Wij weten het al lang : een mooie foto van een mooie vrouw heeft altijd succes.  Dat heeft het financiële tijdschrift Forbes nu ook ontdekt en onderzocht.

De Amerikaanse actrice  Jennifer Aniston (en toevallig onze lieveling naast nog enkele anderen, want eens een mens op leeftijd komt,  heeft hij al een en ander meegemaakt) op de omslag plaatsen, zorgt voor een gegarandeerde succesvolle verkoop van je magazine.  Uitpakken met Britney Spears lijkt desastreuze gevolgen voor de handel te hebben.

Om onze kijkcijfers wat op te krikken hier een foto van de ex van domme Brad Pitt én een onovertroffen comédienne

Onze minister van Buza is duidelijk een slachtoffer van de eigen allesweterij.  Laten we beginnen met een aangename vaststelling : Napoleon is een slimme jongen (dat hebben we al eens geschreven, is het niet ?) en niettegenstaande hij kleine voetjes heeft, bezit hij wel lange tenen (dat is nieuw) en meent hij over alles altijd het beste ingelicht te zijn.

Loyauteit kent hij enkel in zover de hem omringende kringen hem nuttig en dienstig zijn.  Voor de rest lijkt zijn gedrag vaak op dat van een autoritaire rat.  Ik heb ooit het verhaal gehoord dat de onervaren Els van Weert en Geert Lambert bij de aanvang van het Spirit-avontuur bepaalde voorrechten kwamen opeisen bij De Wael, die toen nog minister-president was van Vlaanderen.  In de conferentiekamer op het Martelarenplein was ook De Gucht als partijvoorzitter aanwezig.  De twee "sollicitanten" hebben eerst een tijd moeten antichambreren en toen ze toegelaten werden, was de kleine Bonaparte (opzettelijk) voorovergeboven een papier aan het beschrijven en kon hij niet opkijken en begroeten.  Toen hij gedaan had, begon hij nerveus heen en weer te schuiven op zijn stoeltje en heeft hij die twee roodgroene liberalen brutaal afgebekt, zoals ze het nog nooit in hun leven hadden meegemaakt.  Die man kan optreden als een ordinair, onopgevoed, nietsontziend viswijf.  Dit verhaal circuleerde direct in alle kabinetten.  Ik heb hem ooit in een commissiezitting van Buza Guido Tastenhoye horen afmaken met een wreed genoegen dat iedereen sprakeloos liet. Dit was voor velen, ook voor mensen die erg anti-VB zijn, er vér over.

Wel, dames en heren, dat is nu de grote Vrijzinnige Humanist, Karel de Gucht, de man die een miljoen kiezers van het Vlaams Belang bestempelde als mestkevers, de wijsneus die zijn functie momenteel misbruikt om zijn eigen politieke vel te redden en tegelijk te  laten zien aan de buitenwereld, hoe belangrijk hij is.  Napoleon wil de buitenlandse pers muilkorven zoals hij en zijn partij dat gewoon zijn in het land B.  en nog applaus oogsten ook.

Met de onderhandelingen  kan hij zich niet inhouden om ook hier de wijsneus uit te hangen en hij verbreekt de delicate solidariteit onder de Vlaamse partijen door grof (zijn kenmerk) aan iedereen op te leggen dat ze moeten zwichten voor de Walen. De VLD zal opleggen aan de anderen welke strategie ze moeten volgen... Wat een arrogante kwal !  

Wat hij echt wil, als  trouwe vazal van de loge, is   Leterme afschudden en  met de socialisten en Groen/Ecolo (anders gaat het niet) een nieuwe Vrhfstdt regering  vormen.

Op 4 oktober was hij op een studiedag in Brussel van de "Friends of Europe" waar hij in een rede verklaarde over de EU-houding : "Wij zullen met één stem moeten spreken".  Ja, zolang het die van hem is, want een andere duldt mijnheer de grote democraat niet.

In de media lees je nooit een woord van kritiek op deze man.  Op de lange duur zijn die machtsgeile individuen zo doordrongen van hun eigen belangrijkheid en onmisbaarheid, dat ze zich verheven achten boven de  democratie.  Zij en zij alleen bepalen de regels en wie er mag mee spelen. Hoe lang nog ?

Ray

In Duitsland zijn het laatste jaar de kijkcijfers van een sportprogramma  opvallend de hoogte ingegaan, sedert Monica Lierhaus de presentatie doet.  De buitenspelval heeft voor haar geen geheimen en zij weet alles van die Manschaft en de ballen die dezen omzetten in doelpunten. (het kan meliger maar we laten graag de kans aan onze reageerders zich uit te leven, er is al zo weinig reden om te lachen).  Televisiepresentatoren hebben natuurlijk een impact op de programma's die zij aanvoeren.  Kijk naar het nieuws bij onze bloedeigen 000 : telkens Martine Tanghe dit voorstelt, wordt er vloekend naar VTM geschakeld, waarrr het al niet veel beterrr is.

Het is jammer dat deze bekwame vrouw met haar prachtige dictie en haar degelijke kennis van het Nederlands, zichzelf onmogelijk maakt bij velen door haar vooringenomenheid en  haar persoonlijke maatschappelijke  overtuiging die zij arrogant tentoon spreidt met  gebruikname van lichaamstaal en tics. Toen ze daar een aantal jaren geleden mee startte was het voor velen een charmant schouwspel, inmiddels is het een irritant en onprofessioneel gebeuren.  Eigenlijk zou ze pas echt bekwaam zijn, als zij dit achterwege liet.  Voor de rest denkt zij wat ze wil uiteraard.  

  Tijdens de première van de Piratenshow, werd zij opgehouden door een cameraploeg  en een reporter van de Rode Loper om haar mening te vragen  en wat deed  La Tanghe ?  Met een boos, verongelijkt gezicht doormarcheren : madame liet haar collega's stikken.  Ze had weer eens een verzuurde bui. Als het niet waar is, liegt het TV-blad Primo.

Maar nu : Deutschland und Monica Lierhaus :



Ik denk nog wat extra bijlessen Teutoons te nemen bij mijne prefesser, de weledelgestrenge Bjorn Roose.

Ray

De brief van burgemeester Dewaele aan zijn collega burgemeester De Gucht is authentiek.  Jeanine schrijft het zonet in de reacties, nadat ze de mededeling hoorde  op een radiostation.  Wij hernemen dit bericht hier, helaas in mineur, want we hebben niet voldoende uitroeptekens op ons klavier.

In USA-today, waar Fee onze aandacht op vestigde, heeft het over de "ongebruikelijke" brief van de minister van Buitenlande Zaken aan de ambassades over de politieke situatie in dit land.  "Zeg ze dat wij gelukkig samenleven".

De militaire bazen van Myanmar hebben ook een brief gestuurd aan hun ambassades om de buitenlanders gerust te stellen : "Zeg ze dat de monniken ons gesmeekt hebben om apart in de jungle te mogen gaan wonen in kampen".

En zo heeft elk landje zijn uitleg.  Geen dissidenten, geen malcontenten, geen mensen met identiteit, noch overtuiging, alleen gewillige instrumenten en daarboven de  heersende klasse, aangevoerd door  gastjes zoals Napoleon van Berlare. 

Trouwens, gefeliciteerd burgemeester Dewaele met uw duidelijke stellingname : u verdient ons respect.

Ray

Dit Trio Trouwe B-aanhangers  wenst alle fidele Angeltjes lezers kramp in de oogleden  bij het aanschouwen van dit ontroerend document van eensgezinde naiviteit

Ja, we zullen er meermaals op terugkomen in deze periode voor de verkiezingen. 

Het is al lang niet meer zo, dat deze confederatie van 26 kantons en 4 officieel erkende talen een gesloten bastion is voor inwijkelingen.  Het bekomen van de Zwitserse nationaliteit is wél moeilijker dan in de EU-landen.  Maar de modaliteiten zijn wel versoepeld de laatste jaren onder druk van de linksen en volgzame liberalen.

Men heeft alleszins een beter zicht is op het aandeel van vreemdelingen in de diverse misdrijf-categorieën.   Bij ons liggen de percentages lager omwille van de idiotie van de snelbelgwet, de zwakheden in de gezinsherenigingen en de laksheid waarmede wij onze identiteitsdocumenten wegschenken.  Zwitserland is een beschaafde natie, die geen extremisme kent, en een meer dan behoorlijke levensstandaard biedt aan zijn inwoners.  Al de verworvenheden, de zekerheden, de eigen tradities en beschaving staan op de helling sedert de grenzen  onvoorwaardelijk open zijn gegaan voor migranten. Velen uit de oostbloklanden. De gekte van de multikul heeft toegeslagen en de diversiteit rukt op.  De eerder conservatieve Zwitsers hebben zich massaal verenigd rond de Schweizerische Volkspartei, die in grote lijnen vergelijkbaar is met het Vlaams Belang.

Bij de laatste opiniepeiling van september was dit de uitslag :

Zwitserse Volkspartij (SVP/UDC) : 25.6%
Socialisten : 22.6%
Christen Democraten : 15%
Liberalen : 14.7%
Groenen : 10.7%

De Volkspartij gaat 1% achteruit, de Groenen winnen 4% en zoals overal zal de uitslag vermoedelijk anders zijn op 21.10.07




 

Het is een tijdje geleden dat we Filip de Man ("de gevaarlijkste Blokker" dixit de kontdraaiers van de Morgen/le Matin) nog aan het woord gelaten hebben. Het is niet omdat we "ambras" hebben, integendeel, de kameraadschap en bewondering blijven groot. Met die mandatarissen weet je dat een woord , een woord is.

Over het in voorbereiding zijnde akkoord over de economische immigratie heeft Filip uiteraard een paar hartige en juiste bedenkingen.  En op zijn blog vindt u bijna elke dag een artikel : http://www.filipdeman.org/ De foto hebben we meegepakt bij de 000 op het bureau van Martine Tanghe, die een grote fan is van Filip. De rechten zijn al dubbel en dik betaald.

07.10.2007 13.59u - Naar verluidt zijn christendemocraten en liberalen het alleszins over één zaak eens: er moet economische immigratie georganiseerd worden. De redenering luidt dat wij vergrijzen, dat er te weinig werkkrachten zijn en dat de economie daaronder lijdt. Volgens de linksen die ons straks gaan regeren, moeten wij dus vreemdelingen importeren. Waarbij men volgende - vreselijk rechtse - bemerkingen kan maken: - politieke leiders die wél voorrang geven aan het eigen volk boven economische belangen, zouden een nataliteitspolitiek voeren zodat er opnieuw meer kinderen geboren worden - ondertussen zou zij met zachte of harde dwang dat half miljoen werklozen en werkonwilligen die ons handenvol geld kosten weer aan het werk zetten - heeft Leterme trouwens al eens nagedacht over het gegeven dat deze ’economische immigranten’ natuurlijk ook het recht op ‘gezinshereniging’ en ‘gezinsvorming’ zullen opeisen en wij aldus nog verder in het immigratiestraatje-zonder-eind belanden? - is het in voorkomend geval niet zéér twijfelachtig dat “onze sociale zekerheid zal gered worden”, wetende dat de vorige immigratiegolf ons miljarden euro’s kostte en nog steeds kost? - kan men voorts niet geheel terecht opmerken dat de linksen blijkbaar niet willen zien dat economische immigratie neerkomt op een braindrain vanuit de onderontwikkelde landen? - wordt daardoor niet de kans verkleind om deze landen dankzij de eigen werkers en intelligentsia uit het dal te laten klimmen? Voor de ‘progressieven’ van ACV en Open VLD zou deze braindrain toch zeer immoreel moeten zijn? Of menen zij dat wij tot het einde der tijden miljarden aan ontwikkelingshulp moeten ophoesten? Sterk toch, hoe de linkse nestbevuilers al deze logische overwegingen blijkbaar niet relevant vinden.

Savat

Van Belga ontvingen wij volgend persbericht : 

BRUSSEL 07/10 (BELGA) = N-VA-voorzitter Bart De Wever heeft "met
verbazing" kennis genomen van de voorwaarde die FDF-voorzitter Olivier
Maingain stelt om deel te nemen aan communautaire onderhandelingen.
Volgens De Wever zet het FDF zichzelf hiermee buitenspel.
   Maingain zei zondag dat hij niet deelneemt aan communautaire
onderhandelingen als de Vlaamse regering de Franstalige burgmeesters van
vier faciliteitengemeenten niet benoemt.
   In die gemeenten werden voor de gemeenteraadsverkiezingen vorig jaar
Franstalige oproepingsbrieven verstuurd. De gouverneur voert hierrond een
onderzoek en zolang dat niet is afgerond, zal Vlaams minister Marino
Keulen de burgemeesters niet benoemen.
   Volgens N-VA-voorzitter De Wever is het "onaanvaardbaar" dat een
onderhandelaar van de federale formatiegesprekken dicteert wat de Vlaamse
regering moet doen. Volgens De Wever hebben de betrokken burgemeester
bewust de taalwetten overtreden.
   De Wever meent dat het FDF zichzelf met deze "oekaze" buitenspel zet.
Dat hoeft volgens de N-VA-voorzitter geen probleem te zijn, aangezien het
FDF maar twee zetels in de Kamer levert en dus niet nodig is voor een
oranje-blauwe meerderheid./.KVH/VDH

De N-VA behaalde via het kartel met CD&V 5 zetels en het FDF met het kartel MR 2 zetels.

  Willy de Waele, VLD burgemeester van Lennik reageert vandaag al op de uitlatingen van Napoleon tijdens de zevende Dag.  Een man die zijn dossier kent en tegen de kar durft rijden van de Vlaamse mossel.

zondag 7 oktober 2007 Hunselveld, 23

Open brief aan   De heer Karel DE GUCHT

 Minister van Buitenlandse Zaken

Karmelietenstraat 15

Ik hoop dat deze resolutie bij de huidige regeringsonderhandelingen in gedachten houdt. Hoe het staatsverband ook moge genoemd worden doet niets ter zake. Belangrijk is dat de nieuwe structuren verhinderen dat Vlaamse beleidsbeslissingen worden tegengehouden door politieke mandatarissen van een ander gewest en een andere gemeenschap.

Met vriendelijke Vlaamse groeten van een andermaal teleurgesteld maar onverzettelijk Vlaams Liberaal Democraat en militant.

Willy DE WAELE Burgemeester

Te bereiken: iedere dag van 10 tot 11 uur en iedere donderdag van 18 tot 20 uur in het gemeentehuis,

Markt, 18 - telefoon: 02 / 531 02 27 Electronisch adres : wddw@pandora.be     -    GSM : 0496 50 07 52

Vandaag stapten een vijfhonderd betogers, onder wie het bijna voltallige partijbestuur van het Vlaams Belang en ettelijke mandatarissen op in Sint-Genesius-Rode onder het motto "  't Is tijd voor onafhankelijkheid ".

De organisator, Voorpost, windt er zoals gewoonlijk geen doekjes om :

Allemaal nog meer argumenten om te roepen :

't Is hoge tijd voor onafhankelijkheid.

Op 21 oktober a.s. grijpen in Zwitserland de verkiezingen plaats.  Zoals het Vlaams Belang dit ook doet, richtte de Zwitserse Volkspartij een groot partijfeest in in de hoofdstad Bern, waar de klassieke Zwitserse tradities en muziek aan bod zouden komen.  Uit de bergen daalden meer dan 10.000 deelnemers af om van het station, velen in klederdracht, op te stappen naar de feesttenten en pdia.  Dat was wel gerekend buiten een vierhondertal linkse oproerkraaiers en vechthanen die de politiecordons probeerden te doorbreken. 

De SVP (Schwezierische Volkspartei, in het Frans UDC Union Démocratique du Centre) zet zich ondubbelzinnig af tegen de wilde immigratie, de misdaad en treedt op als nadrukkelijke beschermer van de eigen waarden en tradities.  Het zou een pracht van een signaal zijn in Europa, dat een door de EU ingesloten land, zich niet laat ringeloren door het landverraad van zijn regering. Hieronder de originele tekst van het perscommuniqué, dat we hierboven hebben toegelicht en samengevat.

(UDC) Quelque 10'000 membres et sympathisants UDC de toute la Suisse sont venus samedi à Berne à bord d'une soixantaine de cars, de trains spéciaux, etc. Il y avait parmi eux des centaines d'enfants, des musiciens et des groupes folkloriques. Ce fut un beau cortège qui, dans une ambiance parfaitement pacifique, voulait se rendre de la Fosse aux Ours jusqu'à la Place fédérale. Or, des casseurs issus de la gauche et des Verts ont attaqué dans la ville la police et des participants pacifiques à la manifestation pour empêcher la grande fête populaire de se dérouler. Ce samedi, la démocratie et la liberté d'opinion ont été foulées au pied. C'est une honte pour la Suisse.

Le cortège était emmené par le conseiller fédéral UDC Christoph Blocher, le conseiller national Ueli Maurer, président du parti, et par le bouc Zottel, porte-bonheur de l'UDC. Ils étaient suivis par quelque 10 000 hommes, femmes et enfants de tous âges et de toutes les régions de Suisse. Ils voulaient faire la fête de la démocratie et de la liberté avec les personnes qui les attendaient à la Place fédérale.

Cependant, plusieurs centaines de casseurs gauchistes, bien organisés et masqués, ont attaqué les hôtes de l'UDC qui attendaient sur la Place fédérale; ils ont dévasté les stands, la scène, des voitures, etc. L'UDC tente actuellement de tirer au clair pourquoi la police n'a pas protégé les participants à la manifestation qui attendaient sur la Place fédérale. Sur les images non censurées de la télévision internet UDC ont voit très bien la racaille gauchiste ravager la Place fédérale sans être gênée d'aucune manière.

La violence brutale et stupide de ces casseurs a aussi stoppé le cortège de l'UDC. Le triste résultat: le peuple a pu voir comment le gauchisme fascisant triomphe des libertés citoyennes dans notre pays. Un Etat qui ne parvient plus à garantir la libre expression des opinions et la tenue d'une manifestation politique pacifique cesse d'être un Etat de droit. Voilà les fruits de la politique socialiste et verte, d'une politique lâche de complaisance, d'une politique de la dissimulation des vrais problèmes, d'une politique mensongère et d'une politique de tolérance à l'égard de la violence gauchiste.

Deux semaines avant les élections fédérales toute la Suisse a pu se rendre compte de la situation intenable dans laquelle nous a mis la gauche. L'UDC refuse d'accepter cette lamentable dérive. Il est grand temps de corriger le cap politique et de rétablir la sécurité dans ce pays.

Des images actualisées et non censurées sur cette journée sont visibles dès à présent sur la TV internet UDC à l'adresse www.udc.ch.

Bern, 6 octobre 2007

Onze minister van Buza, Napoleon, was in de politiek- correcte uitzending van de 000 op zondagmorgen en vertelde daar een en ander. Zoals het een aanstaand trouw coaltiegenoot past, nam hij de vloer op met de CD&V en ocharme  ook met de N-VA.

Over BHV was Bonaparte duidelijk : "Ze moeten zich allemaal bukken om onder de lat door te gaan. De CD&V en de N-VA zal plat op de buik moeten, alleen wij van de VLD wandelen er zo onder door.  Wij wisten hoe moeilijk het zou zijn, wij hebben niets beloofd". (ik dacht nog even dat hij een grapje wou maken over zijn gestalte)

Vervelend voor Bart de Wever is dat deze in de Morgen van 24/25 augustus wist te vertellen (om te bewijzen hoe redelijk hij is) dat hij "nergens iets meer geëist had dan de VLD".  Gelukkig hebben wij niet alleen  lange tenen  maar ook een lang geheugen.

Op Kanaal Z loopt dit weekeinde een gesprek onder leiding van Rik van Cauwelaert (met een C) met onze extréém goede vriend professor Etienne Vermeersch en een schitterende Peter de Roover.  De linkse betweter Vermeersch gaat op zijn eentje Vlaanderen redden, België overeind houden en gulle vriend blijven van Wallonië en Brussel : "we laten alles hetzelfde" zegt hij.  En dan : "Die van de N-VA hebben geen greintje Vlaamsgezindheid in hun vingertoppen als ze een inschrijvings- of uitschrijvingsrecht voorstellen : dat is een inkomticket om België tweetalig te maken..."  Het lukte hem niet de naam van De Wever uit te spreken.  Die negatieve visie op het inschrijvingsrecht is inmiddels door zowat elke Vlaming geuit.  Wat nieuw was : de pater jezuïet wil vier gemeentes uit de Rand opofferen en aan Brussel geven om de sfeer te milderen ...

VUUR !

PS : Misselijk wordt ge van al dat gekronkel van die politici die al lang moesten inzien dat een vreedzame scheiding de enige logische uitweg is. En wij zullen het niet meer herhalen. Prognose Bonaparte voor datum nieuwe regering 11.11.07

Savat

VISIONAIR BELGIE

JOHAN SANCTORUM OVER DE ZAAK VAN THEMSCHE

In de assisenzaak van Hans Van Themsche, de jongeman die in mei van vorig jaar een zwangere Malinese vrouw en een peuter met een jachtgeweer doodde, is een mediatieke hysterie ontstaan die we sinds de zaak Dutroux niet meer gekend hebben. Wellicht mede door het feit dat er op andere binnenlandse fronten weinig nieuws te rapen valt (Van Rompuy is verkenner-af, Leterme hult zich in stilzwijgen), ontstond er een opbod van sensatie rond dit proces. Van dag tot dag kon men vaststellen hoe kranten en TV-journaals - met de ‘kwaliteitslabels’ VRT en De Standaard merkwaardig genoeg voorop- zich te buiten gingen aan een ongenuanceerd soort verslaggeving. Daarin werden echt nieuws, duiding, commentaar en opgeklopt emo-journalisme met elkaar vermengd tot een troebele stoofpot. Even het dekseltje lichten.

Ten eerste schijnen de media, plus alle zelfverklaarde experten, de grondregel aan hun laars te hebben gelapt dat een assisenzaak dient om schuld te bepalen. Men kan dus niet vertrekken van ‘schuld’, wel van al dan niet bewezen feiten. Dat kan schandalig klinken in een context als deze, maar zo werkt het systeem, en dat zou ook VRT-justitiejournaliste Caroline Van den Berghe moeten weten, wanneer ze zo haar eigen mening ventileert over de dader en zijn beweegredenen, ‘rechtstreeks van aan het Antwerpse justitiepaleis’. Het is de volksjury die beslist over de schuldvraag. Ze staat boven elk geschreven recht en beslist soeverein. Pas na die uitspraak van de jury beslist het hof over de strafmaat,- behalve in geval van vrijspraak: dan gaat de beklaagde sowieso vrijuit. Ik ben geen justitie-expert maar heb dit even nagevraagd bij mensen die het wél kunnen weten.

Mensen zoals gepensioneerd rechter Edwin Van Fraechem bijvoorbeeld, die deze dagen niet van het TV-scherm weg te branden is, en op zijn dooie eentje al een strafmaat suggereert, nog voor de jury aan een uitspraak toe is (”Op veel positiefs moet Hans Van Themsche niet meer hopen. Elk jaar minder dan levenslang zal voor deze jongeman een overwinning zijn.” - Het Nieuwsblad van 2/10). Of de al even mediageile showadvocaat Jef Vermassen, verdediger van de familie van Luna, die via De Standaard van 3/10 Hans Van Themsche als een ‘massamoordenaar’ kwalificeert, ‘zoals er vandaag niet veel in Europa rondlopen’. Dat is een zeer geladen omschrijving, die afkomstig is uit een context van oorlogsmisdaden en genocide. Moet men Van Themsche in één adem vernoemen met bv. Radovan Karadzic? Het legt ook een impliciete link naar het oorlogsverleden van één familielid van de dader en de beschuldiging van racisme (zie verder).

Vermassen doet dit niet zomaar. Het feit dat een advocaat die opmerkingen ventileert via een krant -en niet louter voor het hof-, wijst op een taktiek met voorbedachtheid om de publieke opinie mediagewijs te manipuleren en, via die weg, de jury subliminaal te bewerken. Want die mensen gaan natuurlijk elke dag na de zitting naar huis, lezen kranten, kijken TV, discussiëren erover, al worden ze volgens de wet geacht om ‘alleen te oordelen op grond van de gegevens die in de openbare terechtzitting worden overgelegd’.

Hier wordt dus, op het uiterste randje van de deontologie, een potje ‘opiniemanagement’ gespeeld, waarvan we dachten dat het alleen aan spindoctors was voorbehouden: de hyperemotionaliteit van de media-covering werkt altijd in het nadeel van de beklaagde, en wordt bewust uitgespeeld door bijdehandse advocaten à charge. Van Themsche wordt aan de galg gepraat door journalistieke kletsmajoors, met de aanklagende partij in de souffleursrol. Ik zou hier Dr. Eric Rosseel even willen citeren, coördinator van het ‘Netwerk Psychiatrie en Samenleving’,- vooral ook omdat men deze als gauchistisch bekend staande psycholoog niet kan verdenken van enig ideologisch raakvlak met de beschuldigde:

“De VRT brengt hier pure vaudeville, dat heeft met ernstige journalistiek geen uitstaans meer. Gerechtsjournalisten moeten de kijker tonen dat ze de eerste beginselen van het recht kennen, ipv als opruiers op te treden. Zij moeten afstand nemen van hun persoonlijke gevoeligheden en emoties, zoniet zijn ze beroepsonbekwaam. (…) De huichelarij van en rond de slachoffers stoort me. Ik moet me stilaan inhouden om niet de kant van de beschuldigde te kiezen; niet omwille van Hans Van Themsche zelf, maar omwille van het feit dat het verdriet van de slachoffers de bewijsvoering zelf gaat vervangen.” 

Emoticons à volonté: het proces als spektakel

Dat brengt ons naar de toonzetting zelf van de berichtgeving. Telkens weer worden de enorme ‘emoties’ van de nabestaanden en het slachtoffer dat het overleefde, uitvergroot, en in contrast geplaatst met de killer die ‘emotieloos voor zich uit staart’. ‘Emotie’ was blijkbaar het sleutelwoord in de voorbereidende briefings op alle redacties. Standaard-journalist Marck Eeckhaut kwam op het VRT-nieuws uitvoerig en met een lijkbiddersgezicht de dieptes van de menselijke geest peilen en ‘emoties’ aflezen, of net ‘kille ongevoeligheid’. Maar wat weten die journalisten eigenlijk af van wat er in het hoofd van Hans Van Themsche omgaat? Het achterliggende populisme van deze simplistische beeldvorming en manifeste partijdigheid ligt zonder twijfel in de dictatuur van de kijk- en verkoopcijfers (‘Wij schrijven wat U denkt, dus lees ons!’). Zaken als deze liggen in het spervuur van de mediaconcurrentie, waarbij ‘emotie’ de trefkracht bepaalt, en het journalistiek lynchen van een verdachte veel kijklustigen aantrekt. Toch zit het fenomeen dieper dan de marketinglogica: de theatraliteit waarmee de media het verdriet van de nabestaanden usurperen, wijst op een toenemende gevoelloosheid en cynisme van die media zelf, die maatschappelijk uitstraalt, en die misschien een veel fundamentelere oorzaak is van het feit dat de stoppen doorsloegen bij van Themsche.

Het is niet aan mij, om uit te maken, wat iemand voelt die een kind verloren heeft na anderhalf jaar rouwen. Toch ontkomt men niet aan de indruk dat het publieke stigmatiseringsproces tegenover Van Themsche parallel loopt met een even grote uitvergroting en aanwakkering van het slachtofferverdriet. Het verdriet van de nabestaanden wordt een commercieel product, een compleet gemediatiseerd item, zodanig dat zij zich met het opgedrongen scenario gaan vereenzelvigen en luid wenend de gerechtszaal uitlopen, alwaar de aasgieren van de verzamelde pers hen opwachten. Wonden worden opengereten, niet voor de onthulling en de zoektocht naar waarheid, maar voor de beeldwaarde en het showgehalte. Alle actoren lopen hierin mee,- zonder twijfel is het door de overleden mediafilosoof Jean Baudrillard gelanceerde woord ‘simulacre’  hier van toepassing: een geënsceneerde quasi-realiteit die de echte realiteit compleet absorbeert.

Deze justitieshows zijn zonder meer een verlengstuk van de reality-TV à la Robinson en Big Brother. Alle actoren zijn acteurs, alle betrokkenen zijn spelers én pionnen. Alle emoties zijn echt én geënsceneerd, zoals een goede acteur ook echte tranen plengt.  De ambities van het televisiemedium gaan hier zeer ver, het tast de grenzen constant af. In 2005 kreeg de VRT-ploeg van Koppen het éénmaal gedaan om de assisenzaak rond de gebroeders Vlassenbroeck helemaal live te registreren: ‘Beschuldigde sta op’, maar dan veel echter. Dat de aanwezigheid van camera’s toen ‘emoties’ uitlokte, dit proces ‘gemaakt’ heeft, de rechtszaal tot theaterruimte herkneedde, en wellicht zelfs de uitspraak beïnvloedde (beide broers kregen levenslang) is een redelijke hypothese. De virtuele realiteit die zo ontstaat, wordt beleefd, geconsumeerd en gereproduceerd door de massa zelf, voor wie het product in essentie bedoeld is: gerecht, macht, en media convergeren in de manipulatieve strategie van de spektakelmaatschappij.

Dat Van Themsche in de gevangenis over ‘extreem-geweldadige videogames’ kon beschikken, is daar maar één facet van. Het ineenvloeien van realiteit en virtualiteit heeft in onze samenleving zo’n niveau bereikt, dat het videogame overal is,- we leven erin. De kracht, die Van Themsche de trekker deed overhalen, heeft misschien minder met doordeweeks ‘racisme’ te maken, dan wel met de bewustzijnsvernauwende impact van een tomeloze beeldcultuur die eigen denkvermogen en emoties vervangt door geprepareerde attitudes. Of nog duidelijker gezegd: de media slachtofferen met plezier wat ze zelf creëren.

Van mediatieke hysterie tot politiek proces

Dat brengt ons tot het derde en laatste punt in deze beschouwing rond het Van Themsche-proces: de toedichting van ‘racistische motieven’ en het onderliggend politiek gehalte van de aanklacht. Van meetaf aan is dit het proces geweest van rechts, extreem-rechts, en het Vlaams Belang. Dat de dader uit een bruin milieu komt, met een grootvader als ex-SS-er en tante Frieda als VB-parlementslid, werd door weldenkend Vlaanderen onmiddellijk aangegrepen om de dodelijke schietpartij als een racistische aanslag te kwalificeren, lang voor de aanklacht op tafel lag. Meteen lag ook de collectieve ‘schuld’ op de weegschaal van de 20% Vlaamse mestkevers die op de foute partij stemmen. “Dit is een politiek proces. Dit is het proces van een partij, het VB, die een jonge man politiek, ideologisch tot een racistische moordenaar kneedde.”  lees ik ene Koen Calliauw schrijven op de indymediawebsite. Wel, beste Koen, daarmee pleit je eigenlijk HVT vrij, en plaats je het VB op de beklaagdenbank van een ‘politiek proces’. En politieke processen, ja sorry, die horen niet thuis in een democratisch bestel. Er is niet zoiets als een ‘goede’ en een ‘slechte’ censuur, of ‘een beetje vrijemeningsuiting’, hoorde ik onlangs Prof. Dr. Jean Bricmont nog zeggen: er is democratie en freedom of speech of er is er geen.

Het zal me wel weer in bepaalde middens zwaar aangerekend worden, maar mij vallen verschillen nu eenmaal op. Toen Joe Van Holsbeeck door twee zigeuners vermoord werd voor een mp3-speler, werden er ‘stille marsen’ gehouden tegen ‘zinloos geweld’. Het door de media gebruikte relativerend discours (achtergrond, jeugdige leeftijd, kansarmoede…) omtrent de daders suggereerde haast dat het hier om een ‘tragisch ongeluk’ ging, eerder dan om een moord. Idem dito in de zaak Guido Demoor, in elkaar geslagen door een groepje allochtonen, met de dood tot gevolg. Redouan Siti, de meerderjarige dader die de fatale schop toebracht, kwam er met twee jaar cel en een geldboete vanaf. Afgezien van deze mildheid, viel vooral de welwillende discretie van de media op, en hun schroom om zelfs maar te berichten dat het om allochtonen met een gerechterlijk verleden ging. Terwijl we van Van Themsche ondertussen weten welke posters hij op zijn kamer had hangen.

Dit soort hypocrisie gaat me te ver. Als men de term ‘racisme’ wil hanteren, dan was die in de zaak Demoor zonder twijfel ook van toepassing. Als men hier selectief te werk gaat, dan moet ik veronderstellen dat de politieke demagogie de boventoon voert. En dat het zogezegde anti-racisme-discours een dekmantel is om af te rekenen met middelpuntvliedende, staatsvijandige en anti-Belgicistische krachten, door Hans Van Themsche gepersonifieerd.

Op 4 oktober komt het, uitgerekend rond dit punt, tot een breuk tussen Mr. Van Aelst en Songül Koç, de Turkse vrouw die de aanslag overleefde. De advocaat liet zich in VRT/Terzake ontvallen dat racisme wellicht niet het hoofdmotief is, en wordt wandelen gestuurd door zijn cliënte: er rust blijkbaar een taboe op bepaalde theses. In de druk om de zaak te politiseren en Van Themsche als een toerekeningsvatbare ‘racist’ te berechten, wenst de familie blijkbaar een actieve rol te spelen. Barbertje moet dus hangen, o.m. dankzij het gebruik van de Rorschach-test, u weet wel: die inktvlekken waar je bij moet vertellen wat je erin ziet. Reeds in de jaren ‘70 werd deze test door de ganse internationale wetenschap als ‘onwetenschappelijk’ beoordeeld.

Zo wordt het showproces, behalve een soap, ook een oefening in politiek-correct denken en een hallucinant zondebokverhaal. In 1933 werd de jonge communist Marinus van der Lubbe, ook na een grandioos showproces, veroordeeld voor brandstichting aan het Reichstag-gebouw en terechtgesteld. Ook toen liepen de ‘emoties’ hoog op, en werd de zaak door de nazi’s weergaloos uitgebuit. De rest van dit verhaal is bekend,- dacht ik toch.

Met dank aan Mr. Katleen Bury voor het juridische advies.

Napoleon Gucht, de Scheldende Schimper, die zonder de minste gewetenswroeging 1 miljoen van zijn landgenoten bestempelt als mestkevers, heeft een "objectieve" nota gestuurd aan de ambassades van het land B betreffende de regeringsvorming.

Als er iets is dat Napoleon beter niet doet, dan is het voorwenden van objectief te zijn : de vent barst van ambitie, komt klaar van zijn eigen meerwaarde, en wil graag minister worden van de  hele planeet. Om dat te bereiken gedraagt en misdraagt hij zich als een spiegel in het lachpaleis. Hij is de slechtste reclame voor de vrijzinnige humanisten.  Die zijn er nog.

De Belgische kliek zit met een ei en is enorm verveeld met de politieke situatie en met het zinkend imago van dit land. Vooral de artikels in de buitenlandse pers liggen zwaar op de maag, alhoewel de meeste ervan vrij simpel zijn en een beetje lacherig het land B herleiden tot pralines, bier, frieten en voor de gevorderden komt er nog een pot gekookte mosselen bij.  "Als België niet bestond, zou niemand het vandaag uitvinden", dat klinkt enorm grappig in onze oren maar de Belgicisten plengen bittere tranen als ze dat onder ogen krijgen.  In eigen land neemt de premier of een andere minister zijn telefoon, belt een hoofdredacteur en het onwelgekomen artikel verdwijnt.  's Avonds gaan ze smen dineren en nadien in de bar doorzakken met ieder een del op de schoot.  Het buitenland heeft andere tradities en andere bazen.

Er wordt door Buza meegedeeld  in een nota ondertekend door Napoleon lui-même dat de regeringsformatie een beetje lang-lang duurt, want we willen een stevige regering en alles moet goed doorgepraat worden. Er bestaan wat verschillen in opvattingen tussen Noord en Zuid (in Amerika eindigde dat  in de Secessie-oorlog) maar de Belgen hebben altijd heel erg vredevol samengeleefd en blijven dit doen.  Opininiepeilingen kloppen nooit, vertelt hij de ambassadeurs.  Weet je wat zeker nooit klopt ?  De maat van zijn schoenen : hij koopt altijd een 45 maar hij heeft een 36, dat klopt niet. En bla-bla, patati en patata.

Hallo ?  Is dit een lopende zaak ?  Is dit deontologisch in orde (zelfs los van de inhoud) dat iemand die mee aan de onderhandelingstafels zit, in zijn aflopende functie als minister het buitenland gaat vertellen hoe het er voor staat ?  Kunnen we zelfs de schijn niet meer ophouden in de bananenrepubliek ?

Savat

  Onze Nederlandse lezers die een beetje bozig reageren op onze commentaren over Maxima, die we even Minima noemden, verwijzen we vandaag graag naar de Telegraaf en Elsevier.  Om u behulpzaam te zijn hebben we zelf een stukje uit de Els gecopieerd :

Oranjeverenigingen boos om uitspraken Máxima

zaterdag 6 oktober 2007 09:47

Prinses Máxima heeft 'een grote vergissing' begaan door de Nederlandse identiteit en de Nederlandse cultuur te relativeren.

Prinses Máxima zou een ander beeld van Nederland hebben dan de gewone man

Dat vindt de Bond van Oranjeverenigingen, meldt De Telegraaf vandaag. Volgens voorzitter Michiel Zonnevylle viel de achterban van de Bond 'steil achterover' toen Máxima tijdens een toespraak twee weken geleden verklaarde dat 'de Nederlander' niet bestaat.

Zonnevylle denkt dat de prinses door haar positie een beeld van de Nederlandse samenleving krijgt voorgeschoteld dat niet aansluit bij dat van de gewone man.

Eenzijdig
'De prinses is typisch een voorbeeld van een jonge kosmopoliet uit de betere kringen, die overal kan werken en wonen. Ze ontmoet te vaak speciaal geselecteerde, hoogopgeleide mensen en krijgt daardoor een eenzijdig intellectueel beeld van de werkelijkheid.' 

Zonnevylle zal vandaag tijdens het twaalfde congres betogen dat 'de Nederlander' wel degelijk bestaat.  

Geschrokken
Máxima deed haar omstreden uitspraken bij de presentatie van een rapport van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR). In dat omstreden rapport wordt er onder meer voor gepleit dat immigranten verschillende identiteiten houden, en kunnen beschikken over verschillende nationaliteiten. 

Donderdag liet de prinses nog weten dat ze is geschrokken van alle kritiek - zo noemde Geert Wilders haar toespraak 'politiek correcte prietpraat'. Ook zou ze haar uitspraken op persoonlijke titel hebben gedaan. 

Verzuild
Maar een dag eerder was Máxima nog opnieuw ingegaan op de kwestie: in weekblad Margriet wees ze er op dat Nederland tot voor kort verzuild was. En daarom kan er volgens de prinses ook niet worden gesproken van één Nederlandse cultuur. 

Lees ook het Elsevier-commentaar Máxima had moeten wegblijven bij integratierapport en de blog van Liesbeth Wytzes: Bevoorrechte Máxima heeft geen flauw benul

Door Robbert de Witt

Ook het geld uit Charleroi komt hoofdzakelijk van Vlaanderen.  Ze stelen zelfs het eigen geld dat de Walen in de stedelijke parkeermeters stoppen : deat gaat rechtstreeks naar een sportclub waar de schepen, die voorzitter is van de sportclub, met een grote handtas zat te wachten !  En Arena zal anders piepen als ze een nieuwe douche en meubelen nodig heeft.

De Belgische loopster Mik Gevaert en haar vriend Djeke Mambo

Het Gele Gevaar deed vroeger denken aan de Chinezen die met hun chocoladen uniformpjes Europa zouden binnenvallen en ons allemaal een Mao-pakje aantrekken en slavenarbeid laten verrichten.  Die kans heeft de geschiedenis laten voorbijgaan en de Chinese invasie is beperkt gebleven tot twee witte plaasteren leeuwen aan het Astridplein voor de fictieve ingang van Chinatown.  Recht tegenover café Jozef, de enige drankgelegenheid uitgebaat door een Vlaming op de hoek Gemeentestraat/Astridplein.  Met grote foto's boven de toog van Filip Dewinter, Anke Van der Meersch, Gerolf Annemans en ander slecht volk.  Onlangs had een stel koffie besteld toen hun oog op de politieke bekentenis boven de toog viel en ze stilletjes tegen mekaar fluisterden : "We zijn hier niet op onze plaats" waarop Marcel, de snelle uitbater repliceerde : "Dat vind ik ook, de koffie is juist op." Jammer voor die mensen, want de koffie is perfect en de bediening zwierig en vriendelijk.

Ik moet niet te veel breien vandaag, want het is warm, maar een gratis publiciteitje rendeert altijd.

Het Rode Gevaar waren dan de communisten en toen die  hun winkel failliet verklaard werd,  trokken  ze met hun vijf man en de paardenkop onder de arm naar Agalev.  Die zelfs de term "Groen gevaar" niet verdienen, wegens onbenulligheid.   Uiteindelijk is de term overgenomen door de socialisten, die als electorale reactie onmiddellijk zeven kamerzetels verloren.  JA !

Bij de socialisten is men  bang van een open debat tussen de twee overgebleven kandidaten als voorzitter.  Niks debat.  Ieder mag zijn papiertje komen aflezen.  Pers is niet toegelaten en de vragenstellers zijn geselecteerde partijleden die weten dat ze voor Gennez moeten kiezen.  Erik de Bruyn, de rode socialist die met open vizier strijdt en niet achterbaks is,  verklaart in de kranten hoe verkrampt het er aan toegaat op die laatste vergaderingen voor de definitieve stemming.

Maar het zijn wel die dictatuur-verdedigers die ons en de heel maatschappij willen heropvoeden en ons het begrip "democratie" willen aanleren ...

Ray

PS : Wij supporteren voor Erik de Bruyn, omdat hij geen draaikont is. En vermoedelijk de tegenstellingen binnen de partij nog scherper gaat stellen en wij houden nu eenmaal van verdeling bij de vijand. En we hebben er natuurlijk niets aan te zeggen, dat was ik nog vergeten. Want op 21 oktober volgen wij de verkiezingen in CH.