Vandaag is ons ma 88j en dat willen wij natuurlijk vieren. Straks vertrekken we naar het Wilde Westen om haar te verrassen. Ze wil absoluut thuis zijn vandaag om geen telefoontjes ( kinderen, kleinkinderen en vriendinnen) te missen dus zal ik maar voor een lekker etentje thuis zorgen hé. 'K weet het, is niet goed voor de lijn, maar ik ben die van mij toch kwijt en ons ma en 't ventje mogen gerust een paar kilootjes meer hebben dus... Ik heb voor lekkere scampies gezorgd; een heerlijk vers soepje met groenten uit de tuin ( natuurlijk ingevroren) een salade uit de tuin, kaaskroketten als voorgerechtje en fruitmix als dessert en een lekker zelfgemaakt taartje voor bij de koffie! Zo heeft ze dan toch een speciaaltje om met haar gewone thuisgebrachte eten te breken. Ja ons ma woont nog steeds zelfstandig thuis en ik weet nu al wat ze zal zeggen als wij eraan komen met de wensen: " Ja er deugd niet veel meer als ne mens zo oud is ..". Straks nog rap een bloem gaan kopen voor " moederdag" zondag want dan kunnen wij niet gaan omdat wij met de 4 van de zoon zitten en dan maar hopen dat er niet teveel verkeer is. Vanavond vertel ik jullie wel hoe de dag verlopen is. Nu op naar " ons meibloemeke!". Wat is dat allemaal? Ik wilde daar juist de auto inladen en zie dat de koffer al vol zit!!! Heeft mijn lieve vechtgenoot die volgepropt met " oud ijzer"!!! Een vriend van ons in het WW verzamelt oud ijzer om dan te verkopen en met dat geld schuimt hij rommelmarkten af om oude radio's te kopen. Dus " sponseren" wij hem en brengen al onze " ijzerrommel" naar daar!! Wij hebben recentelijk geprobeerd om de garage en het tuinhuis " uit te mesten" want moeten plaats maken voor een nieuwe gasketel en aansluiting enz.. Vandaar die volle koffer. Dus " bibi" moet het stellen met de achterbank en ... die ligt nu ook vol. Want vernam daar juist van ma na ons telefoontje dat broerlief er ook zal zijn en heb dus snel nog wat scampies en kroketjes bijgelegd en een extra salade meegenomen voor hem want hebben er nu toch volop. Omdat de confituur nog niet op is en de verse oogst er straks aankomt , ook nog een paar potten confituur erbij gedaan ,dan nog de grill voor de scampies een cadeau voor ma en nog een bloem.... hé waar gaan wij naartoe??? We kunnen straks zingen " Ik heb mijn wagen volgeladen vol met ...." de rest vullen jullie maar aan haha. Nu stop ik want 't ventje is klaar en wij zijn" up and away.."!!
Voilà hier is onze jarige. Goed hé voor haar 88j? Het was een fijne dag samen ,het verkeer vlotte, het koken verliep prima, het weertje was zalig en mams was heel content dus wij ook!!! Hopelijk mogen we volgend jaar weer naar haar toegaan om 7 mei te vieren!!
Nog vlug eventjes antwoorden op een vraag van Ludovikus en Bojaka wat wij met onze overvloed aan fruit doen? Allereerst veel appeltjes eten.!! Ik maak ook appelgelei, lekker op een boterhammetje en een taartje ( foei voor de lijn) ik vries ook appelmoes in en wij houden elk jaar dan toch zo'n 50 kg appels in bewaring voor de winter en dat valt goed mee. Dit jaar aten wij van ons eigen appels tot eind januari!!! De rest... delen we uit aan familie, vrienden en buren.. en die zeggen allemaal geen neen!! Wat dat bevruchten betreft en de weinige biekes Ludovikus., je kan natuurlijk altijd met een penseeltje van bloemeke naar bloemeke gaan ( haha) maar dat is monnikenwerk en in ons geval zie ik datecht niet zitten... Neen hopen maar dat de beestje hun werk doen. En inderdaad Michelly,als wij in de tuin zitten en al die bloemenweelde zien dan voelen we ons ook de koning(in) te rijk !!
En nu ons quizke. Het was inderdaad simpel met de fototip!!! De appel valt niet ver van de boom. Amor Fati, Thea, Bojako en Huismusje zagen dat direct. Hotlipske bleef wat langer van haar koffie sippen en dacht dat ze te laat was voor het goede antwoord, maar neen hoor meiske , tijd speelt geen rol. We zullen een zien of het volgende gezegde even simpel is.( ben gierig met klinkers deze keer!!)
Z . . L . H . T . L O . J . T . . I S . . . T T . . T H . T N . . G . . S !
Ik zat vandaag te genieten in de tuin en droomde weg bij die prachtige bloesem. Dus ging ik bij mijn lievelingsdichter plukken.
Bladeren zijn stilten rondom bloemen, die hun woorden zijn. ( R Tagore)
Het blad wordt bloem wanneer het bemint. De bloem wordt vrucht wanneer ze aanbidt. ( R. Tagore)
En nu maar hopen dat al die bloemen appels worden!!
Hopelijk kan dit klein boompje de oogst dragen!!!
We moeten opnieuw leren zien, niet vluchtig , niet gretig, maar intens, stil, respectvol, ontdekkend, in plaats van begrijpend. Het gaat om aandacht voor alles wat gratis gegeven is, onverdiend. Gratuit en gracieus zijn tweelingswoorden. Kijk naar de bloemen. Ze zijn er gewoon. ( Flor Hofmans)
Bojako en Amor Fati wisten dat " er geen rook is zonder vuur" Hotlips speelde ook met vuur !! Wat denken jullie van de volgende?
D . A . . E . . A . T N . . T . E . V . N . E . O O .
De drukte van het weekend overleefd niettegenstaande " Hernietta" die steeds meer en meer kuren heeft. Zal vandaag maar eens de turnles overslaan want het zou van het goede eens wat teveel kunnen zijn. Zou dringend door de bloementuin moeten gaan want het onkruid " kruipt" waar het niet " lopen" kan!!!! Maar zal niet lukken denk ik want mijn " voorkant" wil wel maar mijn " achterkant" niet. Maar de doelstelling van het weekend was : " fietsen"... en daar zijn we behoorlijk in geslaagd. De kleinzoon heeft zijn hartje opgehaald met opa en de kleindochter heeft na een oefenstonde met oma ook de " klik" gedaan en fietst nu ook al behoorlijk rond in de buurt. Hier is het nog tamelijk veilig en rustig dus... De tweeling wilde niet onderdoen en peddelden op hun trapautootjes dapper mee op straat. De kleinste van de twee ( maar de " bazigste") ontdekte het driewielertje en .... fietste ook al mee. Dus kan je het je voorstellen oma met drie " fiets -of peddelgangers" op straat en probeer die maar in het oog te houden. Opa was gezellig een toertje aan het maken ... Maar we hebben genoten en volgend weekend " mogen" we het nog eens overdoen hopelijk bij goed weer dan kunnen ze buiten spelen en dan is het " haalbaar" met die 4!!! want ruimte genoeg! De enige domper op de " vreugde" als je het een domper kan noemen, is de vaststelling dat trammetje 6 niet meer hetzelfde is als trammetje 4 bv : Maar ja dat geldt voor iedereen zeker dus zullen we maar niet " zagen"!!!)
Wat de puzzel betreft : Bojako en Amor Fati vonden dat :Zo vader zo zoon soms waar is. Gaan we voor de volgende?
Vandaag is het precies1 jaar geleden dat Maddie Mc Cann het Britse meisje verdween in Portugal. Vandaag is het precies 1 jaar geleden dat Annick Van Yutsel vermoord teruggevonden werd... dat was het eerste dat we hoorden bij het ochtendnieuws.Voeg daarbij nog eens die onbegrijpelijke situatie van die 3 kinderen en hun moeder die meer dan 24 jaar opgesloten zaten in een kelder in Oostenrijk en dan ga je er wel even bij zitten. Is het altijd al zo erg geweest met onze maatschappij of weten we nu meer door de evolutie van de media? En dan zie je je kleinkinderen onbezorgd rondlopen en je houdt je hart vast als je beseft dat de wereld waarin ze terecht komen steeds ingewikkelder en moeilijker wordt! Je kan ze niet genoeg liefde en aandacht geven! En toch moeten ze voorbereid worden op morgen wanneer ze als opgroeiende tieners of volwassenen het alleen zullen moeten redden! Daarom vonden we het ook zinvol toen we onlangs naar de cinema gingen en we een ganse klas op een simpele maandagnamiddag naar de film" TAKEN" zagen kijken. Ik spreek mij niet uit over het filmaspect van Taken. Dat kon zeker beter. Het ging hem hier vooral om de problematiek die aangesproken werd: de ontvoering van twee tieners die voor het eerst alleen op reis gingen ( Parijs) . Ze werden eerst platgespoten met drugs om daarna in de prostitutie te verzeilen.De maagdjes werden per opbod verkocht aan de meest biedende ( Sjieks of andere kapitaalkrachtigen).Dat in het kort samengevat. In het begin was het heel plezant en luidruchtig achter ons toen de leefwereld van die jongeren geschetst werd. maar gaande weg verstilde het toch. Hier en daar was er een enkeling die nog even stoer wilde doen maar uiteindelijk kwam de boodschap wel over. Ik vermoed dat de film tot een klassengesprek zal geleid hebben en dat zal wel de bedoeling geweest zijn. Hopelijk hebben die jongeren er iets uit geleerd. Want het was vooral de nonchalance van de jongeren en van éen van de ouders die tot de situatie geleid hadden.Wij waren behoorlijk onder de indruk na de film temeer omdat wij 4 kleindochtertjes hebben. Je mag er niet aan denken.... We zullen er hier 4 eens extra knuffelen en ervan genieten .
ps Ja Lipske met al die drukte hier vergeten om de juiste spreuk door te geven. Huismusje had het weer eens goed geraden ( al quist ze niet graag!!), Bojako wilde nog een klinker en jij breekt er je hoofdje op nochtans het was zeer toepasselijk nl In mei leggen alle vogels een ei! Nog eens proberen? .O V. . ER .O .OON!!
. Ze zeggen dat meiklokjes geluk brengen daarom sta ik hier met mijn meiklokjes klaar voor iedere bezoeker aan mijn blog .. Jammer dat ik de geur niet kan meesturen want geloof me ze ruiken hemels. Heb ze vanavond nog uit de tuin geplukt om ze op mijn blog te kunnen zetten. Het is een oude maar schone traditie om op 1 mei die klokjes te krijgen of te schenken. Waar die gewoonte vandaan komt, weet ik niet. Iemand onder jullie wel? Meteen gaan we een lang weekend tegemoet. Hopelijk met de eerste echte mei zon! De nodige regen hebben we nu wel gehad zeker? Kunnen jullie geloven dat ik nu al 7m en 2 dagen op het net zit? Gaat de tijd rap hé? En wij worden met de dag " jonger" Met de zomer voor de deur is dat toch zo of niet? Gisteren nog geprobeerd om wat in de tuin bezig te zijn maar 2x beginnen regenen dus ...opgegeven. En nu zijn het een paar dagen van rust wegens bezoek en logeren van de 2 oudsten van de zoon. Hopelijk is het weer goed dan kan opa een toertje gaan rijden met kleinzoon 1, ik zal mij bezig houden om kleindochtje 1 het fietsen aan te leren!!. Het is hier in de straat behoorlijk rustig en veilig dus de ideale gelegenheid. Als je dus hoort dat er ergens een " puffende" oma uitgeteld ligt dan weten jullie wie het is !!!!!! Vanavond nog maar eens met verontwaardiging naar het nieuws uit Oostenrijk geluisterd. Daar begint het al met psychisch ziek en neurotische afwijking enz enz. Dat die gast niet " normaal" is dat weet zelfs het kleinste kind maar als je hem bezig ziet in Thailand dan lijkt hij niet neurotisch!!! Ben benieuwd!
Musje en Amor Fati vonden de spreuk : "Ieder huisje heeft zijn kruisje". Ik zal rekening houden met jouw kijkertjes Musjes voor de volgende spreuk. Poepsimpel!! . N . . I . .G. . . A . . . . O. . .S . . N . I !
Stel je eens voor dat seniorennet wegvalt en je niet meer kan bloggen??? Deze namiddag wilde ik profiteren van de regen om wat te bloggen. Maar " nougabollen"!! geen seniorennet, alles lag op zijn gat.Naar het schijnt zouden ze vannacht aan het net werken maar misschien al wat vroeger begonnen?. Hopelijk kunnen we nadien wat vlotter op de blogs geraken want soms duurde het wel heel lang!! Ik weet het, ik sta nog in mijn kinderschoenen vergeleken bij sommige " oude ratten" sorry maar met alle respect!! Misschien daarom dat bloggenland voor mij nog zo boeiend is?. Ik heb er "mijn draai" gevonden, lieve en interessante mensen leren kennen en kan er mijn ei kwijt dus.... "my piece of cake!!!"( en dat heb ik allemaal te danken aan Pazke die deze wereld voor mij geopend heeft!!) Nochtans zijn de reacties in kennissenkring zo verschillend. Sommigen vinden het tof en beweren zelfs een kant van mij ontdekt te hebben die ze niet kenden en waarderen het ( bedankt); anderen doen het lachend af met " niets voor mij" jezelf zo blootgeven aan " vreemden". Het is maar hoe je het bekijkt. Je geeft zoveel van jezelf bloot als je zelf wil, vind ik. Trouwens ik schat mezelf niet hoger in dan ik ben dus zo gewichtig is het ook niet allemaal! Ik heb altijd al graag geschreven maar vond geen stimulans om het zomaar te doen. Hier lukt het wel en af en toe een reactie werkt inspirerend. Dus laat ze maar fronsen, ze weten niet welke warmte en voldoening er van dit medium kan uitgaan!! Voor mij is het een hobby aan het worden! Daarom laten we maar duimen dat ze het net optimaal krijgen zodat we er nog veel kunnen op " kletsen" Maar voor alle zekerheid heb ik mijn blog eens volledig op de harde schijf gesaved en in " WORD" ook nog eens een kopie gemaakt je weet maar nooit.!! Zo'n server kan altijd crashen hé?? Dus blogmaatjes, nog een rustgevende nacht voor de late bezoekers en voor de anderen een fijne dag.
Mijn spreukengedoe is precies dat niet ... Musje is de enige die volhoudt en ze " quist" dan nog niet graag!! Héwel een dikke kus van de juf en een bank vooruit.! Lipske volgde haar ook met de juiste spreuk " Eigen haard is goud waard" Nog 1 keer proberen en dan maak ik de balans op ( verder gaan of ermee stoppen ) ???
waar we weer eens geconfronteerd worden met geweld of protesten of.......daarom liet ik mij weer eens gaan en zie hier de neerslag van mijn bedenkingen
Waarom kunnen wij niet zomaar gelukkig zijn zoals de bloemen of gewoon zoals de bomen onverstoord zonder te hoeven denken.? Waarom kunnen wij niet zomaar gelukkig zijn?
Waarom kunnen wij niet zomaar dankbaar zijn genieten van wat wordt gegeven en de herinnering aan wie wat gaf?. Waarom kunnen wij niet zomaar dankbaar zijn?
Waarom kunnen wij niet zomaar teder zijn gewoon de mensen en dingen omarmen dat vleugje warmte dat wonderen doet ? Waarom kunnen wij niet zomaar teder zijn?.
Als enkel een tedere blik, een dankbaar woord een handvol liefde het enige is wat wij nodig hebben om echt te kunnen genieten van het leven. Waarom kunnen wij dan niet zomaar gelukkig zijn....? (Natoken 28/04/2008)
maar zo simpel zal het wel niet zijn zeker? Nog een toffe dag aan elke bezoeker.
Huismusje en Paz jullie hebben het goed gezien. Oost west thuis best. Dat was de spreuk!
Het is niet mijn bedoeling om een ode aan de sla neer te pennen maar eventjes dit: ze heeft gesmaakt en was heerlijk mals en sappig,.... Omdat ze weldra sla naar onze kop zullen gooien , ben ik eventjes wat info gaan opsnorren. Sla is een geliefde groente vooral in de warme dagen.. We maken er koude hapjes van en in de zomer is ze niet weg te denken van BBQs! Maar waar komt die echter vandaan? Ik ben dat even gaan opzoeken want het interesseerde mij wel. Sla werd al geteeld door de Romeinen, maar men vermoedt dat de Egyptenaren rond 4500 v. Chr. begonnen zijn met de eerste teelt. Op de muurschilderingen in enkele Egyptische graftombes zijn afbeeldingen te zien van een plant die vermoedelijk een voorloper is van de bindsla.Toen werd ze waarschijnlijk nog niet als salade gegeten, maar geteeld om de spijsolie die in de zaden zit. In Europa en in Groot-Brittanië werd sla als voedingsgewas vermoedelijk meegebracht door de Romeinen, die de plant een warm hart toedroegen omdat hij Keizer Augustus zou genezen hebben. Na de Romeinen werd de sla voor het eerst vermeld in John Gerards Herball in 1597. De eerste emigranten die naar Amerika gingen namen slazaden mee. Sla met stevige kroppen is pas met zekerheid bekend sinds de 16e eeuw. Dit is in het kort de historiek.
Sla bevat ongeveer 95% water en is daarmee een voedsel met erg weinig voedingswaarde. Het is echter een verfrissende groente die de eetlust opwekt. Maar er zijn nog redenen waarom je best wat salade kan eten Belangrijk en zeker niet te verwaarlozen zijn de vitaminen, mineralen en spoorelementen als jodium, nikkel, kobalt, mangaan en koper die de salade bevat. De gekweekte soorten echte sla bevatten in hun melksap ook lactucarium. Dat is een stof die een zwak pijnstillende, slaapverwekkende en enigszins kalmerende werking heeft. Nerveuze en moeilijk inslapende mensen hebben er baat bij sla als groente bij het avondeten te gebruiken. De lezers van Beatrix Potter zullen weten dat sla ook bekend staat als roesmiddel. Hippocrates , geboren in 456 v. Chr. maakte al melding van deze toepassing. Het bittere melksap werd veel gebruikt als vervanging van opium. Dus allemaal aan de sla!!! Maar je bent ervoor of ertegen. De dochter en haar pa kunnen elke dag sla eten. De zoon moet ze niet hebben en doet sla af als konijneneten zo zie je maar . Yours truly lust echter wel een groen blaadje!!
Afsluiter: Vind je de spreuk of het gezegde in de volgende zin? Is een gemakkelijke om te beginnen: ..st ..st ....s ..st!!
Vandaag eten we van onze eigen gekweekte salade. Die eerste kropjes zijn altijd zalig, lekker mals en sappig. Onze salade moet wel eventjes gewassen worden want is onbespoten en er kunnen dus kleine vliegjes of slakjes inzitten. Het is altijd met een zekere trots dat mijn ventje de eerste oogst binnenbrengt. Wat vinden jullie er zelf van? Ik weet wel salade is salade maar als het uit je eigen tuin komt dan smaakt die juist dat "ietsie pietsie" beter!!
Ik pronk en geniet voorlopig van mijn variatie tulpen in mijn bloementuin. Ik was weliswaar laat om de knollen in de grond te steken maar ze staan er nu toch prachtig bij en ik laat jullie even meegenieten.
Sakkerdesakker . Heb mijn tekst nu al 3 keer ingegeven en door éen of ander duistere reden ben ik opeens alles kwijt. Maar we
zullen eens zien wie het het langst volhoudt !!
Gisteren gans de dag bezig geweest in de tuin, ik in de bloementuin en Tony in de moestuin. Al de bloembollen die al in de grond mogen, zitten er in en alle perkjes zijn gewied, gemest en geharkt. Met een tevreden gevoel zaten we rond 16u op het terras een kopje koffie te drinken tot we twee donderslagen hoorden en ... het begon te gieten dat het niet meer normaal was. Binnen de kortste keren was het een zondvloed in de tuin en de gazon en daar ging ons mooie werk . Heb die van hierboven wel even verwenst! Ik weet wel Pazke dat je om regen hebt gevraagd om de afwatering in de tuin te testen en hopelijk werkt alles goed want anders vraag je nog eens regen!! Vandaag dan even de " troepen" geschouwd en hier en daar de meeste ravage weggewerkt. Maar had niet veel zin om het over te doen want ben gisteren weer wat te hevig geweest en heb er een stijve nek en zere schouder aan over gehouden!! Eigen schuld dikke bult!!!! Tony heeft vandaag al 2 coniferen uitgetrokken want er moeten er 5 uit om de mazouttank te kunnen verwijderen. Naast die coniferen staan seringen en die hebben tientallen uitlopers. Ik vind het zonde om ze weg te doen. Zal er zelf wel een paar recupereren want die bloemen ruiken zo goed en staan mooi in een vaas. Nog geïnteresseerden??? Wij wachten nog met de andere 3 want de meiklokjes staan klaar om te bloeien en als we die andere coniferen uitdoen dan schenden we ook de klokjes. Vinden jullie de geur van meiklokjes ook zo heerlijk? Ik zal hier weer een paar stukjes maken om in huis te zetten alleen moet ik uitkijken dat de kleine gasten er niet bij kunnen want het schijnt dat meiklokjes giftig zijn!! Maar zo direct zal ik hier geen kleine mannen zien want de tweeling ( solidair) heeft nogal wat last van de windpokken met koorts en pukkels !! De zoon hoopt maar dat ze er niet teveel littekens aan over houden want moet nogal erg geweest zijn. De kleinste van de twee heeft er nu nog een oorontsteking bovenop. Gelukkig hebben de twee oudsten die windpokken al gehad! Ja kinderleed.....en dan klaagt oma van haar werk in de tuin!!
Afsluiter: Een man kan zijn vrouw tonen dat hij van haar houdt door haar een grote bos bloemen te geven. Een kleinzoontje bereikt hetzelfde met een knuistje paardenbloemen
Soms overvalt me dat en dan laat ik mij even gaan...
Eens liep ik spelend door het gras om mijn hoofd lachtte de zon. Toen hoorde ik voor het eerst zijn lachende stem en 't was daar dat onze " pas de deux" begon.
Ik wist nog niet dat hij het was die steeds naast mij zou staan op deze lange levenstocht tot hij mij noemde bij mijn naam.
In vertrouwen ben ik met hem meegegaan en zei dat ik van bloemen hield en van kinderen. Hij lachtte terwijl hij naast mij liep zijn handen beschermend rond de mijne gevuld met éen groot verlangen. ( Natoken 22/04/2008)
Afsluiter: Het geluk ligt vaak in de kleine dingen van elke dag.
Britse ouders dwingen hun kinderen van vaak slechts vijf jaar oud tegen elkaar te kickboxen. Dat onthult de zondagskrant News of the World, en de foto's van huilende kinderen die door hun vaders worden aangespoord zonder hoofdbescherming de boksring in te gaan, zijn ronduit schokkend. De nieuwe rage wordt omschreven als 'Baby Fight Club'. Geen minimumleeftijd "Een meisje van vijf huilt terwijl haar vader haar in de ring dwingt. Die man, Darren Flanagan, heeft het lef dit ziekelijk spektakel een sport te noemen. Hij is slechts één van honderden ouders die hun jonge kinderen aansporen deel te nemen aan de nieuwe rage in ons land: thaiboksen voor kinderen, zonder leeftijdslimiet", aldus de krant. Tranen "Miah Flanagan staat doodsangsten uit als ze door de touwen kruipt in de Gladia.tors club in Merseyside voor haar vierde gevecht die dag. Maar haar vader, tevens haar agressieve coach, wil van haar tranen niets weten. Hij schreeuwt in haar gezicht: 'komaan liefje, amuseer je gewoon, komaan'. Na enkele minuten snauwt hij 'stop er NU mee'. De tranen stromen nog over haar kaken als de frêle Miah zonder hoofdbescherming in de ring stapt en haar tegenstandster onder ogen komt: een meisje van zes. Enkele ogenblikken later is ze in een gevecht verwikkeld. Vuisten en voeten flitsen langs alle kanten, als in een vreselijk straatgevecht. Miah verliest, haar vader is boos en teleurgesteld". Geen beschermkledij. Naar verluidt zijn er in Groot-Brittannië naar schatting vijfhonderd clubs waar kinderen deze 'sport' bedrijven. Er is geen minimumleeftijd, er bestaan geen algemeen geldende spelregels en het dragen van beschermkledij is niet verplicht. In het conventionele boksen moeten kinderen elf zijn om een wedstrijd te boksen. Talent Darren Flanagan trainde zijn dochter en haar tweelingbroer Kian als peuters al vechten. "Ze moesten vier zijn om lid te worden van de lokale vechtclub, dus begon ik hen thuis te trainen. Ze hebben talent. Zelf train ik elke dag. De kinderen neem ik mee. Terwijl ik met de gewichten bezig ben, slaan zij op de punchzak". Tegen verkrachters. De man geeft toe dat hij zijn dochter volpropt met pasta als ze voor een zwaardere tegenstandster moet uitkomen. "Maar het is allemaal voor haar bestwil. Al de trainingen die ik haar heb gegeven zullen ervoor zorgen dat ze nooit het slachtoffer van een verkrachter wordt. Als iemand Miah vastgrijpt als ze vijftien is, wat zal er dan gebeuren, denk je? Ze kent alle grepen, alle slagen van het thaiboksen. Als ik haar die niet zou hebben geleerd, hoe schuldig zou ik me niet voelen indien ze als tienermeisje wordt verkracht?" Dagje uit met het gezin De moeder van Miah geeft toe dat ze soms wel wat moeite heeft als ze haar dochtertje vlak voor een kamp ziet huilen. "Maar ze moet respect en discipline leren. Het houdt de kinderen ook fit, en de sport heeft ons allemaal dichter bij elkaar gebracht. Als de kamp snel gedaan is, kan je nog eens naar het park gaan en een kopje thee gaan drinken. Het is een gezinsuitstap als een andere". (lb) 20/04/08 17u48(HLN)
Kinderen leren om van zich af te bijten ok maar om een peuter al de ring in te sturen tegen de zin en onbeschermd?? Als je het mij vraagt : "No way"!! En dan maar klagen dat er zoveel geweld is in de wereld !! Dat is mijn bescheiden mening. Ben benieuwd naar jullie opinie?
Afsluiter: Liefde, mededogen en verdraagzaamheid zijn geen luxeartikelen, maar eerste levensbehoeften ( Dalai Lama)
In mei legt elke vogel een ei maar de eendjes zijn er gewoonlijk wat vroeger bij. Langs de beek in onze buurt hebben ze een ganse winter gelogeerd. Een vriendelijke wandelaar of buur strooide soms wat te eten zodat ze graag in de buurt bleven. Een zeldzame snoodaard trok er zich niets van aan en reed er zomaar eentje dood tot ergernis van de voorbijganger. De bontgekleurde mannetjes leidden de dans en het liefdespel begon al in februari. Waar de eitjes lagen, hebben we nooit gezien maar opeens zijn ze daar 14 in 't totaal en moeder eend als trotse kloek vooraan. Bang zijn ze niet, ze zijn het verkeer en de mensen gewoon.
Ik ben er vandaag naartoe gegaan om een fotootje te trekken van dit prille leven want je kan er een eed op doen dat er de komende dagen al minder donsjes rondlopen. Ik mag hen dicht benaderen, twee zitten zelfs op het water van de beek te genieten. Dat is puur natuur, zwemmen moeten ze niet leren, het zit in hun genen. Na éen foto zie ik dat mijn batterijen op zijn. Nu moet ik helemaal terug en straks zijn ze misschien weg. Maar neen hoor, ze zijn rustig blijven rondhangen. Het paraderen gaat hen goed af want nog meer voorbijgangers blijven even stilstaan. Wie kwam ik daar tegen....?? Een fiere mamie en haar kleinzoon. Maar lang bleven we niet genieten want Dario moest en zou naar " Dora" gaan om eitjes te zoeken. Flink baasje trouwens Pazke!!. Zijn dan samen teruggekomen en hier zijn ze nu onze 11 straateendjes ( er zitten 3 in de beek). Puur natuur zoals ik al zei.
We hebben hier ooit in onze achtertuin zo'n 10/15 j terug 58 eenden gehad !!! Het begon allemaal bij éentje dat de dochter eens ergens had gekregen. Maar éentje is geentje en wij zorgden voor een partner. Van het éne komt het andere.. tot we uiteindelijk na dat jaar van overvloed besloten om ermee op te houden. Het lawaai was niet meer te doen. Telkens als er iemand achterom kwam of als wij 's avonds laat thuiskwamen en licht maakten , dan gingen ze in koor " kwaken".... en je wil toch geen burenproblemen om eenden.!! Het was ook bijna niet te doen om het water van het " kunstvijvertje " dat we speciaal voor hen aanlegden proper te houden. Als het te vies was vertikten ze het om er nog in te zwemmen en stonden dan allemaal rond het water te kwaken.....Maar met 58 was het zo weer vies ....Daarom vind ik het nu veel beter om langs de straat te gaan genieten van die kleine donsjes....
Afsluiter: Luister........wat de stilte en de natuur je vertelt.
ps. om terug te komen op relaas gisteren: daar gaat het hem juist om. Die bril is eén voor dubbel zicht. Je zou dus denken als hij gevallen is dat je het moet merken maar .... Tony was zo overtuigd dat hij gevallen was dat hij er niet bij stilstond dat hij " normaal" zag en ik bemerkte pas hoe " stom" de situatie was als hij beneden kwam...Dus dat was ook mijn reactie..." hoe kan dat nu dat hij dat niet doorhad!!!"Vandaar die slappe lach!!
Terwijl ik bij Luduvikus zijn belevenissen op de ladder aan het lezen was, schoot mij opeens een voorval te binnen dat ik graag vertel!!! Het gebeurde vorige zomer tijdens het kappen van een paar bomen. Het zijn sparren die wij nog geplant hebben in 1976 en die zijn nu reuzegroot en daardoor gevoelig bij stormweer . Om geen ravage te hebben in de tuin als ze neergetrokken worden, probeert Tony (mijn wederhelft) de bovenste takken en de kruin te verwijderen. Hij moet daarvoor heel hoog klimmen en ik sta erop dat hij een gordel aandoet uit voorzorgen. Terwijl hij daar hoog bezig is, breng ik de takken al naar achteren om ze dan door de compostmolen te draaien. Ik kwam dus juist terug van zo'n toertje als ik daar vanuit de hoogte hoor: " Ik ben mijn bril kwijt"! Dat ding had ons recentelijk heel wat gekost. Mijn " ventje" had zich laten overhalen om zo'n super licht dingetje aan te schaffen en die zijn nogal prijzig. Komt daar bovenop dat omwille van specifieke oogproblemen de glazen ook nog eens duur uitvallen. Dus die bril moesten we ongeschonden terug vinden. Terwijl Tony zich losmaakt om naar beneden te komen, zoek ik heel voorzichtig tussen de takken en de struiken kwestie van niet op de bril te trappen. Geen bril , niets.!! Nog geen paniek maar wel verwondering. Hoe kan dat nu? Hij moet toch ergens in de buurt liggen, kan toch niet zomaar verdwenen zijn hoewel ...vanuit die hoogte.. Kan evengoed ergens aan een andere boom blijven hangen. Intussen is mijn " halfbedde" beneden en helpt hij mee zoeken. Tot ik mij opricht en ....vol verbazing zie dat de bril nog op zijn neus staat Ik begin daar te gieren en te wijzen en probeer er een zinnig woord uit te krijgen. Mijn wederhelft staat mij " stom " aan te kijken. " Of dat nu zo grappig is, vraagt hij? " Neen, maar ..." verder geraak ik niet. Tony wil verder zoeken tot ik er eindelijk uitkrijg.... " Je bril staat op je neus"!! Voelt hij toch wel even of het waar is zeker??? " Hoe kan dat nu? " vraagt hij. " Ik heb een tak langs mijn gezicht gekregen en in een eerste reflex was ik er zeker van dat mijn bril meegesleurd werd!" Mijn wederhelft kan dan wel soms verstrooid uit de hoek komen maar zo erg was het nog nooit geweest!!! Mijn anders meestal nuchter ventje is dan maar solidair met mij beginnen meelachen. Ik vrees dat de buren zullen gedacht hebben dat er toch iets niet juist zat met ons!!!!! Maar als dat geen reklame is voor een lichte bril, dan weet ik het niet meer hoor. Zo zie je maar, werken in de tuin kan heel gezond zijn voor " body and soul"!!
Afsluiter: Aan de optimist is het geluk; aan de pessimist het gelijk.
Bloemen hebben geen handen Ze groeien, ze bloeien. Ze geven wat ze zijn: schoonheid en vreugde. Ze kunnen niet grijpen, Ze kunnen niet nemen tenzij de zon die schijnt voor iedereen. ( Phil Bosmans)
Ben gans de dag bezig geweest in de tuin en heb een fotootje genomen van éen van mijn tulpenbosjes en geef jullie allemaal symbolisch dit ruikertje. Mijn bloemenperkjes liggen er goed bij en ik ben tevreden van mijn werken. Er moeten wel nog een paar struiken uitgehaald worden evenals een paar seringenstekken. Het is niet te geloven hoe die zich voortzetten!!Straks kan ik gans de straat van seringenbomen voorzien....( Zou beter zijn dan die reuze kastanjebomen!!!) Seringen vind ik wel mooi en ze geuren goed daarom zet ik er altijd een paar ruikers van in huis.Maar dat is pas voor over een paar weken. Hebben sinds een tweetal weken twee logeetjes in de tuin: een klein haasje dat dapper over de gazon dartelt.
Mijn wederhelft ziet het met argusogen aan want straks is de eerste salade in de serre volgroeid en hij vreest dat het " beestje" wel eens met de oogst gaat lopen. Ik hoop van niet!!! Daarnaast komt hier elke dag een witte poes aan de keukendeur bedelen en ze zou warempel binnenkomen. Heb haar éen keer eten gegeven en nu zit ik met de " gebakken "peren". Hebben tot voor een paar jaar altijd een poes gehad. Maar toen die ziek werd en we voor de 3e keer een poes moesten laten inslapen , heb ik gezworen nooit meer te wenen voor een kat. Trouwens, de zoon is sinds een paar jaren allergisch geworden van poezen en krabt zich dood als er éne in de buurt komt, dus moeten we er niet meer opnieuw mee afkomen hé. Hoe het mogelijk is , weet ik ook niet want als kind heeft hij altijd een eigen poes gehad en zonder problemen. We zitten hier echt op goed weer te wachten want er moeten een paar dringende werken afgehandeld worden en niet van de minste. We hebben gasaansluiting gevraagd en nu moet de grondtank er uit en dan kan ik de tuin opnieuw organiseren want ligt midden in mijn bloemenperk!! Willen in de tuin ook een paar schommels plaatsen voor de kleinkinderen, zo kunnen ze zich uitleven als ze hier zijn! Daarvoor moeten een paar bomen weg die nu toch scheef staan na een vroegere storm! We weten dus wat gedaan , daarom duimen we voor wat beter weer.Maar in de tuin bezig zijn , is geen straf voor mij hoor, I love it!!
Afsluiter: Bloemen maken de mensen altijd beter, gelukkiger en behulpzamer. Ze zijn zonneschijn, voedsel en medicijn voor de ziel.( Luther Burbank)
Hallo lieve mensen, ik ben terug. ( like it or not!!! ) Grapje!! Ik voel mij goed, het zullen lentekriebelingen zijn zeker?? Ik moest mijn ei kwijt (en welk een!!) en daarna was het even decompresseren. Dat viel samen met een dagje naar het Wilde Westen ( ma) en daarna een dagje naar de dochter (klussen!) en dan nog mijn wekelijkse activiteit op donderdag maar nu ben ik terug!!! Bij ons zeggen ze :" Zijt ge mij moe ge zijt mij nog niet kwijt"
Heb even de vele reacties op mijn relaas over de middelbare school opnieuw gelezen ( altijd plezant om respons te krijgen) en zie dat onze generatie tegen een duwtje kon want zoals Musje zei we hebben leren relativeren en dat alleen al is een pluspunt van onze opvoeding! Daarbij, wij waren nu bepaald ook niet altijd " doetjes " hoor. Zij wilden wel " seutekens" van ons maken maar geloof mij wij waren inventief genoeg om wat leven in de brouwerij te brengen. Maar het was niet de bedoeling om al onze fratsen neer te pennen ( niemand zat daar op te wachten .... op de rest misschien ook niet ) maar eerder om even dat schoolbeeld van vroeger terug op te roepen.Trouwens ik wil niemand op ideeën brengen. Maar genoeg nu anders heb ik al mijn emoticons opgebruikt!!!.
Ik ben op zoek gegaan naar mijn dagboeken die ik gedurende onze jaren buitenland heb aangelegd. Wij hebben enorm veel dia's getrokken maar weinig foto's. Nu eens zoeken of ik via "inschannen " foto's kan recupereren om op de blog te zetten want ons 13j rondreizen zal wellicht mijn volgend " ei " zijn.( en dat lijkt een struisvogelei " te worden!!!) Maar ik moet wel eventjes alles ordenen en neerpennen dus " geduld" het komt wel.
Gisteren een prachtige dag geweest, spijtig dat ik er niet optimaal kon van genieten want de donderdagnamiddag is altijd bezet, maar het zal wel eens goed blijven zeker? Dan kan ik genieten gewoon door ' s morgens even langs mijn bloementuin te lopen om te zien waar de bloemen al hun kopje bovensteken. Wat nog nooit gebeurd is, heb ik dit jaar voorgehad. Ik was in het najaar vergeten mijn "Paaslelies" ofte narcissen en tulpen in de grond te steken. Het was al een stuk in januari toen mijn " euro" viel!! (en dat zijn er meer dan 40 van de vorige hé dus....) Eindelijk staan de tulpen boven en krijgen ze bloem. Ik hou van veel bloemen in de tuin vandaar dat ik elk jaar knollen in en uit moet steken of halen om ze door andere te vervangen. De vaste planten geven ook wel bloem maar ik heb graag overal snijbloemen in huis daarom dat ik er ook veel in de tuin plant. Een jaarlijkse korvee maar goed voor de " lijn" en later zonnig in huis!! Pazke kan het beamen dat ik veel in " mijn" bloementuin bezig ben, mijn wederhelft heeft zijn handen vol met " onze groententuin " volg je " mijn... onze.... " De bloemen zijn uitsluitend mijn domein, de groenten ... daar heb ik ook mijn deel aan ...Nu zolang het kan en onze " botten " niet teveel protesteren , no problem. We hebben wel altijd teveel, maar dan genieten de buren mee .
Afsluiter: (Voor de dames)
Weten jullie dat de goedkoopste facelift de lach is ?? Doen dus!!
Wat wel eigen was aan de Berenklas was het feit dat we steeds éen blok vormden soms tot radeloosheid van de moeders. Verklikken zat er niet in ook niet toen we eens een deel van ons maandelijks weekend verlof werden afgenomen. We mochten om de maand op zaterdagmiddag naar huis en kwamen op zondagavond terug binnen. Nu moesten we op zondagmiddag binnenkomen tenzij we vertelden wie op het bord een caricatuur van een leraar had getekend!!! We hadden samen lol gehad dus zouden we de straf ook wel samen dragen en zo was het Het viel tegen dat ons thuisbezoek zo kort was maar dat was nu de berenklas, éen blok! (l union fait la farce was onze leuze!!!) Dat verlof verliep altijd volgens hetzelfde ritueel. Om 12 u mochten we de school verlaten maar niet vooraleer we moeder overste met een réverence hadden gegroet. ( klinkt het bekend Pazke ?). Ze kende ons allemaal bij naam , meer dan 600 internen!!!!!!! Omgekeerd was het ook zo dat we op zondagavond pas naar onze kamer mochten nadat we weer met dat knikje een goede avond gewenst hadden aan " eerwaarde moeder". Zo werd gecontroleerd of iedereen binnen was tegen 20.00u.
De school verlaten gedurende de week was een utopie . Je geraakte niet buiten tenzij je een briefje had van je klassetitularis of moeder overste waarop stond van wanneer tot wanneer je buiten mocht. En daarvoor moest er een heel serieuze reden zijn. Met dat briefje ging je naar de concierge en die opende dan de grote , zware houten deur en stond je al op te wachten als je terugkwam. Ik herinner mij niet dat iemand het ooit waagde om later dan de afgesproken tijd terug te zijn!
Tucht en dicipline stonden hoog in het vaandel van die school. Overtredingen werden gestraft met van school vliegen voor een paar dagen ofwel definitief. Ik heb het al gezegd het was het cachot van West Vlaanderen maar we hadden daarvoor in ruil prima leerkrachten vooral de lekenleerkrachen die meestal een goede band hadden met hun leerlingen. Anderzijds was die discipline wel nodig want hoe houd je anders zon 600 internen onder controle??
Ook hier had elke klas een baddag maar door de grote populatie was dat voor elke klas een andere dag. Hier waren er geen ligbaden maar douches. In de kelder waren zon 30 douchekamertjesnaast elkaar voorzien. Je moest je in hokjes uitkleden en dan met een badjas naar de douches gaan. Je kreeg even wat water en de tijd om je in te zepen, daarna werd een teken gegeven en moest je je afspoelen. Diegenen die dicht bij de verwarming stonden riepen dan te warm maar de versten neen te koud . Je begrijpt dat het dus altijd een gevecht was voor de beste douches. Zelf konden we het water niet regelen daar diende de klastitularis voor. Dus genieten van een douche dat hoorde er niet bij. Trouwens lichamelijke geneugten waren des duivels zoals lang slapen ook het oorkussen van de duivel was!!!!!.Douchen was dus eerder een rush tegen de tijd zoniet kon je met half uitgespoelde haren terug verder gaan ..
Om te breken met de eentonigheid waren veel internen lid van de jeugdbeweging VKSJ ( Vlaamse katholieke studerende jeugd!) Zo zagen we kans om elke woensdagnamiddag de lange studienamiddag te doorbreken. Het gaf ons ook de kans om deel te nemen aan VKSJ dagen binnen en buiten de school. Zo herinner ik me dat we eens een "gouwdag" hadden in Brugge. Daar kwamen alle VKSJers van de vlaamse scholen bijeen voor een sport- en bezinningsdag. Die werd dan afgesloten met een openluchtmis. Die bewuste keer was het thema eenzaamheid. Via luidsprekers werden we op een groot marktplein over dat thema aangesproken. Dus ook buitenstaander konden volgen! Toen tijdens de misviering een moment van stilte gevraagd werd om over de eenzaamheid in de wereld na te denken was daar een snoodaard die in een café op een juke box de plaat van Will Tura IK ben zo eenzaamzonder jouw over de markt liet schallen .Dagen hebben we het moeten aanhoren wat een schande het was en hoe onchristelijk om dat zomaar te doen en diegenen die teveel gelachen hadden (waaronder yours truly) werden nog eens heel misprijzend aangekeken!!!
En toch was hun strengheid niet altijd onterecht!!! Dat zegt een bezorgde oma nu!!
In mijn jaren opleiding regentaat, ik was zon 19j en had moeten beter weten, hadden we nu een eigen kamer zonder bel. Dus eindelijk wat meer privacy!
Wij sliepen op de derde verdieping en ons ramen zaten in de korte opstaande kant van het dak verwerkt. Zon goeiemeter onder het raam was de dakgoot. Op zekere dag had mijn buurmeisje haar raam laten openstaan en er was een briefje van 20 fr in de dakgoot gewaaid !!! We lagen er door ons raam naar te kijken tot ik opeens het lumineus idee had om dat briefje uit de goot te halen. Het was putje winter en ik had korte witte botjes aan. Ik was de enige op gans de school die met witte botjes liep dus goed herkenbaar. Ik klom dus uit het raam maar daarvoor moest ik mijn spannend rokje omhoogschuiven om bewegingsvrijheid te hebben. Wij droegen toen nog geen panties zoals nu maar lange nylonkousen die met chartellen opgehouden werden. Dus do you get the picture??.... Ik met de rok omhoog, chartellen blootin een dakgoot op 3 hoog!!!!! Ik moest dan ook nog zon 2tal meters in die goot gaan om dat briefje op te rapen. Ik ben erin geslaagd , heb hemel en aarde moeten bewegen om weer in mijn kamer te geraken, en daarvoor kreeg ik dan een reep chocolade van mijn buurmeisje!!!!!! Ze mogen mij nu miljoenen geven maar ik durf het niet meer te doen en ik mag er niet aan denken dat éen van de kleinkinderen zon toeren zou uithalen!! Dus was het te begrijpen dat die moeder die mij vanuit een klaslokaal aan de andere kant van het gebouw zagbijna een hartinfarct kreeg!! Mijn botjes hadden mij verraden want nogal snel was de regentaatsverantwoordelijke ter plekke!! Waarover ze uiteindelijk het meest kwaad was, die schandalige vertoning" in de goot of het onbedachte dat laat ik in het midden. Mijn ouders werden verwittigd en ik kreeg langs alle kanten een flinke bolwassing Ik heb toen veel geluk gehad dat ik niet een paar dagen geschorst werd!!
Jong en onbezonnen was het maar voor hetzelfde geld was ik er niet meer of nog erger voor de rest van mijn dagen invalide .
Telkens als wij voorbij die school rijden dan zegt mijn half bedde : zou je niet nog eens in die dakgoot lopen!! en dan vraag ik mij telkens af waar ik toen toch was met gedachten... zo hoog en zon smalle goot!!!!! We hebben het er op de laatste bijeenkomst nog over gehad. Nu konden we flink lachen toen we terug een voorstelling probeerden te krijgen van hoe ik me daar exposeerde en wat de " moeder moet gedacht hebben maar het blijft een onbezonnen daad.
Gelukkig is dat maar een éenmalig feit geweest. Waarmee ik maar wil staven dat het soms wel nodig was dat erstrenge regels bestonden!!!!
Was in mijn eerste internaat alles nogal eng strikt gehouden dan had ik hier het gevoel dat ze persé brave, deftige seutekes van ons wilden maken.We moesten altijd zo voornaam zijn, mochten nooit eens gezond uitbundig zijn wat zo eigen was aan onze leeftijd, we mochten:
-niet lopen in de gangen dat betaamde niet voor deftige meisjes.
-We moesten altijd een reverence maken als we door een moeder werden aangesproken of zelf iets wilden vragen. .
-Telkens als er iemand de klas binnen kwam, moesten we rechtstaan en dag moeder of meneer of juffrouw zeggen en blijven staan tot wetoestemming kregen om te gaan zitten.
-In de gangen gingen we in perfecte rijen zonder te praten of aan mekaar te trekken of te lachen.
-Naaldhakken waren uit den boze, toch zeker bij ons. De leerkrachten mochten wel hakken dragen.
-Juwelen ( oorbellen of halskettingen , tenzij een kruisje, )waren verboden. Bij mijn vriendin hebben ze ooit eens bijna haar oorbellen uitgetrokken omdat ze weigerde van die uit te doen.
-En last but no least Ludovikus geen make up!!!! In onze laatste jaren (18/20j) waren er al die vrijden en een beetje make up gebruikten om uit te gaan maar voor ze een voet in de school zetten op zondagavond werd die shmink er nog rap afgehaald. Dat gebeurde meestal in de wc's van het treinstation!!!!
En zo kan ik nog dagen doorgaan met het ophalen van herinneringen. Inderdaad Lipske die herinneringen aan vroeger die zitten erin gebeiteld , eigenaardig hé? Maar uiteindelijk hebben jullie er niets meer aan.
In mijn ogen zijn het geen verloren jaren geweest en hebben we naast kennis ook doorzetting meekregen .Mijn ouders hebben het goed bedoeld en wilden het maximum uit ons halen.
De strenge regels domineerden ons leven niet altijd. We hadden geleerd in groep en vriendschap elk ongemak te relativeren. Maar vooralhet feit dat we door de lekenleerkrachten niet langer in de cocon van het nonnenleven opgesloten zaten, maakte dat wij er finaal geen complexen aan overhielden. Sommige blogbezoekers hebben de schoolervaringen erkend en anderen hebben zich afgevraagd hoe je dat kon volhouden en er ongeschonden uitkomen? Het kon, wie mij kent, kan dat beamen . Ik ben nog " vrij normaal" ( Al zeg ik het zelf!! ). En dit gezegd zijnde, zet ik er een punt achter.
De refters in dit internaat waren ook iets aparts.
Er waren twee grote refters op het gelijkvloers en éen in de kelder naast de keuken. In elke refter aten zon 150 à 200 leerlingen wat een hele organisatie met zich mee bracht. We zaten per klas aan tafels van 10.
De plaatsen aan tafel werden bepaald door een doorschuifsysteem. Elke week moesten we éen plaats doorschuiven zodat om de 10 weken iedereen aan de beurt kwam om de tafeldienst te hebben maar vooral om als eerste te worden bediend!! Het werd steeds in het oog gehouden dat iedereen te eten had als de schotel werd doorgegeven. Normaal was dat geen probleem tenzij als wij frieten kregen dan had de laatste in de rij niet veel meer te " bikkelen"!! Wij hadden er een systeem op gevonden. Meestal kregen we twee kommen met frieten, dus als de tweede eraan kwam dan mocht bij ons de laatste beginnen, eerlijk verdeeld niet?
Omgekeerd was het ook zo dat bij bepaalde maaltijden de laatste nog volop kon scheppen. Dat was de beste barometer om te zien of het eten lekker was of niet!! Als een bepaalde schotel bijna onaangetast bleef, kwam de surveillante de rest verdelen en dat moesten wij opeten
Wij kwamen altijd in stilte de refter binnen en mochten pas beginnen te praten als we het teken kregen:
Geloofd zei Jezus Christus. Waarop wij dan antwoordden : Amen , dank u wel moeder. en ons snatertjes gingen open!!
Hoewel de refters bomvol zaten ,was het toch altijd een tamelijk rustige bedoening. De surveillante zorgde daarvoor door voortdurend tussen de tafels door te lopen Meteen had ze ook een controle over de onderwerpen waarover we praatten!!
Wanneer we het te bont maakten , gebeurde het wel eens dat een ganse tafel gestraft werd en we zwijgend moesten verder eten... Niet eenvoudig als je met tien aan tafel zat .maar er was er altijd wel eentje bij dat heel inventief was!..
Toespijs, daar moesten we zelf voor zorgen.
Elke tafel had een grote kist waarin iedereen de toespijs bewaarde. De tafelverantwoordelijke moest die kist elke morgen gaan halen. Voor het vieruurtje mochten we geen toespijs gebruiken!
We spraken meestal af wie wat zou meebrengen, kwestie van wat variatie te hebben want meestal werd alles gedeeld ( natuurlijk zonder medeweten van de school want je moest eten wat je van thuis meegekregen had).
Bij de school behoorde ook een bakkerij. Daar werd ons brood gebakken. Het loonde met zon populatie want naast de internen waren er nog eens zon kleine 100 religieuzen! De klassen die in de buurt van de bakkerij lagen, genoten van de geur van versgebakken brood wanneer in de zomer de klasramen openstonden.
Naast de schoolgebouwen lag ook een enorme tuin met een vijver , een grot met Mariabeeld, veel struiken en bomen en veel grasperken. We hebben het nooit voor echt geweten maar het gerucht liep dat als er spinazie op het menu stond dat meestal was rond de periode dat het gras gemaaid werd. De gedachte alleen al was genoeg om spinazie te haten en de moeders grijze haren te bezorgen!!! En hier konden we dat zien want ze droegen sluiers in plaats van die stijve kappen!!
Die tuin maakte ook deel uit van ons leven. We mochten er nooit alleen in rondlopen ( heel gevaarlijke plek!!) tenzij gedurende de retraite om te mediteren of te gaan bidden aan de grot.
Die grot was ook ons eindpunt in de meimaand als we met gans de school in grote drom in de tuin rondliepen om de rozenkrans te bidden. Dat gebeurde elke avond een maand lang!! Telkens als wij voorbij de grot kwamen moesten wij Maria groeten
Voor de rest was de tuin verboden domein.
Omdat wij ook maar om de maand naar huis mochten,waren onze zondagen een saaie bedoening. We mochten een half uur langer slapen omdat we naar een latere mis gingen. Na het eten werden we naar de studiezaal gestuurd om nog wat te studeren want in de namiddag waren wij vrij!! Wat dat ook mocht betekenen!!
Werd er naar aanleiding van een speciaal kerkelijk feest een mis uitgezonden op TV, dan mochten we daarnaar gaan kijken. Soms was dat nog beter dan in de studiezaal te zitten.Voor de rest was TV taboe.
Wat ik hiervanheb onthouden, is dat we bij de consecratie altijd geknield voor dat tv scherm moesten gaan zitten!!!Stel dat een buitenstaander was binnengekomen.. dat moet nogal een vertoning geweest zijn. Zelfs wij hadden het toen moeilijk om ernstig te blijven op dat moment!!!
In de namiddag hadden we recreatie. Dat betekende in een grote zaal per leeftijdsgroep kaarten of gezelschapsspelen spelen of buiten spelen en dan bedoel ik wel spelen. Het was verboden om in groepjes te staan praten.
Tot dan toe wist ik niet beter of jongens waren taboe maar nu leek het alsof meisjes dat ook konden zijn. Heel verwarrend was dat!
Had je een boezemvriendin ( en welk tienermeisje heeft niet die " girlfriend of girlfriends" ) dan werd je met argusogen gevolgd en mocht je niet te vaak met zijn tweetjes alleen staan. Je moest spelen.
Ikzelf had een boezemvriendin die externe was. Dat was heel link want die kwam buiten en kon een heel nefaste invloed hebben op mij!!! We werden er vaak op aangesproken dat we niet zo met elkaar mochten optrekken. Toen begrepen we nog niet waarom. Het ging zelfs zover dat we in het laatste jaar toen we op retraite gingen ,het verbod kregen om die dagen met elkaar te praten. Dat was onzeversterving om voor eengoed verloop van onze retraite te zorgen! Pazke heeft blijkbaar ook dat probleem gekend! Het is ons pas in de lessen antieke cultuur duidelijk geworden van welk "gevaar we moesten gered worden!!! Wij hadden een fantastische lerares die haar vak zo doceerde dat we aan haar lippen hingen.
Al die teksten van de Grieken en Romeinen, daar leerden we heel veel uit en naar aanleiding ervan kregen we veel open gesprekken en in zekere zin wereldwijsheid mee. Maar die leerkracht heeft jammer genoeg na 2 jaar de school verlaten. Ze wou zich op het theater gooien , zo luidde de uitleg van de moeders, maar via via vernamen we dat haar open contact met haar studentenniet in dank werd afgenomen door de nonnen vandaar ... ( wordt vervolgd)
Hoe onwaarschijnlijk het voor buitenstaanders mag lijken maar ik had mijn draai gevonden op internaat en probeerde de moeilijke momenten met een lach en een grol te verwerken.Trouwens thuis waren ze ook streng en ik was het gewoon om " tussen de lijnen " te moeten lopen. Ik studeerde gemakkelijk, dus daarop konden ze mij niet pakken. Ik had er ook geen problemen mee om af en toe eens een huiswerk te laten overschrijven of desnoods een verhandeling voor iemand anders te maken., schrijven ging me altijd al gemakkelijk af, dus dat en het feit dat ik er altijd bij was als er te lachen viel, maakte dat ik mij er na al die jaren niet meer alleen voelde. Het kwam dan ook over als een bom dat mijn ouders na het 4e jaar besloten dat ik mijn laatste 2 jaar in een andere school zou afmaken. Na vier jaar werd ik dus naar een ander internaat gestuurd en welk een!! Mijn nieuwe school was één van de grootste uit de streek ( +- 1200 leerlingen waarvan zo'n 600 internen). Als je naar die school wilde en je woonde verder dan 15 km dan moest je intern worden zoniet werd je niet toegelaten. Ik kende dit internaat niet, wist alleen dat ze die school Het cachot van West Vlaanderen noemden!! Waarom mijn ouders voor een andere school kozen zomaar middenin een cyclus? Dat werd hen bij het inschrijven ook gevraagd. Normaal veranderde je na de lagere cyclus of als je een andere richting koos; maar hier was dit niet het geval! Blijkbaar had ik wat te goed mijn draai gevonden in het huidige internaat en vonden mijn ouders dat ik teveel " haantje de voorste" zoals ze dat toen zo plastisch wisten te verwoorden, werd. Op die nieuwe school zouden ze mij wel intomen en in die massa zou ik minder opvallen, meer een nummer zijn en zo meer mijn " manneke" moeten staan. Een goede voorbereiding op het leven heette dat toen. Met de weg die ik later ingeslagen heb, is het misschien wel een goede ( harde) leerschool geweest en hebben mijn ouders onbewust die draai aan mijn karakter gegeven om de 13 jaar in Zuid Amerika en Afrika aan te kunnen!! ( Ik vertel daar misschien ook wel eens over want dat is het tweede grote hoofdstuk in mijn leven!). In ieder geval had ik nogal snel ondervonden dat ik hier inderdaad een tandje zou moeten bijsteken. De aanpak en het studiepeil lagen toch wel hoger!
Toen mijn ouders bij het inschrijven te horen kregen dat ik in de berenklas zou terecht komen, zullen ze wel even getwijfeld hebben of hun beslissing de juiste was. Blijkt dat op mijn nieuwe school de klas waar ik in terecht zou komen algemeen gekend was als de berenklas omwille van de dynamiek, het luidruchtige en de ondernemingslust die erachter zat. Wij waren allemaal kinderen van het jaar '45, het eind van de oorlog , met alle opgekropte energie en frustratie in ons. . Zou dat er voor iets tussen gezeten hebben?? Er was nog een tweede reden waarom mijn ouders voor die school kozen. Ze hadden daar naast alle richtingen van de humaniora ook een afdeling opleiding onderwijs. (Kleuter, lager en middelbaar) .Ze stonden gekend als éen van de beste scholen qua opleiding onderwijs en vermits ik na mijn 6j wellicht regentaat zou volgen , zal dat ook wel een rol gespeeld hebben bij de beslissing van mijn ouders. De zusters werden daar als moeder aangesproken. Ons uniform was ook een blauwe rok met bleekblauwe blouse in de week en op zon- en feestdagen een Schotse plooirok en witte blouse met blazer en Schotse barret!!! Gedaan met de bolhoed!. Ik vond dat uniform best ok maar teveel koketterie werd direct in de kiem gesmoord! Eens had ik ter gelegenheid van een schoolfeest een nieuwe witte blouse met col revers aangedaan. Ik had de witte kraag mooi over de kraag van mijn blazer gelegd en vond het niet slecht staan. Zo was ik naar beneden gegaan en stond juist onderaan de trap toen moeder Godelieve ( beter gekend als de Chef) bovenaan de trap mij boos erop wees : dat het precies een poort was die openstond !! Hallo, dat komt ervan als je van boven naar beneden in iemands decolleté kijkt .!! In ieder geval, ik moest onmiddellijk die blouse uitdoen of zien dat ze toe was. Toeval of niet maar blijkbaar hadden die moeder en die trap het op mij gemunt.!!! Ik was nog maar een paar maanden op die school en was gefascineerd door de imposante stenen trap in de inkomhall die 3 verdiepingen verbond. Er was een brede houten balustrade aan die trap en die leende zich uitstekend als " glijbaan. Dus toen ik dat eens uitprobeerde, stond de chef toch wel precies onderaan de trap mij op te wachten. Het was niet alleen afgaan in mineur, maar ik moest ook nog eens met een grote zwaai de benen over de balustrade krijgen Blote billen en alles behalve een houding voor een jong meisje ..Van de tirade weet ik alleen nog dat het een schande was en van geen opvoeding getuigde en ga zo maar door. ...Die preek stopte niet, intussen zag ik mij naar beneden " glijden", mijn fantasie sloeg op hol en ik voelde mijn hartkloppingen overgaan in " lachkriebels"... Ik heb die lange trap 10 keer statig moeten op en af gaan als straf en heb daarna nooit meer gegleden hoe uitnodigend die trap ook was.!!
Het was een hele aanpassing op die school want met zon 600 internen was je echt een nummer.
Er waren hier verschillende dortoirs maar wij, de ouderen, hadden een kamer.
Het was een gecontroleerde luxe.
Je moest het niet wagen om bij elkaar op de kamer te komen. Elke kamer had een bel die rinkelde van zodra je de deur opende.
Op elke gang sliep een moeder. In haar kamer hing een schakelbord met lampjes. Als onze kamerdeur openging en de bel rinkelde dan ging bij haar een lampje branden zodat ze kon zien wie haar kamer verliet.
Gebeurde het dat je s nachts naar de wc moest en er was toevallignog iemand die het hokje opzocht dan kon je je eraan verwachten dat binnen de 5 minuten de moeder kwam checken of alles daar wel " kosher" was!!!!
Ook hier werden we met de bel wakker gemaakt.
Dan moesten we onze kamerdeur op een kier zetten zodat we zichtbaar waren en moeder kon zien of we geknield voor ons bed zaten om mee te bidden!!
Gelukkig mocht de deur toe om ons toilet te maken. We hadden een lavabo in de kamer wat een luxe was na 4 jaar lampet
Tegen 7 u waren we klaar om in rij en in stilte naar de mis te gaan in de kapel. Omdat er zoveel internen waren , gingen we ook in shift naar de mis. De oudsten eerst de jongeren een half uur later. ( wordt vervolgd)
Op zondag kregen wij als ontspanning dikwijls een film te zien in de grote feestzaal. Meestal waren het films over het leven van Bernadette of een andere heilige!!! De zusters die vrij waren kwamen dan mee genieten!! Je kon er een eed op doen dat die film zou gestoord worden door een bel. Elke zuster had haar eigen signaal waarmee ze opgeroepen werd en na een tijdje kenden wij die morse ook .Het werd bijna een wedstrijd om als eerste de naam van de zuster te roepen!!! Wij kregen ook meer recentere films te zien maar dat was dan tijdens het filmforum met de verschillende klassen. Elk trimester werd een film gespeeld en besproken. Maar wat die forums nog boeiender maakte, was het feit dat de jongens van het college mee kwamen genieten , in alle opzichten!! Nochtans was er geen kans op contact. Wij zaten aan de ene kant van de zaal, de jongens aan de andere kant . Op de hoek van onze rijen zat bij elke klas een zuster. De jongens werden geflankeerd door hun paters of leraren! En toch hing er spanning in de lucht. Probeerden we toch om het hoofd uit te steken om naar de andere kant te loeren, dan keek je gegarandeerd in de zeer afkeurende blikken van de chaperonne!! Maar de jongens waren erbij en in debat gaan met hen na de film was een hele belevenis.!!! Maar stilaan werden de mannen toegelaten in onze enge vrouwenwereld! Het was in het derde jaar middelbaar dat we onze eerste mannelijke leerkracht kregen!! Een vergiftigd geschenk voor die man om les te geven aan een bende " gieberende" meisjes pubers die tot dan toe steeds van mannen weggehouden werden!! Ze hebben het niet gemakkelijk gehad met ons geflirt of onze vrouwelijk charmes die we ten passe of ten onpasse gebruiken om een huistaak of overhoring uit te stellen!! Het moet ook niet eenvoudig geweest zijn voor de leraars om in die tijd in een streng meisjespensionaat gedropt te worden.We lieten al onze gefrustreerde gevoelens op hen los!! De eerste lessen van elke man werden door de directrice gevolgd . Ze zat dan achteraan in de klas om alles met argusogen te bekijken. Wij werden er heel streng op gewezen dat we meer op onze houding in de klas moesten letten nu die heren voor ons stonden.!! Zo was er een meisje dat vooraan zat en blijkbaar de benen nogal gespreid hield. Toen de directrice aankondigde dat we een mannelijke leraar zouden krijgen was haar reactie: Marie Claire, zit deftig! Ik zal het maar zeggen zoals het is, ik zie tot aan het kruis van je broek! Dat kan niet als er een man voor jullie staat !!!( bij een vrouwelijke leerkracht wel?? ) De manier van zeggen alleen al was voldoende om een klas plat te krijgen van het gieren . Door dat kleine incident werd ons eindelijk onthuld wat er onder die lange zwarte rokken en kleren verborgen zat! Omdat wij bij haar uitlating " Ik zie tot aan het kruis van uw broek" zo de slappe lach kregen, geraakte de directrice zo kwaad dat ze met de armen begon te zwaaien om haar woede te ondersteunen. Het toeval wilde dat de rits van haar kleed langs de zijkant open stond. Zo kregen we zicht op haar roze corset dat met zwarte linten was dichtgenkoopt !! Dat hoeft geen uitleg zeker? Hoe meer we gierden hoe meer ze zwaaide met alle gevolgen van dien We hadden inderdaad niet veel nodig om te gieren en zo " het regime" met redelijk gemak te verdragen. De taboes van de lagere school waren ook hier nog aanwezig! Zo herinner ik mij dat we in het jaar 58 op schoolreis gingen naar de Wereldtentoonstelling. Het enige wat mij daar nog van over gebleven is, is de enorme indruk die het atomium op ons maakte en dat er ergens een paveljoen was waar je over een richel liep waaruit warme lucht geblazen werd. Ik denk dat ze toen het liedje speelden Zie de boerinnekes de rokskes zwaaien..!! Waarom mij dat precies is bijgebleven ??? Gewoon omdat onze rokskes niet mochten zwaaien. We mochten niet over de richel lopen . Wij hadden een plooirokje aan en dat waaide iets te wulps omhoog vrees ik! Ik denk dat iedereen de kans heeft gezien om toch maar dat verbod te negeren anders zou het me nooit zijn bijgebleven. (wordt vervolgd)
)
: Maar ja dat geldt voor iedereen zeker dus zullen we maar niet " zagen"!!!)
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}