Bij de inschrijving lieten wij onze keuze vallen op de bergroute van 18 km. Deze tocht had zijn start in een park in Arenzano, door zijn gezellige winkelstraatjes. We passeerden de kerk, Corpus Domini, een bedevaart centrum voor het Kindje Jezus van Praag. Hier begon onze klim via de Grotta di Noè, Prau Liseu waar we onze bevoorrading nuttigden. Wat verder stond ons een serieuze klim naar Belli Venti onder de voeten geschoven. Dit was vandaag met zijn 898 meter het hoogste punt. Via de Passo Tardie ging het bergafwaarts om onze tweede stop te hebben te Cà da Gava. Het was een lastige afdaling omwille de losse stenen en smalle paadjes. We waren net twee oudjes die op weg waren. Onze laatste rustpauze kregen we in het Centro Ornitologico Vaccà. Dan was het tijd om naar het eindpunt te wandelen, de openbare bibliotheek. Na de eindscan was het tijd voor de nodige verfrissingen die we genoten op het terras van Caffè Roma. Het was een warme dag om te stappen vandaag.
Vandaag vertrok de bus van Scheldeboorden Temse om 04u30 richting Saronno waar we onze overnachting in het Starhotel Gran Milan hadden gepland. Saronno is vooral bekend om zijn Amaretto likeur en bijhorende bitterkoekjes, de Amaretti.
De volgende ochtend was een bezoek aan de stad Milaan voorzien. Eerste bezienswaardigheid was het kerkhof, Cimiterio Monumentale. Dit kerkhof is na een samensmelting van vele kleine kerkhoven tot twee grote begraafplaatsen, de laatste rustplaats voor de rijken van de stad. Met een oppervlakte van 25 ha, liggen hier verschillende godsdiensten samen. Het hoofdgebouw, Famedio heeft een voorgevel van 250 meter. Enkele bekenden die hier begraven liggen: Familie Campari, Olivetti,... Een uitzondering op de rijken is een plaatselijke boer die al zijn bezittingen in zijn grafmonument (volledig in brons) gestoken heeft.
Na het Cimetière du Père-Lachaise van Milaan werden we afgezet aan het Sforza Kasteel. Dit gebouw werd oorspronkelijk voorzien voor de familie Visconti maar bij gebrek aan een mannelijke erfgenaam, ging de eigendom over naar Francesco Sforza die gehuwd was met Bianca Visconti. Heden is het een museum, waarin zich onder meer werken van Leonardo da Vinci bevinden.
Na een wandeling door de stad kwamen we aan het wereldberoemde Scala Theater. Dit neoclassicistisch gebouw werd op 3 augustus 1778 geopend en is met zijn 2800 zitplaatsen één van de grootste in Europa. Door de uitstekende akoestiek is deze Scala geliefd onder alle artiesten.
We vervolgden onze weg door de befaamde winkelgalerij, Galleria Vittorio Emanuele. Een ijzerconstructie met glaswerk en mozaïeken. Opgericht van 1864 tot 1867. Hier is het een kwestie van "nen dikke portemonnée" bij zich te hebben.
Na de galerij kwamen we aan op het Domplein. Hier staat één van de grootste Rooms-Katholieke kathedralen van Europa. Met een lengte van 157 meter en 92 meter breed. Het is een gotisch gebouw met barokfaçade en werd in 1572 ingewijd. In deze kathedraal is op 26 mei 1805 Napoleon tot koning van Italië gekroond.
Na deze bezoekjes ging het met de bus naar onze eigenlijke bestemming, Arenzano. Waar we ons inschreven voor de 2-daagse mars en incheckten in het Poggio Hotel.
Afgesproken met Yvette en Marc om een wandeling te maken bij hun in de streek. Hun keuze viel op Merelbeke, dus wij die richting uit voor de tocht van 30 km (werkelijke afstand 31,4). Na een lekker kopje koffie vertrokken we vanuit de brandweerkazerne richting Bottelare en dit via veld- en boswegen. Te Bottelare deden we de eerste rustpost aan om daar een lus te maken die ons naar Munte leidde. Hier was onze tweede rustpost met een tuin vol met beelden. Lekker soepje en broodje verorberd en dan weer op stap naar de rustpost te Bottelare. Nu restte ons nog een achttal kilometers naar het eindpunt. Deze brachten ons via het Kwenenbospad, de visvijver, watertoren en het vernieuwde centrum naar de Gemeentehallen. Pech, niet onderweg maar nadien, pannenkoeken waren reeds uitverkocht. Dus maar genoten van een Delirium om daarna een mooi einde te breien aan onze zondag. Dit in de thuisbasis van onze medestappers, Wetteren. Lekker gaan eten...entrecootje van 550 gr.....
Defensie richtte een wandeltocht in ten voordelen van Kinderland te Berlaar, een instelling voor kinderen uit probleemgezinnen. Vermits de maximum afstand 25 km was hebben we voor deze gekozen, in werkelijkheid 26,4 onder de voeten gekregen. Vertrek vanuit de kazerne ging het richting Berlaar dorp waar we bij Kinderland onze eerste rust post hadden, dit gedeelte ging door de straten van het dorp. Van daaruit trokken we via verharde- en boswegen naar Gestel, waar we in het café " 't Kruiske " te Bevel genoten van een tweede halte. Hier mochten wij een lus van 5 km maken. Deze bracht ons langs de Kruiskensberg en het bijhorende speelbos. Via zand- en boswegen en de Merodebossen passeerden we café " 't Schipke", een locatie uit de film Pallieter, om via de Netedijk weer aan 't Kruiske te belanden. Weer de Netedijk op om zo de meanders van de Nete te volgen en weer bij Kinderland aan te komen. Nu nog een 5 km om ons weer te melden in de kazerne waar ons een gratis drankje wachtte.
Eindelijk kon onze viervoeter nog eens mee op stap, temperatuur en afstand zaten mee. Gekozen voor de 21 km voor onze 2de Hagelandwandeling. Startplaats was gewijzigd van Linden naar Lubbeek, zaal Libbeke. Het parcours was gans anders dan vorig jaar, wat ons aangenaam verraste. We vertrokken voor een lus van 9,5 km en dit vooral over boswegen; door het natuurgebied 't Spicht en langs verschillende kastelen waar we over privé terrein mochten stappen. Na een lekker kopje koffie op de rust ging het richting Pellenberg, vooral over verharde wegen. Het groen van het begin van de wandeling bleef nu wat achterwege, de maïs had nu de bovenhand. Net als vorig jaar passeerden we het Herendaelhof, heden een paardenstalling. Na de 2de rustpost te Pellenberg ging het via het park van UZ Leuven Campus Pellenberg weer naar onze startplaats. Het was een mooie en aangename zondagswandeling.
Reeds lang ingeschreven, startnummers afgehaald en sneller dan verwacht was de dag van onze eerste Dodentocht aangebroken. Toch wel spannend. Zijn we voldoende voorbereid? Hoe bereid je je voor op zo'n tocht? Gaan we het halen? Vragen die je door het hoofd spoken... Maar we begonnen eraan en we zagen wel hoe ver we geraakten, opgeven is geen schande. Eerste kippenvelmoment: met duizenden aan de start, handen in de lucht en massa-applaus. En dan le moment suprême: met 11157 starters gingen we op weg voor een lus richting Weert. Onze eerste indruk: een waar volksfeest voor Bornem en omstreken. Muziek, snoep, drank en wreed veel ambiance langs de weg. Bedankt buurbewoners voor de spontane bevoorrading en de gezellige sfeer op onze tocht. Na onze lus terug door Bornem en de grote toer ging van start. Wintam, Ruisbroek en Breendonk passeerden de nacht en zelfs dan ging de ambiance gewoon door: muzikanten speelden voor ons, DJ's stonden in the middle of nowhere te spelen, bewoners applaudisseerden, kortom, je verveelde je geen moment. Tegen de morgen waren we halfweg te Steenhuffel, waar we in de Palmbrouwerij onze spaghetti te eten kregen en de bagage op ons wachtte. Ondertussen waren we reeds enkele rustposten voorbijgegaan en een dikke duim voor de vele vrijwillige medewerkers die ons van alles en nog wat voorzagen. Een prachtorganisatie. Vanaf hier begon voor ons het onbekende, 50 km hadden we reeds gehaald, alles wat we nu bovenop deden beschouwden we als winst. In een cafeetje had een tas koffie ons al wel een enorme opkikker bezorgd. Ondertussen hadden we supporters aan de GSM, de berichten kwamen binnen van collega's, vrienden en familie. Ze spraken ons moed in en steunden ons, ook aan hen een dikke mercie. Merchtem, Buggenhout en Opdorp gingen nog...., maar van toen af begonnen blaren en pijnlijke knieën mee te spreken. Tanden bijten dus, want ondertussen 66,8 km afgelegd. Nog een dikke 30 en de tocht zat erop. Even paniek te Puurs: in Lippelo had de scanning niet gewerkt, toen we passeerden en we stonden geboekt als te laat binnen, want de rustpost was daar ondertussen gesloten. Ludo navraag gedaan en bleek een overbelasting van de scanningsapparaten. Gelukkig maar, geen nood. Na de rustpost in Oppuurs tot voorbij de rustpost in Sint-Amands, hebben Sven en Kim een stukje meegewandeld, ook een dikke kus voor hen. Ondertussen waren onze MP3-spelers leeg en na al die tijd met ons tweetjes wandelen kwamen we niet verder meer dan klagen en kermen tegen elkaar.... De kaap van 89,72 km was geslecht, nu konden we nog onmogelijk opgeven met 'nog maar' een dikke 10 km voor de boeg. Onze 'rustmomenten' duurden steeds langer en het opnieuw vertrekken ging alsmaar moeilijker en moeilijker. Doorbijten dus.... Uiteindelijk Branst achter ons gelaten en weer op weg naar Bornem, waar we opnieuw supporters kregen langs de baan. Na meer dan 23 uur, de eindmeet gehaald. Brevet en medaille binnen.... en tijd voor een verfrissende Duvel op een Bornems terras. Ronny, tof dat je ons proficiat toebrulde kort voor de eindmeet, dit gaf ons vleugels voor de laatste honderden meters.... De steun van buurtbewoners, de spontane gesprekken onderweg, de goede bevoorrading tijdens de tocht, de verzorging van het Rode Kruis en de zalige SMS-jes uit onverwachte hoek: jullie hebben allemaal een stukje van de geslaagde 100 km op jullie conto. Uit de grond van ons hart: bedankt allemaal. De intentie voor foto's was er wel, maar de moed ontbrak. Gelukkig zijn er ons enkele foto's bezorgd, zelfs eentje uit een fotoreportage op de site van Het Nieuwsblad, gemaakt tijdens de wandeling en nadien.
De temperatuur lag nog wat hoog om vandaag onze trouwe metgezel mee te nemen naar Zandhoven voor de omloop van de 25 km. De start was het lokaal van de Harmonie Sint-Amelberga, waar we eerst genoten van een koffie met broodje. Via het sportcomplex Het Veld gingen we de natuur in en bracht ons bij het eerste kasteel, het Hof van Liere, het is een dubbel omgracht kasteel met neogotische dienstgebouwen. Verder door bossen bereikten we het kasteel van Montens, net als het vorige ook een omgracht kasteelwaarvan de oorsprong terug gaat tot in de middeleeuwen. Dan was het tijd voor de eerste rustpost, een basisschool te Massenhoven. Na de nodige verfrissing weer op stap naar het volgende kasteel, het Bautersemhof (niet Boutersem zoals gekend is in onze regio), waarbij we een kleurrijk veld passeerden van krulsla. Wat verder dook er aan onze linkerzijde een molen op. Het Bautersemhof is een voormalig cijnshof gelegen in een prachtig park met een 100 jarige ceder voor het kasteel. Ondertussen tijd voor onze tweede stop in een Suzuki garage. We vervolgden onze weg naar het volgende domein, het Driehoekhof. een landhuis gelegen ten zuiden van de ingangsdreef van het Krabbelshof. In het Krabbelshof stond voorheen een burcht, Cleydael geheten maar na zgn 2 "vliegende bommen" werden later de ruines opgeblazen en staat hier nu op de plaats een villa. Aan de overkant van de weg konden we hier, na een lus van om en bij de 3 km rond het domein van de villa, twee maal genieten van onze volgende rustpost. Nog een laatste 5 km naar de aankomst, die ons over verharde wegen stuurde en waar we de laatste 200 meter de afslag eventjes hadden gemist (we waren niet de enigen trouwens). Het was een prachtige wandeling, veel natuur, helaas een heel kleine opmerking, de bewegwijzering was soms moeilijk te herkennen.
Eerste dag voor het afhalen van de startkaarten 44ste Dodentocht 2013, dus wij richting Bornem. Samen met Ludo's collega en zijn vrouwtje gekozen voor de 24 km omloop met startplaats te Wintam. Bij het vertrek begon de lucht zich stilaan zwart te kleuren, enkele honderden meters verder hadden we prijs: een fikse onweersbui. Gelukkig was er een kapelletje waar we konden schuilen tot het ergste door was. Nat vervolgden we onze weg naar de eerste rustpost, ZWOC, tentoonstellingsruimte van de grote zeesluis. Na een lekkere koffie mochten we hier een lus van om en bij de 5 km maken op het eilandje tussen Rupel en kanaal met konikpaarden en heckrunderen. Helaas geen foto hiervan wegens de weersomstandigheden. Na de tweede rust in het ZWOC begon het op te klaren en zouden we het droog houden tot aan de eindmeet. Gelukkig maar want enkelen van ons kwamen in aanmerking voor de Wet T-Shirtverkiezing. Via de sluis ging het dan richting Eikevliet waar we onze laatste rustpost hadden. Dan snel naar de finish voor een lekkere pannenkoek en dan de wagen in richting Bornem voor het afhalen van onze documenten. Wij zijn klaar voor de 9de augustus en mochten jullie ons willen volgen kan dat via de site van de Dodentocht, http://tracking.dodentocht.be. Onze startnummers zijn 552 & 553.
Na een week geen tocht te hebben ondernomen door het huwelijk van Anita's zoon,hadden we op deze historische Nationale feestdag gekozen voor de wandeling te Tollembeek, gekend door zijn beroemde inwoner Urbanus. Door de aangekondigde bloedhete temperaturen waren we voor een keer vroeg uit de veren. Na het ontbijt trokken we vanuit de startzaal Willem Tell richting Herne waar we in een sportcomplex onze eerste halte mochten houden. De hitte begon toen reeds. Na een verfrissing ging het richting Marcq via de Hernemolen of Sint-Waltrudismolen, waar je vanaf de brug over de Mark een zicht op de molenkolk en de gerestaureerde gebouwen hebt. Na de rustpost in Marcq werd het voor onze Lois echt wel zwaar, de hitte was voor hem teveel. Nog een kleine inspanning en we waren aan rustpost drie te Sint-Pieters-Kapelle, hier hebben we besloten om de 22 km af te breken. Gelukkig waren de vrijwilligers van de Marktrotters bereid om mij een lift te geven richting Tollembeek om daar onze wagen te nemen en onze verhitte viervoeter op te halen. Gestrand vandaag op 15 km. Na enkele glaasjes Cesar in de startzaal zijn we dan met een gerecupereerde viervoeter huiswaarts gekeerd.
Na een weekje rust wegens feestelijkheden, Fundays Aarschot, was het weer tijd om deel te nemen aan onze 3de wandeling voor de Trofee Harten Vijf. Vol goede moed vroeg uit de veren, reden we richting Zoutleeuw. Daar het een lange afstand was hebben we onze viervoeter nog maar een weekje extra rust gegeven. Na de nodige formaliteiten en ontbijtje vertrokken we, begeleid door de mist, via het oude stadscentrum richting Budingen. Over de oude spoorlijn naar Tienen doorkruisten wij een natuurgebied, waar de Getedraak (kamsalamander) nog huist. Na de rust te Budingen maakten wij hier een lus door velden waar we een bio- gasbedrijf en een B&B passerden. Na de tweede maal genoten te hebben van een verfrissing, want ondertussen was de mist geruild met een zonnetje, op weg richting Geetbets via Grazen. Aangekomen op rustpost 3 in café Bij Emma mochten we hier ook een lus maken die ons zelfs door een privétuin leidde. 2de maal bij Emma en dan op naar café Francine te Hogen en dit via Bergen. Na Francine gingen wij weer terug naar Budingen waar we voor de 3de keer de parochiezaal mochten bezoeken. Nu nog een laatste 5,4 km naar de aankomst. Het was een aangename wandeling alleen de brandende zon en het ontbreken van schaduwrijke bossen, maakten deze tocht zwaar. Eén voordeel, we hebben er een kleurtje bij gekregen, de ene wat bruiner de andere een rijpe tomaat. Onderweg waanden wij ons even in Bokrijk: boer Jozef was op weg met paard en kar om zijn veld(en) te besproeien (zie foto's).
Op deze minder zomerse zondag ging het richting Bierbeek, met als startplaats CC De Borre. Voor onze trouwe metgezel zijn deze weersomstandigheden wat gunstiger, dus op pad voor de 25 km. Vanaf de start mochten we direct kennismaken met één van de vele holle (kassei)wegen die we vandaag onder onze zolen kregen, alsook een kleine hindernis wegens werkzaamheden onderweg. Onze eerste rustpost was te Tourinnes-la-Grosse, in een aanpalend zaaltje van het plaatselijk café. Na de verfrissing mochten we een trap beklimmen die ons op het dorpspleintje bracht. Dit had echt wel een gezellig sfeertje rondom zich, mooie rustpost. Van daaruit stapten we richting Blanden waar we de pauze genoten in een voetbalkantine. Hier mochten we een lus maken door Meerdaalbos om dan via de rustpost de laatste kilometers af te leggen naar Bierbeek. De weergoden waren ons toch nog redelijk goed gezind, maar 2 kleine vlaagjes over ons heen gehad. Nadien genoten van een donkere Steenbrugge en onze Lois, een lekkere hotdog.
Hoegaarden was de place to be voor deze wandeling. Startplaats, het mooie Mariadalinstituut, waar onze wandelclub haar jaarlijkse Sint-Gillistochten organiseert. Nog maar net van start gegaan of we bevonden ons reeds in de Tuinen van Hoegaarden waar we konden genieten van de bloeiende pracht. Via holle- en veldwegen kwamen we in Meldert waar we onze pauze mochten nuttigen in het kasteel van Meldert of het St-Janscollege, ooit het decor van het VT4-programma De Jeugd van Tegenwoordig, het Internaat. Na de nodige verfrissingen maakten we een plaatselijke lus van om en bij de 8 km om voor de tweede maal te genieten van het kasteel. Weer op stap richting eindstreep waar we de oude brouwerij van de Witte van Hoegaarden passeerden, nu volop in renovatie voor woningproject. Deze 21 km wandeling bezorgde ons de nodige hellingen, die prachtige vergezichten opleverde. De gratis voetmassage van de plaatselijke kasseiboer kregen we er zo bij. Kortom we hebben weer genoten van deze prachtwandeling. Voor meer foto's kan je zoals altijd terecht op onze fotoalbums via de link op deze site of op de site van www.triptrapkumtich.be.
De militaire eenheid 8 KDR van Belgrade richtte vandaag hun mars in Dinant - Belgrade. Als fervente wandelaars en militairen, konden wij dus niet ontbreken op het appel. Vroeg uit de veren, rond kwart na zes vertrokken richting Namen voor de inschrijving voor de 33 km. Om 8u30 vertrokken de bussen aan hangar G2 om ons naar het startpunt, nabij Dinant (Bouvignes sur Meuse) te droppen. Deze tocht voerde ons om en nabij de 23 km langs de oevers van de Maas, waar we sassen, oude ruïnes en prachtige woningen langs deze rivier konden bewonderen. 8 KDR zorgde onderweg voor de nodige verfrissingen. Onderweg in een tuin langs de Maas, was onze verwondering groot. De eigenaar had een heel origineel zwembad in zijn tuin geplaatst, namelijk een oud vrachtschip met daarop het standbeeld van een kapitein die over zee kijkt. (zie onze fotoalbum). In Wépion, rustpost 5 verlieten we de Maas en mochten we al direct aan een serieuze klim beginnen. De laatste 10 km bleken de zwaarste van de ganse tocht. Over bos- en veldwegen bereikten we Flawinnes, thuisbasis van de Para's om dan over verharde wegen naar ons eindpunt te Belgrade te geraken.
Zand, zon en... water, we waanden ons aan zee. Alleen was het water de Oude en de Nieuwe Schelde. We vertrokken, weer samen met onze trouwe viervoeter, vanuit Branst, waar we een plaatselijke lus maakten, waarbij we al snel verrast werden met een mooi stukje groen en een bidplaats. Nadien ging het richting Weert, een gezellig vissersdorpje met mooie terrasjes en restaurantjes, voor elk wat wils. Ondertussen hadden we reeds een mooie rustpost bezocht, aan de openluchtschool te Branst, waar we bij een vijver met fonteintje van een mooi uitzicht konden genieten. In Weert, waar we een tweede pitstop maakten en dit in het Zilverreigermuseum waar je de plaatselijke Slijkneus kon nuttigen, maakten we een lus langs de Nieuwe Schelde, op de dijk. Deze hebben wij ingekort, daar we geen sprietje schaduw hadden en dit voor onze Lois niet zo aangenaam wandelen was. Ook de terugweg was in volle zon en mul zand, zodat het hoog tijd was dat we de eindstreep haalden, want onze viervoeter zat zonder drank. Gelukkig waren er lekkere pannenkoeken en zelfs zonder suiker vond onze Lois ze heerlijk.
Back to basics. Aan de oorsprong van onze
aansluiting bij de wandelclub lag het feit dat we met Lois telkens dezelfde
wandelingen maakten en we andere horizonten wilden verkennen. Dit samen met
onze trouwe viervoeter natuurlijk. Ondertussen heeft diezelfde vriend ons de laatste
twee wandelingen met lede ogen zien vertrekken in ons wandelplunje. Maar 50 km
is voor hem echt wel te hoog gegrepen. Dus, vandaag was het eindelijk zijn
dagje weer. Vivat! Verleden jaar een echt gesmaakte boswandeling.
Zozeer zelfs dat we ons aan mond aan mond reclame waagden. Dus wij zeker dit
jaar terug van de partij en vermits de jumping en de wandeling georganiseerd
worden ten voordele van de gehandicapte kinderen van militairen, konden wij
(als militairen) zeker niet ontbreken. Net als verleden jaar speelt deze hele wandeling
zich af in de bossen van het Zoniënwoud. Je komt alleen in de bewoonde wereld
aan de rustpost. Een genot voor de smaakpapillen, lekkere groentebouillon en
pistoletjes met gekapt die niet te versmaden waren. De wandeling zelf was in
onze ogen iets minder dan verleden jaar, ditmaal kregen we lange rechte wegen
voor de boeg. Een minder afwisselend parcours of loog het aan onze vermoeide
voeten en opgezwollen knieën van gisteren? Misschien ook wel daar de organisatie elk jaar een ander parcours uitstippelt, maar we zullen er volgend weer aanwezig zijn.
Omdat de 2de
editie van de Harten Vijf Trofee zich aankondigde, hebben we het zekere voor
het onzekere gekozen. Ludo heeft contact opgenomen met de voorzitter van WSC
Langdorp en via mail de belofte verkregen dat deze club voorlopige kaarten
opmaakt en onze stempel voor de 50 km van Wandelend Paal eveneens valideert. Wij dus vol goede moed
aan de 12de Panoramatocht van 50 km gestart in Gelrode, een
thuismatch dus. Rond half 7 ingeschreven
en na een lekker pistoletje en een tasje koffie, op weg naar Nieuwrode, via het
Kloesbos en het heidegebied s Hertogenheide. Van op de Kratenberg kregen we de
kerk van Nieuwrode al in zicht en diende onze eerste controlepost zich aan. Vandaar uit ging het
richting Kortrijk-Dutsel met onderweg een bezoek aan het Kasteel van Horst en
zijn bijhorende natuurgebied. Na een verfrissende cola, gingen we op weg naar
onze derde controlepost gelegen in Holsbeek, via het Dunbergbroek, een prachtig
stukje groen. In Holsbeek wachtte ons
een plaatselijke lus, die ons door het St-Gertrudisbos en de Meesberg voerde,
begeleid door een enorm kikkerconcert. Een tweede stop in Holsbeek en de
terugtocht kon beginnen. Via de Speel- en Molenberg bereikten we weer de
controlepost in Kortrijk-Dutsel. Na de controlepost van
Nieuwrode, moesten we nog enkele stevige kuitenbijtertjes beklimmen voor we
uiteindelijk terug in Gelrode van een welverdiend biertje mochten genieten. Een
Harten Vijf editie, die zijn naam waardig was. Prachtige panaramas en een
massa groen. Een dikke proficiat aan de parcoursbouwer. Wij staan telkens
verwonderd over de mooie plekjes natuur die onze eigen streek te bieden heeft.
Een nieuwe uitdaging. In voorbereiding op onze dodentocht in augustus, willen we voor de Trofee Harten Vijf gaan. Dit zijn vijf tochten van 50 km en vandaag organiseerde Wandelend Paal hun editie. De wandeling was trouwens een oude bekende, daar we ze verleden jaar ook gemarcheerd hadden. De club zorgde wel voor een ander parcours, zodat we nieuwe onbekende plekjes voorgeschoteld kregen. We begonnen met een lus richting Molenstede. Vandaar voor onze eerste controle naar het domein Halve Maan, waar we nog een tweede lus omgeving Schaffen mochten volbrengen. Een tweede controlestempel verder, ging het richting Webbekom en zo verder naar onze volgende controlpost, die zich op grondgebied Waanrode bevond. Ook hier kregen we een lus voor de boeg, waarbij we in Kortenaken terechtkwamen. Een tweede stempel bij het Fruitbedrijf en we konden verder richting Assent, waar we onze volgende controle kregen in Café Congo. Voor we onze tocht verder vatten, even bij tante Liliane aangebeld (tevergeefs), ging het verder richting Halve Maan, met onderweg de beklimming van de Citadel, oude thuisbasis van de Para's. Een laatste stempel in het bezoekerscentrum Webbekoms Broek en via het Begijnhof en stadsstraatjes terug richting start. Toen kregen we de teleurstelling van ons leven. Bij de post Harten Vijf werd ons medegedeeld dat er geen nieuwe inschrijvingskaarten te verkrijgen zijn en onze tocht misschien tevergeefs was. We hadden het wel geapprecieerd als dit ons bij het begin van de tocht was vermeld. Waarom maakt men nog reclame voor de Harten Vijf wanneer er geen inschrijvingen meer kunnen gebeuren?
IML Randonnée 4 jours en Chantonnay Vendée France dag 4
Vandaag onze laatste wandeldag in de Vendée, geen busvervoer deze keer maar een lus om Chantonnay van 29 km. Na vertrek aan de Salle des Congrès dachten we een rustige wandeldag te hebben, licht heuvelend. In Puybelliard was het plaatselijk cafeetje reeds geopend, dus tijd voor een lekker kopje koffie op het zonnig terrasje. Dan op stap richting La Sangle waar de eerste controle van de dag plaats vond. Volgende halte is La Brelière. Daar kregen we te horen dat de laatste 10 kilometers pittig beloofde te worden. En inderdaad na enkele kilometers kregen we de steile klimpartijtjes en gladde afdalingen onder onze voeten geschoven. Toen we dachten dit was het wel kregen we nog een mooi modderbad cadeau. Wat verder nog een serieus steil klimmetje en dan richting finish. Bij aankomst werd ons de medaille om de hals gehangen, de IML stempel ontvangen en het Frans avontuur was ten einde. Nadien was er de officiële plechtigheid waar de Finse medereizigers hun medailles mochten in ontvangst nemen. Voor ons was het een mooie vierdaagse, met de kennismaking van de Vendée, een mooie groene streek in Le Pays de la Loire. Even wat cijfers van deze editie: Er waren 127 Belgen aanwezig. Donderdag hadden ze 2146 wandelaars, vrijdag 1169, zaterdag 1138 en tenslotte op zondag 1461.
IML Randonnée 4 jours en Chantonnay Vendée France dag 3
De bus bracht ons vandaag naar de watertoren in La Vendrie waar we begonnen aan onze 3de wandeling. Onze eerste rustpost in Rochereau aan het meer, dit meer bevat 5.100.000 m³ water. Na het versterken van de innerlijke mens ging het langs het meer naar L'Auneau Chateau, over verharde wegen en bospaden, voor de volgende kaartcontrole. Onderweg kregen we even een regenvlaagje maar gelukkig konden we gebruik maken van een plaatselijke drankgelegenheid om te schuilen en dit met een lekker tasje koffie. La Menanterie was de laatste controlepost onderweg naar Chantonnay. Tegen het eind van de tocht passeerden we voorbij het pittoreske dorpje Puybelliard waar we de indruk kregen dat de kerk het hele dorpje overheerste. Te Chantonnay snel onze eindknip, onze baguette en een wijntje in ontvangst genomen en daarna lekker in het zonnetje op het terras van ons gebruikelijke cafeetje aan het pleintje voor de nodige verfrissingen.
IML Randonnée 4 jours en Chantonnay Vendée France dag 2
Na het vertrek met bus in Chantonnay richting start te L'Angle begonnen we aan onze 2de wandeldag. We kregen onmiddellijk een prachtig stukje natuur door bos. Water bleek vandaag de rode draad te zijn in deze tocht. Eerste controle in Saint-Hilaire Le Vouhis op het kerkplein. We vervolgden onze weg naar Les Chaffauds waar we onze volgende knip in ontvangst mochten nemen. Een beetje verder vervoegden we het parcours van de 12 km wandelaars, dat ons naar Reputé voerde voor onze laatste controle tijdens de wandeling. Vandaar weer richting aankomst te Chantonnay voor de eindcontrole. Weer ons dagelijkse baguette en wijntje genuttigd om dan weer naar het vertrouwde pleintje af te zakken voor de nodige nabespreking met collega wandelaars bij een frisse pint. Om 18.00 uur ging het dan met Freddy en zijn car weer naar het hotel voor avondmaal en de nodige nachtrust.
