Vandaag was ik teeneentander aan het bewerken in de plantenborder aan de bosrand van de tuin, toen ik gezelschap kreeg van een roodborstje. Dat kleine volgeltje week geen meter van mijn werkzaamheden af. Het was als 't ware dat het vogeltje elk stukje grond dat ik bewerkte controleerde. Geen wormpje of piertje had de tijd om terug in hun schuilplaats te kruipen. Ik vond dat zo geweldig dat ik begon met er tegen te praten. Goed dat er niemand in de buurt was, allé dat denk ik toch, want ze zouden nog denken dat ik simpel aan het worden ben. Na een korte break voor een tas koffie kwam ik terug op bijna dezelfde plaats. Het duurde niet lang of roodborstje kwam er ook aan. Precies wilde het zeggen van " kom man graven ik heb honger".... Ik ben van mening dat dit vogeltje toch wel iets meer durft dan een doorsnee vogel.
Thuis gekomen ben ik natuurlijk op zoek gegaan naar informatie over het roodborstje. Het gezelschap dat ik een ganse voormiddag heb gekregen schijnt een mannetje te zijn. Hij was dan ook op zoek achter eten voor zijn vrouwtje, dat waarschijnlijk aan het broeden is. Mogelijk is ook dat ze reeds jongen hebben. Volgende keer ga ik op zoek naar hun nestje.
Het roodborstje is de nationale vogel van Groot-Brittannië en heeft zich in de Engelse tuinen meer verspreid dan in de rest van Europa.
Feitelijk zijn het bosbewoners, bossen met veel struiken wel te verstaan. Hun slaapplaats vinden ze dikwijls in klimop, in de tuinen. Een roodborstje heeft zijn eigen territorium, het hele jaar door, maar op verschillende plaatsen. Indringers worden onverbiddelijk verjaagd, te veel onwil kan dodelijke gevolgen hebben.
De roodborstjes die bij ons in de lente broeden, trekken in de winter naar Spanje. En de roodborstjes die we in de winter in onze tuin zien? Dat zijn gastjes van Scandinavië en Rusland.

Foto: het Binnenhof van Den Haag

Nog een gezellige plaats op 'het plein' in Den Haag.
'de eeuwige jachtvelden'.

' De Haagse Kluis' is één van de gezellige 'kroegen' tijdens de bridgedrive in Den Haag.

Wanneer je nu in de tuin wandelt zie je dat op sommige plaatsen de bladeren van vaste planten vele gaatjes vertonen. Bij nader toezicht zie je dan de oorzaak..... de slak, met of zonder huisje op de rug.
Slaksoorten: de Kleine glasslak, de Slanke dwergslak, de Vale regenslak, het Boerenknoopje, het Tolslakje, de Wijngaardslak, het Speldeknopje, de Barnsteenslak, de Behaarde slak, de Donkere glansslak (klik op oranje naam om foto te bekijken)

Ze komen van onder grote stenen of uit grondspleten gekropen en doen zich tegoed aan het verse groen. Het zijn vooral naaktslakken die de meeste schade toebrengen aan de planten.
De huisjesslakken zijn minder schadelijk en leven vooral van plantaardig afval.
Daar slakken zeer slecht tegen zonnestralen kunnen zijn ze vooral ’s avonds en ’s nachts actief als het goed vochtig is . Ook overdag tijdens en na regenbuien komen ze al snel te voorschijn.
Slakken bestrijden kan op zeer veel verschillende manieren gebeuren:
Voorkomen van hoog gras of onkruid dat vaak in tuinhoekjes blijft staan.
Geen bladhopen of bladafval in de tuin laten liggen.
Composthoop of -ton niet te dicht bij de perken. In en onder boomschors zitten de slakken het liefst en ook onder grote stenen.
Coniferen trekken slakken aan, alsook vochtige plaatsen en vijvers.
Onaangename plaatsen en omstandigheden creëren:
Scherpe, droge voorwerpen kunnen de slakken kwetsen en ze zullen hier dan ook niet overheen willen kruipen. Met deze materialen kun je dan ook gemakkelijk een barrière aanleggen rond de planten of de zaaibedden die je wil beschermen. Zo kunnen we werken met schelpengrit, fijn gemaakte eierschalen , rijnzand, kalk, zaagsel, gesteentemeel, houtas, cacaodoppen, grind, dolomiet, zwavel, kiezelwierpoeder,…

Ook kan je afweerplanten in de tuin plaatsen. De sterke geur houdt de slak op afstand.
Oostindische kers, hysop, Salie, Tijm, knoflook, en andere sterk riekende kruiden.

Ook de natuurlijke vijanden van de slak kunnen er voor zorgen dat het slakkenbestand verminderd: lijsters, eksters, kraaien, spreeuwen, merels, egels.

Vandaag de maagdenpalm uitgeplant. En natuurlijk zoek ik dan ook teenentander op over de plant in kwestie. Hieronder een korte geschiedenis van deze mooie bodembedekker. zowel met blauwachtige als met witte bloem.

Vinca minor L. (kleine maagdenpalm)

Geschiedenis van de plant: Vinca minor L. of kleine maagdenpalm is een klein struikje uit de familie van de Maagdenpalmachtigen. De altijd groene lancetvormige bladeren staan tegenover elkaar. De bloemen, met een paarsblauwe kroon, groeien in de bladoksels en zijn daardoor soms niet goed zichtbaar. Vinca minor L. komt voor in bossen, parken en tuinen en wordt dikwijls gekweekt als bodembedekker. Dioscorides (100 n. Chr.) kende Vinca minor L. reeds als heilzaam kruid. Een duidelijke toepassing uit die tijd is echter niet bekend. In de Middeleeuwen werd de plant verwerkt in een liefdesdrank.
Toepassing: Vinca minor kan worden toegepast bij een verminderde circulatie van en naar de hersenen, waardoor een slechte opname van glucose en zuurstof plaatsvindt. Hierdoor kunnen concentratieproblemen, vergeetachtigheid, snelle vermoeidheid, evenwichtsproblemen, hoofdklachten en dergelijke ontstaan. Bij oudere patiënten wordt Vinca minor toegepast als hulpmiddel ter stimulering van de geestelijke vermogens.

De tuin die ik vandaag bewerkte, tussen de vlagen heen, puilt aan de boskant uit van de meiklokjes. Nu is een meiklokje toch een lief klein en zeg maar romantisch bloempje. Maar zit er hier ook een addertje onder het leliegras…..?

Het meiklokje (Convallaria majalis) of lelietje-van-dalen is een grasachtige vaste plant van de leliefamilie (Liliaceae). Het groeit in heel Europa en Noord en West Amerika. Het bloeit van mei tot juni.

Zou het “van-dalen” van het lelietje-van-dalen staan voor ‘vandalen’? Want wat lees ik op onze gezondheidssite……… dat alle delen van de plant irriterende stoffen (saponinen) en stoffen die  giftig zijn voor het hart (hartglycosiden) bevatten.

In medische termen zou dit het volgende betekenen: “ De saponinen zijn verantwoordelijk voor de vaak beschreven spijsverteringsstoornissen. De plant bevat een twintigtal hartglycosiden waarvan convallatoxine en convallatoxol de belangrijkste zijn.

Zware vergiftigingen door accidentele inname zijn zeldzaam. Het antigifcentrum ontvangt jaarlijks 40 tot 60 oproepen in verband met het meiklokje. Meestal gaat het om 2 tot 4 jarige kinderen die op een steeltje of blaadje knabbelen, een besje opeten of van het vaaswater drinken. Bij volwassenen gaat het meestal om de accidentele inname van vaaswater. Vergiftigingen bij dieren zijn zeldzaam. Dieren vermijden de verse plant omwille van de geur.  De vaakst gemelde symptomen zijn: braken, diarree en buikpijn.

Maar niet alleen dit meiklokje heeft een keerzijde, ook nog andere tamme en wilde planten die u in de tuin aantreft. En dan onze manier van verdelgen met korrels, onkruidverdelgers, en andere zorgen voor een negatief aspect.