Enige tijd geleden ontving ik van "onze"  Fruitkoningin, Marleen Govaerts, een hele boze e-post en ’s anderendaags een van haar man om mij de levieten te lezen.

Beide posten waren eigenlijk weinig terzake doende

Ik heb ook geen zin om ze te publiceren al was het maar omdat ik ondertussen al mijn gegevens op mijn PC ben kwijtgespeeld, een detail uiteraard.

Dank zij de vele milde sponsors van Angeltjes heb ik mij nu een heuse typmachine kunnen aanschaffen maar o ironie: een Royal. (de pestkoppen)

Eerst eventjes iets in  herinnering brengen..

Het Vlaams Belang, zijn kiezers en in het bijzonder zijn mandatarissen worden stelselmatig doodgezwegen zoniet slechts op de frontpagina geplaatst als de regimepers er de partij meent mee te kunnen schaden. Dus komt het zeker niet aan Angeltjes toe kritiek op de “eigen” mandatarissen te leveren, al zit de goesting daarvoor soms zeer hoog. De keren dat we hier een van onze medewerkers in een ijskoude douche moeten steken omdat hij niet meer te houden is, valt niet meer te tellen op één hand. Zo was dat meerdere keren het geval met Verstrepen die wij vaak het allerbeste toewensten. Adieu, het ga je goed en de wind vanvoren.

Zo had er zich iets voorgedaan met Marleen Govaerts waarbij ik haar een nogal redelijk uit de krammen schietende e-post had gestuurd. Ook hier wens ik ‘en public’ niet verder op in te gaan.

Marleen Govaerts werd echter ook gevraagd om judo te leren maar nog voor ze zelf neen kon zeggen sprong haar man er tussen en riep: van mijn leven niet, opera of volksdansen, maar judo: dat nooit.

Mevrouw Govaerts die het spel van de lijstvorming heeft verloren blijft echter haar partij en idealen trouw.

Daarom: een bloemetje,                                          en  een welgemeende “chapeau”.

Erik

Hoe meer de politiek  zich  meent  te moeten bezighouden  met wat ons in het leven beroert, hoe meer de burger het recht heeft om sceptisch te worden.

 In Irak is het niet tof wonen en Noord-Korea heeft nog een stukje weg af te leggen vooraleer het keurmerk van modelstaat te verwerven. Voorlopig moeten wij de levenssfeer ons opgelegd door het federale koninkrijk en de EU voor lief nemen.  Voor deze democratie betalen we de prijs met onze onverschilligheid, de korting die we krijgen zijn diverse achterpoorten in de wetgevingen en automatisch worden we met zijn allen lid van de zegelclub " De Westerse beschaving is schuldig".

Als ik Paul de Hen van Elsevier mag geloven is er in het beraad van de justitie en binnenlandse zaken ministers van de EU dat vanavond in Brussel aanvangt een compromisbeslissing in de maak over de vrije meningsuiting.  Als ik zoiets lees word ik nieuwsgierig, want het is natuurlijk veel eenvoudiger om het te hebben over de gedachtes  en meningen van 495 miljoen Europeanen dan , zeer concreet, over een gezamenlijke houding van 27 naties met betrekking tot de afbakening van onze grenzen, de toegang tot ons grondgebied, of een streven naar een gemeenschappelijke houding inzake migratie. Bijvoorbeeld.

 Op Europese ministerraden vermijdt men best hinderlijke onderwerpen die moed vergen.  De  vrije meningen van 495 miljoen mensen die zijn eenvoudiger te beheersen en de knappe bollen uit de diverse landen staan klaar met knevelende maatregelen en rammelende kettingen om de wildgroei aan vrije gedachtes te ordenen.  Zolang ze maar niet vergeten collega Onkelinx als slotenmaker aan te duiden.

Een belangrijk hoofdstuk is wat er moet gebeuren met "racisme en xenofobe gedragingen" die uiteraard in de ganse EU strafbaar moeten gesteld worden.  Europa is namelijk de bakermat van de Ku Klux Klan en dagelijks worden her en der bommen tot ontploffing gebracht, mensen afgeknald en schandelijke spotprenten gepubliceerd.  Wir sind allen Kinder von dem Dolf.  Daar bestaat geen twijfel over. Dàt is nu precies hèt probleem in Europa, dat zijn grenzen omspant met spaghettislierten, zijn nationale identiteiten staat aan te prijzen op de allochtonenmarkten en van elk land een uitkeringsparadijsje  maakt, maar we zijn wél racisten.

Als de beslissing aangenomen wordt, kunnen we ons binnenkort verwachten aan processen aan de lopende band in de EU wegens misbruik van de vrije meningsuiting. Het ontkennen van de genocide op Armeniërs door Toerken is niet strafbaar maar als je "Sla de Christenen dood" wat nuanceert, kan het er met dat laatste best mee door.

Het is weer best in orde in Brussel de komende dagen.

Ray

Kent u hem nog, le beau Roger Witbrood, professor  Blanpain van de KUL ?  Hij staat nog steeds graag op het voorplan als emeritus lul van de kul en beseft dat je echt gek moet doen om het nieuws te halen.

"Wat zie je d'er goed uit lekkere knul" begroet hij zichzelf elke morgen in de badkamer.  "Willen wij samen eens een goed stuntje uithalen vandaag, Roger ?" en zijn spiegelbeeld knipoogt hem olijk toe. Als hij ooit doorkrijgt hoe een spiegel werkt ...

In vroegere tijden was de prof senator voor de Volksunie, maar dat heeft hij niet lang volgehouden, want hij werd niet aandachtig beluisterd en sommige collega's keerden hem de rug toe.  Tot hij ontdekte dat die partij een aantal Vlaamsgezinden telde, iets waar Roger absoluut niet van wilde weten. Gètver, was dat even schrikken !

Hij heeft zich dan naast zijn specialisatie in arbeidsrecht gesmeten op de tabaksindustrie, niet om die te laten bloeien maar om ze kapot te maken.  "Tabak stinkt".  Als Roger dat zegt en hij trekt er zijn neus bij op, geloof je hem zo, want hij heeft een typische snuffelkop. Hij zou eigenlijk best in de vrije natuur kunnen staan als snuffelpaal voor de Bond van Beter Leefmilieu.  Jarenlang voert Blanpain strijd tegen de sigaret, de sigaar, de pijp, de pruim, de snuif, alles wat lekker is en waar sommigen niet buiten kunnen, ook al gaan ze er aan kapot. 

Met overleg en redelijkheid kan je veel bereiken maar de prof is autoritair en wil verbieden en afschaffen en straffen. Desnoods met de zweep.  Gebruik makend van het rookverbod in café-restaurants stelt Roger de snuffelkop nu voor, om ouders die roken naar een strafkamp te voeren. Dit is helaas geen grap, Roger meent het. Gelukkig heeft hij niets te vertellen.

De avondshift van Opel Antwerpen die om 16.30 uur moest aanvangen, heeft er de brui aan gegeven en is opgestapt.

Terwijl wij ons drukmaken over de laffe overstap van een mini-volksvertegenwoordiger, dreigt voor 1400 (veertienhonderd) arbeiders en hun gezinnen de werkloosheid : de nieuwe Astra is toegewezen door General Motors aan Duitsland, Zweden, Polen en Engeland en derhalve zal de productie in Antwerpen teruggeschroefd worden met 1 shift.

Er zijn momenteel 4.500 mensen tewerkgesteld bij Opel en na 2010 bestaan er geen plannen voor de bouw van compacte wagens in Vlaanderen.

De directie gaat onderhandelen met de vakbonden.

Na de pijnlijke sluiting van Renault Vilvoorde, de talrijke stakingen, werkonderbrekingen, onredelijke eisen bij Volkswagen, krijgt ook Antwerpen weer (na Ford Genk) een deel werkloosheid in de autoconstructie toegeschoven krijgen.  In een zelfstandig Vlaanderen zouden wij niet mee boeten voor het revolutionaire syndicalisme van Walen en Franstaligen die om de haverklap het werk stilleggen en daardoor ijverig met het kapitaal meewerken om zich  te vestigen waar de loonkost concurrentiëler is. Waar het op neerkomt is minder toeteren over honderduizenden jobs maar in de eerste plaats zorgen om in de bestaande sectoren duidelijke CAO's af te sluiten die garanties inhouden voor beide partijen, zodat de werkzekerheid gewaarborgd is.

Over dat soort zaken heb ik nog nooit een stellingname gelezen bij de trekker van de lijst Dedecker.  Te moeilijk, niet hip genoeg.  Maar intussen zijn er weer duizenden mensen die een periode van angst en onzekerheid tegemoetgaan.

Ray

  Om 10.40 uur vermeldt de webstek van Jürgen Verstrepen dat er nu een persconferentie aan de gang is om zijn overstap naar de lijst Dedecker te officialiseren. We moeten ons niet verder onthouden van commentaar.

Ik kan hier allerlei cynische opmerkingen bij maken, ik zal proberen me te beperken tot enkele fundamentele vaststellingen.

- Je kan niet "volksvertegenwoordigertje" spelen voor een partij die een duidelijk profiel bezit, als je de basis doelstellingen niet deelt.

- Streep moest zich tot de jeugd en jongeren wenden in hun taal met hun communicatiemiddelen.  Daar is hij nauwelijks in geslaagd.  De man is niets meer dan een doorgeefluik voor oppervlakkige nieuwtjes en bezit zelf geen inhoud. De politiek is een krabbenmand, dat is geweten, maar palingen zonder inhoud glibberen er het eerst uit.

- Het wil niet zeggen omdat je op een blauwe maandag met een microfoon om je oren enkele radioprogramma's gemaakt hebt, dat je een media-expert bent.  Ik heb herhaaldelijk vragen gesteld aan het VB mbt een duidelijke, inhoudelijke stellingname over de openbare omroep, de begroting, de visie op de toekomst : nooit antwoord ontvangen van Streep.  De man was duidelijk niet opgewassen tegen zijn taak,  hij kent nul de botten van beleid, noch cijfers en bleek evenmin bereid te studeren.

- Ik begrijp het enthousiasme van het VB toen zij Streep binnenhaalden.  Ik hoop dat ze er ook iets uit leren : een partij met dàt profiel vergt mandatarissen die ook als het verruimers zijn, de fundamentele waarden onderschrijven, het Vlaams-nationalisme.  Een lidmaatschapskaart is op dat vlak een minimum en het koketteren met "ik neem er geen" zou best vermeden worden. Het wordt vandaag nog eens bewezen.

- Streep heeft zich steeds opgeworpen als voorstander van de onvoorwaardelijke vrije meningsuiting, ondermeer op zijn blog : dààr werd dan ook gescholden, geschimpt, geroddeld, onmenselijk ruw en onbeschoft opgetreden dat Mijnheer Erik en ik gezworen hebben daar nooit meer een voet in huis te zetten.  Velen hier weten dat.  De vrije meningsuiting is een hoog en gewaardeerd goed dat enkel kan overleven en gedijen als het onderworpen is aan minimale spelregels van respect, fatsoen en moed.  Streep is nooit opgetreden als moderator, hij keek geringschattend neer op het moddergooien en werd herhaaldelijk zelf onderuit gehaald door professionele agitatoren.  Zijn politieke onkunde en intellectueel lichtgewicht hebben hem de das omgedaan. De vrienden die hem door dik en dun verdedigden (er zijn er velen hier op deze blog aanwezig) werden, als zijne Onsterfelijkheid het zich verwaardigde enkele stellingen in te nemen, belachelijk gemaakt of in het ongelijk gesteld.  Streep bulkt van eigendunk en arrogantie en het is een goede zaak voor het Vlaams Belang dat ze deze blaaskaak kwijt zijn. 

Voeg je bij de overige minkukkels die ongeschikt zijn voor teamwerk en uit zijn op eigen profijt en glorie.  Tot nooit meer, Streep, zeker niet in het parlement want daar kom je toch niet terecht.


Ray

AANPASSING 13.40 UUR

Volgens Gazet van Antwerpen blijft hij op zijn zetel zitten in het Vlaams Parlement.  Steeds een mooi begin van een overstap : je bevestigt jezelf als een prima tweezak en vermits je geen programma hebt en enkel drijft op loze kreten, kan je  jezelf uitroepen als het sieraad van de democratie. Gemeenteraad Antwerpen ?  Hetzelfde zeker ?Bloemen of felicitaties worden er hier niet uitgedeeld, ook geen succeswensen voor de toekomst, zeker niet nu de man de partij verlaat maar wel meent recht te hebben op zijn mandaat. Ik vind dit zoooooo onfatsoenlijk ...

In ons lijfblad Humo, waarin ondermeer de onvolprezen vuilbakkenjournalist Douglas de Coninck zijn ongesorteerde afvalproducten deponeert, verschijnt een interview met Abou-Jah Jah.

 U weet wel de voormalige Führer van de AEL die tijdens de hete opstand in het Midden-Oosten naar Libanon trok om zijn broeders en zusters te ondersteunen in hun strijd tegen Israël.  Met die steun viel het achteraf nogal tegen, want enkele sluwe journalisten waren op onderzoek getrokken bij de mama van Abouke om te horen of ze niet doodsbang was met zo'n grote revolutionair als zoon.  Het bleek dat  niemand verontrust was in het gezin want Abouke was braaf op familiebzoek en helemaal niet aan het front.  "Het is een aanstellertje gelijk zijn papa" en daarmee was de zaak afgehandeld en mocht Abouke voortknabbelen op zijn reep noga met noten.

Na die afgang in Libanon wil Abouke, die heen en weer pendelt tussen Antwerpen en Libanon, zoals wij van Berchem naar Wilrijk wandelen, terug wat aandacht en in  Humo verschijnt een verhaal dat de sossen graag zullen lezen.  De Janssens stuurde een van zijn spionnen naar de AEL om stemmen te bedelen voor de verkiezingen in ruil voor morele steun, mooie praatjes en nog wat vage dingen, alleszins niet voldoende om de koene Israëlbestrijder over de streep te trekken.  Nu neemt hij  revanche en komt hij op de proppen met zijn omkoopstory. 

"Veel moslims hebben zich inderdaad laten vangen en hebben voor de socialisten gestemd omdat ze per se tegen Dewinter wilden ingaan maar bij het hoofddoekendebat is duidelijk geworden, dat we van de sossen niets te verwachten hebben".  Wie wel, buiten de vrienden en kruipers ?

Er bestaat een gezegde over de vijanden van mijn vijanden die mijn vrienden zouden zijn. Eerlijk gezegd zie ik in dit geval de realiteit van die uitspraak niet in : de burgemeester van Antwerpen is een verwaande kwast die niet opgewassen is tegen zijn taak en die vroeg of laat door de mand valt en Abouke is een verwend bazeke dat stoer doet en zichzelf inbeeldt een strijder te zijn, terwijl hij thuis bij moeke zijn kopje muntthee met veel suiker slurpt.

Laat die twee hun rancunes en frustraties maar uitvechten.

Ray

Sex met kinderen moet kunnen. en Ik kan ook wel eens op een knaapje vallen. Dit zijn de woorden van Herman Meijer, een actief pleitbezorger van de pedofiele zaak.

En Herman maakte het nog bonter: "Kinderen zouden minder verstandig zijn en niet goed duidelijk kunnen maken wat ze wel of niet willen. Onzin. Alle leeftijdsgrenzen moeten gewoon uit de zedelijkheidswetgeving worden geschrapt."

En doodleuk hij voegde hieraan toe: "Als er geweld wordt gebruikt dan is dat gewoon geweld of misbruik en dan zijn weer genoeg andere wetten om daar iets tegen te doen.'' Meijer omschrijft zichzelf dan ook als "polymorf pervers."(veelvormig verdorven en tegennatuurlijk)

Deze Herman Meijer was partij-voorzitter van GroenLinks, maar moest aftreden in verband met de affaire Sam Pormes. Maar het kan verkeren. Herman Meijer is weer in genade aangenomen en staat nu op nummer 5 voor de lijst van de Eerste Kamer. En daarmee zit er straks (weer) een actieve pedofiel in onze Senaat.

Meijer pleitte al samen met de werkgroep RozeLinks voor de afschaffing van de leeftijdsgrenzen in de zedenwetgeving en zelfs het geheel afschaffen van die wetgeving. De werkgroep heeft enkele opmerkelijke citaten staan op de website van GroenLinks.

Zo klaagt men dat de wettelijke strafbaarstelling van sex met kinderen "een belemmering kan zijn."

In de visie van GroenLinks zijn "jongeren tussen 12 en 16 zelfbewust op seks uit," en aan die vraag willen de kindervrienden van GroenLinks graag voldoen. Maar daarbij vergeten ze dat kinderen makkelijk beïnvloedbaar zijn. Kinderen zijn te manipuleren tot dingen waar ze later spijt van hebben. Feitelijk wil GroenLinks kinderen tussen de 12 en 16 vogelvrij verklaren, zodat pedofielen de jacht op hen kunnen openen.

Maar ook onder de 12 jaar zijn kinderen sexuele objecten. Volgens GroenLinks heeft zelfs de peuter "recht op intimiteit en sexualiteit", als de peuter dat zelf maar wil. Op 18 juni 2006 stond nog op de website van GroenLinks: "In een ideale maatschappij zouden mensen van alle leeftijden bescherming tegen ongewenste intimiteit en seksualiteit moeten hebben en zou er daarnaast ook een recht voor iedereen zijn om gewenste intimiteit en seksualiteit te beleven." Dit citaat is nu verdwenen.

Dat dit bij kinderen tot grote problemen kan leiden, voorziet GroenLinks blijkbaar wel. Daarom stelt ze tegelijkertijd dat "de slachtofferhulp significant moet worden verbeterd" en pleit voor "(hogere) subsidies voor hulporganisaties."

Laat het duidelijk zijn. Pedofielen misbruiken kinderen, en verwoesten met hun geilheid een heel mensenleven. En dan heb ik het over de gevallen dat het 'goed' gaat. Ik heb het nog niet over de tientallen verdwenen en vermoorde kinderen.

Maar GroenLinks wil kinderlokkers de ruimte geven om op kinderen te jagen. En met Herman Meijer komt straks deze pedo-partij in de Eerste Kamer.

Overgenomen met dank uit Het Vrije Volk

 

Is het terecht dat Nederlandse politici een keurmerk dragen van onkreukbaarheid ?  Op de lange duur begin je te twijfelen.  Eerst had je de kontenknijper Lubbers die bij de Vluchtelingenorganisatie van de Uno langs de achterdeur uitgelaten werd met de ontroerende afscheidswoorden : "Je hield van de achterkant, ga er nu maar doorheen". 

De volgende die in de internationale knoei zit is Ad Melkert, de man met de uitdrukking op het gelaat van een verdronken schelvis die het nergens naar zijn zin heeft.

Na  de moord op Pim Fortuyn werd hem geadviseerd  af te zien van elk verder mandaat in de vaderlandse politiek. De man met het karakter van een boosaardige weerwolf, werd naar Amerika opgestuurd voor een lucratieve baan bij de Wereldbank. Zo, zuchtten ze bij de PvdA, daar hebben we geen omkijken meer naar.

De Wereldbank is de instelling waar momenteel Wolfowitz in nauwe schoentjes zit wegens financiële bevoordeliging van zijn minnares, een Arabische feministe.  Zij ontving wegens haar enorme prestaties bij zijn aantreden tot voorzitter een flinke weddeverhoging.   Wat heet een feminisite in Arabië ?  In een auto stappen en door de spleet van je boerka loerend naar het luchtgekoelde winkelcentrum in Riyad rijden ?  Of met een ouwe lebberbek als Wolfje de koffer induiken om zijn Roodkapje te spelen en zijn halfslappe affaire te regelen ?

Melkert wordt nu door de ouwe lebbergek beschuldigd  mee betrokken te zijn in de de opslagkwestie van zijn Arabische buikdanseres.  Melkieman was voorzitter van de Ethische Commissie die gevraagd werd haar goedkeuring te hechten aan de salaristoeslag (ik herhaal het even : de Ethische Commissie van de Wereldbank).  Je zou denken dat daar ernstige dossiers bestudeerd worden over toekenning van kredieten aan landen met dubieuze regimes die bijvoorbeeld wilde papavers willen laten bloeien om de wegbermen op te vrolijken, maar het gaat daar bij de doctors in Ethica ook over vergoedingen voor mekaars Roodkapjes. Wat zoudt u bieden voor een partijtje rimpelknuffelen op de kantinetafel, beste collega ? 

Melkert ontkent.  Dat deed hij ook telkens ten tijde van Pim Fortuyn.  Het is daar een fraaie bedoening bij de Wereldbank, natuurlijk al die internationale instellingen dienen als vuilnisbak voor de nationale politieke afval.

Ray

Toen ik de conclusie las van Spons n.a.v. zijn lectuur van het boek "Verbrusseling" door Bart Laeremans, schrok ik.  Ik bleek niet de enige te zijn.  Spons zou weliswaar graag ontwaken in een zelfstandige staat Vlaanderen maar hij meent dat die er nooit zal komen, gezien de tegenkrachten vanuit Belgische hoek, gesteund door de internationale opinie en instellingen te groot zullen zijn.

De politieke motor van het Vlaams-nationalisme heeft er electoraal nog nooit zo goed voorgestaan als in het begin van de 21ste eeuw.  Dat niet alle VB-kiezers fervente nationalisten zijn, die België willen opdoeken, wil ik best geloven.  Maar eigenlijk weten we daar niets over, er is nooit wetenschappelijk onderzoek naar gevoerd.  Het enige wat we wel kennen, zijn de resultaten van bestelde en duurbetaalde peilingen door de media die moeten aantonen dat 94% in Noord en Zuid gehecht blijven aan de Belgische natie.  Noord en Zuid, dat zijn stations in Brussel, waar Tom Van resideert.

In Vlaanderen komen hoe langer hoe meer uitspraken, al dan niet vermomd in studies, van groeperingen en individuen naar voren die met redelijke argumenten de splitsing van dit land bepleiten.  Mensen die vroeger angstvallig zwegen over dit delicate onderwerp, ontpoppen zich tot rationele aanhangers van de oude eisen van de Vlaamse Beweging, ook al vermijden ze angstvallig enige politieke aanhorigheid te laten blijken en dat is goed.

Hoe meer de idee van een zelfstandig Vlaanderen veld wint, hoe groter en smeriger de tegenstand wordt.  Spons is van oordeel dat wij die tegenstand nooit zullen aankunnen en dat is zijn recht.  De heftigste tegenstand komt uit partijpolitieke hoek, waar iedereen verzamelen heeft geblazen rond koning en driekleur.  Niet zozeer uit patriottisme, wel uit eigenbelang en overlevingsdrang.  Zij zullen lang standhouden maar ook als eersten door de knieën gaan : politici die pragmatici bij uitstek zijn, zullen eieren voor hun geld kiezen. Trouwens Vlaanderen zal democratisch verkozen bestuurders van alle slag nodig hebben.

Ik wens nadrukkelijk te behoren tot de optimisten, die men in het Nederengels de believers noemt.

Wie had ooit geloofd dat de DDR en de DBR zich zouden herenigen tot het huidige Duitsland  in zo'n korte tijd?  Wie durfde dat voorspellen ?  Wie was de witte merel die bij het aantreden van Gorbatsjov durfde fluiten dat hij de laatste president van de wereldmacht Sovjet Unie zou worden ?

Het is altijd veilig en voorzichtig de gedurfde idealen die niet voor de hand liggen te verwijzen naar Utopia vanuit je geleerde onderwijzersstoel.  Ik kan dat niet, ik ben nooit wijs geweest, noch voorzichtig. U kan dat elke dag vaststellen. Maar als ik mijn kinderen en kleinkinderen de miserie van weer eens een ontgoochelde generatie moet doorgeven, doe ik er liever het zwijgen aan toe. En dat is héél moeilijk.

Op 11 juni 2007 zal Vlaanderen zijn zelfstandigheid niet uitroepen maar als de enige Vlaamsnationalistische partij vooruitgang boekt, zullen de traditionelen een stuk van hun macht inleveren,  dichter bij mekaar kruipen, nadelige compromissen sluiten, de democratie nog dieper ondergraven en hun dictatoriale greep op onze gedragingen en gedachtes verstevigen. Zij zijn het die België naar de begraafplaats leiden  en de zelfstandigheid voor Vlaanderen voorbereiden.  Merci, mes amis !

Ray

In Antwerpen-Borgerhout heb ik het al gezien, dat op de grasvlaktes naast de Ring, de allochtone medemens stukjes akker aanlegt en er groenten kweekt.  Werd zelfs op televisie getoond en het màg natuurlijk niet, in dit land waar je voor alles toelatingen en papieren nodig hebt ondertekend door staatssecretaris Q.  Zeker als allochtoon zijnde is het leven ongenadig.

Rotterdam is gelukkig heel wat beter bij de pinken : laten we de grasvlaktes in de probleemwijken omtoveren tot maïsvelden en maniokpleinen, zegt een deskundige aldaar en de daad bij het woord voerend ontwikkelt de Professor Zonnebloem een klimaatmachine, om na te gaan wat de opwarming van de planeet gaat betekenen voor West-Europa... om naast maïs en maniok nog ander exotisch spul te laten groeien en bloeien, Mao's 100 bloemen achterna.

De Marokkanen en Toerken kunnen alzo in de steden hun eigen groentjes kweken en verhandelen en dan zijn ze niet langer afhankelijk van de bijstand, redeneert de knappe bol. Kunnen we binnenkort de auto's niet vervangen door kamelen ?  Bij Spirit zullen ze zoiets graag horen.


Ray

Op risico afgeschilderd te worden als een rauwe racist, ga ik het toch maar zeggen : de  ooorsprong dat u vandaag niet op tijd uw trein kon nemen ligt bij de regering, bij Paars.  En bij de vakbonden, die zoals op de luchthaven geen bal geven om de bedrijven, noch het publiek dat gegijzeld wordt door hun onverantwoorde optreden.

Het beroep van treinbegeleider is een mepjob geworden : de mannen en vrouwen die dat uitoefenen worden uitgescholden, belachelijk gemaakt, en soms afgeslagen.  Wie in de metrostations van Brussel (e.a. grootsteden) rondloopt, waant zich in een bezette stad.  Geuniformeerde mannen, wapenstokken, grommende honden en nog worden mensen tegen de grond geslagen, beroofd, verbaal afgedreigd, vrouwen bepoteld en meegesleurd.

Wie zijn de daders, wie doet zoiets, vragen wij ons allen af maar het is best daar niet op in te gaan, want al vlug worden daders, slachtoffers.  En vragenstellers, racisten.

Dus zolang het kan, zoek ik de schuldigen voor deze verloederende maatschappij, waar ze zich bevinden : in de regering, bij de slapjanussen die de wetten van dit land niet laten naleven, die de grenzen van dit land omspannen met spaghettilinten, die menen dat palaveren op zijn Afrikaans de prangende problemen van het Westen zullen oplossen.

Alle grote maatschappelijke problemen zijn met mekaar verbonden en zolang wij opgescheept zitten met politieke partijen die de werkelijkheden weigeren te zien, gaan we van kwaad naar erger.

Ray

Vorige week kwamen de Duitse moslims met enkele tienduizenden bij mekaar in Keulen (zie hier) en in het voorbije weekeinde verzamelde de Unie van Frans Islamatische organisaties in Parijs  eveneens  tienduizenden aanwezigen.

Het is allemaal niet koek en ei op deze moslimbijeenkomsten maar de behoefte om zich te verenigen, om als groep op te treden, zich te laten erkennen als gesprekspartner is manifest aanwezig.  De gesprekken gaan niet over "hoe passen wij ons aan in onze nieuwe leefomgeving ?" neen de thema's handelen over het ombuigen van de bestaande gemeenschap en cultuur  naar de moslimwaarden, het verwerven van functies en  macht.  Gesprekken over aanpassing, inburgering, integratie komen nauwelijks aan bod of dienen hooguit als oogverblinding voor de bevriende politici.

Dit zijn geen bijeenkomsten zoals "Vlamingen in de wereld" hun cabaret- & kaartnamiddagen in Detroit organiseren, met Walter Capiau als gewaardeerd eregast en moppentapper.

Eensgezindheid bij de moslimoriganisaties is  echter vaak zoek en kan herleid worden tot  twee hoofdstromingen : de grote groep van traditionelen, uitgesplitst over honderden oei's en ai's en een kleine kern van intellectuelen die bereid zijn tot dialoog.  Ze bestoken mekaar wederzijds met beschuldigingen en verwijten, waarmee ze bedoelen dat als de islam nog niet voldoende invloed heeft in Europa dit de schuld is van de andere moslims.  Maar over het verwerven van de macht, bestaat geen meningsverschil.  Als we de genadeloze slacht-en moordpartijen aan de gang zien in Irak -en elders waar geen Amerikaanse bezetters bij te pas komen- begrijpen we hoe dit segment van de wereldbevolking in mekaar zit.  De godsdienst is gebaseerd op wreedheid en de beoefenaars verschuilen zich daarachter om hun temperamenten bot te vieren.  Dit klinkt waarschijnlijk zeer onvriendelijk en gelukkig zijn er heel wat moslims die het ook zo zien, helaas komen zij zelden of nooit aan het woord.

Wat we van de intellectuele moslims kunnen verwachten,  blijkt uit een citaat van 10 september 2002 in le Monde door Hani Ramadan (de broer van Taricq) : "Steniging is niet alleen een straf, het is ook een zuivering".  De Heer Ramadan sprak gisteren zondagnamiddag in Parijs de islamitische vergadering toe.

Deze congressen zijn géén vriendenbijeenkomsten, naaikransjes, koffiekoeknamiddagen : wie niet inziet wat er in Europa aan de gang is, is stekeblind, kwaadwillig koppig of dom. Of alle drie samen.

Ray

Eerste debiel en nar van onding Belziek heeft enkele dagen geleden voor nogal wat commotie gezorgd door de Vlaams-nationalisten als mentaal gehandicapt af te schilderen waarbij hij in feite domweg ook die mensen samen met hun familie en zorgpersoneel schoffeerde.

Het orakel van Brakel heeft zich intussen geëxcuseerd tegenover deze laatstgenoemden. Neen, niet tegenover de Vlaams-nationalisten.

Stel dat dit Belgicistisch-nationalistisch creatuur NIET had gezegd: 'Ik ben echt geen Vlaams-nationalist omdat ik echt niet mentaal gehandicapt ben.''  MAAR : “Ik ben geen Vlaams-nationalist omdat ik geen zwijn ben” (wat echter zwaar te betwijfelen valt, heu: dat hij geen zwijn is.)

Mag ik eventjes een allegorie of metafoor gebruiken?

“Eerste koninklijke gatlikker is zich voor zijn hatelijke uitspraken gaan excuseren bij de zwijnen van boer Ganda”

Begrijpt u me niet verkeerd: de metafoor heeft niets te maken met mensen die om welke reden dan ook niet beschikken over voldoende zelfredzaamheid maar alles met de gemeenheid en lafheid van een gedrocht, ik kan het niet over mijn hart krijgen om er een naam aan te geven, dat nooit ofte nooit zijn volk heeft gediend en louter en alleen zijn eigen zakken en vriendjes heeft verzorgd.

Deze clown kwam ongeveer op hetzelfde moment in het nieuws met zijn bewering dat Paars ook zonder meerderheid in Vlaanderen kon voortdoen mits voldoende steun van de Waalse vrienden. Ook hierover is heel wat commotie ontstaan en is het laatste woord nog niet gezegd of geschreven.

 Deze ‘rechtswetenskapper’ en oud minister van ‘skool’ is wel niet de enige die deze visie genegen is alhoewel men het niet direct zou verwachten van een ex-VU-er.

Want wat valt er te lezen, bijna 3 jaar geleden, op de webstek van de grootste huichelaar en blèter die ons politiek landschap ooit geteisterd heeft?

27-10-04

“Ik hoop dat we voldoende blijven inzien dat Wallonië ons kan helpen in het voorkomen van een onverdraagzame rechtse machtsgreep tegen de vrijheid van denken, tegen de seksuele vrijheid, tegen de godsdienstvrijheid en tegen culturele vrijheid in.”

En dag op dag een maand daarop:

“Ik wou gewoon zeggen dat het ook wel eens mogelijk is dat er een progressieve meerderheid op federaal vlak bestaat, zelfs met een conservatieve meerderheid in Vlaanderen.

Ik ben niet beschaamd vast te stellen dat zo het migrantenstemrecht is gerealiseerd. Is dit daarom ondemocratisch? Zolang er federaal bevoegdheden blijven, is het toch ok dat deze bevoegdheden ook federaal moeten steunen op een meerderheid, niet?”

Er staan wel meer ongerijmdheden op zijn webstek om niet te zeggen dat er iets anders op zou staan. Wenst u zichzelf te pijnigen en te kwellen, u doet maar, ik vertik het om er een link naar te leggen.

Door toeval kwam ik  terecht op dit artikel van Hoegin voor wie ik een zeer grote ver- en bewondering heb.

Anciaux? Tot spijt van wie het benijdt, is samen met ‘zijn’ voorzitter groenbril de vleesgeworden volkshater geworden.  

Erik

De door de Raad van State verworpen uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen leidde vandaag tot een tweede beurt, waarmee de bevolking niet opgezet bleek.  De meesten zegden, dat ze precies dezelfde stem zouden uitbrengen dan in oktober.

In grote lijnen is dat ook gebeurd ; op dit moment (zondag 21.30 uur) hebben wij enkel de zetelverdeling.  Tussen haakjes de + en - ten overstaan van oktober :

CD& V : 10
VLD : 4 (- 1)
Respect : 7 (+ 1)
Groen : 3
VB : 2
SpA : 1

De coalitie CD&V / VLD blijft bestaan met 14 zetels van de 27

Bij de eerste resultaten werd op de webstek van Wetteren al druk gespeculeerd dat het VB 1 zetel zou verliezen.  In Wetteren hadden ze dat vermoedelijk als een hoogtepunt beschouwd en de VRT stond al klaar om Flikken te onderbreken voor deze geweldige mededeling. In oktober was er wel een soortkartel met VB dat ditmaal een integraal eigen lijst voorlegde.  Wat jammer nu ...

Ray

RUSTDAG

Neem rustig uw tijd om te snuisteren in onze reeds verschenen novelletjes en andere kladjes en als ge ons niet gelooft moet ge maar "rustdag" aanklikken.


 Nog niet voldaan?
Hier volgen naargelang het seizoen en de goesting:
Tips - Links - Gastcolumns - Weetjes of gewoon niks.
Verwijzingen of hier overgenomen artikeltjes weerspiegelen
niet noodzakelijkerwijze de visie van Angeltjes.






ALLE INFO HIER

Petitie voor Vlaamse onafhankelijkheid
 
Op de betogingswebstek staat sinds kort een petitie voor Vlaamse onafhankelijkheid.
U wordt vriendelijk gevraagd deze internetpetitie te ondertekenen.
Alvast tot op de mars voor onze onafhankelijkheid!
Met vriendelijke Vlaamse groeten,

Over een katholiek die van zich afbijt

De apostolische nuntius in Israël gaat dit jaar niet naar de holocaustherdenking in het Yad Vashem monument in Jeruzalem. In de begeleidende tekst bij een foto van paus Pius XII staat vermeld dat de hij tijdens de Tweede Wereldoorlog  niets heeft gedaan om het racisme, het antisemitisme en de deportatie van de Joden  te veroordelen. Die bewering is volgens de nuntius een valse voorstelling van het optreden van de paus en een belediging voor de hele katholieke kerk.

De houding van Pius XII tegenover het nationaalsocialisme en de Jodenvervolging wordt door vele Joodse historici en leiders als inschikkelijk beschreven, door sommigen zelfs als een vorm van collaboratie. Een minderheid looft hem voor zijn discreet maar menselijk optreden. De meest militante Joodse organisaties sluiten aan bij de eerste groep. Door de beeltenis van Pius XII te voorzien van een vijandig commentaar, bewijzen de organisatoren van de plechtigheid daar ook toe te behoren. De nuntius heeft dus valabele redenen om weg te blijven uit een herdenking waarvan men kan stellen dat ze antikatholieke standpunten inneemt.

Men kan ook bezwaren hebben tegen de hebbelijkheid van het officiële Jodendom om racisme en antisemitisme afzonderlijk te blijven vernoemen, alsof het antisemitisme een unieke, een in omvang ongeëvenaarde en niet te evenaren vorm van het racisme zou zijn. Op die manier stelt het alle  Joden bloot aan het verwijt zelf racistisch te zijn, het lijden van andere volken naar de lagere rangen  te verwijzen. Dat verwijt gaat dan gepaard met de vraag waarom  ze het nooit hebben over het aandeel van de Joden in de planmatige uitroeiingen onder de communistische regimes. Komt dat omdat ze  veel te verbergen hebben? Die vraag is soms ingegeven door kwaadwilligheid, maar vaker door het eigenaardige feit dat in de kolossale massa publicaties over het lot van de Joden  bijna niets te vinden is over hun samenwerking met de moorddadige communistische regeringen. Het weinige dat bestaat wordt dan nog geboycot. Het omvangrijke boek in twee delen van Aleksander Solzjenitsyn (jawel, de Nobelprijsdrager) over de verhouding tussen het Russische volk en zijn Joden door de eeuwen heen, is na jaren nog niet vertaald in het Engels (u weet wel: de wereldtaal, waarin omzeggens alles vertaald wordt).

Ben ik hiermee afgeweken van het kleine incident met de pauselijke nuntius. Enkel in schijn, want het provocatieve en belerende onderschrift bij de foto van paus Pius XII verdient een aanmaning tot voorzichtigheid zoals vervat in de Brief van Jakobus, hoofdstuk 3; 1 en 2 : Laat er onder u niet velen als leermeesters optreden, mijn broeders; want we weten, dat we dan een strenger oordeel zullen ondergaan. Allen struikelen we toch op vele punten.

Het goede voorbeeld van Ronald Reagan

Een aangename verrassing. In zijn commentaar in Het Laatste Nieuws herinnert Luk van der Kelen aan het kordate optreden van president Ronald Reagan van de VS, vijfentwintig jaar geleden, tegen de stakende Amerikaanse luchtverkeersleiders. Voordat ze het goed beseften waren ze ontslagen, vervangen door militair personeel en wat later door vers opgeleid burgerpersoneel, en was de luchtvaart hersteld. (Bij mijn weten zijn ze nooit opnieuw aangeworven).

Hij haalt dit aan als na te volgen voorbeeld voor de beheerders van de luchthaven van Zaventem die de laatste dagen werden geconfronteerd met een wilde staking van hun veiligheidsdiensten en  brandweer. Alle andere commentatoren spreken schande over deze gijzeling van de reizigers, maar niet één durft doortastende tegenmaatregelen voorstellen. Want ondanks alles blijven werknemers en vooral hun vakbondsafgevaardigden  onaantastbaar.

 Een herinnering blijft in mijn geheugen onlosmakelijk verbonden met het optreden van Reagan. Na zijn krachtdadige ingreep heb ik de nieuwslezers van de toenmalige  BRT-televisie  in dramatische volzinnen de rampen horen voorspellen die zich in het Amerikaanse luchtruim zouden afspelen. De vliegtuigen zouden bij bosjes neerstorten. Die hysterie was normaal want reeds in die tijd was de Vlaamse staatszender volgepropt met linkse doordravers. Reagan was een rechtse en de verkeersleiders die voor hun (buitensporige) rechten opkwamen vertegenwoordigden voor hen de arbeidersklasse. De keuze was dus gemakkelijk voor onze nieuwsmanipulatoren (dat waren ze toen al). Vijfentwintig jaar geleden was de BRT reeds een broedmachine voor progressieve propaganda. Maar, en dat kan jongere kijkers verbazen, de leugens en vervalsingen werden nog niet gebracht met de onbeschaamdheid die we nu kennen.  De minachting voor de kijker/luisteraar wordt nu zonder de minste terughoudendheid tentoongespreid.  Dat heeft ook een goede kant. Het vertrouwen in de VRT is nog nooit zo laag gewest.

STICHTELIJK DAGBOEK

De Vlaamse minister van Welzijn, Inge Vervotte, staat op de eerste plaats van de federale kamerlijst van CD&V in Antwerpen. Ze heeft al aangekondigd dat ze naar de Belgische kamer  zal overstappen en dus niet meer deel zal uitmaken van de Vlaamse regering.

De tweede plaats wordt ingenomen door Bart De Wever, voorzitter van NVA en voorlopig nog lid van het Vlaams parlement.

Laten we enkele zaken aaneenknopen.

Vervotte en De Wever zullen met zekerheid verkozen worden voor de Belgische kamer. Met dat doel heeft men hen de eerste twee plaatsen toegekend. Werden één van hen of beiden nog andere beloftes gedaan? De Wever laat sedert geruime tijd uitschijnen dat hij een oogje heeft op de Belgische politiek. Verwacht hij een post van minister of staatssecretaris in de federale regering? Is hem die zelfs toegezegd als zijn partij er in slaagt een voldoende aantal Vlaams-nationale kiezers van het Vlaams Belang weg te houden? Vervotte mikt waarschijnlijk niet zo hoog, ze beschouwt  haar overgang als een tussenfase naar het serieuze werk op federaal niveau.

In ieder geval is hun carrièreplanning een slechte zaak voor de Vlamingen die van de communautaire besprekingen na de verkiezingen een ruime uitbreiding van de Vlaamse autonomie verwachten, of zelfs een stap naar de volledige onafhankelijkheid van Vlaanderen. Om na een eventueel electoraal succes Belgisch premier te worden, zal Yves Leterme de Walen/verwaalsten met soepelheid moeten benaderen. Hij zal daar meesterlijk in slagen, hij heeft er immers al heimelijk en soms openlijk in geoefend. Onze twee nieuwe federale politici zullen zich op dezelfde manier moeten opstellen om hun dankbaarheid te tonen voor hun promotie (in het geval van De Wever mogelijk zelfs een dubbele promotie). Hoever zijn zij bereid daarin te gaan? De Wever zal zich niet laten pramen. Hij is zijn hofmakerij aan de Walen/verwaalsten al sinds geruime begonnen. Lees er zijn uitspraken maar op na, herinner u zijn toenaderingspogingen in gezelschap van Marc Reynebau. Bij Vervotte weet men het niet zo goed. Maar vroeger was zij syndicaal afgevaardigde bij de chique Belgische maatschappij Sabena.  Het gevaar bestaat dus dat we met een Belgische Vlaamse te doen hebben.

Leterme, De Wever, Vervotte,  nieuwe aanwinsten voor het Belgische nationalisme?

VLAAMSE STAATSGREEP

     Het boek Verbrusseling van Vlaams Belang-kamerlid Bart Laeremans bevat een strijdplan om de Vlaamse onafhankelijkheid eenzijdig te laten uitroepen door het Vlaams Parlement, als binnenkort geen grote vooruitgang bereikt wordt op weg naar de Vlaamse autonomie en Brussel-Halle-Vilvoorde niet onvoorwaardelijk wordt gesplitst.

In het VP hebben  CD&V, NVA en VB een alternatieve meerderheid. Laeremans stelt voor die te gebruiken om de zelfstandigheid van Vlaanderen af te kondigen.

    Dat plan is de voor de hand liggende gevolgtrekking uit de hardnekkige obstructie die tegen het Vlaamse zelfstandigheidsstreven gevoerd wordt door een coalitie van Walen, verwaalsten en Belgische Vlamingen (verder in het artikel België genoemd). Hoe ver die kan gaan, blijkt uit een recente uitspraak van Herman De Croo, de koning der belgicistische Vlamingen. Voor hem hoeft de Belgische regering niet noodzakelijk de meerderheid te hebben in beide etnieën (hij zei dit in verband met een voortzetting van de huidige paarse coalitie zonder meerderheid in Vlaanderen; ik twijfel eraan of hij het omgekeerde, een federale regering zonder meerderheid in Wallonië, zou aanvaarden).

Dit soort pronunciamiento is inderdaad de enige oplossing, maar kan ze toegepast worden? Er staan immers een aantal zware hindernissen de verwezenlijking ervan in de weg.

     Ik denk niet alleen, maar toch vooral, aan de afkeer van de CD&V voor samenwerking met het VB (ik moet misschien hetzelfde zeggen van haar kartelgenoot NVA?). In de CD&V-fractie in het Vlaams Parlement zit waarschijnlijk hetzelfde percentage Belgische Vlamingen als in de federale Kamer. Die zouden ook zonder het bondgenootschap met het VB tegen het initiatief stemmen. We hebben hiervan een voorsmaakje gekregen in de heroplevende discussie over BHV. Vierentwintig gemeentebesturen uit die kieskring zullen de verkiezingen niet organiseren of helpen organiseren. Het schepencollege van Vilvoorde (burgemeester: Jean-Luc Dehaene, CD&V) zal de verkiezingen organiseren onder voorbehoud, d.w.z. op voorwaarde dat de federale overheid de onwettelijke toestand in BHV opheft vóór de ontbinding van het parlement. Op dat ogenblik zullen de meeste voorbereidingen van de verkiezingen van 10 juni grotendeels getroffen zijn! Een mooi staaltje van de schijnheiligheid die men bij een stemming over de Vlaamse onafhankelijkheid van de CD&V kan verwachten.

Men moet ook rekening houden met de kronkelingen die Yves Leterme en zijn partijbestuur zullen uitvoeren naargelang hij al dan niet Belgisch premier wil worden, of al dan niet daarin slaagt.

Kan men rekenen op enkele dissidente stemmen uit de andere partijen? Een VLD-er die verwacht bij de eerstvolgende verkiezingen door zijn partij gedumpt te worden? Een eenzame SPA-vertegenwoordiger die niet helemaal vergeten is dat zijn partij een volkspartij is? De oogst van die kant zal zeer mager zijn.

Van de intellectuele keurkorpsen mag men geen steun verwachten.

De academici spannen zich in om aan de hand van op maat gesneden peilingen en statistieken te bewijzen hoezeer Vlamingen en Walen nog aan elkaar en aan het gemeenschappelijke vaderland verknocht zijn.

De Standaard heeft gepaard met Le Soir en uit die nieuwe liefdesrelatie ontbloeide een overzicht van de (minieme) verschillen en de (ontelbare) overeenkomsten tussen Noord en Zuid (zo worden Vlaanderen en Wallonië voortaan genoemd in Belgisch-Vlaamse kringen). Enkele dagen nadien serveerden de twee bladen nog een extraatje om het einde van de geldtransfers naar Wallonië te voorspellen: de ziektekosten in Wallonië en Vlaanderen liggen nu ongeveer gelijk.

De prestaties van die twee groepen vinden ruime weerklank in de nieuwsuitzendingen van de VRT. De staatszender doet trouwens in creativiteit voor hen niet onder. Tot in de amusementsprogramma’s worden de Vlaamse Vlamingen bespot en de Belgische patriotten gehuldigd.

Professoren, journalisten en etherbabbelaars zijn eensgezind: Sire, er zijn geen Walen en Vlamingen, alleen Belgen. 

      Zelfs als op wonderbaarlijke wijze in het Vlaams Parlement een meerderheid gevonden wordt voor een onafhankelijkheidsverklaring, is de overwinning nog niet binnen bereik. We mogen België niet vergeten. Nooit voorheen heeft het Vlaanderen zonder strijd zijn zin gegeven. In dit geval zal het dat ook niet doen, want de inzet is veel te hoog. Het gaat deze keer niet om wat gefrutsel aan de grondwet dat aan de wensen van de Vlamingen beantwoordt, maar dat in de praktijk kan genegeerd worden. Hier staat het voortbestaan van het unitaire België op het spel, en dus zullen Walen, verwaalsten en Belgische Vlamingen de zwaarste middelen inzetten.  Ze zullen zo nodig geweld gebruiken om de Vlaamse hoop op onafhankelijkheid voor altijd uit te roeien. België beschikt daarvoor over het Belgische leger. Dat is volledig onderworpen aan de wetten en de gezagdragers van de Belgische staat. Vlaanderen staat met lege handen. De Vlaamse Beweging heeft krijgshaftige liederen, maar geen krijgsmacht. Ze gaat immers prat op haar pacifisme. Geen enkel Vlaams politicus heeft ooit de splitsing van het Ministerie voor Landsverdediging en dus van het leger geëist. Als Vlaanderen unilateraal een eigen staat sticht, kan het die niet met de wapenen verdedigen. Het kan dan zelfs niet rekenen op erkenning door de Europese Unie. Geen enkele lidstaat zal het opnemen voor een onooglijke Germaanse volksstam die het lef en de slechte smaak heeft haar Franstalige landgenoten, vertegenwoordigers van de superieure Romaanse cultuur,  te treiteren.

     Samenvatting en conclusie.

Zo ver staan we dus. Vlaanderen zal nooit zijn zelfstandigheid verkrijgen in overleg met België, behalve als het zich helemaal laat uitkleden.  Het kan niet hopen ze te laten uitroepen na een stemming in zijn eigen parlement, omdat de Belgische Vlamingen daar talrijk genoeg zijn om dat te beletten. Als de Vlaamse Vlamingen het toch zouden halen, zou België zijn troepen inzetten om de beslissing te vernietigen. Vlaanderen zou zich zonder verweer bij het staatsgeweld moeten neerleggen, want het heeft geen eigen leger.

De Europese Unie zou in elk stadium de kant van België kiezen.

Het stoort mij niet dat de actie die Laeremans voorstelt wellicht weinig democratisch is en erg lijkt op  een regelrechte staatsgreep. België voert doorlopend een tot nog toe geweldloze staatsgreep uit. De Vlaamse separatisten moeten in dit geval niet democratischer willen zijn dan de Belgen. Dat zou een vorm van hoogmoed zijn en hen bovendien tot machteloosheid verdoemen. Maar, zoals ik hierboven heb proberen aan te tonen, er is wel een praktisch bezwaar tegen zijn procedure :  ze is onuitvoerbaar. 

Vlaanderen kan enkel nog hopen dat het ooit zal kunnen gebruikmaken van een diepgaande omwenteling in Europa om een staat te worden. Een economische crisis, breuken in de Europese Unie, een volledige of gedeeltelijke bezetting door een oude of nieuwe grootmacht (de Verenigde Staten, Rusland) of door de islamstaten. Maar dat lijkt mij een hersenschim. De Vlamingen zullen er zich eerder moeten bij neerleggen dat wat hun land en hun staat had kunnen worden, in de vergeethoek van de geschiedenis zal terechtkomen.