna niks meer aan, iedereen zit tegenwoordig met een tablet of een laptop op een schermpje te staren en te scrollen. Of ze zitten met een smartphone met doppen in de oren, die met heel veel tegenzin uit de oren worden gehaald met een gestoorde blik van “wat mot je?” als er per ongeluk eens iets tegen ze wordt gezegd…..

Maar toen kwam de Fyra, verraste reacties en lachen al in het begin wanneer de trein op tijd het station uit rijdt en dan de vele tunnels onderweg en wanneer dan blijkt dat WiFi verbindingen en mobiele telefoons daar plots verbroken worden omdat er ergens, een draadje in zo’n tunnel ontbreekt. Plots zijn er weer openingen tot een praatje, verbaasde wat knullige gezichten wanneer ze constateren ”Hey…..ik heb geen bereik!”

15-01-2013 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Afgelopen weekend nog eens in mijn geboortestad doorgebracht en de Fyra nu al voor de derde maal getrotseerd maar jammer voor u en andere Seniorennet ramptoeristen die vaak met graagte komen lezen wat er in andermans leven en met andermans treinen allemaal mis kan gaan en vervolgens heel erg meeleven, moet ik u weer eens teleurstellen. (maar zij blijft geloven in de toekomst, op een dag gebeurd het gewoon en dan komt ook uw jonge gedachtespinnendevijftigster in die verkeerde trein terecht.)

De trein vertrok vrijdagmorgen redelijk op tijd en de feestvreugde van een ophanden zijnde snelle trip werd daarna niet bedorven door ergens te blijven staan omdat het veiligheidsnavigatiedingessysteem in veiligheid was geschoten vanwege gebrek aan ontvangst, waardoor het niet meer wist waar het zich bevond.(n.v.d.r. Uw jonge gedachtespinnendevijftigster heeft het ook maar van horen zeggen. Maar zij vond dat het allemaal héél aannemelijk klonk.)

Zij en haar medepassagiers werden dus niet gedropt in het midden van nergens of in een van de vele tunnels op het traject of op stations waar een normaal mens niet komt als men er niet echt moet zijn en zij moesten dus ook niet over in een bus of in een andere trein. Er moest ook niemand worden geëvacueerd. De brandweer, het Rode Kruis en het leger rukten niet uit en er werden geen voedselpaketten gedropt. De toiletten raakten niet verstopt en liepen niet over, hierdoor braken er geen epidemieën uit, waardoor de raamambtenaren van het ministerie van volksgezondheid rustig door konden slapen.  Er werden geen mannen in witte pakken met geheimzinnige maskers of over cirkelende helikopters gesignaleerd of iets anders…engs en uw jonge gedachtespinnendevijftigster moest niet worden gered...........

Ook op de terugreis verliep de reis naar wens en reuze vlot. Toen zij aankwam op het Brusselse zuid-station reed zoals gewoonlijk haar aansluiting met La Louvière het station net uit en moest zij zestig minuten wachten op de volgende trein die aangekondigd werd met een vertraging van “waarschijnlijk” vijf minuten wat uiteindelijk niet waar bleek te zijn….

Uw jonge gedachtespinnendevijftigster heeft haar lot vervolgens (weer eens) in stilte gedragen en bovendien… ach…een mens kan nu eenmaal niet alles mee hebben, op één dag.

14-01-2013 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Vrijdag heen en maandag terug, de nieuwe Fyra treinverbinding tussen Brussel en Amsterdam  eens uitgetest. Het scheen dat de ene helft van de treinen niet reed,  te laat vertrok of veel te laat aankwam. Uw jonge gedachtespinnendevijftigster zat in de andere helft…....

17-12-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Vrijdag de 17^e was een ideale dag om met de trein te reizen. Extra vroeg weggegaan om extra vroeg aan te komen. De stoker en de machinist hadden de trein deze keer eens niet gemist. Ditmaal werd er geen sneeuw verwacht. Geen bevroren rails, geen zwabberende of bevroren bovenleidingen. Geen hittegolf waardoor de rails zou kunnen opkrullen. Het was ook geen herfst waardoor afgevallen blaadjes zomaar op het spoor zouden kunnen vallen en er waren ook nog geen pollen in de lucht zodat allergisch aan pollen zijnde treinbestuurders niet constant moeten niezen. De wanhoopsdaad van de wanhopige even uitgesteld, de agressievelingen even niet agressief en op één dag voor de krokusvakantie en met carnaval in het verschiet voerden de vakbondleden geen vakbondacties. Er waren geen vervelende jengelende kinderen in de trein. Het stonk niet, de wc zat niet verstopt en was dus ook niet overgelopen (al weet zij dat niet zeker, want uw jonge gedachtespinnendevijftigster maakt alleen maar bij héél extreem hoge nood gebruik van dat toilet) En behalve dat enge mens naast mij  aan de andere kant van het gangpad dat voor het uitstappen in ’s Gravenhage eerst haar vingers één voor één met een krakend geluid uitrok om ze vervolgens één voor één met hetzelfde irritante krakende geluid weer terug te duwen waren er geen ergernissen en ging alles onvoorstelbaar bangelijk goed en kwam ik dit keer - zonder minuten lang stil te moeten staan op stations waar een normaal sporend mens helemaal niet zijn moet of gewoon, zoals laatst, ergens gedropt te worden  in het midden van nergens om het vervolgens te mogen uitzoeken -  keurig op tijd, op het Centraal Station van Amsterdam, en zo heurt het.    

21-02-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Toen ik maandagmorgen op het CS van Amsterdam aan kwam werd er juist met een vrolijke niets aan de hand stem afgeroepen dat de IC trein met bestemming Brussel Zuid  van 9.46 i.v.m. “mompel, mompel , mompel ....  (en dat in 4 talen) was afgeschaft! Ik werd niet vrolijker dan ik al was, met het vooruitzicht om weer een uur te moeten rond dwalen in een tochtige stationshal. Op zoek naar een plekje om in afwachting van de trein even ergens te gaan zitten voor een koffietje en om er een Spitsje of een Metro krantje te lezen, ging ik met de roltrap naar boven en kwam ik éven voorbij de Burger King, ergens tussen 2a en 2b, je-weet-wel nààst het perron waar de Zweinsteinexpres  naar Zweinstein vertrekt en dus alleen toegankelijk is voor heksen en tovenaars en niet voor Dreuzels!  Boven het geroezemoes van de stationshal en nààst de Koninklijke wachtkamer met het imposante hek, waar Hare Majesteit mag wachten als ze met de trein gaat rijden. (Want zèlfs voor de Kwien rijden de treinen blijkbaar niet altijd op tijd… )  En daar ontdekte ik een bijna geheime plek, een café geïnstalleerd in de vroegere wachtkamer van de 1^e klas treinpassagiers en waarvan het schemerige, bijna imponerende interieur stamt ergens tussen 1881-1889 de periode dat het Centraal Station werd gebouwd. Een plek uit een tijd toen reizen met de trein nog een bijzondere ervaring was en mensen niet zoveel haast hadden. Ik nam plaats aan een tafeltje waar ik zicht had op de bar waarop een echte witte Kaketoe onder een bordje met de meer dan duidelijke tekst: “afblijven” de klanten in de gaten hield.  Ik schrok mij een hoedje toen er ineens twee obers met zwarte strikjes op hun witte overhemden tegelijk naast mij stonden. Eentje links en eentje rechts. “Goedemorgen mevrouw!” klonk het in stereo. Jansen en Janssen al dragen die stropdassen, maar toch… en dat allemaal voor één kopje koffie.

15-12-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa

De laatste weken hard bezig geweest de radertjes in mijn hoofd die constant in beweging zijn en steeds weer de verkeerde kant dreigen op te draaien stop te zetten. De laatste dagen de dag geëindigd en begonnen met een lach. Ik grijp de mij onverwachte toegeworpen handschoen met graagte, misschien is het maar een grasspriet, een strohalm. Maar in ieder geval pak ik hem stevig vast.

 Dit keer zonder de weemoed van de laatste keer, langs de roltrap van perron 15 gelopen waar over enkele ogenblikken de trein richting Knokke en Blankenberge met als eerste halte Gent -st. Pieters zou vertrekken. En dan in de trein, met bestemming Amsterdam, deze keer geen wagon waar je achter elkaar zit zoals in een bus, maar een trein verdeeld in compartimenten. Ieder met zes zitplaatsen. Ik installeer mij op een zonnig plaatsje bij het raam.  Tegenover mij neemt een kauwgomkauwend meisje plaats. Ik dommel wat in het zonnetje terwijl de trein het station uitrijdt. Tot Antwerpen blijft het stil dan komen er een stel lawaaiige meiden binnen die voor een paar dagen naar Amsterdam gaan. Het is met de rust gedaan. Met geaffecteerde stemmetjes mag iedereen “meegenieten”.  Het kauwgomkauwende meisje doet de oortjes van haar iPod in kijkt even naar mij en rolt veelbetekenend met haar ogen. (Ik neem mij voor om de volgende keer ook een mp3 spelertje mee te nemen.)   Opeens roept een van de meisjes op theatrale manier: ”My LoveLife sucks!” Het kauwgomkauwende meisje verslikt zich in haar kauwgom en trekt een oortje uit om beter te kunnen horen. Ook mijn aandacht is weer getrokken en denk “Oh jeetje!  Wat stelt die griet zich aan". Want My LoveLive sucks vast nog vele malen erger, maar… Hoor jij mij daar over zeuren?

In Roosendaal moeten wij de trein verlaten vanwege een technisch probleem en raken wij elkaar kwijt. “Dag hè” zegt het terug kauwgomkauwende meisje dat op haar eindebestemming is. De kakelende meiden stappen in een wachtende, maar verkeerde trein.

18-10-2011 om 10:54 geschreven door Loewiesa

“Een goed moment om op reis te gaan; er lijkt geen sprake van oponthoud....."  Stond er dinsdag morgen in mijn horoscoop in "De Krant van Wakker  Nederland.” En dat kwam mooi uit, want ik zou die dag terug reizen naar huis, na weer een paar dagen in het gezelschap  van mijn vader in Amsterdam te hebben doorgebracht.  En net toen ik mij op perron 14a geïnstalleerd had om daar op mijn trein te wachten klonk het opgewekt uit de luidspreker: “De IC trein met bestemming Brussel Zuid  van 9.54 is  i.v.m.  “mompel, mompel , mompel .... afgeschaft!” En dat in 4 talen! Een uurtje later reed de trein inderdaad zonder verder oponthoud in 2 uur en 48 minuten naar Brussel waar bij aankomst juist afgeroepen werd dat de trein met bestemming La Louvière na een vertraging van 15 minuten (dit keer in mijn voordeel) op dàt moment het station binnen reed, en ik dus moest  rennen van het ene perron naar het andere voor mijn aansluiting en het  “genoegen” had deze trein..........! Door een aantal obstakels op de roltrap, in de gedaante van een stel kletsende trutten  uh...dames op uitstap!!!......... voor mijn neus te zien wegrijden.

01-06-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Als je op het Brusselse Zuidstation een internationaal treinkaartje wilt bemachtigen. Moet je  eerst naar de daarvoor bestemde balie van internationale reizen. Om te beginnen mag je de taal kiezen. Hiervoor druk je op een van de schermen die bij de ingang van dit lokaal opgesteld staan. Daarna kies je de bestemming van je reis, waarna het apparaat vervolgens een volgnummertje uit spuugt, waar mee je, goed oplettend, op de steeds wisselende volgnummers op de schermen boven de balie, het best op een strategische plaats in de ruimte voor de loketten gaat staan. Hoewel ik zelf in redelijke vorm ben en niet belast ben met allerlei kwalen waardoor ik niet goed uit de voeten kom. Lukte het mij afgelopen vrijdag niet om vanuit mijn strategische positie, mij binnen de 1 seconde  (???) naar de balie van de internationale verbindingen te begeven.  “U ben te laat!!! U moet sneller komen ”zei de internationaletreinkaartjesverkoper die er duidelijk plezier in had:  “Ga terug naar start! U krijgt geen treinkaartje!” -klonk het nog net niet- .... Maar het scheelde niet veel…

Catergorie: treinreisperikelen

22-03-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Het wordt weer eens tijd voor een logje. Ik was heel blij met de reacties en met de leuke mailtjes die ik de afgelopen weken van een paar van mijn virtuele vrienden heb gekregen, met als belangrijkste doel mij weer aan de praat te krijgen.  Want waarom zou ik in hemelsnaam stoppen met iets dat ik leuk vind?

De laatste maanden reis ik regelmatig per trein van Brussel naar Amsterdam. Heel toevallig ben ik laatst eens in een stiltecoupé terecht gekomen. Op de ramen zijn stickers geplakt "Silence S Stilte”. Die duidelijk moeten maken dat hier niet gepraat mag worden. Er mag ook niet geritseld worden met kranten en elke kuch, proest of hoest en ook de passage van de man met de “kartonnenkoffiesmaakkar”  kan rekenen op kwade, verstoorde blikken van sommige medepassagiers.

Dat het een stiltecoupé was kwam ik pas te weten, toen mijn gsm in mijn tas begon te zoemen. Het was mijn zoon, die ik, die morgen, toen ik in alle vroegte vertrok nog niet had gezien. Hij vroeg waar ik zat en of alles goed ging.  Want het was in die week na de treinramp bij Buizingen. Heel de “dorsale Wallonne” was in de war, en ik had er bijna 4 uur over gedaan om van mijn woonplaats in "Le Hainaut" in Brussel te raken. Op de bank naast mij zat een man gebaren naar mij en het raam achter mij te maken. Eerst dacht ik nog, dat er misschien  een of ander griezelig buitenaards wezen of iets anders van dien aard achter mij zat. Toen ik de "S" op de ruit zag, viel langzaam mijn Eurootje! “Ik bel  je straks wel even terug” fluisterde ik, toch wat geschrokken, naar mijn zoon. Mij voornemend om de volgende keer goed op te letten waar ik ging  zitten. Want het “gebep’ van andere reizigers hindert mij niet en kan bovendien soms zeer inspirerend zijn. Ik keek nog eens naar de man die met een chagrijnig  gezicht zijn ogen had toegedaan. Zijn geschoeide voeten ongegeneerd op de bank voor hem…….  Nog tot twee stations verder, net gedaan... of ik me niet zat te ergeren…..

Catergorie: treinreisperikelen

18-03-2010 om 00:00 geschreven door Loewiesa