Wenst u een link te leggen naar een specifiek artikeltje? Dat kan. Klik op het groene > naast de titel. Dan verschijnt het desbetreffende artikel bovenaan. In de adresbalk van uw zoekmachine vindt u dan het URL-adres.
Eerste keer op ons blogje? Graag eerst dit lezen, waarvoor dank.
15-02-2007
Dubbele nationaliteit, dubbelhartigheid troef.
Al wat dubbel is, heb ik steeds verdacht gevonden, behalve dubbele wedde. Dubbele omvang ? Vraag het aan Geert Lambert, die is daar niet voor. Dubbelzinnige opmerking ? Niet uit mijn mond. Dubbelklikken met de muis ? Hebt u de muis al eens bekeken ?
Kom, het is duidelijk, dubbel trekt op niets. En dat ondervindt men nu ook in Holland met al de dubbele nationaliteiten die daar rondhossen, rondhangen, rondslingeren en op basis van hun exotisch klinkende namen tot in het parlement doordringen. Geen probleem, zeggen de tolerante wereldburgers bij uitstek : wij discrimineren noch biseksuelen, noch binationalisten, iedereen is welkom om dit land mede te besturen . Dàt is nog eens een toffe mentaliteit : geen werk ? Te weinig vergoeding ? Bestuur het land !
Enigszins vervelend wordt het echter als die trafikanten in dubbel patriotisme in de regering terechtkomen, zoals nu het geval is met een Nederlandse Marokkaan en een Nederlands-Turkse mevrouw. Hun louyauteit ligt bij Holland zegt "men", want dat zweren ze. Ho ! Ze zweren het, nu dan zal het wel waar zijn, ik heb nog nooit gehoord van een Turk of een Marokkaan die liegt. U toch ook niet ?
De Turkse spuit een heel bus Deo Fa onder de oksels als de Armeense genocide ter sprake komt. Trouw aan Oranje ? Als ze een appelsien eet, ja.
Wat zullen die beide mensen doen wanneer ze binnen hun functie in aanraking komen met vertegenwoordigers uit het land waarvan zij ook de nationaliteit bezitten ? Hoe denk je, dat een Turkse delegatie zich opstelt tegen een Nederlandse groep die geleid wordt door een Turkse madam ?
Met dit soort toestanden zal gans Europa meer en meer geconfronteerd worden. De lakse verantwoordelijkheid van de traditionele politieke partijen is groot en hun gebrek aan moed is om te wenen. Stuur die handelaars in landverraad naar de enige plaats waar zij thuishoren : de woestijn, want alles wat van daar komt, vinden ze heerlijk. Kunnen ze dubbelneuken : kamelen en geiten.
Ray
Biodiesel, een zoveelste communautair geschil
Olie is een natuurproduct dat langzamerhand uitgeput geraakt. Schrandere geesten, in mijn ogen toch, ontwikkelden procedés om biodiesel te vervaardigen uit planten of resten. Maïs bijvoorbeeld is prima, ware het niet dat de biodiesel-producenten massaal de maïs gaan opkopen inde VS, zodat de prijs omhoog schiet. Bovendien zal het nooit een volwaardig vervangmiddel zijn voor de natuurlijke olie, omdat de vraag veel hoger is dan het aanbod.
Tot mijn verrassing las ik in een beleggingsblad dat men in België heel actief is met de productie van biodiesel. Prima, zeg je dan, heb ik toch reden om enigszins trots te zijn op het Apenland. Maar wat blijkt ? Ik ga nu over tot het copiëren van wat Beursbox vertelt :
"Het zit zo, dat als Vlaanderen een x aantal liters levert, dan mag Wallonië dat ook. Daarbij is ook een productieplafond afgesproken. Probleem is nu dus weer dat Vlaanderen de liters wel wil en kan leveren, maar Wallonië die hoeveelheid niet kan produceren en daarom dus nu een halt toeroept aan ontwikkelingen in Vlaanderen. Vlaanderen kan dus wel meer, maar mag niet omdat Wallonië achterblijft...Wallonië zou kunnen kiezen voor meer stimulans in de eigen streek, maar ziet zoals het er nu naar uitziet meer heil in het frustereren van de economie van Vlaanderen. Vlaanderen mag dus niet het quotum van Wallonië gebruiken maar moet toezien dat het ongebruikt verloren gaat"
Variaties op een bekend thema, noemt men zoiets.
Ray.
Kamervragen over de Islam in Nederland
Eigen commentaar hoeft er niet bij, zeker ?
Vragen van de leden Fritsma en Wilders (PVV) aan de Ministers van Justitie en Integratie, Jeugbescherming, Preventie en Reclassering, inzake de invloed van radicale moslimpredikers en inzake uitspraken van een PvdA- raadslid over stenigingen.
1.)
Heeft u kennis genomen van het artikel Zieltjes winnen voor de ware islam*?
2.)
Hoe beoordeelt u het dat tientallen radicaal- islamitische jongerenpredikers stad en land afreizen om jongeren (vaak met een Marokkaanse achtergrond) op te hitsen met anti- westerse vuilspuierij?
3.)
Vindt u het bevorderlijk voor de integratie, voor onze veiligheid en voor het behoud van de Nederlandse identiteit dat vele jongeren worden vergiftigd met de opvattingen van deze predikers, die pleiten voor het stichten van een islamitische staat -inclusief de invoering van de sharia- en de Nederlandse samenleving (dus) de rug toe willen keren?
4.)
Deelt u de mening dat terrorismebestrijding bemoeilijkt wordt nu vele jongeren kennelijk een opleiding krijgen op grond waarvan ze gemakkelijk in de voetsporen kunnen treden van een crimineel als Mohammed Bouyeri?
5.)
Bent u bereid om onze samenleving tegen de bedoelde jongerpredikers te beschermen door deze lieden hard aan te pakken, waarbij intrekking van hun verblijfsvergunning, of van hun Nederlanderschap voorop staat?
6.)
Bent u voorts bereid om ook de moskeeen die deze lieden toelaten, of toe hebben gelaten, hard aan te pakken door over te gaan tot sluiting van deze vijandige organisaties?
7.)
Bent u in het verlengde van vraag 5 en 6- bereid om het strafrecht te wijzigen nu dit kennelijk (ook volgens een mededeling van de minister van Binnenlandse Zaken) tekort schiet om het probleem effectief aan te pakken?
8.)
Deelt u tenslotte de mening dat het onaanvaardbaar is dat ook een volksvertegenwoordiger in Nederland (Najia Siamarim, PvdA- gemeenteraadslid te IJsselstein) gevaarlijk islamitisch gedachtengoed uitdraagt door in de media het barbaarse gebruik van steniging te verdedigen**?
* Dagblad De Limburger, vrijdag 9 februari 2007
** Dagblad De Pers, 2 februari 2007
Ideologische Herpositionering
Als Mijnheer Erik tijdens onze dagelijkse video-conferenties begint te zagen over de noodzakelijke neutraliteit en objectiviteit van de media, zoals deontologisch omschreven in "De Grote Sprong Voorwaarts en de Diepe Val van de Keldertrap" van wijlen Mao Ze Dong, is het tijd om een sigaretje op te steken of dromerig een blik te werpen op de korte beentjes van de Thaïse tweeling Kim en Kom die Mijnhee Elik uit Bangkok heeft meegebracht. Die beentjes zijn zo kort, dat hun achterwerkjes bijna over de grond slepen maar Mijnhee Elik klaagt niet, dit is volgens hem de multiculturele droom in het dubbel en in het saffraans.
Waar het om gaat is dat wij ons met het oog op de naderende verkiezingen, wat kieser moeten opstellen met onze artikelen en onnozele grappen. Ingevolge deze nieuwe politiek werd een schrijven gericht aan de Heer Voorzitter van alle Vlaamse partijen behalve één, den Baard te Palermo met de melding dat sossen, tjeven, liberalen met aanhangwagens en maitresses niet meer op ons moeten rekenen voor reclame, valse berichten, tendentieuze mededelingen, verdraaiingen van de werkelijkheid, enfin daar waar wij gedurende de eerste dag van ons bestaan berucht om waren , het spijt ons : het is gedaan, het is over ! (Tenzij er flink met zwarte centen geschoven wordt natuurlijk.)
Als u hunkert naar gekleurde info heeft u de volledige waaier van de Vlaamse kranten, weekbladen, magazines, radio en televisiezenders tot uw eenzijdige beschikking. Hier bij ons en in opdracht van Mijnhee Elik : de waarheid, niets dan de waarheid, zoals hij die elke nacht leest in de schuine donkere ogen van Kim en Kom. Ik vraag mij af hoe lang zo'n toeristenvisum loopt ?
Namens de voltallige Ledactie Mijnhee Lay
Horen, zien en zwijgen.
Het VB wordt jaren uitgespuwd, beledigd, afgegrendeld, uitgestoten, men vertelt de grofste leugens over die partij, er worden haatscenario's opgezet in gemeenschappelijk overleg met al wie naam en macht bezit in dit Apenland ... en als het Belang van Vlaanderen naar buitenkomt met een affiche met de 3 Apen der Wijsheid, dan reageert heel de Dierentuin alsof het oppeuzelen van bezoekers uit Olmen een misdrijf zou zijn tegen de mensheid.
Neem nu Herman van Rompuy, een slimme man die uit zijn collegejaren heeft overgehouden, dat lachen een orgasme veroorzaakt en daardoor streng te mijden is. Trouwens met het ouder worden, is Herman aardig op weg om fysionomisch op te schuiven in de richting van de orang-oetang : breed plat voorhoofd, lange armen, verbaasde blik, het is er allemaal.Hij zal nooit het origineel evenaren maar Darwin zou best tevreden zijn. Toen hij meedeed aan "Slimste Mens" had ik er niet van opgekeken als hij een ongepelde kokosnoot binnen de minuut zou ontschild hebben met zijn blote knuisten om ze vervolgens te tonen aan het publiek en met zijn vrije rechterhand de ogen te bedekken en door zijn vingertjes te gluren. Om maar te zeggen, dat uitgerekend deze oude jongen blij zou mogen zijn vergeleken te worden met een wijze oude aap.
Als die van de overkant hadden gezegd : "Ho, wat een mooie campagne, hebben die toffe, sympathieke Separatisten ontworpen... Proficiat, Fascisten !" dan hadden ze op het Madouplein moeten nadenken. Door nu te staan jengelen :" Mama, de Frank zegt dat ik op een aap lijk" weet de Frank en zijn groep dat het in orde is.
Alhoewel het blijft oppassen geblazen : Frank, Gerolf, Filip, zijn jullie dit keer zeker dat er geen kweddelen zullen ontstaan met de auteursrechten ? Waalse, gesyndiceerde apen ?
Ray
Vlaams Belang naar de rechtbank wegens vervalste foto!
Het is weer hommeles met de foto die het Vlaams Belang gebruikt voor haar pre-electorale campagne. Wij van Angeltjes hebben de originele foto op de kop kunnen tikken, genomen tijdens een gezellig feestje onder de poco-vrienden in hotel "Vive la Belgique". De heer Vanderkelen noemt de vervalsing van de foto ontoelaatbaar, zoiets is "not done" durft hij met een uitgestreken smoel zeggen. Zowel de socialisten van Dehaene, de roodblauwen van Guynokkio als de marxisten van den baard gaan gezamelijk naar de rechtbank om deze campagne, die hen letterlijk in hun blootje zet, te verbieden.
Hier in primeur de originele foto:
14-02-2007
Herinneringen aan oorlog, bezetting, bevrijding - deel 3
Voor de doorsnee burger die tijdens de oorlog vaak een afwachtende houding had aangenomen, betekende de bevrijding echt een verlossing. Diegenen die zich om welke reden dan ook op het pad van de collaboratie begeven hadden, werden genadeloos opgejaagd, opgesloten en buitensporig veroordeeld.De weerstandersgroeperingen kenden een massale aangroei en de Antwerpse dierentuin, die in de oorlog geen dieren meer herbergde wegens voedselgebrek, werd gretig gevuld met collaborateurs, echten en vermeenden.Nogal wat burenruzies dacht men op deze manier te kunnen beslechten. De gevangenen kon men gratis komen bekijken en er werden postkaarten rondgestuurd naar familie en vrienden met hun afbeeldingen achter de tralies.
Boven mijn tante Tia in de Klappeistraat schuin over de acteur Charles Janssens woonde ene mijnheer Hoffmann, een Duitser die in de jaren twintig getrouwd was met een Vlaamse vrouw en die bij een van de Antwerpse agentschappen van een Duitse rederij als bediende werkte.De man had zich tijdens de oorlog geweerd om nergens op te vallen, hij durfde nauwelijks met onbekende Vlamingenpraten om niet versleten te worden voor een Duitser in burgerkleren, en hij vermeed nog meer het contact met zijn vroegere landgenoten, want hij had een grondige hekel aan de nazis.Enkele dagen na de bevrijding stond ook hij in het leeuwenkot In de familie werd gefluisterd dat het een schande was, maar niemand verroerde een vin.
Het heeft vele maanden geduurd eer de Duitsers verdreven waren uit het gebied van de Scheldemonding en de haven terug kon functioneren maar toen begon een nieuwe ellende : de vliegende bommen met hun akelige geluid, hun zoekend stilhangen in de lucht en hun dodelijke duikvlucht.De eerste V-1 stortte neer in de Schilderstraat vlakbij het Museum voor Schone Kunsten, niet zo ver van de Sanderusstraat waar wij woonden.Van toen af was het gedaan met de wandelingen met het gezinnetje.Ik werd de trein opgezet en verbleef zes maanden bij familie in Evergem bij Gent.Heerlijke mensen !Toen ik terugkeerde en de V-1 en V-2 nachtmerrie achter de rug was, kende ik geen Antwerps meer volgens de overlevering.Dat is inmiddels in orde gekomen.
Er zijn 5960 inslagen geweest van de geleide raketten van Werner von Braun op Antwerpen en een vierduizend mensen zijn gedood, zevenduizend verwond of invalide geworden, kortom de waanzin van de oorlog heeft met zijn tentakels gewriemeld tot in de schoot van vele families.Ik wil nog een voorval in herinnering brengen dat ik enkel ken via lectuur en niet uit eigen koker haal, want ik was een blij kind op de buiten tijdens die dramatische periode.
Deschrijver (en journalist van Volksgazet) Lode Zielens,die vooral bekendheid genoot met zijn toenmalige succesroman Moeder, waarom leven wij ?, vond de dood bij een inslag van een V-bom toen hij op reportage was.Het nieuws verspreidde zich onder de inwoners als een lopend vuurtje.Ontzetting, verdriet en rouw sloegen de geterroriseerde bevolking murw, de velen die zelf of in hun familie- of kennissenkring getroffen waren maar ook wie totdan toe gespaard was gebleven, voelde de dood van een van haar bekende zonen als een afschuwelijke slag van het noodlot aan. De Duitsers werden nog feller gehaat dan tijdens de bezetting.
De Amerikanen hadden Generaal Armstrong aangesteld om een einde proberen te maken aan de moordende raketaanvallen op Antwerpen en zijn haven vanuit Peenemünde tegen de Deense grens. Effectief had het neerschieten van de moordende raketten weinig resultaat in den beginnen maar Armstrong (die in Antwerpen door de oude Sinjoren nog steeds op de handen wordt gedragen) maakte sluw gebruik van een andere tactiek : de vijand afsnijden van informatie over de inslagen.Geen enkele krant publiceerde een letter over de vernielingen, de slachtoffers, de angst en de woede. Zo ook, werd over de dood van Lode Zielens met geen woord gerept. Tienduizenden Antwerpenaars waren aanwezig langsheen de rouwstoet van de populaire schrijver waarover de volgende dag geen letter te lezen viel in de kranten.
Ray
Gluurders in de Kamer betrapt !
Villa Politica zou eigenlijk net zo goed "Het Roddeluurtje van Tante Linda" kunnen heten. Ook als het een afschuwelijke naam zou hebben, zoals "Krabben aan Bracké", om maar iets te zeggen, ik zou kijken de donderdagnamiddag. Rechtstreeks uit de Kamer van Volksvertegenwoordigers, het Vragenuurtje.
Ongeoefende, onervaren, a-politieke kijkers vermoeden wellicht achter dat vragenuurtje-in-de-kamer een salonfähig gebeuren over woonproblemen, mooie interieurs, bevallig voorgesteld door Pascale Naessens met een obligate fluit champagne in de hand maar het gaat over een poging de democratie dichter bij de domme burger te brengen. Voor de ingewijden : smullen van en lachen met de democratie.
Ik zit vanuit mijn kamer via het scherm binnen te kijken bij de wondere verkozenen des volks in hùn Kamer. Als een volbloed conciërge uit een Franse film van de jaren '60 begluur ik het spektakel dat zij brengen, een bizarre vertoning met gespeelde verontwaardiging, veel mekaar-uitlach-momenten en doen alsof. Er wordt een soort Javaans schimmenspel opgevoerd begeleid door het eentonige lawaai van een gammel gamelan-orkest
Een leuk hoogtepunt breekt telkens aan als Annemans de premier de gordijnen in jaagt, wat elke keer prijs is, want Guynokkio is van nature kort aangebonden, verbolgen, verontwaardigd, pisnijdig en de fractiebaas van het Belang van Vlaanderen speelt lichtjes smerig maar handig in op die karakteriële tekortkomingen. Wij thuis volgen ademloos en het is zoals met alle soaps : je kent de voorspelbare momenten, je voelt ze aankomen en toch moet je er om lachen zoals in "Allo, allo" als het meisje van de weerstand voor de elfendertigste keer zegt "I am not going to say this twice"... In de Kamer is het van hetzelfde. Terwijl Guynokkio breedvoerig staat te gesticuleren, zie ik de hand van Gerolf de hoogte ingaan en met de rechterwijsvinger tekent hij een lange Pinokkiogaffel in de lucht, met zijn vrije hand wijzend naar de eerste minister... "Hij doet het weer" brul ik schaterend en bezorgd komt mijn vrouw toegelopen met de bloeddrukmeter. De kleine Cro-Magnonbaardman produceert sussende geluidjes, Guynokkio blaast zich op tot de gigantische Hulk en Annemans lacht zich te pletter. De democratie in haar pure naaktheid van hùn Kamer recht de mijne binnen.
Door de wonderen van de techniek die het Seniorennet ons, de bloghouders, ter beschikking stelt, kunnen wij ongeveer nagaan (en reageer nu niet schichtig, lieve mensen) wie bij ons op bezoek komt. Niet op het moment zelf maar met enige vertraging. En terwijl wij zitten te genieten van de indiscrete inkijk ons gegund in de Kamer der plezante Mannen en Vrouwen van het Volk, zitten een aantal onder hen onze blog te lezen, ja die van Angeltjes. Betrapt !
We weten niet wie dat zijn en ook niet of het tijdens de openbare zittingen is, tenzij ze een woordje in de reactiemodules zouden schrijven. Voor ons alleszins een aangenaam genoegen. Misschien is het Frieda van Themsche, die ik in september in Antwerpen moed heb ingesproken met haar persoonlijke drama (toen er van Angeltjes nog geen sprake was), of is het Filip, de Man die bij mij heel hoog scoort, of Bart Laeremans die het braakmiddel Emmerechts betrapte op affichescheuren ? Of Bert Schoofs, die vindt dat de multikul in Limburg niet geslaagd is, of de persoonlijke Fruitkoningin van Mijnheer Erik, Marleen Govaerts uit Sint Truiden en de immer populaire en consequente Sandra Coolen uit het dennenrijke Kasterlee ? Ik kan ze niet allemaal noemen, want achttien namen onthouden, is moeilijker dan een winnend lottoformulier invullen en ophalen.
Ik kijk alleszins liever donderdag naar de Kamershow dan woensdag naar het Vlaams Parlement, want daar hebben wij géén lezers. Pfft ...
Ray
De Stad (vrij naar Wim Sonneveld)
Thuis heb ik nog een ansichtkaart
Waarop een kerk met haan en staart
Er is zoveel wat ik nog ken
Een slagerij, het leuk zwijntje
Een kroeg, een pint of een wijntje
Vrijheid waar ik geboren ben
Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets
Toen mocht ik nog met haar op de fiets
Dat waren nogal eens tijden
De stad, ik weet nog hoe het was
Samen met mijn lief in de klas
Mochten we elkaar verblijden
Refr.:
En om de zovele meter
Zag ik zin hun lang slaapkleed staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dat het ooit zover zou gaan
Wat leefden we gelukkig toen
Hadden we nog al onze poen
Aten we lekker varkensgebraad
Maar blijkbaar leefden we verkeerd
De stad is geïslamitiseerd
Ze doen ons zeker toch geen kwaad?
Want ziet, hoe rijk het leven is
Ze gaan nooit niet meer naar de mis
Wel deminarettentoren
Lekker hallalvlees op het bord
Moeder de vrouw in haar schort
In haar boerka toe geschoren
Refr.
Hangende jongeren op straat
Zeker de klemtoon zonder haat
Hoeveel keren is het ook weer
Horen we t gelul uit hun toor n
Verdraagzaamheid moet u horen
In mijn hoofd groeit een grote zweer
k heb nog politiekers gekend
Omwille van de smeer verwend
Ik zag ze om postjes springen
De stad van toen, het is voorbij
Dit is al wat er bleef voor mij
Een ansicht en herinneringen
Refr.
Monarchie gered dankzij een heet luchtkanon en een hakselaar
Er wordt opgelucht adem gehaald in koninklijke en aanverwante kringen. Het marineproces te Hasselt, met als getuige Prins Woef is afgehandeld, de dossiers worden per lichte vrachtwagen afgevoerd en verdwijnen hopelijk voor eeuwig en altijd in de kelders, beheerd door Procureur Rubes en aanhang.
Toen de eerste berichten in de pers verschenen, ging het bij mijn weten over enkele miljoenen euro's die verduisterd waren ten nadele van de marine en daarnaast over enkele honderdduizenden voor uitgevoerde werken en materialen aan de villa van de prins. Zover het te volgen is, hebben die twee knappe blondines die in de Limburgse hoofdstad het zwaard van justitia hanteren het financiële luik opgelost met verbeurdverklaringen van geldsommen en aandelen die de beklaagden in hun bezit hadden : enkele honderdduizenden euro's en verder een heet luchtkanon, een grassnijder en een hakselaar. Voilà, het is geregeld, zie.
Albert II, schalks Bert Bibber genoemd, moet niet bijspringen voor zijn armtierige toekomstige erfgenaam, Laurent, zoals hij nochtans met veel melo aangekondigd had tijdens zijn kersttoespraak. "Wie iets ontvreemdt moet het terugbetalen ongeacht rang of stand" dreunde onze majesteit af van zijn spiekbriefje.
De monarchie is gered dankzij een heet luchtkanon en een hakselaar. Iemand zin in een woordspeling ?
Ray
Een bruidje in de morgen te Schaarbeek
In Schaarbeek is een meisje van dertien getrouwd, nadat ze een valse aangifte had gedaan in verband met verloren identiteitspapieren.
Al goed dat Van Bellingen in Sint Niklaas woont, anders zou hij als ambtenaar van Burgerlijke Stand weer eens de kop van Jut zijn. Ook Laurette is de dans ontsprongen, want zij was bijna burgemeester in Schaarbeek toen ze politiek werd gewipt door Durant van Ecolo.
Langs alle kanten en voor vele betrokkenen en betrokkenen-van-verre : wat een gelukkig toeval voor iedereen daar in Schaarbeek. N'est-ce-pas ?
En het jeugdige bruidje ? Waarom wachten tot in de hemel als hier jonge maagden te vinden zijn met wat liegen en bedriegen ? Diet ies ier bijnaa so choed als een paradijs oep aarde, man !
Ray
13-02-2007
Valentijn wordt overal gevierd !
Herinneringen aan oorlog, bezetting, bevrijding - deel 2
De betere tijden braken aan toen langs de Mechelsesteenweg aan de Harmonie, begin september 1944 langzaam een tank, met gewapende Canadezen te voet er naast, de stad binnenreed, onmiddellijk verwelkomd door duizenden juichende mensen die plots allemaal onvervalste Belgen waren. Hoe ze hadden vernomen dat een klein peloton bevrijders via Boom, Antwerpen hadden weten te bereiken zonder noemenswaardige tegenstand is een van die onverklaarbare mond-aan-mond nieuwsverspreidingen. De soldaten lachten maar ze zagen er zeer vies en moe uit. Ze droegen platte helmen wat wij nog nooit gezien hadden. Een ietsje verder aan de Nationale Bank zag het zwart van het volk - een soort open jeep met Duitsers scheerde de Leopoldstraat in vanuit de Kiliaanstraat en er werd geschoten over de hoofden van de mensen heen. Wij wandelden verder. Tot op de Meir samen met een stoet enthousiaste nieuwsgierigen, iedereen sprak met iedereen en leek overmoedig en dolblij. Aan de Meirbrug stonden in de zijstraten opnieuw vele mensen, terwijl het midden van dat kruispunt leeg bleef , er werd geschoten maar toch verdween de massa niet, men bukte zich wat
De bevrijding : wij, ons kleine gezin bestaande uit drie mensen, gingen vaak wandelen in die periode. Wij woonden in de Sanderusstraat en trokken de stad door. Ik had de indruk dat mijn ouders het spannend vonden, na die lange jaren van bezetting, vrij te kunnen gaan en staan waar zij wilden, ook al dreigde er gevaar en was het ver van ontspannend om geconfronteerd te worden met de uitwassen van een brutale repressie. Aan het pleintje van de Lange Leemstraat stond een massa volk te joelen : meubelen werden door de ramen van de eerste verdieping gegooid en mannen met lichte overjassen en revolvers hielden de massa op afstand. Een man met snor (die details toch ...) werd buitengeleid en uit het raam zwaaide iemand luid schreeuwend met een gouden kader waarin het portret van Hitler. Uit het roepende volk kwam een man naar voren die de opgeleide gevangene een vuistslag op zijn neus toediende : het bloed spoot er uit. Wij zijn doorgewandeld. Later vertelde mijn vader me dat die man zijn tandarts was.
Wij hadden een Amerikaanse soldaat in de familie opgenomen, zoals dat gevraagd was door de stedelijke overheid, want er was weinig kazerneruimte voor al die Canadese en Amerikaansebevrijders en men wilde die jongens een beetje thuisgevoel bezorgen. De meesten lagen aan de overzijde van de Schelde op Sint Anneke in het kamp Tophat waar de zwarte handel weelderig bloeide.Voorheen hadden de Duitsers hier hun kampement, nu waren het de Amerikanen. Op de belangrijke kruispunten in het centrum stonden wel eens legervrachtwagens die allerlei lekkers uitdeelden, soms was dat ruilhandel in natura maar als kind besefte je dat niet en ik vergaapte me wel aan mijn eerste echte zwarte (inmiddels ben ik dat gewoon in Antwerpen).
In het zogenaamde Bos van Linkeroever nabij Blokkersdijk stuit je soms nog op betonnen restanten uit die periode. Precies zoals er in het Stadspark en in Park den Brandt tot op vandaag bunkers staan die door de Duitsers opgericht werden en die nauwelijks te vernietigen zijn. Onze soldaat heette Victor, een voorbestemde naam. Ik moest hem niet en verstond hem niet en hij deed veel te flauw tegen mijn moeder. Maar soms bracht hij wel chocolade of appelsienen mee. Op een middag luisterde ma naar "het gesproken dagblad" en ze begon te wenen, wat geen gewoonte bij haar was. Later toen ik volwassen was, vertelde ze me, dat men toen de fusillering van August Borms had omgeroepen. Zij was absoluut niet geïntresseerd in politiek en zeker niet in het collaboratiegedeelte maar die man verdiende het niet, dat wist zij ...zoals velen.
Morgen slot
Ray
Streek van Verhondstadt?
Belgische politiek: wie is schuldig?
Mohammed en de blonde chou
Terwijl Beatrix een nieuwe hoofdschotel aan het passen is voor de staatsiefoto rent Balkenende als oude jeune premier een ploeg politici bijeen onder wie de eerste Mohammedaanse minister der Lage Landen. Zal mijnheer de moslim zijn Koningin een handdruk geven of niet, is zij onrein en kàn dat allemaal ? Ik stel voor dat Hare Majesteit hem een kopstoot verkoopt als hij geen handje geeft, dan is het ineens duidelijk dat we op de goede weg zijn met de inschuiving in mekaars cultuur. Boenk !
De Partij voor de Vrijheid (PVV) van Geert Wilders heeft zich inmiddels behoorlijk gepositioneerd in de Kamer en valt op door pertinente vraagstellingen en opmerkingen. De negen kamerleden zijn verre van schuchtere neofieten die de kat uit de boom kijken. We zijn verkozen, we hebben een programma, we zwijgen niet : politiek Nederland zit een beetje versuft toe te kijken op dit spektakel en weet zich geen houding met het doorbreken van de omzwachtelde poco-dialogen van voorheen.
Wilders is die geblondeerde chou die uit de VVD (de tegenhanger van de VLD) gestapt is, omwille van hun permissieve houding ten aanzien van de vreemdelingenpolitiek. Hij is al ettelijke malen met de dood bedreigd door de verdraagzame moslims, want als wij ins ons eigen land iets beweren dat die bebaarde venten in soepjurken niet aanstaat, wordt er sofort met het mes gezwaaid, doodsbedreigingen geuit, veroordelingen uitgesproken, enfin het zootje ontpopt zich als compleet ongeschikt om te verblijven in een Westerse, democratische cultuur. Westers. Democratisch. Cultuur. Net drie begrippen waar de soepjurkdragers geen benul van hebben.
De PVV zal niet deelnemen aan de Provinciale Staten verkiezingen van over enige maanden, omdat er niet voldoende kandidaten met ervaring kunnen geselecteerd worden. Wilders bewijst hiermee een goed strateeg te zijn : de Nederlandse provincieraden omvatten weinig spectaculaire bevoegdheden waar een jonge anti-islampartij zich kan profileren, dus afblijven zegt de constant door lijfwachten omringde chou. De zwaar verliezende liberalen halen opgelucht adem, want de afwezigheid van de PVV zal hen enkele zetels meer opleveren. Tegelijk versoepelt Wilders de verhouding met zijn vroegere partijgenoten. Handige jongen.
Het moet duidelijk zijn dat wij in de EU er alle belang bij hebben om samenwerking na te streven over de grenzen heen met eenieder die zich afzet tegen de oprukkende islam. Zoals de PVV duidelijk zegt : "Scheur de helft uit die koran, luister niet naar de imam en je bent welkom. Een geïntegreerde moslim is geen millimeter minder waard dan u en ik" .
Ray
"Eensklaps trilt zijn bronzen stemme door de stede ..."
Gentse vrienden, ken ik mijn klassiekers ?
Gisteravond op het VTM nieuws hoorde ik de procureur van Gent loeien, dat het moet gedaan zijn met de volksjury's bij assisenzaken.
Die volksjury had juist een stomme uitspraak gedaan en de procureur is razend, het scheelde geen haar of hij had het over "stomme kluute" die niets van juridische poespas of hoogstandjes en spitsvondigheden kennen maar die wel gedurende dagen in het Paleis van Vrouwe Justitia komen lunchen en met gewichtige koppen de hoofdrol opeisen op de Bühne die alleen maar geschikt is voor gediplomeerde en politiek benoemde komedianten die zich verkleden gelijk die van de opera, een huizenblok verder. Persrechter Roland Tack zat met zijn slim muizensmoeltje op de achtergrond van het decor ijverig te knikken, dat hij het ook een beetje vond. Tot morgen, want dan komt Rolandje het tegengestelde uitleggen. Hij is een soepel persrechtertje.
Heel het gedoe deed mij denken aan het geroep de vorige dag van het Gentse gemeenteraadslid, Guynokkio tijdens zijn Open-de-deur-congres : die wil ook alles wat niet volgens zijn goesting verloopt afschaffen en breekpunten bouwen. Misschien kunnen die twee roepers samen op het Belfort kruipen en van daaraf aan de bevolking en die van Gent uitleggen wat er moet gebeuren.
Wel uitkijken, als Klokke Roeland begint te kleppen, is het opstand.
Ray
Laag, lager, laagst, oeps ... verzopen !
Laten we wat aan mekaar breien op deze grijze dinsdagochtend. De taalachterstand bij de opdoemende generaties en de aanwerving van personeel in openbare dienst.
In het basisonderwijs (maar dan écht basis : vlak, plat en zo laag dat er niets onder kan) was in 2001 60% van de leerlingetjes thuis niet-Nederlandstalig. In 2005 liep dat op tot 65% en over enkele jaren schuift heel die zwik door naar het middelbaar. Zoef-zoef is vijftien, kanne ni leesze, kanne ni spreeke, kenne niks.
Mijn kleinzoon die in Antwerpen school loopt, verbaast mij regelmatig met zijn mededelingen : "Bompa, ik kan weer iets nieuws in het Arabisch zeggen ..." Dat is geen grap en bompa lacht groen, want je ziet onder je ogen het drama zich ontwikkelen en je bent machteloos. Het is niet met halalvoedsel te verstrekken dat je de situatie zal veranderen. Hoe dom, zwak en onkundig moet je zijn om in dergelijke maatregelen te geloven, terwijl je aan de essentie van het onderwijsprobleem niet durft te raken, uit angst als "een onvriendelijke poco" te worden versleten ? Ik ben een oudleerling van het stedelijk onderwijs en ik ben beschaamd voor wat de socialisten er van gemaakt hebben in de loop der jaren : een onverantwoorde, peperdure, door partijpolitiek verrotte knoeiboel die onze kinderen weinig bijbrengt, ze aan hun lot overlaat en ze nauwelijks kennis, vorming noch beschaving bijbrengt.
Stop met het naar beneden halen van de kansen van onze eigen kinderen door die ellendige nivelleringen naar beneden toe en EIS, LEG OP dat overal en steeds Nederlands gesproken, geschreven, gelezen wordt ! Laat diegenen die een taalachterstand hebben in aangepaste klassen onderwijs volgen en laat de anderen verder het leerprogramma afwerken. Stop met jullie gekuiste en misplaatste Antwerpse dialect in klassen en vergaderingen. Je pleit voor multicul en diversiteit, wees dan consequent en gun de allochtone kinderen een maximale kans , kweek ze niet op voor de kleine criminaliteit, zorg dat het geïntegreerde burgers kunnen worden.
Het laagdrempelige niveau van het onderwijs weerspiegelt zich in de aanwerving van personeel : 83% zakt bij een stadsexamen.
In 2005 zakte 90% voor een examen als electricien en 76% kwam niet door de tests voor sanitair & verwarming.
Bij allochtonen is het ronduit een ramp : 97% worden gebuisd.
Personeelsverantwoordelijke Van Peel kondigt aan de normen niet te zullen verlagen maar wel na te denken over een andere vorm van selectie ... Ja ? Misschien met de Arabist Foorham gaan overleggen. De vakbonden staan natuurlijk pal en paraat met veel praat te verkondigen, dat de lat te hoog ligt. De lat kàn niet lager.
Wij zijn druk doende een samenleving van domme, onwetenden op te bouwen en we gaan er nog prat op ook.
Ray
12-02-2007
Herinneringen aan oorlog, bezetting, bevrijding.
Ik ben geboren in 1938 en ik herinner me nog zeer goed de Duitsers die door de stad flaneerden, het grote café op de hoek van de de Keyserlei-Frankrijklei naast de Opera (ik geloof dat het Weber heette, terwijl aan de overliggende hoek Wagner huisde) waar jonge vrouwen vaak gehuld in bontmantels en met tulbanden op het hoofd luid zaten te lachen of samenzweerderig te fluisteren in gezelschap van Duitse officieren. Ik weet zeker dat ik daar met mijn groottante ben geweest maar herinneringen worden soms aangevuld met fantasie, verhalen of filmbeelden die je later ziet. Die tulbanden kunnen ook van na de oorlog zijn.
De opgelegde verduisteringen spreidden een donker deken over de huizen en de straten maar als kind besef je de tragiek niet die achter deze maatregel schuilt. Het brommen van de overvliegende toestellen van de geallieerden op weg naar Duitsland om hun bijdrage te leveren aan de gruwel van de oorlog. Overdag zag je ze ook soms die brommende luchtkaravanen en dan staarden velen met blij gelaat omhoog, tot er Duitsers aan kwamen gemarcheerd. Op een keer werden wij onderweg met de tandem van mijn ouders aan de Plantin-Moretuslei gestopt door een groepje mensen, die ons waarschuwden dat om de hoek razzia's gehouden werden en dat mijn vader, een jonge man toen, beter langs een andere weg zou rijden. Die brave lieden wisten vermoedelijk niet dat het uitsluitend om Joodse medeburgers ging,die als dieren op transport werden gezet : 16.000 Antwerpse Joden zijn nooit teruggekeerd heb ik later gelezen. Nog steeds glashelder staat het beeld in mijn herinnering gebrand van een grote verhuiswagen waar mensen in stapten en gewapende soldaten die luid schreeuwden.
En die keer dat we op bezoek waren bij kennissen in Lint en in de verte het dreigende rommelen hoorden van een zwaar bombardement : de Duitse Erla-fabrieken in Mortsel moesten onder een bommentapijt bedolven worden maar de piloten hadden zich vergist enmeer dan tweeduizend burgers lieten het leven.De volwassenen wisten niet wat er aan de hand was en in paniek werden wij op een trein geduwd (ik door een raampje) om naar huis te keren langs allerlei omwegen.Daar was niets aan de hand en ik zag verdriet in de ogen van mijn ouders zonder te begrijpen waarom. Alles was toch rustig ?
We gingen vaak op stap naar de ouders van mijn ouders.De bomma en bompa woonden in de Lange Beeldekensstraat (waar voorheen Vincent van Gogh verbleven had gedurende zijn twee jaar aan de Kunstacademie) en de moemoe en de vava leefden wat dieper de Seefhoek in aan de Everaertstraat.Wijken die nu ingenomen zijn door Turken en Marokkanen.Het waren altijd vrolijke bezoeken bij de grootouders : ik was het enige kind, werd behoorlijk verwenden er werd voor gezorgd dat de kleineniet te veel zou merken van die verdomde oorlog.Bij de vava, die vier jaar aan de IJzer tegen de Duitsers had gevochten, tweeëntwintig jaar voor hun tweede toeristische uitstap in Belgenland, kon er niet veel begrip af voor de bezetters, die hij onveranderlijk Schweinloeders noemde, wat moemoe telkens aan het lachen bracht. Veel meer redenen om te lachen had de brave vrouw niet, want het leven met een man die vier jaar in de meest inhumane omstandigheden in loopgraven had doorgebracht, was niet altijd makkelijk.Als onze jongens nu een aantal maanden in Kosovo doorbengen, keren ze getraumatiseerd huiswaarts en worden ze psychologisch begeleid. Vava kwam in 1918 terug van de IJzer bij zijn vrouw en twee kinderen en ging de volgende dag naar de dok om werk te zoeken. Bij de andere familie langs moeders kant wasmen minder betrokken en kwam het er op aan te overleven door de kat uit de boom te kijken.Hier geen grimmige toespelingen opSchweinloeders maargegrinnik achter het vuistje en hoop op betere tijden, wie deze ook mocht aankondigen en vooral veel innige warmte en liefde.Mijn lieve schatten allemaal, ik denk nog elke dag aan jullie allen.
Vervolgt morgen
Allez, Allah : Arré sé Halalvlees !
De klanken van het Arabisch misstaan niet in het Antwerps, vandaar dat ze zich graag hier vestigen de volgelingen van de ruiters uit de woestijn. Voor de grote groep Nederlandstaligen van buiten deze stad zal ik pogen te vertalen wat er in de titel staat :
"Vooruit Allah, : kijk hier Halalvlees".
Het zou plezierig kunnen worden dat Antwerps en Arabisch, als het niet tevens zo intragisch ware.
U kent de heer Foorham, schepen van onderwijs, gewezen vakbondsleider en persoonlijke ordonnans-schoenpoetser van Dictator Onderlijf, in zijn vrije tijd vingerlakei van Madam Schuddenbol en briljant voorstander van de introductie van het Arabisch in het stedelijk onderwijsprogramma ? Robert, pour les dames, voor mij, zie boven.
Voor enige tijd kreeg deze Arabist het deksel op zijn multiculturele neus toen zijn voorstel om bij de islamieten in het gevlij te komen door hun taal in te voeren, weggelachen werd door zowat iedereen. Niks aan de hand dacht hij 4400 voorkeurstemmen later, ik ga dievelings mijn vrienden hun pleziertje gunnen. Het varkensvlees dat geserveerd wordt in de stedelijke scholen en bij extra-scolaire activiteiten, zeeklassen, bosklassen, sneeuwklassen, enz. wordt afgeschaft en in de plaats daarvan dienen wij Halalvlees op, om de moslims te behagen. Volgens hun rituele slachtmethodes en de blanke jong proeven het verschil niet. De integratie moet van één kant komen : de onze.
Hoe is het mogelijk ? We hebben nog niets meegemaakt : dit is het begin.
Ray
Mijn kint skoon kint
Elk jaar komt Bert Bibber, in een al of niet omfloerste speech, zijn schamele bijstandsuitkering verantwoorden. Of hij komt elk jaar smeken voor solidariteit : van Vlaanderen naar Wallonië en van Vlaanderen naar de Lakense poppenkast. Van de Vlamingen de centen, van de Franstaligen de liefde.
Ieder jaar is het dat zelfde afgezaagd liedje: de eenheid van het land waarbij hij ernstig benadrukt dat zijn vetbetaald jobbeke en dat van zijn waanzinnig geldvretende entourage aan een zijden draadje hangt als de Vlamingen ooit eens zullen zeggen: "Sire, u kan ze kussen."
Binnen die hele koninklijke poppenkast zijn er dan natuurlijk ook mensen die beginnen nattigheid te voelen. Eentje van hen is ene Jacques Wirtgen, die het belang van de noeste arbeid van Lorre komt etaleren.
In "La Capitale", een voor mij totaal onbekend koninklijk gazetje komt meneer verklaren dat Zijne Geiligheid prins Lorre ...WERKT.
Want, zegt Wirtgen, directeur van het KINT Koninklijk Instituut voor duurzaam verbrassen van het Vlaamse geld en Natuurlijk Tripkes maken de Lorre is al 620 keer naar buiten getreden voor mijn Kint sinds 1995.
Luistert goed, dat is zowat 50 verplaatsingen per jaar aan zon 3 uur per activiteit en dan moogt ge daarbovenop nog eens 3 (DRIE) uren rekenen aan briefing en coördinatie. (om te zeggen waar hij moet gaan zitten want rap van begrip is de lorre natuurlijk niet. n.v.d.r.)
Meneer Lorre werkt dus 300 uur per jaar en daarmee probeert Wirtgen zijn baas en jobbeke te verdedigen. U zou denken: hij gooit zijn eigen ruiten en die van de Lorre in maar geen nood: in de Vlaamse virtuele pers staat overal hetzelfde te lezen zonder ook maar enige kritische noot.
En wat houdt dat werk dan in, zowel van de Lorre of van het KINT?
Leuke uitstapjes versieren voor de vriendjes en vriendinnekes en zo nu en dan gaan pronken met andermans pluimen.
Van België, verlos ons Heer.
Erik
Voor de vrienden
Het gebeurt wel eens dat een tegenstander van onze denkwijze het niet kan laten om een reactie te plaatsen. Op zich is hier niks aan de hand.
(Alhoewel: wij vormen een blog van en voor de vrienden en géén discussieforum.)
Hier, hier of hier kunt u altijd onze visie er op na zien.
Tegenstanders die enkel komen schelden of inhoudloze welles-nietes spelletjes trachten te spelen vliegen er zonder commentaar of pardon uit.
Daarom, waarde vrienden, vragen wij u – op momenten dat onze buitenwipper in slaap is gevallen – niet te reageren op dergelijke reacties. Indien het bloed toch kruipt waar het niet gaan kan wordt ook uw tegenreactie onverbiddelijk verwijderd.