Lieve mensen, zo'n warme intense verjaardag met attenties en wensen alom, ik heb er geen woorden voor. Ik wist niet dat je ook langs deze weg zoveel warmte kon ervaren. Hier begon het al vroeg toen voor 8u mijn Piezepoes met een ontbijtmand aan bed stond, een attentie van de dochter en co. Aan tafel lag een pakje van mijn half bedde en... de telefoontjes van de familie met kindergezangen erbij volgden mekaar op!!! Niets boven een kinderstemmetje vals of niet!! Mijn mailbox was er natuurlijk ook nog en dan nog mijn lieve buurvrouw Paz die me echt heel warm verrast heeft. Nogmaals bedankt Pazke!! Al met al een heel enige verjaardag ,ik word er even stil van en wie mij goed kent weet dat dit niet vaak gebeurt Ok, ik ben dus weer gelanceerd en morgen nog een druk vervolg om de cirkel rond te maken. Heb mij intussen geamuseerd om een weg te zoeken om af en toe eens van muziek te veranderen en het is gelukt met dank aan Myette. Ik wil nog wel veranderingen uitproberen maar stap na stap hé ik moet het hier nog allemaal uitzoeken maar jullie inspireren mij allemaal danig hoor. Als ik sommige blogs bezoek dan is het van" whaw hoe doet die dat"??? Je ziet maar, ieder zijn ding!! Nog een gezellige avond en voor straks slaapwel en morgen weer gezond eruit!!!
Als afsluiter: Toen ik jong was, bewonderde ik mensen met een groot verstand of intelligentie, nu bewonder ik mensen met een warm hart.
Inderdaad lieve mensen uit jullie reacties zie ik dat nog tot de gelukkigen behoor die zo lang hun moeder in hun midden hebben. Ik mag er niet aan denken dat ik haar eens moet afstaan. Er blijven nu al zoveel herinneringen hangen en éen ervan is een anekdote waar de dochter mij aan herinnerde en die wil ik toch even meegeven Het feit lig al enkele jaren achter ons . Het shopping center van Wijnegem was nog niet zo lang geopend en ik had ons ma naar hier gehaald voor een paar dagen om er eens gezellig met ons drietjes ( ma, de docher en ik) te gaan flaneren . We hadden al heel wat afgelopen en voelden stilaan ons voeten niet meer dus besloten we om rustig op een bank een ijsje te eten en wat te bekomen. Toevallig zaten we voor de uitgang van een schoenenwinkel!! Het was er een komen en gaan. Ons ma had af en toe " commentaar" bij de personen die de revue passeerden. We hadden al een paar keer gezegd:" Ma die mensen kunnen je horen"! of " Mémé, een beetje stiller". Is het je ook al opgevallen dat oudere mensen niet kunnen fluisteren? Maar veel haalde dat niet uit ma had uitgerekend op die dag haar kritisch oog mee en dan ziet ze alles Terwijl de docher en ik al een paar keer grijnzend naar mekaar hadden gekeken, kwam het zoveelste commentaar op een jonge gast met lange haren , een jeansbroek met een scheur erin en die er kauwend bijliep!! Kan je je het plaatje zowat voorstellen? Juist als wij beiden weer eens probeerden om te reageren , ziet de dochter dat mémé haar broek openstaat.... Dat was er teveel aan. Zat ma daar met een crème in de hand, de broek open en halfluid commentaar te geven terwijl.... We zijn daar aan het gieren gegaan als 3 zotten. We hadden nogal bekijks.hoor? Wie keek er nu naar wie? Het moet nogal een zicht geweest zijn! Drie generatie op éen bank met een crème in de hand en in het midden een oude oma met de broek open en die hebben de slappe lach.. Maar het kon ons allemaal niet schelen. Hoe meer er gekeken werd hoe erger ons lachen werd. Nu zoveel jaren later kunnen we ons de situatie nog levendig voorstellen en een glimlach hoort er nog steeds bij.... Ons ma is nu te oud om nog uren rond te slenteren anders kwam je ons misschien wel tegen ergens op een bank aan het uitrusten , een crème in de hand ...... Ja zo was en is ons ma en daar trekken we ons nog steeds aan op!!
Als afsluiter iets uit een kindermond: Moeke, Als je mij teder en lief aanraakt, als je mij aankijkt en toelacht, als je soms naar mij wil luisteren en mij laat praten... dan zal ik groot worden, heel groot.
Zijn gisteren naar " het wilde westen" geweest, zo heten ze dat hier in de kennissenkring als we zeggen dat we naar de familie gaan in West Vlaanderen. Het is ons gelukt om deze keer in 1u 45' daar te geraken een hele verbetering als je weet dat we er de vorige keer 2u30' over deden. Het verkeer is hatelijk en het betert maar niet. Maar we hebben het er voor over want mijn ma leeft nog ( is al 88j) en we profiteren ervan zolang het kan om haar te bezoeken. Ze moest op haar jaarlijkse ronde in het ziekenhuis op controle bij hart - en oogarts. Ze doet het verdorie nog goed voor haar leeftijd . Alles gaat wel wat trager en je moet wel eens iets herhalen , so what! Ik heb haar vandaag nog gezegd dat ik wil tekenen om over 25 jaar nog te zijn zoals zij, zo dapper en fier ( ze zit nog elke dag in het doosje !!!) en vergeet het maar dat ze zwarte of donkere kleren draagt!!!!. Ze heeft last van dikke benen door een bepaalde medicatie dus.... geen rokken voor ons ma maar lange broeken, dan zie je het niet.....Zo fier is ze nog! Bij de oogarts was het toch wel even lachen. Haar ene oog werd getest , alles ok , dan haar andere oog, alles ok , dan beide ogen samen.... problemen ze kon de lijn niet lezen.: De dokter begreep het niet goed werd wat ongeduldig en zei dat ze goed moest kijken want dat het dezelfde lijn was als ervoor en dat het dan 2x wel ging. Haar reactie... "ok ik kan het al van buiten "en ... ze zei haar lijntje op!! Ik heb me toch even moeten inhouden om niet te lachen en heb wijselijk niet naar ons ma gekeken want die zou me direct begrepen hebben en dan..... Moest dat piepo maar wat geduldiger zijn!!!! En dan beweert ons ma dat ze zo vergeetachtig wordt. Goed zo mams, laat je niet kennen ....... Van de hartspecialist kreeg ze dan weer complimenten. Zo'n 10 jaar geleden kreeg ze een nieuwe hartklep ( varkensklep); dus haar reactie gisteren.: " Het zal dan wel een goed zwijntje geweest zijn dat ik getroffen heb" Zie, dat bedoel ik nu ,als je dat nog kan op je 88, jezelf zo relativeren... chapeau ma!!!! Voor de rest, niet veel commentaar vandaag, ben even lekker lui voor de grote storm in het weekend. Dan komt heel de bende, kinderen en kleinkinderen langs (met zijn 10en dus )!!!!!! Ik zal nu al de batterijen opladen
Onze goeie vriend George heeft ook een idee hoe je jong blijft. Eens zien of iedereen akkoord gaat.
1) Gooi de onbelangrijke getallen weg en dat zowel qua leeftijd, gewicht als grootte!( bij 1 en 2 kan ik mij aansluiten ) Laat de dokter zich daarover maar zorgen maken tenslotte daar betaal je hem toch voor!
2) Hou enkel opgewekte mensen rondom jou. De mopperaars maken je alleen maar pessimistisch.
3) Blijf bijleren. Leer over computer, vaardigheden, tuinieren, om het even wat. Laat je geest nooit lui worden. Een passieve geest is het werkmilieu van de duivel. En de duivels naam is " Alzheimer"!
4) Geniet van eenvoudige dingen.
5) Lach dikwijls zo hard en luid dat je naar adem moet happen.( aan het lachen zal het hier niet liggen!)
6) Tranen horen bij het leven maar houd vol, treur maar ga dan verder! De enige persoon die jou nooit verlaat ben je zelf. Leef terwijl je leeft!
7) Omring jezelf met alles waar je van houdt of het nu familie is, vrienden, troeteldieren, souveniers, muziek, planten, hobbies om het even wat. Je thuis is je toevluchtoord!
8) Koester je gezondheid. Als die goed is bescherm die dan . Als die wankel is, verbeter die dan en als je het niet zelf kan zoek hulp.
9) Blijf niet te lang hangen bij schuldgevoelens maar ga verder.
10)Zeg bij elke gelegenheid tegen diegenen die je dierbaar zijn dat je van hen houdt. En denk er altijd aan : " Leven wordt niet bepaald door het aantal keren dat je ademhaalt maar wel door die momenten die je de adem ontnemen! "
Ik kreeg vandaag een pps toegestuurd met een Engelse tekst over ouder worden, geschreven door George Carlin. Heb die even vertaald want vond het de moeite:
Besef je wel dat de enige tijd in ons leven dat we willen ouder worden onze kindertijd is? Als je jonger bent dan 10 ben je zo opgewonden om ouder te worden, dat je in stukjes denkt. " Hoe oud ben je ?" "Ik ben 4,5j !" Maar je ben nooit 36,5j!! Neen je bent 4,5j en op weg naar 5j!! Dat is de verklaring!
Dan word je een tiener. Niemand kan je nu nog tegenhouden! Je springt al naar het volgende getal of soms zelfs verder! "Hoe oud ben je?" Ik word 16! Je bent nog maar 13 maar je gaat naar de 16!!
En dan de grootste , belangrijkste dag van je leven! Je wordt 21!! Zelfs het woord alleen al "21" klinkt als muziek in je oren! Je wordt 21 jajaja.
Maar dan volgt de 30. Ooh wat gebeurt er nu? Je klinkt als een zuurpruim. Wat is er mis? Wat is er nu zo veranderd? Je bent 21, gaat naar de 30 stoot door naar de 40. Whaw, begin al maar te remmen want voor je het weet bereik je de 50 en zijn al je dromen weg! Maar wacht! Je geraakt zelfs tot 60, nooit gedacht dat je zover zou geraken!...
Dus samengevat je bent 21, je wordt 30, je stoot door naar 40, je bereikt 50 en uiteindelijk zit je al aan 60!! Je hebt nu zo'n snelheid opgebouwd dat je zonder dat je er erg in hebt naar de 70 vliegt! Daarna is het dag per dag. Zit je al aan 80 dan is iedere dag een complete cirkel! Je hebt lunch, geraakt tot aan het vieruurtje en uiteindelijk tot aan de avond. En nog eindigt het niet.
Als je de 90 bereikt, begin je weer terug te draaien. Je was juist 92, niet meer en niet minder! Dan gebeurt er iets vreemds. Als je over de 100 bent , word je weer als een kind! " Ik ben 100,5j oud ". Je rekent weer met 1/2 jes. Moge iedereen 100 worden!
Deel je die visie ok. Heb je een andere kijk op je leven, laat het dan weten! Nog een prettige dag. Geniet ervan of je nu met halfjes werkt of niet
Voor iedere bezoeker een goeie maandag en een ferme start van weer eens een nieuwe week. Ik zit vandaag inspiratieloos en in tijdnood maar .... mijn probleem met de emoticons is opgelost!! dus nu kan ik volop bekkentrekken . Redpoppy heeft mij gisteren flink geholpen niettegenstaande het een zondag was, chapeau!! Voor diegenen die ook met dit probleem zitten, ga over naar IE als je zou werken met firefox en probleem opgelost . Ik zit hier gelijk een kind dat een snoepje gekregen heeft die gezichtjes op te plakken, sorry maar 'k moet mijn schade inhalen!! Trouwens hebben we vroeger niet geleerd dat : " Indien je niet wordt zoals de minsten der mijnen wij het rijk niet zouden binnengaan??" Straks ga ik turnen, zin om mee te doen??? Maar eerst nog dit:
Afsluiter: Het woord vreugde wordt nog maar spaarzaam gebruikt. "Klinkt zo beladen," zeggen wij dan hoe minder wij het gebruiken hoe beladener het gaat klinken. Toch vind ik het een mooi woord. Vreugde is meer dan vrolijk zijn. Zit wat dieper denk ik. Vreugde is zoiets als "licht" voelen in je denken.....Een soort verheven blijheid. Dicht bij geluk. ( Toon Hermans)
Wat de aanleiding was, weet ik niet maar vanmorgen stond ik op en daar waren ze die alliteraties uit onze kindertijd!! Er moeten er zeker nog veel meer bestaan, dus als jij er ook eentje kent, shoot!!! Die van mij moet je wel vanuit West Vlaamse hoek zien voor bepaalde woorden. Daar gaan we: - Zeven Zwevegemse zotten zwommen zeven zondagen zonder zwembroek zeggende ze zullen zieder zeker zeggen ze zin zieder zeker zot!! - Moeders minste meiske maakte mutskes met t machientje.
- Een schoon geschoren schaap ( dat was om de regionale sk er uit te krijgen) Er waren er nog maar die blijven hangen op mijn harde schijf, er zit daar dus toch stilaan verval op!!
Ben benieuwd wie er nog kent?????
Afsluiter: De herinnering is het enige paradijs waaruit wij niet verdreven worden
Ik kwam vandaag de man tegen van mijn West-Vlaams maatje dat eind vorig jaar stierf. Hij mist haar nog ontzettend en vooral in de koude winterdagen voelt dat gemis nog intenser want hij komt niet zoveel buiten. Toen ik thuis kwam dacht ik hoe goed we het hebben dat we nog mogen samen zijn! Soms vind je dat zo vanzelfsprekend maar is het dat wel? Al te vaak onderschatten we de kracht van een aanraking, een glimlach, een vriendelijk woord, een luisterend oor, een oprecht compliment, een kleine liefdevolle attentie, stuk voor stuk dingen die ons leven een andere koers geven. Misschien is het altijd zo dat liefde pas haar eigen diepte kent op het uur van de scheiding! Ik ga mijn helmboswuivende straks eens goed vastpakken .
Als afsluiter: "Meer dan door je mond zal de liefde spreken door de zachtheid van je handen, de tederheid van je gelaat en de aandacht van je hart" ( Phil Bosmans) slaap wel!
Tot welke kronkelingen een menselijk brein in staat is , weten we niet maar het kan wel tot hilarische toestanden leiden! Gisterenavond was het hier ook van dat! Toen we gingen slapen en ik na het afsluiten en nog wat rommelen in de badkamer mij neervleide naast mijn slaapgenoot, stak ik stiekem mijn koude voeten tegen zijn warme billen!!! Van puur verschot riep mijn half bedde: " Maar vrouwmens toch, zo'n ijsbrokken, ik krijg er helemaal koud van, ga maar een persekitpussen halen"!!. Een wat?..... Een persekitpussen,... beste bloggers, kennen jullie dat? Ik ben daar beginnen gieren, ik dacht dat ik het bestierf. " Wat daar nu zo om te lachen was", vroeg mijn lieverd? Ik wilde het wel zeggen maar kreeg het maar niet uitgelegd.Telkens als ik eraan begon om het woord persekit...uit te spreken bleef de rest steken in een lachbui. Ik ken dat , het is een overblijfsel van mijn puberteit, toen kon ik ook van die buien hebben waar ik niet uitgeraakte. Een persekitpussen!! pure Babylonische verwarring van 't verschot van die koude voeten!!!! Ik ben dan maar opgestaan om dat persekitding te gaan halen, intussen kon ik in de keuken nog wat bijkomen van het gieren. Puberaal? Misschien of .... blame it on the moon ( was het volle maan?)!!!
Vanmorgen heb ik aan tafel eindelijk uitgelegd gekregen wat er zo te lachen viel gisterenavond. Nu kon er een smile af bij mijn half bedde. " Allé, vooruit, je hebt er nog plezier aan", zei hij. Inderdaad!! Ik kan zo weer vertrekken!!!!! Als ik straks de dochter aan de lijn krijg en haar in geuren en kleuren de vertelling doe, dan zijn we weg voor de tweede ronde!! Zij kent haar pa en ma goed en zal zich de situatie goed kunnen voorstellen. We hebben ooit eens ( mijn vechtgenoot en ik) toen ze nog thuis woonde de slappe lach gehad 's avonds laat, tot zij kwam aankloppen en zei: " Zeg ik wil slapen hoor"; waarop we als twee pubers nog meer aan het schateren gingen. Dwaze bedconfidenties? Moet kunnen zeker? Allée nog een dagge tof!!!!!
ps. jullie hebben intussen toch geraden wat dat persekitpussen is hé??
Gisteren met de schoonouders van de dochter het atomium in Brussel gaan bezoeken. We hadden al verschillende meningen gehoord sinds de vernieuwing. Wilden zelf eens gaan zien en een oordeel vormen. Het viel echt mee.!! Iets om trots op te zijn dat het bij ons klein landje hoort!! Heb de tijd van de expo meegemaakt, was toen al indrukwekkend! Het is en blijft een imposant werk dat na 50 jaar symbool staat voor ons land. De negen atoombollen schitterden in de zon. We hadden geluk dat na de middag de smog wat optrok zodat het bouwwerk meer tot zijn glorie kwam. Binnenin stelt het volgens ons niet zo veel voor. Spectaculair zijn de tentoonstellingen niet maar het loont wel eens om van onder naar de bovenste bol te gaan in de lift of met de roltrap of voor de dapperen met de trap!!!! Maar het is vooral 's avonds dat het atomium een oogverblinder is. Een oase van flikkering die intenser wordt naarmate de avond invalt. Het was wel om eventjes "wahw "te zeggen en stil te genieten!
Elke dag als ik de gordijnen openschuif is hij daar
Mijn kleine, trouwe vriend, wie ben je eigenlijk? Ben jij vandaag wie jij gisteren was? Met je zwarte veren en je snavel zo geel als goud, kom nog wat dichter of durf je niet? Je zit vlak voor mijn raam, ik voed je, je eist niet veel. De kruimels van mijn tafel zijn al genoeg! Dan vlieg je weg tussen het regengrijs of het zonlicht, tussen de sneeuw of de vorst. Je hebt je eigen wintervlucht maar elke dag ben je hier terug! Ik wou dat ik mee kon vliegen met jou daar hoog in de lucht waar de wolken je vrijheid zijn! Tot morgen mijn kleine , zwarte vriend Mijn vederlichte merel! ( Natoken 21/02/2008)
Ik was wat aan het opruimen in mijn boekenkast om plaats te maken voor speelgoed voor de kleinkinderen toen ik gedichten van Rabindranath Tagore in handen kreeg. Hij was mijn lievelingsdichter uit lang vervlogen jaren maar hij kan mij nog altijd boeien! Zijn gedicht over "Mijn Kind" vind ik de moeite waard om op mijn blog te zetten. Hopelijk genieten jullie mee met mij!
MIJN KIND
Als ik je gekleurd speelgoed breng, mijn kind, dan begrijp ik waarom er zulk kleurenspel is op wolken, op water, en waarom bloemen veelvervig zijn - als ik gekleurd speelgoed geef aan jou, mijn kind.
Als ik zing om je te laten dansen, dan weet ik waarlijk waarom er muziek is in de bladeren en waarom de golven hun stemmenkoor zenden tot het hart der luisterende aarde - als ik zing om je te laten dansen.
Als ik zoetigheid breng in je gretige handjes, dan weet ik waarom er honing is in de bloemenkelk en waarom de vruchten heimelijk gevuld worden met zoet sap - als ik zoetigheid breng in je gretige handjes.
Als ik je gezichtje kus om je te doen lachen, mijn lieveling dan weet ik stellig wat de vreugde is, die van de hemel stroomt in morgenlicht en wat het genot is dat de zomerkoelte aan mijn lichaam brengt - als ik je gezichtje kus om je te doen glimlachen.
Dit vraagt geen afsluiter, het heeft al zo veel in zich om even bij stil te staan! Nog een toffe dag aan iedereen die mee geniet van Tagore ( de anderen natuurlijk ook!!!)
Waarom zijn kinderen altijd getikketakt om op zolder te spelen? De meesten zullen de inhoud van dat woord wel kennen maar weet iemand waar dat vandaan komt? Dit even terzijde! Soit, het was dus weer zover vorig weekend: Oma mogen we op zolder spelen? Het is daar momenteel niet bepaald de warmste plek dus werd nog al snel wat speelgoed meegegraaid en de warmte terug opgezocht. Deze keer waren de houten en plastieken meccannodozen van papa aan de beurt. De kleinzoon heeft de uitdaging van het bouwen ontdekt en kan zich daar goed mee bezig houden.
Toeval wil dat we op ons uitje naar Frankrijk in een speelgoedwinkel belandden ( waarom komen omas altijd daar terecht)?. Mijn helmboswuivende! ( later meer uitleg) was als kind verslaafd aan meccanos en vond dat een uitstekend cadeau voor de komende verjaardag van de kleinzoon! Ik verdenk hem ervan dat hij er zelf ook wil mee spelen!!! Dus hebben we een doos van 240 stuks gekocht , vijsjes, boutjes, plaatjes en alle tools inbegrepen!! Blijkt nu een goede keuze geweest te zijn want Milan krijgt ook de microbe van het bouwen. Is dat erfelijk ??? Nadat hij de bijsluiters goed bekeken had en een keuze maakte voor zijn ontwerp is de kleinzoon aan het bouwen gegaan. Heel eventjes werd de hulp van opa gevraagd want er ontbrak een cruciaal verbindingsstuk voor het vliegtuig. Mijn handige helmboswuivende heeft het nodige stukje op de draaibank gemaakt en beiden waren gelukkig met het uiteindelijk resultaat. Een plastieken vliegtuig en een houten kraanwagen met alles erop en eraan. Toen we de kinderen s avonds naar huis brachten, moesten de twee pronkstukjes mee om aan papa te tonen want het was toch met zijn speelgoed gemaakt en blijkbaar heeft dat nog een andere waarde voor Milan! Omdat veel speelgoed ofwel in de logeerkamer ligt of op zolder heb ik besloten om hier in de living een reorganisatie te doen van de wandkast en en paar laden en vakken vrij te maken voor speelgoed per leeftijd.. Het is handiger voor de kleinen en zo kan ik ook beter een oogje in t zeil houden want soms maken ze er nogal een boeltje van. Ik ben onlangs eens 4 uren bezig geweest met puzzels te sorteren en in elkaar te steken om ze dan te merken zodat in de toekomst het gemakkelijker is om alles weer in de juiste doos te steken!!!! Voor het speelgoed belandde ik ook op zolder en .. nu begrijp ik weer waarom kinderen daar zo graag blijven hangen. Het is er niet alleen boeiend voor hen maar ook voor ons liggen daar schatten van herinneringen te vereenzamen. Ik bracht dan maar een paar dozen mee naar beneden en zo ben ik op schoolboeken en rapporten en fotos gebotst. Een daarvan is van mijn wederhelft in zijn gouden tijd toen hij met een dikke, krullende, blonde haarbos mijn helmboswuivende werd die mijn hart stal !! Vandaar Hij is dat nog steeds maar nu letterlijk want de paar pluimen die er nog opstaan zijn nu weliswaar wit maar staan nu langs alle kanten te " wuiven", restant van wat ooit zijn glorie was!!! Volgende keer meer over die zolderschatten.
Heb niet veel inspiratie vandaag. Dus moet een gezegde van Cicero volstaan. Ik geef het even mee:
" Net zoals ik in een jonge man een beetje levensrijpheid waardeer, houd ik van een scheutje jeugdige geestdrift bij een bejaarde. Wie jeugdig elan en rijpheid kan mengen, kan lichamelijk oud worden, geestelijk nooit."
Of voor iedereen: Iedereen is af en toe enthousiast. De een dertig minuten lang, de andere dertig dagen- maar alleen diegene die het dertig jaar volhoudt, heeft succes in het leven! Doei, nog een prettige dag in het lentezonnetje.
Vandaag onze twee schatten naar huis gebracht, na een druk maar deugddoend weekend. Toen we vrijdag de kleindochter aan school afhaalden, stond ze al ongeduldig te wachten en vloog ze naar ons toe. Oma was natuurlijk weeral direct verkocht!!!! De kleinzoon kwam pas op zaterdag na de tennisles. De schoondochter is intussen 4 tanden armer en zal het geweten hebben. Gisteren viel de pijn nog mee maar vandaag was die wat intenser!! Maar ze is "een taaie" en redt het wel. Op de weg naar hier vrijdag was de kleindochter in de ban van " Janneke maan", die ons maar bleef volgen.Bij dat heldere weer was de maan heel opvallend. Ze vond het schitterend dat na elke bocht de maan nog steeds volgde. Intussen sloeg haar fantasie op hol want ze zag de maan lachen naar ons en ze had ook de oogjes van de maan gezien. Heerlijk die kinderfantasie! Toen we aankwamen was ze even wat onzeker zou de maan ook binnenkomen? Maar ze vond dat die te ver stond en dus niet binnenkon. Ik stelde haar gerust met de opmerking dat de maan zou blijven staan en zou zorgen dat alles ok was en zou toekijken of ze flink at en sliep enzo!!! Zag ik daar toch wat twijfel in haar oogjes bij die " snode" opmerking?? Ja die oma's hé... Het was de eerste keer dat de kleindochter alleen bleef slapen. Ik vreesde dat het wat problemen zou geven maar ze deed het prima en na het traditionele bedverhaaltje en slaapliedje is ze vlot ingeslapen en toch.... Toen ik gisterenavond ons twee rakkers samen in bed stak ( ze verkiezen nog samen te slapen) was het vertederend om te zien hoe dicht ze tegen elkaar gingen liggen. Je merkte duidelijk dat ze mekaar gemist hadden, dat gaf de kleinzoon zelfs royaal toe. Hopelijk blijft die broer -zusterband bestaan want momenteel zijn ze twee zielen in éen zak. Komt ook een beetje omdat de tweeling ook steeds samen optrekken! Toen we hen dan vanavond terug naar huis voerden, was de maan daar terug!!! De kleinzoon had de oplossing. "Weet je waarom de maan er gans de tijd staat oma" vroeg hij? " Omdat de maan verliefd is op de zon want de zon is een meisje en de maan een jongen ( ah ja Janneke maan!!) , daarom"! Zo simpel is het en wij volwassenen maar zoeken naar een plausibele verklaring!! Ja, die kinderen ze zijn zo alert voor alles. Zo ontdekken ze hun wereld. Alles is nieuw, alles intrigeert hen: een rups die met gekromde rug over een tak kruipt, een egel die met zijn jongskes onder een stapel hout beschutting zoekt, een eekhoorntje dat van de ene boom in de andere springt....en nu die rare tronie van Janneke maan, een mengeling van koddigheid, wijsheid en blijkbaar ook romantiek.... zelfs op zo'n prille leeftijd!! Ja, kinderen willen vooruit!. Nog zoveel dingen zijn nieuw en ze willen alles weten en zo vlug mogelijk een eind maken aan de verwondering die hen bezig houdt. Naar hen kijken en samen bezig zijn, is zo schoon. Ik hoop dat we nooit verleren ons te verwonderen over de blik in de kinderogen en hun eindeloos vragen.
Als afsluiter deze Chinese wijsheid: Denk je aan een jaar leg dan zaden in de grond. Denk je aan tien jaar, plant dan een boom. Denk je aan een eeuw, breng dan een kind groot
Vandaag komen de twee oudste kleinkinderen een weekend logeren. Voor die gelegenheid hebben we de oude knikkerbaan van de zoon van de zolder gehaald. Opa, die erg handig is, zal die wat aanpassen door de banen wat langer te maken en er een paar bij te maken. Er zullen er hier weer 2 content zijn!! Ergens op zolder ligt nog een blikken koekendoos van indertijd, je kent die wel met een afbeelding erop. Maar niet die doos is de echte antikwiteit; maar wel de inhoud!!!! Daar steken nog mijn knikkers in van toen ik naar de lager school ging. Zeker meer dan honderd!! Het zijn nog van die schone " slakken" zoals we die toen noemden en van die " bolketten" dat zijn iets grotere knikkers. Ik herinner me nog dat gans de familie opgetrommeld werd om flessen bleekwater te kopen van een bepaald merk omdat daar dan 2 knikkers instaken!!!! Zo heb ik mijn collectie bijeengespaard. Wij hadden toen wel geen knikkerbanen zoals de jeugd nu. Neen wij maakten die zelf.! In de aarde legden we knikkerbanen aan en maakten we kleine bergjes en op de flanken ervan werd dan rond de berg een knikkerbaan uitgewerkt. Soms maakten we tunnels waardoor de knikkers konden rollen. De baan eindigde meestal in een putje waar dan de knikkers werden opgevangen. We waren altijd een paar uur zoet vooraleer we konden spelen want het aanleggen van zo'n baan was een echte kunst en iedereen wilde de beste baan hebben!!!! Nu rollen de knikker vlot naar beneden op die mooi geschaafde plankjes maar voor onze knikkerbaan was er geduld en kennis nodig want elk hoopje aarde dat iets te groot was , moest aangepast worden. Meestal kwamen we dan zwart thuis maar we hadden fijn buiten gespeeld! Er werd niet altijd een knikkerbaan aangelegd. Soms speelden we een spelletje waar het de bedoeling was om de knikker in een holletje te knikkeren en op je weg zoveel mogelijk knikkers van andere spelers te raken die dan zo jouw eigendom waren. Zo heb ik mijn collectie flink aangevuld want ik kon goed mijn mannetje staan tussen de jongens. Ik heb het vroeger al gezegd dat ik nogal veel met de jongens optrok voor ik een "groot meisje" werd. Want vanaf dan was het taboe. Nog zo'n attribuut van die tijd waren onze bikkels, die wij " snappers" noemden. Het woord zegt het zelf wat we ermee deden! . De bikkels lagen op de grond en éen werd omhoog gegooid. Het was de bedoeling om een bikkel van de grond te " snappen" voor je de opgegooide opving. Sommigen, meestal de jongens, waren daar heel erg in bedreven. Je kon mooie zilverkleurige bikkels kopen maar ze zelf maken was plezanter! In mijn geval was dat zo. Daarvoor moesten we een paar schakels van een fietsketting lospeuteren en dan in benzine wassen om ze te ontvetten en zo had je ook perfect werkende bikkels. Nog zo iets wat we zelf maakten waren de " vliegers" of ook " draken" geheten! Mijn grootvader sneed daarvoor dunne twijgen van de wilgenbomen en plooide die om tot ze de vorm van een vlieger hadden. De twijgen werden met touw bijeengehouden. Dan werd er langs beide kanten van de twijgen papier geplakt. Daar konden we onze fantasie op loslaten. Sommigen tekenden er een gezicht op anderen beplakten het in bonte kleuren, of er werd een draak op getekend. In ieder geval moest de vlieger groot zijn zodat we de tekeningen of plaksels goed konden zien als die hoog vloog! Aan de staart van de vlieger bonden wij een touw en daar werd op regelmatige afstand wat gedroogd gras aangebonden om zo het evenwicht van de vlieger te bekomen. Het duurde een paar keer opstijgen en naar beneden donderen vooraleer de vlieger stabiel was. Aan de vlieger werd dan van de kop naar de staart een touwtje gespannen en daaraan kwam dan uiteindelijk het lange touw om de vlieger hoog in de lucht te krijgen. Het was steeds een kunst opdat de vlieger zou opstijgen! Eenmaal dat het gelukt was, konden we uren genieten.. Langs het touw stuurden we soms boodschappen naar de kop van de vlieger! Hoe??? Eenvoudig, we schreven iets grappigs op een briefje maakten een inscheuring en schoven zo het briefje op het touw . Door de wind werd de boodschap dan langs het touw omhoog geduwd! Het kwam erop aan dat jou boodschap boven geraakte!! Als er teveel wind was en de vlieger te hoog of te ver afdreef, brak het touw. Dan konden we via de velden soms kilometers ver op zoek gaan naar dat ding of ... was hij hopeloos verloren. Onze spelletjes waren heel afwisselend. Zo speelden we ook veel cowboy en indiaantje want we waren in de ban van Winnetou, Arendsoog en Witte Veder de hoofdpersonnages uit de boeken van Karl May en Nowee, boeken die we toen verslonden! De streken van Pietje Bell of De Vier ( ook boeken) inspireerden ons ook bij het spelen!). Er was altijd wel iemand in de buurt met kippen en zo vonden we steeds grote , mooie pluimen die we dan met een band rond het hoofd vast staken. Stokken fungeerden als het vurige paard van de cowboy. 's Zomers, na het rooien van de aardappels, was het de gewoonte om de kleine aardappeltjes die bleven liggen te verzamelen . 's Avonds werd er met het loof van de aardappelen een groot vuur aangelegd en daar gooiden we dan de aardappels in om ze te bakken of te koken , je zegt het maar. Intussen zongen we liedjes rond het vuur of dansten we een indianendans met alle nodige geluiden erbij! Heerlijk was dat! Ons kleinkinderen hebben het geluk dat ze hier bij ons nog enigzins veilig kunnen buitenspelen en er voldoende ruimte en groen is. En toch moeten we ze soms aanmoedigen om buiten te spelen, zo zeer gaan ze op in computerspelletjes of binnen spelen. Ze weten niet wat ze missen want dat moet ik toegeven wij hadden een heerlijk kindertijd en veel geluk dat we volop konden buitenspelen!! Wij hadden toen nog geen last van auto's of motto's ....zalig was dat! . Maar het belooft een zonnig weekend te worden, dus zullen we ervan profiteren om met de gasten wat buiten te zijn! Een prettig weekend aan iedereen! .
Zijn terug van een ontspannen en aangename week in de omgeving van Lac d' Aillette in Frankrijk. Na twee mindere dagen waren de weergoden met ons voor de rest van de tijd! Hoe zongen we dat indertijd? " 't Heeft ons deugd gedaan , 't heeft ons deugd gedaan aan ons hartje aan ons hartje...." Intussen draaien we weer volop mee met de dagelijkse gebeurtenissen. Omdat het weer zo uitzonderlijk goed blijft, profiteerde ik ervan om stilaan in de tuinen te beginnen. Lentekriebelingen zeker?? Nochtans kunnen we nog altijd de winterblues krijgen hoewel.... Volgend weekend komen er twee van de zoon logeren want hun mama moet haar 4 wijsheidstanden laten verwijderen!!!!!! Liever zij dan ik! Ben eens gaan zien wat er allemaal over die tanden wordt verteld. Wijsheidstanden worden ook al eens verstandskiezen geheten omdat ze pas laat komen , net als volgens sommigen het verstand!!! Wat als je geen wijsheidstanden krijgt???? Etymologisch zou de benaming ook kunnen komen van " ver-stand" kies omdat ze gewoon ver achteraan in de mond staan, maar dat is heel onwaarschijnlijk! Dan zouden ze niets te maken hebben met verstand in de zin van wijsheid, slimheid. Wij verkiezen zeker om het bij het laatste te houden dat is ten minste een troost als je weet dat ze pijn kunnen veroorzaken bij het uitkomen en daarna nog door plaatsgebrek problemen met zich meebrengen.!!!! Naar het schijnt verkleinen de kaken van het menselijk ras door de evolutie waardoor er een plaatsgebrek ontstaat voor de wijsheidstanden en ...moeten ze er heel vaak uit! Geraken we dan ook wat van het verstand kwijt?? Ik hoop het niet! Dat staat onze schoondochter nu vrijdag te wachten! Vier in éen keer eruit onder volledige verdoving! Ik duim voor haar en hoop dat ze er zonder complicaties vanaf komt
Als afsluiter: Bij de begeleiding van mensen hebben wij een kopje wijsheid nodig, een vaatje voorzichtigheid en een zee geduld!( Franciscus Van Sales)
Een druk weekend gehad zonder tijd voor mijn blog. De 4 van de zoon waren blijven slapen zodat het hier behoorlijk druk was. Het enige probleem is dat die gasten al om 6u30 naast je bed staan. Als je pas na middernacht gaat slapen, valt dat wat tegen!! Maar hoewel ze druk zijn, genieten we er toch van dat ze hier zijn, want het zijn lieverdjes.Wat niet wil zeggen dat ze geen " streken" uithalen maar ze houden ons jong! Toen ze weg waren, was het toch eventjes bekomen bij het volgen van de fed cup!! Onze speelsters hebben het niet slecht gedaan. Tussendoor was het even zien wat er in Brugge gebeurde want als rasechte West Vlaming suppporter ik natuurlijk voor club Brugge, hoewel Cercle stilaan voor een dilemma zorgt!!! Voor de show heb ik wat op de home trainer meegesport terwijl ik aan het volgen was op TV. Passief ben ik een hevige sportvrouw(!!), actief kan het stukken beter, dus af en toe probeer ik daar wat aan te doen. Het is vooral na zo'n bezoekje van de kleinkinderen dat je beseft dat er wat aan de conditie moet gewerkt worden!. Gaan er morgen voor een 5 tal dagen tussenuit. Het zal hier dus rustig zijn . Misschien goed voor mijn pc die toch van die kuren blijft houden. Al eens naar de fabrikant gebeld, die stellen voor alles eens opnieuw te installeren. 'k Geloof nooit dat het dan opgelost is.! Maar er moet iets gebeuren want heb je het al voorgehad dat je aan het tokkelen bent en je curser naar alle kanten verspringt? Ik heb nooit leren typen dus kan het ook niet blind en kijk dus op mijn klavier ipv naar het scherm, gevolg als ik opkijk moet ik soms op zoek gaan naar mijn tekst omdat die plots ergens tussen staat!! Heel frustrerend!!! Nog een aangename week en tot over een paar dagen. Wij gaan lekker genieten van de natuur!
Het wil maar niet winteren dit jaar maar in onze tijd kenden we wel echte koude wintermaanden! Ze hadden hun eigen charme daarom ga ik even terug in de tijd! Soms kon de sneeuw na een gure nacht hoog opgewaaid erbij liggen wat de verplaatsing met de fiets bemoeilijkte. Dan trokken we op klompjes en warm aangekleed te voet naar school. .Later werden dat rubberen botten. Om onze voetjes warm te houden droegen we dan 2 paar kousen boven elkaar en soms nog extra voetverwarmers. Als we verkouden waren, werd onze borst ingewreven met jodiumtinctuur en daarboven werd dan een bruin papier gestoken dat nog eens ingewreven was met het vet van een speciale kaars. Het kraakte en krispte daar onder onze pulletjes maar het hield de koude wel tegen. Op school was dat wel vervelend want dat papier bleef geen ganse dag zitten en kwam dus soms naar boven, wat best wel genant was. Een lange broek dragen was op die school uit den boze. Het mocht wel maar dan onder de rok!!!! Stel je voor dat de mooie rondingen van je bibs zichtbaar zouden geweest zijn !!! Vandaar dat we meestal van die dikke gebreide kousen droegen die tot boven de knie kwamen. Onze moeders breiden elk jaar een paar stevige wanten om onze handen warm te houden. Die waren dan meestal nat als we op school aankwamen en werden dan rond de kachel gehangen om te drogen! Af en toe hing er wel eens een want of handschoen te dicht met alle gevolgen van dien. Naast die kachel stonden ook onze pantoffeltjes zodat we op zijn minst onze natte voeten konden opwarmen. Of het nu vroor dat het kraakte of sneeuwde dat je er niet door zag, in de klas blijven tijdens de speeltijd ...daar was geen denken aan. Zelfs als het regende, moesten we buiten spelen Dat gebeurde dan onder de remise waar we als haringen in een ton probeerden om toch nog een spelletje op gang te krijgen. De zusters trotseerden ook die koude, dat moet ik toegeven. Ze liepen dan meestal met de handen diep weggestoken in de wijde mouwen van hun nonnenkleed. Onze kap werd ter plaatse gehouden door een dikke gebreide sjaal.
Ja jullie lezen wel degelijk onze kap, want ik herinner me niet dat éen van de zuster ooit in de mijn vorm sprak als ze het over persoonlijke dingen had. Het was onze kap, onze paternoster, onze sjaal Dat was nog eens leven in gemeenschap!!! Een slee zoals ze er nu uitziet, daar konden we alleen maar van dromen. Heel vaak werd een bierbak als slee gebruikt!!! Die bak werd ondersteboven gekeerd en daaraan werd dan een touw vastgemaakt. Af en toe, afhankelijk van de fantasie van de ouders, werd een stuk ijzer vastgemaakt aan de omgekeerde bierbak zodat die veel beter gleed. Niet iedereen kon zon slee meebrengen want het was nogal omslachtig. Het waren dus meestal de kinderen die in de buurt van de school woonden die voor de winterattributen zorgde Het kwam er dan op aan om goed te staan met de eigenares!!! Je kon natuurlijk altijd proberen een ritje te versieren door dat met een snoepje af te kopen. Maar zoveel zakgeld om snoep te kopen, hadden we niet dus lukte dat niet altijd. Zakgeld, het woord alleen al.... Soms kreeg je al eens een frank toegestopt van éen of andere oom of tante. Stel je voor dat waren tien spekken zo van die harde plakkerige snoepjes of vier karamellen of twee grote kauwgombollen!!! De enige keren dat we wat zakgeld kregen, was met de kermis in het dorp Om het wat " breder" te hebben, spaarden wel een gans jaar al wat we kregen om het dan uit te geven op de kermis. Met 25 frank bv kon je toen al heeeel ver komen!. De kermis was altijd op het pleintje in de buurt van de school. We werden goed op het hart gedrukt dat we na de school direct naar huis moesten want op de kermis werd teveel gezondigd!!
Daarom moesten we in de kermisperiode altijd een extra tientje bidden ter vergeving van de kermiszonden!!!! Meestal was het zo dat de klaslokalen in de winter ijskoud waren als we eraan kwamen. Een enkele keer, als het te erg vroor, werd de kachel op voorhand aangestoken zodat de ijzige koude uit de klaslokalen verdreven was. Het was pas in de hogere jaren van de lagere school dat de radiatoren hun intrede deden. Dan gingen we daar meestal tegen staan van zodra we aankwamen om handen en voeten te verwarmen.De geur van zwetende voeten nam je er maar bij!!!
Omdat die dingen in het begin niet altijd optimaal werkten, is het meer dan eens gebeurd dat we met sjaal en handschoenen aan de lessen uitzaten!!! En toch hielden we van die strenge winters, ze hadden hun eigen charme. Zo haalden we elk jaar een reuze biet van het bietenveld en maakten daar een doodskop van. De kop van de biet werd afgesneden en het bietenvlees uit de biet gehaald..Dan maakten we ogen, een neus en mond in de biet. Daarna staken we een brandende kaars in de biet die werd opgehangen aan een touw. Het resultaat was "beangstigend " goed! We waren toen nog niet bang om op een donkere winteravond buiten te lopen. Met de biet gingen we dan achter hagen staan om zo voorbijkomende fietsers te laten schrikken. Eén keer is dat wel slecht afgelopen. We stonden weer eens te wachten op het volgende slachtoffer . Die schrok zodanig dat hij viel. Onze pret was van korte duur. Scheldend stond de man op en kwam op zijn fiets achter ons aan. We zetten het op een lopen naar huis; maar hij bleef ons volgen en . Natuurlijk dat hij ons te pakken had en we kregen een ferme lap rond de oren!!! De pret was uit en we konden thuis niet gaan klagen want dan hadden we het moeten uitleggen en dat deden we liever niet!! Sneeuwmannen maken , was een jaarlijks gebeuren. Op de speelplaats stonden er meerder. Het was de bedoeling om de grootste en schoonste sneeuwman te maken. We hebben wat sneeuwmannen gerold in onze tijd!! Om glijbanen te maken , goten we water op de speelplaats. Een emmer water mocht er gerust vanaf. Na een paar uur was dat goed vastgevroren en hadden we een " zalige glijbaan". Een sneeuwballengevecht hoorde er ook bij maar we mochten de ballen niet te hard maken. Te gevaarlijk werd er gezegd.! Dat gevecht tussen de klassen zorgde steeds voor heerlijk winterpret! Er waren toen geen tv of computers of hoogtechnische spelletjes. We zorgden zelf voor ons vermaak en geloof me , niettegenstaande de barre kou waren we steeds buiten want de winters waren toen enige momenten voor de schoolgaande jeugd . Wij keken elke dag uit naar het belsignaal om dan naar buiten te vliegen in de sneeuw. Heerlijk was dat! Spijtig dat onze kleinkinderen dat moeten missen! .
Indien ik je lasten kon dragen als je uitgeput onder het gewicht van je taak de kracht niet meer hebt om hulp te vragen. Dan droeg ik ze vol tederheid, mijn kind!
Indien ik een antwoord kende op je vragen over liefde, het leven en gelukkig zijn. Dan zou ik honderduit met je praten tot je de rust teruggevonden hebt, mijn kind!
Indien ik je omarmen kon om te verwarmen . genezen kon wat omgaat in je hart. Dan zou ik uren, dagen naast je lopen tot je beseft dat er altijd iemand naast je staat, mijn kind!
Maar ik ben niet groter, niet sterker dan jij. Ik weet niet alles, ken de geheimen van de toekomst niet. Ik weet alleen dat jij en ik voor altijd blijven verbonden . Mijn tijd is mijn geschenk aan jou , mijn kind! (Natoken 1/02/2008)
Afsluiter: U kunt het lichaam van uw kinderen huisvesten maar niet hun ziel, want hun ziel woont in het huis van de toekomst dat u zelfs in uw dromen niet kunt bezoeken! ( Kahlil Gibran)
)
){kind=link}