Als de lente zich aankondigt dan begint het te kriebelen!
Mijn winterslaap eindigde op het moment dat de zon onze dagen opfleurde en als die lentezon tevoorschijn komt, begint het hier te kriebelen .
De laatste 10 j kwamen we pas eind maart terug uit onze vakantiestek en dan moest de tuin in ijltempo klaargelegd worden. Dit jaar hebben we tijd zat en van zodra de zon zich aanmeldt, begint het hier te jeuken en heb ik geen zin meer om op mijn luie kont de dag door te brengen. Ik vond dat de bloementuin eens een grote onderhoudsbeurt nodig had om uitputting te voorkomen . We haalden daarom 3 m3 compost en hebben de vorige week alles mooi verdeeld zodat mijn tuin klaar is om te stralen deze zomer! ( allé dat hoop ik toch) .
Ik heb ook al tomaten, pompoen en bloemen in wachtpotjes uitgezaaid die ik over een x aantal weken in grotere potten kan overzetten tot ze in de tuin en serre mogen. Vandaag hebben we de laatste hoekjes en kantjes afgewerkt. Tussendoor kreeg de keuken de jaarlijkse grondige lenteschoonmaak en ik blijf me afvragen hoe ik er steeds weer in slaag om een afvalzak te vullen met spullen die overbodig lijken.
In ieder geval mijn week was vruchtbaar en als het volgende week buiten wat minder is .. hier binnen wachten nog veel lenteklussen .Ik denk dat we volgend jaar maar beter weer naar het Zuiden trekken want hier blijven staat gelijk aan opfrissen en klussen tot we bekaf zijn .
In de Griekse mythologie staat de god Morpheus symbool voor de dromen. Hij was de dienaar en zoon van Hypnos, de god van de slaap. We danken aan hem de uitdrukking ‘in Morpheus’ armen liggen’, wat zoveel betekent als (lekker) slapen.
Dat doe ik vanavond ook tenzij de armen van mijn slaapgenoot me sneller te pakken krijgen.
Het was op mijn verjaardag ook Nationale Complimentendag.
Ik had er tot voor kort ook nog nooit van gehoord, maar het bestaat blijkbaar al vijftien jaar. Het zal vast een bijzondere dag zijn, want complimenten zijn een heel gek fenomeen. Er is niks mis met het laten blijken van je waardering, maar mensen lijken veelal niet te weten hoe je op een compliment moet reageren. Het is een beetje als dat moment op je verjaardag dat mensen voor je gaan zingen: daar sta je dan, niet wetend wat te doen moet je meezingen of wachten tot het voorbij is.
Misschien denk je weer een speciale dag erbij maar…
Wanneer heb jij voor het laatst een compliment gekregen? En wanneer gaf je zelf nog eens iemand een compliment? In elk geval, we moeten dat met z’n allen meer doen. Dat blijkt ook uit onderzoek.
In 2008 al ontdekten wetenschappers aan de hand van MRI-scans al dat complimentjes krijgen hetzelfde effect heeft op onze hersenen als geld ontvangen. Dat betekent dat we sociale en geldbeloningen op dezelfde manier verwerken en complimenten ons dus net zo goed laten voelen als een geldprijs.
Een studie uit 2012 toonde dan weer aan dat lovende woorden ervoor zorgen dat we nieuwe vaardigheden beter onthouden en makkelijker kunnen herhalen. Bij het weliswaar kleinschalige onderzoek kregen 48 volwassenen een bepaalde taak aangeleerd. Een derde van hen ontving intussen complimenten over de prestatie en net die groep scoorde ’s anderendaags opvallend beter bij het opnieuw uitvoeren van dezelfde taak. Dat een compliment één van de beloningsgebieden in de hersenen activeert, blijkt dus een feit. Complimenten zorgen ervoor dat we beter presteren. Uiteraard geven complimenten ons ook een goed gevoel, wat de sfeer en de productiviteit alleen maar ten goede komt.
Iets positiefs zeggen over het uiterlijk is leuk, maar complimenten over iemands persoonlijkheid of karakter scoorden opvallend beter. Velen weten ook niet goed hoe ze op een compliment moeten reageren. Nochtans is het niet moeilijk, je zegt gewoon ‘dankjewel’ of je geeft een complimentje over het complimentje, bijvoorbeeld ‘wat leuk dat je dat opmerkt.’
Hierbij begin ik alvast : wat geweldig dat je dit stuk tot het einde toe gelezen hebt!
De start van een nieuwe maand heb ik niet gemist dank aan jullie
Ik las : happiness can be found in the smalest of things en zo is het toch. Verjaren in coronatijd is geen cadeau maar alle attenties die je dan langs alle kanten krijgt doen deugd en maken van jouw dag toch iets speciaals. Daarom bedankt aan diegenen die me gisteren verrast hebben met een lief woord om me zonder een dipje op trammeke 76 te zetten. Alle beetjes helpen hé?
Er bestaan helaas talloze voorbeelden van plaatsen die zijn getekend door de verwoestende aanwezigheid van de mens, die het natuurlijk ecosysteem hebben verstoord voor eigen gewin. Als deze verstoorde plaatsen vervolgens worden verlaten, neemt de natuur het eigen heft weer in handen. Ik zal hier een fotoreeks neerzetten verspreid over een paar blogjes.
In deze fotoreeks zie je hoe de natuur in opstand is gekomen tegen de verwoesting van de mens en haar afgenomen plek weer heeft ingenomen, met suggestieve en adembenemende landschappen als gevolg.
Geniet van het werk dat de kracht van de natuur teweeg heeft gebracht...
Stel je voor, je zit op een bank en leunt achteruit tegen de rugleuning om even te relaxen. Achter jou heb je de rugdekking van een metershoge haag waarachter zich blijkbaar frivoliteiten of toch zeker seksuele handelingen voltrekken want opeens hoor je een vrouwenstem zeggen:
“Allez vooruit kerel! Schiet eens een beetje op!”
Er volgt enig geritsel en wat gehijg, waarna een vrouw opnieuw het woord neemt en moppert:
“Ja zeg, komt er nog wat van of zal ik een langzame wals opzetten?”
Je spitst de oren, maar meer dan wat gesnuif kan je niet waarnemen.
“‘t Is welletjes geweest!” hoor je de vrouw ongeduldig zeggen.
“Je hebt nu genoeg gesnuffeld.”
Gesnuffeld?!
Dan wordt het stil achter de haag maar niet veel later komt een dame door de opening in de haag tevoorschijn, ze heeft een hondje aan de lijn. Het snuffelt. 🙂 Jij dacht aan iets anders gedacht hé, ik ook 🙂 En zo ontstaan er misverstanden…
Vroeger zette men een kroon op een koninklijk hoofd, of ook nog op het werk en moest een taart zich met een kers tevredenstellen, maar de tijden veranderen en dus ook de gebruiken.
-Mededeling tijdens een veldrit: De toeschouwers worden verzocht om geen gebruik te maken van een bel om te supporteren, want dat brengt de renners in verwachting.
Deze mededeling bracht mij helemaal in verwarring, want ik had nooit kunnen bedenken dat men iemand met een bel kon bezwangeren.
-Ik heb het pakket geroutineerd, want het artikel beantwoordde niet aan mijn verwachtingen.
Ik neem aan dat de koeriersdienst het artikel intussen op geretourneerde wijze terug naar de afzender gebracht heeft
-De regen viel met bakstenen uit de lucht.
Ik vond bakken al ruimschoots voldoende, of desnoods oude wijven en pijpenstelen, maar bakstenen nog aan toe!
- Heeft iemand van jullie een idee waar multivocale (meerstemmige) glazen goed voor zijn?
Ik beschouwde multifocale brillenglazen al als een fantastische verwezenlijking.
Dat is wat je krijgt als je braaf de regels volgt…
Gisteren werd onze oudste kleindochter 17 j en dan wil je erbij zijn om haar eens goed te knuffelen.
Al heel wat jaren zitten we in Spanje op haar verjaardag en nu we dit jaar thuis zijn ,hadden we toch gehoopt haar eens van dichtbij te kunnen gelukwensen maar helaas ook nu was het weer vanop afstand. Zo miste vorig jaar onze oudste kleinzoon niet alleen alle activiteiten van een afsluitingsjaar humaniora maar ook een feest voor zijn 18e verjaardag! Dat kan nooit meer ingehaald worden.
Als ik zo iets zeg dan krijg ik soms als antwoord .. tja het is de keuze van de ouders of de kleinzoon dat ze geen feestje geven …
Ik denk het niet, die gunnen hun kinderen zeker het gezelschap van vrienden en familie op zo’n moment maar ze houden zich aan de regels. Meer nog als iedereen zo redeneert dan zitten we weer op het verkeerde spoor!
Vorige week vertelde een opa mij dat zijn kleinzoon 18j werd en dat ze privé een ruimte hadden die voldeed om met 20 man een glas champagne te drinken met een stuk taart erbij! Is dit dan de juiste keuze? Wie heeft er nu gelijk? Volg je je verstand en de opgelegde regels of volg je je hart en zeg je.. dit kan ik niet zomaar laten voorbij gaan?
Waarmee ik wil zeggen dat het stilaan voor iedereen genoeg wordt en het steeds moeilijker wordt om je aan de regens te houden, teveel schone en éénmalige momenten gaan verloren en hoe lang kunnen we dat nog volhouden?
Het is nu al meer dan een jaar dat we de knuffels en het fysiek contact van de zoon en zijn gezin missen. Intussen worden de kleinkinderen ouder en mis je zo een flink stuk van hun leven. Ik denk dat we stilaan een unicum worden want als ik zo eens rondom mij mijn oren te luisteren leg dan hoor ik dat velen stilaan de regels aan hun laars lappen en de verleiding wordt hier ook groot! En dan erger ik mij aan het feit dat die vaccinaties zo tergend traag verlopen en vraag ik me af waarom de regering haar vaccinatiestrategie niet aanpast?
Als het kriebelt moet je in gang schieten. Met de mooie dagen die we deze week al kregen, beginnen de lentekriebels zich te laten voelen en als ik de tuin zo eens bekijk dan wacht er nog behoorlijk wat werk .. Vroeger -en dan moet ik niet zover terug gaan- vloog ik er in alsof alles op één dag moest afgewerkt worden met alle gevolgen van dien... Nu ben ik " wijzer" geworden en neem gewoon mijn tijd, de lente is nog pril, de tuin komt wel in orde en ik blijf zo de vriend van mijn rug en soortgenoten.
Mijn bloementuin komt het eerst aan de beurt .. winter afval wegwerken, bijsnoeien waar het nog moet, het onkruid verwijderen en de ontluikende bloemen zachtjes aanmoedigen .. Op het eind van de dag kijk ik dan tevreden terug op het stukje dat er weer netjes bijligt.
De moestuin moet nog even wachten. Mijn slaapgenoot heeft de serre klaar gemaakt om aan de slag te kunnen gaan. Saladeplantjes zullen het eerste zijn dat ik er zal inzetten en misschien vroege patatjes!
Elk jaar zeggen we dat het de laatste keer is, dat het teveel werk en labeur vraagt , maar na de winter hebben we er toch nog steeds zin in.. Het is heerlijk om van je eigen gekweekte biologische groenten te kunnen smullen..
Zolang de gezondheid het toelaat en het niet als een " must" aanvoelt, gaan we door!
En mijn bloementuin, die geef ik nooit af tenzij ik niet meer mobiel ben, ik kan niet zonder bloemen!
Een telefoontje met een West Vlaming die zijn taal eer aan doet, roept meestal grappige herinneringen op . Zo hoorde ik na lange tijd terug de twee volgende woorden…
In een zalig vroeger, toen ik klein en onschuldig was en iedereen die er voor mij toe deed nog leefde, was dit in de volksmond een ‘neegrinnetetje’. Nu worden ze braaf negerzoenen of Mellow Cakes genoemd.
Nog zo’n lekkernij uit mijn kindertijd zijn die “ nunnebillen” alias spekskes.
Nu ik oud genoeg ben om zelf mijn woordenschat te kiezen - al zullen sommigen vinden dat ze zo nodig op alle slakken zout moeten leggen - blijven beide snoepjes voor mij nog steeds ‘neegrinnetetjes ’ en nunnebillen .
Wie zich hieraan stoort, mag mij gerust smerig bekijken. Ik probeer dat sappige West Vlaams toch een beetje in ere te houden!
Gisterenmorgen ben ik opgestaan met de nieuwe single van Bart Peters “ Genstertje”.
Na “Konijneneten” en “Brood voor morgenvroeg” gooide hij het eens over een andere boeg! Ja met corona zoekt hij zijn inspiratie blijkbaar dichtbij…
Dit gezegd zijnde … ook een inspiratieloos gezegde…. moet ik bekennen dat mijn inspiratie ook op een laag pitje staat. Die verdomde lockdown blijft maar duren en ons leven verzuren. Kan je geloven dat ik vandaag - bij gebrek aan betere contacten – tegen mijn spiegelbeeld zei :” Keep smiling” ! Ik bespaar jullie de grijns van mijn gesprekspartner… ik herkende er warempel mezelf in!
Die lockdown begint nu toch wel heel lang te duren. Straks zitten we al een jaar in isolement en dat betekent voor ons senioren een jaar verloren en door de beperkte bewaardatum die we nog hebben, begint dat zwaar te wegen en ik ben niet alleen met dat gevoel. Je kan dat stilaan zien aan de mensen, Waar blijft die glimlach, dat opgewekte gevoel, dat uitkijken naar contact…..
Versoepelingen, daar wordt veel over gepraat maar dan met mondjesmaat toegestaan. Als je al eens op afstand met iemand een paar minuutjes praat dan hoor je vaak dat velen een rugzak hebben die eruitziet als een modieuze handtas, maar loodzwaar weegt en dat ziet niemand .
Blijf in beweging.
Ga recreatief wandelen of fietsen in de buitenlucht.
Hou contact met vrienden en familie, liefst visueel via Skype of zo.
Structureer je dag.
Richt je op positieve dingen en kansen die deze gedwongen periode thuis met zich meebrengt.
Ik weet niet of ik moet lachen of huilen wanneer ik die tips lees.
Het weggevallen van contacten maakt dat mensen zich eenzaam voelen. Familie is voor velen belangrijk, maar er is vandaag een contactverbod met die familie tenzij je de regels overtreedt!
Misschien krijg je na wat “ gezaag” de opmerking dat je toch veel vrienden heb en niet moet klagen. Zelf zie ik dat niet zo. Ik heb veel kennissen, maar echte vrienden zijn er maar weinig. Dat leert corona ook!
Wat wringt is dat gedwongen zijn tot binnenblijven en het echte leven dat ondertussen aan je voorbijgaat.
Dit dipje gaat wel over, ik pak mezelf dan eens goed vast ( en sinds corona lijkt het alsof ik meer pak heb!!!) en zeg dat alles goed komt. Desnoods pen ik het hier neer en ga ik weer verder. De enige die echt nadeel ondervindt van mijn dipje is mijn lieve slaapgenoot die ik dan maar lastig val met allerhande jobjes kwestie van wat leven in de brouwerij te brengen !
Voilà na de oefening W Vlaams ga ik weer over naar het AN dat begrijpt iedereen
Ik heb hier een anekdote klaar!
Zaterdag verliet een dame samen met mij de supermarkt en begaf zich met deprimerend gesjok achter een winkelkar naar haar auto die zich in een uithoek van de parkeerplaats bevond. Ze merkte niet dat ze één van de door haar aangekochte artikelen verloor. Een ietwat verfomfaaide man, die op enige afstand in haar kielzog dobberde, had dat wel in de gaten.
Hij raapte de doos op en begon luidkeels namen te scanderen, wellicht omdat hij het mens van haar noch pluimen kende.
“Maria! Ingrid! Jeanine! José!” riep hij met gedempte stem want roepen met een mondmasker op valt niet echt op!
De vrouw sloeg daar geen acht op. Ze keek zelfs niet achterom en vervolgde haar weg met kwalijke tred. De man zette de achtervolging in en bleef tevergeefs met namen strooien als Sinterklaas met nick nacken.
“ Marleen! Sophie! Rita!” hij had blijkbaar een grote lijst met vrouwelijke vriendinnen ! 🙂
Hij passeerde de plek waar ik mijn koffer stond vol te laden, keek me aan, haalde de schouders op en klaroende:
“Ze is voorzeker lesbisch, want ze luistert naar geen mannen.”
Ik lag in een deuk. Het scheelde echt niet veel of men moest me reanimeren.
Er zijn van die mensen die nooit om een kwinkslag verlegen zitten en hij was duidelijk wat men hoofdschuddend “ dat is nog al een patéke " noemt.
Normaal werken mijn hersens snel om met een enigszins geschikt antwoord of hilarische kwinkslag te reageren maar deze keer hield mijn lach elke commentaar tegen! …
Inderdaad er lopen toch rare gekkerds op de wereld en in deze coronatijd wordt het er niet beter op
Ik denk dat alleen West Vlamingen dit zullen verstaan!
Mireille gaat Franky bezoeken in het ziekenhuis, maar een verpleegster vertelt haar dat hij net naar de dokter werd gebracht voor een onderzoekje, en dat ze een poosje zal moeten wachten.
"En," vraagt Mireille aan de verpleegster, "ittenollebitje?"
"Wat zegt u?" vraagt de verpleegster.
"Ottenollebitjenit."
De verpleegster schudt glimlachend, maar niet-begrijpend het hoofd.
"Ottenollebitjenit," zegt Mireille geduldig.
"Oh!" antwoordt de verpleegster, die het uiteindelijk verstaan heeft. "Jittetierolup!"
Vandaag is het 14 februari en moet je volgens de huidige gang van zaken je liefste verrassen! Ik vier niet graag een feest op "commando" of omdat de media daar een hype van maakt. Zomaar out of the blue verrast worden op om het even welke dag is duizend keer intenser.. Allé dat is mijn simpele mening!
Als mijn halfbedde op zeker wil spelen dan vraagt hij : "Wil je echt niets voor Valentijn?"
Voor mij moet het niet speciaal maar toch ging ik even aan het denken.. .
Het is inderdaad niet simpel om op deze "dag van de liefde " telkens geslaagd uit de kast te komen. Als vrouw kan ik tientallen verrassingen bedenken maar blijkbaar hebben de mannen daar meer problemen mee, daarom probeer ik mij in te leven in het hoofd van de man...
Stel je voor, je bent een MAN en je wil voor die 14e toch echt een inspanning doen, één keer per jaar is niks teveel denk je dan en het komt er vooral op aan om origineel uit de hoek te komen en niet te tonen dat je opzoekingswerk een sleur geweest is. Maar jaar na jaar is de dag er vlugger dan je denkt en plots is het alle hens aan dek om op het laatste moment nog iets te bedenken.
De bloemenwinkels maken speciale boeketten met "zeven anjers en zeven rozen " maar dan denk je: " een mens kan toch niet elk jaar met een " boeké " afkomen.
Chocolade durven ze ook al eens in verband met de liefde brengen maar omdat je schat op regime staat, kan je daar ook niet mee naar huis komen want binnen de kortste keren zou je liefste uit haar voegen barsten en de schuld leggen bij de koper van het lekkere doosje suikergoed.
Je kan haar natuurlijk vragen wat je kan kopen maar dat is ook niet erg origineel als men het initiatief overlaat aan deze die het cadeau moet krijgen.
Misschien is het veiliger om iets nuttigs te kopen in plaats van al die prullaria die de kasten vullen en waar binnen de kortste keren mee naar de rommelmarkten kan gezeuld worden?
Als je liefste graag kookt en bakt dan kan je bijvoorbeeld een hippe deegrol kopen maar is dat wel zo veilig als ze jou op een dag staat op te wachten met de deegrol in de hand terwijl de oven al uren gedoofd is ?
Dan bedenk je dat cadeaubonnen tegenwoordig zeer in de mode zijn .. Bongobonnen in alle soorten, voor een weekendtrip, een ballonvaart, een verwenweekend, een lekker etentje, een boekenbon of een bon voor kleren.. je kan het zo gek niet bedenken of ze hebben het in voorraad. In feite is het hetzelfde als een zeker bedrag aan Euro’s in een enveloppe te steken behalve dat er bij een bon opstaat wat je er juist moet mee doen en dus niet echt de keuze hebt.
Ja,... krijg maar eens een geschenkbon voor een ballonvaart als je met hoogtevrees zit of een bon voor een gans jaar gratis gebruik te mogen maken van het lokale zwembad als je niet kan zwemmen .Of de dag van vandaag zo’n bon krijgen als alles gesloten is dat is nu ook niet de juiste keuze!
Nu staat het water de arme man aan de lippen want ‘t is allemaal zo simpel niet als je een geschenk voor iemand moet kopen en al zeker niet als je je schat graag nog een paar jaar wil houden! En dan zit je te denken en te denken en raadpleeg je zelfs de vrienden maar daar word je ook niet veel wijzer van want ze zitten meestal allemaal in hetzelfde schuitje.
Iemand suggereert dan dat het wreed in de mode is om je liefste voor Valentijn een botoxkuur cadeau te doen of een paar siliconenborsten. Ja, geen slecht gedacht om zo eens iets moderns te schenken. Maar als je dan naar een paar "gespecialiseerde beenhouwers in menselijke sculpturen" belt, verschiet je nogal!. Je besefte niet dat een ooglidcorrectie zo’n gat in je budget kon slaan om maar te zwijgen van die borstcorrectie waar men verplicht is van ze per twee te kopen wil het op iets trekken.( en dan mogen ze op termijn niet lekken!!) En dan denk je aan wat een spuitbus silicone in de Gamma kost en sta je versteld als je denkt wat die mannen daar op verdienen als ze het mes in het vel van je liefste zouden zetten.
Lingeriesetjes zijn ook altijd in de mode maar de stukjes lingerie worden steeds kleiner en de prijs hoger en je bedenkt dat een mens zo al vlug een valling opdoet!.
Pfffff, daar sta je dan nog steeds met lege handen!
DIT IS HET MOMENT DAT IK EVEN IN DAT KOPPEKE VAN DE MAN ZOU WILLEN BINNENDRINGEN OM HEM EEN PAAR IDEETJES TE GEVEN...
Waarom niet de tafel schoon dekken met het "feest servies”en naast het bestek mooie, gekleurde servetten leggen desnoods die met kerstmotief die nog zijn blijven liggen na een geslaagd Kerstfeest? Daarbij een theelichtje in het midden om wat sfeer te brengen en vooral een goede fles wijn om wat moed in te drinken. En dan tover je voor jouw schat een eenvoudig maaltijd op tafel .. Het zal haar plezier doen dat ze voor één keer niet zelf moet koken .
Allé, t is maar om te zeggen dat het inderdaad de geste is die telt en dat Valentijn helemaal niet duur hoeft te zijn. Omkader de gewone kost met wat sfeerlicht, gekleurde servetten en vooral vier verliefde ogen en het komt allemaal goed.En dan bedenk ik dat uiteindelijk vrouwen echt niet zo veeleisend zijn.
Ik hoop dat "hij" die vandaag meedoet aan die Valentijngekte er uit geraakt is en een geslaagde Valentijn viert maar vooral dat mijn half bedde dit eens leest en ziet van hoeveel slapeloze nachten ik hem gered heb!!
Ik kreeg daar straks via Whatsapp een berichtje door met het volgende: " Hey mama, ik ben veranderd van provider je kan dit nummer nu aanpassen!"
Ik dacht tiens wie van de twee is het nu en antwoordde met de vraag: "Hoe komt dat "?
Ik kreeg onmiddellijk antwoord :" ik ben in gesprek maar bel je straks op!" waarop ik antwoordde:" "
Ik kreeg Ok terug en een duimpje.
Toen we terugkwamen van de wandeling belde ik dat nr op maar er werd direct ingelegd! IK begon al onraad te ruiken. Ik heb dan het gewone nr van de dochter opgebeld en dat werkte natuurlijk! Dus iemand heeft geprobeerd om mijn GSM te hacken! Ik ben gaan zien op google en tikte hun berichtje in... en inderdaad blijkbaar zijn dergelijke SMSje op Whatsapp in omloop met uiteindelijk de bedoeling aan je bankgegevens te geraken!
PAS DUS OP! Ik zit er echt mee in mijn maag want normaal kijk ik goed uit! Ik heb wel direct gedacht: tiens raar de dochter zegt normaal ma en nu ben ik mama!!! Maar er niet langer bij stil gestaan!
Zo'n 2 uur later kreeg ik terug een bericht met de vraag of ik er nu was! IK heb het nummer meteen geblokkeerd.
Ik ben al heel voorzichtig op dat punt maar ik word dus nog voorzichtiger en nog argwanender!! Als ik nu een bericht aankrijg dan zal ik eerst checken of het nr wel degelijk klopt voor ik reageer ! Leve de moderne technologie! 😡
De meeste sneeuw hebben we intussen achter de rug, maar dat hoeft voor liefhebbers de pret niet te bederven, het wordt de komende dagen zó koud dat het witte tapijt nog even blijft liggen.
Deze morgen werden wij wakker onder een sneeuwtapijt van zo’n 5 cm maar tegen de namiddag haalden we zo’n 8 cm . Dat leverde mooie sneeuwtaferelen op en een paar heb ik hier voor jullie neergezet!
Al meer dan 10 j brengen we onze winter door in het Zuiden maar corona stak daar dit jaar een stok voor! Ik had dan ook al eens gezegd: “ Als we nu toch een winter thuis moeten doorbrengen , geef ons dan maar een echte winter met sneeuw en vorst….” En zie het eerste kregen we al en voor de volgende week beloven ze ook nog eens serieuze vorst.
Deze kinderhand is daardoor weer eens gevuld en de beelden roepen zo’n mooie herinneringen op aan vroeger toen in mijn kindertijd de winters nog al eens stevig van jetje gaven.
Er waren er in onze straat nog die het kind in zich terug voelden herleven aan de sneeuwman te zien. Spijtig dat de witte man niet de clubsjaal van mijn ploeg droeg.
)
