Een medewerker (geen priester) van Vaticaanstad is veroordeeld voor het bezit van 87 gram cocaïne tot vier maanden voorwaardelijk en hij is tevens aan de deur gezet.

Er is een rechtbank in Vaticaanstad en het probleem was dat op het bezit van drugs geen sanctie staat.  Maar ja, het is wel een zelfstandige staat met eigen munt en natuurlijk een patron.  Zouden ze ook een gevangenis hebben ?  Met of zonder sloten ?  Historisch overschotje van de Inquisitie ?

Mochten ze naar aanleiding van dit feit op zoek gaan naar een bekwame minister van justitie, wij kennen iemand die binnenkort vrij is.

Ray

Ik ben zo ontzettend jaloers op mensen die met fantasie door het leven gaan, fluitend en met flair recht op het doel af. Neem nu die vrouw (of is het een man ?) die bedacht  dat er wat schortte met de inburgering van vreemden in onze maatschappij.  Op zich moet je al een flinke doordenker zijn om tot die vaststelling te komen. Maar met fantasie en flair heb je dat vrij vlug door : er is een probleempje met de aanpassing.

Als je bovendien bij de televisie werkt én een beetje ingeleid bent in de wereld van zowel het alternatieve als het koninklijke (wat vaak uitersten zijn) dan zit je op rozen. En wij, de kijkers, binnenkort ook, want er volgt een reus van een programma "De Wereldboom" op 26 mei a.s. op Nederland 2 om 18.10 uur.  U ziet, u hoeft de Humo niet meer te kopen.

Het uitgangspunt is simpel als  het ei van Columbus : migranten integreren moeilijk, omdat ze "de natuur" van hun nieuwe leefomgeving afstoten.  Begrijpt u ?  Eens zij die in zich laten doordringen, aanvaarden  zij als een fluitje van een cent  ook de mentaliteit, de cultuur en natuurlijk naast het fluitje ook de centjes.

Twaalf uitzendingen met als ondertitel bv.  "De moslim en Moeder Natuur", het kan ook Vader Natuur worden, want moslims zijn niet gesteld op prominente vrouwen tenzij voor procreatieve doeleinden.  Of recreatieve kan ook. Of combattieve.

Prinses Irène, de zuster van Beatrix zal deelnemen aan de reeks : zij is het die de wereld leerde bomen knuffelen.  Je omhelst een boom en drukt je lichaam en gezicht tegen zijn schors en je fluistert zachtjes :"Ik hou van je, boom" en terwijl wrijf je zoals normale mensen dat al eens plegen te doen in andere omstandigheden.

  Dat zal dus een onderdeel worden van de nieuwe inburgersingcursus voor Ali, Rachid en Boukaklou.  Als we ze nu nog leren duiven melken, komt het allemaal in orde.

Het bericht verscheen in Elsevier en is helaas waar.

Ray

Mochten er soms aanhangers van het Vlaams Belang de blog van Angeltjes volgen, je weet maar nooit, dan hebben wij goed nieuws voor ze !

Over ongeveer een maand zijn er verkiezingen en jullie partij, beste Belangers, komt regelmatig zeer positief in de media.  Dàt is trouwens een van de redenen van het succes van het Belang : elke dag in de schijnwerpers wordt electoraal beloond.

In de aanloop naar de verkiezingen zullen jullie nog meer aandacht genieten en daar waar vandaag Het Nieuwsblad reeds uitpakte met de zeer persoonlijke visie van De Wilde op jullie partij, is ook het vermaarde Knack er deze week met zijn bijltje bij om te hakken en  te spaanderen. U mag zich verwachten aan een prachtig artikel van de hoofdredacteur himself, Karl Van den Broeck, die gedurende jaren de stiel der objectieve berichtgeving heeft geleerd bij de Morgen.

Journalisten die zich thans buigen over de vuile was van een partij die zij enkel kennen via roddelverhalen van weglopers en verklaringen van meer dan tien jaar geleden, bewijzen vooral de eigen kundigheid.  Overledenen bezwadderen hoort daar uiteraard ook toe.  Evenals insinuaties over het privé leven van vooraanstaanden.  

En het zal natuurlijk niet ophouden met deze eerste twee schoten voor de boeg.  De openbare omroep en de andere redacties zitten uiteraard mee in het complot om het Belang van Vlaanderen een nieuwe triomf te bezorgen. 

Voor argumenten kan u bij ons terecht (soms) en voor de roddels bij de poco's. 

De angeltjes 

We zijn niet op de wereld om constant ruzie te maken en met mekaar op de figuurlijke, laat staan de letterlijke, vuist te gaan.  Iets anders is het, om kritisch te zijn, je vragen te stellen en die desnoods voor te leggen aan anderen, want samen weten we meer.  Ik ben precies in de leer geweest bij Leterme maar ik ontken.

Wat gaat er om in de geest van een zogenaamd "politiek-correct" denker ? Dat is niet allemaal onwetendheid, haat of machtswellust of domheid. Of toch ?

Jan Pronk is een socialist, een gewezen minister van ontwikkelingshulp, hij is zo links als een deur en als hij niet bezopen is, zo zuur als een fles van de Blauwe Hand. Hij heeft ook internationaal wat gedaan voor UNO-vluchtelingen  en er heerst nu nog feestgedruis in de kantoren omdat Jan er eindelijk mee opgehouden heeft.

Naar aanleiding van de oorlogsherdenkingen werd Pronk terug even opgevist in Utrecht en daar mocht hij in de kerk wat zeggen.  Zo verneem je hoe een politiek-correct icoon zijn visie vormt  :

,,Stel vragen, telkens opnieuw. Leg je er niet bij neer dat er grenzen zijn. Verdeel je tijd en aandacht anders. Voer actie door je stem te verheffen. Gebruik je vrijheid goed en laat je nou niet op je kop zitten door je eigen vrees'', adviseerde Pronk de aanwezigen in de kerk. ,,Het gaat niet aan de eigen welvaart te maximaliseren en pas daarna, wanneer het ons goeddunkt, anderen iets toe te stoppen. Het gaat niet aan de eigen veiligheid boven alles te stellen en de vrijheden van anderen daaraan ondergeschikt te maken.''

Wat in deze "redenering" opvalt is  voortvarendheid en  een wereldbeeld oproepen dat niet aanwezig is maar dat enkel in de geest van de spreker bestaat. Hij doet echter of het zo is en wij dom genoeg zijn om het niet te weten.  Vragen stellen wordt aangemoedigd, maar ik vrees dat het de juiste vragen moeten zijn, zoals vroeger in de catechismus, met de antwoorden in cursief onderaan.   Ook typisch voor een socialist is het schermen met de eigen welvaart, alsof wij allemaal in weelde baden.  Hoe wereldvreemd moet je zijn, hoever sta je af van de maatschappij om telkens weer de eigen burgers af te schilderen als kapitalisten, terwijl een overgrote meerderheid net voldoende heeft om de maand door te komen. Eigen  veiligheid denigrerend afwegen tegen vrijheid van anderen, is zulk een groteske vertekening dat je er stil bij wordt.

Laten we blij zijn dat er gelukkig velen in onze samenleving zijn, en elke dag meer en meer, die de onzin van de politiek-correcten de rug toekeren.  Dank u, Jan Pronk.

Ray

Frieda Brepoels en Bart Dewever hebben namens de NV-A de Scottish Nationalist Party gefeliciteerd met hun verkiezingsoverwinning vorige week.

"Wij wensen u en uw partij dan ook van harte geluk met de verkiezingsoverwinning die u heeft behaald. Het is een verdiende zege na een jarenlange inzet voor Schotland. Uw overwinning kan en zal bovendien een aansporing zijn voor ons en andere regio’s en deelstaten die nog vastzitten in stroeve structuren die verstrikken. Schotland, Vlaanderen, Wales, Catalonië, … allen hebben we dezelfde ambitie.

Uw persoonlijke overwinning en de bijzonder sterke score van de Scottish National Party bewijzen dat het mogelijk is om mensen warm te maken voor een positieve keuze. Een keuze waarbij nationalisme en internationalisme geen tegengestelde krachten zijn, maar mekaar versterken. Daarom zijn wij optimistisch en kijken we vol verwachting naar de toekomst. We toosten nu al op de dag dat Vlaanderen en Schotland mekaar als onafhankelijke staten tegenkomen aan de Europese tafel. Zoals uw partij het in haar campagne stelde: It’s time!"

In afwachting van het aanschuiven aan de Europese tafel kan Bart wellicht een kopje koffie komen drinken, met Frieda uiteraard, met de Vlaams-nationalisten van het Belang.  Die bewijzen al jaren dat het mogelijk is mensen warm te maken voor een positieve keuze ook als alles en iedereen tegenwerkt.  En wat zeggen we voor we slurpen ? "Santé" of "Cordon" ?

Ray

Goed bestuur betekent je collega-ministers moreel op te leggen niet deel te nemen aan andere verkiezingen maar zélf als nummer één in de arena te treden en je nummer twee ook op te sturen.

Goed bestuur betekent op papier te zetten dat je opkomt voor "meer Vlaanderen" en daar in Wallonië stilletjes over te zwijgen.

Goed bestuur betekent een coalitie afsluiten met alle partijen om de grootste uit te sluiten.

Goed bestuur betekent méér geld ter beschikking te stellen van de openbare omroep zonder enige vorm van neutraliteit in de berichtgeving te eisen.

Goed bestuur betekent de kwaliteit van het onderwijs in Vlaanderen ondergeschikt te maken aan de multiculturele waan.

Goed bestuur betekent BHV onverwijld te splitsen en nijdig te worden als je aan die belofte herinnerd wordt.

Goed bestuur begint en eindigt met een woordbreuk : zeggen "ik sta op wacht" en dan op de vlucht slaan.

Weet je wat, goed bestuur is veel te lastig, laat me gerust.

Ray

  

Het was me het dagje gisteren.  Zondag, rustdag ?  's Morgens was er de geslaagde betoging in Rode waar een kleine tweeduizend manifestanten aan deelnamen.  De balorige politie dacht dat de jaren '60 terug waren met het verzet tegen de faciliteiten, want ze stuurden de wettelijk toegelaten betoging van hot naar her : de bedreigingen door enkele tientallen Fransdolle FDF-ers wogen zwaarder  dan de door de Raad van State toegestane betoging.

Wanneer gaat het ophouden dat Franstaligen in Vlaanderen burgemeestertje mogen spelen ?  Madame Rolin hoort  thuis in een antiquariaat  op de Zavel in Brussel maar niet in Rode waar zij de veroveringsdrang van de franskiljons  symboliseert.  Aanpassen of opkrassen is ook op haar van toepassing.  Zeker als ze onhandig probeert onze grondwettelijke waarborgen aan te tasten.  Heel die poespas van faciliteiten moet afgeschaft worden.  Het is toch niet te geloven welke slappe spaghetti's dit land besturen : faciliteiten hebben lang genoeg bestaan. Als  de Franstaligen na veertig jaar niet aangepast zijn, bewijzen ze wat wij steeds beweerd hebben, ze zijn moedwillig, dom en gemakzuchtig.  Als Vlaanderen tweetalig moet worden, een belletje dat sommige Belgicisten zoals Kris Deschouwer, Elio di Rupo en de onvermijdelijke Decroo opnieuw laten rinkelen, stel ik voor dat we eerst zelfstandig worden.  Nadien kunnen we dan beslissen over tweetalig worden : Frans of Arabisch.  Is dat geen goed voorstel ?

Gisterennamiddag waren we eveneens  druk in de weer om zo vlug mogelijk de eerste Franse uitslagen te kunnen publiceren en met een omweg langs Zwitserland is dat aardig gelukt. We kregen onverwachte hulp van enkele anonieme mailers, waarvoor oprechte dank !  U kent onze overtuiging : de maatschappelijke vraagstukken in West-Europa zijn gelijkaardig, laten we naar het buitenland kijken hoe zij er mee omgaan, ons niet afzonderen en op die manier zal Vlaanderen beter het hoofd kunnen bieden aan zijn problemen. En indien niet, over de grenzen loeren bij de buren maakt ons niet dommer.

  Hopelijk zal de nieuwe Franse president een parlementaire meerderheid achter zich krijgen en kan hij langzaamaan een andere sfeer brengen in Europa : met hem is die kans groter dan met de socialisten.  Die  gisteravond op de Franse televisie begonnen zijn hun interne afrekeningen uit te vechten.  Enkel nog dit : de alomgeprezen Madame Royal heeft het geen flikker beter gedaan dan haar voorganger Jospin.  Genoeg nu over Frankrijk, j'en ai marre.

Tenslotte was er ook nog Guy Leterme, die zijn woord kwam breken.  Daar kijken we al lang niet meer van op. De socialisten zeggen "Ja" tegen alles wat di Rupo wil. De VLD roept op tot "Eensgezindheid" na jaren ruzie gestookt en leugens verkocht te hebben. 

Gelukkig hebben wij onze eigen Pim die over Pim Fortuyn zijn vierdaagse marathon levert die door velen gewaardeerd wordt.

Ray

Het Nieuwsblad heeft ook een Vlaams Belang specialist in dienst : een journalist die onbevangen, onbevooroordeeld en met de beste bedoelingen bezield deze partij analyseert.  Zoals de frisse figuur Walter Pauli deze zelfde klus klaart voor de Morgen.

Pol de Wilde is de naam en hij  heeft het over het Belang na de dood van Karel Dillen.  Een goed oog heeft hij er niet in , de VB-expert : zolang Dillen aan het roer stond of achter de schermen regisseerde, was Pol er gerust in maar nu en vooral sedert de nederlaag in oktober ziet het er somber uit met de toekomst van het Belang.  Journalist Pol heeft in zijn jeugd veel boeken van Karl May gelezen denk ik, want zowel inhoud als stijl van deze laatste zinderen door in de journalistieke gewrochten die het Nieuwsblad nu sieren.  De Wilde ontwaart  broedertwisten, vrouwenkwesties, overlopers en weglopers.  Het trio Vanhecke, Annemans en Dewinter blijft niets gespaard, zegt hij mismoedig. En terwijl gluurt hij naar hen op of iemand mischien ten teken van bevestiging knikt. Maar dat gebeurt niet : die musketiers zijn al vijftien tot twintig jaar door de wol geverfd en gehard tegen de smerige streken van de persmuskieten.

"De partij plooit terug op zichzelf en daar zit hem de fout in, ze moet luisteren naar al die raadgevers die klaar staan om de tanker te keren en de andere richting uit te sturen" orakelt de journalist.  Richting dieperik.  Dan zou het trio pas blijk geven van staatsmanschap.  En rekening houden met de voldragen mening van politieke genieën als disc jockey Verstrepen : de Piet Huysentruyt van de politiek.  En weet u wat de partij ook geweldig fout doet : Jean-Marie Le Pen toelaten in de katedraal om afscheid te nemen van zijn strijdmakker Dillen. De partij zou Pol de Wilde best inhuren als ceremoniemeester.

In afwachting  staat ook deze betweter in  de rij bij de vele verzuurden die het niet kunnen begrijpen dat een partij die de stem van het volk vertolkt, ook de sympathie van dat volk bezit.

Ray

 

Deel 3 : Pim Fortuyn

Ik zeg wat ik denk en ik doe wat ik zeg

Het leven van Pim Fortuyn heeft veel weg van een Griekse tragedie. Maar of hij blij zou geweest zijn met deze omschrijving, ik betwijfel het. Zijn beslissing om in de politiek te gaan was een weloverwogen keuze en hij kende ook de gevaren van het vak. Maar dat het zo’n vaart zou lopen, dat had zelfs hij niet kunnen voorzien.

“Ik ga de politiek in uit compassie en uit commitment. De politiek schreeuwt om een turn-around.” Zo kondigde hij zijn intrede in de politiek in Nederland aan. En dat typeerde hem ook.

Iemand die vol was van charisma, humor, doorzettingsvermogen, welsprekendheid, visie, intellect en eruditie en dit alles ten dienste stelt van de politiek. Het was du jamais vu. Honderduizenden Nederlanders hebben jarenlang in stilte gewacht op iemand van zijn kaliber. Voor veel vrijheidslievende mensen belichaamde hij de weg naar wat meer persoonlijke vrijheid en verantwoordelijkheid. Weg van de linkse betutteling. Niet alleen de inhoud van zijn politieke boodschap stoorde de verwaande politici, het was vooral ook zijn stijl die sinds decenia niet meer gezien was in de Nederlandse politiek.

Fortuyn was de heersende regentenmentaliteit, de hypocrisie en het paternalisme zeg maar, zò beu dat dit voor hem een voldoende drijfveer was om door te zetten. Want hij haatte het zittende establishment als geen ander.

“Het is een gesloten wereld met autistische trekjes met een geheel eigen kijk op de wereld en de werkelijkheid en zelfs met een geheel eigen jargon dat voor buitenstaanders nauwelijks te volgen is.” zo omschreef hij het toenmalige politieke bedrijf.

Pim Fortuyn liet zich graag professor noemen. Stricto senso was hij dat niet (meer).

Van 1990  tot 1996 was hij bijzonder hoogleraar arbeidsvoorwaarden aan de Erasmus Universiteit van Rotterdam. Hij bekleedde daar de Albeda leerstoel. Albeda was hoogleraar en minister van Sociale Zaken en lid van de Eerste Kamer voor het CDA.

De taak van Fortuyn als hoogleraar bestond erin zich bezig te houden met arbeidsverhoudingen in de publieke sector. Een domein dat Fortuyn bijzonder goed kende. Zijn basisgedachte in deze materie was geniaal in zijn eenvoud : “Geld moet je eerst verdienen en dan pas uitgeven.” We spreken ondertussen al wel 15 jaar geleden.

Na zes jaar werd hij aan de kant gezet met als reden ‘niet wetenschappelijk’. Dat is natuurlijk maar de gedeeltelijke waarheid. Wel is het zo dat hij het forum dat hem geboden werd zodanig naar zijn hand wist te zetten dat het als het ware een Fortuyn-venster werd op samenleving. Maar wel met een nooit geziene analytische accuratesse. De titel 'professor' heeft hij dan ook met veel genoegen blijven gebruiken.

Daarvoor was hij oa. docent sociologie bij de vakgroep filosofie en maatschappijleer aan de Rijksuniversiteit Groningen. Fortuyn was wetenschappelijk een eclecticus. Hij plukte uit diverse theorieën wat hij bruikbaar achtte. Maar hij was vooral een bijzonder populair docent. Zijn colleges werden druk bezocht, hij had veel te vertellen en hij deed dat met de nodige punch.

Zo gaf Fortuyn een afscheidscollege in Groningen, gebruikelijk voor een hoogleraar maar hoogst uitzonderlijk voor een docent, waar meer dan achthonderd toehoorders aanwezig waren. Met een overdonderend applaus namen ze afscheid van deze begenadigde spreker.

In diverse publicaties hield de Fortuyn een pleidooi voor kernachtige, slagvaardige departementen met minder ambtenaren. “Modelleer de overheidsdienstverlening zo veel als mogelijk naar de dienstverlening zoals deze wordt georganiseerd door het particuliere bedrijf,” schreef hij in zijn werkje ‘Zonder Ambtenaren’ (1991).

Volledig vernieuwend was dat Fortuyn een openbaar systeem voorstond met een strikte scheiding tussen het beleid op zich en de uitvoering van dat beleid. Net zoals dat in Zweden het geval is, en dus bepaald geen onzin. In dit opzicht was Fortuyn zijn tijd ver vooruit.

Fortuyn was een pienter man, begenadigd met een vlijmscherpe tong. Maar hij sprak ook met kennis van zaken. Zo wist Fortuyn de pijnpunten van de samenleving haarscherp bloot te leggen. Het maakte hem op korte tijd de lieveling zovele Nederlanders. Tot grote ergernis van zijn opponenten.

De steile klim in de populariteit toonde aan dat er al lang iets grondigs misliep in de Nederlandse samenleving. Vrijwel iedereen wist dat. Alleen de invorentoren-bewoners hadden het nog niet door. Wanneer zij dan in debat moesten gaan met deze briljante man stonden ze met hun mond vol tanden. Bij de vele debatten die ik heb gezien, droop hun haat en nijd gewoonweg van het scherm. Tegenover dit frisse geluid stonden alleen maar linkse verzuurde gezichten. Het was soms ronduit zielig om te zien hoe tegenstanders van Fortuyn -met de linkse media voorop- keer op keer door Fortuyn schaakmat werden gezet.

Daarnaast kon Fortuyn ook ontzettend lief zijn. Leraar zijn, toehoorders onderwijzen, een verhaal mooi vertellen, dat kon hij erg goed en dat deed hij ook graag. Het volgende typeert hem ten voeten uit :

“Laatst had ik een diner. Naast mij zat een meisje van 13 dat maar giechelde. Ze zei dat ze huiswerk moest maken. Over de verlichting. Ze begreep nog net dat het niet over de lamp boven onze hoofden ging. Ik vroeg of de meester wel eens een verhaal vertelde. Neen dat deed hij niet. Toen heb ik college gegeven over de verlichting. Ik vertelde over Spinoza en het hele gezelschap hing aan mijn lippen. Een verhaaltje vertellen aan een meisje van 13, dat was voor mij intens geluk.” Mooi toch, niet ?

Tijdens de voorstelling van het boek “De puinhopen van acht jaar paars” in 2002 herinnert iedereen zich de taart die Fortuyn in het gezicht kreeg geworpen. Hij sprak toen waarschuwend deze profetische woorden :  “Het hadden ook drie kogels kunnen zijn.” De arme man kon toen nauwelijks vermoeden dat het er uiteindelijk vijf zouden worden!

Dat de linkerzijde er alles aan deed om Fortuyn te diaboliseren bewijst dit stukje haatproza dat te lezen stond in “Vonk” (een marxistisch webportaal) de dag dat Fortuyn werd vermoord :

“Even na zessen werd de extreem-rechtse en racistische demagoog Pim Fortuyn met zes kogels beschoten op de parking van het Mediacentrum nabij Amsterdam,”

Als ik dit lees gaat mijn afkeer voor de linkerzijde nog maar eens in een hogere versnelling. Fortuyn was noch extreem-rechts, noch racist, noch een demagoog.

Het is nu net wat Fortuyn allemaal niet was. Dergelijke nonsens schrijven getuigt niet alleen van een totaal gebrek aan elementair respect en fatsoen, een groter voorbeeld van linkse verzuring kunt ge u toch niet voorstellen.. Het toont met verve aan tot wat een verstarde linkerzijde in staat is wanneer zij hun gelijk niet kunnen halen. Want wat moesten zij in hemelsnaam aanvangen met een rechtse homo? Dat stond natuurlijk niet in het linkse vademecum.

Historisch in die zin is ook het debat met Pvda kamerlid Marcel van Dam waar die Fortuyn “een buitengewoon minderwaardig mens” noemde. Een Untermensch als het ware. Van Dam heeft daarna geprobeerd die uitspraak uit alle media te laten weghalen. Volledig in lijn met de grote linkse traditie. Het is hem niet gelukt is. Gelukkig maar.

En van linkse traditie gesproken. Deze grote strijder tegen de ongelijkheid in Nederland, die Pvda’er van Dam, is de eigenaar van een villa van enkele miljoenen euro in het Veluwse plaatsje Hulshorst! Socialisten, ze zijn overal hetzelfde.

In 1997 reeds publiceerde Fortuyn zijn boek “Tegen de islamisering van onze cultuur”. Een striemende aanklacht tegen wat toen nog een volstrekt taboe was : de islam.

Zijn uitspraken als “Nederland is vol” en “Dweilen met de kraan open” of “De islam is achterlijk, ik zeg het maar, het is gewoon een achterlijke cultuur.” Het zijn uitspraken die ondertussen tot het Nederlandse patrimonium behoren.

Fortuyn schreef daarover het volgende in 1997 :

“Er zijn niet of nauwelijks liberale moslims. Veruit de overheersende structuur is conservatief en fundamentalistisch. Het is een achterlijk geloof. Kijk het christendom is geseculariseerd en de paus erkent de scheiding tussen kerk en staat. Vergist u zich niet! Zelfs in zuidelijke landen waar 90% katholiek is, is er de scheiding van kerk en staat. Kom daar maar eens mee aanzetten in islamitische landen. Ik vind het heel erg dat christenen niet begrijpen dat ze de islam buiten de deur moeten houden. Al die eeuwen strijd zijn kennelijk voor niets geweest. Ik zeg: géén islamitisch onderwijs! Het is niet te vergelijken met het christendom, dat geseculariseerd is. Tussen die twee kan ik juridisch geen verschil maken, maar ik zeg inderdaad dat christenen mentaal en moreel recht hebben om anders behandeld te worden dan die islamieten. De bevolkingsgroepen die dit land door de eeuwen heen hebben helpen opbouwen, hebben meer rechten. Punt uit. Islamieten die hier net komen, hebben zich maar te gedragen naar onze kernnormen en -waarden. Dat betekent in mijn opvatting: geen gesubsidieerd islamitisch onderwijs. En als het je niet aanstaat, moet je maar teruggaan.”

Verrassend actueel allemaal. Jammer genoeg is het er sinds de dood van Fortuyn alleen maar erger op geworden is. Fortuyn had gelijk, heeft gelijk en krijgt elke dag opnieuw gelijk. Dat beleidsmensen die wijze woorden van Fortuyn toen -maar ook nu nog- in de wind slaan is zondermeer wraakroepend. Laten we hen dan de rekening maar eens presenteren. Daar waar het hen het meeste pijn doet : in de stembus.

Pim

Sarkozy (UMP) wordt de volgende president van Frankrijk met  53     %

20 uur

Sarko, 54%, président

dimanche 06 mai 2007, 18:50

Selon les premiers sondages à la sortie des urnes, Nicolas Sarkozy remporterait entre 53 et 56% des suffrages. Et ce, alors que la participation au second tour du scrutin présidentiel français opposant le candidat de droite à Ségolène Royal atteignait 75,11% à 17 heures, un chiffre record à cette heure depuis 1965. Des cris de joie ont éclaté vers 18h15  parmi les partisans de Sarko réunis à Paris.

Des cris de joie ont éclaté ce dimanche vers 18h15 parmi les partisans de Nicolas Sarkozy réunis à Paris, alors que des informations non confirmées officiellement circulent au sein de son parti sur une victoire du candidat de droite à la présidentielle française.

"On a gagné, on a gagné", reprennent en choeur les militants du parti UMP, alors que le scrutin n'est pas encore clos, réunis dans la salle où M. Sarkozy doit venir dans la soirée.

Dans le même temps, l'ambiance est morose et les mines sont sombres au siège du Parti socialiste parmi les partisans de Ségolène Royal.

La loi française interdit la diffusion de sondages entre vendredi minuit et dimanche 20 heures, heure de fermeture des derniers bureaux de vote. Mais des estimations circulaient toutefois dans les états-majors des partis après la fermeture des premiers bureaux en France métropolitaine, à 18 heures.

Les télévisions françaises doivent donner à 20 heures les premières estimations des instituts de sondage. M. Sarkozy, 52 ans, était donné net favori par les sondages diffusés avant la fin de la campagne officielle vendredi à minuit, face à sa rivale socialiste Ségolène Royal, 53 ans.

Le parti UMP a prévu l'organisation d'une "grande fête populaire" dans la soirée, à Paris, au bas des Champs-Elysées.

Et ce, alors qu'une scène a également été installée place de la Concorde. Une centaine de télévisions françaises et étrangères s'y sont également installés sur des estrades ou ont pris de la hauteur au moyen de plateformes élévatrices. Une quinzaine de cars de police sont stationnés aux abords de la place.

Place de la Bastille, lieu de rassemblement traditionnel de la gauche dans la capitale française, une quinzaine de camionnettes de la gendarmerie et de la police sont prépositionnées.

Une forte mais discrète mobilisation policière doit être mise en place dimanche à Paris et en banlieue en prévision d'éventuelles violences si M. Sarkozy est élu, ont indiqué des sources policières.

Pour remplacer Jacques Chirac, 74 ans, les Français avaient le choix entre Nicolas Sarkozy, 52 ans, qui leur a promis d'opérer une « rupture » avec le passé, et Ségolène Royal, 53 ans, qui les a incités à faire preuve d'« audace » en élisant pour la première fois une femme à la présidence. Tous deux ont affiché leur volonté de réformer le pays en profondeur. « Une élection qui va chambouler la France », titrait le Journal du Dimanche au matin du vote.



--------------------------------------------------------------------------
Met onze verontschuldigingen deze teksten niet onmiddellijk te kunnen vertalen.  Een korte samenvatting :

Alhoewel de stembureaus gesloten worden om 20 uur, lokken de voorlopige resultaten al vreugdekreten uit bij de aanhangers van rechts en lange gezichten bij de socialisten.  De UMP-aanhangers verzamelen op de Place Concorde aan het einde van de Champs Elysées vanavond.  Een 15-tal politie-overvalwagens kijken toe, er zijn eveneens vele buitenlandse tv stations.

Links verzamelt aan de Place de la Bastille waar de politie eveneens een oogje in het zeil houdt.

Volgens politiebronnen verwacht men eventueel problemen bij een overwinning van Sarkozy. (wat ineens duidelijk maakt waar het tuig zich bevindt - nvdr)

A Paris, le parti socialiste vient de confirmer à l'agence de presse suisse ATS la défaite de Ségolène Royal (46%).

 De Parti Socialiste bevestigt zonet te Parijs aan het Zwitserse persagentschap ATS de nederlaag van Ségolène Royal (46%)


De officiële exit polls mogen slechts om 20 uur bekendgemaakt worden in Frankrijk, maar dit geldt uiteraard niet voor de buurlanden.  De sites van de Franstalige pers in B. zijn overbelast.

Selon les premiers sondages à la sortie des urnes, Nicolas Sarkozy obtiendrait un score oscillant entre 53 et 55% face à Ségolène Royal.

75% de participation à 17h.

Volgens de eerste exit peilingen zou Sarkozy een score behalen tussen 53 en 55% tegenover Ségolène Royal

(bij Angeltjes om 17.38 uur geplaatst)


Als deze trend zich doorzet, wensen wij  de journalisten van de VRT, VTM e.a. redacties veel  jeuk toe en fluwelen handschoenen.

Nooit goed begrepen waarom er veel belang gehecht wordt aan de mening van artiesten en Bekende Vlamingen over politiek en partijen.  Die mensen zijn niet beter of anders geïnformeerd dan om 't even wie.  Integendeel, ze zijn meestal zo opgeslorpt door hun job of zo vol van zichzelf dat ze nauwelijks weet hebben van wat er in de wereld naast de hunne omgaat. Wat maakt Tom Barman, Koen Wauters, Dana Winner  of Véronique de Cock tot waardige ambassadeurs van de maatschappelijke waarheid ?

Omgekeerd is het even anders.  De meeste politici zijn wel derderangsacteurs die menen dat ze een hoofdrol waard zijn.  Ze liegen maar zowel intonatie als lichaamstaal verraden hen, zelfs zij die mediatraining volgen kunnen alleen maar gekunsteld lachen als een nijlpaard met kiespijn. De kopschudder van Mechelen heeft al zoveel gelogen in zijn leven, dat hij zijn eigen naam vergeten is.  Als hij 's morgens in de badkamer voor de spiegel staat, knipoogt hij en zegt "Ha, dag Joris".  Echt gebeurd, een van zijn bijslaapjes wist het te vertellen in een van de boekjes.  Humo denk ik, de Pravda met de speelkalender van de sovjet ontpanningsprogramma's. 

Als den Baard van Palermo a/d Noordzee tijdens het Jaknikkerscongres met zijn meest uitgestreken facie poneert dat hij het Franse Suez de factuur  zal laten betalen voor de duurdere electriciteit, was dat zo slecht geacteerd dat  alleen de cast van Familie applaudisseerde. 

Het houdt niet op.  Leterme wil de execrabelste komediant zijn. Toen hij Minister President van Vlaanderen werd, bezwoer hij zijn ministers op post te blijven tot het einde van de legislatuur.  Dat klonk goed want voordien hadden Dewael en Somers (de kopschudder van zonet dus) de job halverwege  in de steek gelaten  niettegenstaande  allerlei dure eden.  De zetel van minister president van Vlaanderen lijkt  een schietstoel.

Leterme zet eerst zijn partijgenote minister Vervotte op de federale kieskar : "Ilse, ga jij maar". Dat is dus een eesrte woordbreuk.  Na weken van valse spanning, waar de mensen echt niet zitten op te wachten, besluit hij zelf ook op te stappen. Dat is de tweede woordbreuk. Mijnheer Leterme laat zijn functie van Vlaams premier aan zijn reet roesten omdat hij federaal meer kan doen voor Vlaanderen, komt hij nu temen.  Mocht hij beweren, "ik doe mee aan de verkiezingen maar ik zal op post blijven als minister-president" zou hij nog enige geloofwaardigheid overhouden.  Nu presteert hij net hetzelfde als zijn voorgangers.

Deze mensen, dames en heren, zijn ook diegenen die de mond vol hebben over de gewone burger die verzuurd is en die de politiek niet serieus zou nemen. En Ilse heet natuurlijk Hilde


Ray

De democratie bevindt zich ter linkerzijde van de politiek, laat daar geen misverstand over bestaan.  Rechts is dictatuur, de stem van het volk wordt gesmoord en de conservatieven leven enkel als ze de zweep kunnen laten knallen op de ruggen van de kleine onderdrukte slaaf.

Zo is dat.  En wie iets anders zegt, kan een koek tegen zijn muil krijgen.

U herinnert zich nog onze grote Vlaamse schilder, Luc Tuymans ?  Geef die man penselen, verftubes, een doek en hij fabriceert een meesterwerk waar in het buitenland een miljoen Amerikaanse dollars voor geboden wordt.  Geef hem daarentegen een microfoon en hij bralt nonsens.  Vorig jaar  september verklaarde Luc, die in de aanloop van zijn carrière buitenwipper is geweest, in Knack dat als Filip Dewinter de verkiezingen mocht winnen in Antwerpen, er brandstichtingen en raamkraken aan de lopende band zouden plaatsgrijpen.  Tuymans, de gevoelige schilder, heeft het sombere uiterlijk van een SS-officier op wandel in het ghetto van Warchau, en als hij over politiek spreekt, springen zijn ogen uit hun kassen en kookt zijn bloed. Tuymans is een democraat, een linkse democraat en een gewezen buitenwipper die geen tegenspraak duldt.  Hij is bevriend met burgemeester Pètrick.

Ségolène Royal, die vanavond hopelijk een flinke electorale rammeling zal krijgen (laten we voorzichtig zijn) is ook een linkse democraat. Zij is natuurlijk geen buitenwipper maar hopelijk voor mijnheer Hollande een gewone wipper.  Volgens de laatste peilingen loopt ze zowat een kleine 10% achter op Sarkozy, zelfs als het maar 1% is, wordt ze echter geen presidente.

En dat maakt haar pissig, want ze heeft de hele tijd nagehinkt en sedert ze met 5% de duimen moest leggen in de eerste ronde en  na een desastreus televisiedebat is ze nog dieper weggezakt in de peilingen.  Allemaal zeer voorwaardelijk en gevaarlijk wat ik zeg, want de Fransen zijn volop bezig met kiezen.

Het gaat hem vooral om de wijze waarop de socialiste de laatste dagen reageert op een democratische uitspraak in haar nadeel.  Volgens haar wil dat zeggen, dat de "compatriotten" gekozen hebben voor de angst en de wraak.  Meer nog, als zij niet de nieuwe presidente wordt, zal er in de Parijse  en andere voorsteden oproer ontstaan.  Brandstichtingen en raamkraken aan de lopende band.  U hoort het ?  Dezelfde vredelievende, democratische taal als Luc Tuymans : de helden van het verzet, de herauten van de vrijheid.  Dezelfden die zich vijf jaar geleden afwendden toen een man die de stem van het volk vertolkte neergeschoten werd.

Tuymans, Royal, Van de Graaf, producten van een zelfde kweek : de klasse der onverdraagzamen en slechte verliezers.

Ray

Dries van Agt, de cabaretier die het tot premier bracht voor het Christen Democratisch Appel heeft op het Palestijns Forum voor Menrechten te Rotterdam de show gestolen bij de deelnemende islamieten. 

Van Agt begreep niet dat zijn partij visa weigerde af te leveren voor een aantal Hamasleden die tot de Palestijnse regering behoren.  "Gelukkig vangt hij nog positieve geluiden op over Palestina van de kant van D '66, Groen Links en soms zelfs uit de PvdA".  Met andere woorden een ferme sneer naar zijn eigen partij.  Wat is dat toch met die christelijke  ex-eerste ministers ?  Dehaene wilde ook liever socialist zijn.

Het voornaamste oogmerk van deze bijeenkomst was de aandacht te vestigen op  de boycot tegen Palestina en vooral  de geldkraan terug open te draaien.  Officieel althans.  Want de situatie met de EU, een belangrijke sponsor,  is lang niet duidelijk.  Dat zal uiteindelijk niemand verbazen van de kampioenen die zonder democratische controle  hun politiek voeren onder de dekens of in de kelders.  Omdat Israël de Palestijnse regering niet erkent en Hamas geweld noch terrorisme afzweert, werden de maandelijkse bijdragen van de EU opgeschort.  En nu komen de vragen :  Wanneer ? Er zijn  gelden geblokkeerd door Israël.  Hoeveel ?  Waar ?  Wat zal er mee gebeuren ? 

Door de EU ministers van buitenlandse zaken werd beslist dat de Wereldbank (kijk, hier is loverboy Wolfowitz, geassisteerd door de grote ethicus Melkert, godverdomme) "geld" zou ter beschikking stellen van Palestijnen in nood.  Hoeveel ?  Hoe gaat dat in zijn werk ?  Er is hopelijk toch niet te veel controle ?  Loopt Melkert rond in de zwaar gehavende Palestijnse buurten met zakjes en enveloppes geld ?  

Nu we toch bezig zijn de Palestijnen vrij te pleiten van alle zonden, mogen we vernemen hoe Hamas zich positioneert tegenover de "martelaren" die het met explosieven omgord de Israëlische steden instuurt om zich aldaar tot ontploffing te laten komen en tegelijk ettelijke onschuldigen mee de dood of de verminking insleurt ? Het is maar een onschuldige vraag van een Europese belastingbetaler.

En terwijl Van Agt zich als een schaamteloze buikdanseres tegen de Palestijen staat aan te schurken, moeten de kransen ter herdenking van de Tweede Wereldoorlog door de politie permanent bewaakt worden. Anders wordt er mee gevoetbald door "jongeren".

Ray

De kogel kwam van links

De moordenaar van Pim Fortuyn was een linksradicale milieu-activist. Volgens zijn advocaat, de officiële politieverslagen en de rapporten van de toenmalige Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD) zou van der Graaf alleen gehandeld hebben.

Ik stel mij daar ernstig vragen bij.

Complottheorieën zijn altijd moeilijk te bewijzen. Om dat te kunnen doen moet men meestal een heuse undercover operatie op poten zetten en dan nog. Risky business.

Dat neemt niet weg dat sommigen (meestal om anderen schade toe te brengen) duchtig dergelijke kampvuurverhalen de wereld in sturen. Zo is er het absurde verhaal dat vriend en later fractievoorzitter van de Lijst Pim Fortuyn (LPF), Mat Herben, zelf achter het complot van de moord op Pim Fortuyn zou zitten en dat hij van der Graaf zou gebruikt hebben om zijn snode plannen ten uitvoer te brengen. Een “rechts” complot binnen de eigen rangen van de LPF als het ware. Te zot om los te lopen. Maar wel iets wat Mat Herben meer dan 4 jaar achtervolgd heeft. De firma Lockheed zou Herben hebben omgekocht voor de aankoop van jachtvliegtuigen, de Joint Strike Fighter, door de Nederlandse regering en dit volledig in tegenspraak met het standpunt terzake van de toen al overleden Fortuyn. Tot vorig jaar een ‘toevallig’ veloren gegane bandopname terug opdook waaruit bleek dat Fortuyn juist voor zijn dood in een gesprek verklaarde gewonnen te zijn voor deze aankoop. Herben was tot tranen toe bewogen toen hij werd gezuiverd. Weg complot dus. Weg rechtste samenzwering. Dit indianenverhaal, dat notabene vier jaar werd volgehouden door de linkse media, bleek op drijfzand gebouwd.

Terug naar van der Graaf, want hier is wel iets anders aan de hand.

VvdG was bestuurslid van de radicale Vereniging Milieu Offensief gevestigd in Wageningen. Hij stond er bekend als een berekend man. Zijn vereniging bleek een soort “bezwarenmachine” te zijn tegen de zogenaamde vleesindustrie.Veehouders vreesden het fanatisme van deze milieu-activisten zo sterk dat zij met alle middelen procedures bij de Raad van State in Nederland trachten te voorkomen.

Van der Graaf en de zijnen waren wel links-fanatieke activisten, beginselvast waren zij allerminst. Vooral als het op centjes aankwam. Want wat bleek. Deze Vereniging Milieu Offensief liet geregeld milieuprotesten afkopen door de boeren. Ruim honderd Utrechtse en Gelderse boeren hebben voor tienduizenden guldens per persoon milieuprotesten afgekocht van deze actiegroep. Naast de boeren legde zelfs één gemeente, de gemeente Harderwijk, centjes op tafel om de kritiek van deze milieu-activisten van tafel te krijgen.

Het brein achter deze procedures was zonder twijfel Volkert van der Graaf. De bescheiden organisatie groeide eind jaren negentig uit tot de belangrijkste tegenstander van de veehouderij in Utrecht en Gelderland. Tegen een op de vier milieuvergunningen werd bezwaar aangetekend. En onder leiding van VvdG won de organisatie honderden zaken bij de Raad van State.

Naast het feit dan VvdG niet vies was van de centjes moet er bij de moord op Fortuyn ook verwezen worden naar een afgeluisterd telefoongesprek dat op 7 januari 2002 werd opgevangen door het politiekorps van IJsselland tussen twee milieu-activisten. In deze gesprekken is er sprake van een plan voor de moord op Pim Fortuyn, waarin was te horen “Hij moet dood”. Of VvdG zelf bij deze gesprekken betrokken was is niet duidelijk. Volgens het betrokken korps moest dit gesprek helemaal niet serieus worden genomen en mocht in geen geval worden gezien als een plan tot uitvoering van een moord op Fortuyn.

Zeer vreemd is wel dat het betreffende politiekorps heeft verzuimd deze informatie door te spelen aan Den Haag of aan de binnenlandse veiligheidsdienst. Dit is wel gebeurd, maar pas veel later, namelijk NA 6 mei 2002, na de moord dus! De zo noodzakelijke persoonsbeveiliging heeft Pim Fortuyn derhalve nooit gekregen.

U ziet, vele vragen. Maar dat is nog niet alles.

VvdG werd veroordeeld tot –slechts- 18 jaar gevangenis. Deze 18 jaar werden, nadat zowel de familie Fortuyn als het openbaar ministerie in beroep waren gegaan, nogmaals bevestigd door het hof van Beroep. Tot grote ergernis van de familie Fortuyn, de vele vrienden en fans van het eerste uur.

Niet alleen is deze straf wraakroepend mild, ook het Nederlandse justitiebeleid is al even laks als het Belgische. Zo komt VvdG reeds in 2010 in aanmerking voor penitentiair verlof. In Nederland heet het ‘proefverlof’. Ge knalt iemand af om duidelijk politieke redenen en amper 7 jaar na de veroordeling wordt ge al op een weekendje “stappen” getracteerd. Bent u ook zo aan de grond genageld als ik ?

VvdG werd in 17 juli 2003 eveneens verooreeld tot het betalen van € 22.000 schadevergoeding. Tot op heden heeft hij daar nog geen euro van betaald en dit ondanks het feit dat VvdG niet bepaald onvermogend is gezien zijn lucratieve milieuzaakjes en dat bovendien zijn vriendin ‘er warmpjes inzit’ (dixit hemzelf). Uit stukken van het college van procureurs-generaal zou bovendien blijken dat de totale saldi van zijn privé-bankrekeningen ten tijde van de moord ruimschoots voldeden om deze € 22.000 te kunnen betalen.

VvdG weigert evenwel deze schadevergoeding te betalen omdat hij bezwaar maakt tegen de eis van de familie Fortuyn dat hij nu en in de toekomst geen inkomsten mag genereren uit deze moord. VvdG wil namelijk nog geld slaan uit zijn daad in de vorm van het schrijven van een levensverhaal, een biografie over de moord op Pim Fortuyn.
De familie wil uiteraard niet dat hij inkomsten zal krijgen uit artikelen, boeken of andere activiteiten.  De familie stelt dit als voorwaarde om genoegen te nemen met de door de rechtbank bepaalde –minimale- schadevergoeding van 22.000 euro. U zal zeggen, dit is toch de logica zelve. Niet zo voor VvdG. Die weigert deze eis vooralsnog te accepteren.

Zo werd er ook een betalingsregeling voorgesteld van 2.200 euro per jaar voor de komende tien jaar. De erfgenamen van Fortuyn hebben afwijzend gereageerd op dit voorstel: 'Wij hebben geen zin om tien jaar lang aan deze hork vast te zitten', zo zei Marten Fortuyn in een terechte reactie.

VvdG was daarenboven niet alleen een milieu-activist, hij was bovendien ook politiek actief. Getuige daarvan zijn zelf opgerichte partij, Koevoet, waarmee hij in 1990 deelnam aan de gemeenteraadsverkiezingen in Wageningen. VvdG wist met zijn links-anarchistische partijtje echter geen zetel te behalen.

Partijprogramma van Koevoet : het 'elimineren van de onderdrukking van individuen. In welke vorm dan ook'. Hier staat dus niet dieren, maar individuen.

Of het vermoorden van mensen gelijkstaat met “elimineren” is niet meteen duidelijk. Verdere “programmapunten” van VvdG waren : afschaffing van het leger, legalisering van drugs, gratis openbaar vervoer, meer aandacht voor fietsverkeer, nivellering van inkomens, herstructurering van het onderwijs en de mogelijkheid tot bewuste werkloosheid.

Mààr volgens K. Plooy, de officier van justitie (in België is dit het openbaar ministerie) had VvdG géén politiek motief toen hij Pim Fortuyn op 6 mei 2002 doodschoot. Begrijpe wie kan.

Voor VvdG telde, aldus Plooy tijdens de rechtszaak, alleen het dierenwelzijn. De rechter volgde die redenering en veroordeelde VvdG tot (slechts) 18 jaar cel. Als hij volgens de rechtbank wél een politiek motief had gehad, was hij wellicht tot een levenslange gevangenisstraf veroordeeld. De politieke activiteiten van VvdG. zijn tijdens het proces nooit ter sprake gekomen. Voor zover ik weet was Fortuyn nochtans geen veehouder, die weigerde zijn losgeld te betalen. Maar wel een politicus pur sang en dit met uitgesproken meningen. Volgens de rechtbank had het echter allemaal niets met politiek te maken !

Ik laat het oordeel over aan het gezond verstand van de lezer, maar het minste wat men kan zeggen is dat er wel bijzonder veel losse eindjes zijn in dit trieste verhaal.