Het Koninkrijk Marokko  (Al-Magrib) met aan het hoofd zijn verlichte hoogheid Mohammed VI blijft het leven van zijn burgers volgen, desnoods vervolgen en alleszins beheersen tot in de verste uithoeken van de wereldbol.

In eigen land is armoedje troef dus emigratie maakt vast onderdeel uit van 's lands politiek maar tegelijk moet de band met het moederland innig aangespannen blijven.  's Konings wil is wet tot in Alaska en Nieuw-Zeeland. In de Europese Unie zijn op alle niveaus voldoende dubbele paspoorten aanwezig evenals blanke landverraders die met genoegen de eigen wetten overboord kieperen om de Koning van ginderachter welgevallig te zijn.

We weten inmiddels dat de Marokkaanse nationaliteit een hoedanigheid is die aan je kleeft tot het einde van je nageslacht.  Elke tot Belg, Zwitser, Japanner genationaliseerde Marokkaan blijft zijn oorspronkelijke eenzelvigheid behouden.  Afwijken van het geloof, laat staan het verlaten is onbespreekbaar.  Ondenkbaar.  En wie het toch overweegt, tekent zo goed als het eigen doodvonnis.

Zo, we zijn in de stemming ?  Het verlichte regime  van koning Mo heeft een lijst uitgevaardigd van toegelaten voornamen die aan de pasgeborenen kunnen gegeven worden.  Die lijst geldt zowel binnen als buiten Marokko en bevat uitsluitend Arabische en moslimnamen maar geen Berberse.  Dit frustreert heel wat Europese Marokkanen van Berberse oorsprong.

De schijtlaarzen in Nederland hebben op staande voet de lijst met toegelaten namen in hun gemeentehuizen verspreid, om  blijk te geven van  hun aanhankelijkheid en gehoorzaamheid aan de bevelen van de Marokkaanse Vorst.  Zonder echter te beseffen dat ze door die maatregel de Berbers tegen het hoofd stoten.  Een PvdA raadslid  protesteert tegen de lijst (omdat hij zich als Berber gepasseerd voelt, niet omdat hij zijn zoon Kees wil noemen) en zo importeren wij de interne politiek van Noord-Afrika in onze contreiën.  Nadat we hier al de primaire ruzies, pesterijen en mesgevechten meemaken tussen Joden en Arabieren ingevolge het Midd-Oosten conflict.

In Frankrijk is een geval gesignaleerd van een gewezen Marokkaanse journalist die in maart laatstleden de geboorte van zijn dochter liet registeren in Roubaix (Robeke) , ene Numidia Tin-ass en later op het Marokkaanse consultaat van Lille (Rijsel) wandelen werd gestuurd met die naam.

Ik heb enkele onschuldige en uiteraard domme vragen, zoals mentaal gehandicapten dat al eens voorhebben : 

- Hoe is de situatie in het land B, vrienden ?
- Waarom moet een Marokkaan die hier woont en verblijft en een Europese nationaliteit bezit, de geboorte van een kind aangeven in Marokko ?  Betalen ze daar kinderbijslag ? 
- Waarom zijn wij zulke onnozelaars ?

Ray

+ AANVULLING

Else4, dat door vele vrienden hier gelezen wordt, brengt vandaag dit verhaal enkel van het oogpunt uit van het Marokkaanse gemeenteraadslid dat bijna als een vrijheidsstrijder gevierd wordt.  Ik heb in de reactiemodule van Else4 een correctie aangebracht.  Het verhaal is enkel compleet als u er de Franse situatie aan toevoegt.  Googlet u even op Numidia Tin-ass. Zo mentaal gehandicapt zijn we dan ook weer niet.

Vreemde kiescampagne bij onze Waalse steuntrekkers van Charleroi.  Om in de aandacht te komen, gaan ze nu echt héél ver. Zowat het voltallige vorige schepencollege vertoeft in beschuldiging of in de amigo, evenals de stadssecretaris en de gemeente-ontvanger, de twee hoogste ambtenaren.  Ze hebben het er allemaal goed van genomen.  U herinnert zich de Arsène Lupinachtige scenario's die in mekaar gezet werden om de schatkist te plunderen, we onthielden u weinig details. 

Het  bestuurlijk zootje is vernieuwd  en uitgebreid na de gemeenteraadsverkiezingen met een schepencollege van de onvermijdelijke rode graaiers,  aangevuld met jonge liberalen en staatskatholieken.  Vorige week werd ook de oudste SP-schepen (30 jaar wethouderschap) Demacq in beschuldiging gesteld door de onderzoeksrechter wegens valsheid in geschrifte en het afleggen van valse verklaringen.  Waarom de PS die man per se nog wilde meeslepen in het nieuwe avontuur, heeft ongetwijfeld ook te maken met de gebruikelijke maffia-praktijken bij de gelijkgezinden van onze Baard.

Om de meubels te redden werd Demacq gevraagd ontslag te nemen, vooral onder druk van de nieuwe coalitiegenoten en dat moet niet van een leien dakje gelopen zijn, want de heer schepen wilde per se aanblijven tot 30 juni.  Hij wilde nog enkele dossiers afwerken. Ja, ja.  Na veel Frans gezwets  en passioneel getier, gaf hij toe op staande voet op te stappen. 

Tot gisteren bleek dat de stiekemerd zijn afspraak niet was nagekomen en pas eind juni, zoals hij steeds gewild had, zijn koffers (met inhoud ?) zou pakken.

Gevolg : de koene coalitiegenoten zeggen nu ook da-da met het handje en dienen ontslag in. Charleroi is opnieuw onbestuurbaar.

Het egoïsme van in de macht vastgeroeste politici is onthutsend, de geldhonger van sossen is verbijsterend, en de lankmoedigheid waarmee de Walen dit alles over zich heen laten gaan, is een bewijs op welke schandelijke wijze de bevolking schatplichtig is geworden aan de dictatuur.  Zouden wij dit landsdeel niet best de vrijheid gunnen en hen op eigen vleugels laten naar beneden donderen ?

Ray


PS (zijnde post scriptum) : over de rol van de bestendige deputatie van Henegouwen en de Waalse regering die controle moeten uitoefenen over hun steden en gemeenten is in deze schandelijke affaire nog nooit een woord gezegd.  Vreemd, niet ?

Vermoedelijk zal in de loop van deze dag of morgen iemand nummer honderdduizend aantikken op onze dagteller. Wij zijn gestart op 12 januari 2007 en 137 dagen later (4,5 maand) tellen wij een  gemiddelde van  735 klikbezoeken per dag over die periode.

Er  werden 750 berichten geplaatst waarop u 2100 maal reageerde (en 25 ongewenste bezoekers werden verwijderd).

Belangrijker dan de "klikbezoeken"  zijn de "unieke bezoeken" die geregistreerd worden.  Van middernacht tot middernacht ook als men meerder malen aanklikt, wordt u slechts 1 x geregistreerd.  Daar bevinden we ons met onze 100.000 op circa 50.000, wat een vrij hoog cijfer is waar wij eigenlijk wel trots op zijn om u in enkele maanden tijd  met zovelen te mogen begroeten.

Uit de talrijke statistieken die het Seniorennet ons biedt, halen wij er deze ene uit, waar wij ons over verbazen : de internationale belangstelling.    De cijfers tussen haakjes vermelden het aantal unieke bezoekers per land.

Land	Percentage
België	86,2 % (44512)
Nederland	8,5 % (4379)
Verenigde Staten	1,5 % (765)
Frankrijk	1,0 % (519)
Spanje	0,9 % (470)
Duitsland	0,4 % (205)
Luxemburg (Lëtzebuerg)	0,3 % (169)
Verenigd Koninkrijk (Groot-Brittannië)	0,1 % (27)
China (Zhongguo)	0,0 % (23)
Italië	0,0 % (23)
Canada	0,0 % (19)
Zwitserland	0,0 % (12)
Australië	0,0 % (11)
Turkije	0,0 % (10)
Maleisië	0,0 % (8)
Oostenrijk	0,0 % (8)
Roemenië (Rumania, Roumania)	0,0 % (8)
Japan (Nippon)	0,0 % (7)
Zweden (Sverige)	0,0 % (7)
Noorwegen (Norge)	0,0 % (6)
Polen (Polska)	0,0 % (5)
Slowakije	0,0 % (5)
Thailand	0,0 % (5)
Tsjechië	0,0 % (4)
Argentinië	0,0 % (3)
Egypte	0,0 % (3)
Filipijnen	0,0 % (3)
Finland (Suomi Finland)	0,0 % (3)
Hongarije (Magyar)	0,0 % (3)
India	0,0 % (3)
Indonesië	0,0 % (3)
Bahrein	0,0 % (2)
Brazilië	0,0 % (2)
Bulgarije	0,0 % (2)
Denemarken	0,0 % (2)
Ierland (Eire)	0,0 % (2)
Israël	0,0 % (2)
Portugal	0,0 % (2)
Rusland	0,0 % (2)
Saoedi-Arabië	0,0 % (2)
Servië & Montenegro	0,0 % (2)
Slovenië	0,0 % (2)
Azerbeidzjan	0,0 % (1)
Griekenland (Ellas, Hellas)	0,0 % (1)
Iran	0,0 % (1)
Pakistan	0,0 % (1)
Peru	0,0 % (1)
Onbekend	0,8 % (403)
+	100 % (51658)
Totaal aantal getelde landen:	47

In de Top 100 van het Seniorennet (meer dan 12.000 blogs) staan wij op nummer 4, wat we aangenaam vinden maar waar we ons niet over bekommeren.  We danken Mijnheer Pascal Vyncke en zijn medewerkers voor hun gastvrijheid, de geestelijke armslag die zij ons bieden en de technische bijstand. In het bijzonder moderator Redpoppy en Febe.

Wij danken zeker de talrijke vrienden die ons regelmatig bezoeken, ideeën bezorgen en aanmoedigen. En de scribenten van het Gastenpodium : alsjeblief, wij blijven op jullie rekenen.

Niet neutraal, maar onafhankelijk Vlaams-radicaal.


De Redactie van Angeltjes

VANDAAG ZEG IK U MET VEEL MEER STELLIGHEID DAN VERHOFSTADT IN 1999 DAT OP 10 JUNI A.S. HET VLAAMS BELANG MAG AFGEREKEND WORDEN OP DE ACHTERUITGANG VAN DE VLD.

Uitspraak tijdens het VB congres van 27 mei 2007 door Volksvertgenwoordiger Filip Dewinter.

Hoe vaak gebeurt het niet dat politici, zelfs wereldleiders, eens zij van het toneel verdwenen zijn, uiting geven aan de ware bedoelingen die hen bezielden en die zij verborgen moesten houden tijdens de uitoefening van hun ambt ?  Vaak klinkt er ontgoocheling door, spijt en een zeldzame keer wordt toegegeven dat zij het verkeerd aanpakten. Bij velen, zoals Mitterand, speelt ook heimwee naar de voorbije glorie een rol en anderen zoals Thatcher blijven  de eigen onverzettelijkheden fantastisch stunts vinden.

Een van de eersten die mij verbaasde met een tamelijk eerlijke biecht over de eigen misgrepen was de Amerikaanse president Johnson, de ongewilde opvolger van Kennedy.  Hij zette manmoedig met veel bravoure en veel lijken de Amerikaanse interventie in Viëtnam voort, alhoewel hij er als mens helemaal anders over dacht.  Althans dat beweerde hij.

Om het gepijnigde geweten te sussen, aarzelen sommigen niet de eigen geloofwaardigheid in het geding te brengen, ook al betekent dit vaak dat ze "de" politiek op zich in een kwalijk daglicht plaatsen. 

 Tony Blair wil  voor zijn definitieve afscheid al zijn spijt uitdrukken over bepaalde aspecten van zijn beleid.  Meer nog hij wenst zelfs voor hij de macht over zal dragen op 27 juni nog een en ander recht te trekken.

Groot-Brittannië, we schreven het hier al dikwijls, is zo politiek-correct ridicuul dat ze in staat zijn hun Queen donkerbruin te laten schminken tijdens haar officiële rondritten per kameel doorheen Londen.  De Britse hoofdstad is op enkele tientallen jaren gaan lijken op een voorstad van Caïro en met hun typische afstandelijkheid weigeren vele Britten deze realiteit kritisch te erkennen.  Behalve als het laat wordt in de pub en de tap rijkelijk vloeit.

Gans Engeland is vergeven (vergeeft u mij de niet letterlijk te nemen symboliek ?) met moskeeën, moslims, geheime genootschappen, islamitische onderduikers, kleine en grote terroristen, achterbaks verscholen koranscholen,  heren in pyjama's en dames die zich enkel laten veronderstellen dame te zijn door het spaarzaam vertonen van een oogspleet.  De moslims genieten voorrang en voorrechten alom en het begrip integratie betekent in Groot-Brittannië dat de Britten zich hurry-hurry  moeten aanpassen aan de mooie gebruiken van de islam. Er zijn al wijken waar de sharia-wetgeving de maatschappij beheerst. 

Niettegenstaande er diverse terreurkernen actief zijn die moorddadige massa-acties op het geweten hebben, blijven strenge anti-terreurmogelijkheden voor de overheid uitgesloten of zeer moeilijk.  Door de linkse, progressieve lobbies wordt steeds voorrang bepleit op de "privacy", de burgerlijke rechten van het individu, kortom de misdaad wordt beschermd, de rechten van het moordend crapuul wegen zwaarder dan de veiligheid van de onschuldige burgers.

Dààr wil Blair nog iets aan veranderen verklaarde hij dit voorbije weekeinde, hij wil voor hij vertrekt strenge anti-terreurwetten.  Extreem-links en links-Labour is al in het verzet gekomen, uiteraard gesteund door de moslims.  Ik kijk nu al reikhalzend uit naar de memoires van Tony : berouw en schuld zullen de hoofdmoot vormen. 

Ray

"De wereld is van iedereen.  En iedereen kan de pot op."

Eigenlijk hadden wij van Angeltjes in de reclame moeten gaan om slogans te ontwerpen voor wie de mensen blazen wil wijsmaken.  Liefst politieke en  alleszins dubbelzinnige want wij zijn een beetje gelijk Schlangen : niet veel talent in huis maar heel veel goesting om centen af te troggelen, waar ze te vinden zijn.

Onze vrienden met een goed geheugen (en er zijn er geen anderen) herinneren zich wellicht dat we het hier al eens gehad hebben over mevrouw In 't Veld, zonder Spring en wat mij betreft ook zonder string want ze mag best gezien worden.  Mevrouw In 't Veld is een  vrij jong Europarlementslid voor D 66.  De "D" staat voor Democraten, alhoewel sommige slecht geïnspireerden het gnuivend houden bij Drammers.

Sophie is historica en ze is erg, maar werkelijk zéér erg geëngageerd in het partijpolitiek-correcte optreden.  Man, wat is dat een correct wijf : ze wil zelfs niet geweten hebben dat ze Nederlandstalig is, kijk maar, dit staat op haar persoonlijke weblog :

Hoe misverstanden het gerecht kunnen overbelasten wordt aangetoond door een spijtig propaganda-incident  tussen overijverige militanten van het Vlaams dinges die per abuus verkiezingsborden van Maggie de Block van de  VLD, Open en gelukkig niet Bloot, overplakten.

Wat gebeurt er ? De verkiezingsaffiches van  Maggie, met de ongelukkige familienaam DE BLOCK -u voelt het komen-  kleven op een groot dik bord in Asse tot die van het Vlaams dinges voorbijkomen en in de overtuiging dat De Block iemand van hun is, Maggie's borden bijwerken.  

"Ziezo" zeggen ze (bij het Belang zeggen ze nooit voilà, want dat is Frans) "Maggie zal blij zijn, we gaan in het dorpscafé een pint op haar gezondheid laten tappen."

Groot was hun verwondering toen ze gestopt werden door de politie met loeiende sirenes : heel de plakkersploeg de cel in, proces verbaal, schending van eigendom, smaad en eerroof + een klacht van de weightwatchers.  Kristien Hemmerechts die vorige verkiezingen betrapt werd in de omgeving toen ze affiches van het VB stond af te scheuren, heeft in haar Knack column verklaard, dat ze de onmiddellijk opsluiting eist van de onverlaten.  Indien er geen gevolg gegeven wordt aan de eis van Hemmerechts, zal ze een roman uitgeven over de moeite die een schrijversweduwe ervaart met klaarkomen. Het ziet er derhalve niet goed uit voor de militanten van VeeBee.

Eerlijk, zeg nu zelf in alle objectieve neutraliteit : het Belang komt overal aan bod, op het scherm zijn ze niet weg te branden, elke dag op de radio Vlaamse en Duitse schlagers à volonté, de annonces rollen uit de dagbladen "Vanhecke, we laten hem niet verrekken", de commentatoren scharen zich ongegêneerd achter al de standpunten van die partij en nog is het niet genoeg : de borden van Maggie pikken ze zelfs in. Hopelijk zal justitie in volle onafhankelijkheid streng veroordelen.

Tante Yvonne

Het is een tijdje geleden dat we het licht lieten schijnen over een  artistiek-cultureel onderwerp, zelfs niet het om in de grond te boren. Kunst is steeds een uitlaatklep.

 Op deze tweede Pinksterdag kunnen wij u verblijden met een uitnodiging om in het Openluchtmuseum Middelheim (naast het Nachtegalenpark in Antwerpen-Wilrijk) uw artistiek-estetische behoeftes te komen voldoen.

Middelheim was een initiatief van wijlen Lode Craeybeckx.  Hij wenste in het uitgestrekte, mooi onderhouden park een permanente tentoonstelling van een vaste collectie beeldhouwwerken  onder te brengen en daarnaast om de twee jaar een thematische of groepsexpositie in te richten. Antwerpen was een der eerste steden ter wereld -na ondermeer Oslo- die op deze unieke wijze natuur en kunst gestructureerd combineerde.

Rekening houdend met de gewijzigde opvattingen in de maatschappij,  de zich steeds hernieuwende avant-garde tendenzen, de lossere zeden, de vervlakking,  de nivellering naar ravijnniveau toe, kortom de fantastische vooruitgang van onze Westerse beschaving, zal u zeer genieten van de Expositie in Middelheim met werken door de Amerikaan Mac Carthy die gisteren van start ging.

De "kunstenaar" werkt met opblaasbare objecten in polyethyleen (vergeef me als het een andere plastieksoort is) van zeer grote omvang. "Sommige zo hoog als de bomen van het park", kirt direteur Menno Meewis.  Hiermede onbewust aangevend voorstander te zijn van kwantiteit boven kwaliteit. 

  En wat zien we ?  Een reuzendrol.  Een reuzendildo.  Een stel varkens (als daar maar geen multicultureel verzet tegen komt).  Een oversekste kerstman.  Volgens de directie is het effect  van deze bruinige explosie van seks en agressie, dat de mensen er vrolijk  bij worden.

U heeft nog tijd tot 28 oktober om blij te worden in Middelheim.  Mocht  u  daarentegen overvallen worden door een gevoel van diepe treurnis, er zijn voldoende bomen welke een oplossing kunnen bieden.

Ray

Mocht Laurette Onkelinx in de volgende regering geen werk vinden, kan ze wellicht naar Maleisië verkassen. Het is daar lekker warm, er wonen overwegend moslims op wie ze tuk  is en Singapore ligt vlakbij om taksvrij te winkelen.

In het land B. is de rechtspraak bijna definitief naar de kloten, dus er wenken nieuwe horizonten voor inventieve geesten zoals mevrouw Onkelinx.  Er zal heel wat werk aan de winkel zijn vooraleer de islamieten begrepen hebben dat een "misdadiger" in feite een onschuldig slachtoffer is van deze onrechtvaardige maatschappij en dat een "slachtoffer" vaak een schuldige uitdager is.  Het zal ook niet simpel uit te leggen zijn, dat hoge torens niet per se dienen om vliegtuigen in te rammen, evenmin als ze bedoeld zijn om holebi's naar beneden te zwieren.

Maar mevrouw Onkelinx heeft veel overtuigingskracht, als ze grimlacht en met haar magere heupen wiegt, druipen de tegenstanders af zonder verder aandringen.

In afwachting van de ministriële transfer zal de sharia-rechtspraak in Maleisië van toepassing blijven : seks met een jongen van 15 door een 35-jarige ?  20 zweepslagen en 60 (zestig) jaar cel.  En daar hebben ze nog nooit van ene Mijnheer Lejeune gehoord. Wanneer trekt de zwaargesubsidieërde holebifederatie met  opgetuigde vrachtwagens naar Kuala Lumpur om te protesteren ?  De enkelen van Spirit, die niet over een dubbel paspoort beschikken, gaan ook mee, evenals de blauwe kandidaat-senator Brocatus : lichtvoetig maar toch zwaar geschapen.

Ray

LESSEN UIT DE VERKIEZINGSCAMPAGNE 2007

De SP.a van Antwerpen heeft voor de verkiezingen van 2007 minstens één grondige vernieuwing doorgevoerd. Enkele maanden geleden heeft ze voor de kamerverkiezingen een pasgeboren politica meteen als lijsttrekster aangeduid.

Professor Christine Van Broeckhoven, een internationaal gelauwerde specialiste in de moleculaire biologie, werd deze week naar haar vuurdoop gestuurd, een TV-debat (VRT) over de gezondheidszorg tussen kandidaten van alle partijen.

Ze heeft het er volgens verschillende perscommentaren niet al te best afgebracht. Het zou niet zo rampzalig zijn geweest als was gebleken dat ze niet alle handigheidjes van het politieke gekijf beheerst. Men kan een eerlijke persoon niet verwijten zich met oplichters te kunnen meten. Maar het was erger dan dat: ze scheen niet te weten of haar partij al dan niet voorstander is van de splitsing van de gezondheidszorg. Het ging niet om de radheid waarmee ze clichés debiteerde of uitvluchten uitvond, maar om haar kennis van zaken.

Was haar onwetendheid haar eigen schuld? Waarschijnlijk niet. Ze had zich naar men kan aannemen toch een beetje voorbereid. Hoe kan het dat ze een zo belangrijk punt op het ogenblik van haar optreden al weer vergeten was? Hebben de partijdenkers haar niet ingelicht over dat onderdeel van het kiesprogramma? Dat is moeilijk te geloven, want die wisten dat ze met dat onderwerp zou geconfronteerd worden door de Vlaams-nationalistische partijen. Ik zie dus maar één aannemelijke verklaring: we hebben te doen met een geval van verdringing. Haar partijbestuurders, haar trainers en zijzelf zijn natuurlijk onwrikbare belgicisten. Zelfstandigheid of een beetje meer autonomie voor Vlaanderen zijn voor hen fascistische doelstellingen. Ze staan er zo afkerig tegenover dat ze er zich zelfs niet gedeeltelik kunnen mee vereenzelvigen. Ze zorgen er hoogstens voor wat propagandistische zinnetjes bij de hand te hebben om als het nodig is Vlaamsgezinde kiezers te paaien. Maar huichelen is geen natuurlijke activiteit, ze vereist onophoudelijke concentratie. De huichelaar moet zich geweld aandoen, elk ogenblik op zijn qui-vive zijn om zich te herinneren dat hij over een bepaald onderwerp moet veinzen, en hoe. Ik veronderstel dat de menselijk geest af en toe tegen die tegen- natuurlijke houding rebelleert en alles wat ermee verband houdt tijdelijk blokkeert. Met als gevolg een soort ´writer’s block` voor huichelaars.

Als deze uitleg voor de matige prestatie van de briljante kandidate geen steek houdt, weet ik niet bij wie ik de schuld moet leggen.

Of toch? Ik heb mij altijd afgevraagd waar de neiging van velen vandaan komt om bij geleerden uit de exacte wetenschappen ook een scherp inzicht te veronderstellen in problemen die buiten het bereik van hun vakgebied vallen.

Ik zeg altijd, en heb het misschien al op deze webpagina geschreven:

Om te weten hoeveel poten een duizendpoot heeft, vraag ik het aan een bioloog; welk wasmiddel het witste was, aan een scheikundige; wat er met een appel gebeurt die van zijn tak loskomt, aan een natuurkundige. Maar ik zal nooit bij voorkeur bij hen te rade gaan over onderwerpen waar ze gemiddeld niet meer benul van hebben dan de doorsnee burger. Over de politiek bijvoorbeeld.

De politiek is het terrein dat het grootste aantal voorbeelden levert voor mijn stelling. Ik kies er een uit dat ze nagenoeg onweerlegbaar maakt: hebben in de VS de geleerden, en de intellectuelen in het algemeen, indertijd niet massaal voor presidentskandidaat J. F. Kennedy gestemd?

Als ik deze redenering over het overdreven vertrouwen in de wetenschappers doortrek, ligt de schuld helemaal bij de politici die de lijsttrekster hebben aangesteld. En dan moet ik tot de conclusie komen: geleerden zijn zelden geschikt voor de politiek; politici zijn vaak ongeschikt voor de politiek.

(In de studio op het einde van een  verkiezingsuitzending met uitsluitend democratische kandidaten)


"De multiculturele maatschappij is een feit, dat staat zo vast als een huis" zegt Professor Zonnebloem tijdens een van de zeventien propaganda-uitzending, om het Vlaams Belang te ontmaskeren.  Bambi Cools kijkt hem aan, alsof hij met zijn stengel haar blanke boezem beroerd heeft. "Càààrrlll" zucht ze.
 
Càààrrlll laat zich echter niet van zijn stuk brengen en zegt over de wetenschappelijke bewijzen te beschikken, dat wij  allemaal beter zullen worden van de diversiteit.  De katholieke boy-scout Verhoeven alias Flaterende Flipper, weldra senator, staat recht in het publiek en roept "Weg met de paus en de katholieken, leve de Groenen." De Marokkaan veert ook omhoog "Voor ons van hetzelfde, wij zijn vredelievende moslims, keelt de ouwe gek".

Christine van Broeckhoven is al opgestapt, ze doet niet graag aan politiek en Dewever laat zich knuffelen door Lambert : "Eigen volk samen" giechelt Geert. Sinds Bart kartelpartner is, moet hij zich veel laten welgevallen. Willem-Frederik S. kijkt angstig rond en zegt luid  dat hij naar zijn moeke wil. Hij is helemaal in de war en hij zou met Madame den doctoor  Broekhoest naar  Antwerpen terugkeren maar die is al weg. 

Professor Zonnebloem wijst inmiddels op al de voordelen van de multicul : "Iedereen loopt met een mes op zak, dus dat is goed voor de commercie en voor de veiligheid.  We maaien zo het gras onder de bruine poten van het VB" zegt hij wetenschappelijk.  Bracke knikt, hoe geleerder het klinkt, hoe losser zijn nekspieren komen.  "In de scholen wordt het allemaal veel gemakkelijker, geen lessen leren, geen huiswerken maken, aangepaste vakken zoals kickboxen en leuke spelen zoals om ter verst fluimen, zullen ook onze eigen jeugd ten goede komen".  "Ja, eindelijk zullen wij ook eens winnen brult de Marokkaan, dan kunnen we nadien  Beerschot afbreken gelijk onze vrienden in Nederland, dat is pas goed voor de economie, stomme christenhonden".  Iedereen in het publiek mompelt instemmend en ook bewonderend, die islameten zijn knappe bollen.

Doe voort Càààrrlll... nog ...smeekt Bambi.  Willem-Frederik is beginnen wenen : "ik wil naar huis, ik wil naar ons moeke".    Geert fluistert tegen Bart, dat hij in zijn partij ook zo'n bleitsmoel heeft en vraagt om samen iets te gaan drinken met de katholieke boy-scout na de uitzending. "Ge kunt mij voorstellen, hé Bart, hij is uw ruilpartner."

U ziet onmiddellijk dat al die kritieken op de VRT compleet zinloos zijn : als de diversiteit een feit is, danken we dat aan de Onvlaamse Openbare Omroep. En het kost nauwelijks geld, 300 miljoen euro.

Tante Yvonne

De Onvlaamse Openbare Omroep, de 3 Nullen (000) ligt bij ons in een bovenste schuif en als het enigszins kan, krijgen zij pakken gratis reclame, publiciteit en promotie.

De 3 Nullen stellen ook bijna 3.000 wezens te werk die door de gangen dwalen, in keurige pikorde alnaargelang de loonschaal : D - C - B - A.  Alhoewel ze allen met de mond de klassenloze maatschappij belijden, zijn ze intern zeer sterk gehecht aan het eigen kader.  Een C die het woord richt tot een A wordt onmiddellijk naar beneden herschikt als D.  Het Belgisch Leger kan hier puntjes komen zuigen. Gelijkheid tussen mensen is een slogan voor de derde wereld maar niet van toepassing waar linkse regimes aan de macht zijn.  Linksen en een handvol rechtse dromers die graag een graantje meepikken, ook na het pensioen, zoals Piet van Roe. 

In Nederland is het geen haar beter.  Laten we ons daar even mee troosten.  Op politiek vlak gaat men daar ook al de oppositie beschuldigen "de reputatie van het land te beschadigen" (Maxime Verhagen, Buitenlandminister van het christendemocratische CDA in het Parlement tegen Geert Wilders  van de PVV en Jan Marijnissen van de SP). We schieten lekker op met de democratie. Nog even en we knallen iedereen af die het niet eens is met het regime.

Ook de omroep in Nederland doet het behoorlijk omdat hij  compleet in handen is van de linkse meute die mede ondersteund wordt door de idiote fantasten uit het zogenaamde christelijke kamp. De namen zijn anders dan bij ons maar de mentaliteit is dezelfde.  Hieronder een stukje, weggeplukt van de jongerenwebstek "geenstijl".  Stoort u zich niet te veel aan de taal, de inhoud is het belangrijkste.


Er komt weer geluid uit de bodemloze put die publieke omroep heet. Vorig jaar was er commotie omtrent de exorbitante salarissen te Hilversum. En wat blijkt: al uw belastingcenten verdwijnen nog steeds rechtstreeks in de zakken van publieke BN'ers. Terwijl Jan-Peter Balkenende weken van 160 uur draait voor een schamele 170.000 euri, toucheren Bekende Nederlanders het dubbele voor een dagelijks half uurtje slechtbekeken chitchat op de treurbuis. Grote schande, natuurlijk. Het inkomen van hardwerkende ministers is gewoon openbaar. De uitvretende ambtenaren op het MediaPark hullen zich in stilzwijgen. Topper is natuurlijk weer de VARA. Heel solidair vreet men daar het meest uit de ruif. Namen worden niet genoemd, alleen nummers. Opsporing Verzocht. Wie is toch die mysterieuze Presentator 4 op de Vara-loonlijst, die zijn inkomen van 226.675 naar 333.325 euro zag stijgen? Hint. Hij heeft een mal hoedje op, denkt dat spiegels naar hem kijken, communiceert louter via zijn eindredacteur, en neuqt alles behalve zijn vrouw...

Alsof het “knibbel knabbel knuisje”-verhaal hier niet volstond, staan er ín de N-VA-folder ook nog een paar rare dingen. Dit bijvoorbeeld:

“De PS van Di Rupo, de man met het strikje, domineert dit land. Al 8 jaar houdt de partij Verhofstadt in een wurggreep. Met één simpele ‘non’ veegt die PS elke Vlaamse vraag van de Belgische regeringstafel. De gevolgen ? Rammelende rekeningen, miljardentransfers richting Wallonië, een hoge belastingsdruk, gerechtelijke achterstand, gevangenisontsnappingen bij de vleet, een snel-Belg-wet, … SP.A en VLD doen niet meer dan wat zwak tegenpruttelen. Wij leggen ons daar niet bij neer. U ook niet ?”

Een mens zou haast gaan geloven dat de VLD en de sp.a niéts te zeggen hebben in de regering, dat ze daar tegen hun goesting zitten, dat ze daar alleen blijven omdat Di Rupo ze in een wurggreep houdt waaruit ze zich zelfs met de beste judotechnieken niet kunnen losmaken. Een mens zou haast gaan geloven dat de VLD en de sp.a niet geheel VRIJWILLIG in een regering met de PS zijn gestapt en daar ook niet geheel VRIJWILLIG in BLIJVEN. Wel, dat is niet waar. De VLD en de sp.a maken iedere dag opnieuw de keuze om in die regering te blijven, nét zoals de CD&V én de N-VA dat na 10 juni zullen doen als ze de kans krijgen.

Wie, zoals de N-VA dat beweert te doen, “voor een sterker Vlaanderen” gaat, doet dat niét door in een federale regering te gaan zitten (tenzij het de laatste zou zijn). In die federale regering zal élke deelnemende Vlaamse partij namelijk samen met een of meerdere Waalse partijen zitten – en of de PS daarbij nu dominant is of niet, maakt in feite, bekijk de communautaire standpunten van álle Waalse partijen, geen moer uit – en die Waalse partijen zijn niet geïnteresseerd in een “sterker Vlaanderen”, laat staan dat ze er aan zullen meewerken.

Elke Vlaamse partij die dus deelneemt aan een federale regering (tenzij het, weerom, de laatste zou zijn) wurgt dus zichzelf en heeft daarvoor de Waalse partijen niet nodig. De partij die een ander verhaal tracht te verkopen, beliegt gewoon de Vlamingen.

Björn Roose

Het leven is soms bijzonder onrechtvaardig voor sommige medemensen. Pech op pech vervolgt hen. 

Bijvoorbeeld : je bent een 32-jarige boy-scout, je bent al kaal maar dat komt door al die boswandelingen en overnachtingen in klamme kille weides.  Je kent niets van politiek maar je  wordt uitgenodigd om senator te worden.  In zo'n brede, rode pluiszetel met koperen spijkers in de armleuningen en tegen de rug een goudgeborduurd wapenschild met de tekst "Senaat, Sénat" en een gouden leeuw zoals in de sketch van Gaston en Leo.  Je bent ervan overtuigd  als natuurmens bij de jongens en meisjes van Groen te zitten.  Tot blijkt dat  je verdorie bij de groep van de CD&V behoort. Dat is pech. Voor de partij.  Voor de scout en voor de kiezers. Onrechtvaardig.

Een andere pechvogel,  bijzonder onrechtvaardig behandeld,  is Wolfowitz.  Eerst start hij een oorlog voor zijn vaderland om de president , die een kleine vechtjas is, te behagen.  Als beloning wordt hij uit het Witte Huis gepromoveerd tot directeur-generaal van de Wereldbank.  Niet mis, want zijn lief werkt daar ook, een Egyptsiche buikdanseres, wat in dat land gelijkstaat met feministe.  De Wolf ,dolgelukkig regelt eerst voor haar een fijne opslag, want nu ze elke dag samen zijn, verwacht hij wat meer dan hitsige  lange-afstandsgesprekken. Een Nederlandse melkboer die ook in de gangen van de bank ronddwaalt zal het vlug regelen, zie.  Iedereen tevreden.

Blijkt die klompenman toch wel een soort Raspoetin te zijn, die al een moord op zijn geweten had en  die stante pede alle socialistische partijen in Europa verwittigde over de vuige affaire van de Wolf. Die mag nu zijn bureau verlaten.  En zijn buikdanseres, die door iedereen in de bank  Monica Llewinsky  II wordt genoemd , heeft haar lekkere loser feestelijk de bons gegeven.

 Job kwijt, lief kwijt . En binnenkort de oorlog verloren.

De laatste pechvogel in de rij is de zoon van  wijlen een  staatsminister, ene Willem-Frederik, die uitgenodigd werd plaats te nemen in de Kamer door de VLD.  En die precies gelijk zijn collega boy-scout de dag ervoor, vriendelijk ondervraagd door twee goedgunstige journalisten van de 000, zelfs geen vermoeden heeft waar de vraag over handelt.  "Zeg, dat het niet waar is", had Schlangen voor de uitzending hem in het oor gefluisterd, als ge van iets niet zeker zijt.  Schlangen weet waar hij het over heeft : hij loochent ook alles.   Willem-Frederik ook : heel het partijprogramma van de VLD verwees hij naar de prullenmand.  Zelfs Bracke werd er onbehaaglijk bij : "Voor wie komt ge nu eigenlijk op ?"  Ha, voor de Volksunie natuurlijk voor wie anders pareerde onze jonge advocaat-pechvogel.

Tante Yvonne

Ik was niet van plan er iets over te schrijven maar gezien het spel en de miserie die ik vandaag met mijn madam heb gehad doe ik het toch.

Boodschappen doen… het blijft voor mij een kwelling en een lijdensweg. Trouwens alles wat een inspanning vraagt. Altijd echter, steenezel en Bourgondiër als ik ben, lokt ze me eerst naar een goed, zij het bescheiden, restaurantje om daarna tot de vaststelling te komen: hé, nu we hier toch zijn…..

Zodus zijn we deze middag in de Lidl beland en wat ziet mijn lodderig oog? Een speedboot voor slechts 69 euro! MET afstandsbediening. Als er iets is waar ik van verre van houd dan is het ALLES wat met sport heeft te maken. Ook watersport dus. U begrijpt dat ik stond te watertanden.

Wel, het mocht niet van mijn madam. Ze heeft er al genoeg voor betaald, sneerde ze me toe.

Begrijpe wie begrijpen kan: het enige wat ik heb is een “trontinette” uit mijn jeugdjaren , voor de Nederlanders in de zaal: een step.

Maar dan duwde ze me een artikeltje uit een of andere “gratis” gazet onder de neus:

Koning Albert II heeft samen met koningin Paola een nieuw jacht gekocht in Italië.
Het Belgische koningspaar bestelde de 15 meter lange boot bij Rizzardi in Sabaudia, in de provincie Lazio.
Koning Albert II en koningin Paola verlieten de haven van het naburige San Felice Circeo en vaarden richting het Italiaanse eiland Ponza .Het jacht "Quartour" heeft een waarde van ongeveer 1,5 miljoen euro, meet 15 meter en heeft een capaciteit voor acht passagiers. Het is al het tweede jacht dat het koningspaar aankoopt bij Rizzardi. Het Italiaanse bedrijf weigerde echter verdere commentaar te geven.

Toen heb ik mijn droom maar opgeborgen en de middag met deemoed en vergevingsgezindheid afgesloten.

Godverdomme, is dat die schijnheilige Duitser die liever de taal van Molière gebruikt en ons, Vlamingen, ieder jaar rond Kerstmis over solidariteit, begrip en liefde om de oren slaat? Die durft stellen dat separatisme archaïsch is terwijl de decadente-naast-de-pot-pisser in al zijn weelde het toonbeeld is van een middeleeuws anachronisme?

60.509.850 oude b-franken voor een speeltje. Voor alle duidelijkheid: MEER DAN ZESTIG MILJOEN OUDE bELGISCHE fRANKEN.

Het merendeel van zijn “onderdanen” verdient dit nog niet in hun mensenleven.

Hoeveel “armen uit Wallonië” zou hij daarmee niet hebben kunnen helpen?

Wallonië heeft wegens een of ander geografisch gebrek geen schepenbouwers. Vlaanderen heeft die, wegens een of ander fiscaal gebrek, ook niet meer maar heeft wel nog verkopers.

Toch mooi dat ze dat bij “het hof” zelfs Verafstoot niet meer gunnen.

En blij en gelukkig dat ik ben.

“Eigen speed eerst” zegt Paola met trots.

En NEEN, van mij krijgt u geen link naar de botenbouwer.


Erik

Mij is het vergund gelukkig te zijn. Voor de elementaire definitie van geluk is alles aanwezig: afwezigheid van honger en dorst, een dak boven het hoofd en niet al teveel vijanden die me naar het leven staan. Maar, een mens wil meer in het leven, en zelfs dat is mij vergund: een schat van een vrouw, kinderen die het huis uit zijn en niet al te veel hulp meer behoeven, met pensioen, een eigen huis EN een stulpje in Frankrijk. Ik heb dus alle redenen om gelukkig te zijn. En dat ben ik ook want in eigen land ben ik sinds kort een « in het buitenland wonende Belg » en in Frankrijk ben ik niet meer dan een « résident » wat mij het grote genoegen vergunt de politiek van mijn konijnenlandje van op een afstand te bekijken en me er niet het slachtoffer meer van te voelen (binnen zekere grenzen althans) en de politiek van « la douce » van nabij te volgen zonder er eigenlijk in betrokken te zijn.

Mijn stulpje ligt in de Haute -Garonne, departement dat grenst aan Spanje, zowat halfweg tussen de oceaan en de middellandse zee. Dit is één van de traditionele « linkse » departementen van Frankrijk zoals ze dat in de Région Midi-Pyrénées bijna allemaal zijn. Veel publiciteit voor « La Ségolène » natuurlijk in het straatbeeld, « NON » op de wegen gekalkt ( dus tegen SARKO), en af en toe wat bijval voor Bayrou en Le Pen. Ik had het geluk daar te zijn in de weken rond de « deuxième tour » en dus alles van nabij te kunnen meemaken, zowel lokaal als via de nieuwszenders van de televisie.

Wat vooral opviel was de mediaheisa rond een debat tussen La Royale en Bayrou, en het laconieke commentaar van Sarko daarop: deze tweede ronde gaat tussen Ségo en mij, Bayrou was derde in de eerste ronde en die speelt dus niet meer mee. Een simpele uitspraak met veel grond van waarheid. Dat debat Ségo-Bayrou was trouwens van een lamentabele kwaliteit waarin Bayrou zich opstelde alsof hij de overwinnaar van de eerste ronde was, zich ten overvloede op de borst klopte en ineens maar een nieuwe partij oprichtte, exit UDF, intrede van de Parti Démocratique, wat dan later toch te nauw verbonden bleek met het beeld van de Amerikaanse democrats en dus maar herdoopt werd in Mouvement Démocratique. Slotwoord van Bayrou was dat HIJ in elk geval NIET op Sarko zou stemmen in de tweede ronde.

Daarna volgde HET debat waar iedereen naar uitkeek: Ségo-Sarko. Sarkozy, met de reputatie van driftkikker en geen-blad-voor-de-mond-nemend (herinner u de uitspraak tijdens de rellen in de Parijse banlieues : « je vous en débarasserai de cette « racaille », madame », racaille was de term gehanteerd door de vrouw die het hem toeriep)waarvan iedereen verwachtte dat hij in de loop van het debat zou exploderen maar waarvan bleek dat hij in extreme omstandigheden getuigt van een ongelooflijke kalmte en zelfbeheersing kwam als grote overwinnaar uit deze confrontatie. Het werd niet alleen duidelijk dat hij een oneindig veel betere en grondigere dossierkennis bezat dan Ségo, maar hij kreeg zijn opponente zo ver dat die haar artificiële kalmte en waardigheid in rook zag opgaan, ze zich woedend tot hem richtte, waarop de ander constateerde dat een presidentskandidaat onder alle omstandigheden kalm en waardig moet kunnen blijven. La Ségo ging daar op verschillende items verschrikkelijk onderuit, ondermeer op economische materies waarbij ze duidelijk de cijfers van bv. het aandeel kernenergie in de elektriciteitsproductie niet kende, ze de cijfers van de patroonsorganisatie wegwuifde als bedrieglijk. Maar ze ging pas echt onderuit toen ze heel triomfantelijk verkondigde dat de 35 uren week een groot succes was dat zij zou uitbreiden ALS ze presidente zou zijn (si en niet quand) tot een 32 uren week, want daarvan had zij reeds voorbeelden gezien en dat was een succes. Vraag van Sarko: en worden die dan ook niet voor 32 uur betaald? Daarop bleef zij het antwoord eens te meer schuldig.

Dan uiteindelijk de GROTE dag van 6 mei: al vroeg (omstreeks 18h) werd duidelijk dat Ségo out was en Sarko in. Beelden van grote menigten voor de respectievelijke hoofdkwartieren in Parijs: die van Ségo de Internationale scanderend, die van Sarko hielden het bij de Marseillaise. Om 20h de bekendmaking van de uitslag: 53% Sarko, 47% Ségo. Beelden van Ségo en Hollande: de lach leek in hun gezichten ingekramd door een esthetisch chirurg, niks van echtheid te bekennen. Sarko hield zijn toespraak, duidelijk vermoeid, mar met overtuiging en waardigheid en een oproep aan alle Fransen dat men respect diende te hebben voor de andere waarheid die 47% van de Fransen had kunnen overtuigen. Dan ging hij DRIE (3) dagen met vakantie. Grote heisa van links: Sarko bracht die dagen door op het jacht van een bevriend miljardair op Malta. Schande!

Alle bevriende likse media werden voor de ossenwagen gespannen (of was het een ezelskar) om die schanddaad aan te klagen. Bij bevraging van een deel van de Fransen bleek de meerderheid helemaal geen graten te hebben gezien in die vakantie van Sarko. Ook dat was weer nieuws.

Dan komt de investituur van Sarko in het Elysée, de illustere onbekende Fillon wordt premier en Sarko haalt zijn troefkaarten uit zijn mouw: Bernard Kouchner (lid PS, vroeger nog communist) wordt de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken, Dati (campagneleidster Sarko en van noord-afrikaanse afkomst) wordt justitieminister, hij neemt er nog eentje van de PS als staatssekretaris en een getrouwe van Bayrou wordt ook minister. Ondertussen broeit het bij de PS: Kouchner wordt door Hollande geroyeerd als lid, Strauss-Kahn en Fabius doen boude uitspraken waarbij SK de verantwoordelijkheid voor de nederlaag van links duidelijk bij het duo Hollande-Royal legt.

Voor de komende legislatieven belooft het boeiend te worden: blijft het duo Hollande-Royal aan in de leiding van de PS of is tegen die tijd de bom al gebarsten? Maait Sarko het gras voor de voeten van Bayrou echt weg? Komt er nog een boeiend verhaal over de relatie Hollande-Royal door twee journalisten van Le Monde (het duo heeft al een rechtsgeding aangespannen om publicatie te verhinderen)?

Ik ben een bevoorrecht en gelukkig mens dat dit mij allemaal gegund wordt, zoveel meer dan enkel eten, drinken en een dak boven het hoofd. Sarko heeft gewonnen en ik ben zeer gelukkig.

Guillaume Pinson II