In onze jachtige TIJD, vol onzekerheden en kwetsbaarheid hebben we vaker dan vroeger de neiging om te roepen. STOP de wereld, ik wil er af.

Maar dat is niet eens een haalbare optie.

We leven in de TIJD. Met wat we kregen – erfden – uit het VERLEDEN maken we NU TOEKOMST. En wat kregen we? Als we diep nadenken bijna alles.

Als kinderen van onze TIJD, nooit tevreden, proberen we onze TIJD voorbij te steken. We snappen niet eens wat we gekregen hebben.

Er zijn zoveel middelen bedacht om de TIJD te beheersen, kalenders, foto's, zandlopers en digitale apparatuur.

Deze klok staat onder het gesternte van Onze Lieve vrouw van St.-Jan in Poperinge.

De teletijdmachine is er wel nooit gekomen. Maar creatief zijn we. We hebben als homo sapiens al gretig aan de beheersing van het wiskundig apparaat om de tijd te beheersen gesleuteld. Toch blijven alle hulpjes begrensd. Enkel wanneer een getuige van het moment naast een foto of een affiche staat kan iets van de persoonlijke beleving van dat moment: verleden – heden en toekomst onthuld worden.

En enkel wanneer er mensen zijn die erfgoed – geërfd goed – oordeelkundig bewaren materieel en met de immaterieële bijsluiter blijft het voor de nakomelingen nog be-teken-isvol.

STOP de TIJD heeft als boodschap om in context van de duurzaamheid ook duurzaam om te gaan met de erfenis van het verleden. Iets meer op zijn Vlaams een gekregen paard kijk je niet in de muil. We hebben wat we bezitten, wat we geërfd hebben, gekregen laten we het in zijn waarde respecteren.