De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
17-12-2022
Asielzoekers brengen Gevaarlijke Ziektes mee
De 800 asielzoekers die onderdak vonden in een kraakpand in Schaarbeek mogen er nog even blijven. Vluchtelingenorganisaties maken zich zorgen over hun gezondheid. Ziektes zoals difterie, tuberculose en schurft hebben er zich verspreid. En nu wordt er gevreesd voor het moment dat die 800 asielzoekers terug op straat belanden.
Het is al langer bekend dat vluchtelingen gevaarlijke ziektes meebrengen. Zo kende schurft in het voorjaar een zodanige opmars dat apothekers in het Antwerpse zalf tekort kwamen, zoveel vraag was ernaar. De voorbije jaren werden er ook al gevallen van schurft gesignaleerd in parken en gevangenissen, in stations en asielcentra, en op alle plaatsen waar asielzoekers zich verzamelden.
Sinds de invasie van hele horden bruine gelukzoekers is er een ongebreidelde massa-immigratie op gang gekomen in heel Europa. Een opengrenzen- en welkomstpolitiek geven allerhande infectieziekten vrije toegang tot een samenleving waarvan we dachten dat die ziektes er allemaal uitgeroeid waren.
"Vluchtelingen brengen gevaarlijke ziektes mee"... We mogen het niet luidop zeggen, maar toch doe ik het. Epidemieën liggen te sudderen, verspreid over heel Europa, om binnenkort volop uit te breken: tuberculose, polio, dysenterie, cholera, kinkhoest, luizen, hersenvliesontsteking, waterpokken, syfilis, HIV, cholera, tyfus... en ebola! Dankzij de 'verrijkers' die hier hartelijk welkom zijn geheten en niet allemaal medisch gescreend werden.
Europa zal ooit een stinkende vuilnisbelt worden.
'Zwerfvuil' dat we vinden langs wegen en in wateren, krijgt een heel andere dimensie in deze turbulente tijden van grenzeloze immigratie en islamitische overrompeling. Transmigranten, vluchtelingen, asielzoekers... zijn zwervers die zich als rondzwervend zwerfvuil over Europese wegen verspreiden en uitzaaien. Heel Afrika en het Midden-Oosten zijn aan het sluikstorten in Europa. Vreemd zwerfafval maakt een knoeiboel van onze beschaving. En zo zal Europa ooit een stinkende vuilnisbelt worden!
Heel Afrika en de Arabische wereld, Marokkaanse gemeenschappen her en der, geïntegreerd of niet, met dubbele nationaliteiten en andere faciliteiten, allemaal volgden ze de richting van het balletje.
Annelies Verlinden over rellen: “Zij die zich schuldig maken aan misdrijven, moeten voelen dat wij dit soort gedrag niet aanvaarden.”... onaanvaardbaar, ontoelaatbaar, tolereren we niet, zwets zwets... en ondertussen gaan de straatcriminelen hun gang.
Jan Jambon, de voorganger van Annelies Verlinden, was minder voorzichtig in zijn beoordeling van relschoppers toen hij hard uithaalde naar het "crapuleuze gedrag van schorremorrie", hoewel hij niet expliciet de bruine apen bedoelde. De politie wist wie toen de relschoppers in Brussel waren: leeghangers, multirecidivisten, jongeren met een Marokkaanse achtergrond, nog geen 18 jaar, al meerdere keren in aanraking gekomen met de politie en een strafblad om u tegen te zeggen.
Onderwijsinspecteur wordt een knelpuntberoep. Het staat nu ook al op de lijst van zware beroepen. Schoolbezoeken zijn belastend voor hart, spijsvertering en bloedsomloop. Om telkens te moeten vaststellen hoe onze leerlingen aan lager wal geraken. Hoe leesvaardigheid in vrije val naar het onderste treetje van het laddertje tuimelt. En de lat, zij schrijdt voort naar beneden.
Op een mooie ochtend begaf een schoolinspecteur zich met bange schreden en bonzend hart naar de school die vandaag op zijn agenda stond. De slechte reputatie van schoolbestuur en lesgevers was de aanleiding om er eens een kijkje te gaan nemen.
Met trillende handen en knikkende knieën opende hij de schoolpoort die knarsend en schurend toegang gaf tot het Rijk der Ondergaande Leesprestaties.
De horror begon al op de speelplaats waar een groepje bruingetinten in hun eigen thuistaal stonden te kwebbelen. En even verder zag de man tot zijn ontzetting voorovergebogen kinderen als zombies op hun schermpjes staren.
Hij was nog alert genoeg om op zoek te gaan naar de schooldirecteur. Die zat in de leraarskamer achter een kopje koffie vrolijk te leuteren over koetjes en kalfjes. Tussen haakjes, leraarskamers vond ik vroeger de gedroomde plekjes om nieuwtjes te vernemen, om roddels te horen, om me te verkneukelen in het leed van leerkrachten die hun migrantenleerlingen in de watten legden.
De onderwijsinspecteur ging na zijn onderzoek met een zware bewustzijnsverlaging terug naar huis. Het is nooit meer goed gekomen met hem.
Hoe is het zover kunnen komen?
Uit een recente studie van de onderwijsinspectie blijkt dat het beroerd gesteld is met de leesvaardigheid van basisscholieren. Oud nieuws, maar toch pijnlijk om te vernemen dat er geen beterschap in zicht is. Het gaat alleen maar bergafwaarts met de leesvaardigheid. Ondertussen zien we dat scholen nóg meer laptops besteld hebben en smartphones toegelaten hebben in de klas. Terwijl de inspectie wil dat begrijpend lezen meer verwerkt wordt in andere vakken: geen schermpjes, maar schrijven en lezen!
De helft van de scholieren, zo blijkt uit de studie, is niet leesvaardig genoeg om tot behoorlijke schoolprestaties te komen. Hun latere studies kunnen ze dan wel vergeten, evenals een normaal maatschappelijk functioneren. De meeste leerlingen lezen buiten de school niets. Ze zijn niet gemotiveerd om een boek in de hand te nemen en zich rustig in een hoekje met een boekje terug te trekken. Niet 'cool' genoeg voor de jeugd?...
Het mooiste aan het hele voetbalcircus vind ik de taferelen ná de match, om te zien hoe mensen uiting geven aan hun emoties, hoe ze zich laten meeslepen door de massa en daardoor extra opgewonden geraken. Zij nemen afstand van zichzelf, treden buiten zichzelf, om incognito op te gaan in een verwoestend geheel van wilde driften die komen bovendrijven en uitmonden in een algeheel verzet tegen gezag, tegen politie, tegen alle infrastructuur van onze samenleving.
Het scenario is altijd en overal gelijk, eerst vrolijk feestvieren, even later wordt er door verhitte gemoederen overgeschakeld op meer agressieve vreugdeuitbarstingen. Na uitbundige vreugde volgt er agressie. Er wordt niet meer hysterisch gedanst en gesprongen, spastische bewegingen blijven ook achterwege, maar vreugdegevoelens zoeken na de ophitsing andere uitlaatkleppen. We zien primaire emoties die spontaan oplaaien, ondoordacht en explosief hun uitweg zoeken via vernietigingen van straatmeubilair, van etalages en andere hindernissen op hun pad des vernielings. Het is primair gedrag dat instinctief ingegeven wordt en aanzet tot wangedrag.
De helft van de relschoppers blijkt minderjarigen te zijn. MINDERJARIGEN! Het zijn zij die vroegtijdig de school verlaten zonder diploma en waarop de ouders geen greep meer hebben.
Van vroeger in de migrantenscholen herinner ik me dat Marokkaanse pubers thuis de baas waren, er was geen ouderlijk gezag. Ma stond in de keuken en pa lag in de moskee. En nu wil men GAS-boetes aan die mensen opleggen? Hoe wereldvreemd. Die mensen zullen dat nooit betalen, niemand heeft hen ooit op hun ouderlijke verantwoordelijkheden gewezen, ondanks alle peperdure integratieprojecten in het verleden. Parels voor de Zwijnen!
Wanneer komt er eindelijk eens een grote opkuis van het Marokkaanse Ongedierte?
De Amerikaanse basketbalspeelster Brittney Griner is door Rusland vrijgelaten in ruil voor de Russische wapensmokkelaar Viktor Boet. De controversiële gevangenenruil kreeg in de media buitensporige aandacht. We konden er echt niet naast kijken.
Begin dit jaar werd Brittney in Moskou betrapt op het bezit van cannabisolie en beticht van drugssmokkel. Wat wellicht meespeelde in haar arrestatie - een speculatie van mezelf - is dat het conservatieve Rusland ook problemen had met haar geslachtsidentificatie.
De verleiding is groot om basketbalspeelster Brittney te verdenken van gesjoemel met haar seksuele aard. Lichaamsbouw, zware stem, bescheiden boezem, kalend voorhoofd, relaties met vrouwen... het zet ons onwillekeurig aan tot speculaties over het seksleven van Brittney Griner.
De uit de kluiten gewassen Brittney verloofde zich in 2014 met basketbalspeelster Glory Johnson, Glory Johnson.Nawat vechtpartijen en onenigheden trouwden ze een jaar later toch met elkaar en kregen een kindje. De ene basketbalspeelster maakte de andere zwanger. Een jaar later scheidden ze, waarna Brittney trouwde met haar vroegere studievriendin Cherelle Watson (foto).
Het sprookje duurde niet lang want na haar arrestatie in Moskou werd Brittney veroordeeld tot een gevangenisstraf van negen jaar en een boete van 16.400 dollar wegens drugssmokkel. Moeial Biden maande Rusland aan om de speelster onmiddellijk vrij te laten. Hij vond de veroordeling onaanvaardbaar.
En zo komen we weer uit bij het begin van dit verhaal: de gevangenenruil waarbij Brittney door Rusland vrijgelaten werd in ruil voor wapensmokkelaar Viktor Boet.
Laat ons hopen dat echtgenote Cherelle Watson trouw is blijven wachten op haar gevangengenomen echtgenote/echtgenoot en heeft ze haar seksuele driften kunnen bedwingen. Anders moet Brittney, begenadigd met teveel mannelijke hormonen, alweer op zoek naar een nieuwe levensgezellin.
In Spanje zochten Marokkanen al voor de wedstrijd gevechten op (hier). In groepsverband alles durven, maar als ze alleen zijn, zijn het allemaal mietjes. Wat is er toch met deze Marokkanen? Overal hetzelfde gedrag: Spanje, België, Nederland en het wordt met de mantel der liefde bedekt door de politiek en de criminele linkse media. Culturele verrijking noemt links dat. Geboren of getogen in gastland, ze respecteren niets, omdat deze Europese landen niet islamitisch zijn. Het WK is slechts een excuus voor hen om problemen te veroorzaken.
Het valt niet mee deze dagen om gestalte te geven aan een stukje proza waarin woorden, zinnen en gedachten zich vloeiend aaneenschakelen tot een behapbare tekst. Er is teveel afleiding. Op zoek naar inspiratie op andere blogs en sites werd ik getriggerd door bovenstaand artikel bij E.J. Bron: Kutvolk!
Daarom volgt er nu een toepasselijk stukje uit de oude blogdoos (16.11.17) over het ijzersterke samenhorigheidsgevoel bij allochtonen: De Kracht van de Groep.
De beelden van migrantenjongeren die samenscholen en samentroepen om vernielingen aan te richten, verwonderen me helemaal niet... De Kracht van de Groep!
Groepsvorming bij migranten is altijd zwaar onderschat en gebagatelliseerd, door politici, door overheid en door onderwijs. De overheid is in de waan dat het crimineel uitschot aangepakt kan worden. Zal nooit lukken, het is nu véél te laat! Migranten hebben altijd alles gemogen en gekregen toen ze nog in de minderheid waren, maar nu zijn ze te talrijk en voelen ze zich sterk om via chaos over te gaan naar de macht. Zij willen hier de baas spelen. En nu hebben ze bewezen dat ze slechts enkele uurtjes nodig hebben om een heel stadscentrum te vernietigen... En Jan Jambon blijft het 'onaanvaardbaar' vinden... Hij is nu nog altijd niet in staat om de relschoppers bij naam te nemen: "Als je naar de beelden kijkt, zie je daar toch een bepaald type jongere in"...
Vroeger zag ik in de scholen dreigende groepsvormingen, bij enkelingen, toen ze nog niet sterk genoeg, nog niet talrijk genoeg waren. Ik zag hoe jonge Turken en Marokkanen zich organiseerden, hoe ze als nietige individuen anoniem opgingen in een groep waarin hun eigenwaan versterkt werd, waarin hun schuldgevoelens verdwenen omdat de collectiviteit van 'de groep' hun gedrag goedkeurde.
In een menigte kunnen mensen buitensporig gewelddadig worden. Hun individualiteit kan er verdwijnen omdat ze als individu anoniem worden, ze versmelten met 'de groep' waarin ze aangemoedigd worden door het heersende samenhorigheidsgevoel. 'Geestelijke Besmetting' is een fenomeen dat de eensgezindheid verklaart bij relschoppers, vandalen en gewetenloze agressievelingen.
En daarom moeten groepsvormingen bij migranten erg serieus genomen worden. Ik vind dat er een Permanent Samenscholingsverbod moet komen, een eeuwigdurend verbod om samen te scholen, aangezien het samenscholen hun sterkte is. Er moet eens eindelijk hun oersterke samenhorigheidsgevoel gebroken worden. Een permanent samenscholingsverbod!
Ik heb vroeger al eens geschreven over het sterke samenhorigheidsgevoel bij allochtonen. Het maakt hen sterk en haast onkwetsbaar. Het ijzersterke samenhorigheidsgevoel kan doorprikt worden door een permanent samenscholingsverbod. Niet zo eentje dat nu en dan opgeheven wordt, of uitgesteld, of halfslachtig uitgevoerd wordt. Maar een levenslang verbod voor migranten om zich met meer dan 2 samen op straat te begeven. Een Levenslang Samenscholingsverbod!
De Vlaamse burger zal zich veilig voelen als hij nooit meer samenscholingen van jonge migranten op straat zal tegenkomen.
In de afgelopen maanden hebben ongeveer een miljoen Oekraïners, veroorzaakt door de oorlog, hun vaderland verlaten en toevlucht gezocht in Duitsland. Onder de gevluchte mensen bevinden zich ook tienduizenden kinderen, die nu in Duitsland naar school gaan. Maar het zijn er gewoon te veel, en de problemen zijn groot. Ook de verantwoordelijke pedagogen hebben het inmiddels opgegeven om het succesverhaal van een “integratie” te vertellen, die er niet is.
Het aantal kinderen dat foutloos kan schrijven blijft helaas dalen. Een niet te stoppen trend, nu zoveel anderstaligen onze Vlaamse schoolbankjes bestormen. Onze mooie Nederlandse taal komt in 't gedrang.
Vroeger was er op tv 'Het Groot Dictee der Nederlandse Taal', het Groot Dictee als symbool van onze fierheid op onze taal. Het Dictee werd stopgezet. Een waardevolle traditie sneuvelde, tekenend voor de tanende belangstelling voor de Nederlandse taal.
Toch is er een klein lichtpuntje. Vanavond om 20 uur zendt TVL het SINTERKLAASDICTEE uit. Het Sinterklaasdictee is een bewonderenswaardig initiatief, georganiseerd door TV Limburg en hogeschool PXL Het wil de aandacht vestigen op een correcte spelling, op taalkennis, taalvaardigheid, woordenschat...
Plaats van het Sinterklaasdictee: de Academiezaal in Sint-Truiden. Toch kan ook iedereen thuis deelnemen aan het Dictee door om 20 uur af te stemmen op TVL Achteraf raadpleeg je de website tvl.be om je resultaten te bekijken.
Het door een 18-jarige Tsjetsjeense islamiet afgesneden hoofd van de geschiedenisleraar Samuel Paty, slachtoffer van Islamitisch Terrorisme.
Twee jaar geleden werd Samuel Paty, een geschiedenisleraar in een Parijse school, gruwelijk onthoofd door een Tsjetsjeense vluchteling, een islamitische gek: de 18-jarige Aboulakh A.
President Macron sprak over een "islamitische terreuraanslag".
Moslims horen hier niet thuis, zij kunnen niet integreren in onze westerse middens. Laat ze de zandkorrels tellen in de woestijn of in hun islamitische thuislanden moorddadige koranverzen opdreunen, zoals 2:191: “En dood de ongelovigen waar je hen ook ontmoet"...
In een les over vrije meningsuiting liet de leraar karikaturen zien van de profeet Mohammed. Later bleek dat een moslimmeisje het cartoonverhaal verzonnen had, terwijl ze zelf niet eens aanwezig was in de les. Lees over De leugen van een islamitisch tienermeisje.
Bloemetjes en kaarsjes, ballonnetjes en witte marsen zijn nu, twee jaar later, verdwenen, vergeeld en vergeten. Ook de plakkaatjes met 'Je suis Samuel' bestaan niet meer. De islam is kwetsbaar, en daarom moet het hele emotionele gedoe rond een islamitische moord opgeborgen worden.
Zouden leerkrachten het nog wel aandurven om in de klas te spreken over vrijheid van meningsuiting? Of over Mohammed?
Islamitische ouders verhinderden dat de school waar Samuel Paty les gaf naar hem vernoemd zou worden, omdat de naam 'Samuel Paty' leerlingen zou kunnen choqueren. Ook een buste van Samuel Paty kon niet geplaatst worden op het schoolplein, zoals gepland. Om moslimleerlingen niet voor het hoofd te stoten.
De school zwichtte voor de islamitische eisen en wiste alle herinneringen aan het slachtoffer van islamitisch barbarisme. En zo verovert de islam stilaan het hele westen waar de islamitische waanzin aanbeden en vereerd wordt.
Vlaams Belang is alweer de allergrootste partij! Meer dan een kwart van de Vlamingen (25,5%) zou vandaag op ons stemmen. Onze voortdurende strijd voor minder minder minder immigratie/islam, een harde aanpak van criminaliteit en eerst ónze mensen loont!
Er is nu ook een #MeToo-beweging in de Belgische politiek. In een open brief klagen 120 vrouwelijke politici seksueel grensoverschrijdend gedrag aan. Zij roepen de politieke wereld op om haar verantwoordelijkheid op te nemen inzake seksuele en psychologische aanrandingen door mannen die weerloze vrouwen ambeteren. O, wat zijn mannen toch een verachtelijk geslacht... En toch wil elke vrouw er zo eentje om haar leven mee te delen.
Vrouwen die thuis niet achter het fornuis willen verwelken en voor een plekje in de harde mannenwereld kiezen, moeten leren er hun mannetje te staan, zonder aanstellerij, met heel veel incasseringsvermogen, en vooral stilletjes zwijgen over hun seksistische belevenissen met mannelijke exemplaren uit de politieke wereld.
Om zich te wapenen tegen intimidaties, geweld, aanrandingen, moeten vrouwen de zwakke plekken van hun belagers opsporen en hen daarop pakken, in plaats van het slachtoffer uit te hangen. En de overschreden mannelijke grenzen hangen ze beter ook niet aan de alarmklokken.
Het fletse en krachtloze #MeToo kunnen ze best achterwege laten. Mannen zijn er immuun voor (zie afbeelding). Het meest aangewezen lijkt me het besluipen van mannen om hen te plagen met hun zwakheden. Mannen pesten mag toch niet zo moeilijk zijn voor vrouwen. Zo kunnen ze onopvallend zelf hun grenzen overschrijden...
Ik heb vroeger de fundamenten zien leggen van alle miserie en ambras die we nu meemaken met migranten, asielzoekers, en met alles wat vreemd is aan onze Vlaamse eigenheden.
Algemene verontwaardiging bij het zien van de oerwoudtaferelen die zich zondag in Brussel afspeelden... Heethoofden, relschoppers, amokmakers, het was een mengelmoes van verloren gelopen vogels voor de kat.
Nu loopt het tuig alweer vrij rond. Onbegrijpelijk.
Gevoel van Straffeloosheid
Explosieve uitspattingen van jonge allochtonen zijn niet verwonderlijk als ze een school bezochten waar ze met fluwelen handschoenen aangepakt werden, waar wangedrag gebanaliseerd werd, en waar alle foute gedragingen 'kattenkwaad' genoemd werd.
Tijdens een klassenraad in een concentratieschool heb ik vroeger leerkrachten zien lachen met de streken die een groepje allochtonen uithaalden op de parking van den Aldi in Heusden-Zolder. De directeur stelde geen sancties voor, maar wel 'begeleiding'. Omdat zij moesten geholpen worden. Hun uitschuivers werden toegedekt met de mantel des verdraagzaamheids of weggesmeerd met de zalf der vergevingsgezindheids.
Geen sancties, maar wel softe begeleiding. En zo groeiden ze op met een gevoel van straffeloosheid, van onschendbaarheid, zonder respect voor gezag en met minachting voor hun gastomgeving. Zo werd de weg geplaveid naar baldadigheden, vandalisme en zelfs criminaliteit.
Jonge allochtonen die het pad des verderfs hebben ingeslagen bezitten de bijzondere gave om zich te organiseren, door groepsvorming een ijzersterk samenhorigheidsgevoel te ontwikkelen dat hun gevoel van straffeloosheid nog versterkt.
Gisteren zagen we hoe verhitte Marokkanen hun dierlijke driften de vrije loop lieten gaan bij het vieren van de overwinning van de Marokkaanse voetbalploeg.
Het uitschot van onze samenleving vierde feest en dat leverde weer eens oorlogstaferelen op. In het feestgedruis kwamen hun achterlijke hormonen in opstand. Ze worden gewelddadig. In de dierenwereld is er meer beschaving.
Lees hier meer over het Marokkaanse rioolvolk dat zijn geweten in de solden gekocht heeft:
Premier De Croo is gisterochtend in alle stilte vertrokken naar Kiev, nog voor de zon wakker werd. Hij wou president Zelensky verrassen met een onverwacht bezoek, samen met onze minister van Buitenlandse Zaken Hadja Lahbib.
Wie is Hadja Lahbib, vroeg ik me vorige zomer af toen ik op tv zag hoe zij in vliegende vaart door de MR gelanceerd werd tot minister van Buitenlandse Zaken.Een vrouw met buitenlandse roots in een machtspositie? Als dat maar goed afloopt!.. En ja, na een reisje naar de Krim had België al bijna ruzie metOekraïne. Relaties vertroebelen, daar zijn vrouwen goed in. Maar nu zijn de plooien gladgestreken, beweert Vincent, en zijn we weer vriendjes met Oekraïne. En toch blijft de verontwaardiging over de Krim-reis nu nog altijd smeulen. Een diplomatieke rel wordt het nu genoemd.
Enkele dagen geleden in Qatar slaagde Lahbib erin om aan de mouw te trekken van de FIFA-baas om fier haar armbandje te tonen, "als een puisterig schoolmeisje" schreef T Scheldt:
"... Als een puisterige festivalamoebe sloop Lahbib tot bij de grote baas van FIFA. Ze moest hem heimelijk langs achter tegen de arm duwen om zijn aandacht te trekken. Belgische diplomaten die ondertussen de beelden zagen zakten door de grond van schaamte... Tot overmaat van ramp liet Lahbib ostentatief haar onnozele regenboogarmband zien alsof ze een foute nonkel wilde pesten met een nieuwe neusring. Daar was het haar om te doen, de grote stoute boze mijnheer van de FIFA laten zien wat zij allemaal durfde..."
Missionaris De Croo en missiezuster Lahbib kwamen niet met lege handen, maar wel met een welgevulde koffer met 37,4 miljoen euro Belgisch geld om Oekraïne te steunen, humanitair en militair. Rusland zal boos reageren op ons land. Waar moeit De Croo zich eigenlijk mee? Zijn eigenwaan is niet te meten. Hij wringt zich ook in bochten om minister Lahbib weer te verzoenen met Oekraïne.
In totaal heeft België al 221,7 miljoen euro aan steun vrijgemaakt voor Oekraïne sinds de start van de oorlog. Het gaat om 145 miljoen euro militaire steun en 76,7 miljoen euro civiele steun.
De Wereldgezondheidsorganisatie zal de stigmatiserende naam van het apenpokkenvirus vervangen door MPOX (monkeypox).
LGBTQI-activisten pleiten al langer voor een naamsverandering. Om met elkaar neukende mensen van hetzelfde geslacht niet te kwetsen, om hun smeerlapperijen te verdoezelen. Kortom de holebigemeenschap wil zich niet gestigmatiseerd voelen. Ook de regering Biden wil gekleurde mensen, zeg maar negers, niet linken aan apenpokken. Homo's en negers distanciëren zich van apenpokkenbesmettingen.
En tóch is de holebigemeenschap een snoepwinkel van wellust voor het rondwarende virus. In ons land raakten een half jaar geleden vier homo's besmet met het apenpokkenvirus nadat zijhet Antwerpse fetisjevenement Darklands bezochten. Homofestivals als brandhaarden van apenpokkenbesmettingen? Zijn apenpokken een pijnlijke herhaling van aids als homoziekte?
En Afrikaanse apen en negers brengen het apenpokkenvirus vanuit Afrika naar hier.
In deze hardvochtige tijden wordt een homo koelbloedig homo genoemd. We moeten vriendelijker en beleefder zijn tegenover homo's als ziekteverspreiders en ziekteverwekkers. Zeg dus niet zomaar 'homo', maar 'man met apenpokken die seks heeft met andere man met apenpokken'.
De WHO verzon dus vier nieuwe lettertjes voor 'apenpokken'. Afwachten of de nieuwe naam ingeburgerd zal geraken bij de bevolking, bij wetenschappers. Linken tussen apenpokken en negers en homo's laten zich moeilijkt wissen. Een 'versteende' benaming als Apenpokken kan niet zomaar vervangen worden door vier nieuwe lettertjes (MPOX).
Op 96-jarige leeftijd is Paula D'Hondt overleden. Zij was de patroonheilige en suikertante van allochtonen, vluchtelingen en andere arme drommels die zich hier een plekje in onze samenleving trachtten te veroveren. Zij droomde van een harmonieuze multiculturele samenleving en was een tijdgenoot en zielsverwant van Pater Leman, de eenzame kruisvaarder die vergeefs jacht maakte op Vlaamsblokkers.
Paula D'Hondt raakte vooral bekend als Koninklijk Commissaris voor het Migrantenbeleid... Ai, ai... En in die functie bezocht ze scholen met veel migrantenleerlingen, extreem sympathiserend met het allochtone volkje. Schooldirecties speelden met haar mee, de hypocrieten. Leerkrachten voelden zich geviseerd en in de steek gelaten. En Vlaamse leerlingen werden op een hoopje in een vergeethoekje gedrukt. Eigen leerlingen laatst, dat was Paula's devies.
Tussendoor laat ik met vreugde in 't gemoed weten dat ik zelf helemaal niét treur over het heengaan van Paula. Moge Satan de helse vlammen oppoken om aardse stervelingen eeuwig te laten branden.
Paula's commissariaat werd in 1993 opgedoekt en vervangen door het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding, het beruchte CGKR, bjgenaamd het Spionnencentrum, met pater Leman als directeur en detective, en in zijn vrije tijd speelde hij gedachtenpolitie ook nog.
'Integratie' en 'Gelijke Kansen' bleven hoog op de politieke agenda staan... Integratie 30 jaren later: nog altijd een utopie, en gelijke kansen lieten kanslozen allemaal links liggen. Paula is gestorven van verdriet omdat haar multiculturele droom nooit werkelijkheid werd.
Paula D'Hondt hield ervan om mythes te doorprikken. Om vooroordelen over migranten te weerleggen. Zij werkte mee aan een bundeltje over 'Vooroordelen over Migranten'. Met leugens en verzinsels slaagde ze erin om de lezer te doen geloven dat migranten onze economie komen redden, dat de islam vreedzaam, verzoenend, verdraagzaam en niet-imperialistisch is, dat er geen migranten meer zullen bijkomen, dat zij niet kweken als konijnen, dat ze de criminaliteit niet doen toenemen, dat moslimvrouwen niet ondergeschikt zijn, dat migranten Nederlands willen leren en zich willen aanpassen, en dat ze het onderwijspeil niet omlaag halen.
Jaren later heb ik nog genoten van haar domme citaten:
"Had men naar mij geluisterd, dan waren er zoveel Syriëstrijders niet"...
"Merkel, dat is een chique madam, die moed en verantwoordelijkheidszin toont. CD&V heeft iemand nodig als Merkel"...
"Vlaamsblokkers zijn de oorzaak van problemen met de migrantensamenleving"...
Crisis in de kinderopvang! Onthaalmoeders zijn boze heksen. Kinderdagverblijven zijn spookkastelen. Crèches zijn weeshuizen waar kinderen wegkwijnen, verwaarloosd worden. Kinderasielcentra zijn horrorcrèches. Kindjes beleven er het trauma van hun leven.
Crèches komen in opspraak. De ene na de andere moeten ze sluiten. Hun slechte reputatie komt nu pas goed in zicht. Toch hebben wantoestanden er altijd bestaan.
Wat mij ergert is dat er nu ineens zoveel klagende moeders in beeld komen, om hun ongenoegen te uiten over de crèche waar ze hun kind achterlaten, in de steek laten, urenlang gescheiden van hun moeder. Maar al die tijd hebben ze gezwegen en genoten van het comfort van kinderopvang.
Beste ouders, niet tevreden over de crèche van uw kind? Zorg er dan zelf voor!
"Negen maanden lang kijken ouders hartstochtelijk uit naar het kleine wondertje dat uit moeders schoot geboren zal worden. In blijde verwachting verlangen ze naar een wezentje, uit beider liefde geboren... En als hun kinderwens dan eindelijk vervuld is, komt de ontnuchtering, de alledaagse werkelijkheid. Baby'tje wordt een last waarvan ze vlug verlost willen worden. De carrière van beide ouders wordt erdoor gehinderd. En dan geven ze het uit handen aan wildvreemden... In het vroege ochtendgloren wordt hun kostbaarste bezit brutaal uit zijn slaap gewekt, weggerukt van de moederborst, om het te dumpen in een vreemde opvangplaats, het kinderasiel... Aan de moederborst is een zuigeling zichzelf, voelt zich geborgen en veilig, droomt over de lustige tepel waaruit het lekkere vocht komt, en wordt dan pardoes weggerukt uit het hemelse walhalla... Op weg naar het kinderasielcentrum..."
Een man vermoordt zijn twee dochtertjes... Klinkt onwezenlijk. En toch kunnen we een tipje van de sluier oplichten over het motief voor de dubbele kindermoord. Ik maak graag veronderstellingen, ik speculeer graag, maar in het hoofd en in het hart van een moordenaar lezen valt me zwaar. Toch ga 'k een poging wagen.
Het begon met rozengeur en maneschijn, met fladderende vlindertjes en piepende vogeltjes. In den beginne stonden ze samen aan het altaar bij de priester, half bewusteloos en euforisch, waar ze blindelings elkaar eeuwige trouw beloofden, tot de dood hen scheidt, levenslang geketend en gegijzeld, maar dat beseften ze toen nog niet.
Naarmate de jaren verstreken en de seizoenen elkaar opvolgden werden kleine meningsverschillen grote conflicten. Onbenullige ruzietjes werden heftige discussies. Moeder en dochtertjes begonnen eisen te stellen die de vader niet kon inwilligen. Hij deed lange tijd zijn best maar het lukte hem niet om de drie vrouwtjes hun zin te geven. Emoties laaiden hoog op. Fysiek en verbaal geweld wisselden elkaar af. Het gezin was kapot. Er ging geen dag voorbij zonder woordenwisselingen en woede-uitbarstingen. Een scheiding was de enige uitweg. Maar toen begon de ellende.
De scheiding werd een doodlopend straatje van pesterijen en alimentatieperikelen. Het koppel raakte verwikkeld in een vechtscheiding. Co-ouderschap en vechtscheidingen zijn de beste ingrediënten voor een levenslange lijdensweg. Het familiedrama in Waardamme heeft daar abrupt een einde aan gemaakt.
"Het is te laat. Je gaat ze niet meer zien"... antwoordde de vader op een ongerust telefoontje van zijn ex, toen de meisjes niet tijdig bij haar verschenen. De stoppen waren doorgeslagen bij de radeloze man door de permanente onzekerheid over het weerzien van zijn kinderen, door koeioneringen en pesterijen van zijn ex.
De co-ouderschapsregeling heeft de vader aangevoeld als een gruwelijke onrechtvaardigheid en een machteloze woede maakte zich van hem meester.
Bij vechtscheidingen zijn Vaders de Verliezers en Moeders de Winnaars.
Tweede Kamerlid Lisa van Ginneken (D66, foto) stopt met Twitter. Dat laat “ze” weten via het sociale medium. Twitter is volgens “haar” ‘een plek van haat’. “Die haat richt zich op alles en iedereen, en bij mij in het bijzonder op mijn transgender-zijn.”
In een uitgebreide brief schrijft “ze” dat “ze” twee jaar geleden op Twitter ging. “Ze” hoopte “haar” rol als volksvertegenwoordiger beter te kunnen vervullen door zo met mensen in contact te komen en blijven. Dat is “haar” flink tegengevallen.
Nu zit er in de Nederlandse regering ook al iemand die niet tevreden is met het lichaam dat hij bij zijn geboorte meekreeg. Een gestoorde geslachtsidentiteitsbeleving maakte hem onevenwichtig en toen besloot hij van geslacht te veranderen. Het resultaat is niet flatterend, zoals bij alle andere gendermanipulaties. Kijk maar naar de foto bovenaan. Experimenteren met je eigen geslacht blijft niet ongestraft.
In onze Belgische kierewietregering hadden we al langer een rasechte transgender zitten. Peter De Sutter (foto) is zijn naam, en hij gaat gebukt onder de schuilnaam 'Petra'. Als transvrouw is Petra De Sutter minister van Ambtenarenzaken.
Hij/zij is "hetgeen" dat duidt op iets ondefinieerbaars in de twijfelzone tussen de twee geslachten. Hij/zij verpersoonlijkt de vervaging van de grenzen tussen man en vrouw en deze zedenverwildering zal ooit leiden tot de vernietiging van de westerse beschaving.
Laten we even aandachtig naar beide foto's kijken. Een forse knokige pols en vingers, mannelijke gelaatstrekken, ze zijn niet weg te moffelen. Vrouwelijkheid kan je niet aanleren noch verwerven, dat krijg je mee met de geboorte. Of zoals Viktor Orbán zegt: "Eens een man, altijd een man. Eens een vrouw, altijd een vrouw." Transseksuele aanstellerij veegt hij meteen van tafel.
Transseksualiteit krijgt tegenwoordig opvallende mediabelangstelling, het fenomeen wordt opgeklopt en gedirigeerd door media en politici die ons willen wijsmaken dat transgenderisme even normaal is als... alles wat normaal is.
Toch is transgenderisme een psychische stoornis die gendertwijfelaars en andere onzekere genders met een wankele geslachtsidentiteitsbeleving vertwijfeld doen dralen en dwalen in het niemandsland tussen de twee geslachten. We horen hun infantiele kreunzuchten: "ik ben in 't verkeerde lichaam geboren"... Er is geen vereenzelviging met het lichaam waarmee ze geboren werden.
De hoofddoek: Symbool van Islamfascisme? Of van Arrogante Hoogmoed?
Gisteren maakte 'De Afspraak' een islamvriendelijke beurt. O jee... Panellid Chaïmae Bentouhami (foto) mocht komen klagen over witte scholen die haar de toegang weigerden tot een stage voor leerkracht-student. Zij is studente aan de Odisee-hogeschool in Brussel waarvan de directeur uit de hoge hemel kwam vallen om berbaasd op te merken dat moslima's moeilijk aan een stageplek geraken. Is een hoofddoek voor de klas dan normaal?
Daar zat ze dan, pontificaal en ongelooflijk zelfverzekerd, provocerend en in een slachtofferrol, niet beseffend dat er vroeger hele bergen geld vrijgemaakt werden om moslims te helpen integreren in onze westerse samenleving, om hen op gelijke westerse golflengte met ons te laten samenleven. Parels voor de zwijnen!
Chaïma vindt een hoofddoekenverbod "absoluut absurd". En dan geeft ze hooghartig minister Weyts ook nog een veeg uit de pan na zijn opmerking over moslima's die blijkbaar een hogere roeping hebben dan lesgeven. Doink!... "De minister floept er maar iets uit", zei ze met haar dikke snoet naar de lucht geheven.
Vroeger heb ik gehoofddoekte moslimmeisjes op school gezien, ze waren in de minderheid. En daarom was iedereen op school ervan overtuigd dat die enkele afwijkende gevallen zich wel zouden aanpassen, ze hadden alleen maar wat tijd nodig. Ja, zo ging dat vroeger, verdraagzaam, geduldig en afwachtend gunden we migranten alle tijd om zich aan te passen. Het was de tijd van eindeloze naastenliefde, begrip, geduld, tolerantie, empathie... met volle teugen, en waarvoor hebben deze deugden allemaal gediend? Om onze eigen ondergang te bewerkstelligen, om onszelf op de laatste rij te zetten en in tweedehandse loge. Dát hebben we bereikt met onze verdraagzaamheid!
Iedereen in school dacht dus aan een voorbijgaande rage toen een beperkt aantal moslimmeisjes met een doekje op hun koppeke naar school kwamen. We hoopten dat alles weer in de oude plooi zou vallen. Dat was toch de bedoeling van de peperdure integratieprojecten? Maar de jaren gleden voorbij en er kwamen steeds meer moslimmeisjes met een kopvodje naar school. En de enige taal die ze spraken was Turks of Marokkaans. Kwebbel, kwebbel... Onverstaanbaar gebral en getater.
Mijn mening over een hoofddoek. Een hoofddoek is een symbool van arrogantie, van asociaal en respectloos vertoon tegenover leerkrachten en medeleerlingen.
Een hoofddoek straalt onwaardigheid uit, het is een ordinaire vermomming en het bewijst de onwil bij moslima's om zich aan te passen aan een omgeving waarin een hoofddoek ongebruikelijk is.
Een moslima met een hoofddoek maakt duidelijk dat ze niets met haar omgeving te maken wil hebben, dat ze geen deel wil uitmaken van onze samenleving, van onze cultuur, tradities en waarden... De hoofddoek als symbool van onwil om te integreren, van eigengereidheid, een teken van verhevenheid boven niet-moslims, om het moslimgevoel te versterken, om de moslimgemeenschap te ondersteunen.
Wat zijn wij waard als volk als wij ons door islamaanhangers de les laten lezen? Als wij ons laten platwalsen door vreemde entiteiten? Waar is ons zelfrespect gebleven?!
In onze Belgische kierewietregering hadden we al langer een rasechte transgender zitten. Peter De Sutter (foto) is zijn naam, en hij gaat gebukt onder de schuilnaam 'Petra'. Als transvrouw is Petra De Sutter minister van Ambtenarenzaken.
