Het is altijd wat met die Van Speyk.  In 1831 liet hij zich met zijn Hollandse kanonneerboot ontploffen voor het haventje van Lillo (of Oosterweel kan ook) als een extremistische terrorist avant-la-lettre.

Die van ons  waren ràzend, want bij die actie verloren tientallen net juist Belg geworden lieden het leven, evenals de bijna 30-koppige bemanning van ex- landgenoten uit het Noorden, die beslist niet gelukkig zullen geweest zijn met de solo-actie van die verdwaasde gek.   Met Van Speyk de lucht in en de jonge officier verwierf zich hiermede een heldenaureool en véél later is een schip van de Nederlandse marine naar hem genoemd.  Voorheen had Chassé (in dienst van het Nl leger) het al zwaar verkorven door Antwerpen te beschieten vanuit zijn fort-Zuid : de grote goodwill bij menig Sinjoor, al dan Orangist, werd mooi aan flarden gevlamd door Chassé wiens naam lange tijd een vloek bleef in deze stad, terwijl de Franse chi-chi maarschalk Gérard een eigen straat heeft.  We komen later nog terug op enkele van die tegenstrijdige verhalen.

  De  nieuwe Van Speijk vaart in roerige wateren in het Midden-Oosten en de kapitein heeft zopas vier matrozen van boord gestuurd, omdat zij met mekaar een variant hadden bedacht op "met Van Speyk de lucht in", namelijk "Op van Speyk in mekaars broek", u vergeeft me verdere details. 

De pers is weer lekker hypocriet, want ze meldt  dit overigens futiele feit, maar niet of dit het gevolg is van dames aan boord of de ouwe getrouwe zeemanserotiek die nu gerangschikt staat onder te promoveren holebi-activiteiten. 

De kapitein lijkt wel een grapjas : "Het waren gewenste intimiteiten."  Goed zo, ouwe zeereus.  En als die van Speijk nogmaals de lucht in wil, wees dan voorzichtig in de regio waar jullie varen, hij telt daar heel wat aanhang.

Ray

Je kan niet op alle slakken zout leggen, maar Solvay en Akzo komen hier regelmatig leveren, dus we doen ons best, zolang het niet begint te vriezen, want dan worden de magazijnen van de Staat gevuld evenals de zakken. 

De Evangelische Omroep is een slak die veel zout nodig heeft, daar zitten schijnheilige hypocriete, gevaarlijke godsdienstfanaten aan de top, die best een coalitie mogen sluiten met de moslims uit de Middeleeuwen.  En omdat we niet om het even wat zeggen, staven we het met de foto (zie foto) van de directeur-generaal van de EO : de Heer Henk Hagoort, in een peinzend moment. Bekijk de foto, terwijl hij zich afvraagt "Waar heb ik de sleutels van mijn Saab gelaten ?"


De EO heeft zendtijd en zendrecht in het Nederlandse omroepbestel en vindt aftrek bij de talrijke diepgelovige christenen, die hun groepen benoemen als "gristelijk", u weet het zelfs de zachte "K" van kaas klinkt té Katholiek, dus wordt het een gorgelende "G" van  gesellig : "gristelijk".

Ik spot daar niet mee.  Nooit.  Geloof is een departement dat ik zeer schroomvallig betreed en als gelovigen beginnen met partijpolitiek, zou ik dat veel liever niet hebben, want  met het Kruis (of een ander religieus symbool) stap je op in een processie en niet in een politieke of militaire parade. Maar ja ik heb makkelijk praten, onze pa was geen dominee.

Henk Hagoort (zie foto)  heeft  mooie natuurdocumentaires bij de BBC aangekocht en heeft toestemming gevraagd en bekomen om ze te vertalen in het Nederlands.  Om zeker te zijn dat er geen Roomse uitspraakdissonanten zouden tussensluipen.  Mooi.  Gristen Hagoort (zie foto) heeft echter ook, zonder medeweten van Sir Attenborough van de BBC (geen foto, want bekend genoeg) , met de beelden gegoocheld en ze aangepast aan zijn persoonlijke godsdienstige visie op het ontstaan van leven op de planeet.  
Als Gristenen vinden dat de wereld 7000 jaar bestaat, is dat perfect in orde ; niemand hoeft de wetenschap te geloven want die heeft in het verleden ook al andere stommiteiten uitgekraamd, vraag het aan Galileo Galilei en aan de duizenden onschuldige vrouwen die op de brandstapel eindigden omdat ze een beetje raar deden.  We zijn nu zo ver, dat Rome een goede uitleg klaar heeft om de wetenschap op een vrije manier zichzelf te laten zijn, wat niet wil zeggen, dat alles uit die hoek klakkeloos moet aanvaard worden.

De Gristenen blijven echter betuttelen en kunnen niet hebben dat zij van de apen afstammen.  Ik geef toe dat er enige twijfel ontstaat (zie foto) in het geval van  Malle Henkie van de EO.  Dat ze zich daardoor beroepen op charlatanisme, censuur, beeldvervalsing en tekstverdraaiing, ontmaskert hen tot de hypocrieten en zelfbevlekkers die ze wél zijn.

Als je het niet eens bent met de visie van Darwin, dan koop je geen natuurdocumentaires aan waarin  zijn stelling verwoord of verbeeld zit.  De creatonisten hebben voldoende leuke lachfilms gemaakt.

Ray

  


Een Nederlandse collega-blogger bedenkt zich even, gaat stoppen, twijfelt ... 

Wij betreuren het als mensen, om het even waar in de Europese Unie, die kritisch en rechtlijnig strijden voor de waarden van het beschaafde, gulle en democratische oude Europa er de brui aan geven.  Wij zijn en blijven in de eerste plaats toegespitst op de vreedzame realisatie van een eigen Vlaamse natie en op de herinstallatie van een perfect-democratisch Europa (niet de hybride verzameling volksvreemde volks- commissarissen die ons negeren en uitpersen onder het zwaar-overbetaalde oog van een bende parlementaire haaien zonder tanden).

Van de webstek www.hetvrije.volk.nl plukken wij graag deze bijdrage :

Bloemetje

Kees Walter

28 juli 2007

We hebben behoefte aan figuren als Mans, hun gedram is noodzakelijk. Elke krassende spijker beschadigt het vernis.

Michiel Mans stopt. Helaas, want ik ben het niet met hem eens.

Bepaalde processen lopen nu eenmaal traag, je moet ze wel regelmatig smeren om ze aan de gang te houden anders is de vaart er zo uit. Dat doen we onder meer hier. Naar mijn stellige overtuiging hebben dit soort blogs een grotere impact dan Michiel constateert. Vergeet ook niet dat 'we' op achterstand begonnen; waar haalde je voor het internettijdperk informatie vandaan ?

Meermalen heb ik ontdekt dat ook politici meelezen - wellicht niet direct maar dan via een hardcopy. Wat de gevolgen daarvan zijn is niet te meten maar de winst is dat ze er naar kijken.

Er zijn duidelijke veranderingen gaande. De tijd dat de krant (aangepast) berichtte - of dat maar helemaal naliet - is zowat voorbij. De krant moet echte waar leveren om geloofwaardig te blijven wil het de lezers vast kunnen houden. Die verandering zou er niet geweest zijn zonder de blogs.

Tien jaar terug zouden uitlatingen die op de blogs gedaan worden minstens tot kamervragen hebben geleid als niet een of ander gesubsidieerd obscuur clubje bij justitie aangedrongen zou hebben op vervolging. Dat heeft duidelijk ook gevolgen in de maatschappij, de SStaatsomroep heeft nu de grootste moeite mensen die vroeger met hun ongenuanceerde mening over de multiculturele samenleving uitgebreid in beeld kwamen met het oogmerk ze belachelijk te maken nu buiten beeld te houden als ongewenst element. Fortuijn heeft dat losgeweekt en de bloggers hebben zich de mond niet meer laten snoeren. Dat is aan het klootjesvolk niet onopgemerkt voorbijgegaan.

Er verandert nog niet zo indrukwekkend veel, het klootjesvolk helpt de verkeerden aan stemmen en zetels en de verkeerden nemen de verkeerde beslissingen. Helemaal mee eens, maar vaststaat wel dat als we er niet tegenaan blijven gaan de molens vastlopen in het volgens Michiel overheersende zand. Overigens, waar zijn de niet-verkeerden waarop gestemd kan worden ?

Ik blijf erbij, wellicht bijzonder optimistisch, dat we niet moeten zwijgen.
Zeker niet figuren als Michiel Mans, hun gedram is noodzakelijk, desnoods een tandje minder. Michiel, zet je eroverheen dat hard ploeteren slechts resulteert in een stukje tekst dat door een paar honderd mensen wordt gelezen. Ook al is je doel niet direct gehaald, elke krassende spijker beschadigt het vernis.

Als je niet te vermurwen bent hierbij een bloemetje.

Over "drammen" kunnen wij goed meepraten maar ook over twijfel, ontgoocheling en de moed er telkens opnieuw tegenaan te gaan.  We zijn met meer dan we denken en internet is een machtig medium en het is vooral in handen van rechtvaardig en fatsoenlijk rechts.  De grijpsoldaatjes van links lopen hier verloren, ze vallen flauw in de doolgangen van het web, en als ze bij Angeltjes terechtkomen, staan ze voor de opgehaalde brug van onze mooie burcht.  Wacht, er staat een tekst boven de ophaalburg, even turen :  "Spr... springen in de gracht en lekker verzuipen".  Ho.

Ray

Naar ons grote voorbeeld, de burgemeester van   Berlare en President van de Veiligheidsraad, Karel van het Gehucht, willen wij ons bemoeien met alles wat ons niet aangaat !  De wereld zal op zijn gat vallen als die 6 miljard toevallige passanten horen wat er allemaal voor geniaals  geproduceerd wordt door het land B.  Pas op, ik begin me al op te boeien en u weet nog niet waar het over gaat.

In de Congo van Kabila (niet de crèmerie op de Turnhoutsebaan, die heet nu "Bij Aziz, lekkere non-alcoholische snoepjes")  heeft de directeur van de Congolese Radio & Télévision drie (3) journalisten laten oppaken door de Republikeinse Garde, zijnde het reguliere leger, dat uit verveling op burgers jaagt en vrouwen verkracht als de nood hoog is en de soldij laag.  De 3 werden opgepakt omdat ze na 10 maanden geen premies getrokken te hebben, beslisten materiaal van de RTNC te  verkopen  om alzo enige compensatie te ontvangen voor gederfde inkomsten. Niets mis mee, vinden wij. De socialisten doen het zelfs als ze àlles ontvangen hebben waar ze recht op hebben.  Alors ...

In Congo wordt letterlijk àlles verkocht, u mag ons geloven . Toen  Congo voor de democratische presidentsverkiezingen bijgestaan werd door de Europese Unie die stemcomputers, papier, bureaubenodigdheden, stoelen, tafels, schragen, planken, gordijnen, stemhokjes en wat dies meer zij, verscheepten, bleek bij aankomst in Kinshasha alles tot de laatste kruimel verdwenen !   Alles, zelfs een vergeten boterhammendoos van de mannen van de shop in Antwerpen. En dan op hoge poten naar de blanke vertegenwoordigers van de EU gaan jeremiëren dat ze zich uitgezogen voelden zoals ten tijde van de blanke kolonisatoren.  Op de 000 zwijgt men dat soort info dood maar bij Nl werd met veel tamtamgeroffel deze documentaire vertoond.

Hoe het reusachtige drama van Congo en andere Afrikaanse landen ooit tot een einde moet komen, kunnen we enkel naar gissen en de burgemeester van Berlare mag de rest van zijn carrière zijn hangmatten ginder vastmaken, hij zal met zijn rationele uitleg noppes bereiken.

Als blijk van solidariteit met onze Congolese collega's van de RTNC stellen wij voor dat hun plaats in het Kamp van Tshatshi zou geruild worden met drie van onze eminente poltiek-correcte hofleveranciers van links, zijnde Martine Tanghe, Ivan de  Onbeschofte Vadder en Tim Pauwels.  Een oprechte daad van politiek-correct consequentie !  Dank, hiervoor. En u hoeft niet terug te keren.

Ray

Kristien Hemmelinks gaat (her)trouwen, dames en heren.  Uiteraard begeleiden onze heilwensen voor een goed huwelijksleven  haar, waarom niet ?  Het mens is een verschrikkelijke aansteller, een vrij slechte romanschrijfster, een arrogant kwibusje en tot hiertoe een matige schrijversweduwe van de grote Herman de Coninck. Maar zij heeft als privé persoon recht op een gelukkig leven, want ze heeft al heel wat fameuze tegenslagen en verdrieten voor het leven moeten verwerken.  Laat het ditmaal goed aflopen.  Dit gezegd zijnde, is er ook nog iets anders te zeggen.

Als ze bij de 000 verlegen zitten om een BV voor om het even wat, Kristien Hemmelinks is steeds vrij om in te vallen.  Als schrijfster is het zelfs de meest enthousiaste voorstander van meer vrouwen in de letterkunde opgevallen, dat het talent van Kristien zeer beperkt is.  Als we haar situeren bij de begenadigde Flair-redactrices zijn we vleiend.  En de porno-passages en  seksuele esbattementen van Kristien roepen uitsluitend gêne op. Tenslotte is zij ook  de dochter van Karel Hemmerechts, de televisiejournalist die Vlaanderen verbaasde met zijn prachtige stem, zijn mooie Nederlands en  zijn fenomenaal geheugen, de man "vertelde"  het nieuws in plaats  van het af te raffelen  van een papiertje zoals destijds een Lucien Boussé of Omer Grawet dat deden.  Vader Hemmerechts was een notoir CVP-er en toen die andere oud-journalist, Paul Van den Bussche directeur-generaal werd, koos Karel ondubbelzinnig voor de functie van secretaris van het drankorgel, die ook weer eens onmiddellijk vergat dat hij  een "civiele dienaar" was.

Hemmelinks is een van die producten van de nieuwe groen-linkse mode : zij leeft een behoorlijk comfortabel en verwend leventje als lesgeefster,  geniet van de publieke aandacht en meent zich een mening te mogen vormen over het partijpolitieke gebeuren in eigen land en de wereld zonder enige specifieke kennis. Die mensen halen hun wetenschap en mosterd  uit  De Morgen en gaan ervan uit dat  de economie zoals de uier van de koe produceert bij het bewerken van de spenen.  Bovendien  is Hemmelinks zo ijdel dat ze zich naakt laat fotograferen voor haar linkse masturbateurs, terwijl ze anderzijds tientallen mannen in de wereld van de homoseksualiteit stort bij het aanschouwen van haar bloot.

Ze gaat dus trouwen en haar aanstaande lijkt mij een vent met gezond verstand.  Hij blijft namelijk wonen in zijn Westhoek en Kristien blijft in de woning die ze met de Coninck deelde aan de Cogels Osylei te Berchem.  Een beetje om toch de schrijversweduwe te kunnen blijven, want dat was natuurlijk wel een aparte rol.

En met je tengels van Vlaams Belang affiches blijven Hemmelinks.

Ray

Vorige week bezocht de Ecuadoraanse president, op privébezoek bij zijn schoonfamilie in dit land, het opvangcentrum voor asielaanvragers in Steenokkerzeel.  Wij hebben daarover geschreven en een mooie foto gepubliceerd voor onze lezeressen van wie diversen ons verzochten om het adres van "die knappe Winnetou" door te spelen voor een vriendenprijsje.( 20.07.07 El Presidente Correa, een link leggen kan niet, naar dat diepe verleden.  Daarom hebben wij ook geen beelden van Colombus als hij met de Santa Maria aanlegt in Jamaica en als een uitzinnige gek  staat te roepen  dat hij Indië ontdekt heeft , tot Bob Marley met zijn gedrogeerde bende het lijflied van de Negus Van Ethiopië begint te kreunen, dan word je pas écht gek).

El Presidente was geschokt door de omstandigheden waarin zijn gevluchte landgenote zich bevond samen met haar elfjarige dochter  Angelica en hij eiste sofort van Guynokkio, dat de situatie van die twee zou geregulariseerd worden.  Wij dachten eerst dat hij zou aangeboden hebben, ze vrij te laten zodat ze met hem mee konden naar het mooie Evenaarsland.  Mooi niet.  Vrijlaten en Belg worden. De eerstvolgende keer dat het boel is in Ecuador en ze jacht maken op Winnetou, staat hij gegarandeerd in Zaventem van zijn tak te maken, dat hij eist om Belg te worden, zoals zijn vrouw. Ik weet dat het vreemd klinkt maar het is allemaal pure waarheid wat wij schrijven : de werkelijkheid overtreft vaak de fictie.




Inmiddels heeft de linkse pers zich meester gemaakt van dit melodrama in zakformaat.  En vooral het elfjarige meisje wordt nu opgevoerd als een Indiaanse heruitgave van Pocahontas, gevangen genomen door onbeschaafde blanken met de allerslechtste bedoelingen.

Pardon !  De eerste verantwoordelijke is moeke, die hier 4 jaar geleden met de kleine Angelica die toen zeven was, is gearriveerd.  Waarom Belgica ?  Vermoedelijk omdat zij nog nooit van dit land gehoord had, behalve dat het het vaderland was van de mooie blonde vrouw van de Indiaanse politieke leider die later president zou worden.  Op dat ogenblik leefde ook papa  nog samen met zijn familie vluchtelingen.  Hun dossiers als asielaanvragers werden telkens afgewezen en uiteindelijk zijn moeder en dochter opgepakt.  Bij een toevallige paspoortcontrole.  Tja, een kind van elf hoort niet in een opvangcentrum, natuurlijk niet, maar wie is verantwoordelijk voor die situatie ?  En denkt u echt dat het Belgische gerecht zich  in dit dossier zal ontpoppen als een Onheuse Bende Mensenhaters ?  Als zij het dossier voor asiel niet aanvaarden zijn er meer dan één gegronde reden waarom het niet door de beugel kan. Maar zelfs dit durven schrijven is als het plegen van een doodzonde, het uitspreken van het onuitspreekbare !

Intussen is ook papa gaan flierefluiten en heeft hij mama met Angelica in de steek gelaten.  Fraaie Mijnheer !  Papa laat zeggen door de poco-pers dat hij veel van zijn dochtertje houdt maar o zo bang is, om ook opgepakt te worden en samen met mama op het vliegtuig gezet te worden naar Quito. Papa wil hier blijven in de illegaliteit.

Ik heb het niet begrepen op deze papa (en mama) : wat ze uitspookten in hun thuisland is mijn zaak niet maar als de grond hen te heet onder de voeten werd, vluchten en hun kind meepakken, dan moeten ze goed realiseren waaraan ze zo'n wicht blootstellen !  Vervolgens laat papa, mama stikken, vermoedelijk omdat er een andere mama in de omgeving draait en ellende nu eenmaal geen ideaal decor is voor een mooi liefdesverhaal maar tot op het bittere eind blijven ze  zich hier vasthaken. 

Wij willen mensen helpen en daarvoor hebben wij regels vastgesteld om willekeur te voorkomen.  Wij zijn niet hardvochtig maar ook niet onnozel.  Stop daarom met dergelijke dossiers op te blazen buiten hun proporties en maak er geen goedkope stationsromannetjes van met een hoog sentimenteel tranengehalte. 

Ray



.

Terwijl mevrouw Sarkozy in Tripoli onderhandelt over de vrijlating van het Bulgaarse medische team, voert de President drukke onderhandelingen over de prijs van de melk.

Geef mij nog een kusje, daar is het autobusje, ting-ting doet de bel, schat slaapwel" dat zong Louis Baret destijds. 

Als u zich afvraagt, wat beluisterde die domoor vroeger voor rommelmuziek, kan ik enkel antwoorden : "Juist". 

Ik heb het altijd als een soortement erezaak beschouwd "de eigen Vlaamse muziek en haar musici de nodige aandacht te schenken, net zoals het theater, cabaret, opera, musical, ontspanning." Heel veel ergernissen, maar ook heel veel goede dingen, de bluts met de buil.  Of is het de bluts met de bult ?  Ik zal het wel lezen in de reacties.

Alleszins "kussen" in het openbaar is altijd een heikele zaak geweest.  Het moet kunnen, zeggen sommigen maar tegelijk keren de meeste mensen gegêneerd het hoofd af als ze een stel hartstochtelijk zien zoenen.  Of ze veinzen het niet te zien maar weten verdraaid goed wat er aan de hand is.

Nu de liefde voor het eigen geslacht overal in de vitrine staat, eisen die mensen voor zichzelf ook het recht op om "openbaar" te zoenen.  En zoals we dat van vele (niet alle !) homo's en lesbiennes kunnen verwachten, gaan de militanten die op het verkenningspad gestuurd worden om de maatschappij af te tasten, weinig subtiel te werk














 In Rome schreef de politie een bekeuring uit wegens openbare zedenschennis tegen de twee felle zoeners hierboven en de (vrouwelijke) minister van gezondheid van de Italiaanse linkerzijde noemde de politie "enge mannetjes", want zij moeten tolerant zijn.

De jeannetten-van-dienst hebben het spektakel duidelijk gemonteerd om de politie-agenten uit hun tent te lokken : provoceren, noemt men zoiets.  Hoe kom je anders aan die foto's in de internationale pers ?  Als je als homostel mekaar braafjes een zoentje geeft en daar een foto van laat maken zonder herrie, zal geen enkele agent er aan denken je te bekeuren.  Hier is echter duidelijk sprake van een zoveelste blijk van misselijkmakende aandachttrekkerij.  Doe gewoon, jongens, onderscheid jullie niet en leef lang en gelukkig. De norm zijn jullie niet maar nog steeds de mama en de papa die jullie ter wereld brachten. 

Ray

(Vertaling in de taal van Vondel volgt onderaan in de kleine lettertjes)


Chers compatriottes Francophones, Wallons et Bruxellois,

Vous connaissez notre grand journal flamand, de Standaard qui auparavant se vantait chaque jour ,pour mieux se faire vendre, avec l'abréviation AVV-VVK (Allès veur Vlaanderen, Vlaanderen veur Kristus - Tout pour la Flandre, la Flandre pour Jésus Christ).  La rédaction était bourrée de flamingants mais depuis que le nouveau rédacteur en chef  a paru, il a fait  grand nettoyage et de Standaard est aujourd'hui "le Standard", le moniteur Belge du nouveau flamand sans conviction, sans fierté, politiquement correct et prêt à tout pour sauvegarder l'unité du pays !

Il en sera de même, je vous le jure, avec notre prochain Premier Ministre Yves Leterme : ayez confiance en cet homme frustré, il ne sait pas se comporter c'est parcqu'il n'a pas envore savouré la culture latine et l'élégance raffiné francophone mais il est en train d'apprendre. Yves Leterme est notre meilleure garantie pour maintenir les transfers, pour garder l'unité !  Vive notre Belgique, vive la Francité !

 La Rédaction des "Angeltjes".


Beste Francofone, Waalse en Brusselse Medevaderlanders,

U kent onze grote Vlaamse gazet, de Standaard die er voorheen  elke dag prat op ging te verschijnen onder het logo AVV-VVK om de verkoopcijfers te behalen.  De redactie zat volgestouwd met oude flaminganten maar sedert de jonge nieuwe hoofdredacteur op het toneel verscheen, werd er grote schoonmaak gehouden en de Standaard werd "le Standard", het Belgische staatsblad van de nieuwe Vlaming zonder overtuiging,  zonder eigenwaarde, politiek-correct en bereid tot alles om de eenheid van het land te behouden.

Het zal een zelfde scenario worden, ik zweer het u, met onze volgende eerste minister, Yves Leterme. Vertrouw deze gefrustreerde man,  hij weet zich nog niet te gedragen, dat komt omdat hij de latijnse cultuur nog niet verwerkt heeft, de verfijnde francofone sierlijkheid nog niet onder de knie heeft.  Maar hij is aan het leren.

Yves Leterme is onze beste waarborg voor het behoud van de transfers, voor de eenheid van het land.  Leve ons België, leve de Francofonie.


De voltallige Redactie van Angeltjes


Ziezo, u moet eens gaan lezen bij De Standaard voor zover u het nog niet gedaan heeft.  http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelid=OP1FDBQ0

  Wij hebben ons steentje weer eens bijgedragen : "Wie met België collaboreert, is niet veel weerd".

Het is helemaal niet gebruikelijk voor ons zoiets te doen, we willen er ook geen gewoonte van maken maar Heylen, de CVP-schepen voor cultuur van de Stad Antwerpen, heeft tijdens de vakantie van de Grote Flessentrekker Janssens, gebruik gemaakt om zijn cultuurplannen voor de e.k. vijf jaar toe te lichten.

Er zit uiteraard heel wat opgewarmde kost bij, er zijn enkele initiatieven die we met de nodige scepsis benaderen (het MAS is er een van) maar Heylen heeft alleszins goed in de vingers waar de nevralgieke punten van het cultuurleven zich bevinden in de virtuele hoofdstad van Vlaanderen. Daar is moed en feeling voor nodig.

U kan het uitgebreid nalezen bij Het Nieuwsblad op deze link http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=951FDL1Q
 en mijnheer Heylen, het is mij een genoegen ook eens iets goeds te zeggen over dit schepencollege.  Uitgerekend over u, de cultuurschepen, dàt is meer dan toevallig.

Ray

Wij weten weinig af van sport hier op de redactie buiten wat algemeenheden. En voor zover we het volgen, wordt in de politiek-correcte media behoorlijk verslag uitgebracht over de inspanningen des lichaams door atleten allerhande en van alle landen.

Anderzijds ligt de 000 (Openbare Onvlaamse Omroep ofte VRT) in de allerlaagste schuif van onze bureaux.   Vraag  me niet waarom of ik begin weer aan een tirade om Cyrano de Bergerac op zijn neus te laten gaan : u kent het verhaal  van die 3000 gasten die door de gangen dolen op de Reyerslaan,  dwepend met het eigen kunnen en overtuigd dat zij een missie hebben ?  Dat is een zware steen des aanstoots voor mij + de vele centen die ze vermorsen.

Het is met veel cynisch genoegen dat ik zonet vaststelde dat de nieuwsredactie  op het niveau dat ze enigszins beheerst, het velootje, geweldig geblunderd heeft. Over  de uitsluiting van de Gele Trui Rasmussen, die door alle Europese zenders uitgebreid toegelicht werd met rechtstreekse tussenkomsten, werd in het trotse één- Journal met één zin gesproken door Annelies-u-weet-wel.

Er was niemand om te beslissen over een extra-Journaal !  Sukkels !  Minabele ambtenaartjes !  Onkundige Marsbewoners ! 

Je moet eens kijken op de parkings rond hun gebouwen : de ene Saab naast de andere.  

Ray 

Ze zijn beiden nieuw, de ministers-presidenten van Vlaanderen, Peeters  en Wallonië, Demotte,  en  één van de eerste officiële zaken die ze ondernamen, was mekaar gaan bezoeken.

Liever dat, dan mekaar gijzelen en tot bloedens toe afkloppen, zoals in sommige regio's ver, ver van het rustige land B met zijn groene heuvelruggen, waar Frans joelende socialisten opgeleid worden tot kleine Al Capones en aan de overkant norse geitenboeren het tot ruggengraatloze premier proberen te brengen.

De twee ministers-presidenten kennen mekaar nauwelijks : ze zijn zoals wij geabonneerd op vele kranten volgeschreven door  journalistslaven die pennen wat Loge en Kerk graag heeft. Als de presidenten mekaar ontmoeten, lachen ze gul, open, sympathiek en doen ze "alsof" ze gecharmeerd zijn door mekaar.  De kleine Demotte (die er echt als een stripfiguurtje uitziet maar dat niet is) brabbelt Taalgrens-Nederlands van Henegouwen en Peeters houdt het bij zijn normale Algemeen Nederlands.  Vrienden, dertig jaar geleden was zoiets ondenkbaars : heel de bovenlaag sprak toen Frans. Maar dat is slechts schijn.

Laten we ons niet verkijken op het Nederlands van Demotte maar wel luisteren naar zijn woorden, wanneer hij het heeft over de noodzaak dat de beide gewesten er alle belang bij hebben, gezamenlijk op te trekken om de duidelijkheid in de hand te werken, om het buitenland niet af te schrikken.  Hij zegt het niet maar het staat er aan te komen : laten we ons terug nauwer aan mekaar sluiten, laten we België terug onder de lasvlam leggen, het avontuur van het federalisme heeft lang genoeg geduurd, we gaan de structuren fijnstellen. U hoeft ons imperialisme niet langer te vrezen, wij laten jullie, Vlamingen, al de ruimte die je nodig hebt om goed te blijven werken en ons wat te steunen.

Het is vorig jaar begonnen met de zogenaamde Paviagroep (de profs van diverse uniefs die pleitten voor één grote kieskring over het ganse grondgebied van B voor de senaat), de oproepen in de Zevende Dag van filmmaker Walleyn en de grappenmaker van VTM , Rob van Oudenhoven, die vonden dat men overal tweetalige scholen zou moeten invoeren ... Guynokkio die met zijn hyperkinetische tics eiste dat de gemeenschappen bevoegdheden zouden afstaan aan de federale besluitvorming ... de politiek-correcte prullengazetten die over de taalgrens hun povere oplages probeerden omhoog te krikken door gezamenlijk te zingen : "Je t'aime tant, ik hou van u" ... doe hierbij de intrieste pogingen vanuit de huurkazerne in Laken om ons over te halen tot meer tricoloor geluk en u weet hoe laat het is.

Wat Leterme aan het aanvangen is in Val Duchesse , weet niemand, of hij iets in petto houdt voor Vlaanderen valt te betwijfelen, laten we ons alleszins voorbereiden op een degelijke nederlaag.  En argumenten bij mekaar sprokkelen : wij moeten nog meer mensen overtuigen dat dit land  ontbonden moet worden.  Vreedzaam maar duidelijk en in het belang van de democratie. En bij voorkeur geen afscheidcadeaus, geen gouden handdrukken.

Wij hebben lang genoeg betaald voor onze Waalse vrienden.  Wil iemand  de laatste geactualiseerde cijfers opduiken, nazien en op de muren schrijven, alstublieft ?  Grote cijfers en letters, want het zijn grote bedragen. Wil iemand anders wijzen op de permanente verschillen tussen de heersende opvattingen in Vl en W,  de tegenstellingen ?  Kunnen we op een of andere manier tot uitdrukking brengen hoezeer de Walen een blok aan ons been zijn, hoezeer zij onze opgang belemmerene, onze ontplooiingskansen ontnemen ?  Als de Vlamingen inderdaad rabiate racisten zijn, zoals een aantal Franstaligen dit graag voorstellen, waarom willen zij ons dan per se in hun land behouden ?  Wij maken onze eigen staat en de Walen mogen de monarchie houden.  Ze mogen kiezen wie ze willen als koning of koningin.  Is dat niet mooi ?  En de Franstaligen uit onze Vlaamse Rand die het niet kunnen uithouden in Vlaanderen zonder faciliteiten, mogen direct zonder priorzegel terugkeren naar hun Waalse dorpen.

Het wordt tijd dat we onze scenario's gaan uitwerken.

Ray

"Holland, met je koetjes en je weiden, jou mag ik zo gaarne lijden, jou vergeten, doe ik niet : ik hou van Holland, landje aan de Zuiderzee..."

Weest u niet bang, er volgt niet nog eens een video met muziek uit de tijd toen vaders pak rook naar motteballen.  Het doet er me wel aan denken, dat ik even naar Youtube moet voor Joseph Schmidt, de kleine joodse Nederlander die in een Duits concentratiekamp aan zijn einde kwam. (dit laatste klopt niet, Joseph Schmidt is gestorven in een Zwitsers gevangenenkamp, ingevolge de lichamelijke arbeid die hem opgelegd was ... God, wat heeft die oorlog overal ellende veroorzaakt, mensen als insecten afgemaakt)

Mochten de mensen van toen  even maar kunnen terugkomen naar wat er hier overblijft van hùn wereldje, dat ook ver van perfect was,  ze zouden vlug vragen om niet te moeten blijven, denk ik.  Ieder kiest voor de eigen miserie eerst.

Neem nu het geval dat we daarstraks aanhaalden van de moedige Germaine die zich verzette tegen haar beroving en met haar auto toevallig de overvaller steendood rijdt.  Germaine wordt vervolgd en Germaine zal boeten.  Daar twijfelt niemand aan.  Enkele dagen geleden deed zich iets anders voor in "Ik hou van Holland" : even copiëren uit die onovertroffen Else4 :

We zagen het bijna over het hoofd (met alle gevolgen  vandien) : op Linkeroever is natuurlijk ook de redactie gehuisvest van de Gazet van Allah, alias de Frut, de verzamelbak van de linkse ratjes.  Toen de progressieve  troepen uit Limburg o.l.v. van Oppergeneraal Stevaert  met naast zich de Fantastisch Populaire Flessentrekker Patrick-hou-me-vast-of-ik-ik-krijg-iets Janssens op de terreinen van het voorheen katholieke complex arriveerden was het boem ! liefde op het eerste gezicht.

Mits enkele kleine verbouwingen aan het origineel ziet Concentra er momenteel uit zoals onze fotograaf het op deze warme en mooie zomermorgen kiekte :  de gevel met frontaal  het beeld van de Allerhoogste, Luc Rademaekers.  Onze fotograaf werd beschoten door Lex Sukkelaar die momenteel een identiteitscrisis doormaakt.    "Volhouden, jongens, sukkels hebben nog nooit gewonnen". 

(de man rechts op de foto vooraan is de schutter)

Dames en heren, we reizen even naar de Antwerpse Linkeroever, een slaapgeborchte in de zachte schouderkom van de Schelde.

Wat eens "de nieuwe stad" moest worden, waar niemand minder dan le Corbusier de architecturale verantwoordelijkheid voor zou dragen, is al tientallen jaren een experimenteel oefenterrein voor ontwerpers van sociale woontorens, spaarzame alleenstaande huizen, of lekker bij mekaar aanleunende panden, de uitverkoren aanstaande klanten van de vrederechter. Hier verblijven zowat zestienduizend Antwerpenaars, illegalen, zwarten, Marokkanen, balkanisten in een poging waar niemand van hen om gevraagd heeft, vreedzaam  mekaars multiculturele streken te verdragen.  Een van de hoogste woontorens van de stad, die met zijn vijfentwinitig verdiepingen, draagt trots de bijnaam "Chicagoblok" en al wie wit ziet en Vlaams is, stemt daar ook voor het Blok.  "Waai wèite woareum, menier"  Soms wordt het huisvuil naar beneden geflikkerd door de vensters en ooit was het zelfs een baby die het helaas niet kan navertellen.

Linkeroever.  Men wilde hoog- en laagbouw mengen, zoals men ook de bevolkingslagen wilde mixen.  Ik heb ooit gedacht (o wee, dat is gevaarlijk ... denken) : de planalogen van de stad willen hier een experiment opzetten zoals dokter Mengelé in Naziland maar dan alleen met zachte dwang.  Met of zonder dwang het lukt nergens.

Toen de plannen van start gingen na WO II, de gronden opgespoten werden met uitgebaggerd Scheldezand en de straten aangelegd werden, kregen deze laatste  de namen van bekende Antwerpenaars en Vlamingen en daar zit wel een structuur achter, een idee.  Natuurlijk was het Lode Craeybeckx, onze grote socialistische en breeddenkende burgemeester die Brussel niet wou loslaten, die een man was van een grote cultuur en verfijning (ook al dronk hij een pint) die veel van zijn vroegere literaire en andere strijdmakkers vereerde met hen voor het leven te gedenken op die manier.  

De grote assen zijn gewijd aan de onvermijdelijke  Middelnederlandse letterkunde : Blancefloer, Esmoreit, Halewijn, en dan ontmoet je kris kras  Paul van Ostaijen, Willem Elsschot, Emile Verhaeren, Lode Zielens, August van Cauwelaert, (de Brugse tak die in de advocatuur zat en romans schreef)  Mac Leod, Prosper van Langendonck,August Vermeylen, Guiciardini (de Italiaan die in de 17de eeuw op bezoek in Antwerpen enkele aangename dingen vertelde over deze stad en daar zijn wij gevoelig aan en dankbaar voor), Charles de Coster, Julius Vuylsteke, Multatuli, Constantijn Huygens, Theofiel Gauthier,  en op een kluitje bij mekaar : de ontheemde ridders  of hertogen die wellicht nooit echt bestaan hebben, Jan van Brabant, Jan van Heellu, Lodewijk van Velthem en Aernout en Willem,  en al wie ik niet genoemd heb, die komen later nog aan de beurt.  Op elk naambord staat keurig onder de naam, beknopt wat de persoon deed en wanneer hij leefde.

Ik kan gerust beweren dat in de jaren '60, toen ik gemeenteraadslid was voor de VU in Antwerpen, de burgemeester een man was die kon rekenen op een gemeend  respect  van de oppositie en het was wederkerig.   Als fervent theater- en operabezoeker, ontmoette ik soms in een van onze schouwburgen Lode Craeybeckx die onverwacht een voorstelling kwam bijwonen en die er steeds op aandrong dat wij samen zouden zitten en dan fluisterde hij me met die lepe vossenoogjes van hem toe : "De stad is vanavond vertegenwoordigd door zijn twee beste gekozenen ..." Ook al was dat beslist niet het geval, ik glom van trots en bewonderde de behendigheid van de grote Craeybeckx.  Al wat na hem is gekomen, op uitzondering van Mathilde Schroyens, kwam nog niet aan de man zijn enkels.

Om te zwijgen over het niveau van de huidige kantjesloper.

Ziezo, we hebben weer enkele vrienden gemaakt.

Ray

Ali el Bejjati is dood.  Ali el Bejjati is op weg om een beroemde jonge dode man te worden.

Ik vertel u zijn verhaal : komt u rond mij zitten (niet té dicht) en het kan best ongezellig wezen.

Ali woonde in Amsterdam, zoals zijn naam laat vermoeden en behoorde aldaar tot het uitschot dat door de linksen als ze gezopen hebben en zichzelf vergeten "kutmarokkanen" wordt genoemd.  Rob Outkerk is verantwoordelijk voor deze onheuse woorden, Mijnheer Dewitte.

Op een avond twee jaar geleden zat Ali zich te vervelen met zijn vriendje Rachid en ze besloten wat in hun ogen een oud wijfje was te beroven van haar handtas. Zo gezegd, zo gedaan, wat vrij uitzonderlijk is bij Marokkanen, die meestal houden van veel palaveren en weinig doen.  Dit was echter een slechte actie want het vermeende oudje, sprong in haar auto en vervolgde Ali en Rachid die met een versleten brommertje wegsnelden.  Het oude slachtoffertje, stoorde zich niet aan de wegcode, noch snelheidsbeperkingen en ze ramde de twee diefjes tussen een boom en de eigen carrosserie en gaf nog een extra duwtje mee.  Al goed dat Germaine C. (geen achternamen in Nl, aub) niet met een Saab reed, want het was haar beslist niet gelukt : als een Saab ingezet wordt voor een achtervolging, rijdt hij vanzelf het kanaal in.

Germaine moest voor de rechter komen wegens doodslag maar in heel de Westerse wereld stond zij wekenlang op nummer één bij "Mijn favoriete Chauffeuse". Ze werd vrijgesproken en nu is er via een of andere softe Nederlandse beroepsprocedure toch terug een opening gevonden en kan Germaine alweer naar de rechtbank om zich te laten bolwassen en straffen : wie haalt het nu in zijn hoofd zich te verzetten tegen een hangjongere die je wil helpen met het dragen van je handtas ?

De rechtspraak is er niet voor diegenen die hier geboren en getogen zijn, neen, die moeten zwoegen en zwijgen, zich laten beroven en de landverraders van justitie zijn in Europa overal dezelfden : volksvijanden en collaborateurs van links.  Germaine, wij supporteren aan de rechterzijde.

Ray

Het is zover : vrijdag 27 juli 2007 -  bijna 12 uur en wij maken de uitslag bekend van de prijsvraag. 

De man naast Marikka Rökk is Johannes Heesters, een Nederlandse zanger, acteur, revue-artiest, filmacteur die zeer veel succes heeft gehad in de Lage Landen en in Duitsland.  De brave man was uitsluitend geïntresseerd in zijn eigen carrière en succes en begreep geen lor van politiek.  Hij werd door de nazi's voor hun propagandakar gespannen en dat vond hij best in orde.  Als de communisten het hem gevraagd hadden, was hij opgetreden in de Goelag archipel.  Johan Heesters was een sympathieke ijdeltuit, zoals velen uit de huidige showbies dat ook zijn.  Zij zingen van "Du und ich" maar lippen liefst "Ich, und ich und mich".   Na WO II denderde zijn carrière in mekaar maar met zijn spitsvondige charme (en de nodige publieke vernederingen) wist hij zich toch weer bescheiden te laten opmerken.  Ontdaan van zijn sterallures werd het publiek geconfronteerd met de beperkte mogelijkheden van een ouderwordend artiest.  Dit klinkt harder dan het bedoeld is, want Johan Heesters blijft een fenomeen tot op de dag van heden. Zonder zijn politieke misstappen zou hij best een Duitse Maurice Chevalier kunnen gebleven zijn.  Niet te veel talent, maar charme in overvloed.

Ik had niet verwacht dat er zo vlug juiste antwoorden zouden binnenlopen.  De eerste was Mevrouw Jeanine, dan kwam stotterend drie keer Bert  Weiss binnengestrompeld  die mij met zijn archivarische weetjes  ontmaskert, en de derde was Job, die ons ook volgt (zoals Bert )van bij de aanvang. Dus driemaal : Hip, hip, hip, hoera !

Over Johan Heesters hoor ik mijn grootmoeder  Madeleine en haar zusters Gabrielle en Elza luidruchtig onder mekaar kwetteren over de tijd  toen zij naar de Empire of de Hypodrome trokken als jonge vrouwen, die wat graag een doodzonde zouden bedreven hebben met de knappe zanger.  Hij werd geboren in Nederland  in 1903, is dus nu 104 jaar en treedt nog tussendoor op in kleine revues of laat zich zien en even horen op televisie in Duitsland waar hij woont met zijn tweede vrouw die 49 jaar jonger is.  Wiske is in 1985 overleden en zij waren tot het laatst gehuwd... (Bij Angeltjes worden wij niet alleen gevolgd door het Spionnencentrum en nog wat buitenlandse James Bonds maar nu ook door Vlaamse instellingen en het is oppassen geblazen vooral met die laatsten : zij dulden geen foutje in de naam of de zwarte lijst wordt bovengehaald. We houden er rekening mee tot volgende maal, dan is het weer putten uit het eigen kopje).

En aan de pezewevers die nu gaan blèren bij hun bazen dat wij oud-nazi's verheerlijken, toon ik vrolijk wapperend mijn middenvingertje.  "Doe hetzelfde, vriendjes, vingertje omhoog en dan in het eigen oogje stoppen en duwen, hard duwen tot het bolletje knakt,  in jullie geval kan dat geen kwaad, je bent al langer ziende blind en gespeend van caritas".

Voor de drie winnaars : een bis-nummertje vdoor Anna Netrebko, u kent haar nog ?  Maar haar lippen ?  Die kussen heiss.  Nou, Mijnheer Weiss ...

 

»Der Papst trägt immer weiß. Auch beim Fernsehen«

Wenn man schon die einmalige Gelegenheit hat, mit dem Privatsekretär von Benedikt XVI. zu sprechen, dann auch über ganz weltliche Dinge. Schließlich wohnt Georg Gänswein mit dem Papst in einer Art WG.

SZ-Magazin: Herr Prälat, wie geht es dem Papst?  
Georg Gänswein: Es geht ihm gut, er fühlt sich wohl, arbeitet viel und legt ein hohes Tempo vor.  
 
Benutzt er das Trimmrad, das ihm sein Leibarzt Buzzonetti verordnet hat?  
Das Trimmrad steht bei uns im Appartamento Privato.  
 
Was heißt das?  
Es steht brav zum Benutztwerden bereit.  
 
Als Kardinal wollte Joseph Ratzinger noch zurücktreten, er sei erschöpft. Mit der Wahl zum Papst ist etwas passiert, was er weder angestrebt noch gewollt hatte. Aber ich bin überzeugt davon, dass dann, als er sich nach und nach in den Willen Gottes hineingefügt hat, die Amtsgnade in Person und Wirken sichtbare Spuren hinterlassen hat und hinterlässt.  
 
Wie hatte er auf die Wahlentscheidung reagiert?  
Ich kam in dem Moment hinzu, als die Kardinäle in der Sixtinischen Kapelle, einer nach dem anderen, vor dem Papst knieten und ihm Treue und Gehorsam versprachen. Sein Gesicht war fast so weiß wie die neue weiße Soutane und der Pileolus auf dem Kopf. Er sah mächtig mitgenommen aus.  
 
Was ist Ihnen in dieser Stunde durch den Kopf gegangen?  
Es war wie ein Wirbelsturm, eine klare Gedankenfindung gänzlich unmöglich. Auch die Tage nachher war es eher tsunamiartig.  
 
Und wann wussten Sie, dass sich Ihr Leben grundlegend verändern wird? Es war so: Als ich nach den Kardinälen bei der Huldigung an der Reihe war, sagte ich: »Heiliger Vater, ich verspreche Ihnen meinen Gehorsam, meine Treue, meinen Einsatz in allem, was Sie von mir verlangen. Ich stehe Ihnen mit all meinen Kräften ohne Einschränkung zur Verfügung.«  
 
Die Antwort?  
Er blickte mich an, nickte mit dem Kopf und dankte.  
 
Hat sich Ihr Salär verändert?  
Ich verdiene nicht mehr und nicht weniger als vorher. Der einzige Unterschied ist, dass sich auf dem Lohnstreifen die Adresse geändert hat.  
 
Der Sohn des Schmieds aus einem 450-Seelen-Dorf im Schwarzwald, der nun neben dem Heiligen Vater im Helikopter reist und die Sorgen einer Weltkirche teilt – fragt man sich da: Warum ich? Was will Gott von mir?  
Genau diese Frage habe ich mir in der Tat gestellt – und nicht nur einmal. Es ist ja eine Aufgabe, die nicht planbar ist. Indem ich dem Heiligen Vater Treue und Gehorsam versprach, versuchte ich auf die Frage zu antworten. Darin sehe ich persönlich auch einen Fingerzeig Gottes, mich dieser Aufgabe ohne Vorbehalte zu stellen.  
 
Vermutlich sind Sie der erste Papstsekretär der Kirchengeschichte, der neben dem Pontifex auch selbst im Blickpunkt der Öffentlichkeit steht: People-Magazine schwärmen vom »Sunnyboy in der Soutane«. Sie seien, so die Schweizer Weltwoche, »unbestritten der schönste Mann im Talar, der je im Vatikan zu sehen war«. Donatella Versace hat Ihnen sogar eine eigene Mode-Linie gewidmet. Stört Sie Ihr Image als Frauenschwarm?  
Nicht dass ich rot geworden wäre, es hat mich eher etwas irritiert. Es tut nicht weh und es schmeichelte mir zunächst auch, und es ist doch keine Sünde. So frontal und direkt bin ich zuvor noch nie mit meiner Schale konfrontiert worden. Dann habe ich gemerkt, dass dies großteils Ausdruck von Sympathie ist: ein Bonus, kein Malus; damit kann ich gut umgehen. Allerdings möchte ich schon auch, dass man nicht bei meinem Äußeren stehen bleibt, sondern auch die Substanz unter der Schale zur Kenntnis nimmt.

 Von: PETER SEEWALD (INTERVIEW); JOACHIM BALDAUF (FOTOS)

Op 1 augustus vieren de Zwitsers met hun 4 nationale talen in hun 26 kantons, die samen bijna anderhalve maal zo groot zijn als het land B, hun nationale Feest.

In tegenstelling tot het beeld dat wij hebben over dit mooie bergland, waar alles peis en vree zou zijn, en waar boer Klaus heel de zomer op zijn Alpenweide jodelend met zijn beige-bruine immer schone koeien doorbrengt, terwijl boerin Hapklare Brok zwetend en lachend melk stremt en boter karnt, de Italiaanse knecht Pietro op zijn grijpgrage vingertjes tikkend, klopt dit beeld al lang niet meer met de werkelijkheid.

Net als het  sprookje van het halsstarrige bankgeheim niet meer van deze tijd   is, is  Zwitserland al lang een rampenland waar vreemdelingen precies als in de rest van Europa nederdalen en niet buiten te krijgen zijn.  De Zwitsers zijn begonnen met steenrijke Arabieren aan te trekken en toen die bleven en ook minder gefortuneerden in hun kielzog meevoerden, was de dam doorbroken.  Momenteel bestaat een grote instroom  vreemdelingen uit de Balkanlanden. 

Op 1 augustus zal de grootste partij, de SVP (UDC in het Frans) in een massale actie proberen elke burger persoonlijk te bereiken om  voor een referendumvraag steun te vragen.  Namelijk : laat elke veroordeelde vreemdeling het land verlaten !  Vorige week gaven wij hier de cijfers : 70% van de gevangenisbevolking bestaat uit vreemden.  De naturalisaties zijn een stuk lager  dan hier en dat verklaart het hoge percentage gevangen vreemdelingen.

Er zal weer een gehuil opgaan bij de traditionele partijen van links en de dromers van centrum die mee op sleeptouw genomen worden tegen deze actie.  U begrijpt voor wie wij supporteren.  Voor de échte Zwitsers van het Witte Kruis op Rode achtergrond !  Hun actie is ook de onze. En op 1 augustus een lat Toblerone verorberen of Milka.

Ray