Na een week van rust door verkoudheid van Ludo ging het deze nazomerdag richting Huldenberg, waar de IJsetrippers hun jaarlijkse IJsewandeltocht organiseerden. Vanuit 't Pakhuis ging het richting gemeentehuis waar we de parking kruisten om zo langs "De Kronkel", sporthal van Huldenberg, de IJse en haar kronkels te volgen richting het Margijsbos. In Loonbeek wachtte ons de eerste rust. Hier moesten de 21 km stappers een lus maken van om en bij de 9 km. Deze lus bracht ons naar Neerijse waar we brouwerij De Kroon passeerden. Langs B&B Baron' House ging het naar de samenvloeiing van IJse en Dijle. Na een tijdje de Dijle te hebben gevolgd ging het via de Elsenstraat naar de visvijvers weer naar de rustpost te Loonbeek. Nu was het nog een kleine 6 km naar het vertrekpunt en onze zaterdagwandeling zat er weeral op. Het was een enorm fijne natuurwandeling waar we erg hebben van genoten. Zeker eentje om terug te doen.
Wegens het wat laat toekomen in Tongerlo, lokaal Sint-Norbertusgilde, kozen we voor het 36 km parcours. Via woonwijken gingen we richting Zoerle-Parwijs waar we een rusthuis passeerden met een waarschuwingsbord "Rij rustig ... Kinderen". Na deze passage kregen we boswegen onder de voeten en dit tot aan onze eerste rustpost, Boswachtershuisje, een gezellig plaatsje voor ouders met kleine kinderen: speeltuin, speelbos... Tijdens de wandeling kwamen we boeken tegen uit hout gemaakt met als onderwerp Vertelselkens, Mythen en Sagen en enkele kabouters. Deze rustpost zouden we later nog eens aandoen. Na een lus van om en bij de 13 km met een bijkomende rustpost te Bergom. Deze lus was bracht ons door bos en natuurgebied tot aan het kasteel van Merode. Na een tweede stop in het Boshuisje ging het langs het gemeentehuis en het voetbalstadion van Westerlo naar de scoutslokalen waar ons weer een halte wachtte. Hier was een lus voorzien waar we weer door natuurgebied mochten wandelen, jammer dat we eerst een woonwijk moesten doorkruisen. Weer via de laatste rustpost ging het naar het eindpunt waar we op dit stuk een molen passeerden en als laatste afsluiter de abdij van Tongerlo. Het was een mooie tocht met tal van bezienswaardigheden en verrassende rustposten.
Na Italië is ons eigen landje weer aan de beurt, vandaag met onze club een weekwandeling te Oplinter. Wij hebben gekozen voor de combinatie van de 8 en de 7 km. Vanuit de startplaats maakten wij een eerste lus, richting Stok. Dit ging vooral over verharde weg. Om dan via een bos weer naar de startplaats te gaan. Een verfrissing verder begonnen we aan onze tweede lus richting Wommersom. Op deze lus konden we een stuk genieten van de Grote Gete, alsook een waterzuiveringsstation. De weergoden waren ons niet goed gezind vandaag.
De tijd om afscheid te nemen van Arenzano was aangebroken, valiezen ingeladen en weer richting België met als tussenstop Colmar. In Zwitserland brachten we nog een bezoek aan Bellizona, een middeleeuws stadje met drie kastelen: Castle Grande, Montebello en Sasso Corbaro. We mochten een kijkje gaan nemen in het Castle Grande en het stadhuis.
Na onze overnachting in Campanille Colmar Aeroport stond de stad Metz nog op het programma. Hier bezochten we het Operatheater op het Ile du Petit-Saulcy, de kathedraal Saint-Etienne, beroemd om zijn glasramen waaronder enkele van Chagall op de Place d' Armes, de Place Saint-Louis en de Esplanade.
Nadien was het te Temse tijd om afscheid te nemen van onze medereizigers, onze chauffeur Freddy en gids Patricia. Auto in en richting Aarschot. Het was weer een geslaagde reis en we kijken reeds uit naar het gamma voor volgend jaar.
Vandaag was het de laatste avond van het feest van het Kind Jezus van Praag. De kerk werd extra in het licht geplaatst. Enkele sfeerbeelden van kerk en haar grot.
Na de wandeldagen stond er een uitstap naar Monaco op het programma. Dit Prinsdom werd in 1297 opgericht door het huis Grimaldi en in 1918 onder beschermheerschap van Frankrijk geplaatst. De stadsstaat bestaat uit Monaco Ville met het prinselijk paleis, de kathedraal en het Oceanografisch Museum; Monte Carlo bekend van zijn casino en jachthaven; Fontvieille met zijn exotische tuin en het voetbalstadion van AS Monaco. We hebben de aflossing van de wacht aan het prinselijk paleis net kunnen bijwonen.
Na de warme wandeldag van gisteren was het vandaag heel wat minder met de weersomstandigheden. Tijdens de nacht moet het heel fel hebben geregend en hierdoor had de organisatie uit veiligheidsoverwegingen de zwaarste bergtocht afgelast. Zoals gisteren gingen we van start in het park met aankomst de openbare bibliotheek. Deze wandeling bracht ons Terralba Muvita om te Costa Chichelli te genieten van onze eerste halte. Bergop ging het verder naar Ponte Negrone om onze tweede rust te nemen te Cianella. Verder naar het hoogste punt van de dag, Centro Ornitologico met zijn 415 meter. Van hieruit was het dezelfde weg naar onderen zoals we de dag voordien hadden gewandeld. Met wat regen onderweg hebben we toch maar weer gaan genieten op ons vertrouwd terras. Na een zeer langdurige ceremonie protocolaire, waar onze Touroperator en Marcel in de prijzen zijn gevallen, was het tijd om weer te keren naar ons hotel en te genieten van het avondmaal.
Bij de inschrijving lieten wij onze keuze vallen op de bergroute van 18 km. Deze tocht had zijn start in een park in Arenzano, door zijn gezellige winkelstraatjes. We passeerden de kerk, Corpus Domini, een bedevaart centrum voor het Kindje Jezus van Praag. Hier begon onze klim via de Grotta di Noè, Prau Liseu waar we onze bevoorrading nuttigden. Wat verder stond ons een serieuze klim naar Belli Venti onder de voeten geschoven. Dit was vandaag met zijn 898 meter het hoogste punt. Via de Passo Tardie ging het bergafwaarts om onze tweede stop te hebben te Cà da Gava. Het was een lastige afdaling omwille de losse stenen en smalle paadjes. We waren net twee oudjes die op weg waren. Onze laatste rustpauze kregen we in het Centro Ornitologico Vaccà. Dan was het tijd om naar het eindpunt te wandelen, de openbare bibliotheek. Na de eindscan was het tijd voor de nodige verfrissingen die we genoten op het terras van Caffè Roma. Het was een warme dag om te stappen vandaag.
Vandaag vertrok de bus van Scheldeboorden Temse om 04u30 richting Saronno waar we onze overnachting in het Starhotel Gran Milan hadden gepland. Saronno is vooral bekend om zijn Amaretto likeur en bijhorende bitterkoekjes, de Amaretti.
De volgende ochtend was een bezoek aan de stad Milaan voorzien. Eerste bezienswaardigheid was het kerkhof, Cimiterio Monumentale. Dit kerkhof is na een samensmelting van vele kleine kerkhoven tot twee grote begraafplaatsen, de laatste rustplaats voor de rijken van de stad. Met een oppervlakte van 25 ha, liggen hier verschillende godsdiensten samen. Het hoofdgebouw, Famedio heeft een voorgevel van 250 meter. Enkele bekenden die hier begraven liggen: Familie Campari, Olivetti,... Een uitzondering op de rijken is een plaatselijke boer die al zijn bezittingen in zijn grafmonument (volledig in brons) gestoken heeft.
Na het Cimetière du Père-Lachaise van Milaan werden we afgezet aan het Sforza Kasteel. Dit gebouw werd oorspronkelijk voorzien voor de familie Visconti maar bij gebrek aan een mannelijke erfgenaam, ging de eigendom over naar Francesco Sforza die gehuwd was met Bianca Visconti. Heden is het een museum, waarin zich onder meer werken van Leonardo da Vinci bevinden.
Na een wandeling door de stad kwamen we aan het wereldberoemde Scala Theater. Dit neoclassicistisch gebouw werd op 3 augustus 1778 geopend en is met zijn 2800 zitplaatsen één van de grootste in Europa. Door de uitstekende akoestiek is deze Scala geliefd onder alle artiesten.
We vervolgden onze weg door de befaamde winkelgalerij, Galleria Vittorio Emanuele. Een ijzerconstructie met glaswerk en mozaïeken. Opgericht van 1864 tot 1867. Hier is het een kwestie van "nen dikke portemonnée" bij zich te hebben.
Na de galerij kwamen we aan op het Domplein. Hier staat één van de grootste Rooms-Katholieke kathedralen van Europa. Met een lengte van 157 meter en 92 meter breed. Het is een gotisch gebouw met barokfaçade en werd in 1572 ingewijd. In deze kathedraal is op 26 mei 1805 Napoleon tot koning van Italië gekroond.
Na deze bezoekjes ging het met de bus naar onze eigenlijke bestemming, Arenzano. Waar we ons inschreven voor de 2-daagse mars en incheckten in het Poggio Hotel.
Afgesproken met Yvette en Marc om een wandeling te maken bij hun in de streek. Hun keuze viel op Merelbeke, dus wij die richting uit voor de tocht van 30 km (werkelijke afstand 31,4). Na een lekker kopje koffie vertrokken we vanuit de brandweerkazerne richting Bottelare en dit via veld- en boswegen. Te Bottelare deden we de eerste rustpost aan om daar een lus te maken die ons naar Munte leidde. Hier was onze tweede rustpost met een tuin vol met beelden. Lekker soepje en broodje verorberd en dan weer op stap naar de rustpost te Bottelare. Nu restte ons nog een achttal kilometers naar het eindpunt. Deze brachten ons via het Kwenenbospad, de visvijver, watertoren en het vernieuwde centrum naar de Gemeentehallen. Pech, niet onderweg maar nadien, pannenkoeken waren reeds uitverkocht. Dus maar genoten van een Delirium om daarna een mooi einde te breien aan onze zondag. Dit in de thuisbasis van onze medestappers, Wetteren. Lekker gaan eten...entrecootje van 550 gr.....
Defensie richtte een wandeltocht in ten voordelen van Kinderland te Berlaar, een instelling voor kinderen uit probleemgezinnen. Vermits de maximum afstand 25 km was hebben we voor deze gekozen, in werkelijkheid 26,4 onder de voeten gekregen. Vertrek vanuit de kazerne ging het richting Berlaar dorp waar we bij Kinderland onze eerste rust post hadden, dit gedeelte ging door de straten van het dorp. Van daaruit trokken we via verharde- en boswegen naar Gestel, waar we in het café " 't Kruiske " te Bevel genoten van een tweede halte. Hier mochten wij een lus van 5 km maken. Deze bracht ons langs de Kruiskensberg en het bijhorende speelbos. Via zand- en boswegen en de Merodebossen passeerden we café " 't Schipke", een locatie uit de film Pallieter, om via de Netedijk weer aan 't Kruiske te belanden. Weer de Netedijk op om zo de meanders van de Nete te volgen en weer bij Kinderland aan te komen. Nu nog een 5 km om ons weer te melden in de kazerne waar ons een gratis drankje wachtte.
Eindelijk kon onze viervoeter nog eens mee op stap, temperatuur en afstand zaten mee. Gekozen voor de 21 km voor onze 2de Hagelandwandeling. Startplaats was gewijzigd van Linden naar Lubbeek, zaal Libbeke. Het parcours was gans anders dan vorig jaar, wat ons aangenaam verraste. We vertrokken voor een lus van 9,5 km en dit vooral over boswegen; door het natuurgebied 't Spicht en langs verschillende kastelen waar we over privé terrein mochten stappen. Na een lekker kopje koffie op de rust ging het richting Pellenberg, vooral over verharde wegen. Het groen van het begin van de wandeling bleef nu wat achterwege, de maïs had nu de bovenhand. Net als vorig jaar passeerden we het Herendaelhof, heden een paardenstalling. Na de 2de rustpost te Pellenberg ging het via het park van UZ Leuven Campus Pellenberg weer naar onze startplaats. Het was een mooie en aangename zondagswandeling.
Reeds lang ingeschreven, startnummers afgehaald en sneller dan verwacht was de dag van onze eerste Dodentocht aangebroken. Toch wel spannend. Zijn we voldoende voorbereid? Hoe bereid je je voor op zo'n tocht? Gaan we het halen? Vragen die je door het hoofd spoken... Maar we begonnen eraan en we zagen wel hoe ver we geraakten, opgeven is geen schande. Eerste kippenvelmoment: met duizenden aan de start, handen in de lucht en massa-applaus. En dan le moment suprême: met 11157 starters gingen we op weg voor een lus richting Weert. Onze eerste indruk: een waar volksfeest voor Bornem en omstreken. Muziek, snoep, drank en wreed veel ambiance langs de weg. Bedankt buurbewoners voor de spontane bevoorrading en de gezellige sfeer op onze tocht. Na onze lus terug door Bornem en de grote toer ging van start. Wintam, Ruisbroek en Breendonk passeerden de nacht en zelfs dan ging de ambiance gewoon door: muzikanten speelden voor ons, DJ's stonden in the middle of nowhere te spelen, bewoners applaudisseerden, kortom, je verveelde je geen moment. Tegen de morgen waren we halfweg te Steenhuffel, waar we in de Palmbrouwerij onze spaghetti te eten kregen en de bagage op ons wachtte. Ondertussen waren we reeds enkele rustposten voorbijgegaan en een dikke duim voor de vele vrijwillige medewerkers die ons van alles en nog wat voorzagen. Een prachtorganisatie. Vanaf hier begon voor ons het onbekende, 50 km hadden we reeds gehaald, alles wat we nu bovenop deden beschouwden we als winst. In een cafeetje had een tas koffie ons al wel een enorme opkikker bezorgd. Ondertussen hadden we supporters aan de GSM, de berichten kwamen binnen van collega's, vrienden en familie. Ze spraken ons moed in en steunden ons, ook aan hen een dikke mercie. Merchtem, Buggenhout en Opdorp gingen nog...., maar van toen af begonnen blaren en pijnlijke knieën mee te spreken. Tanden bijten dus, want ondertussen 66,8 km afgelegd. Nog een dikke 30 en de tocht zat erop. Even paniek te Puurs: in Lippelo had de scanning niet gewerkt, toen we passeerden en we stonden geboekt als te laat binnen, want de rustpost was daar ondertussen gesloten. Ludo navraag gedaan en bleek een overbelasting van de scanningsapparaten. Gelukkig maar, geen nood. Na de rustpost in Oppuurs tot voorbij de rustpost in Sint-Amands, hebben Sven en Kim een stukje meegewandeld, ook een dikke kus voor hen. Ondertussen waren onze MP3-spelers leeg en na al die tijd met ons tweetjes wandelen kwamen we niet verder meer dan klagen en kermen tegen elkaar.... De kaap van 89,72 km was geslecht, nu konden we nog onmogelijk opgeven met 'nog maar' een dikke 10 km voor de boeg. Onze 'rustmomenten' duurden steeds langer en het opnieuw vertrekken ging alsmaar moeilijker en moeilijker. Doorbijten dus.... Uiteindelijk Branst achter ons gelaten en weer op weg naar Bornem, waar we opnieuw supporters kregen langs de baan. Na meer dan 23 uur, de eindmeet gehaald. Brevet en medaille binnen.... en tijd voor een verfrissende Duvel op een Bornems terras. Ronny, tof dat je ons proficiat toebrulde kort voor de eindmeet, dit gaf ons vleugels voor de laatste honderden meters.... De steun van buurtbewoners, de spontane gesprekken onderweg, de goede bevoorrading tijdens de tocht, de verzorging van het Rode Kruis en de zalige SMS-jes uit onverwachte hoek: jullie hebben allemaal een stukje van de geslaagde 100 km op jullie conto. Uit de grond van ons hart: bedankt allemaal. De intentie voor foto's was er wel, maar de moed ontbrak. Gelukkig zijn er ons enkele foto's bezorgd, zelfs eentje uit een fotoreportage op de site van Het Nieuwsblad, gemaakt tijdens de wandeling en nadien.
De temperatuur lag nog wat hoog om vandaag onze trouwe metgezel mee te nemen naar Zandhoven voor de omloop van de 25 km. De start was het lokaal van de Harmonie Sint-Amelberga, waar we eerst genoten van een koffie met broodje. Via het sportcomplex Het Veld gingen we de natuur in en bracht ons bij het eerste kasteel, het Hof van Liere, het is een dubbel omgracht kasteel met neogotische dienstgebouwen. Verder door bossen bereikten we het kasteel van Montens, net als het vorige ook een omgracht kasteelwaarvan de oorsprong terug gaat tot in de middeleeuwen. Dan was het tijd voor de eerste rustpost, een basisschool te Massenhoven. Na de nodige verfrissing weer op stap naar het volgende kasteel, het Bautersemhof (niet Boutersem zoals gekend is in onze regio), waarbij we een kleurrijk veld passeerden van krulsla. Wat verder dook er aan onze linkerzijde een molen op. Het Bautersemhof is een voormalig cijnshof gelegen in een prachtig park met een 100 jarige ceder voor het kasteel. Ondertussen tijd voor onze tweede stop in een Suzuki garage. We vervolgden onze weg naar het volgende domein, het Driehoekhof. een landhuis gelegen ten zuiden van de ingangsdreef van het Krabbelshof. In het Krabbelshof stond voorheen een burcht, Cleydael geheten maar na zgn 2 "vliegende bommen" werden later de ruines opgeblazen en staat hier nu op de plaats een villa. Aan de overkant van de weg konden we hier, na een lus van om en bij de 3 km rond het domein van de villa, twee maal genieten van onze volgende rustpost. Nog een laatste 5 km naar de aankomst, die ons over verharde wegen stuurde en waar we de laatste 200 meter de afslag eventjes hadden gemist (we waren niet de enigen trouwens). Het was een prachtige wandeling, veel natuur, helaas een heel kleine opmerking, de bewegwijzering was soms moeilijk te herkennen.
Eerste dag voor het afhalen van de startkaarten 44ste Dodentocht 2013, dus wij richting Bornem. Samen met Ludo's collega en zijn vrouwtje gekozen voor de 24 km omloop met startplaats te Wintam. Bij het vertrek begon de lucht zich stilaan zwart te kleuren, enkele honderden meters verder hadden we prijs: een fikse onweersbui. Gelukkig was er een kapelletje waar we konden schuilen tot het ergste door was. Nat vervolgden we onze weg naar de eerste rustpost, ZWOC, tentoonstellingsruimte van de grote zeesluis. Na een lekkere koffie mochten we hier een lus van om en bij de 5 km maken op het eilandje tussen Rupel en kanaal met konikpaarden en heckrunderen. Helaas geen foto hiervan wegens de weersomstandigheden. Na de tweede rust in het ZWOC begon het op te klaren en zouden we het droog houden tot aan de eindmeet. Gelukkig maar want enkelen van ons kwamen in aanmerking voor de Wet T-Shirtverkiezing. Via de sluis ging het dan richting Eikevliet waar we onze laatste rustpost hadden. Dan snel naar de finish voor een lekkere pannenkoek en dan de wagen in richting Bornem voor het afhalen van onze documenten. Wij zijn klaar voor de 9de augustus en mochten jullie ons willen volgen kan dat via de site van de Dodentocht, http://tracking.dodentocht.be. Onze startnummers zijn 552 & 553.
Na een week geen tocht te hebben ondernomen door het huwelijk van Anita's zoon,hadden we op deze historische Nationale feestdag gekozen voor de wandeling te Tollembeek, gekend door zijn beroemde inwoner Urbanus. Door de aangekondigde bloedhete temperaturen waren we voor een keer vroeg uit de veren. Na het ontbijt trokken we vanuit de startzaal Willem Tell richting Herne waar we in een sportcomplex onze eerste halte mochten houden. De hitte begon toen reeds. Na een verfrissing ging het richting Marcq via de Hernemolen of Sint-Waltrudismolen, waar je vanaf de brug over de Mark een zicht op de molenkolk en de gerestaureerde gebouwen hebt. Na de rustpost in Marcq werd het voor onze Lois echt wel zwaar, de hitte was voor hem teveel. Nog een kleine inspanning en we waren aan rustpost drie te Sint-Pieters-Kapelle, hier hebben we besloten om de 22 km af te breken. Gelukkig waren de vrijwilligers van de Marktrotters bereid om mij een lift te geven richting Tollembeek om daar onze wagen te nemen en onze verhitte viervoeter op te halen. Gestrand vandaag op 15 km. Na enkele glaasjes Cesar in de startzaal zijn we dan met een gerecupereerde viervoeter huiswaarts gekeerd.
Na een weekje rust wegens feestelijkheden, Fundays Aarschot, was het weer tijd om deel te nemen aan onze 3de wandeling voor de Trofee Harten Vijf. Vol goede moed vroeg uit de veren, reden we richting Zoutleeuw. Daar het een lange afstand was hebben we onze viervoeter nog maar een weekje extra rust gegeven. Na de nodige formaliteiten en ontbijtje vertrokken we, begeleid door de mist, via het oude stadscentrum richting Budingen. Over de oude spoorlijn naar Tienen doorkruisten wij een natuurgebied, waar de Getedraak (kamsalamander) nog huist. Na de rust te Budingen maakten wij hier een lus door velden waar we een bio- gasbedrijf en een B&B passerden. Na de tweede maal genoten te hebben van een verfrissing, want ondertussen was de mist geruild met een zonnetje, op weg richting Geetbets via Grazen. Aangekomen op rustpost 3 in café Bij Emma mochten we hier ook een lus maken die ons zelfs door een privétuin leidde. 2de maal bij Emma en dan op naar café Francine te Hogen en dit via Bergen. Na Francine gingen wij weer terug naar Budingen waar we voor de 3de keer de parochiezaal mochten bezoeken. Nu nog een laatste 5,4 km naar de aankomst. Het was een aangename wandeling alleen de brandende zon en het ontbreken van schaduwrijke bossen, maakten deze tocht zwaar. Eén voordeel, we hebben er een kleurtje bij gekregen, de ene wat bruiner de andere een rijpe tomaat. Onderweg waanden wij ons even in Bokrijk: boer Jozef was op weg met paard en kar om zijn veld(en) te besproeien (zie foto's).
Op deze minder zomerse zondag ging het richting Bierbeek, met als startplaats CC De Borre. Voor onze trouwe metgezel zijn deze weersomstandigheden wat gunstiger, dus op pad voor de 25 km. Vanaf de start mochten we direct kennismaken met één van de vele holle (kassei)wegen die we vandaag onder onze zolen kregen, alsook een kleine hindernis wegens werkzaamheden onderweg. Onze eerste rustpost was te Tourinnes-la-Grosse, in een aanpalend zaaltje van het plaatselijk café. Na de verfrissing mochten we een trap beklimmen die ons op het dorpspleintje bracht. Dit had echt wel een gezellig sfeertje rondom zich, mooie rustpost. Van daaruit stapten we richting Blanden waar we de pauze genoten in een voetbalkantine. Hier mochten we een lus maken door Meerdaalbos om dan via de rustpost de laatste kilometers af te leggen naar Bierbeek. De weergoden waren ons toch nog redelijk goed gezind, maar 2 kleine vlaagjes over ons heen gehad. Nadien genoten van een donkere Steenbrugge en onze Lois, een lekkere hotdog.
Hoegaarden was de place to be voor deze wandeling. Startplaats, het mooie Mariadalinstituut, waar onze wandelclub haar jaarlijkse Sint-Gillistochten organiseert. Nog maar net van start gegaan of we bevonden ons reeds in de Tuinen van Hoegaarden waar we konden genieten van de bloeiende pracht. Via holle- en veldwegen kwamen we in Meldert waar we onze pauze mochten nuttigen in het kasteel van Meldert of het St-Janscollege, ooit het decor van het VT4-programma De Jeugd van Tegenwoordig, het Internaat. Na de nodige verfrissingen maakten we een plaatselijke lus van om en bij de 8 km om voor de tweede maal te genieten van het kasteel. Weer op stap richting eindstreep waar we de oude brouwerij van de Witte van Hoegaarden passeerden, nu volop in renovatie voor woningproject. Deze 21 km wandeling bezorgde ons de nodige hellingen, die prachtige vergezichten opleverde. De gratis voetmassage van de plaatselijke kasseiboer kregen we er zo bij. Kortom we hebben weer genoten van deze prachtwandeling. Voor meer foto's kan je zoals altijd terecht op onze fotoalbums via de link op deze site of op de site van www.triptrapkumtich.be.
De militaire eenheid 8 KDR van Belgrade richtte vandaag hun mars in Dinant - Belgrade. Als fervente wandelaars en militairen, konden wij dus niet ontbreken op het appel. Vroeg uit de veren, rond kwart na zes vertrokken richting Namen voor de inschrijving voor de 33 km. Om 8u30 vertrokken de bussen aan hangar G2 om ons naar het startpunt, nabij Dinant (Bouvignes sur Meuse) te droppen. Deze tocht voerde ons om en nabij de 23 km langs de oevers van de Maas, waar we sassen, oude ruïnes en prachtige woningen langs deze rivier konden bewonderen. 8 KDR zorgde onderweg voor de nodige verfrissingen. Onderweg in een tuin langs de Maas, was onze verwondering groot. De eigenaar had een heel origineel zwembad in zijn tuin geplaatst, namelijk een oud vrachtschip met daarop het standbeeld van een kapitein die over zee kijkt. (zie onze fotoalbum). In Wépion, rustpost 5 verlieten we de Maas en mochten we al direct aan een serieuze klim beginnen. De laatste 10 km bleken de zwaarste van de ganse tocht. Over bos- en veldwegen bereikten we Flawinnes, thuisbasis van de Para's om dan over verharde wegen naar ons eindpunt te Belgrade te geraken.
Zand, zon en... water, we waanden ons aan zee. Alleen was het water de Oude en de Nieuwe Schelde. We vertrokken, weer samen met onze trouwe viervoeter, vanuit Branst, waar we een plaatselijke lus maakten, waarbij we al snel verrast werden met een mooi stukje groen en een bidplaats. Nadien ging het richting Weert, een gezellig vissersdorpje met mooie terrasjes en restaurantjes, voor elk wat wils. Ondertussen hadden we reeds een mooie rustpost bezocht, aan de openluchtschool te Branst, waar we bij een vijver met fonteintje van een mooi uitzicht konden genieten. In Weert, waar we een tweede pitstop maakten en dit in het Zilverreigermuseum waar je de plaatselijke Slijkneus kon nuttigen, maakten we een lus langs de Nieuwe Schelde, op de dijk. Deze hebben wij ingekort, daar we geen sprietje schaduw hadden en dit voor onze Lois niet zo aangenaam wandelen was. Ook de terugweg was in volle zon en mul zand, zodat het hoog tijd was dat we de eindstreep haalden, want onze viervoeter zat zonder drank. Gelukkig waren er lekkere pannenkoeken en zelfs zonder suiker vond onze Lois ze heerlijk.
