De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
29-03-2022
Over Biden, het Onderwijs en het Vlaams Belang
Behalve een stralende zon die hoog in de blauwe lucht stond te pronken, waren er gisteren ook nog andere dingen die indruk op me maakten. Ik zal proberen ze in vogelvlucht af te handelen. Voor de details verwijs ik de nieuwsgierige lezer naar de originele nieuwsberichten op tv en zo, want het is mogelijk dat mijn fantasie de feiten soms geweld aandoet.
Eerst komt Boer Biden aan de beurt die lomp en plomp tekeer ging tegen Poetin. Biden kan wel gelijk hebben, maar als je vrede wilt moet je je verbaal toch wat beter intomen.
Dan is er onze onderwijsminister Ben Weyts die in plaats van de zomervakantie gewoon in te korten, eerst een bevraging hierover organiseerde bij onderwijsmensen. Natuurlijk wil niemand minder vakantie. Behalve die paar die liever komen werken dan thuis met een ambetante vrouw te zitten. Conclusie: er is geen draagvlak voor een ingekorte zomervakantie. Jammer, net nu de nood het hoogst is om leerachterstanden weg te werken. De zomervakantie duurt echt veel te lang. En september is dan ook nog een verloren maand omdat leerstof opgefrist moet worden.
Voorts is er goed nieuws voor hoogbegaafde leerlingen die voortaan als rijpe kleuter vervroegd aan het eerste leerjaar mogen beginnen. Minister Weyts: "Zo kan schoolmoeheid vermeden worden bij de start van het lager onderwijs... er komen meer intellectuele uitdagingen"... Nooit zijn er projecten gelanceerd voor hoogbegaafden. Ook nooit extra leerkrachten. Niets. Alle initiatieven draaiden rond zwakkelingen en achterblijvers, terwijl hoogbegaafden nooit het onderwijs kregen dat aansluit bij hun superieure verstandelijke capaciteiten. De nieuwe 'regeling op maat voor hoogbegaafden' is nu een voorzichtig stapje richting elitair onderwijs. Wanneer krijgen we eindelijk eens Buitengewoon Onderwijs voor Buitengewone kinderen? (Blog 26.10.19).
Tenslotte vond ik gisteren in mijn brievenbus een uitnodiging van het Vlaams Belang om deel te nemen aan een Familiedag in Houthalen op Paasmaandag. Thema: "Bescherm onze tradities". Het traditionele gezin - vader, moeder, kinderen - vieren paasfeest, die uitstraling gaf de foto op de uitnodiging. En dan: "...een gevuld kinderprogramma en een leuke verrassing voor elk kind!"... Is het wel verstandig om kinderen zo uitvoerig en uitgesmeerd te betrekken bij activiteiten van een politieke partij?
Het is verbazend hoeveel mensen bereid zijn om Oekraïense vluchtelingen in huis te nemen en als gastgezin vreemde medemensen met zorgen te omringen.
Wat zijn we toch een menslievend volk om zoveel Oekraïners in ons midden op te nemen, om hen binnen te laten dringen in onze eigen privé sfeer. Mensen die we niet kennen, die op de vlucht zijn voor oorlogsellende en als ontheemden in een wildvreemde omgeving belanden, zij worden royaal onthaald en iedereen krijgt een veilig plekje waar er eentje vrij is.
Houden we niet genoeg van onszelf en van ons eigen volk? Missen we eigenliefde? In die richting moeten we de verklaring van de gulle gastvrijheid zoeken, denk ik, of worden we vermurwd door meelijwekkende tv-beelden en verliezen we daardoor alle rede?
Gastvrije opvanggezinnen, comfortabele nooddorpen, leeflonen en andere faciliteiten laten Oekraïners proeven van een leven zonder oorlog en zonder angst. Misschien willen ze nooit meer terug naar Oekraïne?
En dan komen later ook nog de mannen, zij die de oorlog overleefd hebben, om zich te herenigen met hun vrouwen en kinderen. Herenigingen!... Nóg meer nooddorpen en containerwoningen. En er is al zoveel overbevolking...
De gevaren van grenzeloze naastenliefde en gulle gastvrijheid loeren om de hoek. Zo wordt de goedheid van gastgezinnen al uitgebuit in Engeland waar aangezet wordt om naast Oekraïners ook Afghanen, Syriërs en ander duister volk in huis te nemen, zogezegd omdat iedereen gelijk is: Verenigd Koninkrijk wil Britten dwingen Afghanen, Somaliërs en Syriërs in huis te nemen nu ze Oekraïners gastvrij opvangenMensen zijn niét allemaal gelijk: "Zwarte islamitische Somaliërs met een IQ van 66 zijn geen blanke christelijke Europeanen"...
“Het vaccin versnelt de dood om andere redenen,” zei hij. “Dus als iemand kanker heeft, versnelt het vaccin het proces. Als iemand een hartziekte heeft, verhoogt dat de kans op een fatale hartaanval of beroerte”.
“Het staat buiten kijf dat het vaccin bloedstolsels veroorzaakt, een veel voorkomende doodsoorzaak,” vervolgde McCullough, aldus Uncut.
Gisteren was het precies zes jaar geleden dat we opgeschrikt werden door vreselijke terreuraanslagen. Op de luchthaven van Zaventem en in het metrostation van Maalbeek was het een rampzalige dag waarbij 32 mensen stierven en honderden anderen gewond.
Die journalisten toch! Rond de pot draaien en islamitische deugnieterijen verdoezelen. Nergens in de media werd uitdrukkelijk vermeld dat de daders van de gruwelijke aanslagen moslims waren. Toch waren Ibrahim El Bakraoui, Najim Laachraoui en Mohamed Abrini drie klinkende exotische namen van islamitische terroristen die in hun valiezen zeker geen tandenborstels hadden zitten, maar regelrechte explosieven toen ze arriveerden in Zaventem om daar dood, vernieling en chaos te zaaien.
Ik weet nog hoe Geert Bourgeois, de moslimsupporter, zich haastte om moslims als mogelijke daders in bescherming te nemen: "Wij mogen geen bevolkingsgroepen stigmatiseren"... Maar zij mogen ons wel opblazen?
Dat de aanslagen met de islam te maken hadden bleek uit de juichkreten die weerklonken uit concentratiescholen waar moslimleerlingen de aanslagen leuk vonden en ze hoopten dat er zoveel mogelijk mensen zouden sterven. Dit duivelse leedvermaak was walgelijk en ziekelijk, en alleen moslims en ander riooltuig kunnen sympathiseren met dodelijke aanslagen en plezier hebben in zoveel doden en gewonden.
Welke sancties de juichende leerlingen kregen is nooit bekend geraakt. Ook is het niet geweten of hun ouders opgepakt of gestraft werden. Tuchtprocedures die de scholen startten doofden stilaan uit... En zo geven we ons tam en geruisloos over aan de sluipende overheersing van de islam in onze westerse samenleving.
De gruwelijke moord op Mieke Verlinden is opgehelderd. Een oud-leerling heeft de moord bekend. Juf Mieke werd ruim een jaar geleden in haar woning met 101 messteken om het leven gebracht. Geen enkele aanwijzing werd gevonden voor een motief: geen conflicten thuis of op het werk, geen geheime relaties, geen roofmoord, niets. Een moord zonder motief?
Tot voor kort de onopgeloste moordzaak een doorbraak kende. De dader is een 37-jarige oud-leerling die de moord bekende. Een verrassende ontknoping. Als 8-jarig jongetje zat hij in de klas van juf Mieke waar hij een trauma zou opgelopen hebben. Pesterijen of vernederingen. Het onderzoek naar trauma-ervaringen als mogelijk moordmotief is nog aan de gang.
De moord is verwerpelijk en tegelijk begrijpelijk. Volkomen begrijpelijk. Stille wrok kan in een mensenleven sterke wraakgevoelens ontwikkelen die zo nu en dan opflakkeren naar aanleiding van ontbrandertjes tussen de dagelijkse beslommeringen door. Zo kunnen trauma's jarenlang blijven sluimeren tot er ooit door een heftige belevenis het trauma weer herbeleefd wordt en in z'n volle omvang alle ellende weer naar boven komt. Met kortsluitingen in hersenen en gevoelsleven als gevolg.
Zelf ben ik vroeger in de nonnenschool vernederd door een non, zuster Brigitte van het eerste leerjaar:
Mijn Eerste Studiejaar
Vroeger heb ik leren lezen en schrijven bij zuster Brigitte in een nonnenschool.
Mijn eerste leesboekje heb ik verslonden. Een hele wereld ging voor me open, een wereld van letters, woorden, zinnen en tekstjes. De eerste bladzijde ken ik nu nog altijd van buiten, zólang heb ik ernaar gestaard, urenlang, van pure bewondering voor die eerste woordjes, de oerwoorden. Het oude boekje maakte een beklijvende indruk op mij als beginnend lezertje. Het was de tijd van de Lei en de Griffel en de Spons. Ik was toen zes jaar.
Zuster Brigitte had het niet begrepen op mij, en dat vijandige gevoel was er wederzijds. Ze vernederde me en stuurde me naar de allerlaatste bank bij de deur. En daar groeide mijn haat jegens haar. Ik begon nonnen te zien als een kruising tussen engelen en vreemde ingepakte wezens zonder borsten, helemaal verpakt en vermomd.
Mijn volgende studiejaren herstelden mijn gemoed. Ik mocht verhuizen naar de voorste rijen in de klas en mijn rapportcijfers maakten een buiteling naar omhoog. En de liefde voor de Nederlands taal is sindsdien alleen maar sterker geworden!
Ik hoef niet met een mes naar het klooster te gaan om mijn opgekropte agressie een uitlaatklep te geven. Zuster Brigitte zit allang te branden in de hel. En die gedachte doet me enorm deugd!
Het hoofd van de Russisch-orthodoxe kerk, de Russische patriarch Kirill, zorgde onlangs voor ophef toen hij in een speech openlijk Poetins oorlogsideologie ondersteunde. Hij haalde homoseksualiteit aan als een bedreiging voor de mensheid, "kwaadaardige externe krachten bedreigen onze kerk", en de gay-pride-optochten zouden de oorzaak zijn van de Russische invasie in Oekraïne, waarmee hij figuurlijk doelde op zedelijk verval dat bestreden moet worden. Zedelijk verval, zoals vroeger in Sodom en Gomorra. De strijd tegen verloederde westerse seksuele moraal concretiseerde hij met zijn afkeer voor homoseksualiteit.
Kirill streeft naar een groot Russisch-orthodox rijk, en dat is ook de droom van Poetin die het oude Sovjet-Rijk in zijn oorspronkelijke staat wil herstellen. En daar ontmoeten religie en politiek elkaar. Kirill gedreven door religie en Poetin door politiek. Allebei zetten ze zich af tegen de westerse decadentie die via Oekraïne dreigt binnen te sijpelen in het Russische rijk.
Onlangs had ik het over "gekke Poetin". Toch was Poetins gedachtegoed nog niet zo gek. Als verdediger van christelijke waarden en normen maakte hij zich geliefd in rechtse kringen. Hij nam de traditionele rolverdeling en het huwelijk tussen man en vrouw in bescherming. Maar de macht is Poetin naar het hoofd gestegen en heeft daarin flink huisgehouden. Macht en verstand zijn niet samengebleven.
Gelukkig zit ik nu al in de puberteit van m'n oldlifetime. De midlifecrisissen zijn voorbij en veel ellende in de wereld zal ik niet meer hoeven mee te maken, want we rollen tegenwoordig van de ene crisis in de andere: coronacrisis, energiecrisis, oekraïnecrisis, vluchtelingencrisis... Wat gaan ze nog allemaal uitvinden?
Televisiebeelden laten zien hoe angstig en wanhopig mensen ondergronds schuilen voor bommen en granaten, voor raketaanvallen en beschietingen. In bunkers, metrostationes en alle mogelijke kelders wachten ze sidderend en bevend het moment af dat ze even naar boven kunnen komen.
Het doet me denken aan een oude schuilkelder in Hasselt, in de Plantenstraat, die is er nog lang overeind blijven staan, nog zeker tot in de jaren 60. Wat er daarna mee gebeurd is weet ik niet. Het stukje 'cultureel erfgoed' zal nu wel afgebroken zijn, door een nieuwe straataanleg.
Het huis van Jaques Smeets in de Plantenstraat had het prachtigste voortuintje van de hele straat. Bloemetjes in alle kleuren en geuren sierden zijn huisje en tuintje. En daarnaast stond er een klein betonnen gebouwtje, een soort bunkertje, gemaakt van stenen en rotsblokken. Een schuilkelder!
Wanneer het oorlogsalarm loeide haastten alle omwonenden zich naar de schuilkelder van Jaques Smeets. Na de oorlog 1940-1945 bleef het rotsblokken gebouwtje nog lange tijd staan met een dichtgemetselde ingang, overwoekerd door klimop en ander kruipend groen...
In de Afspraak op Vrijdag van gisteren had Ivan De Vadder het over de vluchtelingenstroom uit Oekraïne. De prangende vraag 'kan ons land 200.000 vluchtelingen verwerken?' werd een paar keren herhaald en een beetje stuntelig beantwoord, maar het hele onderwerp eindigde bijzonder wansmakelijk toen De Vadder opmerkte dat Oekraïense Vluchtelingen soms "fake vluchtelingen, illegale migranten en gelukzoekers" genoemd worden.
Panellid Koen Schoors (UGent) trapte in de val en haalde het Vlaams Belang aan. De Vadder hoorde het en was tevreden: "het Vlaams Belang als politieke partij", voegde hij eraan toe.
Het politieke trucje van De Vadder, een visje uitgooien om gewenste reacties uit te lokken, was geslaagd, het was een knipoog naar de tussenkomst van Dries Van Langenhove in het Parlement toen deze opperde dat er fake vluchtelingen in de migratiestroom naar West-Europa zitten. Een werkelijkheid. En toch werd Van Langenhove uitgejouwd door de aanwezigen.
We weten allemaal dat er foefelaars en profiteurs zijn die zich mengen in de Oekraïense vluchtelingenstroom, maar dat mogen we niet luidop zeggen, dat is de nieuwe politieke correctheid. Afghaanse, Syrische, Marokkaanse jongemannen en ander tuig infiltreren in de massa wanhopigen die Oekraïne ontvluchten, in de stroom van de échte oorlogsvluchtelingen. De 'fakers' profiteren van de oorlog om zo in het westen te geraken.
Mannelijke Oekraïners tussen 18 en 6o jaar mogen niet vluchten, zij moeten hun land verdedigen. Dan is het toch niet zo moeilijk om jonge viriele mannen in de vluchtelingenstroom uit te pikken en op te pakken? EN toe te geven dat Fake Vluchtelingen en Gelukzoekers echt wel bestaan. Nietwaar De Vadder?
Kinderen van gastarbeiders, kinderen van gelukzoekers, van Syriëstrijders, van vluchtelingen... Ze zijn allemaal gepasseerd en vonden allemaal een plekje in ons Vlaamse onderwijs. En dan is het nu de beurt aan kinderen van Oekraïners die vluchten voor gekke Poetin.
Ons onderwijs is flexibel, heeft zich altijd keurig aangepast aan minderheden, zwakkelingen, vreemdelingen, anderstaligen. Met open armen en warme harten zijn we er telkens in geslaagd om alles wat afwijkt van onze eigen Vlaamse leerlingen op te vangen en overvloedig in de watten te leggen. Vaak ten koste van onze eigen leerlingen, van wie het welbevinden al vaak op de proef gesteld werd.
Een nieuwe aanval van anderstalige nieuwkomers op onze onderwijskwaliteit kan er echt niet meer bij. Hoezeer die Oekraïnertjes nood hebben aan liefde en bijstand. Daarom zijn containerklassen, zoals minister Weyts voorstelt, een geschikte plek waar ze hun psychisch evenwicht kunnen hervinden.
Leren spreken, schrijven en rekenen zijn onbelangrijk en integratie al zeker. Oekraïnertjes hebben andere bekommernissen aan hun hoofd dan meteen in een schoolbankje te gaan zitten om lessen te volgen.
Gewoon instromen in het reguliere onderwijs zal niet lukken, ook niet via taalbaden in onthaalklassen. Ze zullen verloren lopen en in de war geraken, gedesoriënteerd waren ze al. Het is trouwens de bedoeling dat ze allen ooit zullen terugkeren naar Oekraïne.
Opvang in containerklasjes, onder begeleiding van 'Vlaamse' Oekraïners die hier al langer wonen en kunnen communiceren in de taal van de Oekraïnertjes, lijkt me het meest aangewezen. Laat de psychologische begeleiding aan hen over, en niet aan CLB's. CLB's en Oekraïnertjes? Ojee, dat worden oeverloze gesprekjes in het luchtledige en gezwam zonder einde.
Een vrouw is een complex wezen dat voor mannen ondoorgrondelijk en mysterieus blijft. Toch willen alle mannen er zo eentje. En nog wel voor hun hele leven lang. Tot aan hun dood. Dat hebben ze aan het altaar in een helderziende bui beloofd aan de priester die hen voor eeuwig en altijd aan elkaar vastbond.
Schrijvers en filosofen hebben in de loop der tijden de vrouwelijke zwakheden en onhebbelijkheden bezongen met wijsgerige humor. De vrouw kwam als een beminnelijk schepsel uit de klauwen van haar filosoferende belagers.
Op de vraag of men moest trouwen of niet, antwoordde Socrates: "Trouw in ieder geval. Als ge een goede vrouw krijgt wordt ge gelukkig. Als ge een slechte vrouw krijgt, wordt ge een wijsgeer."
En Diogenes zag eens een paar vrouwen die zich opgehangen hadden aan een olijfboom en hij zei: "Ach, dat alle bomen zulke vruchten droegen!"
La Bruyère zei genadeloos: "Er zijn weinig zo volmaakte vrouwen, dat zij haar man niet minstens eenmaal per dag reden geeft zich te beklagen dat hij getrouwd is, en anderen te benijden die ongetrouwd zijn."
Freud: "De vrouw is het duistere continent."
Shopenhauer: "De natuur heeft de vrouw maar één middel gegeven om zich te verdedigen: de onoprechtheid. De onoprechtheid is haar aangeboren. Het is voor een vrouw even natuurlijk leugens te vertellen, als het voor een dier is zich van zijn natuurlijke wapens te bedienen. Daarom is het onmogelijk om een oprechte, waarheidslievende vrouw te vinden."
Seneca: "Vrouwen hebben iets kwaadaardigs op de tong, dat ze handig onder hun lieftalligheden weten te verbergen, ze huichelen vriendschap en weten hun haat te verstoppen onder een sluier van vleierij, hun vertoon van trouw is het grootst daar waar ze het minst trouw zijn."
... Toen ik vandaag in mijn oude blogdoos grabbelde kwam ik deze wijsheden van wijsgeren tegen. De vrouw blijkt toch niet zo'n beminnelijk schepsel te zijn?
Vandaag mochten alle scholieren weer naar school. Zonder mondmasker. Eindelijk zijn ze bevrijd van de adembenemende muilkorf die hen heel wat psychische schade aanrichtte.
Nu hoeven ze niet meer naar frisse lucht te happen, hun aandacht is beter bij de les en sociale interacties gebeuren weer normaal. Geen verkrampingen meer in de klas. Gelaatsexpressies zijn in volle glorie weer zichtbaar. Spreken en luisteren, communiceren en interageren, al die mooie menselijke omgangsvormen die geruime tijd nodeloos aan banden gelegd werden, kunnen nu weer floreren in een nieuwe en vrije omgeving zonder beperkingen. Zoals het vroeger was, zoals het normaal en natuurlijk was... Corona dacht het beter te weten. Mis! Heel erg mis!
De Gefabriceerde Corona heeft van onze kinderen bange kinderen gemaakt.
De impact van de mondkapjesplicht voor kleine kinderen zal nog lang blijven nazinderen. Kinderen hebben geleerd om angstig te zijn. Om bang te zijn voor de lucht die ze inademen, bang voor ziektes, bang voor elkaar, en bang voor alles. Artsen zagen meer en meer anstige kinderen op hun spreekuur. Hun mondkapje leidde naar gedragsstoornissen, angst- en slaapproblemen. Creativiteit en spontaneïteit brokkelden af. Kinderen kampten met depressieve gevoelens van angst en eenzaamheid.
In de toekomstige post-coronatijden zullen de gevolgen van de foute beslissingen van regering en virologen nog lang voelbaar blijven bij de 'Coronageneratie'!
Op 9 februari heeft het Hof van Beroep van Toulouse erkend dat een man – die meent een vrouw te zijn – en die op natuurlijke wijze een kind heeft verwekt bij zijn wettelijke echtgenote, het recht heeft om in de geboorteakte van het kind als moeder te worden vermeld. Het kind in kwestie werd verwekt toen de ‘vader’ (mentaal en in het registratiekantoor) al van geslacht was veranderd, terwijl hij nog over zijn mannelijke voortplantingsattributen beschikte.
Het meisje werd geboren na de wijziging van de burgerlijke staat van de man in vrouw. De ambtenaar van de burgerlijke stand – blijkbaar een ‘extreemrechtse reactionair’ – had vervolgens geweigerd het verzoek van de vader tot erkenning van het moederschap op de geboorteakte van het kind te vermelden. Volgens de ambtenaar kon alleen de moeder die het kind baarde de moeder zijn.
Het stel stapte naar de rechter en in 2018 beval het Hof van Beroep van Montpellier dat de transgendermoeder op de geboorteakte van het kind wordt vermeld als de ‘biologische ouder’. Maar in 2020 heeft het Hof van Cassatie de zaak verbroken en naar het Hof van Beroep van Toulouse verwezen. Dat hof van beroep van Toulouse was van oordeel dat beiden als moeder kunnen beschouwd worden.
De nihilistische decadentie triomfeert in de Republiek van de Rechten van de Mens tot het punt van waanzin. Of de vaderlijke moeder het kind borstvoeding gaf of geeft, zijn we niet te weten gekomen. Veel gekker hoeft het allemaal niet meer te worden.
Rode lopers worden overal uitgerold om sukkelaars uit Oekraïne te verwelkomen. Radeloze oorlogsvluchtelingen, meestal vrouwen, kinderen en ouderen, die op zoek zijn naar een veilige haven, krijgen een speciale asielstatus en allerlei faciliteiten zoals gratis openbaar vervoer.
En de vluchtelingenstroom zal nog aanzwellen. De komende weken zullen miljoenen Oekraïners naar het westen vluchten. Waar moeten die allemaal naartoe? In Vlaanderen wordt het opvangprobleem aangepakt door Sammy Mahdi die de campagne #PlekVrij lanceerde. Hij doet een beroep op burgers om vluchtelingen in huis te nemen. Zijn oproep heeft het hart van velen vermurwd. Ook smartlapperige tv-beelden werken in op het gemoed van mensen die zich dan spontaan geroepen voelen om wildvreemde Oekraïners in huis te nemen.
Plotselinge opflakkeringen van buitengewone menslievendheid laaien op. Meer dan ooit zetten mensen hun gouden hart wagenwijd open voor nieuwe vluchtelingen, pinken een traan weg en ontfermen zich over het lot van sukkelaars die van zo ver gekomen zijn om hier een veilig onderkomen te vinden.
Als particuliere opvang maar geen rage gaat worden en privéwoningen niet gaan ontaarden in een chaos van bewoners.Als vreemde exemplaren onze huizen gaan bevolken, zullen we moeten leren leven met nieuwe huisgenoten, ons leven delen met wildvreemden. Zie je ons allemaal 's ochtends al in de rij staan om in de badkamer te geraken? En 's avonds gezellig samen tv-kijken? En als plichtsbewuste burgers gaan wij misschien ook nog werken om te voorzien in het onderhoud van onze nieuwe huisgenoten?
Hopelijk vergalopperen de gastgezinnen zich niet in hun altruïstische initiatieven. Het is de bedoeling dat de vluchteling snel op zoek gaat naar een eigen huis of appartement, maar als ze het naar hun zin hebben in hun gasthuis zullen ze niet zo gauw vertrekken. En wat dan?...
Mannen tussen 18 en 60 jaar mogen Oekraïne niet verlaten omdat ze hun land moeten verdedigen tegen Russische belagers, terwijl hun vrouwen en kinderen naar veiliger oorden vluchten. Hartverscheurende afscheidsscènes.
Geen feministenzwans deze keer, geen gezeur over discriminatie, geen gejammer omdat ze niet mogen meevechten. In gevaarlijke situaties zwijgen ze stilletjes en laten de mannen de moeilijke karweitjes opknappen.
Op een Nederlandse tv-zender zag ik een panelgesprek met een negerin als moderator. Uiteraard nam zij het op voor de zwarte vluchtelingen die normaal niet thuishoren in de Oekraïense vluchtelingenstroom. Afghaanse, Syrische en Marokkaanse jongemannen hebben zich gemengd in de miserie van vluchtende ouderen, vluchtende moeders met kinderen. Zo werd het onderwerp 'oorlog' verschoven naar de zielige negers die niet meemochten met de vluchtelingenstroom.
'Golfbrekers' verwoordt deze infiltratie van islamitische opportunisten kort en bondig met de vraag: "Is er een verschil van beschavingsniveau?" Is er een verschil tussen de beschaving van de twee soorten vluchtelingen?
Deze bange tijden van oorlogsdreigingen, virusaanvallen en klimaatgrillen doen ons een beetje wankelen, onze voeten staan niet meer zo vast op de grond als in de pre-coronatijd. Er is teveel veranderd en de spelregels van de stuntelregering worden voortdurend gewijzigd. Deze malaise doet me denken aan een voorval van vroeger, lang geleden in Leuven, in de woelige jaren van 'Walen buiten!'...
Op een mooie voorjaarsdag was ik op weg naar een uiteenzetting van professor Verbeke. Zijn onverteerbare colleges handelden over metafysica, over bovenzinnelijke en ongrijpbare dingen. Toch vertelde Verbeke op onnavolgbare wijze over abstracte controverses, maar ook over alledaagse gebeurtenissen. Dus was ik weer eens heetnieuwsgierig waarover hij het vandaag zou hebben. Buiten deed het zonnetje pijn aan mijn ogen, maar het vooruitzicht om naar de professor te gaan luisteren was verheugend.
Met een stevige ruk en een forse zwaai vloog de deur van de aula open en met een donderende stem schreeuwde de prof het uit: "Je pense, donc je suis!"... Na deze overrompelende aanzet, volgde er een rustige verklaring van dat ene intrigerende zinnetje "Je pense, donc je suis".
De professor sprak enthousiast over zijn idool, de Franse filosoof Descartes. Volgens Descartes moet je aan álles twijfelen, behalve aan je eigen denkvermogen. Want denken is onbetwijfelbaar. Als je dénkt, dan besta je. Je bent er omdat je denkt. Al het overige is onzeker. Het cogito (ik denk) is het onbetwijfelbare. Ook als ik twijfel, denk ik. Als ik denk, besta ik: Cogito ergo sum! Aldus stoot ik op de werkelijkheid van mijn 'ik', het ik van mijn bewustzijn!
Ik werd bang en onzeker tegelijk. Maar het griezelverhaal van de prof kende pas een hoogtepunt toen hij met boosaardige geesten op de proppen kwam, geesten die er plezier in vinden om ons denkmechanisme in de war te sturen!... De 'malin génie' als kwelduivel!... Dus eeuwen geleden bestonden er ook al kwelduivels.
De slotzin van de professor was: "Wees van niéts zeker, stel álles in vraag!"... Toen ik buitenkwam keek ik stilletjes om me heen en begon met alles in vraag te stellen. De zon, de straten, de mensen, de gebouwen, de bomen, moet ik twijfelen aan die echtheid?... Even een pintje gaan drinken om mijn zelfvertrouwen te herwinnen, en dan twijfel ik aan niéts meer!
