Sarko, 54%, président

dimanche 06 mai 2007, 18:50

Selon les premiers sondages à la sortie des urnes, Nicolas Sarkozy remporterait entre 53 et 56% des suffrages. Et ce, alors que la participation au second tour du scrutin présidentiel français opposant le candidat de droite à Ségolène Royal atteignait 75,11% à 17 heures, un chiffre record à cette heure depuis 1965. Des cris de joie ont éclaté vers 18h15  parmi les partisans de Sarko réunis à Paris.

Des cris de joie ont éclaté ce dimanche vers 18h15 parmi les partisans de Nicolas Sarkozy réunis à Paris, alors que des informations non confirmées officiellement circulent au sein de son parti sur une victoire du candidat de droite à la présidentielle française.

"On a gagné, on a gagné", reprennent en choeur les militants du parti UMP, alors que le scrutin n'est pas encore clos, réunis dans la salle où M. Sarkozy doit venir dans la soirée.

Dans le même temps, l'ambiance est morose et les mines sont sombres au siège du Parti socialiste parmi les partisans de Ségolène Royal.

La loi française interdit la diffusion de sondages entre vendredi minuit et dimanche 20 heures, heure de fermeture des derniers bureaux de vote. Mais des estimations circulaient toutefois dans les états-majors des partis après la fermeture des premiers bureaux en France métropolitaine, à 18 heures.

Les télévisions françaises doivent donner à 20 heures les premières estimations des instituts de sondage. M. Sarkozy, 52 ans, était donné net favori par les sondages diffusés avant la fin de la campagne officielle vendredi à minuit, face à sa rivale socialiste Ségolène Royal, 53 ans.

Le parti UMP a prévu l'organisation d'une "grande fête populaire" dans la soirée, à Paris, au bas des Champs-Elysées.

Et ce, alors qu'une scène a également été installée place de la Concorde. Une centaine de télévisions françaises et étrangères s'y sont également installés sur des estrades ou ont pris de la hauteur au moyen de plateformes élévatrices. Une quinzaine de cars de police sont stationnés aux abords de la place.

Place de la Bastille, lieu de rassemblement traditionnel de la gauche dans la capitale française, une quinzaine de camionnettes de la gendarmerie et de la police sont prépositionnées.

Une forte mais discrète mobilisation policière doit être mise en place dimanche à Paris et en banlieue en prévision d'éventuelles violences si M. Sarkozy est élu, ont indiqué des sources policières.

Pour remplacer Jacques Chirac, 74 ans, les Français avaient le choix entre Nicolas Sarkozy, 52 ans, qui leur a promis d'opérer une « rupture » avec le passé, et Ségolène Royal, 53 ans, qui les a incités à faire preuve d'« audace » en élisant pour la première fois une femme à la présidence. Tous deux ont affiché leur volonté de réformer le pays en profondeur. « Une élection qui va chambouler la France », titrait le Journal du Dimanche au matin du vote.



--------------------------------------------------------------------------
Met onze verontschuldigingen deze teksten niet onmiddellijk te kunnen vertalen.  Een korte samenvatting :

Alhoewel de stembureaus gesloten worden om 20 uur, lokken de voorlopige resultaten al vreugdekreten uit bij de aanhangers van rechts en lange gezichten bij de socialisten.  De UMP-aanhangers verzamelen op de Place Concorde aan het einde van de Champs Elysées vanavond.  Een 15-tal politie-overvalwagens kijken toe, er zijn eveneens vele buitenlandse tv stations.

Links verzamelt aan de Place de la Bastille waar de politie eveneens een oogje in het zeil houdt.

Volgens politiebronnen verwacht men eventueel problemen bij een overwinning van Sarkozy. (wat ineens duidelijk maakt waar het tuig zich bevindt - nvdr)

A Paris, le parti socialiste vient de confirmer à l'agence de presse suisse ATS la défaite de Ségolène Royal (46%).

 De Parti Socialiste bevestigt zonet te Parijs aan het Zwitserse persagentschap ATS de nederlaag van Ségolène Royal (46%)


De officiële exit polls mogen slechts om 20 uur bekendgemaakt worden in Frankrijk, maar dit geldt uiteraard niet voor de buurlanden.  De sites van de Franstalige pers in B. zijn overbelast.

Selon les premiers sondages à la sortie des urnes, Nicolas Sarkozy obtiendrait un score oscillant entre 53 et 55% face à Ségolène Royal.

75% de participation à 17h.

Volgens de eerste exit peilingen zou Sarkozy een score behalen tussen 53 en 55% tegenover Ségolène Royal

(bij Angeltjes om 17.38 uur geplaatst)


Als deze trend zich doorzet, wensen wij  de journalisten van de VRT, VTM e.a. redacties veel  jeuk toe en fluwelen handschoenen.

Nooit goed begrepen waarom er veel belang gehecht wordt aan de mening van artiesten en Bekende Vlamingen over politiek en partijen.  Die mensen zijn niet beter of anders geïnformeerd dan om 't even wie.  Integendeel, ze zijn meestal zo opgeslorpt door hun job of zo vol van zichzelf dat ze nauwelijks weet hebben van wat er in de wereld naast de hunne omgaat. Wat maakt Tom Barman, Koen Wauters, Dana Winner  of Véronique de Cock tot waardige ambassadeurs van de maatschappelijke waarheid ?

Omgekeerd is het even anders.  De meeste politici zijn wel derderangsacteurs die menen dat ze een hoofdrol waard zijn.  Ze liegen maar zowel intonatie als lichaamstaal verraden hen, zelfs zij die mediatraining volgen kunnen alleen maar gekunsteld lachen als een nijlpaard met kiespijn. De kopschudder van Mechelen heeft al zoveel gelogen in zijn leven, dat hij zijn eigen naam vergeten is.  Als hij 's morgens in de badkamer voor de spiegel staat, knipoogt hij en zegt "Ha, dag Joris".  Echt gebeurd, een van zijn bijslaapjes wist het te vertellen in een van de boekjes.  Humo denk ik, de Pravda met de speelkalender van de sovjet ontpanningsprogramma's. 

Als den Baard van Palermo a/d Noordzee tijdens het Jaknikkerscongres met zijn meest uitgestreken facie poneert dat hij het Franse Suez de factuur  zal laten betalen voor de duurdere electriciteit, was dat zo slecht geacteerd dat  alleen de cast van Familie applaudisseerde. 

Het houdt niet op.  Leterme wil de execrabelste komediant zijn. Toen hij Minister President van Vlaanderen werd, bezwoer hij zijn ministers op post te blijven tot het einde van de legislatuur.  Dat klonk goed want voordien hadden Dewael en Somers (de kopschudder van zonet dus) de job halverwege  in de steek gelaten  niettegenstaande  allerlei dure eden.  De zetel van minister president van Vlaanderen lijkt  een schietstoel.

Leterme zet eerst zijn partijgenote minister Vervotte op de federale kieskar : "Ilse, ga jij maar". Dat is dus een eesrte woordbreuk.  Na weken van valse spanning, waar de mensen echt niet zitten op te wachten, besluit hij zelf ook op te stappen. Dat is de tweede woordbreuk. Mijnheer Leterme laat zijn functie van Vlaams premier aan zijn reet roesten omdat hij federaal meer kan doen voor Vlaanderen, komt hij nu temen.  Mocht hij beweren, "ik doe mee aan de verkiezingen maar ik zal op post blijven als minister-president" zou hij nog enige geloofwaardigheid overhouden.  Nu presteert hij net hetzelfde als zijn voorgangers.

Deze mensen, dames en heren, zijn ook diegenen die de mond vol hebben over de gewone burger die verzuurd is en die de politiek niet serieus zou nemen. En Ilse heet natuurlijk Hilde


Ray

De democratie bevindt zich ter linkerzijde van de politiek, laat daar geen misverstand over bestaan.  Rechts is dictatuur, de stem van het volk wordt gesmoord en de conservatieven leven enkel als ze de zweep kunnen laten knallen op de ruggen van de kleine onderdrukte slaaf.

Zo is dat.  En wie iets anders zegt, kan een koek tegen zijn muil krijgen.

U herinnert zich nog onze grote Vlaamse schilder, Luc Tuymans ?  Geef die man penselen, verftubes, een doek en hij fabriceert een meesterwerk waar in het buitenland een miljoen Amerikaanse dollars voor geboden wordt.  Geef hem daarentegen een microfoon en hij bralt nonsens.  Vorig jaar  september verklaarde Luc, die in de aanloop van zijn carrière buitenwipper is geweest, in Knack dat als Filip Dewinter de verkiezingen mocht winnen in Antwerpen, er brandstichtingen en raamkraken aan de lopende band zouden plaatsgrijpen.  Tuymans, de gevoelige schilder, heeft het sombere uiterlijk van een SS-officier op wandel in het ghetto van Warchau, en als hij over politiek spreekt, springen zijn ogen uit hun kassen en kookt zijn bloed. Tuymans is een democraat, een linkse democraat en een gewezen buitenwipper die geen tegenspraak duldt.  Hij is bevriend met burgemeester Pètrick.

Ségolène Royal, die vanavond hopelijk een flinke electorale rammeling zal krijgen (laten we voorzichtig zijn) is ook een linkse democraat. Zij is natuurlijk geen buitenwipper maar hopelijk voor mijnheer Hollande een gewone wipper.  Volgens de laatste peilingen loopt ze zowat een kleine 10% achter op Sarkozy, zelfs als het maar 1% is, wordt ze echter geen presidente.

En dat maakt haar pissig, want ze heeft de hele tijd nagehinkt en sedert ze met 5% de duimen moest leggen in de eerste ronde en  na een desastreus televisiedebat is ze nog dieper weggezakt in de peilingen.  Allemaal zeer voorwaardelijk en gevaarlijk wat ik zeg, want de Fransen zijn volop bezig met kiezen.

Het gaat hem vooral om de wijze waarop de socialiste de laatste dagen reageert op een democratische uitspraak in haar nadeel.  Volgens haar wil dat zeggen, dat de "compatriotten" gekozen hebben voor de angst en de wraak.  Meer nog, als zij niet de nieuwe presidente wordt, zal er in de Parijse  en andere voorsteden oproer ontstaan.  Brandstichtingen en raamkraken aan de lopende band.  U hoort het ?  Dezelfde vredelievende, democratische taal als Luc Tuymans : de helden van het verzet, de herauten van de vrijheid.  Dezelfden die zich vijf jaar geleden afwendden toen een man die de stem van het volk vertolkte neergeschoten werd.

Tuymans, Royal, Van de Graaf, producten van een zelfde kweek : de klasse der onverdraagzamen en slechte verliezers.

Ray

Dries van Agt, de cabaretier die het tot premier bracht voor het Christen Democratisch Appel heeft op het Palestijns Forum voor Menrechten te Rotterdam de show gestolen bij de deelnemende islamieten. 

Van Agt begreep niet dat zijn partij visa weigerde af te leveren voor een aantal Hamasleden die tot de Palestijnse regering behoren.  "Gelukkig vangt hij nog positieve geluiden op over Palestina van de kant van D '66, Groen Links en soms zelfs uit de PvdA".  Met andere woorden een ferme sneer naar zijn eigen partij.  Wat is dat toch met die christelijke  ex-eerste ministers ?  Dehaene wilde ook liever socialist zijn.

Het voornaamste oogmerk van deze bijeenkomst was de aandacht te vestigen op  de boycot tegen Palestina en vooral  de geldkraan terug open te draaien.  Officieel althans.  Want de situatie met de EU, een belangrijke sponsor,  is lang niet duidelijk.  Dat zal uiteindelijk niemand verbazen van de kampioenen die zonder democratische controle  hun politiek voeren onder de dekens of in de kelders.  Omdat Israël de Palestijnse regering niet erkent en Hamas geweld noch terrorisme afzweert, werden de maandelijkse bijdragen van de EU opgeschort.  En nu komen de vragen :  Wanneer ? Er zijn  gelden geblokkeerd door Israël.  Hoeveel ?  Waar ?  Wat zal er mee gebeuren ? 

Door de EU ministers van buitenlandse zaken werd beslist dat de Wereldbank (kijk, hier is loverboy Wolfowitz, geassisteerd door de grote ethicus Melkert, godverdomme) "geld" zou ter beschikking stellen van Palestijnen in nood.  Hoeveel ?  Hoe gaat dat in zijn werk ?  Er is hopelijk toch niet te veel controle ?  Loopt Melkert rond in de zwaar gehavende Palestijnse buurten met zakjes en enveloppes geld ?  

Nu we toch bezig zijn de Palestijnen vrij te pleiten van alle zonden, mogen we vernemen hoe Hamas zich positioneert tegenover de "martelaren" die het met explosieven omgord de Israëlische steden instuurt om zich aldaar tot ontploffing te laten komen en tegelijk ettelijke onschuldigen mee de dood of de verminking insleurt ? Het is maar een onschuldige vraag van een Europese belastingbetaler.

En terwijl Van Agt zich als een schaamteloze buikdanseres tegen de Palestijen staat aan te schurken, moeten de kransen ter herdenking van de Tweede Wereldoorlog door de politie permanent bewaakt worden. Anders wordt er mee gevoetbald door "jongeren".

Ray

De kogel kwam van links

De moordenaar van Pim Fortuyn was een linksradicale milieu-activist. Volgens zijn advocaat, de officiële politieverslagen en de rapporten van de toenmalige Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD) zou van der Graaf alleen gehandeld hebben.

Ik stel mij daar ernstig vragen bij.

Complottheorieën zijn altijd moeilijk te bewijzen. Om dat te kunnen doen moet men meestal een heuse undercover operatie op poten zetten en dan nog. Risky business.

Dat neemt niet weg dat sommigen (meestal om anderen schade toe te brengen) duchtig dergelijke kampvuurverhalen de wereld in sturen. Zo is er het absurde verhaal dat vriend en later fractievoorzitter van de Lijst Pim Fortuyn (LPF), Mat Herben, zelf achter het complot van de moord op Pim Fortuyn zou zitten en dat hij van der Graaf zou gebruikt hebben om zijn snode plannen ten uitvoer te brengen. Een “rechts” complot binnen de eigen rangen van de LPF als het ware. Te zot om los te lopen. Maar wel iets wat Mat Herben meer dan 4 jaar achtervolgd heeft. De firma Lockheed zou Herben hebben omgekocht voor de aankoop van jachtvliegtuigen, de Joint Strike Fighter, door de Nederlandse regering en dit volledig in tegenspraak met het standpunt terzake van de toen al overleden Fortuyn. Tot vorig jaar een ‘toevallig’ veloren gegane bandopname terug opdook waaruit bleek dat Fortuyn juist voor zijn dood in een gesprek verklaarde gewonnen te zijn voor deze aankoop. Herben was tot tranen toe bewogen toen hij werd gezuiverd. Weg complot dus. Weg rechtste samenzwering. Dit indianenverhaal, dat notabene vier jaar werd volgehouden door de linkse media, bleek op drijfzand gebouwd.

Terug naar van der Graaf, want hier is wel iets anders aan de hand.

VvdG was bestuurslid van de radicale Vereniging Milieu Offensief gevestigd in Wageningen. Hij stond er bekend als een berekend man. Zijn vereniging bleek een soort “bezwarenmachine” te zijn tegen de zogenaamde vleesindustrie.Veehouders vreesden het fanatisme van deze milieu-activisten zo sterk dat zij met alle middelen procedures bij de Raad van State in Nederland trachten te voorkomen.

Van der Graaf en de zijnen waren wel links-fanatieke activisten, beginselvast waren zij allerminst. Vooral als het op centjes aankwam. Want wat bleek. Deze Vereniging Milieu Offensief liet geregeld milieuprotesten afkopen door de boeren. Ruim honderd Utrechtse en Gelderse boeren hebben voor tienduizenden guldens per persoon milieuprotesten afgekocht van deze actiegroep. Naast de boeren legde zelfs één gemeente, de gemeente Harderwijk, centjes op tafel om de kritiek van deze milieu-activisten van tafel te krijgen.

Het brein achter deze procedures was zonder twijfel Volkert van der Graaf. De bescheiden organisatie groeide eind jaren negentig uit tot de belangrijkste tegenstander van de veehouderij in Utrecht en Gelderland. Tegen een op de vier milieuvergunningen werd bezwaar aangetekend. En onder leiding van VvdG won de organisatie honderden zaken bij de Raad van State.

Naast het feit dan VvdG niet vies was van de centjes moet er bij de moord op Fortuyn ook verwezen worden naar een afgeluisterd telefoongesprek dat op 7 januari 2002 werd opgevangen door het politiekorps van IJsselland tussen twee milieu-activisten. In deze gesprekken is er sprake van een plan voor de moord op Pim Fortuyn, waarin was te horen “Hij moet dood”. Of VvdG zelf bij deze gesprekken betrokken was is niet duidelijk. Volgens het betrokken korps moest dit gesprek helemaal niet serieus worden genomen en mocht in geen geval worden gezien als een plan tot uitvoering van een moord op Fortuyn.

Zeer vreemd is wel dat het betreffende politiekorps heeft verzuimd deze informatie door te spelen aan Den Haag of aan de binnenlandse veiligheidsdienst. Dit is wel gebeurd, maar pas veel later, namelijk NA 6 mei 2002, na de moord dus! De zo noodzakelijke persoonsbeveiliging heeft Pim Fortuyn derhalve nooit gekregen.

U ziet, vele vragen. Maar dat is nog niet alles.

VvdG werd veroordeeld tot –slechts- 18 jaar gevangenis. Deze 18 jaar werden, nadat zowel de familie Fortuyn als het openbaar ministerie in beroep waren gegaan, nogmaals bevestigd door het hof van Beroep. Tot grote ergernis van de familie Fortuyn, de vele vrienden en fans van het eerste uur.

Niet alleen is deze straf wraakroepend mild, ook het Nederlandse justitiebeleid is al even laks als het Belgische. Zo komt VvdG reeds in 2010 in aanmerking voor penitentiair verlof. In Nederland heet het ‘proefverlof’. Ge knalt iemand af om duidelijk politieke redenen en amper 7 jaar na de veroordeling wordt ge al op een weekendje “stappen” getracteerd. Bent u ook zo aan de grond genageld als ik ?

VvdG werd in 17 juli 2003 eveneens verooreeld tot het betalen van € 22.000 schadevergoeding. Tot op heden heeft hij daar nog geen euro van betaald en dit ondanks het feit dat VvdG niet bepaald onvermogend is gezien zijn lucratieve milieuzaakjes en dat bovendien zijn vriendin ‘er warmpjes inzit’ (dixit hemzelf). Uit stukken van het college van procureurs-generaal zou bovendien blijken dat de totale saldi van zijn privé-bankrekeningen ten tijde van de moord ruimschoots voldeden om deze € 22.000 te kunnen betalen.

VvdG weigert evenwel deze schadevergoeding te betalen omdat hij bezwaar maakt tegen de eis van de familie Fortuyn dat hij nu en in de toekomst geen inkomsten mag genereren uit deze moord. VvdG wil namelijk nog geld slaan uit zijn daad in de vorm van het schrijven van een levensverhaal, een biografie over de moord op Pim Fortuyn.
De familie wil uiteraard niet dat hij inkomsten zal krijgen uit artikelen, boeken of andere activiteiten.  De familie stelt dit als voorwaarde om genoegen te nemen met de door de rechtbank bepaalde –minimale- schadevergoeding van 22.000 euro. U zal zeggen, dit is toch de logica zelve. Niet zo voor VvdG. Die weigert deze eis vooralsnog te accepteren.

Zo werd er ook een betalingsregeling voorgesteld van 2.200 euro per jaar voor de komende tien jaar. De erfgenamen van Fortuyn hebben afwijzend gereageerd op dit voorstel: 'Wij hebben geen zin om tien jaar lang aan deze hork vast te zitten', zo zei Marten Fortuyn in een terechte reactie.

VvdG was daarenboven niet alleen een milieu-activist, hij was bovendien ook politiek actief. Getuige daarvan zijn zelf opgerichte partij, Koevoet, waarmee hij in 1990 deelnam aan de gemeenteraadsverkiezingen in Wageningen. VvdG wist met zijn links-anarchistische partijtje echter geen zetel te behalen.

Partijprogramma van Koevoet : het 'elimineren van de onderdrukking van individuen. In welke vorm dan ook'. Hier staat dus niet dieren, maar individuen.

Of het vermoorden van mensen gelijkstaat met “elimineren” is niet meteen duidelijk. Verdere “programmapunten” van VvdG waren : afschaffing van het leger, legalisering van drugs, gratis openbaar vervoer, meer aandacht voor fietsverkeer, nivellering van inkomens, herstructurering van het onderwijs en de mogelijkheid tot bewuste werkloosheid.

Mààr volgens K. Plooy, de officier van justitie (in België is dit het openbaar ministerie) had VvdG géén politiek motief toen hij Pim Fortuyn op 6 mei 2002 doodschoot. Begrijpe wie kan.

Voor VvdG telde, aldus Plooy tijdens de rechtszaak, alleen het dierenwelzijn. De rechter volgde die redenering en veroordeelde VvdG tot (slechts) 18 jaar cel. Als hij volgens de rechtbank wél een politiek motief had gehad, was hij wellicht tot een levenslange gevangenisstraf veroordeeld. De politieke activiteiten van VvdG. zijn tijdens het proces nooit ter sprake gekomen. Voor zover ik weet was Fortuyn nochtans geen veehouder, die weigerde zijn losgeld te betalen. Maar wel een politicus pur sang en dit met uitgesproken meningen. Volgens de rechtbank had het echter allemaal niets met politiek te maken !

Ik laat het oordeel over aan het gezond verstand van de lezer, maar het minste wat men kan zeggen is dat er wel bijzonder veel losse eindjes zijn in dit trieste verhaal.

5 JAAR GELEDEN WERD PIM FORTUYN VERMOORD

 Wilhelmus Simon Petrus Fortuyn  1948 – 2002

(foto genomen in Palazzo di Pietro, zijn huis in Rotterdam)

Precies 5 jaar geleden op maandag 6 mei 2002 om zeven over zes werd Pim Fortuyn vermoord. Fortuyn had net de studio van Radio3 FM op het Mediapark in Hilversum verlaten na een interview, toen een man getooid met een baseballpet de vijf fatale schoten loste. Pim Fortuyn overleed korte tijd later. Het was één week voor de tweede-kamerverkiezingen van 2002 in Nederland. De meest onwezenlijke verkiezingen van Nederland ooit.

Pim Fortuyn richtte, na ruzie binnen de partij Leefbaar Nederland, korte tijd voor de verkiezingen zijn eigen partij op : de Lijst Pim Fortuyn (LPF).

“Ik ga de politiek in uit compassie en uit commitment. De politiek schreeuwt om een turn-around.” Zo kondigde hij zijn intrede in de politiek in Nederland aan. Voor veel mensen belichaamde hij dan ook de route naar meer persoonlijke vrijheid en verantwoordelijkheid. Weg van de linkse ideologie en betutteling. Weg van paars.

De laatste week van zijn leven vertoefde Fortuyn zondermeer in een euforie. Na zovele tegenslagen kon eindelijk zijn droom in vervulling gaan. Hij was immers de politiek ingegaan om premier te worden. Voor iets minder deed Fortuyn het niet. Op de dag van zijn moord stond de LPF in de peilingen op maar liefst 38 zetels. Twee maanden daarvoor bestond de Lijst Pim Fortuyn zelfs nog niet eens. Kun je nagaan hoe Nederland door deze alerte man door elkaar werd geschud.

Zelfs de Volkskrant, nu niet bepaald een “Fortuynist”, zette toen op de voorpagina: 'Opinieleider: LPF grootste, Pim premier'

De LPF behaalde uiteindelijk bij deze verkiezingen 26 zetels en Pim Fortuyn kreeg postuum nog meer dan 1.300.000 voorkeurstemmen. Nederland schudde op zijn grondvesten, zoveel is duidelijk.

‘De Goddelijke Kale' -zoals zijn goede vriend Theo van Gogh Pim Fortuyn noemde- vetrouwde het publiek in een interview kort voor zijn dood toe dat hij ervan droomde om minstens 85 jaar te worden en liefst in zijn Italiaans lievelingsdorpje Provecano di San Giorgio, waar hij een buitenverblijf had.

Pim is er slechts 54 geworden, want ene Volkert van der Graaf besliste er anders over.

Zoals zovelen kan ik mij nog perfect herinneren waar ik was toen het onheilsbericht van de moord mij ter ore kwam.

“Dit kan toch niet waar zijn ?” was mijn eerste gedachtenflits. Helaas, het was wèl waar. Pas enkele uren later, toen ik die afgrijselijke beelden zag op televisie, begon het langzaam-aan tot mij door te dringen wat er was gebeurd.

En wat er was gebeurd is iets wat ieder beschaafd persoon voor onmogelijk achtte in een Westers democratisch land. Pim Fortuyn was vermoord. Vermoord voor zijn mening! De flamboyante wonderboy was plots niet meer. Niet alleen een smet op het blazoen van de Nederlandse democratie. Neen, een schande voor alle mensen van goede wil.

De reactie van het publiek was dan ook navenant. Een nooit geziene volkstoeloop, massa’s bloemen en vele tranen. De mensen waren geschokt tot in het diepste van hun ziel. De meesten konden niet echt vatten wat er zich had voorgedaan, maar ze voelden allemaal perfect aan dat er iets niet klopte.

Tijdens de begrafenis van Fortuyn verwoordde Theo van Gogh het zo : “Volgens mij is hij het slachtoffer geworden van een politieke moord, ingegeven door de hetze van de paarse partijen.” Even later zou van Gogh -o macabere ironie van het lot- zelf het slachtoffer worden van diezelfde hetze.

Op de grafsteen van Fortuyn in Westerland staat nu treffend de volgende tekst :

Deze woorden spreken voor zich. Het drukt gevat de ontzetting en de ingehouden woede uit van zovele aanhangers, bewonderaars en “fans”.

In een volgend deel ga ik nader in op de betekenis van Fortuyn, maar ik wil de lezer nu reeds toevertrouwen dat ik uit diep respect en bewondering voor de figuur van Pim Fortuyn sinds mei 2002 de pseudoniem Pim heb aangenomen. En die hanteer ik nog steeds met alle graagte en de gepaste trots.

 

Waar je ook bent, beste Pim, het ga je goed. Ik blijf in ieder geval “at your service”.

Pim

Deze bijdrage bestaat na deze nog uit 3 delen : Volkert van der Graaf – Pim Fortuyn – Geert Wilders

Als wij beweren dat we de "officiële" media beu zijn en hun manier van eenzijdig berichten en het verdraaienvan feiten, dan steunt dat niet op onze rijke fantasie.

Meestal gaan we schouderophalend voorbij aan de schendingen  van de basis van onze democratie maar soms overloopt het je.  Zoals vanavond bij het korte nieuws van 17.45 uur op de commerciële  zender VTM, waar de redactie het stelt met afdankertjes van de VRT die voor de centen gaan.  Geen moraal, wel centen, zou Bertold Brecht zeggen.

Naar aanleiding van de begrafenis van Karel Dillen beweerde een vrouwenstem buiten het scherm "dat hij tijdens de oorlog sympathiseerde met de nazi's". Ik ben niet de advocaat van Dillen maar zelfs de Morgen schreef hierover het volgende :
 
Voorts militeerde hij in de Jong-Nederlandse Gemeenschap, een vrij kleine kring van mensen rond Dillen die op Grootnederlands vlak actief waren en onder andere de eerste naoorlogse amnestiemeeting organiseerde. Zelf hadden hij noch zijn familie te maken gehad met de repressie maar Karel Dillen zei zich solidair te voelen met de slachtoffers ervan.

Zonnig weer en goed nieuws : wie beweert dat wij verzuurd zijn ?

De opwarming van het klimaat is onze schuld, daar zijn we inmiddels van overtuigd.  Alles is trouwens onze schuld : ook de staatsschuld.  En de ontgoocheling van Ali Baba als hij "Sesam" roept en de grot blijkt leeg te zijn ; op de muur staat met lipstick geschreven : Freya was here !  Onze schuld, we hadden niet  mogen lachen met onze vice-première.

Een van de oorzaken van de opwarming van de aarde is inmiddels opgespoord : de gsm ofte het mobieltje.  Dus vrienden, wat hebben wij vanmorgen thuis in onze GFT- bak gekieperd ?  Ons mobieltje en als iedereen dat doet, zakt de wereldtemperatuur met enkele graden tegen 2020.  Ik werd trouwens zeer nerveus van dat toestelletje dat alleen maar rinkelde als ik kamers verder was en voor de rest zedig, stil in mijn broekzak vertoefde.  Over and out.

Ander goed nieuws is voor de automobilisten onder ons, de reessers.  In de (voorlopige) hoofdstad  Br. van het land B. staan 60 flitspalen te flitsen.  Zeer druk verkeer, diegenen die in de hoofdstad Br. verblijven, willen er uit, de anderen willen er binnen.  Maximum 50 kilometer per uur roept Pascal Smet (ook in het Frans uiteraard, want Paskwal wil geen kweddelen met de Bruxellois).  Niemand luistert naar Paskwal, zelfs de honden lopen hem achteloos voorbij, alhoewel sommige hun poot opheffen tegen zijn been.

De boetes stromen binnen, het gewest zou er bijna welvarend van worden maar hemel, er zijn zovele andere besognes in het leven van een ambtenaar dat er geen tijd resteert om al die boetes rond te sturen.  Er wordt pas actie ondernomen voor al wie tegen  87 kilometer per uur door de straten dendert, dat is een tolerantieverhoging van 74%.  Comment ?  Ik denk dat ze die zelfde tolerantiegrens toepassen op de criminaliteit. 

Goed weer, goed nieuws. Voor de GSM-ers, voor de reessers en voor wie kattenkwaad wil uithalen.

Ray

De Europese Commissie is een bewonderenswaardige verzameling politici uit 27 landen.

Zij hebben de meest uiteenlopende bevoegdheden, beheren gigantische begrotingen en elke keer als nieuwe  landen de EU vervoegen, hebben die nieuwelingen ook recht om een commissaris aan te duiden.

Aanduiden ?  Jazeker, de grootste machtspotentaten van het continent worden niet verkozen. Ze zijn evenmin nauwelijks onderworpen aan parlementaire controle. Het Europese Parlement waar het land B 24 exemplaren heen zendt,  heeft zeer luttele bevoegdheden.  De interministriële vergaderingen bepalen zogenaamd de grote lijnen (die vooraf worden klaargestoofd in ambtelijke bijeenkomsten), de Commissie distilleert daaruit belissingen, en heel dat circus probeert ons wijs te maken, dat wij in een democratische omgeving vertoeven.

Zolang er voldoende centjes rondgaan en ieder het zijne uit deze voorlopige hoorn des overvloeds moge halen, zal de fiësta voortduren.   Klokkenluiders worden genadeloos van de toren gezwierd, zoals onze islamitische broeders ons dit leren.

Elk schot is natuurlijk niet in de  roos. Zoals het mikken van 30 satellieten in de ruimte om ons eigen Europese GPS systeempje te bezitten met de naam Galileo.  Voor 10 mei aanstaande moest het daarvoor in het leven geroepen consortium definitief van start gaan, werd twee jaar geleden beslist.  Het consortium zegt "foert" en de socialist Verheugen van de SPD (uit het land D met de strepen in de hozontale richting) die zichzelf al in 2010 Meester van de Ruimte zag, is een crisis nabij.  "Ich habe noch 2000 Millionen Euri auf meine Begrossung für den Galileo" riep hij uit (zijn Duits is lang niet meer in orde sedert hij in Brussel resideert). Zwei Miljard, miljarde, das ist 80 miljard alte frankskes.

De achtergrond van die nieuwe peperdure miserie is weer eens de Europese eigenwaan, alles beter te kunnen.  De Amerikanen beschikken al vele jaren over hun eigen GPS die ze graag ter beschikking stellen, maar dat is een militair project en daar huiveren de Europese socialisten van.  Als het van Cuba of China zou geweest zijn, geen bezwaar maar van de USA, daar liggen oceanen van ideologisch verschil tussen. 

Het is zeer twijfelachtig of Galileo van de grond zal komen, het zou "democratisch" leuk zijn te vernemen wat er misgelopen is binnen het consortium evenals te weten hoeveel "Euri" er al verprutst zijn.  Voor de staten die rekenden op inkomsten via rekeningrijden is dit afgeblazen project een streep door de rekening. Dus slecht nieuws met een goed randje.  August Vermeylen zal het zich anders hebben voorgesteld, Europeaan zijn.  Wij ook.

Ray

Ik loop nog liever het risico in de terminal van  Zaventem te moeten overnachten omdat het personeel  van BIAC de choucroute te zuur vindt en terecht enkele dagen in staking gaat  dan met die verrekte KLM te vliegen. Of omdat de piloten van de opvolger van Sabena syndicaal te weinig tijd in het buitenland krijgen om hun triootjes met de luchtwaardinnen af te werken.

Als ik kwaad ben noem ik Nederland, Holland en dan haal ik ook alle clichés boven : klompen, tulpen, kaas, gierigaards en nu KLM-ers !  Zo, dat lucht helemaal niet op, het is zelfs tamelijk belachelijk maar het leven hoort niet toe aan de slimmeriken, dat heeft u ook al lang door.

Wat vindt u hiervan, dames en heren ?  De KLM heeft 60 (ZESTIG) jaar geleden nazi's (NAZI'S) overgevlogen naar Zuid-Amerika !  Daar zet ik graag een oproepteken achter als blijk van de heftige verontwaardiging die mijn deel is en hopelijk ook de uwe moge worden, na deze schokkende onthulling.

Het zijn de Hollandse liberalen (u ziet ik ben nog niet in mijn normale doen) die het feit in de ruchtbaarheid gooien, uitgerekend in deze delicate periode van herdenkingen. In Rotterdam mogen de Palestijnen hun conflict met Israël uit de doeken komen doen en dat zal keurig en objectief verlopen : Hamas is tenslotte een vredesbeweging.  En als er bommen ontploffen moeten die stomme Joden maar maken dat ze ergens anders zijn. Bijvoorbeeld  bezig met het metselen van een muur op sabbat, hun vrije dag. 

Om de hypocriete (synoniem voor politiek-correcte) kerk en moskee in het midden te houden, wordt nu een nooit opgehelderd dossier van zestig jaar geleden afgestoft en op de discussietafel gegooid : KLM en de nazi's.  Het is niet de eerste keer dat deze beschuldigingen opklinken, het is ook niet toevallig dat ze in deze periode weer eens opgerakeld worden.

Nederland is het Noorden kwijt.  De traditionele partijen die normaliter de politieke macht onder mekaar verdelen zitten alle aan te kijken tegen verliezen van leden, kiezers en geloofwaardigheid.  De VVD die in de oppositie zit, profiteert nauwelijks van de kritiek die openlijk kan geuit worden, de regerende PvdA ziet elke week met de prognoses het zetelaantal slinken en het zijn de ontraditionelen van de SP (Marijnissen, de vakbondsman van Mao) en Wilders van de PVV die aan de haal gaan met de gunsten van de democratie.  Zelfs het  Hollands voetbal biedt geen zekerheden meer  en ontaardt in paniekspel : tegen alle verwachtingen en bookmakers in kwam er een totaal andere landskampioen naar voor dan verwacht. Overal verrassingen.

Nu is het de beurt aan de nationale luchtvaartmaatschappij : waarom geen vliegtuigen naar beneden  halen als we elke dag reputaties neerhalen ? Het is allemaal voor het goed van het volk.

Ray

Na lang redactioneel overleg hebben wij beslist de nieuwsredacties van de VRT en de VTM te volgen in hun neutrale weergave van de Franse verkiezingen.  Het is tenslotte in het belang van iedereen dat de beste kandidate moge winnen. Vandaar deze neutrale portrettering.  (Ook te verkrijgen in het Arabisch en Frans op aanvraag).

Mevrouw Royal is een zachte, beminnelijke, bekommerde vrouw, die rechtvaardigheid en sociale gelijkheid nastreeft.  Haar beleid zal een zegen zijn voor de Fransen die voor de eerste keer in hun woelige geschiedenis zullen ervaren wat de zachtzinnige oprechtheid van een vrouwelijke president betekent.  Een schoon milieu, iedereen elke dag propere lakens en gelapte ramen, voor diegenen die iets wilen doen, wordt de 25-urenweek ingesteld en elke vrouw krijgt naast haar man (of partner want lesbotisme zal aangemoedigd worden) een paracommando van het Vreemdenlegioen om haar te beschermen.  De Eiffeltoren zal rose geschilderd worden en alle aanhangers van Le Pen en ander rechts tuig zullen door de Maghrebijnse gemeenschap gestenigd worden, ter bevordering van de tolerantie.

Sarkozy is een hond, een lafaard, een ruziestoker, een fascist, een concentratiekampbeul, een smerige kapitalist, een oorlogszuchtige fanaat, een vrouwenmepper, een alcoholist, een homfobe sodomiet, een doortrapt zakkenvuller, een crapuul, een dictator, een racist (dat waren we bijna vergeten), een dommerik, een gelijkhebberige fantast, een geobsedeerde rechtse nationalist.

Wij hopen u met deze objectieve portretjes duidelijk gemaakte te hebben dat u in volle vrijheid uw voorkeur mag uitspreken.  Vive la France !  Vive Madame la Présidente.

La Rédaction neutre.

The Scottish Nationalist Party (SNP) heeft waarschijnlijk de verkiezingen in eigen land gewonnen en ook in Wales doen de nationalisten het goed.

Groot-Brittannië is een nog veel grotere aanhanger dan het land B. van het politiek-correcte  handelen en optreden.  Alles wat vreemd is, zolang het niet Europees is weliswaar, wordt op gejuich onthaald.  De partijpolitiek is in quasi alle echelons doordrongen van een diep schuldbesef dat te maken heeft met een niet verteerd koloniaal verleden en tegelijk het bewust afstand willen nemen van de Britse identiteit. Dit is niet de mening van de man in de straat maar die vindt nergens meer gehoor.  Ook de wetenschappelijke  en universitaire wereld stelt zich integraal in functie van de nieuwe doctrine : "Palm ons in".  Het bizarre is dat men zich wél blijft afzetten tegen the Continent (Europa) waar Groot-Brittannië nochtans deel van uitmaakt via de Europese Unie, zij het niet de monetaire.  Een ruim stuk van de economische wederopgang danken de Britten ongetwijfeld aan hun aanwezigheid in de EU maar dat willen zij niet geweten hebben.  Een land dat uitsluitend op basis van het eigen monetaire beleid goede economische resultaten neerzet, is vrij ongeloofwaardig.

Terug naar de verkiezingen.  Schotland, dat hoofdzakelijk socialistisch gezind is, wees ditmaal Labour van de hand en koos voor de nationalisten van de SNP, die zich ook ter linkerzijde situeren.  In de Engelse pers wordt druk gespeculeerd over fraude en allerlei bedrog, ook bij de electronische stemmingen ...  Tiens, dat is vreemd, ons wordt verteld dat er niets fout kan lopen met stemcomputers.  Of zou het van de uitslag afhangen ?

Nog even dit : de Schotten zijn evenmin als hun Engelse buren felle aanhangers van de EU.  Het positieve in de situatie bevindt zich in het terug opzoeken van de eigen identiteiten in Europa.

Ray

Ze heet Véronique de Keyser, ze was de nummer twee op de Waalse  PS-lijst bij de Euro-verkiezingen in 2004,  ze zetelt nu in het Europese Parlement en ze wil de Israëlische ambassadeur wurgen.  Tot hier lijkt alles normaal. 

Waar het begint  fout te lopen bij deze dame heeft vermoedelijk te maken met de kwetsbare combinatie van haar beroep en haar politieke aanhankelijkheid.  Mevrouw is psychologe en doceert dat vak aan de universiteit van Luik.  Socialisten en geld, dat spoort niet zoals geweten, maar socialisten en psychologie is evenmin een gelukkig samengaan beschoren. 

Het is in die links-progressieve kringen dat de waanzinnigste ideeën geboren worden over misdaad en vergelding.   Dààr worden de slachtoffers van een misdrijf  veroordeeld tot symbolen van  maatschappelijk onrecht en de misdadigers worden omhelsd als idealistische  Robin Hoods. Als dergelijke opvattingen doordringen tot op beslissingsniveau,  krijg je toestanden zoals deze van de Belgische justitie en de onovertroffen zwarte Lola die verantwoordelijk is voor de toenemende criminialiteit in dit land,  de angst bij de burgers en het vrije spel voor de gangsters. 

In Luik gaat men met de gevangenen op stap naar de rosse buurt, ook de delinquenten van seksuele misdrijven. U kan het lezen op de webstek van het Vlaams Belang.  "Komaan, jongens, onder de douche en braaf zijn, zet mekaar geen hakje, want we gaan naar Slet Lisette voor levering van ons kwakje". 

Die mentaliteit ligt aan de basis dat heel de wereld verbaasd naar ons opkijkt en het rapalje wacht begerig naar de eerste de beste gelegenheid af om hier een stukje terrein te veroveren. De softe aanpak van de misdaad heeft nergens geleid tot vermindering van de criminaliteit, helaas.

Behept met die  ziekelijke mentaliteit zit de psychologe Véronique de Keyser in het EP te brallen en te raaskallen.  Dat zij, mevrouw de universiteitsprofessor het presteert een ambassadeur in functie te bedreigen bevestigt het geestelijke niveau van linkse politici.  Gefeliciteerd !

Ray

Net voor de verkiezingen nog een presentje ?  Ditmaal van de minister voor mobiliteit en egaliteit. 

Gisteren ontving het Roze Huis van de Stad Antwerpen een schamele diversiteitsprijs van 1500 euro wegens activiteiten met de allochtone gemeenschap. De verdrukte minderheden vinden mekaar, of zoiets. Ik had nog nooit van dergelijke "prijs" gehoord maar in deze welvarende stad, vrij van schulden en bulkend van de centen en overschotten regent het multiculturele  prijzen alom. Omzeggens elke burger kan  's morgens ontwaken met voor zijn deur een chauffeur in livrei die uit naam van het stedelijk magistraat een Prijs komt aanreiken.  Het is hier precies Las Vegas of het hoofdkantoor van de Nationale Loterij voor politiek correcten.

Eerlijk gezegd, ik had te doen met Monica Deconinck die opgestuurd werd met 30 briefjes van 50 euro in een bruine omslag met de tong persoonlijk dichtgelikt door de Dictator van de Grote Markt.  "En een ontvangstbewijs laten tekenen, Monique" luiden zijn bevelen. Ik heb altijd te doen met Monica, sedert ze honderden miljoenen verloren heeft in de gangen van het OCMW, maar dat is voorbij en vergeten.   Wèg is weg. 

Die van het Roze Huis stonden wat bedremmeld te kijken naar die armzalige prijs.  Hun recette van een half nachtje tempeesten ligt heel wat hoger.  Om de pil te vergulden komt Van Brempt, mobiel en egaal vandaag echter meedelen dat de Holebi beweging voor haar werking een extraatje ontvangt van 1 miljoen euro.

Holebiwerking ?

Ik heb nog een markante tekst liggen van Gerard Bodifée, astrofysicus, columnist en gelegenheidsfilosoof,  die ik u graag voorleg :

"Ik betreur te moeten bekennen dat een zekere niet gewilde maar reële homofobie zich van mij meester maakt.  Wat ik voel,  vloeit niet voort uit enig bezwaar dat ik tegen de geaardheid van homoseksuele mensen zou hebben, wel uit de vrees dat deze mensen zich als groep geleidelijk aan boven elke kritiek verheven achten. Het is zorgwekkend dat het haast onmogelijk wordt nog standpunten in te nemen die de homobeweging niet welgevallig zijn."

Wie zich bijvoorbeeld uitspreekt tegen het homohuwelijk of tegen adoptie door homostellen, wordt uitgekreten voor racist.  De zwaar betoelaagde Holebifederatie neemt vlakaf partijpolitieke standpunten in.

Slachtoffers van discriminatie blijken zelden uit te groeien tot voorbeelden van tolerantie.  Als een wijs man zoals Gerad Bodifée het zegt, zijn we in goed gezelschap.

Ray