Na het hevige onweer van vandaag kwamen ze uit hun schuiloord. We hebben ze een 'loopwedstrijd' laten houden en de winnaar is... eerlijk gezegd na een half uur hebben wij het opgegeven om de twee wijngaardslakken de juiste richting uit te duwen...
De wijngaardslak is een op het land levende slak die behoort tot de familie tuinslakken. De wijngaardslak is een relatief grote soort die een grijsbruine lichaamskleur heeft, het huisje is lichtbruin van kleur met lichtere strepen.
Tijdens onze heenreis naar Toscane hebben we dit jaar een 'ommetje' gemaakt via de Elzas. Eén van de mooiste dorpjes, zeg maar stadje, daar in de streek is Riquewihr...
Riquewihr is één van de populairste kleine stadjes die u in de Elzas kan vinden, op een boogscheut van Zwitserland en Duitsland. Sprookjesachtige dorpjes die recht uit de middeleeuwen schijnen te komen vindt u hier met dertien in een dozijn. Dat is de Elzas...
Glooiende heuvels bedekt met wijngaarden, een lichtgroen deken dat prentenboekdorpjes omringt. In een vakwerkhuis geniet u van een glas witte wijn, de blauwe lucht boven u wordt doorkliefd door een ooievaar.
De naam Riquewihr kan gesplitst worden in 'rique' en 'wihr'. In de 8e eeuw had een zekere Richo vele wijngaarden in zijn bezit op deze plaats; Richo evolueerde tot Rique, dit verklaart het eerste deel van de plaatsnaam. 'Wihr' is te herleiden naar het Duitse 'Wehr', vergelijkbaar met het Nederlandse werkwoord 'weren' en verwijst naar de versterkte muren rond Riquewihr.'Wihr' komt vaak voor in de namen van dorpjes in de Elzas, denk aan Hunawihr.
Na twee stops, Neuenburg am Rhein en Guardamiglio, zijn we aangekomen in Montaione onder een stralende zon die het kwik in de termometer tot 37°C deed stijgen.
Op Zwitsers grondgebied zijn we 45 tunnels door gereden waarvan uiteraard de Gotthardtunnel de langste is met zijn bijna 17km. Na 4km in de Gotthardtunnel werd het even spannend toen er op de radio een live bericht werd omgeroepen door de politie dat een defect voertuig de rijrichting versperde. Na een klein half uur oponthoud in een temperatuur van 32°C konden we verder. Gelukkig was er airco!
Op Italiaans grondgebied kregen we ook nog 25 tunnels voorgeschoteld.
In de ochtendeditie van 'De Standaard' las ik het volgende:
"Koffiebranderij Cafe Pele heeft een wel zeer slimme manier gevonden om zijn product te verkopen. De firma sloeg de handen in elkaar met reclamebureau Lew’Lara om een interactieve reclame te ontwikkelen. Ze plaatsten een reclamebord, voorzien van een bewegingssensor, in een metrostation in de Braziliaanse miljoenenstad Sao Paulo. Telkens iemand voorbij het bord loopt, begint een video te spelen waarop iemand geeuwt. Zoals we weten is geeuwen besmettelijk, en al snel slaat het hele station aan het geeuwen. De perfecte binnenkomer voor Cafe Pele, dat de reizigers een verkwikkend kopje koffie aanbiedt."
Druk, druk, druk, toch geen stress? Toch wel want inpakken slaat bij sommige vakantiegangers blijkbaar ook op het gemoed. Check, dubbel check en als het ff kan nog een derde keer ook om te kijken opdat er alles bij is. En elk jaar opnieuw neem je te veel mee op reis. De koffer van de wagen zit weeral boordevol en op de achterzitjes is het niet veel beter. En de achterzit vol laden is dat wel veilig? Ik denk van niet maar ja het moet zeker... We rijden naar het zuiden en toch denkt vrouwlief dat ze ook tussenseizoense kledij moet meenemen. Gevolg: een valies te veel... Bij het terug keren over 3 weken vrees ik dat we niet alles kunnen laden...
Monte San Savino is een stadje van bijna 9.000 inwoners dat behoort tot de città del vino en dus een belangrijke rol speelt in de productie en verkoop van wijnen.
Het bezit nog steeds een klein middeleeuws centrum met een groot aantal historische paleizen en kerkjes waarin het gezellig wandelen is.
Het stadje is ook bekend voor de productie van keramiek en porchetta (geroosterd gevuld varken) en staat zelfs sedert 2009 vermeld in het guinness book of records voor de langste porchetta ter wereld, namelijk 44 meter en 93 cm.
Het optreden van Mark Knopfler and is band gisteravond in het sportpaleis in Antwerpen was grandioos. "Begeesterende Mark Knopfler" zo schrijft Wim Wilri in De Morgen...
Het voelde heel goed aan om er bij te zijn. Enthousiast publiek dat al bij de eerste noten van de gitaarfirtuoos en zijn collega's moeilijk te bedwingen was om niet op de stoelen te staan...
Bekende nummers zoals So far away, Romeo and Juliette, Privateering, Sultans of Swing, afgewisseld met nummers uit het nieuwe album "Tracker" en gitaarsolo's. De jonge Ruth Moody gaf met haar zuivere stem een extra kippenvelmoment met het nummer "Kingdom of Gold"...
Kortom, een avond met de frontman van (ex) Dire Straits en zijn steengoede muzikanten om niet vlug te vergeten...
Vandaag naar een optreden van Mark Knopfler in het sportpaleis van Antwerpen...
An Evening with Mark Knopfler and Band
… lees meerKnopfler behoort niet alleen tot het summiere lijstje van grootste gitaristen aller tijden, hij heeft ook een patent op schitterend schrijfwerk. Grote hits van zijn hand zijn ‘Money For Nothing’, ‘Sultans of Swing’, ‘Romeo and Juliet’ en ‘Walk of Life’. Zijn grenzeloos talent levert hem een resem Grammy Awards op en wordt bekroond met een Lifetime Achievement Award bij de Ivor Novello Awards, de belangrijkste onderscheidingen voor songschrijvers in de UK. Zijn vlekkeloos palmares wordt verder gesierd door enkele samenwerkingen met de grootsten der aarde als Bob Dylan, Eric Clapton, Randy Newman, Van Morrison en Emmylou Harris.
Met ‘Tracker’ is Mark Knopfler toe aan zijn negende soloalbum. Het splinternieuwe werk ligt vanaf januari in de rekken.
Knopfler, die op dit moment de laatste hand legt aan zijn nieuwe plaat, zal op vrijdag 5 juni in het Sportpaleis het podium betreden met de zevenkoppige band met wie hij al bijna twee decennia lang succesvol samenwerkt: Guy Fletcher (keyboards), Richard Bennett (gitaar), Jim Cox (piano), Mike McGoldrick (blaasinstrumenten), John McCusker (strijkinstrumenten), Glenn Worf (bas) en Ian Thomas (drums).
Espresso on the rocks Neem een glas en doe hier ongeveer 4 ijsklontjes in. Zet een sterke espresso schenk deze (direct) op de ijsklontjes en laat de koffie 2 minuten koelen. Et volia! Espresso on the rocks!
In het weekend zal het er naar het schijnt wel degelijk het weer voor zijn...
Zoals je misschien wel weet speelt de met 3 Oscars bekroonde film "La Vita è Bella" zich voor het grootste gedeelte af in de kunststad Arezzo. De film vertelt het verhaal van Guido, een jonge man van Joodse afkomst, die vóór het uitbreken van WOII naar Arezzo verhuist om er een gepaste job te vinden. Wanneer de oorlog uitbreekt wordt hij samen met zijn zoon gedeporteerd in een Nazi concentratiekamp waar hij op alle mogelijke manieren de waarheid aan zijn zoontje probeert te verduisteren.
Om de prachtige film, met een glansprestatie van de Toscaanse komiek Roberto Benigni, te kunnen herbeleven is een wandelroute uitgezet die je langs de belangrijkste gebouwen en plaatsen brengt. Een bordje met foto’s en bijhorende conversatie maakt duidelijk welke scène waar en wanneer werd opgenomen. De route start bij de kathedraal en eindigt bij het stadstheater Petrarca.
Arezzo is een stad in de provincie Toscane. Het ligt op een heuvelrug, 296 meter boven zee, tussen Casentino, Valdichiana en Valdarno in. Archeologische vondsten hebben aangetoond dat Arezzo al sinds de 6e eeuw v.Chr bestaat. De stad bleef ook tijdens het Romeinse Rijk belangrijk.
Arezzo werd internationaal beroemd dankzij de bekroonde film, Life is Beautiful en de stad is één van de charmante juweeltjes van Italië. Het heeft alles waar Toscane bekend om staat en meer. Of u nu Romeinse ruïnes wilt bekijken of architectuur uit de Oudheid, Middeleeuwen of het Neoclassisisme, lekker eten wilt proeven of Italiaans leer en keramiek wilt kopen: Arezzo biedt voor elk wat wils.
Deze oude stad werd in 311 v.Chr. door de Romeinen veroverd. Voor die tijd was het één van de 12 belangrijke Etruskische steden. De heuvelstad was ook de thuishaven van grote kunstenaars, zoals Piero della Francesca en Georgio Vasari. Er zijn dan ook meer culturele en architecturale prachtstukken te zien dan u in één enkel bezoek kunt bewonderen...
Eén van mijn favoriete koks is ongetwijfeld Giorgio Locatelli.
Giorgio Locatelli kreeg het verfijnde eten letterlijk met de paplepel ingegeven. Zijn familie runde een sterrenrestaurant in het noorden van Italië. Vanaf zijn 14de draaide Giorgio mee in de familiezaak en kreeg hij van zijn oom vaak te horen dat hij nooit een echte chef zou worden...
Maar dat werd hij dus wel. Met veel vallen en opstaan klom hij op van armlastig afwassertje tot beginnend kok in Frankrijk. Uiteindelijk eindigde hij in La Tour d’Argent in Parijs. Van daaruit ging hij vastberaden zijn eigen weg naar de top.
In 1995 opende Giorgio in Londen Zafferano dat een paar jaar later werd uitgeroepen tot beste Italiaanse restaurant én een Michelinster won. In 2002 volgde Locanda Locatelli, dat hij samen met zijn vrouw Plaxy runt. Ook dit restaurant werd bekroond door Michelin.
Deze plek is vernoemd naar de heilige Vivaldo Stricchi, een kluizenaar die op deze plek woonde en stierf op 1 mei 1320 op 60-jarige leeftijd. Na zijn dood zijn ter plekke een kapel en een kerk gebouwd, waaraan door monniken in de 16e eeuw talloze kapellen en kerken werden toegevoegd. Deze bouwwerken werden zo vormgegeven en geplaatst dat het leek op de heilige plaatsen in Jeruzalem. Op die manier kon men toch op bedevaart naar Jeruzalem, aangezien een tocht naar het echte Jeruzalem gevaarlijk en duur was. Zo is San Vivaldo gekomen aan de bijnaam: Jeruzalem van Toscane. Helaas zijn niet alle bouwwerken bewaard gebleven, maar nog altijd is een groot deel te bewonderen...
Leonardo da Vinci was hier thuis én vond er zijn inspiratie: Toscane. De plek waar groene cipressen de horizon sieren, zoete druiven de wijnranken vullen en olijfbomen de Italiaanse zon absorberen.
Deze magische omgeving vormt het slotstuk van een onvergetelijke rondreis door de mooiste regio's van Italië: Toscane en Umbrië. Vergaap je aan steden zoals Siena, laat je betoveren door de indrukwekkende vergezichten en zet je tanden in knapperige cantuccini; de geliefde Toscaanse amandelkoekjes. In het groene hart van Italië, Umbrië, word je getrakteerd op historische dorpjes, glooiende heuvels én een smakelijke olijfolieproeverij. In Italië hoef je geen Da Vinci te heten om volop te genieten!
Deze twee Italiaanse streken zijn aan elkaar gewaagd als het gaat om de kroon van "mooiste regio van het land". Hier vindt elke vakantieganger wat z'n hartje begeert: fantastische bergen, prachtige uitzichten, de culturele schatten uit de Middeleeuwen en de Renaissance, en laten we vooral de uitstekende keuken en wijnen niet vergeten! Door de middeleeuwse stadjes, die vaak de meest prachtige uitzichten bieden over eindeloze zonnebloemenvelden, olijfboomplantages en wijngaarden, voelt het bijna sprookjesachtig om in dit stukje Italië rond te dwalen. Bezoek de grote cultuursteden in de omgeving, ontdek het land van Da Vinci en Michelangelo, en proef onderweg de lekkerste streekproducten.
Cacciucco is een Livoornse specialiteit. Het is een vissoep met tomaat en was vroeger het voedsel van de vissers in Livorno.
Cacciucco is voor Italië wat bouillabaisse voor La Douce France is.
Cacciucco wordt gemaakt van verschillende zeedieren zoals inktvis, octopus, hondshaai, schelpdieren, rivierkreeft, garnalen enz. Bij voorkeur worden er meer dan 12 soorten vis gebruikt. Het gerecht wordt afgemaakt met veel knoflook en chilipeper. Cacciucco wordt altijd geserveerd met brood, vaak gekruid met knoflook en peper.
Een robuuste rode wijn past het beste bij dit Italiaanse gerecht.
Allé we weten wat me moeten eten als we Livorno bezoeken...
Pistoia is een stad in de Italiaanse regio Toscane gelegen ten noordwesten van Firenze. De stad telt ongeveer 85.000 inwoners en is hoofdstad van de gelijknamige provincie, een van de kleinste van Italië.
Pistoia ligt in een vlakte aan de voet van de Apennijnen, op 67 meter boven zeeniveau, aan de drukke snelweg van Florence naar de kust en Pisa.
De stad werd in de 2de eeuw v.Chr. door de Romeinen gesticht om hun troepen in de strijd tegen de Liguri (Liguriërs) te ondersteunen. Zo werd het meteen een oppidum (vesting) van Rome. Sallustius noemt Pistoia, omdat Catilina er in 62 v.Chr. omkwam tijdens een veldslag.
Vanaf 1565 hoorde Pistoia bij het Hertogdom Firenze, dat vier jaar later het Groothertogdom Toscane werd. In 1600 werd de latere paus Clemens IX in Pistoia geboren.
De stad kent veel industrie, met name in de metaalbewerking.
Pistoia is ondanks zijn monumentale binnenstad een van de minst door toeristen bezochte steden van Toscane.
De omgeving van Montaione (3000 inwoners) is schitterend, en werd dan ook door Roberto Benigni gebruikt als achtergrond voor zijn film 'Pinocchio'. Zacht glooiend heuvellandschap, afgewisseld met kleinere beboste gebieden. Het stadje ligt hoog, en heeft hierdoor mooie uitkijkpunten. Het is er een en al bedrijvigheid, mooie winkels, hotels, restaurants, bars etc. In de buurt kan men goed wandelen.
Over mezelf... Ik ben Pierre V alias Pedro Op Sinterklaasdag, anno 1948, ben ik als Mechelaar de wereld op gezet. Nu al geruime tijd woonachtig in "mijn dorp in de Kempen". Hobby's: Fietsen in de vrije natuur Geocaching en koffieleut... Heb net een fietstocht als peregrino naar Santiago de Compostela achter de rug ten voordele van... LCH Belgium vzw (Langerhans Cel Histiocytose)
