De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
01-09-2019
“Diversiteit” is een Codewoord voor Blanke Genocide!
Waarom wordt ELK blank land gedwongen om multicultureel/multiraciaal te zijn? Waarom wordt er tegen ELK blank land gezegd om een einde te maken aan zijn eigen ras/cultuur? Immigratie/assimilatie wordt ALLEEN MAAR opgedrongen aan blanke landen. Anti-blanken noemen zichzelf “anti-racisten”, maar hun acties leiden tot de eliminatie van maar één ras, het blanke ras. Het doel van “antiracisme” is genocide plegen op blanke kinderen.
“Diversiteit” is een codewoord voor blanke genocide “Anti-racistisch” is een code voor anti-blank
Geen Vlaams Geld voor Islamitische School in Genk !
Onderwijsminister Crevits weigert een tijdelijke erkenning van de nieuwe islamschool in Genk omdat de school niet aan de erkenningscriteria voldoet: de rechten van de mens en het kind worden niet voldoende gerespecteerd.
Onderwijsinspectie en Staatsveiligheid hebben de mysterieuze nevelen opgeklaard die boven de plannen van de moslimschool hingen. De oprichters van de school deden geheimzinnig over het woord 'islam' dat niet uitgesproken werd, en onbekend was ook in hoeverre het pedagogisch project gestoeld was op de islam. We mochten er toen al gerust van uitgaan dat kinderen er gemanipuleerd en geïndoctreerd zouden worden.
Dat wisten we al een jaar geleden toen de oude Syntragebouwen aangekocht werden door de Belgische Islamitische Federatie (BIF) die banden heeft met de beruchte Millî Görüs-beweging. Er was een jaar lang ophef over de komst van de Genkse islamschool en nú pas komen ze tot de ontdekking dat er iets niet pluis is?
En waarom een aparte moslimschool? Daarvoor was er een lullige smoes: omdat moslimjongeren in het bestaande onderwijs niet genoeg kansen kregen en het Arabisch en Turks belangrijker moesten worden.
Moslims die een eigen school ambiëren willen een gesloten gemeenschap, en dan willen ze ook nog Vlaamse erkenning en Vlaamse subsidiëring. Vlaams geld om zich af te zonderen van de Vlamingen? En Vlaams geld voor islamitische aangelegenheden?
De betrokkenheid van de Millî Görüs-beweging bij de islamschool was al voldoende om een jaar geleden het hele Syntragebouw te slopen, te bombarderen en met de grond gelijk te maken, want Millî Görüs streeft naar uitbreiding van de islam in Europa, is een conservatief-islamitische organisatie met banden met Turkije, en ze zijn eigenaars van verschillende moskeeën in ons land. In Brussel en Charleroi hebben ze al scholen opgericht!
De verkoper van het Syntragebouw is Philippe Bijnens, een naam als verrader om te onthouden.
Een aparte moslimschool werkt segregatie in de hand. Mislukt multiculturalisme in Genk is een feit. Moslimleerlingen horen zich te gedragen zoals alle andere leerlingen: zonder koran, zonder vreemde thuistaal, zonder islamitische feestdagen, zonder Allah en zonder de profeet Mohammed. Dát is de perfectie integratie.
Beste lezers, het zou me niet verwonderen dat de islamitische school gewoon gaat starten op 2 september. 'k Zal eens een kijkje gaan nemen.
Ik kan het niet laten om weer eens over het lerarentekort te schrijven. Telkens er iets nieuws over verschijnt, valt het me op dat nooit aan de wortel van het probleem geraakt wordt. Die blijft onaangeroerd, en die wortel is de diversiteit van de schoolbevolking. Daarom kiezen jongeren niet voor een lerarenopleiding, er is niks bekoorlijks meer aan. Ze willen niet voor een klas staan met debielen en achterblijvers, anderstaligen en andersgelovigen, gekleurde lanterfanters, fysiek en mentaal gehandicapten... Lieven Boeve blijft prutsen aan de charmes van de lerarenopleiding, terwijl eerst toch een oplossing gevonden moet worden voor de diverse schoolbevolking?
'k Heb vanmiddag ne zwarte gezien aan den toog in 't café. Hij zat er op een kruk, dichtbij de tapkraan, ne pikzwarte met hagelwitte tanden. Niet zo eentje dat knikt als je d'r geld in stopt, maar ne levensechte. Hij zat daar als een zwarte vlek, iets ondefinieerbaars, een vage donkere verschijning.
De aanblik van een neger in een ouderwets Vlaams café was vreemd, zelfs ergerlijk. Ik kon me niet verzoenen met het beeld, de 'picture' van een zwarte aan een blanke toog in een blank café in een blanke wijk. Ook andere cafégangers stoorden zich aan zijn aanwezigheid door weg te kijken van de toog en de kruk waarop de neger zat. Verdraagzaamheid maakt dat we onverdraagzame dingen niet aankunnen en dan kijken we een andere kant uit, of we doen alsof we niks gemerkt hebben. Onmacht en onwennigheid tegenover 'het vreemde'. Dat komt ervan als we via de media en via alle politiek-correct gezever nadrukkelijk ingeprent krijgen dat alle rassen gelijk zijn en dat we van alle vreemdelingen moeten houden zoals van onszelf. Kletskoek.
Wat komt dit neger-individu in een Vlaams café zoeken? Hij kan zich hier toch niet thuisvoelen? Wat komt hij hier doen, wat gaat hij morgen doen, en wat zal hij in de toekomst doen? Hij zal allicht rekenen op de naastenliefde van zijn blanke medemensen. Want waar ie vandaan komt maken ze alle mannen met bootvluchtplannen en andere migratieplannen wijs dat wij, Europeanen, zullen werken om te voorzien in hun onderhoud, in het levensonderhoud van al wie heelhuids al dobberend tot in Europa kan geraken. 't Is de risicovolle trip waard voor hen.
Wij, autochtonen, zijn hier trouwens al langer bezig met migranten, asielzoekers en andere goudzoekers te onderhouden, dat is de nieuwe slavernij, en we moeten d'r bovenop ook nog eens langer voor werken... En dan te bedenken dat Afrika een bodemloos continent is waar Afrikanen zich eindeloos voortplanten. En alle Afrikaantjes krijgen bij hun geboorte een wereldkaart cadeau waarop Europa met rode stip aangeduid wordt.
Kijk eens hoe goed dit moslimmeisje zich geïntegreerd heeft in onze westerse samenleving, in ons westers onderwijs!
Beste belastingbetalers, hebben uw zuurverdiende centjes hiervoor gediend? Om ontelbare integratiebevorderende projecten te bekostigen?... Bovendien kúnnen moslims niet integreren, tenzij ze hun koran in de bomen hangen en Allah naar de maan wensen.
Een wereldvreemde rechter en een louche advocate speelden het klaar om dit moslimwijf haar idiote islamitische 'identiteit' tentoon te spreiden in een Vlaamse klas. Het moslimmeiske mag zich als zodanig manifesteren als verhevene boven onze eigen leerlingen, met haar hoofdvoddeke op haar koppeke als blikvanger en symbool van arrogante onwil om zich aan te passen aan haar Vlaamse klasgenoten. Zielig moslimmeiske!
Evelyne Maes (foto) is advocate van het moslimmeisje. Zij is een verraadster die islamitische geplogenheden op school stimuleert. Zij vindt dat vrijheid van godsdienst ook op school geldt, maar vergeet een hoofddoek te associëren met terrorisme en met vrouwenonderdrukking en meer van die akelige dingen die niets met 'godsdienst' te maken hebben. Zij ziet de islam als een godsdienst en als er na haar nog andere gelijkgestemde advocaten en rechters de islamitische hoofddoek gaan bejubelen, zitten we over enkele jaren met half gesluierde klassen. Geen prettig vooruitzicht voor onze blonde Vlaamse jongens en meisjes.
Evelyne Maes heeft er geen benul van hoe zij alle inspanningen van de afgelopen decennia van leerkrachten, begeleiders en migrantenwerksters teniet doet. We moeten deze gevaarlijke vrouw in de gaten houden. Als voorstandster van hoofddoeken voor alle moslimmeisjes, negeert zij simpelweg alle inspanningen in het verleden om van moslimmeisjes gewone meisjes te maken zoals alle anderen.
Verwonderlijk dat er geen commentaar komt van ijveraars die vroeger op de barricaden stonden om integratie van moslims te bevorderen. Misschien de moed verloren onder druk van advocaten, rechters en andere hoofddoekfanaten?
Gelezen over een geval van zelfdoding dat live op Facebook gevolgd kon worden. Een 36-jarige man, verwikkeld in een vechtscheiding, heeft zijn wanhoopsdaad gestreamd op sociale media. Zwarte gedachten en donkere gevoelens publiekelijk uiten is tegenwoordig makkelijker dan vroeger en er rust geen taboe meer op.
Het Vlaams Expertisecentrum Suïcidepreventie volgt de jaarlijkse cijfers van mensen die uit het leven stappen, of liever, die zichzelf van kant maken. Het Suïcidecentrum wil het aantal zelfdodingen aanpakken en zulke drama's voorkomen. Waarmee ze de kreet "het is genoeg geweest, ik wil niet meer bestaan" van de suïcidaal niet respecteren.
De roep om meer preventie kan loeihard klinken, toch mist preventie doeltreffendheid omdat in vele gevallen suïcidalen té vastberaden zijn in hun besluit om er een punt achter te zetten. Zij kúnnen niet weerhouden worden van hun wanhoopsdaad. Het heeft geen zin om suïcidalen achterna te crossen of op de hielen te zitten om hen te behoeden voor hun naderende onheil. Ik vind dat iemand die perse niet meer wil leven dat hij niet tegengehouden mag worden. Laat hem zijn gang gaan!
De Zelfmoord van Anja
Op 18.12.18 schreef ik over het geval Anja, een meisje dat ik als laatstejaarsleerling kende in het lyceum, met een sterke persoonlijkheid en een enorme profileringsdrang. Zij had de ijzersterke wil en vastberadenheid om niet meer te willen leven. Ik haal deze case nu aan om te illustreren dat mensen met zelfmoordneigingen niet altijd geholpen kunnen/willen worden. Er wordt teveel verondersteld dat potentiële zelfmoordenaars nog te overreden zijn. Een zelfmoord voorkomen kan lang niet altijd. Met een ongelooflijke wilskracht willen sommige mensen echt niet meer bestaan, en niets kan hen weerhouden van de uitvoering van hun zelfvernietigingsplannen... Het hele verhaal over Anja staat op 18.12.18.
De Ducasse-stoet in Ath is een traditioneel folkloristisch volksfeest en is Unesco-werelderfgoed. Nu struikelen onze zwarte medemensen en al hun fans over 'Le Sauvage', een eeuwenoud personage dat in La Ducasse een centrale rol speelt. De drie typische kenmerken van Le Sauvage zijn een zwartgeblakerde huid, veren op de kop en een ring door de neus.
Spelbreker anti-racismevereniging Brussels Panthers bestempelt 'Le Sauvage' als racistisch en vernederend. En daarom willen ze de erkenning van werelderfgoed laten intrekken: "Het personage versterkt negrofobie".
Karikaturale voorstellingen van het zwarte ras zijn eerder al voorwerp geweest van kritiek en verbolgenheid. Denk maar aan Zwarte Piet, of aan het negerjongetje op de Oerwoudfuif. Brussels Panthers heeft problemen met het aanvaarden van rasverschillen en dat maakt hen diep gefrustreerd waardoor ze overal racisme om de hoek zien loeren. Schermen met 'negrofobie' en 'racisme' is dan hun wapen in de strijd tegen raciale ongelijkheid. Een strijd die niet kan gestreden worden omdat rassen ongelijk zijn.
De aanval op ons werelderfgoed en onze folkore moet ons verontrusten want wij zullen helemaal in de verdrukking raken als er nog meer zwartgeblakerden aangedobberd zullen komen, met verschroeide huid, kroeskoppen, platte neus en dikke lippen. Karikatureren hoort bij vrije menings- en gevoelsuiting, om onszelf te leren omgaan met onze 'angst' voor negers.
Het woord 'Canon' ken ik van vroeger toen ik als kind verplicht werd om bewustzijnsvernietigende misvieringen bij te wonen. Op pijnlijke rieten stoelen knielde ik slaafs en gehoorzaam om mee te bidden met het Canon, zo ongeveer na het Sanctus. Graag zou ik deze duistere periode van kindermishandeling willen vergeten, maar dat lukt niet altijd.
De startnota van De Wever waarin ook het woord 'Canon' voorkomt, weekt meteen akelige herinneringen los aan vroeger... De N-VA pakt in de startnota uit met een VLAAMSE CANON als onderdeel van het inburgeringstraject, dat leidt naar een burgerschapstest. In het kader van een strenger integratiebeleid moeten nieuwkomers hun kennis van de Vlaamse Canon kunnen aantonen. En die Canon is een lijst van ankerpunten uit onze Vlaamse cultuur en geschiedenis die Vlaanderen als Europese natie typeren. Positief!
En dan was er nog een ander voorval waarin het woord 'Canon' mij kwelde. Drie jaar geleden wilden Vlaamse bisschoppen godsdienstlessen inhoudelijk versterken door leerlingen meer vertrouwd te maken met de fundamenten van het christendom en daarom een 'Canon' introduceerden om meer kennis bij te brengen van christelijke tradities, katholieke feestdagen, gebeden, geboden, sacramenten, deugden... Toen leek het of de Vlaamse bisschoppen een onderdrukking van de traditionele godsdienstlessen vreesden, een wanhoopspoging om christelijke tradities niet te laten verdrinken in het islamitische moeras, om niet opgeslokt te worden door de overweldigende islam. De CHRISTELIJKE CANON leek me een reactie op het dialoogonderwijs van Lieven Boeve dat christenen en moslims samen wil brengen, een ontmoeting waarbij uiteindelijk de katholieken de grote verliezers zullen zijn. De verwoestende islamitische invloeden worden alsmaar sterker en opdringeriger, en het aantal moslimkinderen blijft angstwekkend stijgen. Het katholiek onderwijs zal platgewalst worden door het islamonderwijs als godsdienstlessen geen sterkere vormen aannemen... We hebben niets meer vernomen over de Christelijke Canon.
Lieven Boeve, baas katholiek onderwijs, zegt dat het tekort aan leerkrachten de grootste bedreiging is voor de onderwijskwaliteit. Lege vacatures stapelen zich op. Campagnes om het lerarenberoep te promoten leveren niets op ondanks de rooskleurige voorstelling van het lerarenberoep.
Boeve omzeilt echter de wérkelijke oorzaken van het lerarentekort. Hij heeft het niet over ongeletterde vluchtelingen en andere vreemde nieuwkomers die ons onderwijs ondermijnen. Ook de aanwezigheid van fysiek en mentaal gehandicapten, die via het M-decreet het serene klasgebeuren komen verstoren, maken de lerarenopleiding onaantrekkelijk voor jongeren die voor een studie- en beroepskeuze staan. Er is niks bekoorlijks meer aan om voor leraar te studeren, en het vooruitzicht om voor een klas bruine taalgehandicapten, ongemotiveerde ongeletterden, achterlijke ezels, of een stel halvegaren te staan, is afschrikwekkend! Niemand wil nog voor een klas staan... Ténzij voor een homogene klas met eigen Vlaamse leerlingen die allen streven naar goede resultaten en allen trachten de beste te zijn. Witte scholen met witte klassen en met eigen Vlaamse leerlingen, dáár willen leerkrachten alleen nog werken!
Als kleutertje kende ik nog geen cijfertjes, maar wel de Romeinse cijfers I, II en III. Dat kwam zo... Eén keer per maand stonden er thuis op de kast drie spiksplinternieuwe kleurboeken te pronken. Elke kleurboek droeg een naam, of liever, een Romeins cijfer. Romeins cijfer I voor mijn oudste broer, cijfer II was voor mij, en cijfer III voor mijn jongere broer. En toen de nieuwe nummers IV en V geboren werden, kreeg ik nooit meer een kleurboek. Op de koop toe kwam er nog een nakomertje, nummer VI, hij kwam nog vlug de hele rij vervoegen. Toen kon ik mijn kleurboeken wel helemaal vergeten. Ik denk dat mijn vader de tel kwijtgeraakt was. Na I, II, III, IV, V en VI denk je niet meer aan kleurboeken, alleen maar hopen dat de ooievaar geen nummer VII brengt... Zo, dat was mijn eerste kennismaking met Romeinse cijfers.
Ik heb meer dan één engelbewaarder, en die hebben hun handen vol aan mij. Om mij weg te sleuren van glibberige zijpaadjes vol bekoringen en gevaren. Vandaag hebben ze me behoed voor een heleboel onheil.
Luister maar wat er gebeurde vanochtend aan een verlaten benzinepomp.
Ik wou 'met het kaartje tanken' en parkeerde mijn wagen keurig bij de pomp. Aan een andere pomp stond er een oud krakkemikkig volkswagenbusje met een vreemde nummerplaat. Vooraan zaten twee louche figuren die blijkbaar niet van plan waren om te tanken, die zaten daar maar. Te wachten? Op een slachtoffer? De chauffeur stapte uit , kwam naar me toe, de andere bleef zitten. Eén centimeter opende ik mijn vensterruit en tegelijk vlogen de portieren op slot. De man vroeg heel opdringerig of ik hem wilde helpen met zijn ruitenwissers die niet meer werkten. Een hele technische uitleg volgde om mij aan de praat te houden en om mij uit mijn auto te lokken... Zie je mij al frutselen aan die buitenlandse ruitenwissers, terwijl het ongure duo er met mijn auto vandoor zou gaan?
Het wijze engeltje op mijn rechter schouder waarschuwde me: "Niet uitstappen! Maak dat je hier als de bliksem wegkomt!". Het boze duiveltje op mijn linker schouder zei dat ik moest uitstappen, want "Je moet mensen in nood helpen, je moet je naaste liefhebben boven jezelf, je moet behulpzaam zijn en hen helpen", en nog zo van die zever over menslievendheid.
Ik luisterde naar het engeltje, en lapte mijn laars aan alle 'menslievendheid'. Wat betekent dit woord nu nog? En... Zoef! Weg! Met gierende en slippende banden en alles erop en eraan. Zoals in de film... Nu heb ik mijn auto nog, ik leef nog, en morgen zal ik opnieuw proberen te tanken.
Chokri Mahasinne, Marokkaan en organisator van Pruttelpot, heeft vroeger een poos lesgegeven aan de middenschool in Zonhoven. Hij gaf er aardrijkskunde aan de jongste middelbare scholiertjes. Ik kende hem als een enthousiaste leraar en een toffe collega voor zijn medeleraars. In de leraarskamer stelde hij zich bescheiden op en wist over alles mee te praten. Maar Chokri koesterde politieke ambities want daarmee viel meer te bereiken en te verdienen dan met een job in het onderwijs.
Nu genoeg tromgeroffel en trompetgeschal... Op zekere dag hing er in de leraarskamer een lovend krantenartikel op het mededelingenbord. Over Chokri Mahassine. Een flatterende foto stond centraal met daarrond allemaal lovende woorden. De man werd tot in alle uithoeken van de hemel geprezen. Leerkrachten knielden en bogen diep voor de Marokkaanse leraar.
Het krantenknipseltje in de leraarskamer stoorde me. Ik vroeg me af: "En de leraren Peeters en Janssens?". Die hebben nooit eens aan de muur mogen prijken met een mooie foto en prijzende commentaren! Hun hele carrière hebben Peeters en Janssens zich tenvolle ingezet voor de school, voor de leerlingen, voor alle collega's. Maar géén foto, géén lofgezwaai, niéts hing er ooit tegen de muur over Peeters en Janssens.
Hier moet iets gaan gebeuren bedacht ik. Op een onbewaakt ogenblik, toen de kust en het strand veilig waren, sloop ik met opstaande kraag, schichtig om me heen kijkend, zoals in een detectivefilm, naar de leraarskamer. En met één stevige ruk was het krantenknipseltje verdwenen. Weg! Foetsie!... Ik geniet nu nog altijd van de genoegdoening van dat moment.
Eerst mochten er 13 migranten van de “Open Arms” aan land, omdat ze zogenaamd ziek waren. De artsen stelden al snel vast dat geen van de 13 een ziekte had. Nu mochten 27, zogenaamd minderjarigen, aan land. Nauwelijks aan land gaven 8 van hen aan volwassen te zijn.
Het was midden in de nacht, het uur der spoken was allang voorbij, toen ik op tv een groep mensen bijeen zag zitten in een vergadering. Blanken en zwarten. Ze leken wetenschappers die onderzoeksresultaten uitwisselden. Het fijne kon ik niet achterhalen omdat ik er pardoes middenin viel, in het programma.
De onderzoekers volgden jarenlang een gemengde populatie scholieren en kwamen tot de conclusie dat blanke leerlingen op schools vlak beter scoorden dan hun zwarte klasgenootjes. Qua intelligentie staken ze er opvallend bovenuit, hun probleemoplossend vermogen en logisch redeneren functioneerden beter en hun rapportcijfers lagen hoger. Ze vormden een ambitieus toekomstbeeld voor zichzelf. Kwamen uit stabiele gezinnen en ondervonden minder familiale problemen dan hun zwarte medeleerlingen. Ze kregen meer ondersteuning van hun ouders bij taken en lessen... Kortom, een algehele verhevenheid van blank op zwart!
Erg verwonderlijk dat op tv deze conclusies zomaar verkondigd mochten worden, het was dan ook in het holst van de nacht, dan mag er altijd wat meer dan overdag wanneer iedereen tv kijkt. De linkse mediameute wil immers verhinderen dat mensen iets vernemen over de superioriteit van het blanke ras. Politiek correct zijn blanken en zwarten gelijke mensen. Een ontkenning van rasverschillen!
De rassentheorie dat zwarten minder intelligent zijn dan blanken stak dus weer eens de kop op. Nu, in de zomer van 2019. Terwijl recent nog wetenschappers die het verband tussen ras en intelligentie onderzochten, weggezet werden als wetenschappelijke racisten.
Toen in de vergadering op tv de superioriteit van het blanke ras angstvallig in 't vizier kwam, verlieten enkele zwarte medewerkers de vergaderruimte. Verbolgen stapten ze op. En toen was het programma zo goed als afgelopen... Even later lonkte het zandmannetje naar mij.
Stijn Baert (foto), professor arbeidseconomie, geeft vijf tips aan de regeringsonderhandelaars om de doelstelling van 80% werkzaamheidsgraad te kunnen realiseren:
Maar welke is de geloofwaardigheid van deze kerel als we bedenken dat hij in zijn proefschrift (2013) het fenomeen 'allochtoon zittenblijven' toelichtte en daarbij tot bizarre en onjuiste conclusies kwam. Alsof hij nog nooit een multiculturele klas van dichtbij gezien had, nog nooit een delibiratie bijgewoond had in een multiculturele school, en migrantenleerlingen alleen maar kende van horen zeggen.
Stijn Baert heeft nog meer op zijn politiek-correcte kerfstok. Hij deed onderzoek naar etnische discriminatie op de arbeidsmarkt, en verkende daarom undercover (!) de arbeidsmarkt, stelde fictieve sollicitatiebrieven op, valse brieven dus, en deed mystery sollicitaties. Louche linkse praktijken... En met dit individu moet onze regering aan de slag om naar 80% werkzaamheidsgraad te streven?
Hier een voorsmaakje van alarmerende mediaberichten die vanaf september weer op ons afgevuurd zullen worden: migrantenleerlingen met leerproblemen!
Het is wel niet meteen duidelijk dat het over migranten gaat die op school sukkelen en haperen, omdat de berichtgeving het over "Vlaamse kinderen' heeft, een trucje om handig te manoeuvreren omheen de etnische achtergrond van probleemkinderen. 'Kansarmen' is ook nog zo'n geslachtsloos toverwoord dat alles kan overkoepelen en migranten niet bij naam noemt. En wij maar vrezen dat onze Vlaamse leerlingen achteruit boeren. Iedereen is geschokt en schrikt zich te pletter als blijkt dat zoveel 'Vlaamse' kinderen kampen met leerachterstanden. 'Vlaamse' kinderen?...
Af en toe laat een journalist echter een steekje vallen bij zijn eindeloze toerkes rond de pot, hij glijdt dan uit op het politiek-correcte ijs en onthult alzo de kern van het probleem, en die is: allochtonen, migranten, anderstaligen en ander vreemd tuig worstelen met taal- en leerachterstanden, concentratieproblemen, gedragsproblemen, gemis aan familiale ondersteuning, en allerlei andere akelige afwijkingen eigen aan ontwortelingen en identiteitscrisissen.
In een later stadium toveren de schrijvelaars steevast 'kansenongelijkheid' uit hun mouw, en dat is het moment dat er verheldering moet komen over het soort leerlingen dat achterop blijft hinken en achterblijft. Alle noodklokberichten focussen zich dan op het migrantenvolk dat evenveel en gelijke kansen moet krijgen als onze eigen leerlingen (eigen leerlingen die achterblijven komen niet in aanmerking), en daarvoor zijn er meer financiële middelen nodig.
Belastingbetalers, open uw gulle geldbeugels wanneer projectbedenkers en zakkenvullers op de proppen komen met initiatieven om problematische migranten op school gelijke kansen te geven... Parels voor de zwijnen!
Deze video gaat over de verwijving van de man. Er wordt gewezen op de gevaren voor de westerse maatschappij als er geen échte mannen aan de macht zijn. Stoere mannelijke leiders zijn er nodig om het moderne Westen in stand te houden.
Films en tv-series met softe acteurtjes en homoseksuele propaganda plegen een aanslag op de mannelijkheid van de mannen in onze samenleving. En als slappelingen zich spiegelen aan de voorbeelden op tv vervallen ze in een wazig afgietsel van de man.
Ook de opkomst van feministen, dolle mina's, manwijven, bazige feeksen... heeft geen deugd gedaan aan het blinkende imago van stoere krijgers, gespierde krachtpatsers en forse binken. Mondige vrouwen die bevelen geven aan hun mannen, ondermijnen hun mannelijkheid en degraderen hen tot mannen onder de sloef. En dan zijn er mannen die geeneens protesteren en berusten in hun lot. Weg met hun mannelijkheid en hun leiderschap. Ze worden schapen.
Het begint al in de kinderjaren, jongetjes die nooit eens een robbertje vechten op de speelplaats, die nooit eens met kleerscheuren thuiskomen, nooit schaafwonden oplopen omdat ze nooit ravotten, door moeder overbeschermd worden, wel, die jongetjes worden watjes zonder weerbaarheid en incasseringsvermogen. Assertiviteit en opkomen voor zichzelf hebben ze nooit geleerd en krijgen een nichterig gedrag en verwijfde handelwijzen. Een roze T-shirt zou hen niet misstaan.
En als die jongetjes opgroeien wordt de band met hun moeder nog sterker. Het zijn de zoontjes die veel te lang onder moeders vleugels blijven schuilen. Ze worden watjes zonder weerbaarheid. En de moedertjes blijven bemoederen.
Met een beetje geluk geraken deze verwende jongetjes toch aan een lief. Ze gaan dan aarzelend en met gemengde gevoelens stapvoets naar de pastoor aan het altaar waar ze eeuwige trouw beloven, en nog veel erger, eeuwigdurende bijstand en zorg garanderen voor hun geliefde, levenslang... Zijn dát echte mannen?!
