Het was weer eens tijd om onze viervoeter te laten genieten van een herfstwandeling. Herfst in Bokrijk stond vermeld in de Marching, dus op deze feestdag naar Limburg dan maar. Vertrek was in het Sint-Jozefinstituut te Genk, na een tijdje door woongebied te hebben gestapt konden we genieten van het domein Bokrijk. Helaas was het openlucht museum niet voorzien op deze tocht. We passeerden enkele vijvers en kwamen we uit aan het Groene Huis waar we voor de eerste maal halt hielden. Hier was het een drukte van jewelste, kleine zaal voor een massa volk, bij de tweede doortocht zijn we dan maar wijselijk buiten gaan plaats nemen. De lus tussen de eerste en de tweede rust was minder, weer door woongebied en af en toe een bosweggetje. Het laatste gedeelte was dan weer bosgebied tot aan het eindpunt, met lange rechte stroken. Door de mooie weersomstandigheden was het een aangename natuurwandeling zegt onze Lois.
Viervoeter vandaag thuis gelaten omwille de voorspelde weersomstandigheden. Dus onder ons beiden richting Boortmeerbeek waar we normaal enkele bekenden zouden ontmoeten, collega van Anita's werk en IML-Stappers (vandaag ook zonder Daske). Hoe korter we echter bij ons vertrekpunt kwamen, hoe meer zon we kregen. Dus vol goede moed vertrokken vanuit de startzaal, na met enkele clubgenoten verbroederd te hebben. 20 km op het menu. De eerste +/- 6 km brachten ons via verharde- en veldwegen richting Hever waar we genoten van onze eerste rustpost, en dit met een lekker soepje. Ondertussen waren de eerste druppels uit de hemel gevallen. Op zeker ogenblik passeerden we een bejaardentehuis met wat wij dachten een mooie toegangspoort, tot we de foto groter bekeken en het opschrift lazen...."Doden Huis" (zie foto 6), kom daar terecht als bejaarde, geeft je echt moed hé. Terug buiten voor het tweede deel, opnieuw begeleid door een zonnetje, weerom richting Boortmeerbeek, om verder door te gaan naar Haacht. De brouwerij van Haacht lieten we rechts liggen (dedju) en een volgende rustpost in een schooltje. Toen we net binnen waren, zetten ze daarboven de hemelsluizen pas goed open. Dit stukje hebben we wel genoten van zeer modderige veld- en boswegen. Na een iets langere rust, (weersomstandigheden), en een leuke babbel met onze bekenden, ging het weer richting einddoel, nog enkele modderpaadjes en woonwijken en onze tocht zat er weeral op voor deze zondag. Ondanks de weersomstandigheden (waarbij we enorm veel geluk gehad hebben), was het een zeer geslaagde wandeling. Op naar morgen, Herfst in Bokrijk, met Lois.
Vandaag was de voetbalkantine Eva's Kumtich the place to be. Daar richtte onze eigen club haar laatste tocht van dit jaar in. Ditmaal ging het richting Tienen. Na de nodige formaliteiten vatten wij onze 23 km durende tocht aan in gezelschap van onze Lois. Die konden we moeilijk thuis laten want er stonden pannenkoeken op zijn menu. Via het Sint-Gillisplein ging het langs straten en veldwegen richting Tienen. Via de achterzijde van het station, kwamen we aan het Steentjesplein om langs het vredegerecht zo een ommetje te maken door het stadspark. Van hieruit ging het door de straten van Tienen richting voetbalkantine van Sparta Tienen waar we genoten van een eerste pitsstop. Na de rust vervolgden we onze tocht die ons al snel via de watertoren naar de Rozendaalbeekvallei bracht waar we konden genieten van de natuur. We passeerden het Hippisch centrum "De Hoefslag" te Vissenaken, om te flirten met de grens van Bunsbeek met zicht op de Velpevallei. Nog enkele fruitgaarden langs de baan en we stonden weer aan de rustpost. Nu nog een kleine 4,5 km tot aan de finish waar de pannenkoeken en vrienden ons zaten op te wachten. Helaas konden we dit laatste stukje het niet droog houden. Het was weer een aangename wandeldag ondanks de felle wind. Pannenkoeken en Duvel(tjes) smaakten lekker... van het ene wat meer dan het andere met de gevolgen vandien
Mondpaco, de wandelclub die staat voor wereldvrede, was voor ons een grote onbekende. Met de inrichting van hun provinciale wandeldag stond hun Allerheiligentocht dan ook op ons programma. We gingen van start in Ham - Kwaadmechelen, het gemeenschapshuis De Zille, pal in het dorp gelegen. Na een wandeling van +/- 7 km kwamen we toe aan onze eerste rustpost, en dit vooral via boswegen. Na een natje en een droogje, mochten we hier een lus maken van om en bij de 9 km, die ons leidde door bos- en natuurgebied, waarbij we tevens de kerk van Kwaadmechelen, met haar oude toren, te zien kregen. Na een tweede verfrissing in het Kristoffelheem, vervolgden we onze tocht richting startzaal. Dit stuk ging opnieuw door bossen en veld. Voor de deelnemers van de 29 km, was hier nog een lus voorzien van een 7-tal km, rond Ham zelf. Dit voornamelijk over verharde wegen, daar we het rolstoel en buggyparcours volgden. Al bij al was dit een pracht van een natuurwandeling, waarbij we bovendien nog konden genieten van enkele monumenten, zoals Den Brave Burger, De Fanfare, het vernieuwde gemeentehuis van Ham en het beeld van de Mijnlamp.
Afspraak op zondag 3 november te Kumtich voor de Pannenkoekentocht in organisatie van onze club Trip-Trap Kumtich!
Omdat we verleden jaar zo genoten hadden van de Halloweentocht van Vlierbeek, kon een griezeltocht dit jaar op ons programma niet ontbreken. Wij dus de Marching geraadpleegd en zie, Boutersem Sportief organiseert jaarlijks een Halloweentocht. Onze keuze was dus snel gemaakt en vol verwachting togen we naar Boutersem. Bij de aankomst bleek onze verwachting snel vervuld : de zaal was mooi versierd met doodskoppen en andere griezelige toestanden. Vol goede "Griezelmoed" vatten we onze 10 km (6B + 4B) parcours in het donker aan. Groot was onze teleurstelling; buiten enkele versierde tuinen en kinderen die trick or tread aan de deur riepen, was er helemaal niets te zien of te bibberen en dat is toch zo'n beetje wat een mens op zo'n toch verwacht. Gelukkig zaten de weergoden ons mee, zodat we onze 10 km in een droog pakje konden afsluiten. Op naar een volgende Halloween.
Na een week verplichte rust, ziek, was het weer tijd om met onze viervoeter op stap te gaan. Gekozen voor een dichtbij huis tocht, Rillaar leek dan ook de aangewezen vertrekplaats. Met een mooi nazomer zonnetje vatten wij de 20 km omloop aan die ons via het Mostingbos en de wijngaarden van het Houwaartsgat naar onze rustpost in Houwaart leidde. Onderweg konden wij genieten van het fantastisch zicht van het Houwaartse ommeland en de Sint-Denijskerk met haar romaanse toren uit 1300. Na de rust maakten we hier een lus van om en bij 3,5 km door het Walenbos, gekend voor de vele paddenstoelen soorten. Na een tweede halte te Houwaart en een fotosessie van onze Lois, ging het over de Houwaartse Berg richting Tienbunderbos. Na dit stukje natuurpracht ging het weer richting Rillaar. Van op de hoogte kregen we eerst een mooi zicht op dit dorp, voor we onze eindbestemming weer bereikten. Na deze tocht heeft onze "Catkiller" net zijn 1000 km in de pootjes. Dus na afloop heeft hij zijn wel verdiend stukje taart lekker verorberd. Voor onze ganse fotoreportages van alle wandelingen, IML en gewone, kan je steeds klikken bij mijn favorieten "Onze Fotoalbums".
Onze tweede tocht bracht ons vanuit de Amerikaanse kazerne over Heimbach naar Niederrode. Dit via verharde- en veldwegen. Onderweg kregen we ditmaal meerdere rustposten, zo ongeveer om de 3 km. Na de tweede rustpost, kregen we een stuk bos onder de voeten, tot aan het voetbalterrein van Oberrode, waar we de volgende rustpost hadden. Van hieruit kregen we spectaculaire vergezichten op de omgeving. Via het 'varkens'dorp, ging het onder de weg door en via veldwegen en de bosrand, staken we de Westring over. Verder door velden, gestadig klimmend kwamen we aan het voetbalterrein van Heimbach, waar de jeugd ons op een match trakteerde. De brandweerkazerne van Schulzenberg was onze volgende rustpost. Hier een drukte, want vandaag liepen de 42 km afstand ook op dit parcours. Via het stadspark bereikten we onze laatste rustpost, die net als gisteren het Scheepvaartmuseum was. Van dan af kregen we dezelfde terugweg als gisteren onder de voeten. Onze indruk vandaag was dat we meer in de natuur liepen dan gisteren, boerendorpen en bossen en natuurgebied. Gelukkig zaten de weergoden ons beter mee vandaag, zodat we van de panorama's meer konden genieten. Terug in de zaal: stempeltje halen, diploma in de hand en een medaille opgespeld op de borst en ons Duitse avontuur liep ten einde.
Na een lekker ontbijt in ons gasthof ging het richting start voor onze eerste wandeldag. 's Nachts was ik al eens wakker geworden van de regen tegen het raam en we zouden het de ganse dag nat houden. De weerberichten hadden het voorspeld dus we hadden de nodige maatregelingen getroffen. Vanuit de voormalige Amerikaanse basis ging het via verharde en veldwegen richting Neuenberg waar we aan een sportcomplex konden genieten van onze eerste rustpost, gelegen aan een park met enkele vijvers. Na een lekker kopje koffie ging het verder naar Bronnzell waar we tijdens de wandeling de uitleg kregen op een bord over de Jacobsweg naar Santiago de Compostela. Via de Johannesberg, met zijn abdij ging het verder over verharde wegen naar Bronnzell waar we in de sporthal een tweede keer konden genieten van wat droogte. Wat verder door de straten van Bronnzell staken we een brug over om dan door het veld, meer bepaald aardbeienvelden, weer richting Fulda te gaan. Langs het stadspark waar we ook het Brandweermuseum en de Wiesenmuhle passeerden bereikten we de laatste rustpost van de dag. Wat we niet bezocht hebben is het Aquarien- und Terrarienverein, hier kan je de kuba-krokodil, Chinakrokodil en vele andere soorten gaan bezichtigen. Via het park ging het weer naar de grote baan om zo de finish te bereiken. Jammer dat het weer tegenviel anders heb je hier prachtige vergezichten.
=> Hangsloten opgehangen door koppeltjes die hun trouw beloofden. Geketend voor het leven
Voor ons volgende IML-avontuur de auto genomen en richting Duitsland gereden, want dit weekend ging daar de Zwei-Tage Marsch door. Fulda was onze bestemming, een stad niet zo ver van de voormalige Oost-Duitse grens, een garnizoensstad van de Amerikanen. Deze basis was trouwens onze vertrekplaats voor de mars. Fulda behoort tot de deelstaat Hessen en is genoemd naar de gelijknamige rivier, die door de stad stroomt. Het is gelegen tussen de gebergten Vogelsberg en Rhön en is tevens de hoofdplaats van de landkreis Fulda. Fulda onstond reeds rond de jaren 744, maar is vooral gekend tijdens de barokperiode van de 18° eeuw, toen de stad een bisschopszetel werd. Sporen van de barokstijl vind je in de dom, het oude stadhuis, de paleizen, de oranjerie, het stadsschloss, het dommuseum en de stadpfarrkirche St. Blasius. Fulda is een groene stad, met vele tuinen : de Schlossgarten, de Dahliengarten, enz. Een voor ons ongekend genoegen om de stad te verkennen. Tijdens dit wandelweekend verbleven we in het Gasthof Drei Linden. Meer van Fulda kan je bekijken bij onze fotoalbums.
Na een week van rust door verkoudheid van Ludo ging het deze nazomerdag richting Huldenberg, waar de IJsetrippers hun jaarlijkse IJsewandeltocht organiseerden. Vanuit 't Pakhuis ging het richting gemeentehuis waar we de parking kruisten om zo langs "De Kronkel", sporthal van Huldenberg, de IJse en haar kronkels te volgen richting het Margijsbos. In Loonbeek wachtte ons de eerste rust. Hier moesten de 21 km stappers een lus maken van om en bij de 9 km. Deze lus bracht ons naar Neerijse waar we brouwerij De Kroon passeerden. Langs B&B Baron' House ging het naar de samenvloeiing van IJse en Dijle. Na een tijdje de Dijle te hebben gevolgd ging het via de Elsenstraat naar de visvijvers weer naar de rustpost te Loonbeek. Nu was het nog een kleine 6 km naar het vertrekpunt en onze zaterdagwandeling zat er weeral op. Het was een enorm fijne natuurwandeling waar we erg hebben van genoten. Zeker eentje om terug te doen.
Wegens het wat laat toekomen in Tongerlo, lokaal Sint-Norbertusgilde, kozen we voor het 36 km parcours. Via woonwijken gingen we richting Zoerle-Parwijs waar we een rusthuis passeerden met een waarschuwingsbord "Rij rustig ... Kinderen". Na deze passage kregen we boswegen onder de voeten en dit tot aan onze eerste rustpost, Boswachtershuisje, een gezellig plaatsje voor ouders met kleine kinderen: speeltuin, speelbos... Tijdens de wandeling kwamen we boeken tegen uit hout gemaakt met als onderwerp Vertelselkens, Mythen en Sagen en enkele kabouters. Deze rustpost zouden we later nog eens aandoen. Na een lus van om en bij de 13 km met een bijkomende rustpost te Bergom. Deze lus was bracht ons door bos en natuurgebied tot aan het kasteel van Merode. Na een tweede stop in het Boshuisje ging het langs het gemeentehuis en het voetbalstadion van Westerlo naar de scoutslokalen waar ons weer een halte wachtte. Hier was een lus voorzien waar we weer door natuurgebied mochten wandelen, jammer dat we eerst een woonwijk moesten doorkruisen. Weer via de laatste rustpost ging het naar het eindpunt waar we op dit stuk een molen passeerden en als laatste afsluiter de abdij van Tongerlo. Het was een mooie tocht met tal van bezienswaardigheden en verrassende rustposten.
Na Italië is ons eigen landje weer aan de beurt, vandaag met onze club een weekwandeling te Oplinter. Wij hebben gekozen voor de combinatie van de 8 en de 7 km. Vanuit de startplaats maakten wij een eerste lus, richting Stok. Dit ging vooral over verharde weg. Om dan via een bos weer naar de startplaats te gaan. Een verfrissing verder begonnen we aan onze tweede lus richting Wommersom. Op deze lus konden we een stuk genieten van de Grote Gete, alsook een waterzuiveringsstation. De weergoden waren ons niet goed gezind vandaag.
De tijd om afscheid te nemen van Arenzano was aangebroken, valiezen ingeladen en weer richting België met als tussenstop Colmar. In Zwitserland brachten we nog een bezoek aan Bellizona, een middeleeuws stadje met drie kastelen: Castle Grande, Montebello en Sasso Corbaro. We mochten een kijkje gaan nemen in het Castle Grande en het stadhuis.
Na onze overnachting in Campanille Colmar Aeroport stond de stad Metz nog op het programma. Hier bezochten we het Operatheater op het Ile du Petit-Saulcy, de kathedraal Saint-Etienne, beroemd om zijn glasramen waaronder enkele van Chagall op de Place d' Armes, de Place Saint-Louis en de Esplanade.
Nadien was het te Temse tijd om afscheid te nemen van onze medereizigers, onze chauffeur Freddy en gids Patricia. Auto in en richting Aarschot. Het was weer een geslaagde reis en we kijken reeds uit naar het gamma voor volgend jaar.
Vandaag was het de laatste avond van het feest van het Kind Jezus van Praag. De kerk werd extra in het licht geplaatst. Enkele sfeerbeelden van kerk en haar grot.
Na de wandeldagen stond er een uitstap naar Monaco op het programma. Dit Prinsdom werd in 1297 opgericht door het huis Grimaldi en in 1918 onder beschermheerschap van Frankrijk geplaatst. De stadsstaat bestaat uit Monaco Ville met het prinselijk paleis, de kathedraal en het Oceanografisch Museum; Monte Carlo bekend van zijn casino en jachthaven; Fontvieille met zijn exotische tuin en het voetbalstadion van AS Monaco. We hebben de aflossing van de wacht aan het prinselijk paleis net kunnen bijwonen.
Na de warme wandeldag van gisteren was het vandaag heel wat minder met de weersomstandigheden. Tijdens de nacht moet het heel fel hebben geregend en hierdoor had de organisatie uit veiligheidsoverwegingen de zwaarste bergtocht afgelast. Zoals gisteren gingen we van start in het park met aankomst de openbare bibliotheek. Deze wandeling bracht ons Terralba Muvita om te Costa Chichelli te genieten van onze eerste halte. Bergop ging het verder naar Ponte Negrone om onze tweede rust te nemen te Cianella. Verder naar het hoogste punt van de dag, Centro Ornitologico met zijn 415 meter. Van hieruit was het dezelfde weg naar onderen zoals we de dag voordien hadden gewandeld. Met wat regen onderweg hebben we toch maar weer gaan genieten op ons vertrouwd terras. Na een zeer langdurige ceremonie protocolaire, waar onze Touroperator en Marcel in de prijzen zijn gevallen, was het tijd om weer te keren naar ons hotel en te genieten van het avondmaal.
Bij de inschrijving lieten wij onze keuze vallen op de bergroute van 18 km. Deze tocht had zijn start in een park in Arenzano, door zijn gezellige winkelstraatjes. We passeerden de kerk, Corpus Domini, een bedevaart centrum voor het Kindje Jezus van Praag. Hier begon onze klim via de Grotta di Noè, Prau Liseu waar we onze bevoorrading nuttigden. Wat verder stond ons een serieuze klim naar Belli Venti onder de voeten geschoven. Dit was vandaag met zijn 898 meter het hoogste punt. Via de Passo Tardie ging het bergafwaarts om onze tweede stop te hebben te Cà da Gava. Het was een lastige afdaling omwille de losse stenen en smalle paadjes. We waren net twee oudjes die op weg waren. Onze laatste rustpauze kregen we in het Centro Ornitologico Vaccà. Dan was het tijd om naar het eindpunt te wandelen, de openbare bibliotheek. Na de eindscan was het tijd voor de nodige verfrissingen die we genoten op het terras van Caffè Roma. Het was een warme dag om te stappen vandaag.
Vandaag vertrok de bus van Scheldeboorden Temse om 04u30 richting Saronno waar we onze overnachting in het Starhotel Gran Milan hadden gepland. Saronno is vooral bekend om zijn Amaretto likeur en bijhorende bitterkoekjes, de Amaretti.
De volgende ochtend was een bezoek aan de stad Milaan voorzien. Eerste bezienswaardigheid was het kerkhof, Cimiterio Monumentale. Dit kerkhof is na een samensmelting van vele kleine kerkhoven tot twee grote begraafplaatsen, de laatste rustplaats voor de rijken van de stad. Met een oppervlakte van 25 ha, liggen hier verschillende godsdiensten samen. Het hoofdgebouw, Famedio heeft een voorgevel van 250 meter. Enkele bekenden die hier begraven liggen: Familie Campari, Olivetti,... Een uitzondering op de rijken is een plaatselijke boer die al zijn bezittingen in zijn grafmonument (volledig in brons) gestoken heeft.
Na het Cimetière du Père-Lachaise van Milaan werden we afgezet aan het Sforza Kasteel. Dit gebouw werd oorspronkelijk voorzien voor de familie Visconti maar bij gebrek aan een mannelijke erfgenaam, ging de eigendom over naar Francesco Sforza die gehuwd was met Bianca Visconti. Heden is het een museum, waarin zich onder meer werken van Leonardo da Vinci bevinden.
Na een wandeling door de stad kwamen we aan het wereldberoemde Scala Theater. Dit neoclassicistisch gebouw werd op 3 augustus 1778 geopend en is met zijn 2800 zitplaatsen één van de grootste in Europa. Door de uitstekende akoestiek is deze Scala geliefd onder alle artiesten.
We vervolgden onze weg door de befaamde winkelgalerij, Galleria Vittorio Emanuele. Een ijzerconstructie met glaswerk en mozaïeken. Opgericht van 1864 tot 1867. Hier is het een kwestie van "nen dikke portemonnée" bij zich te hebben.
Na de galerij kwamen we aan op het Domplein. Hier staat één van de grootste Rooms-Katholieke kathedralen van Europa. Met een lengte van 157 meter en 92 meter breed. Het is een gotisch gebouw met barokfaçade en werd in 1572 ingewijd. In deze kathedraal is op 26 mei 1805 Napoleon tot koning van Italië gekroond.
Na deze bezoekjes ging het met de bus naar onze eigenlijke bestemming, Arenzano. Waar we ons inschreven voor de 2-daagse mars en incheckten in het Poggio Hotel.
Afgesproken met Yvette en Marc om een wandeling te maken bij hun in de streek. Hun keuze viel op Merelbeke, dus wij die richting uit voor de tocht van 30 km (werkelijke afstand 31,4). Na een lekker kopje koffie vertrokken we vanuit de brandweerkazerne richting Bottelare en dit via veld- en boswegen. Te Bottelare deden we de eerste rustpost aan om daar een lus te maken die ons naar Munte leidde. Hier was onze tweede rustpost met een tuin vol met beelden. Lekker soepje en broodje verorberd en dan weer op stap naar de rustpost te Bottelare. Nu restte ons nog een achttal kilometers naar het eindpunt. Deze brachten ons via het Kwenenbospad, de visvijver, watertoren en het vernieuwde centrum naar de Gemeentehallen. Pech, niet onderweg maar nadien, pannenkoeken waren reeds uitverkocht. Dus maar genoten van een Delirium om daarna een mooi einde te breien aan onze zondag. Dit in de thuisbasis van onze medestappers, Wetteren. Lekker gaan eten...entrecootje van 550 gr.....
Defensie richtte een wandeltocht in ten voordelen van Kinderland te Berlaar, een instelling voor kinderen uit probleemgezinnen. Vermits de maximum afstand 25 km was hebben we voor deze gekozen, in werkelijkheid 26,4 onder de voeten gekregen. Vertrek vanuit de kazerne ging het richting Berlaar dorp waar we bij Kinderland onze eerste rust post hadden, dit gedeelte ging door de straten van het dorp. Van daaruit trokken we via verharde- en boswegen naar Gestel, waar we in het café " 't Kruiske " te Bevel genoten van een tweede halte. Hier mochten wij een lus van 5 km maken. Deze bracht ons langs de Kruiskensberg en het bijhorende speelbos. Via zand- en boswegen en de Merodebossen passeerden we café " 't Schipke", een locatie uit de film Pallieter, om via de Netedijk weer aan 't Kruiske te belanden. Weer de Netedijk op om zo de meanders van de Nete te volgen en weer bij Kinderland aan te komen. Nu nog een 5 km om ons weer te melden in de kazerne waar ons een gratis drankje wachtte.
Eindelijk kon onze viervoeter nog eens mee op stap, temperatuur en afstand zaten mee. Gekozen voor de 21 km voor onze 2de Hagelandwandeling. Startplaats was gewijzigd van Linden naar Lubbeek, zaal Libbeke. Het parcours was gans anders dan vorig jaar, wat ons aangenaam verraste. We vertrokken voor een lus van 9,5 km en dit vooral over boswegen; door het natuurgebied 't Spicht en langs verschillende kastelen waar we over privé terrein mochten stappen. Na een lekker kopje koffie op de rust ging het richting Pellenberg, vooral over verharde wegen. Het groen van het begin van de wandeling bleef nu wat achterwege, de maïs had nu de bovenhand. Net als vorig jaar passeerden we het Herendaelhof, heden een paardenstalling. Na de 2de rustpost te Pellenberg ging het via het park van UZ Leuven Campus Pellenberg weer naar onze startplaats. Het was een mooie en aangename zondagswandeling.
